คุณลุงขอสารภาพ️

 ภาคินนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นหลังจากมื้อค่ำและการโต้เถียงกับลลนา เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำลายความเงียบ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เห็นชื่อ "เคน" ปรากฏอยู่บนหน้าจอ เขากดรับสายด้วยความรู้สึกหนักหน่วง

"อย่าปล่อยโอกาสนี้เสียเปล่าไปนะเพื่อน" เคนพูดขึ้น เสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวลและแรงกระตุ้น

ภาคินถอนหายใจ ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร เขาพยายามควบคุมความรู้สึกของตัวเอง

"ปล้ำเลยสิ" เคนพูดอีกครั้งอย่างเร่งรีบ

ภาคินส่ายหัวเบา ๆ ในใจ เขาไม่อยากทำร้ายลลนา เขารู้ว่าเรื่องนี้ต้องใช้ความระมัดระวัง

"หรือจะยอมปล่อยไปล่ะ" เคนกล่าวต่อ

"ไม่" ภาคินตอบกลับสั้น ๆ

"อาทิตย์หน้าเขาก็จะหนีไปตลอดกาลเลยนะ คิดดูดี ๆ ถ้ารักก็ทำเลย" เคนบีบให้ภาคินคิดให้รอบคอบ

 ภาคินนิ่งเงียบในขณะที่เสียงของเคนสิ้นสุดลง เขารู้ว่าเคนพูดถูก แต่ความรู้สึกที่แสนสับสนและความกดดันทำให้เขายังไม่สามารถตัดสินใจได้ เขากดวางสายโทรศัพท์อย่างเงียบ ๆ ก่อนยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มเพื่อพยายามปลอบประโลมตัวเองในขณะที่ความคิดวิ่งวนในหัว

………………………………………..

ก๊อกๆ 

 เสียงเคาะประตูดังขึ้น ลลนาเดินไปเปิดประตูและพบกับชายร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ด้านนอก ภาคินที่ดูไม่ค่อยเหมือนคนเมามากนัก แต่ในใจของเขามีความรู้สึกที่ยังห่างไกลจากความสงบ

“คุณลุงเมาแล้วเหรอคะ” 

ลลนาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่พยายามปกปิดความกังวล

 ภาคินไม่ได้ตอบ เขายังห่างไกลจากคำว่าเมามาก เขาคิด ก่อนที่เขาจะผลักประตูเข้าไปอย่างรวดเร็ว จับหน้าสวย ๆ ของลลนาเอาไว้ด้วยสองมือและก้มลงจูบเธออย่างดูดดื่มและรุนแรง

 ลลนาพยายามดิ้นรนเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกจับกุม แต่ภาคินที่มีร่างกายใหญ่กว่ากลับรวบตัวเธอเข้ามาใกล้ เบียดแนบชิดกับเขามากขึ้น การจูบของเขามีความรุนแรงที่ทำให้ลลนาแทบจะสูญเสียการควบคุมตัวเอง การกระทำของเขาเต็มไปด้วยความต้องการและอารมณ์ที่ไม่อาจควบคุมได้

 ภาคินบดริมฝีปากเข้าหาลลนาอย่างรุนแรง ความดื่มด่ำทำให้เธอรู้สึกถึงความไม่อาจควบคุมได้ เขาทำให้ลลนา ดิ้นรนและน้ำตาไหลรินลงมาไม่หยุด

 เมื่อเขาจับใบหน้างามของเธอและดึงออกเพื่อมองหน้า แต่กลับเห็นน้ำตาของเธอ เขาเห็นความเจ็บปวดที่ปรากฏบนใบหน้าเธอ ภาคินใช้มือใหญ่ของเขาไล้เช็ดน้ำตาที่ไหลอยู่

“อย่า...” 

 ลลนาพยายามปัดมือเขาออกไปด้วยความขุ่นเคืองและพยายามหลีกเลี่ยงการสัมผัสของเขา แต่ภาคินไม่ยอมแพ้ เขามองเธอด้วยสายตาคมและอมยิ้มบางเบา ก่อนจะค่อย ๆ เช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน

 ลลนาเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยใบหน้างอ มือเล็ก ๆ ของเธอพยายามปัดมือของเขาออกไป เธอดูเหมือนเด็กที่งอนและไม่พอใจ แต่ใบหน้าเง้างอดนั้นกลับเพิ่มเสน่ห์ให้กับเธอ

 ภาคินมองเธอด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นและอ่อนโยน เขาค่อย ๆ เช็ดน้ำตาให้เธออย่างใจเย็น ขณะเดียวกันเขาก็ดึงเธอเข้ามากอดแน่น ร่างกายของเขาห่อหุ้มเธอด้วยความอบอุ่นและอ่อนโยน การกอดของเขาแสดงถึงความรักและความต้องการที่ลึกซึ้ง แม้จะมีความเง้างอนและการต่อต้าน แต่ในอ้อมกอดของเขาลลนารู้สึกถึงความรักที่ไม่อาจปฏิเสธได้

ภาคินยังคงกอดลลนาแน่นในอ้อมแขนของเขา ขณะเขาเริ่มเล่าบางอย่างให้เธอฟังด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึก

“เมื่อนานมาแล้ว” 

เขาพูดอย่างช้า ๆ 

“คุณลุงคนหนึ่งต้องรับหลานสาวตัวโตจอมแก่นมาอยู่ในความปกครอง ครั้งแรกที่เห็นหน้าเด็กสาวคนนั้น คุณลุงคนนั้นก็ใจสั่นหมดท่า แต่ต้องสำรวมไว้ กลัวคนจะนินทาว่าสมพาลกินไก่วัด”

ภาคินพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความรู้สึกที่ตึงเครียดและอ่อนโยนในเวลาเดียวกัน

“ทั้ง ๆ ที่ต้องอดกลั้นอย่างหนัก แต่เด็กสาวจอมยั่วอายุสิบหกก็ยั่วยวนคุณลุงอยู่ทุกวันจนคุณลุงเกือบตะบะแตกและตัดสินใจจะเป็นสมพาลที่กินไก่วัดซะเอง แต่แล้วเด็กสาวที่เขาหลงรักตั้งแต่แรกเห็นก็มาบอกว่า ยอมจากไป แล้วยังย้ำอีกว่าจะไม่กลับมาอีก”

ลลนาเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาและความรู้สึกที่ลึกซึ้ง

“เด็กสาวแสนใจดำจากไปแปดปีไม่ยอมพูดด้วยอีกเลยและไม่ยอมกลับมาหาเขา เขาเฝ้ารอและฝันถึงเธอทุก ๆ วัน แต่แล้วโชคชะตาก็เห็นใจ นำเธอกลับมาหาเขา แล้วคุณลุงคนนั้นก็ตัดสินใจว่าจะไม่ยอมให้เธอจากไปอีกแล้ว แต่เธอคนนั้นกลับหนีไปมีแฟน แล้วมาบอกว่าจะแต่งงานกับเขาคนนั้นแล้วจะหนีไปอีกครั้ง”

ภาคินหยุดชั่วขณะ ก่อนจะถามคำถามสุดท้ายอย่างมีความหมาย 

“เธอว่าคุณลุงคนนั้นควรทำยังไงดี?”

ลลนาเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงใหญ่ที่โอบกอดเธอไว้อย่างมั่นคง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสนและความรู้สึกที่ท่วมท้น น้ำตายังคงไหลรินลงมาเธอพยายามรวบรวมความคิด ในขณะที่ภาคินยิ้มให้เธอสายตาของเขาที่เปิดเผยถึงความรักทั้งหมดที่เขามีต่อเธอ

“คุณลุง...” 

เธอเริ่มพูดด้วยเสียงสั่นเครือ 

“ถ้าคุณลุงรักหนูมากขนาดนี้ หนูจะทำยังไงดีคะ?”

ลลนาเอ่ยคำถามที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ขัดแย้ง เธอรู้แล้วว่าเขารักเธอมากแค่ไหนในตอนนี้ แต่ก็ยังรู้สึกถึงความกลัวและความไม่แน่ใจ เธอเริ่มรู้สึกถึงการต่อสู้ภายในจิตใจของเธอเอง ขณะเดียวกัน ภาคินยังคงอ้อมกอดเธอไว้อย่างอบอุ่น

“ฉันรักเธอ.....ลลนา” 

ภาคินก้มลงกระซิบคำรักอย่างอ่อนโยนที่ข้างหูของลลนา เสียงของเขาเต็มไปด้วยความรักและความจริงใจ

ลลนาเผชิญหน้ากับความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามา ร่างของเธอสั่นไหวและหนาวสะท้านจากคำกระซิบที่แสนอบอุ่น แต่ก็เต็มไปด้วยความหวั่นไหว เธอรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงจากความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อน

ความรักที่ภาคินเปิดเผยให้เธอฟังทำให้เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นและความจริงใจ แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้เธอรู้สึกถึงความสับสนและความกลัวที่ยังคงอยู่ในใจ

“คุณลุงคะ...” 

 ภาคินโน้มตัวเข้าใกล้ลลนาอย่างช้าๆ ด้วยความรักที่ท่วมท้น ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ดวงตาของเธออย่างอ่อนโยน ก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะสัมผัสกับริมฝีปากของเธออย่างแผ่วเบา

จูบของเขาเริ่มต้นด้วยความนุ่มนวล ริมฝีปากของเขากดลงเบาๆ แต่ค่อยๆ เพิ่มความอบอุ่นขึ้น ลลนารู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากเขา สัมผัสของเขาเต็มไปด้วยความรักและความอ่อนโยน ดวงตาของเธอปิดลง รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน

ปลายลิ้นของเขาลูบไล้ริมฝีปากของเธอ เหมือนเขากำลังถ่ายทอดความรักทั้งหมดที่มีให้เธอได้รับรู้ ร่างของเธอสั่นไหวเล็กน้อยจากความหวานที่ท่วมท้นจนแทบขาดใจ ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นและความรักทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังล่องลอยไปในความฝัน

 เมื่อเขาค่อยๆ ถอนริมฝีปากออก ความรู้สึกของความหวานยังคงติดอยู่ที่ริมฝีปากของเธอ ลลนาเปิดตาขึ้นมองเขา รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงและอบอุ่น 

 ภาคินที่จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอที่สั่นไหวเล็กน้อยราวกับมีคลื่นอารมณ์บางอย่างเคลื่อนผ่าน แววตานั้นเต็มไปด้วยความอ่อนไหว ผสมผสานทั้งความลังเลและการยอมรับ เธอไม่พูดอะไร แต่ดวงตาเธอสื่อทุกอย่างที่เขาต้องการรู้ มันทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นอย่างไม่อาจควบคุม ก่อนที่เขาจะอมยิ้มอย่างอ่อนโยนและโน้มตัวลงจูบเธออีกครั้ง