เธอคนนี้ชื่อชัญญ่า นอกจากเป็นพี่รหัสของณภัทรแล้ว เธอยังเป็นลูกสาวของผู้ถือหุ้นโรงแรมรายหนึ่งของเสี่ยวิชัย
เคยไปร่วมฉลองงานแต่งระหว่างเสี่ยวิชัยกับลินดา จึงเคยเห็นหน้าค่าตาปัญจรักษ์ทั้งครอบครัว
และที่สำคัญเธอยังแอบชอบนิรัชมากๆ ผู้ชายอะไร ทั้งหล่อทั้งเท่ห์ เป็นทายาทคนเดียวของเสี่ยวิชัยที่ร่ำรวย สมบูรณ์แบบสุดๆ ถ้าได้คบถึงขั้นแต่งงานด้วยจะดีขนาดไหน
แต่เพราะยังไม่ทันได้คบหาแค่ได้เห็นหน้าในมหาวิทยาลัยแบบไกลๆ ได้เจอกันแค่ตามงานเลี้ยงหุ้นส่วนเป็นบางครั้ง ได้ทักทายตามมารยาทแค่บางคราว ยังไม่เคยได้จีบยิ่งไม่ได้เป็นแฟนกลับถูกพวกชะนีบ่างค่างเกะกะรกสายตาเต็มไปหมด
พวกหล่อนเหล่านี้คืออุปสรรคขัดขวางเส้นทางไปสู่ดวงดาวอันเจิดจรัสที่ยังมองไม่เห็นของเธอ
ชัญญ่าจึงเอ่ยปากเตือนเหล่าสาวกปีหนึ่งที่ตามเครซี่รุ่นพี่กลุ่มนี้ว่า “พวกน้องๆ ใจเย็นกันหน่อยก็ดีนะคะ ขืนทำอะไรไม่ระวัง จนน้องสาวเขาไม่พอใจขึ้นมาแล้วกลับบ้านไปฟ้องพี่รัชเข้าจะแย่เอา นิรัชน่ะ นิสัยดุร้ายมากเลยนะ หากใครทำให้โกรธละก็ไม่แน่ว่าอาจจะยกพวกมาถล่ม ต่อให้เป็นผู้หญิงนุ่มนิ่มน่ารัก ผู้หญิงดูดี ผู้ชายดุดิบหรือชะนีป่าเถื่อน เขายังต่อยเรียงตัวไม่เว้นได้เลยนะ ไร้อารยธรรมสุดๆ”
ชัญญ่าพูดจบก็หัวเราะเสียงหวานสีหน้าจริงจังก่อนเดินไป ปล่อยกลุ่มของปลาวาฬต้องเบิกตาทำท่าอึ้งตะลึงงันกันทุกคน
ทว่าแค่อึดใจเดี๋ยวเดียวพวกเขาก็พากันเบ้หน้าเหยียดปากโดยไม่ได้นัดหมาย คนหนึ่งพูดว่า “ประโยคแรกนี่กูเชื่อหมดใจล่ะ แต่ไอ้ประโยคหลังนี่ฟังยังไงก็ทะแม่งนะ พวกมึงว่ามั้ย”
อีกคนเสริมขึ้น “เออ! กูก็ว่างั้น ยัยรุ่นพี่คนนี้ต้องแอบชอบพี่รัชของพวกเราแน่ๆ ถึงได้พูดกันท่าไว้ซะน่าเกลียดขนาดนั้น”
“โอ๊ย! คิดว่าใครโง่กันล่ะ กูคนหนึ่งล่ะไม่เชื่อว่าพี่รัชของพวกเราจะนิสัยชั่วขนาดนั้น”
คราวนี้น้องปลาวาฬพูดบ้าง “แต่ถ้าพี่รัชโหดโหมดนั้นจริงๆ กูก็ยิ่งชอบนะ กูเป็นมาโซคิสม์อ่ะมึง...ถ้าเจอคนจริงจะดีขนาดไหน” จบคำก็ทำท่าฝันเฟื่องประเทืองอารมณ์ ฟินอยู่คนเดียว
อีกคนทำหน้าฟินตาม “หล่อ เท่ห์ ดูดี มีเสน่ห์ หยิ่งๆ นิ่งๆ เคร่งขรึมเย็นชา โอปป้าสุดๆ ท่าทางแบบนี้แหละกูชอบ”
“อิจฉายัยณภัทรจังเลยเนอะแก มีพี่ชายหล่อเลิศเบอร์นี้”
“ใช่! ยังดีที่หล่อนไม่ใช่แฟน เฮ้อ! แต่พี่รัชของพวกเราคงยังไม่มีแฟนใช่มั้ย พวกแกห้ามจีบนะเว้ย คนนี้กูจอง”
เจ้าของประโยคคือคนที่สวยเปรี้ยวและเซ็กซี่ที่สุดในกลุ่ม ดูเชิงแล้วไม่ว่าหล่อนจะจีบใครหรือจ้องผู้ชายคนไหน ผู้ชายคนนั้นคงไม่หลุดมือหล่อนแน่ๆ
แต่...‘พี่รัชของพวกเราเป็นของทุกคน’ ณภัทรที่แอบฟังอยู่ถึงกับขนลุกเกลียว เสียวไปทั้งตัว
เธอรีบหนีออกมาจากจุดเกิดเหตุก่อนที่ตัวต้นเหตุแห่งโศกนาฏกรรมของเธอจะโผล่มารับถึงหน้าตึกเรียน
ทว่าไม่ทันแล้ว หนุ่มหล่อทรงเสน่ห์และกร้าวใจสาวๆ แต่เป็นมหาภัยอันร้ายแรงของณภัทรกำลังเดินออร่ากระจายมาตามทางเดินริมฟุตบาทหน้าตึกคณะนู่น
ท่าทางเชิดๆ หยิ่งๆ เข้าถึงยากของนิรัช ไม่ได้ช่วยให้สาวกละทิ้งความเครซี่ได้เลยสักนิดกลับยิ่งกระตุ้นต่อมความคลั่งเข้าไปอีก
พวกหล่อนพากันเดินเข้าไปรุมล้อมรอบร่างสูงของนิรัชอย่างตรงไปตรงมาตามประสารุ่นน้องไฟแรงพร้อมวางเพลิงสถาบัน
แต่หน้าบึ้งๆ นั้นของนิรัชกลับเป็นคำตอบได้อย่างดี ท่าทีเย็นชาแบบไม่ให้ใครเข้ามาใกล้ในระยะสามก้าวยิ่งได้ผลโดยที่เจ้าตัวไม่ต้องพูดอะไรสักคำ
เขามองกลุ่มคนนิ่งๆ อย่างไม่สะทกสะท้านและไร้ความรู้สึก
ประมาณว่าใครอยากทำบ้าอะไรก็ทำซะ เมื่อเหนื่อยมากก็จงตายไปเองให้สิ้น ต่อให้ดิ้นจนหมดลมหายใจเขาก็ไม่แลแม้หางตา เห็นได้ชัดว่านิรัชเจอเหตุการณ์แบบนี้บ่อยเกินจนกลายเป็นเคยชิน ผิดกับณภัทรที่ไม่ชินเอาเสียเลย
ตั้งแต่วันนั้น...
ณภัทรจึงยอมให้นิรัชมาส่งเธอแค่หน้าตึกเรียนเพียงไกลๆ และไม่ให้มารับเพราะเธอจะเป็นฝ่ายเดินไปหาเขาเองที่คณะของเขา
วันนี้หลังจากเลิกเรียน
ณภัทรเป็นฝ่ายเดินมาหานิรัชถึงตึกเรียนคณะบริหารธุรกิจ เมื่อเธอเดินลัดเลาะมาทางฝั่งหลังตึกเรียนจึงเห็นลานสำหรับนั่งเล่นซึ่งเป็นสถานที่ที่ณภัทรมักจะมานั่งรอนิรัชหากเธอเลิกเรียนก่อน แต่ยังไม่ทันมองหาที่นั่ง สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นคนคุ้นเคยโดยไม่ตั้งใจ
ตรงเก้าอี้หินอ่อนใต้ร่มไม้ มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังนั่งใกล้กัน
ใกล้เสียจนช่วงไหล่ของพวกเขาชนกันท่อนแขนไล้กันไปมา
ทั้งสองนั่งก้มหน้าเอียงคอส่งสายตาเข้าหากัน คุยกันเบาๆ จึงไม่มีใครสังเกตเห็นเงาร่างของณภัทรที่กำลังเดินเข้าไปทางนั้น ในระยะเกือบสิบเมตร
ฝ่ายผู้ชายคือนิรัช ส่วนฝ่ายผู้หญิงเป็นใคร ณภัทรไม่รู้จัก
แต่เธอคนนั้นสวยมาก สวยสุดๆ สวยชนิดที่ว่าคนมองต้องสะดุดหยุดยืนอยู่กับที่นิ่งๆ ราวกับกำลังถูกพลังเร้นลับตรึงเอาไว้ สวยชนิดที่เรียกได้ว่าบาดตาบาดใจ สวยจนไม่รู้จะสวยไปถึงไหน ทำไมต้องสวยขนาดนี้
ขนาดณภัทรซึ่งเป็นผู้หญิงด้วยกันยังต้องมองอย่างตะลึง
ผมของเธอเป็นสีบลอนเข้ม สีผิวขาวจัด ดูแวบเดียวก็รู้ได้ว่าเป็นลูกครึ่ง สวยและเซ็กซี่จนน่าทึ่ง
เมื่อมานั่งเคียงคู่อยู่กับผู้ชายที่หล่อเหลือหลายราวเทพบุตรกลายเป็นมนุษย์เหนือมนุษย์แบบนั้น ทำให้พวกเขาเหมือนแฟน เหมือนคนที่เกิดมาเพื่อเป็นคู่กัน ยิ่งมองยิ่งเห็นถึงคำว่าคู่สร้างคู่สม ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นไปได้
และ...ท่าทางที่สองคนนั้นคุยกัน ไม่บอกก็รู้ว่าสนิทสนมกันในระดับไหน
ณภัทรเริ่มขมวดคิ้วไม่พอใจ แต่ยังคงใจเย็นเพราะคิดแล้วบางทีอาจไม่ใช่ เธอจึงเดินเลี่ยงไปอีกทาง หลบอยู่มุมอาคารไม่ไกล เพื่อมองให้ละเอียดอีกที
ซักพักนิรัชก็เอื้อมมือโอบไหล่ผู้หญิงคนนั้น แล้วรั้งมาเบาๆ
เธอคนนั้นก็ตัวอ่อนทันใด รีบซบไหล่กว้างของเขาทันที
คราวนี้ณภัทรเบิกตา ท่าทางคล้ายภรรยาแอบซุ่มดักจับสามีที่กล้ามานั่งจู๋จี๋กับกิ๊ก
และแน่นอนว่าเธอกำลังจับได้คาหนังคาเขา
ณภัทรแน่ใจเต็มร้อยว่านิรัชยังไม่มีแฟนก่อนมายุ่งกับเธอ ทว่าหลังจากยุ่งกับเธอสำเร็จแล้วเขากลับทำอย่างนี้เหรอ
เธอไม่รู้ว่าเขาทำอย่างนี้ได้ยังไง? ทำแบบนี้กับเธอทำไม?
มากกว่าคำถามอันไร้ซึ่งคำตอบและความโกรธความหึงหวงที่มีในตัวผู้หญิงทุกคน ณภัทรกำลังด่าตัวเองไม่หยุด
เป็นไงล่ะยัยภัทร ทั้งที่ตั้งใจเป็นเด็กดีเด็กเรียนไม่คั่วผู้ชาย สัญญากับแม่แล้วว่าจะไม่ใจเร็วใจง่าย ไม่เห็นแก่ความสุขเพียงชั่วครู่
สมน้ำหน้า!
ด่าตัวเองในใจเสร็จก็นึกถึงสิ่งต่าง ๆ ที่นิรัชทำกับเธอ
...และ ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห!
แล้วไอ้ที่ทำกับเธอตอนอยู่บ้านคืออะไร ยังบอกว่าอยากเป็นแฟนกันอีกล่ะ
อย่างนี้แหละ พวกผู้ชายก็แบบนี้ทั้งนั้น คบซ้อนไปทั่ว มั่วไปหมด เห็นใครใกล้มือก็คว้ามาจับกดจับกินแบบไม่เลือก
เดิมทีณภัทรไม่ได้คิดว่าการแอบคบกับนิรัชผิดอะไรเท่าไหร่ แค่ยังไม่พร้อมบอกแม่ให้ช้ำใจเท่านั้น
เพราะตัวอย่างที่ผิดศีลธรรมมากกว่าก็มีให้เห็นออกบ่อย ขนาดพี่เขยกับน้องเมียยังแอบกินกันลับหลังพี่สาวแท้ๆ อย่างไม่อาย พ่อเลี้ยงกับลูกเลี้ยง ครูกับนักเรียน เพื่อนกับแฟนเพื่อน
ยังไม่นับรวมพวกที่ชอบเล่นชู้นอกใจคู่ชีวิตแย่งผัวพรากเมียทิ้งลูกหลงหญิงอื่นหัวปักหัวปำจนทำร้ายจิตใจภรรยาให้ตายทั้งเป็น หรือตัดสินใจผิดคิดเป็นเมียน้อย เมียเก็บ นางบำเรอ
เธอที่ยังโสดสนิทแค่แอบมีความสัมพันธ์ลับสุดเร้าใจตามวัยกับพี่ชายตามกฎหมายที่ไม่ใช่คนในสายเลือดเดียวกันเท่านั้นเอง
แต่...เขากลับมีแฟนเป็นคนอื่นอย่างนั้นเหรอ?
แล้วตอนนี้เธอนับเป็นตัวอะไร
แย่งแฟนคนอื่นหรือถูกคนอื่นแย่งแฟน
ณภัทรยืนกำหมัดแน่น
ชั่วขณะที่ณภัทรทั้งหึงทั้งโกรธและโทษตัวเองไม่หยุดศรุตที่เดินมาทางนี้พอดีก็ก้มหน้าขมวดคิ้วมองณภัทรใกล้ๆ “น้องภัทร” เขาย่อมจำน้องสาวคนสวยของเพื่อนสนิทได้อยู่แล้ว “ทำไมมายืนปั้นหน้ายักษ์อยู่ตรงนี้ละครับ”คนถูกทักว่าปั้นหน้ายักษ์หันมายิ้มน้อย ๆ ตามมารยาท “ภัทรมาหาพี่รัชค่ะ แต่พี่รัชกำลังยุ่งก็เลยไม่กล้าเข้าไป”“ยุ่งอะไรเหรอ?” ศรุตทำหน้างง เขาชะเง้อคอมองไปอีกฝั่งจึงได้เห็นนิรัชนั่งแนบชิดกับผู้หญิงคนหนึ่ง ดวงตาชายหนุ่มเบิกกว้างดูเถอะ! ขนาดเพื่อนสนิทยังตกใจจนตาถลน ณภัทรมองสองคนที่เก้าอี้หินอ่อนอีกครั้งแบบโกรธมากกว่าเดิมจังหวะที่หันหน้าเดินหนีเพื่อไปเรียกแท็กซี่กลับบ้านเอง เสียงเรียกก็ดังขึ้นที่ด้านหลัง“ภัทร!”เจ้าของเสียงคือนิรัชณภัทรหันหน้าไปมองนิ่งๆ เม้มปากแน่นบรรยากาศรอบตัวที่ดูแปลกๆ ของผู้หญิงคนอื่น นิรัชอาจสัมผัสไม่ได้ แต่ไม่ใช่กับณภัทร และท่าทางงอนๆ สองแก้มป่องๆ ลำตัวเหมือนจะพองลมได้แบบนี้ นิรัชยังจำได้ดีเพราะเมื่อครั้งที่เขาเผลอพูดจาร้ายๆ ใส่แม่ของเธอตอนที่เจอกันในเดทแรกของพ่อ ณภัทรก็ทำท่าแง่งอนแบบนี้เธอโกรธจนหายหน้าไปเป็นปีๆ ไม่เคยมาเจอเขาอีกเลย ถึงขั้นที่พ่อย
“ไอ้รุต!” เอมี่เริ่มโวยวาย “มึงก็ดีแต่ใส่ร้ายพี่เจมส์ของกู มึงก็รู้ว่าเขาต้องทำงาน ต้องทำทุกอย่างที่ถูกสั่ง ต้องมีคอนเนคชั่น”“แล้วมึงมานั่งร้องไห้ทำไม คอนเนคซั่มอ่ะดิไม่ว่า”“ที่กูมานั่งร้องไห้อยู่นี่ก็เพราะพี่เจมส์โกรธกูเรื่องที่กูแอบไปออดิชั่นคัดเลือกนางเอกเอ็มวี เขาไม่อยากให้กูเข้าวงการ”เมื่อฟังถึงตรงนี้ ศรุตถึงกับกลอกตาเอือมระอากับความโง่ของเพื่อน “กูคิดว่าเรื่องอะไร อย่างมึงเป็นนางเอกหนังยังได้ มันคงกลัวว่ามึงจะดังกว่ามันอ่ะดิ ถึงตอนนั้นคงมีคนที่ดีกว่ามันมาจีบมึง”“ก็นั่นไง กูถึงเครียดอยู่เนี่ย กูรักพี่เจมส์ ไม่เคยมีใครเลย แต่พี่เขาไม่เชื่อ แล้วเขาก็โกรธกูเรื่องที่กูไปออดิชั่นและถูกเลือกอีก เขาหายหน้าไปเลยอาทิตย์กว่า ๆ แล้ว ไม่รับโทรศัพท์ของกูเลยมึง กูไม่รู้จะทำไงดีแล้วเนี่ย”คราวนี้ศรุตถึงกับเงียบ เขาได้แต่มุ่นคิ้วเผยสีหน้าหงุดหงิด คล้ายอยากพูดอะไรแต่ก็ไม่กล้าพูด ดูอึดอัดคับอกคับใจณภัทรที่เริ่มจับต้นชนปลายได้แล้วจึงหายโกรธใครบางคน เธอส่งยิ้มสว่างสดใสให้นิรัช เหมือนไม่เคยเกิดเรื่องเข้าใจผิดขึ้น ประมาณว่าไม่ยอมรับว่าเผลอทำผิดไปนั่นแหละนิรัชที่ก้มหน้ามองอยู่ยิ่งขมวดคิ้วไม่เข้
นิรัช ศรุตและเอมี่คือเพื่อนซี้ที่เรียนด้วยกันตั้งแต่มัธยมจนกระทั่งทุกคนเข้ามหาวิทยาลัย เรียกว่าเติบโตมาด้วยกันก็ได้เพียงแต่มีเอมี่แค่คนเดียวที่เข้าเรียนคณะนิเทศศาสตร์ไม่ใช่คณะบริหารธุรกิจ ต่อมาเอมี่ยังพบรักกับรุ่นพี่หนุ่มหล่อที่ชื่อเจมส์ ถึงขนาดอยู่คอนโดเดียวกัน พ่อแม่ที่ต่างประเทศก็ไม่ได้ว่าอะไร พวกเขาให้อิสระเอมี่ในการใช้ชีวิตเต็มที่ เอมี่จึงไม่ค่อยมีเวลามาสังสรรกับเพื่อนสนิทอย่างนิรัชกับศรุตได้บ่อย ๆ เหมือนเมื่อก่อน สาเหตุเป็นเพราะเจมส์ขี้หึง และนิรัชยังหล่อราวเทพบุตรขนาดนั้น ศรุตยังเจ้าชู้เป็นเสือผู้หญิงขนาดนี้ณภัทรเคยเจอศรุตที่งานแต่งของแม่ แต่ไม่เคยเจอเอมี่เพราะอีกฝ่ายติดภาระกิจติดตามแฟนไปถ่ายทำซีรี่ย์ที่ต่างจังหวัดแต่เมื่อวันนี้ได้มีโอกาสเจอกันแล้ว ณภัทรยอมรับว่ากำลังตกหลุมรักรุ่นพี่สาวสุดสวยคนนี้เข้าเต็มเปา คุยกันถูกคอสุดๆ“I’ll stand by you no matter what.”เพราะเอมี่ดื่มจนเริ่มเมาแล้วจึงพูดไทยบ้างอังกฤษบ้าง ณภัทรจึงจำเป็นต้องคุยตอบโต้ตามแต่อีกฝ่ายจะพูดอะไรใส่มาเธอบอกกับเอมี่ว่าจะอยู่เคียงข้างกันอย่างนี้ทำให้คนฟังถึงกับทำตาซึ้งดึงเธอเข้าไปกอดแล้วซบหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้นเ
นิรัชที่นั่งดื่มน้ำเปล่าอยู่ที่โซฟาอีกฝั่งได้แต่ถอนหายใจ พลางหันมาคุยกับโทรศัพท์มือถือที่กำลังวีดีโอคอลกับเสี่ยวิชัยอยู่“พ่อเห็นหรือยัง? ยัยภัทรกำลังเป็นศิราณีให้ยัยเอมี่อยู่ ผมชวนกลับบ้านแล้วแต่เธอไม่ยอมกลับ จึงทำได้แค่นั่งเฝ้านี่แหละ”เสียงปลายสายตอบกลับมา “อืม...พอรู้ว่าอยู่กับแกแบบนี้ คุณดาเธอก็สบายใจแล้วล่ะ แต่ห้ามเกินสามทุ่มนะ แกห้ามดื่มด้วย ดูแลน้องดีๆ ขับรถพาน้องกลับบ้านในสภาพครบสามสิบสอง...”และคำบ่นอีกยาวเหยียดที่ฟังเหมือนว่านิรัชกับณภัทรยังเป็นแค่เด็กมัธยมต้นไม่ใช่นักศึกษาที่เข้ามหาวิทยาลัยแล้ว“ครับๆ รู้แล้ว”สัญญาณวีดีโอคอลถูกตัดไป นิรัชเก็บมือถือเข้ากระเป๋า นั่งขมวดคิ้วดื่มน้ำเปล่าต่อเขาตระหนักอย่างลึกซึ้งเลยทีเดียวว่าแม่เลี้ยงห่วงและหวงณภัทรมากขนาดไหนทำเอาพ่อของเขาต้องเป็นคอยกังวลตามไปด้วยก็หลายครั้งแต่อย่างว่าล่ะ มีลูกสาวน่ารักน่าเอ็นดูเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้แบบนี้ไม่หวงได้ไงเขายังหวงเลย…กับแกล้มที่เคยวางเรียงรายเต็มโต๊ะบัดนี้เกลี้ยงทุกจาน เครื่องดื่มที่เคยมีน้ำอยู่เต็มยังหมดไปหลายขวด ศรุตที่คอแข็งยังไม่เมาง่ายๆ เริ่มพูดจาเสียงขรึมแบบจริงจัง “
นาฬิกาค่อยๆ เดินอย่างช้าๆ บอกเวลาใกล้สามทุ่มแล้ว คนเมาเครื่องดื่มแอลกอฮอร์ก็เริ่มเลื้อยแล้วเช่นกัน“พี่อยากรู้จริงๆ ว่าเวลาที่สามีของเราไปนอนเอากับผู้หญิงอีกคนเขารู้สึกยังไง ทำไมถึงติดอกติดใจจนลืมภรรยาที่รออยู่บ้าน” หญิงสาวสวยจัดทำท่าพะอืดพะอมก่อนเรอเอากลิ่นเบียร์ที่ดื่มลงไปพ่นออกมา ความงดงามสุดแสนจะเซ็กซี่แทบหมดสิ้นในยามนี้ “เวลาที่พี่เจมส์กำลังก้มหน้าซุกซบ กดจูบขบกัด ขึ้นคร่อมขย่มกันแล้วครางลั่นห้อง เขาคงรู้สึกรักหลงมากสินะ จึงไม่นึกถึงพี่บ้างเลย”เอมี่ถามณภัทรเสียงเบา กระซิบกระซาบกันสองคน“ถ้าเขานึกถึงพี่มี่เขาคงไม่ทำและที่เขาทำแสดงว่าเขาไม่นึกถึงพี่มี่เลย” ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักชะงักเล็กน้อยเพราะอาการสะอึกก่อนพูดต่อ “ภัทรไม่รู้หรอกว่าผู้ชายรู้สึกยังไง แต่ที่แน่ๆ พี่นั่นแหละรู้สึกยังไง ทำไมต้องใส่ใจความรู้สึกคนอื่นขนาดนั้นด้วย”“ฮึก...พี่รู้สึกเจ็บ เจ็บมาก” เอมี่ยกมือลูบหน้าอกตนเองณภัทรผงกศีรษะเนือยๆ “แสดงว่าพี่เอมี่ชอบความรู้สึกนี้ มันคงรู้สึกดีละมัง พี่ถึงได้ทนทานนานปี ไม่ยอมเลิกกับเขาสักที”เอมี่หรี่ตามอง “หากเป็นสามีของภัทรล่ะ หากว่ารักมากๆ ภัทรยังจะเลิกได้ง่ายๆ เลยเหรอ”อีกคนปร
ณภัทรถอนใบหน้าเนียนนุ่มออกแล้วกดจูบเบาๆ อีกครั้ง จูบครั้งนี้หวานละมุนนุ่มลิ้นและอ้อยอิ่งเนิ่นนาน จากนั้นก็ผละออกแล้วบ่นพึมพำอย่างคนต้องการพร่างพรูความในใจ“ใบหน้าแบบนี้รู้รึเปล่าว่าสามารถกระชากใจใครต่อใครได้ตั้งแต่วินาทีแรกที่พบเห็น ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่รัชต้องเกิดมาเพียบพร้อมขนาดนี้ หล่อ รวย หุ่นเท่ห์ ลีลาเด็ด อะไรจะเพอร์เฟค ดีเลิศเกินเบอร์ขนาดนั้น แล้วหยั่งงี้จะให้ภัทรไว้ใจพี่รัชได้ยังไง จะให้คบกันแบบเปิดเผยรึ? โนเวซ! ไม่มีทาง! ไม่ไหวหรอกนะจะบอกให้ ไม่ไหวจะเคลียร์ค่ะ อย่าคิดว่าภัทรจะทน!”นิรัชได้ฟังถึงกับขมวดคิ้วเริ่มไม่พอใจขึ้นมาสาวน้อยบ่นจบก็ถอนหายใจอย่างคนเอือมระอาเหลือเกิน เธอก้มหน้าซุกซบแผงอกหนา แต่มือไม้ยังคงเลื้อยไปมาอย่างซุกซนเอาแต่ใจหนักกว่าเดิมเธอปลดกระดุมเสื้อของเขาถึงห้าเม็ด อีกนิดเดียวก็หลุดร่วงแล้วเธอก็ล้วงมือเข้าไปลูบๆ คลำๆ บีบขยำอย่างย่ามใจตามประสาคนเมาแล้วหื่นซึ่งแน่นอนว่านิรัชรับได้ในข้อนี้ ณภัทรเมาแล้วหื่นจริงๆ และเขาก็ชอบมากคนเมาแล้วหื่นยังคงบ่นอุบอิบแบบไม่มีกั๊ก “ถ้าเป็นไปได้ ภัทรอยากให้พี่รัชขี้เหร่มากกว่านี้ จนกว่านี้ เรียนเก่งน้อยกว่านี้ ไม่ได้เรื่อง
ย้อนกลับไปตอนที่นิรัชกำลังขับรถพาณภัทรกลับบ้านสาวน้อยน่ารักผู้เมาแล้วหื่นยิ่งเลื้อยหนักมือขึ้นถึงขนาดปลดกระดุมเสื้อของนิรัชออกทุกเม็ด จากนั้นยังเปิดเสื้อออกกว้างจนเผยแผงอกเปลือยเปล่าทั้งๆ ที่เขากำลังขับรถอยู่เธอทั้งจูบทั้งเลียและขบกัดคล้ายมันเขี้ยวกันมาแรมปียุ่งกับด้านบนไม่พอยังลงมายุ่งกับด้านล่าง เธอแกะเข็มขัดออกอย่างเงอะงะครู่หนึ่งกระทั่งสำเร็จก็ล้วงมือเข้าไปสะกิดสะเกาหนอนยักษ์จนกลายเป็นมังกรผงาดกล้าพร้อมพ่นไฟความใหญ่โตของมันบ่งบอกได้ว่าเจ้าของกำลังรู้สึกอย่างไร นิรัชถึงขั้นสูดปากแล้วต้องรีบเปิดไฟเลี้ยวเพื่อหาที่จอดเหมาะๆชายหนุ่มจอดรถให้หยุดนิ่งตรงริมทางปลอดคน ห่างจากแสงสว่างของโคมไฟถนน แล้วปลดเข็มขัดนิรภัยออกก่อนเอื้อมมือจับสองไหล่มนของณภัทรให้ผละออกจากความพองตัวกรุ่นร้อนที่กำลังได้รับความสนใจจากมือและริมฝีปากของเธอใช่! จากริมฝีปากของเธอ...เพื่อถูกปิดกั้น หญิงสาวมุ่นคิ้ว “พี่รัชให้ภัทรลองดูหน่อยนะ เคยอ่านในนิยายแล้วก็เคยดูในซีรีย์ต่างชาติ เขาทำกันแบบนี้ในรถ ถึงขั้นบอกว่าสุดยอดมากๆ เลย”ได้เกิดอุบัติเหตุกันพอดี!นิรัชบ่นในใจก่อนกัดกรามบ่นเสียงแหบพร่า “พี่มีเวลาให้ภัทรได้เรียน
“กอดพี่ไว้”นิรัชออกคำสั่งด้วยเส้นเสียงทุ้มนุ่มลุ่มลึกอย่างคนที่กำลังระงับอาการสั่นระริกของตนเองอย่างเต็มกำลัง“ขยับเอว”ณภัทรเอื้อมมือโอบบ่ากว้างขยุ้มเสื้อของอีกฝ่ายไว้แน่นขณะที่สะโพกเริ่มขยับตอบรับเป็นจังหวะลึกลับจากปลายนิ้วที่กำลังชักเข้าชักออกแบบเร็วขึ้นแรงขึ้นอยู่ในส่วนเร้นลับของตนสาวน้อยหลับตาแหงนหน้าแอ่นกายครางกระเส่าออกมาท่าทางไร้เดียงสาอ่อนประสบการณ์แต่เร่าร้อนและเรียกร้องอย่างนั้นทำชายหนุ่มผู้กำลังแบ่งปันความรู้แทบคลั่ง“อา...พี่รัช ...ภัทรเสียว”นิรัชก้มลงจูบกลีบปากอุ่นชื้นเพื่อดูดกลืนเสียงหวานล้ำเอาไว้ราวกับว่ามันคืออาหารอันโอชาเขาสอดลิ้นลากไล้เชยชิมไปทั่วโพรงปากอย่างเอร็ดอร่อย เบื้องล่างยังเร่งเร้าจนร่างนุ่มบิดตัวเร่าๆ อย่างทรมานระคนสุขสม จนผู้กระทำยังต้องครางกระหึ่มในลำคออย่างสุดจะกลั้นเสียงลมหายใจหอบกระเส่าดังคลอเคล้าอย่างเร่าร้อนอยู่อย่างนั้นนานครู่หนึ่งแผนการสอนถูกดำเนินต่อไปภายใต้เวลาเรียนรู้อันมีจำกัด ในที่สุดผู้ใฝ่เรียนซึ่งปรารถนาที่จะรู้ถึงอารมณ์สุดยอดในรถก็บรรลุถึงสวรรค์ชั้นฟ้าจนดวงดาวในดวงตาฉ่ำหวานหรี่ปรือทั้งคู่แตกกระจายสว่างวิบวับพร่างพรายเสียงสูดปากถู
“น้าพลยอมโดยไม่กล้าขัดขืนเลยแหละ แต่เงื่อนไขคือต้องไปกับพี่รุต คุณแม่ของเขาถึงขนาดไปคุยกับน้าพลที่บ้าน ใช้อำนาจเจ้าของบริษัทเลยเชียว น้าพลก็เลยต้องยอม ส่วนค่าใช้จ่ายคุณแม่บอกว่าจะออกให้ทั้งหมด ถือเป็นสินสอดทองหมั้น”ณภัทรเลิกคิ้ว หญิงสาวรู้มาว่าศรุตตามจีบโมรินไม่เว้นวัน กระทั่งพาไปแนะนำตัวกับมารดาว่าเป็นแฟนแบบแนบเนียน หลังจากนั้นก็คอยไปรับไปส่งระหว่างบ้านกับมหาวิทยาลัยตลอด สองคนนี้ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว หลังจากเรียนจบศรุตเข้ารับตำแหน่งผู้บริหารในบริษัทของครอบครัว ไม่ได้ทำตัวล่องลอยไปวันๆ เหมือนแต่ก่อน เขาไม่ใช่ทายาทเพียงคนเดียวของครอบครัว ยังมีพี่ชายคนสำคัญรอสืบทอดกิจการอยู่แล้วทั้งคน จึงไม่จำเป็นต้องรีบไปเรียนต่อพร้อมนิรัช อีกทั้งชายหนุ่มยังต้องการรอโมรินเรียนจบแล้วไปต่างประเทศพร้อมกันณภัทรยิ้มขื่น เธอเองก็ควรให้นิรัชรอเหมือนกันใช่ไหม? แต่คิดไปคิดมา หากย้อนเวลากลับไปเธอจะทำอย่างนั้นได้จริงเหรอเสี่ยวิชัยมีนิรัชเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนแค่เพียงคนเดียว ตัวของเสี่ยวิชัยเองก็ไม่มีพี่น้อง บิดามารดาก็ไม่อยู่แล้ว หลังจากภรรยาคนเก่าเสียชีวิตเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน เขาก็อยู่กับนิรัชแค่สองคนจนกระท
หญิงสาวก้มหน้าทำงาน พยายามไม่คิดมากอีกทว่าท้ายที่สุด เธอก็พ่ายแพ้ให้แก่หัวใจไม่รักดีของตัวเองเรียวนิ้วเปิดโปรแกรมเฟสไทม์ ทำใจดีสู้เสือโทรออกไป นานครู่ใหญ่จนเกือบจะถอดใจ ในที่สุดปลายสายก็กดรับภาพของคนคุ้นเคยสุดแสนจะคิดถึงก็ปรากฏ “ว่าไงภัทร?”หญิงสาวกะพริบตา มือบีบโทรศัพท์แน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว เธอพยายามข่มใจไม่คิดมากกับคำถามชวนคิดมากแบบนี้“ก็ไม่ว่าไง พี่รัชทำอะไรอยู่เหรอ?”“ช่วงนี้พี่กำลังยุ่งมากเลยภัทร ไม่ว่างโทรหาเลย”คนฟังมุ่นคิ้ว เธอก็ยุ่งเหมือนกันนี่นา...หญิงสาวกำลังจะเอ่ยปากบอกไปตามตรงว่าเธอเองก็ยุ่งเหมือนกันไง ทำไมยังโทรหาเขาได้ เสียงหวานหนึ่งพลันเอ่ยแทรก“รัช...ไปกันเถอะ”เสียงของผู้หญิงไม่ผิดแน่ ณภัทรยังเห็นภาพเธอจากในโทรศัพท์ด้วย ผู้หญิงคนนั้นคือชัญญ่า...อดีตพี่รหัสของณภัทรนั่นเอง“อ้าว! น้องภัทรเหรอ? สวัสดีจ๊ะ” แค่นั้น ชัญญ่าทักทายเพียงแค่นั้น ก่อนหันไปทางนิรัช “รัช...เราไปกันเถอะ”“อืม...แค่นี้ก่อนนะภัทร”ปลายสายตัดไป ณภัทรได้แต่อึ้ง เธอเห็นภาพที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน ที่นั่นคือห้องสี่เหลี่ยมห้องหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่ห้องเรียนแน่นอน...ธุรกิจเบเกอรี่ที่ณภัทรร่วมหุ้นกับภานียังคงไ
ระยะเวลาที่ห่างกัน จากหนึ่งวันเป็นหนึ่งเดือน จากนั้นก็เลื่อนเป็นหนึ่งปีสองปีตามลำดับ ณภัทรยังคงคิดถึงนิรัชเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือเริ่มเคยชินรถซุปเปอร์คาร์สีเหลืองสดแซ่บจี๊ดวนเข้ามาจอดด้านหน้าของภัตตาคารหรูแห่งหนึ่ง ประตูเปิดออกโดยบริกรที่มาคอยให้บริการ สาวสวยดูดีในมาดนักธุรกิจรุ่นใหม่ค่อยๆ ก้าวเท้าลงมา เธอสวมสูทสไตล์แฟชั่นล้ำสมัย ซึ่งเป็นการรังสรรค์เสื้อผ้าอันโดดเด่นที่มีส่วนช่วยให้เกิดความประทับใจต่อผู้ติดต่อทางธุรกิจ และยังสะท้อนทัศนคติไร้ขีดจำกัดให้กับผู้หญิงยุคนี้ที่บทบาททางสังคมเริ่มเปลี่ยนแปลงไปจนแตกต่างจากในอดีตเธอคือณภัทร ผู้สลัดลุคนักศึกษาสาววัยใสกลายเป็นสาวสวยมั่นใจเต็มวัย แต่งหน้าทาปากเข้มขึ้นจนมองอายุจริงไม่ออก เสื้อผ้าหน้าผมล้วนได้โมรินช่วยดีไซน์และจัดการให้วันนี้เธอต้องมาเจรจาธุรกิจแทนวิชัยสาเหตุเป็นเพราะอีกฝ่ายออกรอบตีกอล์ฟกับเพื่อนเพลินเกินไปหน่อย กระทั่งเอวเคล็ดกระดูกเคลื่อนเล็กน้อยจนต้องแอดมิทโรงพยาบาล ในขณะที่ลินดาป่วยเข้าโรงพยาบาลไปแล้วก่อนหน้าณภัทรรู้ดีว่ามารดาของตนสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง เนื่องจากต้องตั้งครรภ์ไม่พึงประสงค์ตอนอายุน้อยอีกทั้งยังตรากตร
หญิงสาวเต้นพองาม คลอกับเพลงที่เปิดอยู่ โดยที่ไม่รู้ว่ากำลังทำให้คนอีกฝั่งแทบคลั่งนิรัชขบกราม กอบกุมแก่นกายแน่น “ดี...แบบนี้ล่ะภัทร”เธอถามเสียงกระเส่า “พี่รัชไม่ต้องไปเรียนหรือไง?”“เดี๋ยวค่อยไป มโนว่าเอากับภัทรก่อน”หญิงสาวขำพรืด “บ้า”“พี่จะกล่อมภัทรให้นอนหลับสบายไง”ณภัทรยิ่งหน้าแดง และแน่นอนเธอยินยอม“ภัทร...”“หืม...”“นิ่งพิงหัวเตียง ถอดผ้า อ้าขา”“อืม...”ณภัทรถอดชุดนอนออกเผยหน้าอกอวบสวยเด้งดึ๋งโดดเด่น นิ้วเล็กเริ่มแตะแต้มน่องขาด้านใน แหวกขอบผ้าตัวบางจิ๋วออกช้าๆ“ภัทรเริ่มแล้วนะ”จบคำมือหนึ่งก็ค่อยๆ ขยำทรวงอกอิ่ม อีกมือเลื่อนลงต่ำ กรีดเรียวนิ้วกับเนินเนื้ออุ่นชื้น ค่อยๆ สอดใส่เข้าไป“คิดถึงพี่ ภัทร...” นิรัชสั่งเสียงทุ้มลึกณภัทรรับคำเสียงหวาน “อา...พี่รัช”ภาพของคนในจอคล้ายหลุดออกมาขยี้ขยำลูบคลำเธอ อุ้งปากร้อนๆ กำลังครอบครองยอดถัน ณภัทรสูดหายใจเข้าลึกยาว เมื่อความรู้สึกร้อนผ่าวจากส่วนสงวนชื้นแฉะกลางกายแล่นไปทั่วตัวตามปลายนิ้วที่เริ่มระรัว เธอรู้สึกเสียวนิรัชก็เช่นกัน เขารูดแก่นกายขึ้นลง สูดปากเบาๆ“อ้าขาอีกสิครับ”“อืม...พี่รัชอ่ะ”เธอแยกขากว้างขึ้นเพื่อเขา“พี่กำลั
ปลายฝนต้นหนาว สายฝนนอกหน้าต่างยังคงสาดซัด สร้างความหนาวเหน็บไปถึงขั้วหัวใจในห้องนอนส่วนตัว ณภัทรยังคงสะอึกสะอื้นนั่งขดตัวอยู่บนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำการบ้านโดยมีคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คอยู่เป็นเพื่อนเอกสารงานแปลไม่ได้มากมายอะไรเธอทำเสร็จแล้วทั้งหมดแค่รอส่งเท่านั้น ทุกอย่างจึงถูกจัดเก็บเรียบร้อยเมื่อร้องไห้คิดถึงนิรัชจนเหนื่อยล้าก็รีบปาดน้ำตาก่อนฝืนใจกินข้าวสองสามคำ จากนั้นก็นำลงไปเก็บที่ครัว แล้วหมุนตัวขึ้นห้องนอนอย่างรวดเร็วเธออยากอยู่คนเดียวหญิงสาวอาบน้ำ สวมชุดนอนกระโปรงตัวเก่ง มุดเข้าผ้าห่ม พยายามข่มตาหลับให้ลงเหมือนเช่นเคยทว่าก็ไม่เคยหลับลงสักทีเข็มนาฬิกาเดินทางมาค่อนข้างดึกมากแล้ว ณภัทรยังคงพลิกตัวไปมาอยู่ใต้ผ้าห่มที่ไม่เคยอุ่นอีกเลยตั้งแต่ใครบางคนจากไปจังหวะนั้นใครบางคนก็เฟสไทม์มา เธอรีบกดรับอย่างเร็ว ทว่าพูดอะไรไม่ออกสักคำ“ภัทร...”เสียงทุ้มนุ่มดังมาจากปลายสาย ส่งผลให้น้ำใสที่แห้งไปแล้วเริ่มเอ่อคลอตรงขอบตากลมอีกครา“พี่...”เสียงเธอเจือสะอื้นเล็กน้อย ทั้งๆ ที่เพียรสะกดกลั้นเอาไว้ แต่มันยากเกินไป “พี่รัช...”น้ำเสียงแบบนี้ของณภัทร ทำเอาความเงียบพลันปกคลุมรอบด้านอยู่อึดใจใหญ่ ส่งผ
ทุกวัน ณภัทรมักจะเห็นทุกสิ่งเป็นร่องรอยของคนคุ้นเคยอยู่ตลอดเวลาทุกกิจกรรม ทุกการกระทำ ทุกซอกทุกมุมที่กวาดตามอง ยิ่งนานยิ่งติดตรึงในความทรงจำที่โซฟาห้องนั่งเล่น ร่างสูงโดดเด่นมักจะพักผ่อนอยู่ตรงนั้น เขามองมาทางเธอด้วยสองตาดำจัดคมดุที่คนอื่นมองไม่ออกว่ามีความนัยอะไรในสระว่ายน้ำสีคราม สัดส่วนสมบูรณ์แบบที่เปิดเปลือยเผยมัดกล้ามตึงแน่นล่อตาลวงใจที่เขาชอบทำที่โต๊ะอาหาร เขามักกินข้าวแค่เงียบๆ น้อยครั้งถึงจะพูดจา ทว่าก็มักจะคอยมองเธอว่ากินอิ่มหรือยัง จะได้ไปเรียนพร้อมกันยังมีมุมโต๊ะทำงาน หน้าจอคอมพิวเตอร์เครื่องนั้น... คนตัวโตมักจะมีสีหน้าเรียบเฉย นั่งฟังเธออ่านบทความอย่างเย็นชาเพื่อรอพิมพ์เอกสาร ยามที่เธอกำลังอ่านบทความ สายตาของเขาคล้ายไม่ใส่ใจอะไรรอบกายเลย ทว่าสมาธิทั้งหมดกลับตกอยู่ที่เธอ ตั้งใจฟังแค่เพียงน้ำเสียงของเธอณภัทรเพิ่งมารู้ทีหลังว่าเรื่องสมัครงานพิเศษวันนั้นเป็นเพราะนิรัชหวังจะได้อยู่กับเธอสองต่อสอง มีเวลาทำอะไรๆ ร่วมกัน โดยไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกตต่อพ่อกับแม่ให้เธอต้องลำบากใจยังมีเรื่องที่พาไปเที่ยวทะเล เขาต้องหาสารพัดวิธีเพื่อที่จะพาเธอไปได้อย่างถูกต้องแต่กว่าจะไ
แต่ไม่ว่าจะมีใครมาบอกเธอยังไง คนที่ทำให้เธอหวั่นไหวและเชื่อใจได้กลับมีเพียง...นิรัช...พี่ชายตามกฎหมายคนนี้คนเดียวณภัทรรักนิรัชแค่คนเดียวเท่านั้น ทว่าความรักสำหรับเธอไม่ใช่การยึดติดปิดกั้นหรือครอบครองเอาไว้ข้างกายตลอดเวลา แต่เป็นการมองคนรักด้วยความหวังดีตลอดไปต่างหากหญิงสาวค่อยๆ กล่อม “พี่รัชฟังภัทรนะ คนเรายังต้องเผชิญอีกหลายเหตุการณ์ระหว่างเติบโตเป็นผู้ใหญ่ มันไม่ใช่ปัญหาแค่มือที่สามมือที่สี่ที่จะเข้ามาแทรกกลางระหว่างเรา แต่มันอาจมีปัญหามากมายรุมเร้า ซึ่งนั่นก็มากพอที่จะทำให้ชีวิตคู่พบทางตัน กระทั่งต้องหันหลังคุยกัน เกราะป้องกันที่ดีคือต้องฝึกฝนแก้ปัญหาเอาไว้แต่เนิ่นๆ ไม่ต้องรอจนความรักเดินทางมาไกลเกินแก้ไข”นิรัชอึ้งงัน ได้ยินเสียงใสกังวานอ่อนหวานแต่หนักแน่นว่า “ภัทรขอสัญญาจะรอพี่รัชอยู่ตรงนี้ เป็นความมั่นคงของพี่ตลอดไป ไม่ว่าพี่ต้องเจอกับปัญหาอะไร หันมาก็จะเจอภัทรเสมอ ตกลงไหม”ณภัทรเป็นคนที่ไม่เคยเชื่อเรื่องคำสัญญา เธอนำพาชีวิตให้อยู่กับปัจจุบัน ตั้งมั่นบนโลกความจริงในแต่ละวันตามหลักการและเหตุผลอันสมควร ไม่ใช้อารมณ์ฝันเฟื่องอย่างเรื่องลมปากที่พ่นออกมาพร้อมกับคำว่า ‘สัญญ
ผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมง...คนสองคนที่ทะเลาะกันแทบตาย สุดท้ายก็นอนกอดกันอย่างหมดเรี่ยวแรง เหลือเพียงรสสัมผัสหวามไหวติดค้างชายหนุ่มครางเบาๆ ขยับลึกอีกครั้งก่อนค่อยๆ ถอดถอนตัวตนแผ่วช้า เหงื่อซึมทั่วร่างหนา หยาดไหลร่วมกับร่างบางอ่อนนุ่มหลังจากลมหายใจร้อนๆ กลับมาเป็นปกติ นิรัชถึงได้จูบซับหยดเหงื่อระเรื่อยไปตามข้างขมับให้ณภัทรสาวน้อยปรือตาฉ่ำเยิ้มมองคนขี้งอน “หายโกรธหรือยัง?”“ยัง!”เสียงทุ้มพร่าติดจะแหบห้วนอยู่มาก นิรัชกระชับอ้อมแขนกอดคนตัวนุ่มแน่นขึ้นไม่คิดปล่อยความหวงแหนก่อตัวขึ้นอย่างรุนแรงในทุกวัน ความรู้สึกเป็นเจ้าของก็เช่นกัน ณภัทรทำนิรัชแทบคลั่งได้ทุกครั้งแค่ก้มมองแล้วถ้าเธอไม่ได้อยู่ในสายตา ถ้าไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้กอด...คำถามแสนง่ายแต่กลับยากมากที่จะหาคำอธิบายมาบรรยายความรู้สึกแค่นึกภาพว่าสิ่งสำคัญที่สุดได้ขาดหายไปในชีวิตประจำวัน แค่นั้นความอึดอัดทรมานที่ยากจะเอ่ยก็กดทับจนหายใจไม่ออกชายหนุ่มกำลังคิดว่า หากเขาต้องอยู่ห่างเธอคนละฟากฟ้าก็โปรดกรุณาเอามีดมาเฉือนหัวใจเขาแทนเถอะ!ณภัทรย่อมเข้าใจนิรัชเป็นอย่างดี ได้ใกล้ชิดกันขนาดนี้จะไม่เข้าใจได้ยังไง ทว่าเธอก็ยังต้องปล่อยเขาไปเรียนต
แต่ช่วงหลังมานี้ณภัทรกินยาคุมอย่างเคร่งครัด จึงอนุญาตให้นิรัชได้ทำตามใจเป็นบางครั้ง เธอย่อมไร้กังวล“ภัทรทำอะไร?”หญิงสาวถามอย่างใสซื่อ เธอไม่รู้สึกรู้สาว่าได้ปล่อยระเบิดใส่อีกฝ่ายในเรื่องสนับสนุนให้เขาไปเรียนต่อทันทีที่เรียนจบตรีคนถูกถามสะกดเธอไว้ด้วยนัยน์ตาลุ่มลึกในระยะประชิด “ภัทรรู้ดีว่าพี่ต้องการรออีกสองปีเพราะอะไร”แน่นอนว่าการไปเรียนต่อเมืองนอกจะอย่างไรก็ต้องเกิดขึ้น วิชัยกำหนดเอาไว้ตายตัวตั้งแต่ลูกชายสุดรักอายุไม่เท่าไหร่ด้วยซ้ำ คำพูดโต้แย้งของนิรัชจึงไม่ควรมีแต่แรก และณภัทรก็ไม่มีความคิดที่จะรั้งเขาเอาไว้อย่างเห็นแก่ตัว เธอต้องมองให้ทั่วๆ ไม่ใช่แค่ตัวเอง อนาคตของปัญจรักษ์ขึ้นอยู่กับทายาทสายตรงหนึ่งเดียวอย่างนิรัช“ภัทรรู้ แต่...อ๊ะ! พี่รัช เบาๆ”คนกดกระแทกด้วยความมันเขี้ยว ส่งเสียงทุ้มพร่า “รู้? แล้วทำไมไม่ช่วยกันพูด”“จะให้ช่วยพูดอะไร? อื้อ...”น้ำเสียงแม้สั่นเครือเพราะความเสียวรุมเร้า แต่ประโยคที่เอ่ยหนักแน่นและจริงจัง “พี่รัชก็แค่รีบไปเรียนแล้วก็รีบกลับมา”“ห้าปี...” รวมเรียนและฝึกงานอยู่ต่างประเทศตามกำหนด “ไม่ต่ำกว่านั้นแน่...” ห้าปีทีเดียวไม่ใช่ห้าวันหรือห้าเดือน“มันนา