บทที่ 151 ท่าทีที่เป็นมิตร

"ลูกต้องช่วยแม่แก้แค้นนะ... ฮัลโหล ลูกแม่?"

หลี่ซูฉินยังพูดไม่ทันจบ ประโยคก็ถูกตัดไปแล้ว

เธอโกรธจนหายใจไม่ออก โยนโทรศัพท์ทิ้งลงพื้น

"หลีเกอ แกมันปีศาจ!"

หลี่ซูฉินโกรธจนสติแตก ใบหน้าของเธอแดงก่ำ คนรอบข้างเห็นแบบนี้ต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์กันให้แซ่บ

สายตาหลายคู่พุ่งมาที่เธอ หลี่ซูฉินแทบอยากจะหาที่มุดหัวซ่อน

"คุณนายฮั่ว..."

ตอนนี้ร่างที่อ่อนช้อยเดินเข้ามาพร้อมกับรองเท้าส้นสูง หลินซืออี้มองเธอด้วยรอยยิ้มแล้วกล่าวทักทาย

หลี่ซูฉินไม่คุ้นหน้าคนแปลกหน้าคนนี้เลย เธอขยับปากแล้วถาม "คุณเป็นใคร?"

"คุณนายฮั่ว ฉันเป็นใครไม่สำคัญ สำคัญก็คือฉันรู้จักหลีเกอ"

เมื่อพูดถึงหลีเกอ หลี่ซูฉินพลันระมัดระวังตัวมากขึ้นทันที เธอหัวเราะหึ ๆ แล้วถาม "คุณกับนังปีศาจหลีเกอนั่นเป็นพวกเดียวกันเหรอ?"

แต่หลินซืออี้กลับพูดว่า "คุณนายฮั่วเข้าใจผิดแล้ว ฉันแค่จะเชิญคุณนายไปดื่มชายามบ่ายด้วยกัน แล้วก็คุยเรื่องหลีเกอไปด้วย คุณนายฮั่วมีเวลาไหม?"

หลี่ซูฉินรู้สึกว่าหลินซืออี้มาไม่ดีแน่ แต่เธอก็อยากจะสอนบทเรียนให้หลีเกอจริง ๆ

เธอจึงตอบตกลง "ได้สิ! เราจะไปที่ไหน?"

หลินซืออี้เลือกสถานที่แล้วพาหลี่ซูฉินออกไป

...

หลังออ