เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0504
บทที่เกี่ยวข้อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0505
ถ้าให้ข้าเดา สุดท้ายต้องกําหนดเป็นเดือนเก้าแน่นอน[พระมเหสีกลับ... โง่นิดหน่อย ตอนแรกก็อยากจะแสดงอํานาจให้ท่านแม่เห็นผ่านเรื่องเล็กๆ น้อยๆ นี้ แต่ข้าว่า จะทําให้เสด็จพ่อโกรธมากกว่า]เมื่อได้ยินเสียงของลู่ซิงหว่าน รอยยิ้มบนใบหน้าของซ่งชิงเหยียนก็ยิ่งกว้างขึ้นฮองเฮาเลือกเดือนแปดก็ช่างเถอะ แต่ดันเลือกวันที่ยี่สิบหกเดือนแปด วันที่ยี่สิบหกเดือนแปดเป็นวันเกิดของพี่หญิงนะฮ่องเต้ต้าฉู่จะเห็นด้วยเหรอ?เมื่อเห็นพระสนมของตัวเองกําลังยิ้มอยู่ จิ่นซินก็ทําปากจู๋อีก “พระสนม ทําไมท่านยังยิ้มได้ล่ะเพคะ?”“เจ้าวางใจได้” ซ่งชิงเหยียนตบไหล่จิ่นซิน “สุดท้ายจะต้องเลือกเดือนเก้าแน่นอน”เมื่อเห็นท่าทางที่สงบของพระสนม จิ่นซินก็รู้สึกสงสัยขึ้นมาซ่งชิงเหยียนพูดจบก็หันไปกอดลู่ซิงหว่านลู่ซิงหว่านในตอนนี้กลับอยู่ในอ้อมกอดของเผยฉู่เยี่ยนหลังจากกอดกันหลายครั้ง พวกเขาสองคนก็ปรับตัวเข้ากับเรื่องนี้ได้แล้วลู่ซิงหว่านก็ไม่โวยวายหาท่านแม่อีกต่อไปเผยฉู่เยี่ยนก็ไม่กลัวจนไม่กล้าขยับตัวอีกต่อไปแล้วเมื่อเห็นทั้งสองคนดูกลมกลืนกันขนาดนี้ นางก็อดหัวเราะไม่ได้ “ฉู่เยี่ยนตามข้าเข้าไปเถอะ”นางรู้ว่าเผยฉู่เยี่ย
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0506
หลังจากฟังลู่ซิงหว่านพูดเองเออเอง ซ่งชิงเหยียนก็มองไปที่เผยฉู่เยี่ยนด้วยรอยยิ้ม “ดูเจ้าตอนนี้สิ ดูมีชีวิตชีวามากขึ้นนะ”เผยฉู่เยี่ยนได้ยินคําพูดของพระสนม สายตาของเขาพลันชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มออกมา “ทําให้พระสนมเป็นกังวลแล้วพ่ะย่ะค่ะ”หลังจากพูดคุยเรื่องเกี่ยวกับตระกูลเหออีกเล็กน้อย เผยฉู่เยี่ยนก็อําลาและมุ่งหน้าไปยังตําหนักซิงหยางขององค์รัชทายาทเรื่องนี้สําคัญมาก ต้องแจ้งให้องค์รัชทายาททราบก่อนจะดีกว่ายังไงก็ตามเผยฉู่เยี่ยนเป็นคนวางแผนเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ดังนั้นเขาเข้าใจรายละเอียดเรื่องนี้ดีส่วนอันไหนควรพูด อันไหนไม่ควรพูด เขาย่อมรู้ดีอยู่แล้วซ่งชิงเหยียนมองแผ่นหลังของเผยฉู่เยี่ยนที่เดินจากไป แต่ยังคงรักษาท่าทางเดิมไว้นางรู้ว่าเผยฉู่เยี่ยนปิดบังเรื่องเกี่ยวกับเหออวิ๋นเหยาไว้มากมาย และนางก็รู้อยู่แก่ใจว่าคนที่ส่งเหออวิ๋นเหยามาที่ซ่องลับแห่งนี้ต้องเป็นเผยฉู่เยี่ยนแน่นอนแต่นางไม่ได้ถามอะไรมากตอนนี้เด็กๆ โตขึ้นและมีความคิดของตัวเองแล้ว นางไม่ควรเข้าไปยุ่งมากเกินไปในขณะที่ซ่งชิงเหยียนกําลังเหม่อลอย จิ่นอวี้ก็เคาะประตูเข้ามา พูดเสียงเบาว่า “พระสนม จู๋อิ่งมาแล้วเพคะ”ซ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0507
“เหอหย่งกับหลินเหอเฉิง เดิมทีก็ลงเรือลำเดียวกันอยู่แล้ว เหอหย่งถูกองค์ชายสามบีบคั้นเพราะบุตรสาวของเขาวางแผนฆ่าหลินอิน จึงจําเป็นต้องเชื่อฟัง”“ส่วนหลินเหอเฉิง กลับเพื่ออํานาจ”“ตอนนี้อาศัยอํานาจขององค์ชายสาม เลื่อนตําแหน่งจากรองราชเลขากรมขุนนางเป็นราชเลขากรมขุนนางแล้ว”“ต่อหน้าองค์ชายสาม หลินเหอเฉิงคนนี้มีอํานาจมากกว่าเหอหย่งอีก”ซ่งชิงเหยียนจึงหัวเราะหยัน เอ่ยปากว่า “ก็เป็นเรื่องปกติ เหอหย่งทําอย่างจนใจ แต่หลินเหอเฉิงทําเพื่ออํานาจ สําหรับจิ่นเฉินแล้ว หลินเหอเฉิงจึงน่าเชื่อถือกว่า”“ยังมีอีกคนหนึ่ง” จู๋อิ่งพูดอีกครั้ง “พระสนมยังจําจ้าวไซ่ยวนได้หรือไม่เพคะ?”[จําได้ จําได้]ซ่งชิงเหยียนยังไม่ทันได้เอ่ยปาก ก็ถูกลู่ซิงหว่านชิงตัดหน้าไปก่อนสาวน้อยคนนี้ ตอนนี้นับวันจะยิ่งซนมากขึ้นทุกทีซ่งชิงเหยียนพยักหน้าและส่งสัญญาณให้จู๋อิ่งพูดต่อ“ตั้งแต่เขากลับมาเมืองหลวง ท่านโหวคนก่อนได้แนะนําให้เขาเป็นรองเสนาบดีกรมทหาร ตอนนี้ก็ได้สวามิภักดิ์ต่อองค์ชายสามแล้ว”นี่เป็นสิ่งที่ซ่งชิงเหยียนคาดไม่ถึงจริงๆเป็นธรรมดาที่ลู่ซิงหว่านคาดไม่ถึง[คนคนนี้สมองไม่ค่อยดีใช่ไหม? ในนิทานเขียนไว้ว่าคนคนนี
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0508
ในเมื่อจ้าวไซ่ยวนตัดสินใจเช่นนี้แล้ว วันหลังเมื่อตนเองเผชิญหน้ากับเขาอีก ก็ไม่จําเป็นต้องใจอ่อนแล้ว“พระสนม ยังมีอีกเรื่องหนึ่งเพคะ” ครั้งนี้คนที่เอ่ยปากคือเหมยอิ่งลู่ซิงหว่านยิ่งตื่นเต้นเข้าไปใหญ่อยู่กับท่านแม่มานานขนาดนี้ ลู่ซิงหว่านก็ได้รู้ว่าปกติเหมยอิ่งจะควบคุมสถานการณ์โดยรวมเท่านั้นและตราบใดที่เหมยอิ่งมาถึงตรงหน้าท่านแม่ของนาง มันจะต้องมีข่าวสําคัญอย่างแน่นอนซ่งชิงเหยียนก็มองใบหน้าของเหมยอิ่งอย่างใจจดใจจ่อ“หลายวันมานี้ตอนที่ตรวจสอบตำหนักฮองเฮา ไม่พบว่าพวกนางไปมาหาสู่กับคนนอกแต่อย่างใด”“แต่ข้าน้อยกลับพบเรื่องหนึ่ง ฮองเฮา เกรงว่ากําลังใช้แกงเลี่ยงบุตรอยู่”แกงเลี่ยงบุตรเหรอ ซ่งชิงเหยียนตกตะลึงจริงๆเดิมนึกว่าเสิ่นหนิงวางแผนทีละขั้นทีละตอนเช่นนี้ เพื่อยึดอํานาจแต่ขั้นตอนแรกในการยึดอํานาจ ก็ควรมีทายาทของตัวเองไม่ใช่หรือ? มีทายาทแล้วถึงจะสู้กับองค์รัชทายาทได้แต่ทําไมนางถึงดื่มแกงเลี่ยงบุตร?นางไม่ต้องการลูกของตัวเอง แล้วนางวางแผนอะไรไว้สมองของซ่งชิงเหยียนสับสนวุ่นวายไปหมดจากนั้นเงยหน้าขึ้นมองเหมยอิ่ง พยายามหาคําตอบจากนาง แต่เหมยอิ่งกลับยักไหล่ “คุณหนู หลายวันมา
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0509
พูดถึงตรงนี้ ซ่งชิงเหยียนก็มองไปที่ฉยงหัวอย่างกระอักกระอ่วนจะว่าไปแล้ว ถึงยังไงแม่นางฉยงหัวก็เป็นสตรีแต่นางกลับลืมไปว่าหมอไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้ฉยงหัวจึงพูดตัดบทนางว่า “พระสนมอยากให้ข้าไปลองใจหรือ?”“อืม” ซ่งชิงเหยียนพยักหน้า “ข้าคิดถึงวิชาแพทย์ของแม่นางฉยงหัว ถ้านางกินยาเลี่ยงบุตรเมื่อเช้านี้ ตอนนี้ยังสามารถสืบได้หรือไม่?”ได้ยินถึงตรงนี้ฉยงหัวก็ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง “หากเพิ่งกินเมื่อเช้านี้ เช่นนั้นพระสนมแค่พาข้าไปที่ข้างกายฮองเฮาก็ได้แล้ว ข้าสามารถดมกลิ่นออก”“ได้” พูดถึงตรงนี้ซ่งชิงเหยียนก็ลุกขึ้น พอดีเมื่อวานฮ่องเต้ต้าฉู่เพิ่งพักอยู่ในตำหนักฮองเฮา“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าจะปล่อยฮองเฮาไปสักครั้ง”แม้ว่าฉยงหัวจะสงสัยในความหมายที่ซ่งชิงเหยียนพูด แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก แค่ยืนขึ้นและเดินตามซ่งชิงเหยียนออกไปรู้ว่าเสิ่นหนิงเป็นคนขี้สงสัย ซ่งชิงเหยียนก็ไม่ได้ไปที่ตําหนักจิ่นซิ่วโดยตรงแต่พาฉยงหัวไปยังตําหนักของไทเฮาก่อนด้วยความเคารพต่อฉยงหัว ซ่งชิงเหยียนไม่ได้นั่งเกี้ยว เพียงแต่เดินไปยังตําหนักหรงเล่อพร้อมกับฉยงหัวระหว่างทางทั้งสองก็พูดคุยและหัวเราะกัน ฉากนั้นกลมกลืนกันมากเ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0510
บางครั้งนางกลับรู้สึกว่า เด็กสาวเหล่านี้ก่อเรื่องวุ่นวายในวัง ก็ครึกครื้นมากเช่นกันขอเพียงไม่แตะเส้นตายของตัวเอง จะกําเริบเสิบสานหรือใช้อํานาจบาตรใหญ่สักหน่อย นางก็ไม่ค่อยสนใจสนมเหยาผินเพิ่งเห็นว่าคนที่อยู่ตรงข้ามคือซ่งชิงเหยียน นึกถึงฝ่ามือที่ถูกตบที่ตําหนักจิ่นซิ่วก่อนหน้านี้ ก็ตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อรีบสั่งขันทีน้อยที่ยกเกี้ยวว่า “เร็ว เร็ว รีบวางข้าลงเดี๋ยวนี้”พูดจบก็เดินไปทําความเคารพต่อหน้าซ่งชิงเหยียนอย่างรีบร้อน “หม่อมฉันสายตาไม่ดี มองไม่ออกว่าเป็นพระสนมหวงกุ้ยเฟย ขอพระสนมโปรดอภัยด้วยเพคะ”ซ่งชิงเหยียนเห็นนางรู้ความขนาดนี้ ก็ไม่ลําบากใจ แค่ยิ้ม “ลุกขึ้นเถอะ”จากนั้นเอนกายไปด้านข้าง “ในเมื่อสนมเหยาผินนั่งเกี้ยวอยู่ ก็ไปก่อนเถอะ ข้าจะหลีกทางให้เจ้าก็แล้วกัน”พูดถึงตรงนี้ก็จูงมือของฉยงหัวเดินไปทางด้านข้าง เพื่อหลีกเลี่ยงเกี้ยวของสนมเหยาผินแต่การกระทําของซ่งชิงเหยียนนี้ กลับทําให้ความกล้าหาญของสนมเหยาผินหายไปครึ่งหนึ่ง รีบคุกเข่าลง “พระสนมโปรดอภัย หม่อมฉันไม่กล้า”ซ่งชิงเหยียนเพิ่งตระหนักว่าสนมเหยาผินเข้าใจผิดแล้วมองจิ่นอวี้ที่อุ้มหวานหว่านอยู่ด้านข้าง มองสนมเหยาผินนายบ่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0511
ตอนนี้ภายใต้การสั่งสอนของเยว่หราน อวิ๋นหลานรู้ความมากแล้ว จึงยิ้มพลางค้อมกายให้ซ่งชิงเหยียนและเสิ่นหนิง “บ่าวบอกว่าจะไปแจ้ง แต่พระสนมหวงกุ้ยเฟยบอกว่าฮองเฮาไม่ว่าง ขอไม่รบกวนเพคะ”เสิ่นหนิงกับซ่งชิงเหยียนไม่มีใครสนใจเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว แค่เดินผ่านอวิ๋นหลานเข้าไปข้างในในชั่วพริบตาที่เสิ่นหนิงนั่งลง ก็เห็นฉยงหัวที่อยู่ข้างกายซ่งชิงเหยียนเสียงเตือนดังขึ้นในใจทันทีคิดดูแล้วยาของตัวเองและครั้งที่แล้วที่ถูกซ่งชิงเหยียนวางยาพิษ ล้วนเกี่ยวข้องกับหมอหญิงคนนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ทันใดนั้นก็เค้นรอยยิ้มออกมา มองไปทางฉยงหัว “นี่คือหมอหญิงในตำหนักของพระสนมหวงกุ้ยเฟยสินะ หน้าตางดงามจริงๆ”ฉยงหัวเพียงแค่ยิ้มแล้วย่อตัวลง แต่ไม่ได้พูดอะไรซ่งชิงเหยียนย่อมแสดงละครได้เต็มที่ นางหันกลับไปมองฉยงหัวแวบหนึ่ง ท่าทางพอใจมาก “ทางพระพันปีได้รับยาของฉยงหัวแล้ว ดูเหมือนจะมีประโยชน์มาก ดังนั้นวันนี้พอมีเวลาว่าง จึงพาฉยงหัวไปที่ตําหนักหรงเล่อรอบหนึ่ง”“ตอนกลับตําหนักไปทางนี้ พอมาถึงตําหนักจิ่นซิ่ว ก็นึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ จึงคิดจะมาบอกฮองเฮาสักหน่อย”“พระสนมหวงกุ้ยเฟยเพียงแค่พูดก็พอ ไม่ต้องเกรงใจ”ซ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0512
ทางฝั่งซ่งชิงเหยียนมาถึงที่หมายแล้ว ไม่ขออยู่นอบน้อมคล้อยตามกับเสิ่นหนิงอีกลุกขึ้นบอกลาซ่งชิงเหยียนระแวดระวังอย่างหาได้ยากยิ่ง จนกระทั่งกลับตำหนักชิงอวิ๋นแล้ว ถึงหันหน้าไปมองทางฉยงหัวรอคำตอบจากฉยงหัว“พระสนม ฮองเฮาใช้น้ำแกงลืมบุตรจริงเพคะ” ฉยงหัวพูดด้วยสีหน้ามั่นใจแท้จริงแล้วซ่งชิงเหยียนยอมรับคำตอบนี้ได้ตั้งนานแล้ว หลังได้ยินคำยืนยันจากฉยงหัว ทันใดนั้นสับสนขึ้นมาอันที่จริงนางไม่เข้าใจ ผลลัพธ์เช่นนี้ ตกลงดีหรือไม่อิงตามหลักการแล้ว ฮองเฮาไม่ยอมทิ้งบุตรสายตรงไว้ นั่นเป็นผลดีที่สุดต่อองค์รัชทายาทไม่มีแรงกดดันและความรับผิดชอบอะไรทว่าคนผู้นี้คือเสิ่นหนิง ยอมทำทุกวิธีเพื่อให้ได้ขึ้นสู่ตำแหน่งฮองเฮานางไฉนเลยจะไม่ชอบอำนาจเล่า?ซ่งชิงเหยียนคิดว่าสมองกำลังจะระเบิด‘เสิ่นหนิงคงไม่ใช่ว่านึกถึงอาการบาดเจ็บคราวก่อน จึงคิดบำรุงร่างกายแล้วค่อยคลอดบุตรหรอกกระมัง’ทันใดนั้นลู่ซิงหว่านเกิดความคิดแปลกประหลาดนี้ขึ้นมาอย่างกะทันหันช่างเถอะ คิดไปคิดมาก็ไม่ได้อะไร‘ท่านแม่ ข้าอยากออกไปเที่ยวเหลือเกิน อยู่ในวังไม่มีอะไรน่าสนใจเลย’‘ข้ามาถึงแคว้นต้าฉู่ได้อย่างยากลำบาก ก็ติดอยู่ในวังหลวง
บทล่าสุด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0601
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0600
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0599
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0598
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0597
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0596
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0595
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0594
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0593
