บทที่ 0414

“ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง แม่ของเจ้าถึงแก่กรรม หลังจากใต้เท้าเหอได้เป็นราชเลขากรมแรงงานไม่ถึงหนึ่งเดือน”

ความคดเคี้ยวในนี้ทําให้คนต้องคิดอย่างลึกซึ้ง

เหออวี่เหยารู้สึกว่าสมองของนางระเบิด สิ่งที่หรงเหวินเมี่ยวพูดนั้นเป็นสิ่งที่นางไม่เคยคิดมาก่อน

สิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่นางเคยคิดก็คือ"มีแม่เลี้ยงก็มีพ่อเลี้ยง" ดังนั้นพ่อจึงปฏิบัติต่อนางเช่นนี้

ทั้งครอบครัวมีแต่นางหลินเท่านั้นที่แย่ที่สุด

แม้แต่ลูกชายและลูกสาวของนางก็ยังรังแกตัวเองด้วยกัน

ผ่านไปเนิ่นนาน เหออวี่เหยาจึงเอ่ยปากอย่างขาด ๆ หาย ๆ “ความหมายของน้องหรงคือ บิดาและนางหลินคบค้าสมาคมกันมานานแล้ว แต่งงานกับมารดาของข้า เพียงเพื่ออาศัยอํานาจของจวนอันกั๋วกงเท่านั้น”

แม้ว่าเหออวี่เหยาจะมีจิตใจที่บริสุทธิ์ แต่นางก็ไม่ได้โง่

ภายใต้คําแนะนําของหรงเหวินเมี่ยว นางคิดออกอย่างรวดเร็ว

“แต่หลังจากที่ท่านพ่อได้เป็นราชเลขากรมแรงงานแล้ว ก็วางแผนทําร้ายแม่ข้าจนตาย และประคองตระกูลหลินให้มั่นคง”

ไม่แปลกใจเลยที่เขาดูเหมือนจะไม่ชอบข้าตั้งแต่ข้าเกิดมา ตอนนั้นข้ายังคิดว่าเขาไม่ชอบลูกสาว

“แต่เขากลับดีกับน้องสาวมาก”

ปรากฎว่าข้าเป็นแค่อุบัติเหตุ

คิดแบบนี้