LOGINShare
ซื้อมาประดับบารมี
Last Updated:
2025-04-06 22:06:19"ทำไมพี่ไม่ใส่เสื้อแขนยาวคุมหน่อยอ่า อากาศก็ร้อนยังจะใส่แค่เสื้อยืดอีก"
"ชิ! มาถึงก็บ่นเลยน้องใครเนี่ย แน่ะ! ขนาดบ่นยังใจดี ถอดเสื้อแขนยาวให้สาวใส่คลุมอีก ใช่พ่อไมโคเวฟของพี่ไหมน๊า" "ไม่ต้องมาอวยเลย แล้วนี้พี่กินข้าวเที่ยงหรือยัง ผมหิวอ่า เราแวะหาอะไรกินก่อนไหม" น้องชายเธอก็เอาแต่ยิ้มและส่ายหน้ากับความชอบอวยน้องตัวเองตลอด จนเขาเขินหน้าแดง "เอาดิ กินก๋วยเตี๋ยวไหม" "งั้นผมเจอร้านไหนน่ากินเราแวะเลยนะ เดี๋ยวมื่อนี้ผมเลี้ยงเอง" "แสดงว่าเงินที่ให้ไปเหลือแน่ ๆ งั้นก็จัดไป พวกเรารีบไปเหอะพี่หิวมากแล้ว" “ไปแล้วนะ ระวังตกนะครับจับดี ๆ ” เธอและน้องชายแวะร้านก๋วยเตี๋ยวข้างทางกลับบ้าน พออาหารมาเสริฟด้วยความหิวเธอก็กินอย่างอร่อยไม่พูดไม่จา แคร่ก ๆ “พี่จะรีบอะไรขนาดนั้นเนี่ย ค่อย ๆ กินครับ อ้อ!..แม่บอกว่าติดต่อพี่ไม่ค่อยได้พี่ช่วยรับสายแม่หน่อยสิ” “พีคุยกับแม่นั้นแหละดีแล้ว พีก็รู้พี่ไม่อยากคุยกับแม่ พอคุยทีไรยังไม่ถึงนาทีก็ทะเลาะแล้ว พี่ไม่อยากอารมณ์เสียใส่แม่นะ” “ครับ เอาแบบนั้นก็ได้” “ค่าเทอมพี่ต้องจ่ายเมื่อไรนะคุ้น ๆ ว่าใกล้แล้วนะ” “เดือนหน้าครับ ผมจะพยายามขอแม่กับพ่อมาช่วยพี่จ่ายนะ” “ หึ! พีก็รู้อยู่แล้วว่ายังไงก็ไม่ได้หรอก ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวพี่หาค่าเทอมไว้ให้เราเอง รีบกินเถอะพี่อยากกลับไปพักแล้ว” “ผมอยากลองขอดูก่อน ถ้าได้เงินมาอย่างน้อย ๆ พี่ก็จะได้ไม่ต้องทำงานหนักเอาไว้ผมเรียนจบผมจะรีบหาเงินมาเลี้ยงพี่คืนนะครับ” “ได้สิ พูดไม่หยุดแบบนี้พี่ขโมยลูกชิ้นแล้วนะ” ฮ่า ฮ่า ฮ่า ติ้ง! ติ้ง! แชทมาร์ค: ถึงห้องยัง? แชทมาร์ค: กินข้าวเที่ยงยัง? แชทมาร์ค: น้องมึงมาถึงยัง? แชทมาร์ค: ให้กูไปส่งไหม แชทมาร์ค: เงียบ.. แชทมาร์ค: มึงอย่าบอกนะว่ามึงแอบไปรับงาน แชทมาร์ค: กูให้เวลาอีก1 นาที ถ้าไม่ตอบกูจะบุกไปหามึงเดี๋ยวนี้เลย แพงเธอมองข้อความแชทไลน์ที่เขาส่งมารัว ๆ โดยไม่ได้กดเข้าไปอ่าน เพราะว่าตอนนี้เธอกำลังมีความสุขกับน้องชายของเธออยู่ ไม่อยากอารมณ์เสียเพราะเขา “ผมว่าเรารีบกลับห้องดีกว่าเหมือนว่าฝนกำลังมายังไงไม่รู้” “ไปสิ” “พีพี่ว่าเราจอดหลบฝนที่ป้ายรถเมล์ก่อนดีกว่านะ ฝนตกแรงมากเลย เดี๋ยวอันตราย” “ครับ” ยังไม่ถึงห้องใครจะคิดว่าฝนจะมาดักทางกลับบ้านเธอก่อนจะถึงคอนโด ทั้งฝนทั้งลมแรงอีก เธอกลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุระหว่างทางจึงให้น้องเข็นรถขึ้นฟุตบาทและหลบฝนที่ป้ายรถเมล์ มีคนยืนหลบฝนด้วยอีกสองสามคน ฮ่า ฮ่า ฮ่า “เกือบจะถึงแล้ว สรุปเราก็เปียกเป็นลูกหมาอยู่ดี” “เอามือถือกับกระเป๋าตังใส่ถุงพลาสติกก่อนเร็วครับ ยังจะขำอีก” “พี่แพงได้กลิ่นดินไหม ผมชอบนะฝนที่ตกกระทบพื้นดินแล้วกลิ่นมันลอยมา” “อีกหน่อยมันจะไม่ใช่แค่กลิ่นดินแล้วจ้ะ มันจะเป็นกลิ่นท่อน้ำขยะลอยมาฉะนั้นพี่ไม่ชอบ” “พี่แพง! ระวัง” ฟุ๊บ ยังไม่ทันที่เธอได้หลบน้ำจากข้างถนนที่โดนรถวิ่งบนท้องถนนด้วยความเร็วบวกกับปริมาณน้ำฝนที่เริ่มมีน้ำขังก็กระเซ็นมาฝั่งพวกเธอ น้องชายเธอที่เห็นก็รีบเอาตัวมารับแทนเธอ กลายเป็นว่าตอนนี้เสื้อผ้าเลอะไปด้วยน้ำสกปรกเต็มแผ่นหลังของเขา ซึ่งน้องชายเธอยังยิ้มหน้าบานราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น น้องชายเธอเป็นคนที่จิตใจดี ไม่เคยโกรธเกลียดใคร มองโลกในแง่ดีเกินไปจนเธอไม่มั่นใจว่าเขาจะมาสามารถอยู่ในสังคมที่โหดร้ายแบบนี้ได้ไหม “ขับรถไม่เกรงใจคนข้างถนนเลยหรือไง บ้าจริง” “เปียกเต็ม ๆ แฮร่ ๆ ” “ยังจะมาอารมณ์ดีอีก ขอบคุณนะพี” “ขอบคงขอบคุณอะไร ถ้าผมไม่ปกป้องพี่สาวผมจะปกป้องใครได้อีกหนาวไหมครับ” “นิดหน่อยทนได้” มาร์ค “มึงเป็นไรมาร์ค ดูร้อนร้นจัง” “กูกลับก่อนนะแม็ก พอดีมีนัด” “วินยังมาไม่ถึงเลย มาร์คจะรีบไปไหน” “ไว้รอบหน้านะเค้กเราขอตัวก่อน” ขณะที่เขากำลังออกจากร้านอาหารวินก็เดินมาที่ร้านพอดี เขามองหน้าของมาร์คด้วยความงงงวยว่าเขาจะไปไหน แถมยังมีท่าทีที่เร่งรีบอีก “ไปไหนกูเพิ่งถึงเองนะ” “มีธุระต้องไปจัดการ กูขอตัวนะ” เขาไม่รอคำตอบของเพื่อน เขาก็เดินจ้ำอ้าวไปที่รถของตัวเองทันที เขาส่งข้อความทางไลน์ไปหาเธอหลายข้อความปรากฏว่าเธอไม่ยอมอ่านข้อความใด ๆ ของเขาเลย เขายิ่งหัวร้อนกว่าเดิม เขายอมรับว่าเขาติดเธอเอามาก ๆ แทบจะอยากสิงร่างเธอ 24 ชั่วโมง เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกพวกนี้มันก่อตัวไปตั้งแต่เมื่อไร ถึงเธอจะเย็นชากับเขาแต่เขาก็ยังเลือกที่จะอยากอยู่กับเธอ ช่วงพักหลังมานี้เขาเองก็พยายามเกลี้ยกล่อมให้เธอยอมรับงานแค่กับเขาคนเดียว เพื่อที่เขาจะได้เลี้ยงและมีอะไรกับเธอแค่คนเดียว ใครจะคิดว่าขนาดเขาจองและเลือกเธอแค่คนเดียวตลอดขนาดนี้ เธอยังแอบไปรับงานลับหลังเขาอยู่บ้าง บางครั้งเขาก็แกล้งทำเป็นไม่รู้บ้างเพื่อที่จะได้ไม่ต้องทะเลาะกับเธอ แต่พักหลังมานี้เขากำลังคิดอยู่ว่าจะพยายามให้เธอรับงานแค่เขาคนเดียวได้ยังไง เธอจะได้ไม่ต้องไม่ยุ่งกับผู้ชายคนอื่นอีก เขาขับรถจากห้างมุ่งหน้าไปที่คอนโดเธอ แต่ระหว่างทางฝนก็ตกหนักทำให้รถติด เขาบังเอิญมองไปที่ริมถนน เห็นเธอกับผู้ชายคนหนึ่งน่าจะเป็นน้องชายของเธอที่จอดรถริมทางหลบฝนอยู่ พวกเขาดูอารมณ์ดี หัวเราะต่อกระซิกแม้จะเปียกกันทั้งคู่ก็ตาม เขาตั้งใจจะลงรถไปรับเธอขึ้นมาบนรถ แต่ท้องถนนประเทศไทยฝนตกทีไรรถติดชิบหายทุกที พอฝนซาลงพวกเขาก็ขับรถออกไปทันที เขาคิดว่าพวกเธอน่าจะขับรถกลับคอนโด จากที่เขาหงุดหงิดเธอกลายเป็นว่าเขาเริ่มจะหงุดหงิดรถติดแทน เกือบจะสี่ชั่วโมงที่เขาติดอยู่บนท้องถนน เขามาจอดรถใต้คอนโดของเธอและรีบกดโทรไปหาเธออีกครั้งทันที ตู๊ดดด ตู๊ดดดด “มึงซื้อมาประดับบารมีหรือไงวะ มือถือนะเว้ยไม่ใช่เครื่องราง รับสักทีสิวะ” เขาโทรหาเธออยู่นานน่าจะสิบสายได้เธอก็ยังไม่รับสายเขาสักที แต่มีเหรอที่เขาจะยอมแพ้ ติ๊ด “ทำไมพี่ต้องโทรมาหาแพงขนาดนี้ด้วยคะ” “แล้วทำไมมึงไม่รับสายกูสักที” “แพงอาบน้ำอยู่ค่ะ” “มึงเห็นข้อความกูมึงก็ไม่อ่าน มึงตั้งใจหลบหน้ากูใช่ไหมแพง” “พี่มาร์ค! เข้าใจคำว่าเวลาส่วนตัวไหมคะ” “ไม่รู้เว้ย ตอนนี้กูอยู่ข้างล่างคอนโดมึง มึงมารับกูขึ้นไปหน่อย” “พี่จะบ้าหรอคะ แพงอยู่กับน้องแพง” “กูไม่เอามึงต่อหน้าน้องมึงหรอกแพงเร็ว ๆ กูเงียน” “ไม่ได้ค่ะ แพงไม่อนุญาต” “งั้นมึงก็ลงมาหากูตอนนี้” “ทำไมแพงต้องเชื่อพี่” “ได้! 15,000 จบไหม” “.. ” “ลงมาแพง! อย่าให้กูหาวิธีขึ้นไปที่ห้องมึงได้ ถ้ามึงไม่อยากเดือดร้อน” “เฮ้ออ..1 ชั่วโมงนะคะ” “รีบลงมาก่อน” “ค่ะ”
Related chapters
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ อย่าช้าให้มากกูทดเวลานะเว้ยNC+
แม้ว่าเขาจะเคยมารับมาส่งแพงหลายรอบ แต่ไม่มีครั้งไหนที่เธอจะอนุญาตให้เขาขึ้นไปที่ห้องของเธอ แต่เขาก็ขู่เธอแบบนี้ให้เธอลงมาหาเขาได้ตลอด แม้ว่าเธอจะขัดขืนเขาอยู่บ้าง แต่เธอก็ยอมให้เขาเกือบจะทุกครั้ง คอนโดเธอค่อนข้างมีความปลอดภัยสูงถ้าคนในไม่พาคนนอกเข้าห้องก็อย่าหวังว่าจะได้ขึ้นไป เขารอเธอที่ลานจอดที่ค่อนข้างเงียบไม่มีคนพุ่งพลาน แถมฝนก็กลับมาตกหนักอีกครั้ง ไม่ถึง 5 นาทีเธอก็เดินมาขึ้นบนรถเขา เธอใส่เสื้อยืดสีดำ กางเกงขาสั้นสีขาว เธอขึ้นมาเขาก็ได้กลิ่นชมพูอ่อน ๆ บนหัวของเธอ “ออกรถสิคะ แพงให้เวลาแค่นั้นนะคะ” “ฝนตกรถติดแบบนึ้มึงว่ากูจะออกไปได้ไหมล่ะ แค่ออกจากซอยคอนโดมึงกูก็หมดเวลาแล้วมั่ง” “แล้ว?..หรือว่าบนรถ” “มึงคิดว่าไง ทำไมมึงไม่ใส่เสื้อชั้นในมา เดินมาแบบนี้กะหาลูกค้าระหว่างทางหรอ” “ระดับแพงคงไม่ต้องหาเพิ่มหรอกค่ะ เท่าที่มีก็รับแทบไม่ไหวแล้วค่ะ” “แพง!..ดี ปากดีแบบนี้ก็รีบ ๆ จัดการให้กูเสร็จซ่ะ ” “ปรับเบาะสิคะ แพงไม่ถนัด” เขาเอนเบาะตามที่เธอต้องการ ก่อนที่เธอจะปลดเข็มขัดนิรภัย พร้อมทั้งเบียงตัวไปทางฝั่งคนขับและโน่มใบหน้าเข้าไปจูบเขาอย่างดูดดื่ม มือบางก็ล
Last Updated : 2025-04-08เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ไม่แคร์หรอก
ณ มหาลัย เช้าวันจันทร์แพงนั่งอยู่ที่โรงอาหารของมหาลัยพร้อมข้าวราดแกงผัดวุ้นเส้นใส่ไข่กับยำวุ้นเส้นที่เธอชอบ เธอกินข้าวระหว่างรอเพื่อนของเธอเพื่อเรียนคาบเช้าด้วยกัน ซึ่งนักศึกษาที่มีเรียนช่วงเช้าก็มากินข้าวที่นี้กันเยอะพอสมควร “กินแต่เส้นอีกแล้วนะแพง อ่ะนี้น้ำเปล่าเอากาแฟไหมเดี๋ยวโต้ไปซื้อให้” “ขอบคุณค่ะ โต้กินข้าวมาแล้วเหรอ มานั่งกินด้วยกันก่อนสิ” “เราไม่ชอบกินข้าวเช้าอ่ามวลท้อง สรุปเอาไรไหมเราจะไปสั่งแล้วนะ” “ขอเอสเย็นเข้ม ๆ หวานน้อย1 ชาเขียวหวานปกติของยัยน้ำค้าง1 น้ำผึ้งมะนาวเย็นหวานน้อยของยัยผักกาด1 สองคนนั้นบอกใกล้จะถึงแล้วโต้ซื้อมาเลยเดี๋ยวพวกนั้นงอนโต้อีก ว่าแต่ถือไหวไหมโต้” “สบายมาก รอก่อนนะ” “ครับผม” “อรุณสวัสตอนเช้าจ้า” “มาถึงเร็วจังผักกาด ฉันเพิ่งให้โต้ไปซื้อน้ำให้เมื่อกี้เอง” “อ้าวหรอ ไม่เป็นไรเราไปซื้อข้าวแปปนะ” “อืม” ติ้ง! แชทมาร์ค: วันนี้มึงเลิกเรียนกี่โมง? แชทแพง : วันนี้แพงไม่ว่างทั้งวันค่ะ แชทมาร์ค: กูถามว่าเลิกเรียนกี่โมง ไม่ได้ถามว่ามึงว่างหรือเปล่า แชทแพง : คุณลู
Last Updated : 2025-04-08เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ กูมีปัญญาจ่ายนะ
“มีอะไรเหรอแพง ทำไมทำหน้าแบบนั้น” “เปล่าค่ะ..แพงแค่แปลกใจเฉย ๆ ว่าพี่วินอารมณ์ไหนทำไมพาแพงมาที่นี้” “แล้วแพงว่าอารมณ์ไหนล่ะ” “อืม..อารมณ์ดีมั่งคะ” “ฮ่า ฮ่า..เราก็ช่างพูดนะ สั่งอาหารได้เต็มที่เลยพี่เลี้ยงเอง” “ได้เหรอคะ งั้นหนูไม่เกรงใจนะ” “ครับ” เธอมองเมนูอาหารที่หลากหลาย ทั้งอาหารไทย ฝรั่ง ญี่ปุ่น เธอที่หิวข้าวก็รู้สึกว่าทุกเมนูน่ากินไปหมด “เลือกได้ยังคะ” “น่ากินไปหมดเลยค่ะ อืม..แพงขอเป็นผัดไทยกุ้งสด แล้วก็กุ้งเผา อืม..ไม่ ๆ ดีกว่าค่ะ เป็นปลาหมึกซาซิมิดีกว่า” “หึ! ไม่เป็นไรค่ะสั่งมาหมดนั้นเลย น้องครับ ขอเสต็กปลาแซลม่อน1 แล้วก็กุ้งเผา ผัดไทยกุ้งสด ปลาหมึกซาซิมิ แล้วขอเซตปลาซาซิมิมาเลยก็แล้วกันครับ เครื่องดื่มขอเป็นเบียร์สามขวดครับ” “ครับ” “พี่วินขับรถไม่ควรดื่มนะคะ” “พี่สั่งมาแล้วอ่า งั้นเราก็แย่งพี่ดื่มให้หมดแล้วกันนะ” “พี่วินนี้จริง ๆ เลยนะคะ” “หึ หึ พี่ไม่ได้บังคับสักหน่อยแล้วแต่หนูเลย” “ชิ!” ติ้ง! เสียงแชทมือถือนเธอดังขึ้นมาทำให้เธออดที่จะส่องไม่ได้ว่าใครส่งขอความแชท
Last Updated : 2025-04-08เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ กำลังหาทางขอค่าตัวเพิ่ม
“พี่วินไม่ต้องบอกให้แพงเลิกยุ่งหรอกค่ะ แพงเองก็ตั้งใจว่าจะเลิกรับงานกับพี่มาร์คอยู่แล้วเหมือน” “มึงหมายความว่าไง ทำไม กูทำไม่ถึงใจเท่าไอ้วินหรอ” “เรื่องนั้นแพงเปิดเผยข้อมูลลูกค้าไม่ได้หรอกนะคะ แต่แพงบอกได้แค่ว่าพี่แม่งโคตรประสาทแดกเลยว่ะ เอาเสร็จจ่ายก็จบกันไปโวยวายทำไมอ่า เป็นอะไรก่อนเอ่ย เรามันก็มั่วพอ ๆ กันนั้นล่ะ” “มึงด่ากูเหรอ พูดแบบนี้หมายความไง” “พี่วินเอาคีย์การ์ดขึ้นไปบนห้องแพงก่อนเถอะค่ะ” “แต่แพง..” “พี่ทำธุระเสร็จค่อยลงเอากุญแจมาให้แพงก็ได้ค่ะ” เธอรู้ว่าพี่วินที่ปวดท้องน่าจะไม่ไหวแล้วจึงเอากุญแจห้องไปให้ก่อน ส่วนอีกคนด้วยนิสัยแล้วเธอต้องต่อล่อต่อเถียงอีกสักพักจนเขาทนไม่ไหวไปเอง “มึงแม่งใจร้ายจังเลยว่ะแพง กูขอให้มึงมีกูแค่คนเดียวมันทำยากขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ เงินที่ให้มันไม่พอเลยใช่ไหม แม่งเอากับกูเกือบทุกวันกระหรี่เบอร์ตองยังได้น้อยกว่ามึงอีกมั่งกูว่า” “สติค่ะ! เราไม่ได้เป็นอะไรกันเนอะ พี่จะเอาใครแพงจะเอาใครมันก็ไม่เกี่ยวกันค่ะไม่ต้องอิน” “มึงพูดเหมือนกูไปมีคนอื่น กูก็เอาแค่กับมึง สองปีมานี้กูเอากับใครที่ไหน” “เหอะ! ลมปากผู้ชายอ่าเนอะ” “มึงบอกกูมาดีกว
Last Updated : 2025-04-08เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ พี่ไม่ใส่ถุงเหรอNC+
เธอที่ยื้อหยุดฉุดกระซากกับเขาอยู่นานแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้จึงต้องยอมขึ้นรถไปกับเขา ก่อนที่เขาจะขับรถด้วยความเร็วโดยไม่แคร์ความรู้สึกเธอด้วยซ้ำ จนอาการแพนิกเธอเริ่มกำเริบอีกครั้ง “เชี้ย! แม่งเอ้ยกลัวอะไรหนักหนาว่ะ” เขาเห็นว่าเธอเริ่มมีอาการแปลก ๆ ก็ผ่อนความเร็วของรถลง เธอที่หายใจเริ่มติดขัดก็เหมือนกับว่าพยายามระงับอารมณ์ความกลัวของตัวเองก่อนที่เขาจะขับรถเลี้ยวเข้ารีสอร์ตข้างถนนทันที พอรถเลี้ยวเข้าไปข้างในพนักงานก็รู้งานเลื่อนผ้าม่านก่อนจะก้มหน้าและเดินหนีไป จากนั้นเขาก็ลากเธอเข้าห้องทันที ก่อนจะล็อคห้อง “พี่จะทำบ้าอะไร แพงว่าแพงเคยบอกพี่ไปแล้วนะว่าเราไม่ควรเกี่ยวข้องกันอีก” “ทำไม! พอไม่ใช่ไอ้วินมันถึงใจรึไง” “ถ้าพี่จะพูดแบบนี้แพงจะเลิกยุ่งกับพี่วินก็ได้ค่ะ แพงไม่อยากยุ่งกับพี่มาร์คแล้วจริง ๆ ” “ยุ่งกับกูแล้วมันเป็นยังไง ห้ะ! ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวกูจะจ่ายให้มึงหนัก ๆ เลย” “อื้อ.. ปล่อยนะพี่มาร์คแพงไม่อนุญาตให้พี่ล่วงเกินแพงแบบนี้นะ!ปล่อยมือแพงคะแพงเจ็บ!” ว้าย..อื้ม เขาไม่ฟังเสียงทักทวงใด ๆ ของเธออีกต่อไป ก่อนจะผลักเธอลงเตียงที่ไม่ได้นิ่มมากออกไปทางแ
Last Updated : 2025-04-08เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ขืนใจ
“ฮื่อ ขนาดพี่ยังแหกกฎคนอื่นมันอาจจะทำแบบพี่ก็ได้คะ ฮึ” “กูจะไม่ให้มันได้มีโอกาสแบบนั้นอีกแน่นอน ถ้ากูเห็นว่ามึงเอาใครอีกกูจะกระทืบพวกมันให้จมตีนกูเอง มานี้! อย่าดิ้นดิ แพงกูแทงไม่ถนัดนิ่ง ๆ หน่อย ถางขาดี ๆ ” “มะ ไม่นะคะพอได้แล้วแพงเจ็บไปหมดแล้ว ว้าย!” หลังจากนั้นเขาก็ต่ออีกไม่รู้ว่ากี่รอบจนเธอเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อย ใครจะคิดว่าเธอตื่นมาอีกครั้งเกือบจะห้าทุ่ม นี้เธอกับเขากำลังสร้างสถิติใหม่เลยรึเปล่านะ เธอรู้สึกว่าร่างกายเจ็บไปหมดยิ่งเป็นตรงกลางช่องรักแล้วนั้นไม่ต้องพูดถึงว่ามันปวดร้าวแค่ไหน เธอพยามตะเกียตะกาย ลงจากเตียงและแทบจะคลานเข้าห้องน้ำพอเข้าห้องน้ำเสร็จเธอก็เปิดมือถือออกมาปรากฏว่าทั้งน้องชายเธอและเพื่อน ๆ ต่างก็โทรหาเธอเกือบจะห้าสิบสาย เธอตัดสินใจโทรหาน้ำค้างทันที “แพงแกอยู่ไหนเนี่ย ทุกคนเป็นห่วงแกจะตายอยู่แล้วนะ” “ฮื่อ น้ำอย่าเพิ่งถาม แกมารับฉันหน่อย เดี๋ยวฉันส่งโลเคชั่นไปให้นะมาคนเดียวนะอย่าเพิ่งบอกใครฮึฮื่อ” “แกร้องไห้ทำไมว่ะแพง เอ่อ ๆ รีบส่งมาเลย” ติ้ด พอได้ยินเสียงเพื่อนของเธอ เธอก็แทบกลั้นน้ำตาไม่ไหว แต่ถ้าเธอเสียงดังคนบนเตียงก็อาจจะตื่นขึ้นมาอีกก็ได้
Last Updated : 2025-04-09เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ แพงอยู่ไหน
“นายเห็นแพงป่ะ” “ พี่เป็นใครครับ ผมไม่รู้จัก ขอตัวนะครับ” “ กูแค่ถามว่ามึงเห็นแพงไหม มึงก็ตอบกูมาสิวะ!” “ อย่ามาทำตัวกุ๊ยข้างถนนแบบนี้นะครับ แล้วก็รบกวนช่วยปล่อยมือออกจากคอเสื้อผมด้วยไม่งั้นผมจะเรียกรปภและแจ้งความจับพี่นะครับ” “ มึงก็ตอบกูมาสิว่ามึงเห็นแพง พี่สาวมึงไหมหรือว่ามึงอยากให้กูขึ้นไปบุกห้องของมึงกับพี่สาวมึง! ” “ พี่สินะที่เป็นคนทำร้ายพี่แพง ทำไมวะทำไมพี่ใจร้ายกับพี่สาวของผมด้วย” “ แสดงว่ามึงเจอแพงแล้ว มันอยู่ข้างบนใช่ไหม แล้วเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องของเด็กอย่าสะเออะมายุ่ง” “เหอะ! ถ้างั้นผม ไม่จำเป็นต้องตอบพี่เพราะมันไม่ใช่เรื่องของผม” “ มึงพูดงี้หมายความว่ายังไงสรุปมึงจะไม่บอกใช่ไหมได้กูจะบุกไปหาเอง” “ พี่แพงไม่อยู่บนห้องหรอก พี่กลับไปเหอะ เธอหนีพี่ไปแล้ว” “ แล้วแพงอยู่ไหนบอกกูมา! มันไปหาเพื่อนมันใช่ป่ะ” “ ผมไม่จำเป็นต้องบอกคนนอกแบบพี่ แล้วก็อย่าหวังว่าจะได้คบกับพี่สาวของผมเลย ถ้าพี่ผมเลือกตัดใครออกจากชีวิตแล้วคน ๆ นั้นไม่มีทางได้กลับมาอยู่ในหัวใจเธอได้ แม้แต่คนในครอบครัวพี่สาวผมยังทิ้งได้ คนนอกแบบอย่าพยายามเลยผมบอกพี่ได้แค่นี้ล่ะ ” “หึ แพงมันไม่มี
Last Updated : 2025-04-10เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ บ้านที่กำแพงเพชร
ณ บ้านที่กำแพงเพชร แพงเธอมาถึงบ้านที่ต่างจังหวัดลักษณะบ้านที่ต่างจังหวัดก็เป็นบ้านไม้ชั้นบนชั้นล่างเป็นปูนทาสีสันสดใสกระเบื้องลายดอกไม้ ซึ่งในหมู่บ้านต่างจังหวัดลักษณะก็จะคล้าย ๆ กันอาจจะมีแตกต่างตรงกำแพงรั้วบ้านบางหลังที่กั้นอยู่ แต่ด้วยความที่บ้านข้าง ๆ เป็นบ้านของลุงป้าน้าอาของเธอละแวกนี้จึงไม่ได้มีรั้วมากันระหว่างบ้านแต่ละหลังของญาติเธอ บรรยากาศค่อนข้างที่นี้จะเย็นสบายไม่ร้อนไม่หนาวมากเหมือนที่กรุงเทพเท่าไหร่ “ อ้าวหนูพะแพงมาแล้วเหรอลูก สุดหล่อของน้าแป๊บเดียวพีพีโตเป็นหนุ่มแล้ว เห็นมั้ยตาแก่” “ จริงด้วย หนูพะแพงก็สวย พีพีก็หล่อ เด็กบ้านนี้หน้าตาดีทั้งบ้านเลยเนอะ” ฮ่า ฮ่า “ สวัสดีค่ะน้าพร อาชัย” “ จ้าแล้วนี่ใครไปรับพวกเราเนี่ย” “ลุงพีทครับ” “ หลานใครวะเนี่ยมากันแล้วหลาน ๆ ป้า ” “ สวัสดีค่ะป้าดา/สวัสดีครับคุณป้าดาสุดสวย” “จ้า ดีจังเลย วันนี้บ้านใหญ่คนเยอะหน่อย ๆ พอดีบ้านลูกเมียน้อยเขามากันแล้ว พวกหลาน ๆ ไปนอนบ้านป้านะจะได้ไม่อึดอัดกัน” “เอ่อ ก็ได้ค่ะ แล้วคุณย่าอยู่ไหนคะพวกเรายังไม่ได้สวัสดีกันเลยค่ะ” “ ย่าเราอยู่โรงพยาบาลพรุ่งนี้ค่อยไปเยี่ยมก็แล้วกันนะลูก
Last Updated : 2025-04-10
Latest chapter
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ตอนพิเศษ จุดที่เธอเลือก(เพลงขวัญ)
3 ปีต่อมา “สวัสดีครับคุณทนายสุดหล่อ วันนี้มาฟังคำพิพากษาใช่ไหมครับ” “ สวัสดีครับ ใช่ครับผม พี่ครับพอดีว่ารบกวนพี่หน้าบัลลังช่วยเช็คให้หน่อยได้ไหมครับว่าท่านผู้พิพากษาจะลงบัลลังกี่โมง พอดีว่าผมจะขอแวะไปส่งเอกสารอีกคดีที่บัลลังก์ 7 ครับ ผมเลยไม่รู้ว่าคดีผมที่บัลลังก์ 5 ท่านจะเริ่มกี่โมง” “จะไปนานเหรอครับคุณทนาย ได้ครับ ๆ งั้นเดี๋ยวผมจะเอาคดีของคุณทนายไว้เป็นคดีสุดท้ายช่วงเช้าเลยนะครับ แต่มันจะมีคดีที่สืบพยานกันอยู่อีกหนึ่งคดี ยังไงผมจะแจ้งผู้พิพากษาเจ้าของคดีให้ทราบนะครับ” “ขอบคุณมากครับพี่ ผมจะรีบกลับมานะครับ” “ได้ครับ” ไมค์ยิ้มให้กับเจ้าหน้าที่ศาลก่อนที่จะเดินไปอีกห้องเพราะตอนนี้เขากลายเป็นทนายหนุ่มไฟแรงสุดฮอตที่กำลังเร่งทำงานอย่างตั้งใจ เขาพยายามค้นหาตัวเองและก็ไม่ยอมปล่อยโอกาสต่าง ๆ ที่เข้ามาในชีวิตให้ผ่านไป ขณะที่เขาจบคดีที่บัลลังก์ 7 ก็รีบเดินกลับมาที่บัลลังก์ 5 ซึ่งภาพที่เห็นตรงหน้า คือผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาเคยรักอย่างสุดหัวใจ กำลังนั่งอยู่คอกพยาน “พยานกำลังจะอ้างว่าภาพถ่ายที่พยานโอบกอดสามีของโจทก์อยู่นั้นไม่ใช่พยานอย่างนั้นเหรอครับ” “ค่ะ” “งั้นผมขอถามว่าพยานกั
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ คำสัญญา(ตอนจบ)
บนโต๊ะอาหารตอนนี้ต่างก็ดูวุ่นวายเพราะไมค์ที่เริ่มได้ที่ก็พูดไม่หยุดเดินไปชวนคนนั้นคนนี้มาชนแก้วกับเขา ทุกคนที่จากตอนแรกจะทานข้าวกลายเป็นว่าตอนนี้ต่างก็ดื่มเป็นเพื่อนไมค์กันแต่เช้า หากมีเพียงแมธที่นั่งทานข้าวเสร็จก็กลับไปนั่งทำงานมองดูสถานการณ์ห่าง ๆ กับภาพครอบครัวที่ต้องบอกว่าหาดูได้ยากที่จะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาและเมากันได้ที่ขนาดนี้ 3 ปีต่อมา “มาร์คยังไม่มารับแพงอีกเหรอ” “ยังค่ะพี่แมธ พอดีเท้าแพงบวมมาก แพงเลยให้พี่มาร์คไปเอารองเท้าคู่ใหม่มาให้แพงค่ะ” “ท้องดูโตขึ้นเยอะแล้วนะ” “ค่ะ ไปนั่งที่ห้องพี่ก่อนไหม จะได้นั่งโซฟ่าสบายขึ้น” “ไม่เป็นไรค่ะ แพงนั่งทำงานที่นี้ทั้งวันอยู่แล้วเดี๋ยวพี่มาร์คก็มาค่ะ” “ถ้างั้นเข้าไปดูเอกสารให้พี่หน่อยแล้วกันนะ” “ก็ได้ค่ะ” แม้ว่าเธอจะรู้ว่าจุดประสงค์ของแมธคืออยากให้เธอไปได้พักมากกว่าที่จะอยู่ห้องทำงานในแผนกนิติกรของบริษัท พอย้อนอดีตตอนที่เธอเข้ามาฝึกงานอยู่ที่นี้จนครบกำหนดและหลังเรียนจบที่มหาลัยเธอก็เปลี่ยนเป้าหมายเข้ามาสมัครงานเป็นพนักงานที่นี้อย่างเต็มตัว ซึ่งปัจจุบันเธอก็ตั้งท้องลูกของมาร์คได้ 4 เดือนพอพวกเขารู้ว่าเธอท้องทุกคนในครอ
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ เป้าหมายใหม่ในอนาคต
เธอได้แต่ยิ้มและรู้สึกได้ถึงไออุ่นของครอบครัวเขา ที่มันอาจจะเป็นความฝันของใครหลาย ๆ คนที่ปรารถนาครอบครัวแบบนี้ หากแต่ชีวิตของเธอและใครหลายคนที่เลือกเกิดไม่ได้คงไม่ได้โชคดีแบบนี้สักเท่าไร หลังจากที่เธออาบน้ำเสร็จเธอก็นั่งรอเขาที่เตียงนอนไม่นานเธอก็ได้ยินเสียงมีคนเปิดประตู แกร๊ก “ยังไม่นอนเหรอคะ” “แพงกำลังรอพี่อยู่ค่ะ เป็นไงบ้างคะเรียบร้อยดีไหม” “ครับ งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะคะ” “ค่ะ” ขณะที่เธอยังไถมือถือเล่นระหว่างรอเขา พอเขาอาบน้ำเสร็จเขาก็รีบกระโดดขึ้นเตียงมานอนหนุนตักเธอ พร้อมกับเอาหน้าซุกพุ่งน้อย ๆ ของเธอทั้งยังทำหน้าอ้อน ๆ ให้เธออีก “พี่มาร์คง่วงนอนหรือยังคะ เรานอนกันเลยไหมคะ” “เราทำอย่างอื่นไม่ได้เหรอ” “ หื้อ แพงว่า..อย่าเลยดีกว่าค่ะ แพงอายคนอื่นเขาผู้ใหญ่ก็อยู่ในบ้านด้วย แพงไม่อยากให้คนอื่นมองเราไม่ดีเลยค่ะ รอบก่อนก็อายพี่แมธจะตายอยู่แล้ว” “หื้อ..อายทำไมเรื่องธรรมชาติไหมคะ” “ไม่ต้องเลยค่ะเรานอนกันได้แล้ว” “ขอนอนหนุนตักนุ่ม ๆ นี้ก่อนได้ไหมครับ” “เอ้..มาลูบท้องแพงแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ” “พี่แค่คิดว่าถ้าเรามีลูกด้วยกันเขาจะหน้าตาหล่อสวยเหมือนพี่ไหมนะ”
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ พี่รักหนูนะคะ
“พวกเราทุกคนรู้ดีว่าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ พี่แมธและมาร์คเองก็เล่าเรื่องของหนูมาให้น้าฟังเยอะพอสมควร ถ้าหนูยังไม่พร้อมหรือขาดเหลืออะไรก็บอกน้าได้เลยนะลูก ให้น้าไปขอกับพ่อกับแม่เราเถอะนะทุกอย่างจะถูกต้อง” “อันที่จริง ครอบครัวของแพงก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบเหมือนครอบครัวคนอื่นเท่าไร ถ้าคุณน้าทั้งสองจะคุยกับครอบครัวแพง แพงก็ไม่ได้ติดขัดอะไรค่ะ แต่สิ่งหนึ่งที่แพงอยากจะบอกคือแพงไม่ได้ต้องการให้ครอบครัวแพงได้เงินจากครอบครัวของคุณน้าแม้แต่บาดเดียว เงินที่จะสร้างครอบครัวแพงขอให้มาจากพี่มาร์คและแพงเท่านั้นนะคะ” “แพง..เอาจริงดิ ตอนนี้เงินติดบัญชีพี่มันแทบไม่เหลือแล้วนะ แถมโดนเจ้าไมค์ปล้นไปอีก” “ค่ะพี่มาร์ค คุณน้าทั้งสองอาจจะมองว่าแพงอวดดี แต่แพงไม่ได้มีเจตนานะคะ มันคือความตั้งใจของแพงว่าถ้าแพงจะสร้างครอบครัวจริง ๆ แพงก็อยากจะสร้างความทรงจำและสร้างอนาคตกับคนที่แพงรักด้วยตัวของพวกเราเองค่ะ” “เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่าไหมคะ เงินพ่อกับแม่ก็มีจะเสียเวลาทำไมคะ” เขาพยายามจะต่อรองกับเธอเพื่อให้เธอเปลี่ยนใจ แต่ในเมื่อสถานการณ์มันเป็นแบบนี้เธอก็ต้องการจะสารภาพความในใจให้หมดเลย “เอาสิลูก น้องแพงมาใก
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ คนในครอบครัว
“เปล่า.. ” “ตาแดงขนาดนั้นยังจะโกหกอีกนะคะ” หมับ เขากอดเธอไว้แน่นเพื่อไม่เธอหันมาเห็นน้ำตาที่ไหลออกมา ก่อนจะเอามือปาดน้ำตาตัวเอง “แพงอย่าพูดแบบนี้กับพี่ได้ไหม พี่ไม่ชอบเลย” “แพงพูดแบบไหนคะ” “ก็ที่บอกว่าจะไม่อยู่กับพี่แล้วไง พี่ขอโทษ ขอโทษกับทุก ๆ การกระทำของตัวเองเลย แพงอย่าโกรธพี่เลยนะ” “ก็ได้ค่ะ ไหนหันหน้ามาให้แพงดูหน่อย โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะคะครั้งนี้แพงจะไม่โกรธพี่ก็ได้ค่ะ พี่มาร์คก็ปล่อยแพงได้แล้วแพงอายคนอื่นเขา อีกอย่างคนที่พี่ควรจะขอโทษก็คือน้องไมค์ พี่พูดแบบนั้นออกมาได้ไงคะ น้องเขารักพี่ขนาดไหนพี่รู้ไหม พี่มาร์คไม่คิดว่าไมค์จะเสียใจบ้างเหรอคะอย่าลืมไปขอโทษน้องนะคะ” “ครับ” “อีกเรื่องนะคะ แพงเองก็ไม่ได้ชอบเพลงขวัญแต่ที่พี่ทำแบบนั้นกับผู้หญิงมันจะกลายเป็นนิสัยที่ติดตัวพี่ไป คนที่โดนพี่ทำร้ายร่างกายสักวันมันอาจจะเป็นแพงก็ได้ฉะนั้นช่วยเลิกใจร้อนมือเร็วแบบนั้นด้วยนะคะ” “ครับ ปกติพี่ก็ไม่ได้ทำร้ายผู้หญิงหรอกนะ แต่เด็กนั้นมันน่าโดนนิ แม่พี่เดินมาแล้วเราหายงอนกันได้แล้วใช่ไหม” โอ้ยยย.. “มี้ครับผมเจ็บ ปล่อยมือก่อนครับ หูผมจะหลุดแล้วเนี้ย” “ยังจะกล้าบอกว่าเจ็บอีกเหร
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ตกใจเรื่องไหนก่อนดี
คำพูดที่แสนจะธรรมดาของแม่มาร์คมันเหมือนเข็มที่ทิ่มแทงใจเธอจนเธอรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาและชาไปทั้งใจ เธอเองก็ไม่เคยนึกถึงอนาคตตัวเองเลยด้วยซ้ำตั้งแต่สูญเสียน้องชายเธอไป เป้าหมายในชีวิตที่เคยคิดไว้มันพังทลายไปแล้วจริง ๆ เธอจึงไม่มาสามารถตอบคำถามใด ๆ ได้เลย เขาหันหน้าไปมองเธอก็เห็นถึงแววตาที่ไร้จุดหมายและปนเศร้าอยู่หน่อย ๆ เขาเอื้อมมือไปจับมือเธอเพื่อให้กำลังใจ “ถ้าแพงยังไม่มีเป้าหมายในชีวิต พี่จะสร้างเป้าหมายในชีวิตให้แพงเอง แพงอย่าเศร้าไปเลยนะ” พรวด! แค่ก แค่ก “เอาตัวเองให้รอดก่อนไหมมาร์ค นายเองก็ยังไร้จุดหมายในชีวิตเหมือนกันเท่าที่ฉันเห็นแกหนักกว่าน้องแพงเยอะเลยนะ” “ผมก็ช่วยงานพี่อยู่นี้ไง” “มองดูก็รู้ว่าที่ทำอยู่เนี่ยทำเพราะไม่มีอะไรทำ หึ!” “พ่อว่าหนูแพงไปเรียนต่อโทที่ฝรั่งเศสไหมหรือเยอรมันก็ดีนะ เผื่อเจ้าไมค์จะไปเรียนต่อน้องจะได้มีเพื่อนด้วย เรื่องค่าใช้จ่ายหรือค่าเทอมพ่อดูแลเอง” “ผมไม่อนุญาตครับ” “ถามน้องแพงยัง แม่ว่าน้องอาจจะอยากไปเรียนต่อก็ได้” “งืออ” “แพงขอบคุณคุณน้าทั้งสองคนมาก ๆ นะคะที่เอ็นดูแพงแต่เรื่องนี้แพงขอยังไม่รับน้ำใจนะคะ แพงอยากลองพึ่งพาตัวเองก่
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ว่าที่ภรรยา
เธอรีบลงจากตึกคณะวิ่งมาหาเขาที่รถทันที หลังจากบอกลาเพื่อน ๆ พอเธอเห็นหน้าเขาเธอก็ส่งร้อยยิ้มให้เขาทันที “รอนานไหมคะ” “ไม่ครับ แพงหิวไหม” “ไม่ค่อยเท่าไรค่ะ” “วันนี้แม่พ่อพี่กลับมาไทยพวกท่านอยากเจอแพงด้วยตอนเย็นเราไปกินข้าวกับท่านทั้งสองคนนะ” “แต่แพงยังไม่พร้อมเลยนะคะ อีกอย่างแพงก็ไม่รู้ว่าจะต้องวางตัวยังไงด้วย” “พ่อกับแม่พี่ท่านเป็นคนง่าย ๆ แพงไม่ต้องตื่นเต้นหรือเป็นกังวลไป” “ยังไงนี้ก็เป็นครั้งแรกแพงก็ต้องกังวลอยู่ดีค่ะ อีกอย่างเสื้อผ้าแพงก็ไม่ได้มีชุดที่เรียบร้อยเท่าไรในตู้เสื้อผ้าก็มีแต่เสื้อผ้าเก่า ๆ พี่มาร์คไปเถอะค่ะแพงอยู่ห้องคนเดียวได้ค่ะ” “พี่ก็ไปด้วยนะ ยังไงพี่ก็ไม่ทำให้เราขายหน้าหรอก..งั้นตอนนี้เราไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ก็ได้ค่ะ” เขาจ้องหน้าเธอทำหน้าไม่พอใจและพยายามบังคับเธอให้ไปด้วย ก่อนที่จะซะงักและเปลี่ยนการกระทำเป็นกระพริบตาถี่ ๆ แววตาออดอ้อน พอเธอเจอไม้ตายนี้ที่ไรเธอก็ต้องใจอ่อนอยู่ดี “ค่ะ งั้นก็ไปซื้อกันเลยดีกว่าเดี๋ยวจะไม่ทันเวลา ขอบคุณนะคะ” “เก่งมากครับว่าที่ภรรยา” “ว่าที่สามีอ้อนขนาดนี้มีเหรอว่าแพงจะไม่ตามใจ” พอเขาได้ยินคำว่า “ว่าที่สามี” เขา
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ ละอายใจ
พอพ่อกับแม่เธอเห็นว่าเช็คใบดังกล่าวอยู่ในมือเขาทุกคนต่างก็จ้องตาเป็นมันก่อนที่พ่อเธอจะดึงแขนเธอเดินแยกออกมาคุย “ทำไมแกต้องให้คนนอกถือเช็คด้วย ต่อให้เป็นแฟนกันก็เถอะไว้ใจได้ที่ไหน ไม่รู้เหรอว่าถ้าเป็นเช็คเงินสดแล้วเกิดมันเอาไปขึ้นเงินแล้วหนีไปจะทำไง” “หึ! ทำไมคะกลัวไม่ได้เหรอ แพงไม่โลภหรอกค่ะ” “พ่อไม่ได้หมายถึงแก แต่พ่อหมายถึงแฟนแก ยังไง ๆ ก็ควรเอามาไว้กับคนในครอบครัวดีกว่า ถ้าแกไม่ถือก็เอามาฝากไว้ที่พ่อเพราะของพ่อกับเพลงขวัญร่วมกันก็30 % เหมาะสมที่จะถือมากกว่า” เธอได้แต่นึกสมเพชและรู้สึกสงสารพีที่มีพ่อแบบนี้ เงิน 100,000 บาทก่อนหน้านี้พ่อเขาก็เลือกที่จะไม่ให้เธอ แต่พี่มาร์คที่เป็นคนนอกที่พ่อเธอหมายถึงกับโอนเงินให้เธอ1,000,000 บาทโดยไม่ได้เอ่ยขอคืนจากเธอสักคำแล้วเหตุผลอะไรที่พี่เขาจะมาขโมยเช็คแค่ใบเดียว “พ่อไม่อายเหรอคะ ตอนแพงขอเงินมารักษาน้อง พ่อมีเหตุล้านแปดที่จะไม่ให้แพงมาจ่ายค่ารักษา แต่พอเห็นเงินแค่นี้พ่อกับกลัวไม่ได้ ปล่อยค่ะ แพงจะไปเตรียมงาน” พ่อเธอที่ได้ฟังคำพูดของเธอก็สะอึกและชะงักนิ่งไป เธอที่ไม่อยากเห็นหน้าพ่อตัวเองจึงจะเดินหนีออกจากตรงนี้ “แล้วแกจะไปขึ้นเงิ
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ จุกอก
จนเกือบจะหกโมงเช้าเขาสะกิดเรียกเธออีกครั้ง “แพงเราไปข้างในโรงพยาบาลก่อนไหม แม่แพงมาแล้วนะ” “ค่ะ พี่มาร์คแพงยังไม่ได้บอกเพื่อน ๆ ของแพงเลย แพงขอมือถือหน่อยค่ะแพงจะได้โทรบอกน้ำค้าง” “ครับ งั้นพี่ไปซื้ออาหารเช้าให้แม่แพงก่อนนะ เราก็นั่งรอพี่ที่นี้ก่อนห้ามไปไหนเข้าใจไหม” “ค่ะ” หลังจากนั้นเธอก็กดเบอร์โทรไปหาน้ำค้างทันที “อื้อ..มีอะไรโทรหาฉันแต่เช้าเลยนะแก” “พีเสียแล้วนะน้ำ” “หื้อ..แล้วตอนนี้แกอยู่ไหนอยู่กับใครฉันจะรีบไปนะ” “ฉันอยู่โรงพยาบาลกับพี่มาร์คแกไม่ต้องรีบก็ได้มันยังเช้าอยู่เลย” “แล้วแกได้โทรบอกผักกับโต้หรือยัง” “ยังเลย” จากน้ำเสียงที่งัวเงียของน้ำค้างพอทราบข่าวของพีเธอก็สดุ้งตัวตื่นขึ้นมาทันที “โอเค เดี๋ยวฉันจะรีบไปหาแกนะส่วนสองคนนั้นฉันจะโทรบอกเอง ฉันแสดงความเสียใจอีกครั้งด้วยนะแพง” “ขอบใจแกนะน้ำค้าง” “ไว้เจอกันนะ” “อืม” เธอมองเขาที่กำลังถืออาหารเช้ามาด้วยรอยยิ้มบาง ๆ แค่เสี้ยววินาทีเธอก็เริ่มรู้ตัวว่าควรจะจัดการเรื่องของน้องชายเธอให้แล้วเสร็จและราบรื่นก่อน เพราะน้องชายเธอไม่เหลือใครที่จะจัดการเรื่องที่เหลือได้อีก เขาเดินมาจับมือเธอเดินเข้าไปในโ
