MasukShare
เลทราคา
Terakhir Diperbarui:
2025-04-02 13:09:44กริ้งงง
ติ๊ด “ว่าไง” “เสร็จยังจ้ะชะนี” “เสร็จแล้วแกล่ะ” “เรียบร้อยจ้ะ งั้นก็ออกห้องไปแรดค่ะ” “หึ ๆ โอเค” “ป่ะ ไปรับกระทิงกัน” “แกก็ช่างพูดเหลือเกินนะน้ำ” “ ฮ่า ฮ่า ไม่ตลกเหรอ” “พอเลย ๆ แห้งมากมุกแกเนี่ย รีบ ๆ ไปรับโต้เหอะ ฉันอยากเมาแล้วโว้ย” หลังจากที่รับโต้เสร็จพวกเธอก็มุ่งหน้าไปร้านบาร์ละมุนซึ่งไม่ใกล้ไม่ไกลจากคอนโดพวกเธอเท่าไร ร้านนี้เป็นร้านเปิดแบบนั่งรับลม ชิว ๆ บรรยากาศไม่วุ่นวายมาก มีประมาณ 20 โต๊ะ แสงไปสลัว ๆ สว่างไม่มาก มีวงดนตรีสดขึ้นโชว์บ้างไม่หนวกหูมากเท่าไร ทำให้พวกเธอชอบมาร้านนี้มันก็เลยกลายเป็นร้านประจำของพวกเธอไปแล้ว เสียงมือถือที่สั่นไม่หยุดทำให้เธอมองดูเบอร์ว่าใครโทรมาก่อนจะทำหน้าเอื้อมละอามองบนก่อนจะกดรับสายไม่ได้ปฏิเสธเขา ติ๊ด “ว่าไงคะ” “มึงอยู่ไหนแพง” “มีอะไรคะ” “กูถามว่ามึงอยู่ไหน” “พี่มาร์คพี่เป็นบ้าอะไรไม่ทราบคะ ช่วงหลัง ๆ มานี้พี่งี้เง่านะรู้ตัวเปล่า นี้มันเวลาส่วนตัวของแพง แพงไม่จำเป็นต้องรายงานพี่ค่ะ พี่มีอะไรก็พูดมาเลยดีกว่า” “เดี๋ยวนี้มึงหัดบ่นกูแล้วเหรอ กูอยากให้มึงมานอนกับกูตอนนี้!” “แพงไม่ว่างค่ะ นัดเพื่อนแล้ว” “มึงนัดเพื่อนหรือนัดลูกค้าคนอื่น” “ถ้าจะคุยเรื่องนี้แพงไม่คุยแล้วนะคะ แค่นี้นะ” ติ๊ด! เธอที่เมาหน่อย ๆ พอเหล้าเข้าปากความกล้าก็เลยมีมากพอที่จะกล้าเถียงเขากลับไปบ้าง “คนบ้า! เพิ่งเอาเมื่อเช้ายังจะอยากอีกงี่อะไรหนักหนาวะ” เธออดไม่ได้ที่จะบ่นพึมพำเขาที่ทั้งเอาแต่ใจและไม่ยอมเลิกงี่เง่าเจ้ากี้เจ้าการเธออยู่ได้ “ให้ฉันเดานะ พี่มาร์คใช่ไหม” “อืม ฉันก็เริ่มไม่ไหวแล้วนะ แม่งเริ่มงี่เง่าล่ะ” “ถ้าแพงไม่โอเคโทรหาเราได้ 24 ชั่วโมงเลยนะ” “ขอบคุณครับ พี่เขาแค่บ้านะช่วงนี้ ปกติก็ไม่ขนาดนี้หรอก เรายังรับมือไหวอยู่โต้ไม่ต้องเป็นห่วงนะ” “เราอยากให้แพงคิดถึงเราเป็นคนแรกนะ ถ้าเมื่อไรที่แพงตกอยู่ในอันตราย เราก็อยากเป็นคนไปช่วยแพงนะ” “ฉันล่ะ โต้! นายจะไปช่วยฉันคนแรกมั้ย ถ้าเมื่อไรที่ฉันตกอยู่ในอัตราย” “อืม เธอก็ด้วยน้ำค้าง ว่าแต่ใครจะกล้าวะ ฮ่า ฮ่า” “ไอ้โต้!” ฮ่า ฮ่า “วันนี้ฉันก็จะแดกเหล้าให้คุ้มค่ากับที่โต้เลี้ยง พวกเราค่อยเรียกคนขับผ่านแอปแล้วกันเนอะ มา ๆ ชนแก้วเร็วพวกเรา” “ได้ดิ งั้นวันนี้พวกเธอก็นอนห้องฉันนะ พรุ่งนี้ตอนเช้าค่อยกลับกัน” “รับทราบ/จัดไป” ระหว่างที่พวกเธอดื่มเบียร์กินกับแกล้มอยู่นั้น พวกเธอก็นั่งคุยเมาส์เรื่องชาวบ้านไปเลื่อย หนุ่มที่นั่งโต๊ะตรงข้ามก็ส่งสายตามาทางเธอ เธอยิ้มเล็กน้อยก่อนจะยกแก้วเบียร์เป็นสัญลักษณ์ จากนั้นไม่นานชายหนุ่มก็เดินมาที่โต๊ะเธอทันที “ขอชนแก้วได้ไหมครับ” “ค่ะ” “ชนเสร็จก็กลับไปนั่งได้แล้วครับ” โต้ส่งสายตาพิฆาตให้ชายหนุ่มแปลกหน้าที่เพิ่งเข้ามาทักทายคนนั้นก่อนที่เขาจะขมวดคิ้วและบ่นงึมงำกลับโต๊ะตัวเองไป เธอกับน้ำค้างก็ได้แต่สายหน้าและขำออกมาเบา ๆ นี้เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่พวกเธอชอบชวนโต้มาด้วยเพราะเอาไว้กันท่าพวกหวังจะหลอกฟันพวกเธอฟรี ๆ “แพง! ลูกค้าวีมึงมาว่ะ” “ใครว่ะ ลูกค้าวี เชี้ย! พี่มาร์ค!” "พี่เขาทำไมติดแกแจขนาดนี้ ไปทำท่าไหนมาวะแพง" "เขามาหาเพื่อนหรือเปล่า เธอคิดเยอะไปแล้วมั่ง" "เหอะ! หน้านิวคิ้วขมวดขนาดนี้มาเที่ยวกับเพื่อน! ไปหลอกเด็กแถวบ้านเถอะว่ะ โน่นเดิมมาทางนี้แล้ว" เธอเหล่ปลายหางตามองเพียงเท่านั้นและเธอก็ทำเป็นไม่สนใจเขา พอเขาเดินมาถึงก็มานั่งแทรกระหว่างเธอกับน้ำค้าง "กูโทรไปทำไมมึงไม่รับสาย มึงซื้อมือถือมาติดตัวไว้เฉย ๆ ใช่ป่ะ" "แพงว่าแพงบอกพี่ไปแล้วนะว่าแพงมีนัดกับเพื่อน นี้ไม่ใช่เวลางานค่ะ" "พูดแบบนี้มึงหมายความว่าไง" "ถ้าจะนั่งด้วยก็จ่ายค่าเหล้าเบียร์วันนี้ด้วยค่ะ" เหอะ! ชายหนุ่มที่ได้ยินแบบนั้น ก็จ้องมองหน้าเธอแบบไม่วางตาพร้อมกับยอมรับในความงกของเธอขนาดแค่เขามานั่งด้วยกับเธอ เธอยังคิดเล็กคิดน้อยกับเขาได้ "กูเลี้ยงก็ได้ กูนั่งต่อได้ยัง มึงจะลุกไปไหนอีกแพง" "ไม่ได้จ่ายค่านั่งดริ้ง แพงไม่จำเป็นต้องนั่งข้างพี่ค่ะ" "5,000 พอไหม" "2ชั่วโมง ถ้าเหมาจ่ายทั้งหมดแพงลดให้พิเศษ 10,000 ค่ะ" "โฮ๊ะ! เออ 10,000 ก็ 10,000 มึงกลับมานั่งได้ยัง" เธอยิ้มอย่างพอใจก่อนจะกลับไปนั่งที่เดิม เขาถอดหายใจอย่างคนเอื้อมละอากับความเยอะและงกของเธอ แต่พอเขานั่งบรรยากาศในร้านจากที่นั่งชิว ๆ ก็กลายเป็นความอึดอัดของพวกเธอแทน เธอและเพื่อนของเธอไม่รู้จะคุยอะไรกันก็นั่งยกเบียร์กันรัว ๆ แทนการพูดคุย อาจจะคุยกันบ้างก็เป็นเพียงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ โต้เพื่อนของเธอเองก็ตั้งแต่รุ่นพี่มานั่งด้วยกับเธอเขาเองก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จาอีกเลย "กูปวดฉี่ว่ะ มึงไปกับกูไหมน้ำ" "กูไปด้วย แม่งอั้นมานานล่ะ" "พี่จะลุกไปไหนพี่มาร์ค" "ไปห้องน้ำ" "หึ ๆ ไม่ใช่ว่าอยากตามแพงนะคะ ให้มันเหลือพื้นที่ส่วนตัวกันบ้างค่ะ" พอเริ่มเมาความกล้าที่จะต่อปากต่อคำของเธอก็มีมากขึ้น เขาเองก็ไม่ได้ใส่ใจในคำพูดของเธอเท่าไร ก่อนจะเดินตามเธอไปจนแน่ใจว่าเธอเข้าห้องน้ำ เขาถึงปีกตัวออกมารับลมนอกร้าน เพื่อผ่อนคลายอารมณ์ของตัวเอง เขาเองก็รู้สึกหงุดหงิดที่ตนเองเอาแต่ตามเธอ เพราะยิ่งเขาใกล้เรียนจบเขายิ่งระแวงและอยากจะอยู่กับเธอตลอดเวลามากกว่าเมื่อก่อนอีก เขารู้จักกับเธอเพราะไอ้วินเพื่อนสนิทเขาที่เป็นคนแนะนำให้รู้จักว่าเธอขายบริการ หลังจากที่เขาได้ลองเธอ เขาก็เอาแต่ติดเธอและเรียกใช้บริการเธอเป็นประจำหนำซ้ำเขาก็แทบจะไม่มีอะไรกับใครอีกนอกจากเธอ ใครจะคิดว่าผู้ชายอย่างเขาที่ทั้งหล่อ บ้านรวย จะมาติดกับดักผู้หญิงแบบเธอได้ ทั้งเย็นชา ทั้งขี้งก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าลีลาเธอก็ดีไม่แพ้ใคร จนเข้าต้องตามมาตื้อเธอไม่เลิกแบบนี้ กริ้ง ติ๊ด "มึงอยู่ไหนไอ้มาร์ค" "ร้านบาร์ละมุน " "มึงคงไม่ได้ไปหาน้องแพงหรอกนะ" "อืม ทำไมมึงหวงเหรอ" "หึ! คนที่หวงน่าจะเป็นมึงมากกว่านะ มึงรักน้องแพงหรอ ไอ้มาร์ค" คำพูดของเพื่อนเขามันเหมือนหมัดหนักๆที่ชกเข้ามาที่หน้าของเขาเข้าอย่างจัง ทำเอาเขารู้สึกชาไปทั้งตัว "มึงพูดเชี้ยไรไอ้วิน คนขายบริการแบบนั้นกูไม่ยอมลดตัวเองไปคบหรอกนะใครจะเอามาทำพันธุ์วะ" "มึงรู้ดีที่สุดไม่ต้องมาถามกู พรุ่งนี้ตอนเที่ยงพวกกูนัดกันที่คาเฟ่ของเค้ก มึงก็ช่วยไปด้วยอย่าแดกเยอะจนหาข้ออ้างไม่ไปนะ" "อืม กูรู้แล้ว" "ดี แค่นี้นะ" ติ๊ด! หลังจากวางสายจากเพื่อนเขา เขาก็รีบเดินไปหาเธอทันทีและเขาก็เห็นว่าเธอกำลังคุยกับผู้ชายพอดี "ใช่พะแพงปี3 นิติรึเปล่าครับ" หญิงสาวหันไปมองหน้าหนุ่มหล่อขาวตี๋ที่เดินมาทักเธอพร้อมกับอาการประหม่าเล็กน้อย เธอจึงยิ้มให้เขาเพื่อทำให้เขาผ่อนคลายมากขึ้น "ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ" "เอ่อ..พี่ชื่อปลั๊กนะครับ เรียนวิศวะปี4 ที่มอเรานั้นแหละ พอดีพี่รู้จากน้ำค้างว่าพะแพง..เอ่อ..พะแพงทำเหมือนน้ำค้างใช่ไหมแล้วเลทเท่าไรอ่าเรา" "เรียกแพงก็ได้ค่ะ เลทก็ 1 รอบ ไม่อม ไม่จูบ ไม่สด 5,000 บาทต่อรอบค่ะ" "โห้! แพงสมชื่อเลยนะคะ" "จะถูกหรือจะแพงพี่ปลั๊กก็ต้องลองชิมดูค่ะ พี่ถึงจะรู้ว่าคุ้มไหม"
Bab terkait
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ปกติพอไหม
เธอพูดแบบนั้นนอกจากจะส่งสายตาอ่อยเหยื่อไปแล้วก็ยังเอามือมาคล้องคอชายหนุ่ม ทั้งยังออกแรงกดต้นคอให้เขาโน้มใบหน้ามาติดแนบชิดเนินเนื้อหน้าอกของเธออีก ทำเอาชายหนุ่มถึงกับกลืนน้ำเฮือกใหญ่ "แพง! มึงทำเชี้ยไร" "โอ้ย..แพงเจ็บนะพี่มาร์คกระชากแขนแพงทำไมคะ" "วันนี้กูเหมามึงแล้ว มึงไม่มีสิทธิรับงานเว้ย!" "หึ! ก็แค่ลูกค้า เสือกหวงก้างอย่างกะเป็นผัวเขาเลยนะ" "มึงเสือกเชี้ยไรด้วย" "พี่มาร์ค! หยุด!" เขาตั้งท่าจะเข้าไปหาเรื่องชายอีกคน ซึ่งฝั่งนั้นดูก็ตั้งท่าพร้อมปะทะด้วยเช่นกัน ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้ต้องการให้มีปัญหา กะว่าจะแค่หาลูกค้าเท่านั้นเอง "พี่ปลั๊กค่อยทักไอจีแพงมาแล้วกันนะคะ ค่อยเจอกันค่ะ" "ครับ ไว้เจอกัน" พอเขาเห็นว่าชายแปลกหน้าเดินไปแล้วเขาก็หันมามองหน้าเธอพร้อมส่งสายตาคาดโทษให้เธอไป "แพง! ..ที่กูให้มึงไปมันไม่พอหรือไงวะ!" "ทำไมคะ ถ้าแพงบอกว่าไม่พอ พี่จะให้เพิ่มเหรอ" "มึงจะเอาเท่าไร" เธอมองจ้องไปยังแววตาเขาแม้ภายในใจเธอรู้อยู่เต็มอกว่าเขาพร้อมจะจ่ายให้เธอ แต่วันนี้เธอกลับรู้สึกว่าหัวใจเธออ่อนไหว กลัวจะคิดก
Terakhir Diperbarui : 2025-04-02เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ คิดราคาไม่ถูกNC+
จากนั้นเขาไม่ฟังเสียงทักทวงใด ๆ จากเธอเลย เขาจับเธอกดลงโซฟาล็อคมือทั้งสองข้างของเธอ ก่อนจะโน้มใบหน้าสูดดมพวงแก้มทั้งสองข้างของเธอสลับกันไปมา เขาสูดดมเม้มขบบนคอที่ขาวเนียน สลับกับติ่งหู ทับรอยเก่าสร้างรอยใหม่ให้เธอ เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากน้ำมือของเขาแต่เหมือนกับว่ามันไม่ได้เป็นผลสักเท่าไร ชายหนุ่มก้มหน้าทั้งขบเม้มทั้งดมเลียติ่งหูก็ค่อยขยับมาที่หน้าอกอันอวบอั้นผ่านเสื้อของเธอ อืม..จ๊วบ จ๊วบ เขาถกเสื้อชั้นในของเธอขึ้นโดยไม่ได้ถอดเสื้อของเธอ มันยิ่งเพิ่มความเสียวซ่านให้เธอเข้าไปอีก เธอที่เริ่มมีอารมณ์ก็เริ่มบิดตัวไปมา กัดปากตัวเองเบา ๆ มันทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าเธอเริ่มมีอารมณ์ร่วมกับเขาบ้าง พรึบ ซี๊ดส์. ใบหน้าเขาเริ่มคลอเคลียทั้งสองเต้าที่ยอดเม็ดบัวเริ่มชูชัน มือสองข้างก็กอบโกยบีบคั้นให้แนบชิดใบหน้าดันเข้าดันออกให้กระแทกใบหน้าเขา ลิ้นยาว ๆ ของเขาก็เลียวน ๆ บนยอดเม็ดบัวทั้งตวัดไปมาด้วยความเร็วอย่างหยอกเย้า ซี๊ด..อา เธอหลับตาพริ้มเผลอครางออกมาด้วยความเสียว จากนั้นเขาถอดกางเกงของเธอออกเผยให้เห็นกางเกงในสีดำ ทันทีที่มือเขาสัมผัสกางในที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำหวานท
Terakhir Diperbarui : 2025-04-03เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ของเล่นที่ติดใจ
เธอรู้ดีว่าเธอไม่สามารถขัดใจเขาได้อีกอย่างเธอก็ไม่ได้มีเรียนหรือไปที่ไหนต่อ เธอจึงเลือกที่จะบีบบังคับเขาด้วยการขอเงินเพิ่ม เธอยังแอบหวังลึก ๆ ว่าเขาจะปฏิเสธที่จะไม่ยอมรับข้อเสนอ เพราะเธอรู้สึกว่าช่วงนี้เธอเหนื่อยที่จะต้องรับมือกับเขาเต็มทนแต่อย่างเขาซ่ะอย่างมีเหรอจะไม่สู้ราคา เขาพาเธอมาถึงคาเฟ่เที่ยงนิด ๆ ภายในร้านคาเฟ่สีขาวที่ตกแต่งด้วยดอกไม้น่ารัก ๆ จากนั้นเขาก็พาเธอไปเจอเพื่อน ๆ ของเขา “ สวัสดีค่ะพี่วิน พี่เค้ก พี่แม็ก พี่โบว์” “หึ! นี่มันบังคับแพงมาหรือเปล่าเนี่ย” “ ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ” พี่วินหันมาถามเธอด้วยความเอ็นดู พี่เขาคงรู้สึกว่าช่วงหลัง ๆ มานี้เพื่อนของเขาจะไม่ปล่อยให้เธอได้เป็นอิสระเท่าไหร่ และเขาก็พอรู้ว่าเธอเริ่มจะทนไม่ไหวกับเพื่อนของเขาแล้ว ส่วนพวกเพื่อน ๆ คนอื่น ๆ ก็มีชอบเธอบ้างไม่ชอบบ้างแต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรมากมาย “ มึงจะกินอะไรก็เดินไปสั่งซ่ะ แล้วก็ไปนั่งตรงโต๊ะโน่นรอกูก่อน“ “ ค่ะ” จากนั้นเธอก็เดินไปสั่งเครื่องดื่มและเค้กพร้อมกับครัวซองก่อนจะเดินไปอีกมุมหนึ่งของร้านนั่งกินเงียบ ๆ คนเดียวระหว่างรอเขาคุยกับเพื่อน ระหว่างที่เธอนั่งรอเสียงสนทนา
Terakhir Diperbarui : 2025-04-05เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ซื้อมาประดับบารมี
"ทำไมพี่ไม่ใส่เสื้อแขนยาวคุมหน่อยอ่า อากาศก็ร้อนยังจะใส่แค่เสื้อยืดอีก" "ชิ! มาถึงก็บ่นเลยน้องใครเนี่ย แน่ะ! ขนาดบ่นยังใจดี ถอดเสื้อแขนยาวให้สาวใส่คลุมอีก ใช่พ่อไมโคเวฟของพี่ไหมน๊า" "ไม่ต้องมาอวยเลย แล้วนี้พี่กินข้าวเที่ยงหรือยัง ผมหิวอ่า เราแวะหาอะไรกินก่อนไหม" น้องชายเธอก็เอาแต่ยิ้มและส่ายหน้ากับความชอบอวยน้องตัวเองตลอด จนเขาเขินหน้าแดง "เอาดิ กินก๋วยเตี๋ยวไหม" "งั้นผมเจอร้านไหนน่ากินเราแวะเลยนะ เดี๋ยวมื่อนี้ผมเลี้ยงเอง" "แสดงว่าเงินที่ให้ไปเหลือแน่ ๆ งั้นก็จัดไป พวกเรารีบไปเหอะพี่หิวมากแล้ว" “ไปแล้วนะ ระวังตกนะครับจับดี ๆ ” เธอและน้องชายแวะร้านก๋วยเตี๋ยวข้างทางกลับบ้าน พออาหารมาเสริฟด้วยความหิวเธอก็กินอย่างอร่อยไม่พูดไม่จา แคร่ก ๆ “พี่จะรีบอะไรขนาดนั้นเนี่ย ค่อย ๆ กินครับ อ้อ!..แม่บอกว่าติดต่อพี่ไม่ค่อยได้พี่ช่วยรับสายแม่หน่อยสิ” “พีคุยกับแม่นั้นแหละดีแล้ว พีก็รู้พี่ไม่อยากคุยกับแม่ พอคุยทีไรยังไม่ถึงนาทีก็ทะเลาะแล้ว พี่ไม่อยากอารมณ์เสียใส่แม่นะ” “ครับ เอาแบบนั้นก็ได้” “ค่าเทอมพี่ต้องจ่ายเมื่อไรนะคุ้น ๆ ว่าใกล้แล้วนะ” “เดื
Terakhir Diperbarui : 2025-04-06เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ อย่าช้าให้มากกูทดเวลานะเว้ยNC+
แม้ว่าเขาจะเคยมารับมาส่งแพงหลายรอบ แต่ไม่มีครั้งไหนที่เธอจะอนุญาตให้เขาขึ้นไปที่ห้องของเธอ แต่เขาก็ขู่เธอแบบนี้ให้เธอลงมาหาเขาได้ตลอด แม้ว่าเธอจะขัดขืนเขาอยู่บ้าง แต่เธอก็ยอมให้เขาเกือบจะทุกครั้ง คอนโดเธอค่อนข้างมีความปลอดภัยสูงถ้าคนในไม่พาคนนอกเข้าห้องก็อย่าหวังว่าจะได้ขึ้นไป เขารอเธอที่ลานจอดที่ค่อนข้างเงียบไม่มีคนพุ่งพลาน แถมฝนก็กลับมาตกหนักอีกครั้ง ไม่ถึง 5 นาทีเธอก็เดินมาขึ้นบนรถเขา เธอใส่เสื้อยืดสีดำ กางเกงขาสั้นสีขาว เธอขึ้นมาเขาก็ได้กลิ่นชมพูอ่อน ๆ บนหัวของเธอ “ออกรถสิคะ แพงให้เวลาแค่นั้นนะคะ” “ฝนตกรถติดแบบนึ้มึงว่ากูจะออกไปได้ไหมล่ะ แค่ออกจากซอยคอนโดมึงกูก็หมดเวลาแล้วมั่ง” “แล้ว?..หรือว่าบนรถ” “มึงคิดว่าไง ทำไมมึงไม่ใส่เสื้อชั้นในมา เดินมาแบบนี้กะหาลูกค้าระหว่างทางหรอ” “ระดับแพงคงไม่ต้องหาเพิ่มหรอกค่ะ เท่าที่มีก็รับแทบไม่ไหวแล้วค่ะ” “แพง!..ดี ปากดีแบบนี้ก็รีบ ๆ จัดการให้กูเสร็จซ่ะ ” “ปรับเบาะสิคะ แพงไม่ถนัด” เขาเอนเบาะตามที่เธอต้องการ ก่อนที่เธอจะปลดเข็มขัดนิรภัย พร้อมทั้งเบียงตัวไปทางฝั่งคนขับและโน่มใบหน้าเข้าไปจูบเขาอย่างดูดดื่ม มือบางก็ล
Terakhir Diperbarui : 2025-04-08เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ไม่แคร์หรอก
ณ มหาลัย เช้าวันจันทร์แพงนั่งอยู่ที่โรงอาหารของมหาลัยพร้อมข้าวราดแกงผัดวุ้นเส้นใส่ไข่กับยำวุ้นเส้นที่เธอชอบ เธอกินข้าวระหว่างรอเพื่อนของเธอเพื่อเรียนคาบเช้าด้วยกัน ซึ่งนักศึกษาที่มีเรียนช่วงเช้าก็มากินข้าวที่นี้กันเยอะพอสมควร “กินแต่เส้นอีกแล้วนะแพง อ่ะนี้น้ำเปล่าเอากาแฟไหมเดี๋ยวโต้ไปซื้อให้” “ขอบคุณค่ะ โต้กินข้าวมาแล้วเหรอ มานั่งกินด้วยกันก่อนสิ” “เราไม่ชอบกินข้าวเช้าอ่ามวลท้อง สรุปเอาไรไหมเราจะไปสั่งแล้วนะ” “ขอเอสเย็นเข้ม ๆ หวานน้อย1 ชาเขียวหวานปกติของยัยน้ำค้าง1 น้ำผึ้งมะนาวเย็นหวานน้อยของยัยผักกาด1 สองคนนั้นบอกใกล้จะถึงแล้วโต้ซื้อมาเลยเดี๋ยวพวกนั้นงอนโต้อีก ว่าแต่ถือไหวไหมโต้” “สบายมาก รอก่อนนะ” “ครับผม” “อรุณสวัสตอนเช้าจ้า” “มาถึงเร็วจังผักกาด ฉันเพิ่งให้โต้ไปซื้อน้ำให้เมื่อกี้เอง” “อ้าวหรอ ไม่เป็นไรเราไปซื้อข้าวแปปนะ” “อืม” ติ้ง! แชทมาร์ค: วันนี้มึงเลิกเรียนกี่โมง? แชทแพง : วันนี้แพงไม่ว่างทั้งวันค่ะ แชทมาร์ค: กูถามว่าเลิกเรียนกี่โมง ไม่ได้ถามว่ามึงว่างหรือเปล่า แชทแพง : คุณลู
Terakhir Diperbarui : 2025-04-08เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ กูมีปัญญาจ่ายนะ
“มีอะไรเหรอแพง ทำไมทำหน้าแบบนั้น” “เปล่าค่ะ..แพงแค่แปลกใจเฉย ๆ ว่าพี่วินอารมณ์ไหนทำไมพาแพงมาที่นี้” “แล้วแพงว่าอารมณ์ไหนล่ะ” “อืม..อารมณ์ดีมั่งคะ” “ฮ่า ฮ่า..เราก็ช่างพูดนะ สั่งอาหารได้เต็มที่เลยพี่เลี้ยงเอง” “ได้เหรอคะ งั้นหนูไม่เกรงใจนะ” “ครับ” เธอมองเมนูอาหารที่หลากหลาย ทั้งอาหารไทย ฝรั่ง ญี่ปุ่น เธอที่หิวข้าวก็รู้สึกว่าทุกเมนูน่ากินไปหมด “เลือกได้ยังคะ” “น่ากินไปหมดเลยค่ะ อืม..แพงขอเป็นผัดไทยกุ้งสด แล้วก็กุ้งเผา อืม..ไม่ ๆ ดีกว่าค่ะ เป็นปลาหมึกซาซิมิดีกว่า” “หึ! ไม่เป็นไรค่ะสั่งมาหมดนั้นเลย น้องครับ ขอเสต็กปลาแซลม่อน1 แล้วก็กุ้งเผา ผัดไทยกุ้งสด ปลาหมึกซาซิมิ แล้วขอเซตปลาซาซิมิมาเลยก็แล้วกันครับ เครื่องดื่มขอเป็นเบียร์สามขวดครับ” “ครับ” “พี่วินขับรถไม่ควรดื่มนะคะ” “พี่สั่งมาแล้วอ่า งั้นเราก็แย่งพี่ดื่มให้หมดแล้วกันนะ” “พี่วินนี้จริง ๆ เลยนะคะ” “หึ หึ พี่ไม่ได้บังคับสักหน่อยแล้วแต่หนูเลย” “ชิ!” ติ้ง! เสียงแชทมือถือนเธอดังขึ้นมาทำให้เธออดที่จะส่องไม่ได้ว่าใครส่งขอความแชท
Terakhir Diperbarui : 2025-04-08เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ กำลังหาทางขอค่าตัวเพิ่ม
“พี่วินไม่ต้องบอกให้แพงเลิกยุ่งหรอกค่ะ แพงเองก็ตั้งใจว่าจะเลิกรับงานกับพี่มาร์คอยู่แล้วเหมือน” “มึงหมายความว่าไง ทำไม กูทำไม่ถึงใจเท่าไอ้วินหรอ” “เรื่องนั้นแพงเปิดเผยข้อมูลลูกค้าไม่ได้หรอกนะคะ แต่แพงบอกได้แค่ว่าพี่แม่งโคตรประสาทแดกเลยว่ะ เอาเสร็จจ่ายก็จบกันไปโวยวายทำไมอ่า เป็นอะไรก่อนเอ่ย เรามันก็มั่วพอ ๆ กันนั้นล่ะ” “มึงด่ากูเหรอ พูดแบบนี้หมายความไง” “พี่วินเอาคีย์การ์ดขึ้นไปบนห้องแพงก่อนเถอะค่ะ” “แต่แพง..” “พี่ทำธุระเสร็จค่อยลงเอากุญแจมาให้แพงก็ได้ค่ะ” เธอรู้ว่าพี่วินที่ปวดท้องน่าจะไม่ไหวแล้วจึงเอากุญแจห้องไปให้ก่อน ส่วนอีกคนด้วยนิสัยแล้วเธอต้องต่อล่อต่อเถียงอีกสักพักจนเขาทนไม่ไหวไปเอง “มึงแม่งใจร้ายจังเลยว่ะแพง กูขอให้มึงมีกูแค่คนเดียวมันทำยากขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ เงินที่ให้มันไม่พอเลยใช่ไหม แม่งเอากับกูเกือบทุกวันกระหรี่เบอร์ตองยังได้น้อยกว่ามึงอีกมั่งกูว่า” “สติค่ะ! เราไม่ได้เป็นอะไรกันเนอะ พี่จะเอาใครแพงจะเอาใครมันก็ไม่เกี่ยวกันค่ะไม่ต้องอิน” “มึงพูดเหมือนกูไปมีคนอื่น กูก็เอาแค่กับมึง สองปีมานี้กูเอากับใครที่ไหน” “เหอะ! ลมปากผู้ชายอ่าเนอะ” “มึงบอกกูมาดีกว
Terakhir Diperbarui : 2025-04-08
Bab terbaru
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ตอนพิเศษ จุดที่เธอเลือก(เพลงขวัญ)
3 ปีต่อมา “สวัสดีครับคุณทนายสุดหล่อ วันนี้มาฟังคำพิพากษาใช่ไหมครับ” “ สวัสดีครับ ใช่ครับผม พี่ครับพอดีว่ารบกวนพี่หน้าบัลลังช่วยเช็คให้หน่อยได้ไหมครับว่าท่านผู้พิพากษาจะลงบัลลังกี่โมง พอดีว่าผมจะขอแวะไปส่งเอกสารอีกคดีที่บัลลังก์ 7 ครับ ผมเลยไม่รู้ว่าคดีผมที่บัลลังก์ 5 ท่านจะเริ่มกี่โมง” “จะไปนานเหรอครับคุณทนาย ได้ครับ ๆ งั้นเดี๋ยวผมจะเอาคดีของคุณทนายไว้เป็นคดีสุดท้ายช่วงเช้าเลยนะครับ แต่มันจะมีคดีที่สืบพยานกันอยู่อีกหนึ่งคดี ยังไงผมจะแจ้งผู้พิพากษาเจ้าของคดีให้ทราบนะครับ” “ขอบคุณมากครับพี่ ผมจะรีบกลับมานะครับ” “ได้ครับ” ไมค์ยิ้มให้กับเจ้าหน้าที่ศาลก่อนที่จะเดินไปอีกห้องเพราะตอนนี้เขากลายเป็นทนายหนุ่มไฟแรงสุดฮอตที่กำลังเร่งทำงานอย่างตั้งใจ เขาพยายามค้นหาตัวเองและก็ไม่ยอมปล่อยโอกาสต่าง ๆ ที่เข้ามาในชีวิตให้ผ่านไป ขณะที่เขาจบคดีที่บัลลังก์ 7 ก็รีบเดินกลับมาที่บัลลังก์ 5 ซึ่งภาพที่เห็นตรงหน้า คือผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาเคยรักอย่างสุดหัวใจ กำลังนั่งอยู่คอกพยาน “พยานกำลังจะอ้างว่าภาพถ่ายที่พยานโอบกอดสามีของโจทก์อยู่นั้นไม่ใช่พยานอย่างนั้นเหรอครับ” “ค่ะ” “งั้นผมขอถามว่าพยานกั
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ คำสัญญา(ตอนจบ)
บนโต๊ะอาหารตอนนี้ต่างก็ดูวุ่นวายเพราะไมค์ที่เริ่มได้ที่ก็พูดไม่หยุดเดินไปชวนคนนั้นคนนี้มาชนแก้วกับเขา ทุกคนที่จากตอนแรกจะทานข้าวกลายเป็นว่าตอนนี้ต่างก็ดื่มเป็นเพื่อนไมค์กันแต่เช้า หากมีเพียงแมธที่นั่งทานข้าวเสร็จก็กลับไปนั่งทำงานมองดูสถานการณ์ห่าง ๆ กับภาพครอบครัวที่ต้องบอกว่าหาดูได้ยากที่จะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาและเมากันได้ที่ขนาดนี้ 3 ปีต่อมา “มาร์คยังไม่มารับแพงอีกเหรอ” “ยังค่ะพี่แมธ พอดีเท้าแพงบวมมาก แพงเลยให้พี่มาร์คไปเอารองเท้าคู่ใหม่มาให้แพงค่ะ” “ท้องดูโตขึ้นเยอะแล้วนะ” “ค่ะ ไปนั่งที่ห้องพี่ก่อนไหม จะได้นั่งโซฟ่าสบายขึ้น” “ไม่เป็นไรค่ะ แพงนั่งทำงานที่นี้ทั้งวันอยู่แล้วเดี๋ยวพี่มาร์คก็มาค่ะ” “ถ้างั้นเข้าไปดูเอกสารให้พี่หน่อยแล้วกันนะ” “ก็ได้ค่ะ” แม้ว่าเธอจะรู้ว่าจุดประสงค์ของแมธคืออยากให้เธอไปได้พักมากกว่าที่จะอยู่ห้องทำงานในแผนกนิติกรของบริษัท พอย้อนอดีตตอนที่เธอเข้ามาฝึกงานอยู่ที่นี้จนครบกำหนดและหลังเรียนจบที่มหาลัยเธอก็เปลี่ยนเป้าหมายเข้ามาสมัครงานเป็นพนักงานที่นี้อย่างเต็มตัว ซึ่งปัจจุบันเธอก็ตั้งท้องลูกของมาร์คได้ 4 เดือนพอพวกเขารู้ว่าเธอท้องทุกคนในครอ
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ เป้าหมายใหม่ในอนาคต
เธอได้แต่ยิ้มและรู้สึกได้ถึงไออุ่นของครอบครัวเขา ที่มันอาจจะเป็นความฝันของใครหลาย ๆ คนที่ปรารถนาครอบครัวแบบนี้ หากแต่ชีวิตของเธอและใครหลายคนที่เลือกเกิดไม่ได้คงไม่ได้โชคดีแบบนี้สักเท่าไร หลังจากที่เธออาบน้ำเสร็จเธอก็นั่งรอเขาที่เตียงนอนไม่นานเธอก็ได้ยินเสียงมีคนเปิดประตู แกร๊ก “ยังไม่นอนเหรอคะ” “แพงกำลังรอพี่อยู่ค่ะ เป็นไงบ้างคะเรียบร้อยดีไหม” “ครับ งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะคะ” “ค่ะ” ขณะที่เธอยังไถมือถือเล่นระหว่างรอเขา พอเขาอาบน้ำเสร็จเขาก็รีบกระโดดขึ้นเตียงมานอนหนุนตักเธอ พร้อมกับเอาหน้าซุกพุ่งน้อย ๆ ของเธอทั้งยังทำหน้าอ้อน ๆ ให้เธออีก “พี่มาร์คง่วงนอนหรือยังคะ เรานอนกันเลยไหมคะ” “เราทำอย่างอื่นไม่ได้เหรอ” “ หื้อ แพงว่า..อย่าเลยดีกว่าค่ะ แพงอายคนอื่นเขาผู้ใหญ่ก็อยู่ในบ้านด้วย แพงไม่อยากให้คนอื่นมองเราไม่ดีเลยค่ะ รอบก่อนก็อายพี่แมธจะตายอยู่แล้ว” “หื้อ..อายทำไมเรื่องธรรมชาติไหมคะ” “ไม่ต้องเลยค่ะเรานอนกันได้แล้ว” “ขอนอนหนุนตักนุ่ม ๆ นี้ก่อนได้ไหมครับ” “เอ้..มาลูบท้องแพงแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ” “พี่แค่คิดว่าถ้าเรามีลูกด้วยกันเขาจะหน้าตาหล่อสวยเหมือนพี่ไหมนะ”
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ พี่รักหนูนะคะ
“พวกเราทุกคนรู้ดีว่าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ พี่แมธและมาร์คเองก็เล่าเรื่องของหนูมาให้น้าฟังเยอะพอสมควร ถ้าหนูยังไม่พร้อมหรือขาดเหลืออะไรก็บอกน้าได้เลยนะลูก ให้น้าไปขอกับพ่อกับแม่เราเถอะนะทุกอย่างจะถูกต้อง” “อันที่จริง ครอบครัวของแพงก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบเหมือนครอบครัวคนอื่นเท่าไร ถ้าคุณน้าทั้งสองจะคุยกับครอบครัวแพง แพงก็ไม่ได้ติดขัดอะไรค่ะ แต่สิ่งหนึ่งที่แพงอยากจะบอกคือแพงไม่ได้ต้องการให้ครอบครัวแพงได้เงินจากครอบครัวของคุณน้าแม้แต่บาดเดียว เงินที่จะสร้างครอบครัวแพงขอให้มาจากพี่มาร์คและแพงเท่านั้นนะคะ” “แพง..เอาจริงดิ ตอนนี้เงินติดบัญชีพี่มันแทบไม่เหลือแล้วนะ แถมโดนเจ้าไมค์ปล้นไปอีก” “ค่ะพี่มาร์ค คุณน้าทั้งสองอาจจะมองว่าแพงอวดดี แต่แพงไม่ได้มีเจตนานะคะ มันคือความตั้งใจของแพงว่าถ้าแพงจะสร้างครอบครัวจริง ๆ แพงก็อยากจะสร้างความทรงจำและสร้างอนาคตกับคนที่แพงรักด้วยตัวของพวกเราเองค่ะ” “เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่าไหมคะ เงินพ่อกับแม่ก็มีจะเสียเวลาทำไมคะ” เขาพยายามจะต่อรองกับเธอเพื่อให้เธอเปลี่ยนใจ แต่ในเมื่อสถานการณ์มันเป็นแบบนี้เธอก็ต้องการจะสารภาพความในใจให้หมดเลย “เอาสิลูก น้องแพงมาใก
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ คนในครอบครัว
“เปล่า.. ” “ตาแดงขนาดนั้นยังจะโกหกอีกนะคะ” หมับ เขากอดเธอไว้แน่นเพื่อไม่เธอหันมาเห็นน้ำตาที่ไหลออกมา ก่อนจะเอามือปาดน้ำตาตัวเอง “แพงอย่าพูดแบบนี้กับพี่ได้ไหม พี่ไม่ชอบเลย” “แพงพูดแบบไหนคะ” “ก็ที่บอกว่าจะไม่อยู่กับพี่แล้วไง พี่ขอโทษ ขอโทษกับทุก ๆ การกระทำของตัวเองเลย แพงอย่าโกรธพี่เลยนะ” “ก็ได้ค่ะ ไหนหันหน้ามาให้แพงดูหน่อย โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะคะครั้งนี้แพงจะไม่โกรธพี่ก็ได้ค่ะ พี่มาร์คก็ปล่อยแพงได้แล้วแพงอายคนอื่นเขา อีกอย่างคนที่พี่ควรจะขอโทษก็คือน้องไมค์ พี่พูดแบบนั้นออกมาได้ไงคะ น้องเขารักพี่ขนาดไหนพี่รู้ไหม พี่มาร์คไม่คิดว่าไมค์จะเสียใจบ้างเหรอคะอย่าลืมไปขอโทษน้องนะคะ” “ครับ” “อีกเรื่องนะคะ แพงเองก็ไม่ได้ชอบเพลงขวัญแต่ที่พี่ทำแบบนั้นกับผู้หญิงมันจะกลายเป็นนิสัยที่ติดตัวพี่ไป คนที่โดนพี่ทำร้ายร่างกายสักวันมันอาจจะเป็นแพงก็ได้ฉะนั้นช่วยเลิกใจร้อนมือเร็วแบบนั้นด้วยนะคะ” “ครับ ปกติพี่ก็ไม่ได้ทำร้ายผู้หญิงหรอกนะ แต่เด็กนั้นมันน่าโดนนิ แม่พี่เดินมาแล้วเราหายงอนกันได้แล้วใช่ไหม” โอ้ยยย.. “มี้ครับผมเจ็บ ปล่อยมือก่อนครับ หูผมจะหลุดแล้วเนี้ย” “ยังจะกล้าบอกว่าเจ็บอีกเหร
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ตกใจเรื่องไหนก่อนดี
คำพูดที่แสนจะธรรมดาของแม่มาร์คมันเหมือนเข็มที่ทิ่มแทงใจเธอจนเธอรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาและชาไปทั้งใจ เธอเองก็ไม่เคยนึกถึงอนาคตตัวเองเลยด้วยซ้ำตั้งแต่สูญเสียน้องชายเธอไป เป้าหมายในชีวิตที่เคยคิดไว้มันพังทลายไปแล้วจริง ๆ เธอจึงไม่มาสามารถตอบคำถามใด ๆ ได้เลย เขาหันหน้าไปมองเธอก็เห็นถึงแววตาที่ไร้จุดหมายและปนเศร้าอยู่หน่อย ๆ เขาเอื้อมมือไปจับมือเธอเพื่อให้กำลังใจ “ถ้าแพงยังไม่มีเป้าหมายในชีวิต พี่จะสร้างเป้าหมายในชีวิตให้แพงเอง แพงอย่าเศร้าไปเลยนะ” พรวด! แค่ก แค่ก “เอาตัวเองให้รอดก่อนไหมมาร์ค นายเองก็ยังไร้จุดหมายในชีวิตเหมือนกันเท่าที่ฉันเห็นแกหนักกว่าน้องแพงเยอะเลยนะ” “ผมก็ช่วยงานพี่อยู่นี้ไง” “มองดูก็รู้ว่าที่ทำอยู่เนี่ยทำเพราะไม่มีอะไรทำ หึ!” “พ่อว่าหนูแพงไปเรียนต่อโทที่ฝรั่งเศสไหมหรือเยอรมันก็ดีนะ เผื่อเจ้าไมค์จะไปเรียนต่อน้องจะได้มีเพื่อนด้วย เรื่องค่าใช้จ่ายหรือค่าเทอมพ่อดูแลเอง” “ผมไม่อนุญาตครับ” “ถามน้องแพงยัง แม่ว่าน้องอาจจะอยากไปเรียนต่อก็ได้” “งืออ” “แพงขอบคุณคุณน้าทั้งสองคนมาก ๆ นะคะที่เอ็นดูแพงแต่เรื่องนี้แพงขอยังไม่รับน้ำใจนะคะ แพงอยากลองพึ่งพาตัวเองก่
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ว่าที่ภรรยา
เธอรีบลงจากตึกคณะวิ่งมาหาเขาที่รถทันที หลังจากบอกลาเพื่อน ๆ พอเธอเห็นหน้าเขาเธอก็ส่งร้อยยิ้มให้เขาทันที “รอนานไหมคะ” “ไม่ครับ แพงหิวไหม” “ไม่ค่อยเท่าไรค่ะ” “วันนี้แม่พ่อพี่กลับมาไทยพวกท่านอยากเจอแพงด้วยตอนเย็นเราไปกินข้าวกับท่านทั้งสองคนนะ” “แต่แพงยังไม่พร้อมเลยนะคะ อีกอย่างแพงก็ไม่รู้ว่าจะต้องวางตัวยังไงด้วย” “พ่อกับแม่พี่ท่านเป็นคนง่าย ๆ แพงไม่ต้องตื่นเต้นหรือเป็นกังวลไป” “ยังไงนี้ก็เป็นครั้งแรกแพงก็ต้องกังวลอยู่ดีค่ะ อีกอย่างเสื้อผ้าแพงก็ไม่ได้มีชุดที่เรียบร้อยเท่าไรในตู้เสื้อผ้าก็มีแต่เสื้อผ้าเก่า ๆ พี่มาร์คไปเถอะค่ะแพงอยู่ห้องคนเดียวได้ค่ะ” “พี่ก็ไปด้วยนะ ยังไงพี่ก็ไม่ทำให้เราขายหน้าหรอก..งั้นตอนนี้เราไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ก็ได้ค่ะ” เขาจ้องหน้าเธอทำหน้าไม่พอใจและพยายามบังคับเธอให้ไปด้วย ก่อนที่จะซะงักและเปลี่ยนการกระทำเป็นกระพริบตาถี่ ๆ แววตาออดอ้อน พอเธอเจอไม้ตายนี้ที่ไรเธอก็ต้องใจอ่อนอยู่ดี “ค่ะ งั้นก็ไปซื้อกันเลยดีกว่าเดี๋ยวจะไม่ทันเวลา ขอบคุณนะคะ” “เก่งมากครับว่าที่ภรรยา” “ว่าที่สามีอ้อนขนาดนี้มีเหรอว่าแพงจะไม่ตามใจ” พอเขาได้ยินคำว่า “ว่าที่สามี” เขา
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ละอายใจ
พอพ่อกับแม่เธอเห็นว่าเช็คใบดังกล่าวอยู่ในมือเขาทุกคนต่างก็จ้องตาเป็นมันก่อนที่พ่อเธอจะดึงแขนเธอเดินแยกออกมาคุย “ทำไมแกต้องให้คนนอกถือเช็คด้วย ต่อให้เป็นแฟนกันก็เถอะไว้ใจได้ที่ไหน ไม่รู้เหรอว่าถ้าเป็นเช็คเงินสดแล้วเกิดมันเอาไปขึ้นเงินแล้วหนีไปจะทำไง” “หึ! ทำไมคะกลัวไม่ได้เหรอ แพงไม่โลภหรอกค่ะ” “พ่อไม่ได้หมายถึงแก แต่พ่อหมายถึงแฟนแก ยังไง ๆ ก็ควรเอามาไว้กับคนในครอบครัวดีกว่า ถ้าแกไม่ถือก็เอามาฝากไว้ที่พ่อเพราะของพ่อกับเพลงขวัญร่วมกันก็30 % เหมาะสมที่จะถือมากกว่า” เธอได้แต่นึกสมเพชและรู้สึกสงสารพีที่มีพ่อแบบนี้ เงิน 100,000 บาทก่อนหน้านี้พ่อเขาก็เลือกที่จะไม่ให้เธอ แต่พี่มาร์คที่เป็นคนนอกที่พ่อเธอหมายถึงกับโอนเงินให้เธอ1,000,000 บาทโดยไม่ได้เอ่ยขอคืนจากเธอสักคำแล้วเหตุผลอะไรที่พี่เขาจะมาขโมยเช็คแค่ใบเดียว “พ่อไม่อายเหรอคะ ตอนแพงขอเงินมารักษาน้อง พ่อมีเหตุล้านแปดที่จะไม่ให้แพงมาจ่ายค่ารักษา แต่พอเห็นเงินแค่นี้พ่อกับกลัวไม่ได้ ปล่อยค่ะ แพงจะไปเตรียมงาน” พ่อเธอที่ได้ฟังคำพูดของเธอก็สะอึกและชะงักนิ่งไป เธอที่ไม่อยากเห็นหน้าพ่อตัวเองจึงจะเดินหนีออกจากตรงนี้ “แล้วแกจะไปขึ้นเงิ
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ จุกอก
จนเกือบจะหกโมงเช้าเขาสะกิดเรียกเธออีกครั้ง “แพงเราไปข้างในโรงพยาบาลก่อนไหม แม่แพงมาแล้วนะ” “ค่ะ พี่มาร์คแพงยังไม่ได้บอกเพื่อน ๆ ของแพงเลย แพงขอมือถือหน่อยค่ะแพงจะได้โทรบอกน้ำค้าง” “ครับ งั้นพี่ไปซื้ออาหารเช้าให้แม่แพงก่อนนะ เราก็นั่งรอพี่ที่นี้ก่อนห้ามไปไหนเข้าใจไหม” “ค่ะ” หลังจากนั้นเธอก็กดเบอร์โทรไปหาน้ำค้างทันที “อื้อ..มีอะไรโทรหาฉันแต่เช้าเลยนะแก” “พีเสียแล้วนะน้ำ” “หื้อ..แล้วตอนนี้แกอยู่ไหนอยู่กับใครฉันจะรีบไปนะ” “ฉันอยู่โรงพยาบาลกับพี่มาร์คแกไม่ต้องรีบก็ได้มันยังเช้าอยู่เลย” “แล้วแกได้โทรบอกผักกับโต้หรือยัง” “ยังเลย” จากน้ำเสียงที่งัวเงียของน้ำค้างพอทราบข่าวของพีเธอก็สดุ้งตัวตื่นขึ้นมาทันที “โอเค เดี๋ยวฉันจะรีบไปหาแกนะส่วนสองคนนั้นฉันจะโทรบอกเอง ฉันแสดงความเสียใจอีกครั้งด้วยนะแพง” “ขอบใจแกนะน้ำค้าง” “ไว้เจอกันนะ” “อืม” เธอมองเขาที่กำลังถืออาหารเช้ามาด้วยรอยยิ้มบาง ๆ แค่เสี้ยววินาทีเธอก็เริ่มรู้ตัวว่าควรจะจัดการเรื่องของน้องชายเธอให้แล้วเสร็จและราบรื่นก่อน เพราะน้องชายเธอไม่เหลือใครที่จะจัดการเรื่องที่เหลือได้อีก เขาเดินมาจับมือเธอเดินเข้าไปในโ
