บทที่ 152 หลีเกอ เธอบ้าไปแล้วแน่ ๆ

"ฮึ่ม พูดแบบอีกแล้ว"

ท่าทีแบบนี้ทำให้ฮั่วจิ้นเฉิงรู้สึกโกรธมาก

ในความทรงจำของเขา หลีเกอเป็นคนอ่อนโยนมาโดยตลอด เมื่อไหร่กันที่เธอกลายมาเป็นคนแข็งกร้าวแบบนี้ หรือว่าตัวตนที่แท้จริงของเธอจะเป็นแบบนี้อยู่แล้วกันแน่

"...หลีเกอ ผมได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับคุณในตี้เซิ่งมาบ้าง และรู้ว่าตอนนี้คุณต้องการขยายผลประกอบด้วย ตราบใดที่คุณต้องการ ตระกูลฮั่วสามารถช่วยแก้ไขปัญหาทั้งหมดของคุณได้"

คำพูดของฮั่วจิ้นเฉิงล้วนแต่แสดงความปรารถนาดีต่อหลีเกอ

"ไม่จำเป็น" คำสามคำง่าย ๆ ปฏิเสธอย่างไม่ใยดี

"มีเรื่องอื่นอีกไหม ถ้าไม่มีก็กรุณาช่วยหลบไปด้วย"

ฮั่วจิ้นเฉิงรู้สึกเหมือนมีไฟลุกโชนแผดเผาอยู่ในอก "...ถึงคุณจะแพ้ราบคาบ แต่ก็ไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากผมงั้นเหรอ"

หลีเกอรู้สึกว่าฮั่วจิ้นเฉิงวันนี้กินยาผิดขวดมาแน่ ๆ

"แพ้เหรอ ในพจนานุกรมของฉันไม่มีคำว่าแพ้ แล้วก็คุณชายฮั่ว เราหย่ากันแล้วนะ ตอนนี้ตระกูลฮั่วกับตี้เซิ่งเป็นคู่แข่งกัน สำหรับความปรารถนาดีของคุณ คงต้องขอโทษด้วย แต่ดูเหมือนว่าคุณจะใช้ผิดที่แล้วล่ะ"

"หึ! หลีเกอ คุณยังหัวรั้นเหมือนเดิมเลยนะ"

แต่หลีเกอไม่ต้องการสนใจเขาอีกต่อไป เธอเหยียบคันเร่งอย่างแรง

ฮ