บทที่ 0024

แต่แล้วองค์รัชทายาทแคว้นเยว่เฟิงกลับยังไม่ยอมแพ้ เขากล่าวต่อว่า “ในเมื่อข้าไม่มีวาสนากับคุณหนูหาน”

เขาพูดจบก็หยุดไปครู่หนึ่ง และมองหานซีเยว่ด้วยสายตาลึกซึ้ง

แต่หานซีเยว่กลับไม่ได้มองเขาเลย

ลู่ซิงหว่านเห็นภาพนี้แล้วก็อดบ่นไม่ได้ว่า

[น่าขยะแขยงจริง ๆ เลย แคว้นเยว่เฟิงเลือกคนแบบนี้มาเป็นองค์รัชทายาทได้เยี่ยงไรกัน ลามกเป็นที่สุด มีองค์รัชทายาทแบบนี้แล้วแคว้นจะยังคงอยู่ได้ยืนนานหรือ?]

เมื่อได้ยินเสียงความคิดของลู่ซิงหว่านแล้วฮ่องเต้ต้าฉู่นึกขำในใจ

ฮ่องเต้ทรงคิดในใจว่า สิ่งที่ลูกหวานหว่านพูดนั้นไม่เพียงแต่มีประโยชน์มากเท่านั้น แต่ยังไพเราะเสนาะหูเสียด้วย

คุณหนูคุณชายทั้งหลายเห็นว่าฮ่องเต้ต้าฉู่ที่มักจะมีสีหน้าเคร่งขรึมน่าเกรงกลัวเสมอ คืนนี้กลับเผลอยิ้มหลายครั้งก็รู้สึกว่าช่างน่าแปลก

องค์รัชทายาทแคว้นเยว่เฟิงกล่าวต่อว่า “ให้ฮ่องเต้ต้าฉู่เป็นคนตัดสินพระทัยดีกว่า ขอฝ่าบาททรงยกองค์หญิงสักพระองค์หนึ่งให้มาเป็นพระชายาองค์รัชทายาทของกระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

พูดจบก็ยังไม่ลืมที่จะประจบสอพลอต่ออีกหน่อย "ได้ยินมาว่าราชวงศ์ต้าฉู่มีองค์หญิงหลายพระองค์ เห็นท่าทางองค์รัชทายาทแห่งต้าฉู่สดชื่นสดใสเช่น