10

บทที่ 10

หวาน...ขม

สุดท้ายแล้วโปรเจกขายน้ำตาลให้กับอเมริกาของเศวต กรุ๊ปมีอันพ่ายแพ้ให้กับการเจรจาขายของบริษัทนพพล เขาจัดซื้อและรวบรวมน้ำตาลจากโรงงานอื่นๆที่ไม่ใช่เศวต กรุ๊ปและเสนอราคาขายให้กับอเมริกาในราคาที่ถูกกว่า ทำให้บริษัทที่แดนไตรบริหารกำลังประสบปัญหาไม่มีตลาดรับซื้อสินค้า บริษัทขาดดุลการค้าเกือบพันล้านเนื่องจากซื้อสินค้าและผลิตสินค้ามาแล้วไม่สามารถนำไปส่งขายต่อได้

กว่าสองอาทิตย์ที่ชายหนุ่มตรากตรำทำงานหนัก ไม่ได้กลับบ้านกลับช่อง อาศัยนอนพักในห้องทำงานและเดินทางคุยธุรกิจการลงทุนจนหลงลืมวันเวลา ทุกอย่างมันสูญสลายไร้ค่าเพราะสุดท้ายข้อมูลทุกอย่างตกอยู่ในมือของบริษัทคู่แข่งอย่างนพพล ให้มันไปดำเนินการซื้อขายตัดหน้าเขาจนสร้างกำไรมหาศาลพร้อมๆกับลดความน่าเชื่อถือด้านการลงทุนให้กับตัวแดนไตร ไม่เฉพาะกรรมการบริษัทที่เริ่มหวั่นใจกับการบริหารงานอันล้มเหลว บรรดาพนักงานเริ่มรวมตัวกันเรียกร้องความมั่นใจจากนักบริหารหนุ่ม เนื่องจากสินค้าไม่สามารถระบายขายให้ใครได้ ต้องลดอัตราการผลิต ส่งสัญญาณการปลดการจ้างงานให้พนักงานในบริษัทผวาอยู่เป็นระยะ

งานแต่งงานสุดยิ่งใหญ่ของสิรินนภาและนพพลถูกจัดขึ้นในช่วงกลางเดือนของวันแห่งความรัก แดนไตรได้รับคำเชิญให้ร่วมเป็นเพื่อนเจ้าสาว วันนี้เป็นวันที่เขาฝืนยิ้มจนเหนื่อย ปัญหาที่เจอทำให้ภายในใจกลายเป็นคนอมทุกข์ แต่เพื่อเพื่อนสนิทเขาจึงปั้นหน้ายิ้มชื่นอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่ช่วงพิธีการสู่ขอตอนเช้า หมั้นหมายตอนสายและตกค่ำมีเลี้ยงฉลองมงคลสมรส จนมีขนมจีบกุ้งกลิ่นหอมชวนกินหนึ่งชิ้นถูกยื่นมารอที่ปาก ชายหนุ่มถึงหลุดออกมาจากแผนหาทางรอดของธุรกิจที่เฝ้าวนเวียนย้ำคิดย้ำทำทุกๆวินาที

“รีน” แดนไตรยิ้มเขินที่ถูกจับได้ว่ายืนเหม่อ

“อ้ำเร็วเข้า เสร็จงานแล้วจะได้รีบกลับไปพักผ่อน” เจ้าสาวแสนสวยของงานคืนนี้ยืนยิ้มร่าเริงรอป้อนอาหารให้กับเพื่อนรัก

“เพื่อนสุดหล่อของเจ้าสาวทำไมเหม่อลอยอมทุกข์จัง อย่าบอกนะว่าเสียดายรีนขึ้นมาน่ะ” อาจารย์สาวเย้าแหย่ทำให้อีกฝ่ายหลุดขำออกมาเล็ก สิรินนภาคนเดิมกลับมาแล้ว คนที่เป็นเหมือนเมื่อครั้งทั้งคู่เริ่มเป็นเพื่อนกันใหม่ๆ

“ผมชักจะอิจฉานายนพพลแล้วสิ คนสวยๆเก่งๆอย่างรีน ใครได้เป็นเจ้าสาวก็โชคดีทั้งนั้นแหละ” ชมเหมือนเคยทุกครั้งแต่ครั้งนี้คนฟังไม่ได้มีความคิดเตลิดไปเองว่าเขาจีบอีกต่อไปแล้ว เพื่อนกันมันจะเป็นตลอดไป

“ชมแบบนี้ต้องกินเยอะๆเลย” พร้อมทั้งจิ้มขนมจีบในจานป้อนเขาอีก “ตัวตุ่นของรีนต้องกินให้มันอ้วนๆมีเนื้อมีหนังไม่ใช่ดูซูบซีดแบบนี้” หัวเราะถูกอกถูกใจที่เห็นอีกฝ่ายเคี้ยวของกินจนแก้มตุ่ยขึ้น ภาพความสนิมสนมของทั้งคู่ตกอยู่ในสายตาของของบัวหอม หญิงสาวที่นั่งรอสามีตนเองพากลับบ้าน แต่เขายังไม่มีทีท่าว่าจะลากลับเสียทีกลับยังพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนิทสนมดังเดิมทั้งๆที่หญิงชายจะมีความสนิทสนมกันแบบนี้ไม่ได้แล้วแม้จะเป็นเพื่อนสนิทกันเนื่องจาก ณ วินาทีนี้ฝ่ายหญิงแต่งงานจดทะเบียนเป็นฝั่งเป็นฝาเรียบร้อยแล้ว

“ฮึ! เพื่อนสนิท...คิดไม่ซื่อ!” คนแอบมองสบถตีตราด้วยอคติและความทั้งรักทั้งเกลียด ภาพการพูดคุยหยอกล้อของเพื่อนรักด้วยความไม่พอใจ โกรธเกลียดคนทรยศจนไม่อาจเชื่อใจใครได้อีกแม้แต่คนที่การศึกษาสูงๆ คนหน้าตาซื่อๆอย่างแดนไตรยังฉ้อโกงแย่งชิงทุกอย่างจากครอบครัวผู้มีพระคุณมาแล้ว กับแค่การเป็นชู้กับเพื่อนที่คบหาและรักใคร่รู้ใจซึ่งกันและกันมาเป็นสิบๆปี ทำไมคนเห็นแก่ตัวอย่างแดนไตรจะทำไม่ได้ แล้วอีกอย่างดูฝ่ายหญิงอย่างสิรินนภาเองจะเต็มใจถ้าหากได้ขยับความสัมพันธ์

ในอีกมุมหนึ่งของงาน วงเหล้าของกลุ่มเพื่อนฝูงฝั่งเจ้าบ่าวกำลังตั้งวงเฮฮาปาร์ตี้หลังงานแต่งงาน เจ้าบ่าวสุดหล่อนั่งอยู่ในกลุ่มเพื่อนนั้นด้วย แม้จะสาดเหล้าลงคอไม่ยั้งมือแต่ความเย็นซ่าของเครื่องดื่มมึนเมาไม่อาจดังความร้อนรุ่มในใจและในแววตาจัดจ้าริษยาชัดเจน มันคล้ายว่าเขากำลังอิจฉาแดนไตรที่ได้ใจของสิรินภาไปครอบครองและยังได้ผู้หญิงอย่างคุณหนูบัวหอมผู้เพียบพร้อมมาเป็นภรรยา แม้ตอนนี้เธอจะเป็นคนมีแต่เปลือกแต่เด็กวัดอย่างนายแดนไตรมันมีดีอะไร กะอีแค่เศรษฐีหน้าใหม่ที่พึ่งจะร่ำรวยจากโชคเข้าข้างได้เป็นลูกบุญธรรมเศรษฐี ถ้าเทียบกับลูกนักการเมืองและตระกูลเก่ายิ่งใหญ่คับฟ้า นักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดคนหนึ่งอย่างเขา นับว่ายังห่างชั้น แต่ทำไมไม่ว่าลงทุนหรือสอบแข่งขันเขามักจะเป็นรองไอ้คนลำเค็ญอย่างแดนไตรเสมอ

“ผู้หญิงสาธารณะ!” สบถด่าไปที่ภรรยาหนึ่งคำด้วยความหมั่นไส้แกมหวงก่อนจะหันมาสนใจเหล้ายาปาร์ตี้ที่เหล่าเพื่อนฝูงร่วมฉลองส่งท้ายความโสดและต้อนรับความหรรษาที่จะมาพร้อมกับความย่อยยับของไอ้แดนไตร อริในทุกๆด้านของเขา!

เกือบเที่ยงคืนบัวหอมและแดนไตรจึงกลับถึงบ้าน หญิงสาวเงียบตลอดทางด้วยความไม่พอใจที่เขายืนล่ำลาอาลัยอาวรณ์สิรินนภาอยู่ร่วมครึ่งชั่วโมงไม่รู้จะสอนหรืออวยพรอะไรกันยืดยาวไม่สนใจคนยืนรอจนขาแทบแข็ง ซ้ำปิดท้ายยังมีการกอดล่ำลาน้ำตาไหลซาบซึ้งกับมิตรภาพ ราวกับว่าเพื่อนจะออกเรือนไปรบไม่ได้ออกเรือนไปแต่งงาน การที่พวกเขากอดกันทั้งที่ผู้หญิงคนนี้เป็นภรรยาของคนอื่นต่อหน้าสามีของเขาและต่อหน้าเธอที่เป็นภรรยาเขายังสนิทสนมกันขนาดนี้ทำให้นพพลถึงกับกันฟันแน่นจนกรามนูน ข่มความโกรธที่รู้สึกเหมือนถูกหยามน้ำหน้า ในเมื่อเมียของเขาเฝ้ารักไอ้หมอนี่มาเป็นสิบๆปี มันก็ย่อมระแวงเป็นธรรมดาว่าสักวันหนึ่งจะมาสวมเขาเล่นชู้กัน เสน่หาในใจคนมันใช่จะมอดดับลงได้โดยง่าย

หลังอาบน้ำเสร็จบัวหอมก็นอนหันไปอีกข้างแต่ไม่ยอมหลับ เธอรอจังหวะที่สามีอาบน้ำแต่งตัวเสร็จและขึ้นมาบนเตียงเพื่อที่จะพูดคุยเรื่องสำคัญ ไม่ได้คุยกันเป็นอาทิตย์แต่ความโกรธก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆตาม เพราะไม่ได้ถูกอธิบายอะไร หญิงสาวหันมามองเขาด้วยความโกรธ ทั้งขยะแขยงทั้งเกลียด ผู้ชายที่ครั้งหนึ่งเธอเคยรักและชอบทุกๆอย่างที่เป็นเขามาก แม้ตอนที่มีเรื่องหมางใจเพราะเขาเนรคุณแย่งบริษัทก็ยังสัมผัสได้ในใจตนเองว่ายังรักในตัวเขา แต่พอถูกเขาทรยศเรื่องความสัมพันธ์เธอกลับขยะแขยงสามีคนนี้ มันเหมือนถูกเขาทรยศครั้งแล้วครั้งเล่าและเรื่องไม่ซื่อสัตย์นี้เธอรับไม่ได้มากที่สุด

“เราหย่ากันดีไหมคะถ้าพี่ตุ่นต้องการคุณรีนมากขนาดนั้น” เริ่มต้นพูดด้วยยาวๆเป็นประโยคแรกกลับเปิดฉากประชดประชัน มือที่กำลังจะคว้าร่างนุ่มของภรรยาเข้ามากอดกลับชะงักค้างด้วยความตกใจและเริ่มตกผลึกเป็นโกรธ เธอพูดจาไม่ให้เกียรติแบบนี้เขาไม่โกรธ แต่การที่สื่อเหมือนความรักของเขามันไม่มีค่านั้นแหละที่น่าโมโห

“พูดอะไรแบบนั้น”

“พูดความจริงไงคะ ถ้าวันนั้นที่ทะเลเราไม่ได้นอนด้วยกัน ถ้าวันนั้นบัวไม่ได้เดินขึ้นบันไดคอนโดของพี่ วันนี้เจ้าบ่าวที่โชคดีและเจ้าสาวที่มีความสุขที่สุดในโลกก็คงจะเป็นพี่ตุ่นกับคุณรีน” ‘คนที่รีนแตะต้องไม่ได้’ ประโยคท้ายหญิงสาวได้แต่เก็บกลืนความน้อยอกน้อยใจไว้ให้ลึกสุด จะเผยให้เขาเห็นไม่ได้ว่าเธอเจ็บปวดแค่ไหนที่เห็นเขาปกป้องผู้หญิงคนอื่นทั้งๆที่มีเธอเป็นเมียตีทะเบียน

“แน่ล่ะ” แดนไตรเองก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหน เจอประชดด้วยอารมณ์มาเขาก็เจ้าอารมณ์กลับบ้าน “ถ้าวันนั้นพี่ปล่อยให้น้องบัวอาบน้ำคนเดียว ถ้าวันนั้นพี่ไม่สนใจว่าเราเป็นอะไรถึงไปโรงพยาบาล ป่านนี้น้องบัวก็คงจะมีความสุขอยู่กับนายอติชน คนรักเก่าที่ต้องเลิกกับเขามาแต่งงานกับพี่”

บัวหอมรีบลุกขึ้นจ้องหน้าสามีด้วยความโมโห เขาเอาอะไรมาพูดว่าเธอกับอติชนเป็นคนรักเก่ากัน เธอไม่เคยรับดาราหนุ่มไฮโซคนนั้นเพราะเธอมีคนอื่นอยู่ในใจอยู่แล้วต่างหาก “ใช่!” ด้วยอารมณ์ทำให้ตะเบ็งเสียงตอบออกไปแบบนั้น “เพราะพี่ตุ่นนั่นแหละที่ทำให้ทุกวันนี้บัวไม่มีความสุข แย่งทุกอย่างไปจากบัวยังไม่พอยังมาเอาเปรียบกันจนบัวต้องมาเป็นเมียที่พี่ไม่เคยรัก! หย่ากันเลย! หย่าขาดจากกันแล้วก็เอาทุกอย่างของบัวคืนมาด้วย บัวจะไปอยู่กับคุณอาร์ต!” กรีดเสียงใส่เดือดดาล เขามีสิรินนภาได้ เธอก็มีคนอื่นได้ มือบางหยิกทึ้งอีกฝ่ายให้รับรู้ความเจ็บปวดในใจของตนที่มันอัดอั้นมาร่วมปี นับแต่กลับมาจากออสเตรเลีย เธอเหมือนคนที่อยู่ไม่สู้ตายมันรู้สึกไร้ค่าไร้ศักดิ์ศรีเพราะกลายเป็นคนสิ้นเนื้อประดาตัวที่ต้องเอาศักดิ์ศรีเข้าแลกเพื่อยังหวังว่าจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างกลับคืนมา

ฝ่ามือหนารวบมือบางมากำไว้ ถลึงตามองคนประทุษร้ายอย่างเอาเรื่อง เมื่อเธอเริ่มลงไม้ลงมือก็ช่วยส่งให้อารมณ์คนน้อยใจพุ่งสูงขึ้น ในเมื่อทำดีกับภรรยาขนาดนี้แล้วยังไม่ได้ ใจก็ท้อแท้ที่จะเป็นคนดีเหมือนกัน “พี่ไม่หย่าให้เราไปมีความสุขกับไอ้อติชนหรอก! ยิ่งมาอ้างว่าจะหย่ากับพี่เพื่อไปแต่งกับมันก็ยิ่งไม่มีสิทธิ์! และตราบใดที่พี่ยังไม่ยอมหย่าก็อย่าหวังเลยว่าจะได้บริษัทคืน ตัวเราเองน่ะบริหารธุรกิจไม่เป็นเราต้องอาศัยฝีมือการจัดการของพี่และเงินทุนอุดหนุนจากวิริยะกิจ”

“ว้าย พี่ตุ่นปล่อยบัวนะ” รีบร้องห้ามเสียงหลงตกใจที่อยู่ๆถูกกดตัวให้ลงนอนราบกับที่นอนนุ่ม จากนั้นร่างใหญ่กำยำจึงตามมาทาบทับไว้ ริมฝีปากหนาก้มฉกเข้าครอบครองเรียวปากบางด้วยท่าทีกำราบ บดเคล้าแรงๆเพื่อสั่งสอนเด็กอวดดีที่ทำให้เขาหัวหมุนไปกับความรู้สึกโกรธ หึงหวงละคนรักใคร่ แต่เหนืออื่นใดการที่พูดเรื่องหย่าและการพูดถึงผู้ชายอื่นแบบนี้ได้ทำให้เขาโกรธขึ้นมาจริงๆ จูบดุดันลงทัณฑ์ในสิ่งที่ปากบางพูดออกมา ไม่อยากผิดหวังในตัวเธอมากไปกว่านี้ เขาอาจจะเกลียดเธอมากขึ้นแต่ไม่เคยที่จะรักเธอน้อยลง

จวบจนพอใจและอีกฝ่ายนิ่งงันไปจึงค่อยๆถอนริมฝีปากออก พอยุติการใช้กำลัง ปลดปล่อยฝ่ามือบางเป็นอิสระ ทั้งคู่จ้องหน้ากันนิ่งๆชายหนุ่มเกร็งหน้ารอรับฝ่ามือจากหญิงสาวที่จะฟาดลงมาแต่ทว่าจนแล้วจนรอดเธอก็ไม่ประทุษร้ายเขา ชายหนุ่มค่อยๆก้มลงจุมพิตแก้มบางใส “พี่ขอโทษ” ก้มลงกอดร่างน้อยไว้อย่างถนอมก่อนจะกระซิบกระซาบหวานหูด้วยความรู้สึกผิดจากก้นบึ้งหัวใจที่ทำให้อีกฝ่ายตกใจกลัว

ได้ยินคำขอโทษ ทิฐิในใจเริ่มไม่อาจต้านทานเสน่ห์บุรุษเพศจากเขา “อย่ารุนแรงกับบัวเลยนะคะ” พ่ายแพ้ต่อความต้องการในจิตใจที่ต้องการสัมผัสนุ่มนวลจากเขาก่อนจะค่อยๆขยับแขนเรียวขึ้นมาคล้องรอบคอของอีกฝ่าย เรียกร้องหาความอ่อนโยนนุ่มนวลที่ทำให้เธอหลงใหล ขยับสูดกลิ่นหอมดอมดมบริเวณกกหูของอีกฝ่ายที่ยังคงมีกลิ่นแชมพูสระผมและกลิ่นครีมอาบน้ำของผู้ชายจางอ่อน