เขายอมรับว่ารักกันแล้ววววว

เคนเดินวนไปวนมาด้วยความร้อนใจในห้องทำงานของภาคิน พอได้ฟังเรื่องทั้งหมด เขาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง

“ห๊ะ? สารภาพรักแล้วจูบกันนิดหน่อย แล้วก็แค่กอดกันทั้งคืนเหรอ?” 

เคนพูดเสียงหลง ก่อนจะทำท่าจะบ้าตาย 

“ภาคิน ไอ้บ้านี่ อายุอานามเท่าไหร่แล้ววะ? มาเล่นบทหนุ่มน้อยอยู่ได้ บอกว่าให้จัดการให้อยู่หมัดไงวะ!”

เขาส่ายหัวด้วยความไม่พอใจ 

“เดี๋ยวเธอก็หนีไปอีกหรอก อย่ามาทำแบบนี้! ต้องทำอะไรให้ชัดเจนสิ ไม่งั้นจะกลายเป็นเรื่องไม่จบไม่สิ้น”

เคนเดินไปมาเหมือนเป็นคนขาดสติ เขามองภาคินด้วยความคาดหวังและความผิดหวังในเวลาเดียวกัน 

“เอาให้เด็ดขาด! อย่ามาเล่นตัวแบบนี้ ถ้ารักจริงต้องทำให้เธอเห็นสิ!”

ภาคินยิ้มให้กับความร้อนใจของเคน แต่เขาก็รู้ดีว่าเคนพูดถูก ในใจเขายังคงรู้สึกถึงความไม่มั่นคงและความหวั่นใจ แต่เขาต้องหาทางจัดการกับความรู้สึกนี้ให้ได้

“ขอบใจที่เตือน” ภาคินพูดเบาๆ “แต่บางครั้งก็ต้องให้เวลาหัวใจตัวเองได้คิดบ้าง”

เออ แล้ววันนั้นแกกับแอนนาไปพักที่ไหน ไม่ใช่ว่าแกทำอะไรเกินไปแล้วนะเว้ย พูดมา ภาคินคาดคั้น เคนละล่ำละลักจะปฏิเสธ แต่โดนเพื่อนรักไล่ต้อนจนในที่สุดก็เล่าถึงสถานการณ์ของเขากับแอนนาให้ภาคินฟัง ภาคินฟังแล้วหน้าเขาตึงขึ้นเมื่อได้ยินรายละเอียด

“ไอ้เคน ไอ้แก่เอ้ย แอนนาอายุเท่าไหร่เอ็งอายุเท่าไหร่?” ภาคินถามด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

เคนหันมามองแล้วถอนหายใจ 

“ภาคิน รู้สึกไหมว่ากำลังด่าตัวเองอยู่? ไม่ได้ต่างกันเลยนะอายุเรา แล้วอีกอย่าง ใครว่าแก่? ผู้ชายที่เป็นผู้ชายเต็มตัวก็อายุเริ่มต้นที่สามสิบปลายๆ กันทั้งนั้น”

เคนพูดต่อไปคนเดียว เขาทำท่าทำทางจะออกไป “เออ ว่าแล้วก็ไปเข้าฟิตเนสเพิ่มดีกว่า!”

เคนเดินออกไปอย่างรีบร้อน ภาคินมองตามไปด้วยความส่ายหัว ก่อนจะเริ่มคิดในใจ

“เอ๊ะ เราก็ต้องฟิตเพิ่มกว่านี้ป่ะวะ?”

………………………………………………………..

เขากลับมาบ้านแต่หัววันเพราะคิดถึงสาวน้อยของเขาใจจะขาด เดินตามหาเธอไปทั่วบ้าน แต่ไม่เห็นเธอเลย สุดท้ายเขาจึงเดินขึ้นไปข้างบน และเห็นประตูห้องนอนแง้มอยู่

เขาผลักประตูเข้าไปอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเขาเบิกกว้างและหน้าตึงเมื่อเห็นลลนากำลังเก็บของลงกระเป๋า เตรียมตัวออกไป

“ลลนา!” เขาเรียกเสียงดัง

ลลนาเงยหน้าขึ้นอย่างตกใจและหยุดการกระทำของเธอทันที

“เก็บของทำไม?”

ลลนาเงยหน้าขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มหวาน 

“ก็ต้องกลับอังกฤษสิคะ”

เขาก้าวเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว ดึงเธอเข้ามากอดแน่น 

“ใครให้ไป? ไหนพูดกันเข้าใจแล้วไง”

“ก็ต้องไปเคลียร์งานสิคะ ต้องลาออกอีก”

ภาคินยิ่งดื้อดึง เขาใช้แรงกอดเธอแน่นและพูดเสียงหนักแน่น “ไม่ต้องไป! ให้มินนี่จัดการให้สิ”

ลลนาเงยหน้าขึ้นและพูดด้วยความมั่นใจ “ฉันต้องไปคุยกับไมเคิล เขาต้องรู้ว่าฉันจะไม่แต่งงานกับเขาแล้ว และต้องเคลียร์เรื่องต่างๆ ให้ชัดเจน”

เขาเผลอทำหน้าหงุดหงิด “ไม่ต้องไปหรอก ให้ฉันจัดการเอง”

ลลนาเบาๆ “ไม่ใช่หรอกค่ะ ฉันต้องจัดการด้วยตัวเอง เรื่องนี้สำคัญมาก และมันไม่ยุติธรรมถ้าฉันไม่พูดกับเขาเอง”

ภาคินถอนหายใจและจับมือเธอ “ถ้าฉันไปด้วยล่ะ?”

ลลนายิ้มและส่ายหัว “ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ฉันจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ด้วยตัวเอง ฉันรู้ว่าคุณห่วงแต่ให้ฉันทำตามที่ต้องการบ้าง”

ลลนาเงยหน้าขึ้น ยกแขนเรียวเล็กโอบรอบคอของภาคิน มองตาเขาด้วยความมั่นใจและความรัก “อาทิตย์เดียวค่ะ จะรีบกลับนะคะ”

ภาคินยังคงมีสีหน้าบึ้งตึงและไม่ยอมผ่อนคลาย “ขัดอีกรอบ ไม่ต้องไปหรอก”

ลลนาอ่อนใจแต่ยังคงยิ้ม “คุณลุงค่ะ ฉันต้องไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย”

เขายังคงไม่ยอมปล่อย “ไม่ให้ไป! เรื่องนี้ฉันจะจัดการเอง ถ้าต้องเจอไมเคิล ฉันไม่อยากให้เธอไปเผชิญกับมันคนเดียว”

ลลนาเบิกตากว้างและดึงเขาเข้ามาใกล้ “แต่ฉันต้องเคลียร์เรื่องทั้งหมดให้ชัดเจน เพื่อไม่ให้มีปัญหาในอนาคต”

ภาคินถอนหายใจและยิ้มอย่างเหนื่อยหน่าย “ให้ฉันไปกับเธอสิ อย่างน้อยก็ช่วยให้ใจฉันสบายขึ้น”

ลลนายิ้มหวานและยกมือขึ้นจับใบหน้าของเขา

 “ถ้าคุณลุงยังพูดไม่ฟัง หนูจะเลิกรักคุณลุงแล้วนะคะ”

ภาคินตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินคำพูดของลลนา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจและไม่เชื่อหูตัวเอง

แสงไฟในห้องสลัวเลือนราง ส่องลงบนใบหน้าของเขาและเธอที่ยืนใกล้ชิดกันจนแทบสัมผัส ร่างของทั้งสองสะท้อนในเงากระจก ดวงตาคู่นั้นจ้องลึกเข้าไปในหัวใจของอีกฝ่าย ความเงียบปกคลุมไปทั่วห้อง แต่หัวใจของทั้งสองเต้นแรงจนอาจได้ยินชัด

เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้ มือของเขาไล้สัมผัสเบาๆ บนผิวแก้มเธอ ราวกับต้องการจดจำทุกอณูของเธอไว้ ทุกสัมผัสนั้นทำให้เธอรู้สึกเสียวซ่าน จนเธอเผลอหายใจติดขัดเล็กน้อย

“ลุงรอฟังคำนี้มานานแล้ว..." เสียงของเขาเบาและอ่อนโยน แต่เต็มไปด้วยความปรารถนาที่เก็บกดมานาน

เธอเงยหน้าขึ้น มองสบตาเขา ราวกับจะยอมรับชะตาที่กำลังจะเกิดขึ้น “หนู... ก็เหมือนกันค่ะ”

ลลนายิ้มหวาน ดึงแขนของภาคินเข้าหาตัว ก่อนโน้มตัวขึ้นไปจูบเขาอย่างอ่อนโยน ริมฝีปากของเธอสัมผัสเขาอย่างนุ่มนวล แต่เต็มไปด้วยความมั่นใจ เมื่อปล่อยตัวลงมา เธอมองเขาด้วยสายตาที่เป็นประกาย พร้อมกับรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความเย้ายวน

ภาคินยังคงมองตามเธอด้วยรอยยิ้มที่ยากจะปกปิดความสุข เขาก้าวเข้ามาใกล้ ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนและโน้มตัวไปจูบเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความปรารถนา ริมฝีปากของเขาบรรจงสัมผัสริมฝีปากของเธอ ขณะที่เขาเอื้อมมือไปลูบไล้ใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน

ลลนาเคลื่อนไหวตามเขาอย่างเชื่องช้า ริมฝีปากของเธอเปิดรับความอบอุ่นและความเร่าร้อนจากเขา ขณะที่ภาคินใช้ปลายลิ้นลูบไล้ริมฝีปากของเธออย่างอ่อนโยน แต่ด้วยความหิวกระหาย เขาเริ่มใช้ลิ้นดึงดูดและสำรวจลิ้นของเธออย่างลึกซึ้ง