LOGINShare
ว่าที่ภรรยา
Last Updated:
2025-04-25 14:56:09
Related chapters
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ตกใจเรื่องไหนก่อนดี
คำพูดที่แสนจะธรรมดาของแม่มาร์คมันเหมือนเข็มที่ทิ่มแทงใจเธอจนเธอรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาและชาไปทั้งใจ เธอเองก็ไม่เคยนึกถึงอนาคตตัวเองเลยด้วยซ้ำตั้งแต่สูญเสียน้องชายเธอไป เป้าหมายในชีวิตที่เคยคิดไว้มันพังทลายไปแล้วจริง ๆ เธอจึงไม่มาสามารถตอบคำถามใด ๆ ได้เลย เขาหันหน้าไปมองเธอก็เห็นถึงแววตาที่ไร้จุดหมายและปนเศร้าอยู่หน่อย ๆ เขาเอื้อมมือไปจับมือเธอเพื่อให้กำลังใจ “ถ้าแพงยังไม่มีเป้าหมายในชีวิต พี่จะสร้างเป้าหมายในชีวิตให้แพงเอง แพงอย่าเศร้าไปเลยนะ” พรวด! แค่ก แค่ก “เอาตัวเองให้รอดก่อนไหมมาร์ค นายเองก็ยังไร้จุดหมายในชีวิตเหมือนกันเท่าที่ฉันเห็นแกหนักกว่าน้องแพงเยอะเลยนะ” “ผมก็ช่วยงานพี่อยู่นี้ไง” “มองดูก็รู้ว่าที่ทำอยู่เนี่ยทำเพราะไม่มีอะไรทำ หึ!” “พ่อว่าหนูแพงไปเรียนต่อโทที่ฝรั่งเศสไหมหรือเยอรมันก็ดีนะ เผื่อเจ้าไมค์จะไปเรียนต่อน้องจะได้มีเพื่อนด้วย เรื่องค่าใช้จ่ายหรือค่าเทอมพ่อดูแลเอง” “ผมไม่อนุญาตครับ” “ถามน้องแพงยัง แม่ว่าน้องอาจจะอยากไปเรียนต่อก็ได้” “งืออ” “แพงขอบคุณคุณน้าทั้งสองคนมาก ๆ นะคะที่เอ็นดูแพงแต่เรื่องนี้แพงขอยังไม่รับน้ำใจนะคะ แพงอยากลองพึ่งพาตัวเองก่
Last Updated : 2025-04-25เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ลูกค้าNC+
อ๊าส์..อื้ม “ฟิตจังว่ะแพง” “อ๊า ซี๊ด แรง ๆ หน่อยสิคะ” เขาจับเธอกระแทกเน้นๆ หนัก ๆ ทั้งยังบีบคั้นเนินอกเธอก่อนจะบีบขยียอดเม็ดบัวที่ชูชันด้วยความมันเขี้ยว อื้ม..อื้ม.. “หันหลังดิ กูอยากเปลี่ยนท่า” “แล้วทำไมพี่ไม่ถอยออกคะ แพงไม่ถนัด” “มึงห้ามให้มันหลุดกูไม่ชอบ” “ค่ะ..อา..แพงจะ..เจ็บพี่มาร์คอย่าเพิ่ง” เขาไม่ได้สนใจเสียงครางของเธอภาพในหัวเขามีเพียงร่างกายที่ยั่วยวนชวนให้เขาอยากเอาเธอไม่หยุด ยิ่งเธอร้องมากเท่าไรเขายิ่งมีอารมณ์มากเท่านั้น ส่วนเธอที่ไม่ได้มีอารมณ์มากเท่าไรแต่ก็ต้องเล่นบทสาวร่านให้เขาประทับใจจะได้เรียกใช้บริการเธออีก เธอพยายามนึกถึงหุ่นล่ำบึ้กของเขา ทั้งท่อนเอ็นที่ใหญ่เกินไซต์ของชายไทยไปหลายไซต์ มันก็พอกระตุ้นอารมณ์เธอขึ้นมาได้บ้าง ไม่ใช่ว่าชายหนุ่มหน้าตาไม่ดี แต่ด้วยวลีปากหมามันก็พาเธอให้ไม่ค่อยอยากจะมีอารมณ์กับเขาเท่าไร “ซี๊ด..จิ..อ้า แอ่นรับหน่อยสิวะ..อื้มแบบนั้นล่ะ” เพลี๊ย! เพลี๊ย! “อ๊ะ..อ๊าส์ พี่มาร์คตีก้นแพงแรงไปรึเปล่าคะ” “อื้ม..กูกำลังมันส์มึงอย่าขัดใจกูได้ไหมแพงซี๊ด..อ้า” เขา
Last Updated : 2025-04-02เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ เที่ยวผับ
บรื๊นนน เขารีบขับรถบิ๊กไบรท์ของเพื่อนมาส่งเธอที่ตึกคณะนิติศาสตร์เป็นคณะที่เธอเรียนอยู่ ก่อนที่เธอจะรีบลงจากรถเพื่อจะเข้าเรียนให้ทัน สายตาคนรอบข้างหันมามองทั้งสองคนแต่เธอเองก็ไม่ได้แคร์ใครในมอเท่าไร “ขอบคุณนะคะที่พยายามมาส่ง” “มึงจะพูดดี ๆ กับกูไม่ได้ใช่ไหมแพง จะกวนอะไรนักหนาห้ะ” หึ ๆ เธอไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งปั่นเขา แต่พอเห็นว่าเขาหัวร้อนก็อดที่จะหลุดขำขึ้นมาไม่ได้ จากนั้นเธอก็มองนาฬิกาก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปที่ห้องเรียน ตึก ตึก ตึก “เห้ย..แพงนั่งนี้ ๆ ” เพื่อนเธอรีบเอ่ยทักเธอขึ้นมาทันทีที่เห็นว่าเธอวิ่งหน้าตั้งมาที่ห้องก่อนที่เธอจะรีบเดินไปนั่งข้าง ๆ เพื่อนเธอ “สวัสดีตอนบ่ายจ้ะ ผักกาด น้ำค้าง ไงจ้ะโต้” “หื้ม..กว่าจะมาได้นะมึง ทำไม! อีพี่มาร์คมันไม่ปล่อยมึงมาเลยรึไงติดอกติดใจอะไรขนาดนั้นวะ” “น้ำค้างคนเยอะขนาดนี้ยังจะพูดเรื่องแบบนี้อีกนะ” “ไม่เป็นไรผักกาดฉันโอเค น้ำค้างมันก็ชอบพูดแบบนี้ล่ะแกอย่าดุมันเลย” “เพื่อนฉันมันก็แรดพอ ๆ กับฉันนี้แหละผัก หึ ๆ ” “เขาไม่รุนแรงกับแพงไปหน่อยเหรอ รอยเต็มคอเธอเลยนะ” “หือ..ไม่เป็นไรโต้เดี๋ยวก็หาย
Last Updated : 2025-04-02เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ เลทราคา
กริ้งงง ติ๊ด “ว่าไง” “เสร็จยังจ้ะชะนี” “เสร็จแล้วแกล่ะ” “เรียบร้อยจ้ะ งั้นก็ออกห้องไปแรดค่ะ” “หึ ๆ โอเค” “ป่ะ ไปรับกระทิงกัน” “แกก็ช่างพูดเหลือเกินนะน้ำ” “ ฮ่า ฮ่า ไม่ตลกเหรอ” “พอเลย ๆ แห้งมากมุกแกเนี่ย รีบ ๆ ไปรับโต้เหอะ ฉันอยากเมาแล้วโว้ย” หลังจากที่รับโต้เสร็จพวกเธอก็มุ่งหน้าไปร้านบาร์ละมุนซึ่งไม่ใกล้ไม่ไกลจากคอนโดพวกเธอเท่าไร ร้านนี้เป็นร้านเปิดแบบนั่งรับลม ชิว ๆ บรรยากาศไม่วุ่นวายมาก มีประมาณ 20 โต๊ะ แสงไปสลัว ๆ สว่างไม่มาก มีวงดนตรีสดขึ้นโชว์บ้างไม่หนวกหูมากเท่าไร ทำให้พวกเธอชอบมาร้านนี้มันก็เลยกลายเป็นร้านประจำของพวกเธอไปแล้ว เสียงมือถือที่สั่นไม่หยุดทำให้เธอมองดูเบอร์ว่าใครโทรมาก่อนจะทำหน้าเอื้อมละอามองบนก่อนจะกดรับสายไม่ได้ปฏิเสธเขา ติ๊ด “ว่าไงคะ” “มึงอยู่ไหนแพง” “มีอะไรคะ” “กูถามว่ามึงอยู่ไหน” “พี่มาร์คพี่เป็นบ้าอะไรไม่ทราบคะ ช่วงหลัง ๆ มานี้พี่งี้เง่านะรู้ตัวเปล่า นี้มันเวลาส่วนตัวของแพง แพงไม่จำเป็นต้องรายงานพี่ค่ะ พี่มีอะไรก็พูดมาเลยดีกว่า” “เดี๋ยวนี้มึงหัดบ่นกูแล้วเหรอ กูอยากให้มึงมานอนกับกู
Last Updated : 2025-04-02เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ปกติพอไหม
เธอพูดแบบนั้นนอกจากจะส่งสายตาอ่อยเหยื่อไปแล้วก็ยังเอามือมาคล้องคอชายหนุ่ม ทั้งยังออกแรงกดต้นคอให้เขาโน้มใบหน้ามาติดแนบชิดเนินเนื้อหน้าอกของเธออีก ทำเอาชายหนุ่มถึงกับกลืนน้ำเฮือกใหญ่ "แพง! มึงทำเชี้ยไร" "โอ้ย..แพงเจ็บนะพี่มาร์คกระชากแขนแพงทำไมคะ" "วันนี้กูเหมามึงแล้ว มึงไม่มีสิทธิรับงานเว้ย!" "หึ! ก็แค่ลูกค้า เสือกหวงก้างอย่างกะเป็นผัวเขาเลยนะ" "มึงเสือกเชี้ยไรด้วย" "พี่มาร์ค! หยุด!" เขาตั้งท่าจะเข้าไปหาเรื่องชายอีกคน ซึ่งฝั่งนั้นดูก็ตั้งท่าพร้อมปะทะด้วยเช่นกัน ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้ต้องการให้มีปัญหา กะว่าจะแค่หาลูกค้าเท่านั้นเอง "พี่ปลั๊กค่อยทักไอจีแพงมาแล้วกันนะคะ ค่อยเจอกันค่ะ" "ครับ ไว้เจอกัน" พอเขาเห็นว่าชายแปลกหน้าเดินไปแล้วเขาก็หันมามองหน้าเธอพร้อมส่งสายตาคาดโทษให้เธอไป "แพง! ..ที่กูให้มึงไปมันไม่พอหรือไงวะ!" "ทำไมคะ ถ้าแพงบอกว่าไม่พอ พี่จะให้เพิ่มเหรอ" "มึงจะเอาเท่าไร" เธอมองจ้องไปยังแววตาเขาแม้ภายในใจเธอรู้อยู่เต็มอกว่าเขาพร้อมจะจ่ายให้เธอ แต่วันนี้เธอกลับรู้สึกว่าหัวใจเธออ่อนไหว กลัวจะคิดก
Last Updated : 2025-04-02เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ คิดราคาไม่ถูกNC+
จากนั้นเขาไม่ฟังเสียงทักทวงใด ๆ จากเธอเลย เขาจับเธอกดลงโซฟาล็อคมือทั้งสองข้างของเธอ ก่อนจะโน้มใบหน้าสูดดมพวงแก้มทั้งสองข้างของเธอสลับกันไปมา เขาสูดดมเม้มขบบนคอที่ขาวเนียน สลับกับติ่งหู ทับรอยเก่าสร้างรอยใหม่ให้เธอ เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากน้ำมือของเขาแต่เหมือนกับว่ามันไม่ได้เป็นผลสักเท่าไร ชายหนุ่มก้มหน้าทั้งขบเม้มทั้งดมเลียติ่งหูก็ค่อยขยับมาที่หน้าอกอันอวบอั้นผ่านเสื้อของเธอ อืม..จ๊วบ จ๊วบ เขาถกเสื้อชั้นในของเธอขึ้นโดยไม่ได้ถอดเสื้อของเธอ มันยิ่งเพิ่มความเสียวซ่านให้เธอเข้าไปอีก เธอที่เริ่มมีอารมณ์ก็เริ่มบิดตัวไปมา กัดปากตัวเองเบา ๆ มันทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าเธอเริ่มมีอารมณ์ร่วมกับเขาบ้าง พรึบ ซี๊ดส์. ใบหน้าเขาเริ่มคลอเคลียทั้งสองเต้าที่ยอดเม็ดบัวเริ่มชูชัน มือสองข้างก็กอบโกยบีบคั้นให้แนบชิดใบหน้าดันเข้าดันออกให้กระแทกใบหน้าเขา ลิ้นยาว ๆ ของเขาก็เลียวน ๆ บนยอดเม็ดบัวทั้งตวัดไปมาด้วยความเร็วอย่างหยอกเย้า ซี๊ด..อา เธอหลับตาพริ้มเผลอครางออกมาด้วยความเสียว จากนั้นเขาถอดกางเกงของเธอออกเผยให้เห็นกางเกงในสีดำ ทันทีที่มือเขาสัมผัสกางในที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำหวานท
Last Updated : 2025-04-03เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ของเล่นที่ติดใจ
เธอรู้ดีว่าเธอไม่สามารถขัดใจเขาได้อีกอย่างเธอก็ไม่ได้มีเรียนหรือไปที่ไหนต่อ เธอจึงเลือกที่จะบีบบังคับเขาด้วยการขอเงินเพิ่ม เธอยังแอบหวังลึก ๆ ว่าเขาจะปฏิเสธที่จะไม่ยอมรับข้อเสนอ เพราะเธอรู้สึกว่าช่วงนี้เธอเหนื่อยที่จะต้องรับมือกับเขาเต็มทนแต่อย่างเขาซ่ะอย่างมีเหรอจะไม่สู้ราคา เขาพาเธอมาถึงคาเฟ่เที่ยงนิด ๆ ภายในร้านคาเฟ่สีขาวที่ตกแต่งด้วยดอกไม้น่ารัก ๆ จากนั้นเขาก็พาเธอไปเจอเพื่อน ๆ ของเขา “ สวัสดีค่ะพี่วิน พี่เค้ก พี่แม็ก พี่โบว์” “หึ! นี่มันบังคับแพงมาหรือเปล่าเนี่ย” “ ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ” พี่วินหันมาถามเธอด้วยความเอ็นดู พี่เขาคงรู้สึกว่าช่วงหลัง ๆ มานี้เพื่อนของเขาจะไม่ปล่อยให้เธอได้เป็นอิสระเท่าไหร่ และเขาก็พอรู้ว่าเธอเริ่มจะทนไม่ไหวกับเพื่อนของเขาแล้ว ส่วนพวกเพื่อน ๆ คนอื่น ๆ ก็มีชอบเธอบ้างไม่ชอบบ้างแต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรมากมาย “ มึงจะกินอะไรก็เดินไปสั่งซ่ะ แล้วก็ไปนั่งตรงโต๊ะโน่นรอกูก่อน“ “ ค่ะ” จากนั้นเธอก็เดินไปสั่งเครื่องดื่มและเค้กพร้อมกับครัวซองก่อนจะเดินไปอีกมุมหนึ่งของร้านนั่งกินเงียบ ๆ คนเดียวระหว่างรอเขาคุยกับเพื่อน ระหว่างที่เธอนั่งรอเสียงสนทนา
Last Updated : 2025-04-05เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ซื้อมาประดับบารมี
"ทำไมพี่ไม่ใส่เสื้อแขนยาวคุมหน่อยอ่า อากาศก็ร้อนยังจะใส่แค่เสื้อยืดอีก" "ชิ! มาถึงก็บ่นเลยน้องใครเนี่ย แน่ะ! ขนาดบ่นยังใจดี ถอดเสื้อแขนยาวให้สาวใส่คลุมอีก ใช่พ่อไมโคเวฟของพี่ไหมน๊า" "ไม่ต้องมาอวยเลย แล้วนี้พี่กินข้าวเที่ยงหรือยัง ผมหิวอ่า เราแวะหาอะไรกินก่อนไหม" น้องชายเธอก็เอาแต่ยิ้มและส่ายหน้ากับความชอบอวยน้องตัวเองตลอด จนเขาเขินหน้าแดง "เอาดิ กินก๋วยเตี๋ยวไหม" "งั้นผมเจอร้านไหนน่ากินเราแวะเลยนะ เดี๋ยวมื่อนี้ผมเลี้ยงเอง" "แสดงว่าเงินที่ให้ไปเหลือแน่ ๆ งั้นก็จัดไป พวกเรารีบไปเหอะพี่หิวมากแล้ว" “ไปแล้วนะ ระวังตกนะครับจับดี ๆ ” เธอและน้องชายแวะร้านก๋วยเตี๋ยวข้างทางกลับบ้าน พออาหารมาเสริฟด้วยความหิวเธอก็กินอย่างอร่อยไม่พูดไม่จา แคร่ก ๆ “พี่จะรีบอะไรขนาดนั้นเนี่ย ค่อย ๆ กินครับ อ้อ!..แม่บอกว่าติดต่อพี่ไม่ค่อยได้พี่ช่วยรับสายแม่หน่อยสิ” “พีคุยกับแม่นั้นแหละดีแล้ว พีก็รู้พี่ไม่อยากคุยกับแม่ พอคุยทีไรยังไม่ถึงนาทีก็ทะเลาะแล้ว พี่ไม่อยากอารมณ์เสียใส่แม่นะ” “ครับ เอาแบบนั้นก็ได้” “ค่าเทอมพี่ต้องจ่ายเมื่อไรนะคุ้น ๆ ว่าใกล้แล้วนะ” “เดื
Last Updated : 2025-04-06
Latest chapter
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ตกใจเรื่องไหนก่อนดี
คำพูดที่แสนจะธรรมดาของแม่มาร์คมันเหมือนเข็มที่ทิ่มแทงใจเธอจนเธอรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาและชาไปทั้งใจ เธอเองก็ไม่เคยนึกถึงอนาคตตัวเองเลยด้วยซ้ำตั้งแต่สูญเสียน้องชายเธอไป เป้าหมายในชีวิตที่เคยคิดไว้มันพังทลายไปแล้วจริง ๆ เธอจึงไม่มาสามารถตอบคำถามใด ๆ ได้เลย เขาหันหน้าไปมองเธอก็เห็นถึงแววตาที่ไร้จุดหมายและปนเศร้าอยู่หน่อย ๆ เขาเอื้อมมือไปจับมือเธอเพื่อให้กำลังใจ “ถ้าแพงยังไม่มีเป้าหมายในชีวิต พี่จะสร้างเป้าหมายในชีวิตให้แพงเอง แพงอย่าเศร้าไปเลยนะ” พรวด! แค่ก แค่ก “เอาตัวเองให้รอดก่อนไหมมาร์ค นายเองก็ยังไร้จุดหมายในชีวิตเหมือนกันเท่าที่ฉันเห็นแกหนักกว่าน้องแพงเยอะเลยนะ” “ผมก็ช่วยงานพี่อยู่นี้ไง” “มองดูก็รู้ว่าที่ทำอยู่เนี่ยทำเพราะไม่มีอะไรทำ หึ!” “พ่อว่าหนูแพงไปเรียนต่อโทที่ฝรั่งเศสไหมหรือเยอรมันก็ดีนะ เผื่อเจ้าไมค์จะไปเรียนต่อน้องจะได้มีเพื่อนด้วย เรื่องค่าใช้จ่ายหรือค่าเทอมพ่อดูแลเอง” “ผมไม่อนุญาตครับ” “ถามน้องแพงยัง แม่ว่าน้องอาจจะอยากไปเรียนต่อก็ได้” “งืออ” “แพงขอบคุณคุณน้าทั้งสองคนมาก ๆ นะคะที่เอ็นดูแพงแต่เรื่องนี้แพงขอยังไม่รับน้ำใจนะคะ แพงอยากลองพึ่งพาตัวเองก่
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ว่าที่ภรรยา
เธอรีบลงจากตึกคณะวิ่งมาหาเขาที่รถทันที หลังจากบอกลาเพื่อน ๆ พอเธอเห็นหน้าเขาเธอก็ส่งร้อยยิ้มให้เขาทันที “รอนานไหมคะ” “ไม่ครับ แพงหิวไหม” “ไม่ค่อยเท่าไรค่ะ” “วันนี้แม่พ่อพี่กลับมาไทยพวกท่านอยากเจอแพงด้วยตอนเย็นเราไปกินข้าวกับท่านทั้งสองคนนะ” “แต่แพงยังไม่พร้อมเลยนะคะ อีกอย่างแพงก็ไม่รู้ว่าจะต้องวางตัวยังไงด้วย” “พ่อกับแม่พี่ท่านเป็นคนง่าย ๆ แพงไม่ต้องตื่นเต้นหรือเป็นกังวลไป” “ยังไงนี้ก็เป็นครั้งแรกแพงก็ต้องกังวลอยู่ดีค่ะ อีกอย่างเสื้อผ้าแพงก็ไม่ได้มีชุดที่เรียบร้อยเท่าไรในตู้เสื้อผ้าก็มีแต่เสื้อผ้าเก่า ๆ พี่มาร์คไปเถอะค่ะแพงอยู่ห้องคนเดียวได้ค่ะ” “พี่ก็ไปด้วยนะ ยังไงพี่ก็ไม่ทำให้เราขายหน้าหรอก..งั้นตอนนี้เราไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ก็ได้ค่ะ” เขาจ้องหน้าเธอทำหน้าไม่พอใจและพยายามบังคับเธอให้ไปด้วย ก่อนที่จะซะงักและเปลี่ยนการกระทำเป็นกระพริบตาถี่ ๆ แววตาออดอ้อน พอเธอเจอไม้ตายนี้ที่ไรเธอก็ต้องใจอ่อนอยู่ดี “ค่ะ งั้นก็ไปซื้อกันเลยดีกว่าเดี๋ยวจะไม่ทันเวลา ขอบคุณนะคะ” “เก่งมากครับว่าที่ภรรยา” “ว่าที่สามีอ้อนขนาดนี้มีเหรอว่าแพงจะไม่ตามใจ” พอเขาได้ยินคำว่า “ว่าที่สามี” เขา
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ละอายใจ
พอพ่อกับแม่เธอเห็นว่าเช็คใบดังกล่าวอยู่ในมือเขาทุกคนต่างก็จ้องตาเป็นมันก่อนที่พ่อเธอจะดึงแขนเธอเดินแยกออกมาคุย “ทำไมแกต้องให้คนนอกถือเช็คด้วย ต่อให้เป็นแฟนกันก็เถอะไว้ใจได้ที่ไหน ไม่รู้เหรอว่าถ้าเป็นเช็คเงินสดแล้วเกิดมันเอาไปขึ้นเงินแล้วหนีไปจะทำไง” “หึ! ทำไมคะกลัวไม่ได้เหรอ แพงไม่โลภหรอกค่ะ” “พ่อไม่ได้หมายถึงแก แต่พ่อหมายถึงแฟนแก ยังไง ๆ ก็ควรเอามาไว้กับคนในครอบครัวดีกว่า ถ้าแกไม่ถือก็เอามาฝากไว้ที่พ่อเพราะของพ่อกับเพลงขวัญร่วมกันก็30 % เหมาะสมที่จะถือมากกว่า” เธอได้แต่นึกสมเพชและรู้สึกสงสารพีที่มีพ่อแบบนี้ เงิน 100,000 บาทก่อนหน้านี้พ่อเขาก็เลือกที่จะไม่ให้เธอ แต่พี่มาร์คที่เป็นคนนอกที่พ่อเธอหมายถึงกับโอนเงินให้เธอ1,000,000 บาทโดยไม่ได้เอ่ยขอคืนจากเธอสักคำแล้วเหตุผลอะไรที่พี่เขาจะมาขโมยเช็คแค่ใบเดียว “พ่อไม่อายเหรอคะ ตอนแพงขอเงินมารักษาน้อง พ่อมีเหตุล้านแปดที่จะไม่ให้แพงมาจ่ายค่ารักษา แต่พอเห็นเงินแค่นี้พ่อกับกลัวไม่ได้ ปล่อยค่ะ แพงจะไปเตรียมงาน” พ่อเธอที่ได้ฟังคำพูดของเธอก็สะอึกและชะงักนิ่งไป เธอที่ไม่อยากเห็นหน้าพ่อตัวเองจึงจะเดินหนีออกจากตรงนี้ “แล้วแกจะไปขึ้นเงิ
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ จุกอก
จนเกือบจะหกโมงเช้าเขาสะกิดเรียกเธออีกครั้ง “แพงเราไปข้างในโรงพยาบาลก่อนไหม แม่แพงมาแล้วนะ” “ค่ะ พี่มาร์คแพงยังไม่ได้บอกเพื่อน ๆ ของแพงเลย แพงขอมือถือหน่อยค่ะแพงจะได้โทรบอกน้ำค้าง” “ครับ งั้นพี่ไปซื้ออาหารเช้าให้แม่แพงก่อนนะ เราก็นั่งรอพี่ที่นี้ก่อนห้ามไปไหนเข้าใจไหม” “ค่ะ” หลังจากนั้นเธอก็กดเบอร์โทรไปหาน้ำค้างทันที “อื้อ..มีอะไรโทรหาฉันแต่เช้าเลยนะแก” “พีเสียแล้วนะน้ำ” “หื้อ..แล้วตอนนี้แกอยู่ไหนอยู่กับใครฉันจะรีบไปนะ” “ฉันอยู่โรงพยาบาลกับพี่มาร์คแกไม่ต้องรีบก็ได้มันยังเช้าอยู่เลย” “แล้วแกได้โทรบอกผักกับโต้หรือยัง” “ยังเลย” จากน้ำเสียงที่งัวเงียของน้ำค้างพอทราบข่าวของพีเธอก็สดุ้งตัวตื่นขึ้นมาทันที “โอเค เดี๋ยวฉันจะรีบไปหาแกนะส่วนสองคนนั้นฉันจะโทรบอกเอง ฉันแสดงความเสียใจอีกครั้งด้วยนะแพง” “ขอบใจแกนะน้ำค้าง” “ไว้เจอกันนะ” “อืม” เธอมองเขาที่กำลังถืออาหารเช้ามาด้วยรอยยิ้มบาง ๆ แค่เสี้ยววินาทีเธอก็เริ่มรู้ตัวว่าควรจะจัดการเรื่องของน้องชายเธอให้แล้วเสร็จและราบรื่นก่อน เพราะน้องชายเธอไม่เหลือใครที่จะจัดการเรื่องที่เหลือได้อีก เขาเดินมาจับมือเธอเดินเข้าไปในโ
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ มันเป็นครั้งสุดท้าย
เธอไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไงก็ได้แต่ยิ้มและยืนดูพวกเขาแกล้งกันไปมาแต่เธอก็สัมผัสได้ถึงไออุ่นความรักของพี่น้องทั้งสามคน จากนั้นเขาก็เดินมาจูงมือเธอและถือประเป๋าของไปที่ลานจอดรถของบริษัท พวกเขาพาเธอมานั่งร้านข้าวต้มอาแปะย่านสาทรซึ่งเขาบอกกับเธอว่ามันเป็นร้านโปรดของไมค์ตั้งแต่เด็ก ระหว่างรออาหารอยู่นั้นไมค์ก็สะกิดแขนเขาและเอ่ยชวนเขาขึ้นมา “เอาเบียร์ไหมพี่มาร์ค” “เราขับรถมาพี่ว่าไม่ควรดื่มนะ” “อ้าว..ไม่กินก็ได้ครับ” “หึ! อดแล้วแก ถ้าจะกินคนเดียวก็สั่งได้เลยฉันขับรถให้เองหรือแพงจะกินเป็นน้องไหมล่ะ” “ไว้วันหลังดีกว่าค่ะ รอบหน้าพี่เลี้ยงเองเราค่อยไปกินที่คอนโดพี่มาร์คกันดีไหมหรือจะนัดเอ้าท์ติ้งอีกสักรอบไหมสนใจหรือเปล่า” “พี่แพงพูดเองนะครับ” ไมค์จากที่มีสีหน้าเศร้าเขาก็ดูจะตื่นเต้นกับข้อเสนอใหม่ของเธอขึ้นมา “ดวลกันเลยไม่เมาไม่หยุด” “จัดไปครับ” “เหอะ ๆ แกจะมอมเหล้าพี่สะใภ้ไม่ได้นะไมค์” “หื้ม..พี่พูดจริงเปล่าเนี่ย พี่สะใภ้! คนนี้แน่นะครับ” “ให้ปลากะพงนึ่งมะนาวหม้อนี้เป็นพยานได้เลย” “ห้ะ/หื้ม” ฮ่า ฮ่า “นี้พี่มาร์คเป็นคนตลกไปแล้วเหรอครับ” “ฉันพูดจริง ขอแค่แพงรับ
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ เซอร์ไพรส์
“งั้นเดี๋ยวแพงโอนค่ารถให้แม่แล้วกันนะคะ” “แกมีเงินเหรอ แค่ค่าใช้จ่ายตาพีก็แพงมากแล้วไหนจะค่าห้องพักVIP พวกนี้อีกฉันรู้นะว่ามันแพง” “ครั้งแรกเลยนะคะที่แม่ถามแพงแบบนี้ ไม่เป็นไรค่ะ แพงยังพอมีเงินอยู่แม่ต้องกังวลไป” “ต่อให้พ่อมันจะดูถูกแกยังไง ฉันรู้ดีที่สุดว่าลูกสาวฉันมันเป็นคนยังไง แกอย่าไปแคร์พวกมันเลยนะ อีกอย่างฉันเองก็ผิดที่ไม่สามารถส่งเสียพวกแกได้ มิหนำซ้ำยังชอบขอเงินไอ้ลูกชายอีก ฉันขอโทษแกนะแพง” “แม่รู้เรื่องแล้วเหรอคะ” เธอหันหน้าไปสบตากับแม่เธอทันทีที่แม่เธอพูดเรื่องแปลกๆ ขึ้นมา “อืม แม้ฉันจะเสียใจอยู่บ้าง แต่ฉันก็เข้าใจเหตุผลที่แกทำอยู่ดี แกมันก็มีเลือดนักสู้เหมือนกับฉัน..จะว่าไปพ่อหนุ่มรูปหล่อคนนั้นมันก็ดูรักแกนะ” “ค่ะ แต่ถึงยังไงก็ต้องศึกษาใจกันไปก่อนแพงไม่อยากเลือกผู้ชายที่แพงไม่ได้รัก” “หึ ฉันกลับก่อนนะพวกแกก็กลับไปพักเถอะ” “ค่ะ” เขาเดินมาหาชะเง้อมองหาแม่เธอซ้ายขวาก็พบว่าไม่อยู่แล้วจึงเอ่ยถามเธอ “อ้าวแม่แพงกลับไปแล้วเหรอ” “ค่ะ” “งั้นเราก็รอน้องชายแพงเข้าห้องปลอดเชื้อก่อนแล้วกันเนอะค่อยกลับ” “ค่ะ” “คืนนี้เอากับพี่นะ” “ค่ะ..เอะ! อะไรกันคะพูดอ
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ไอ้ลูกเขย
“ใช่! มันก็มีส่วนแต่ไม่ใช่ทั้งหมดนิ ได้ข่าวว่าเธอเองที่นอกใจไมค์ก่อนเนอะ โทษตัวเองบ้างนะ ถ้าเธอยังไม่หยุดฉันก็จะแฉเธอให้คนทั้งคณะรู้ไปเลยดีไหม เอ้!..ผู้ชายคนนั้นฉันมั่นใจนะว่าฉันสืบได้ไม่อยากหรอก! เล่นรุ่นใหญ่เลยนิร้ายไม่เบาเลยเรา” “ไม่ต้องเสือก!” เพลงขวัญมีสีหน้าที่แดงก่ำออกมาก่อนจะเปลี่ยนท่าทีและพ่นคำด่าเธอออกมา ทว่าเธอขยับมือทำท่าเหมือนกำลังปัดอะไรบางอย่างออกจากเสื้อผ้าเป็นเชิงดูถูกเธอเพราะทำอะไรไม่ได้เพลงขวัญจึงเดินหนีเธอไปอีกทาง เธอก็ได้แต่ส่ายหน้าเอือมระอากับพฤติกรรมน้องสาวเธอ “เหอะ! เด็กนี้มันไร้มรรยาทขนาดนี้เลยเหรอแพง” “มันบ้านะ โดนฉันแฉเมื่อคืนแล้วน้องไมค์จับได้เลยเลิกกับนาง” “หื้ม..เล่ามาซิ! น้องไมค์น้องชายพี่มาร์คอ่านะแล้วแกรู้ด้วยเหรอว่าแฟนใหม่นางรุ่นใหญ่ หล่อป่ะ” “เปล่าหรอกฉันแค่แอบฟัง เท่าที่ฟังน่าจะมีอายุพอสมควรแต่ฉันก็ไม่เห็นหน้าหรอก แฮร่ ๆ ” “ร้ายนะแก ไปเมาท์มอยต่อที่โต๊ะให้สองคนนั้นฟังด้วย” “ใครกันแน่ที่ร้าย” 2 วันผ่านไป วันนี้เป็นวันที่พีพีจะเข้ารับยาปฏิชีวนะตัวใหม่ ขณะที่เธอกำลังเช็ดตัวให้น้องชายเธอที่ห้องพักอยู่นั้น ตอนนี้ร่างกายเขาเริ่มดูแ
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ เสมอกัน NC+
ทั้งคู่แลกจูบอันแสนหวานแต่เร้าร้อนให้กันและกันมือหนาที่ลูบไล่ต้นขาทั้งสองข้างอยู่ในช่วงแรกก็เปลี่ยนมาจับเนินอกที่อวบอิ่มทั้งสองข้างบีบคั้นอย่างมันเขี้ยวและยังใช้ปลายนิ้วเขี่ยยอดเม็ดบัวไปมาผ่านเสื้อของเธอ ทำให้คนที่อยู่ด้านบนก็เสียวซ่านไม่ต่างกัน เธอเริ่มนั่งบดถูไถ่ท่อนเอ็นไปมา เขาถอนจูบก่อนจะขบเม้มต้นคอเธอสูดดมกลิ่นกาย จากนั้นเธอเองก็ดึงบ็อกเซอร์เขาออกเผยให้เห็นว่าท่อนเอ็นนั้นมันตื่นมาตั้งตรงผงาด เขาเองก็รีบช่วยเธอถอดเสื้อผ้าของเธอเหมือนกันทั้งสองที่ไม่ได้ร่วมรักกันมานานต่างก็รู้สึกตื่นเต้นและแอบหวังว่าจะสุขสม เธอโน้มตัวจูบบนปากหยักก่อนจะดึงเรียวลิ้นของเขาทั้งคู่ที่จูบกันอย่างเอาเป็นเอาตายจนเกิดเสียงดังฉ่ำแฉะมันยิ่งกระตุ้นอารมณ์ปรารถนาของเขามากขึ้นเข้าไปอีก เธอยกสะโพกก่อนจะถางขาอ้ารับท่อนเอ็นยังไม่ทันทีเธอได้นั่งจนมิดด้าม แค่จุ่มที่ปากอ่าวเธอก็รู้สึกถึงน้ำอุ่น ๆ ที่พุ่งเขาไปตัวเธอ เธอชะงักก่อนจะหันไปสบตากับเขากระพริบตาปริบ ๆ เขาที่รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นก็ยิ้มแห้ง ๆ ให้เธอมันก็พอเป็นคำตอบให้เธอได้ “พี่มาร์คอย่าบอกนะคะว่าเสร็จแล้ว” “แฮร่ ๆ ก็มันตื่นเต้นนิไม่ได้เอานานแล้วด้วย” “ยั
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ช่วยปลอบใจผมหน่อยสิ
“ก็เรื่องที่ผมเล่าให้พี่ฟังก่อนหน้านั้นไง” ”ก็เลยไม่ยอมคุยกับน้องแพง เหอะ ๆ อะไรที่ให้กล้าไม่กล้า น้องฉันนี้มันฉลาดจริง ๆ แทนที่จะคุยกันกับหนีปัญหามันน่าโดนสักที!” “จริงค่ะ แล้วทำไมพี่ไม่ถามความคิดเห็นแพงบ้างเลยคะ พี่จะคิดเองเออเองแบบนี้ตลอดไม่ได้นะคะ แพงไม่อยากมีแฟนที่ชอบมโนไปเองหรอกค่ะ” “ครับ ๆ พี่ผิดเองแพงอย่าโกรธพี่เลยนะ พี่กลัวว่าแพงจะทะเลาะกับน้องนิ อีกอย่างพี่ก็เป็นคนไม่ดีเหมือนที่น้องแพงบอกจริง ๆ พี่ก็อยากจะทบทวนอะไร ๆ บ้าง แต่พี่ไม่ได้ต้องการให้เราเสียใจนะ โอ้ยย..ไหล่พี่เบา ๆ หน่อยค่ะ” “สมน้ำหน้าค่ะ พีพีเขาบอกแพงทั้งหมดแล้วเขาก็แค่ลองใจพี่เฉย ๆ เขาถึงให้แพงมาบอกพี่เนี่ย พี่เล่นหลบหน้าแพงแบบนี้แพงคงต้องไปจากพี่ตามที่พี่ต้องการ” “ห้ะ! ไม่ ๆ พี่ไม่ให้แพงไปไหนทั้งนั้นครับ” หมับ “อย่าเพิ่งกอดกันตอนนี้ได้ไหมครับคนเขาอิจฉา น้ำมาแล้วครับ” “ฉันบอกไปเอาน้ำเปล่า ใครใช้ให้แกไปหยิบเหล้ากับน้ำแข็งมาอยากโดนอีกคนเหรอ” “แค่นี้ผมก็เจ็บจะแย่จะอยู่แล้ว พี่แมธก็ช่วยปลอบใจผมหน่อยสิ มาครับพี่แพงดื่มเป็นเพื่อนผมหน่อย” “ได้สิ มา” เธอรู้ว่าแม้ภายนอกไมค์จะแสดงอาการว่ายังไหวแต่ลึ
