ตอนที่10 ปลอบใจ 2

“ไอ้รุต!” เอมี่เริ่มโวยวาย “มึงก็ดีแต่ใส่ร้ายพี่เจมส์ของกู  มึงก็รู้ว่าเขาต้องทำงาน ต้องทำทุกอย่างที่ถูกสั่ง ต้องมีคอนเนคชั่น”

“แล้วมึงมานั่งร้องไห้ทำไม คอนเนคซั่มอ่ะดิไม่ว่า”

“ที่กูมานั่งร้องไห้อยู่นี่ก็เพราะพี่เจมส์โกรธกูเรื่องที่กูแอบไปออดิชั่นคัดเลือกนางเอกเอ็มวี เขาไม่อยากให้กูเข้าวงการ”

เมื่อฟังถึงตรงนี้ ศรุตถึงกับกลอกตาเอือมระอากับความโง่ของเพื่อน “กูคิดว่าเรื่องอะไร อย่างมึงเป็นนางเอกหนังยังได้ มันคงกลัวว่ามึงจะดังกว่ามันอ่ะดิ ถึงตอนนั้นคงมีคนที่ดีกว่ามันมาจีบมึง”

“ก็นั่นไง กูถึงเครียดอยู่เนี่ย กูรักพี่เจมส์ ไม่เคยมีใครเลย แต่พี่เขาไม่เชื่อ แล้วเขาก็โกรธกูเรื่องที่กูไปออดิชั่นและถูกเลือกอีก เขาหายหน้าไปเลยอาทิตย์กว่า ๆ แล้ว ไม่รับโทรศัพท์ของกูเลยมึง  กูไม่รู้จะทำไงดีแล้วเนี่ย”

คราวนี้ศรุตถึงกับเงียบ เขาได้แต่มุ่นคิ้วเผยสีหน้าหงุดหงิด คล้ายอยากพูดอะไรแต่ก็ไม่กล้าพูด ดูอึดอัดคับอกคับใจ

ณภัทรที่เริ่มจับต้นชนปลายได้แล้วจึงหายโกรธใครบางคน เธอส่งยิ้มสว่างสดใสให้นิรัช เหมือนไม่เคยเกิดเรื่องเข้าใจผิดขึ้น ประมาณว่าไม่ยอมรับว่าเผลอทำผิดไปนั่นแหละ

นิรัชที่ก้มหน้ามองอยู่ยิ่งขมวดคิ้วไม่เข้าใจ

ผู้หญิงจำเป็นต้องซับซ้อนแบบนี้ด้วยเหรอ?

หลังจากที่นั่งฟังพี่สาวคนสวยเถียงมาตั้งมากมาย ณภัทรจึงบังเกิดจินตนาการจากนิยายที่ได้อ่านมาก็เลยพูดออกไปตามตรงอย่างซื่อ ๆ ว่า “พี่คะ บางทีสาเหตุที่พี่เจมส์โกรธอาจเป็นเพราะพี่ไปแย่งออดิชั่นแล้วบังเอิญชนะผู้หญิงของเขาหรือเปล่าคะ?”

ประโยคของณภัทรทำคนทั้งกลุ่มถึงกับอึ้ง

“เขาคงแค้นแทนผู้หญิงคนนั้นมากกว่านะคะ” พอพูดจบ ณภัทรก็เอียงหน้าน้อย ๆ กะพริบตาเบา ๆ ริมฝีปากแดงเรื่อบนใบหน้าอ่อนใสอมชมพูระบายยิ้มจางๆ เป็นยิ้มที่ทำให้คนมองต้องขนลุกขนชัน รู้สึกเสียวสันหลังเล็กน้อย

แม้ไม่เคยมีประสบการณ์ตรง แต่จินตนาการของณภัทรเลิศล้ำจริง ๆ ทว่าทุกคนไม่มีใครคาดคิดว่าณภัทรแค่จินตนาการเท่านั้น

พวกเขามองเธอนิ่งๆ อย่างระมัดระวัง รู้สึกคล้ายกับว่าภายใต้ใบหน้าไร้เดียงสาแววตาใสซื่อ เธอกำลังรู้เท่าทันคนอื่นได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

แต่จะว่าไปแล้ว ณภัทรเองก็พอจำได้ว่าพระเอกซีรี่ย์ที่ชื่อเจมส์อะไรนั่นกำลังมีข่าวซุบซิบกับนางเอกที่เขาเล่นซีรี่ย์ด้วยกัน  แต่พวกเขาออกมาแก้ข่าวแล้วว่าเป็นแค่แผนการโปรโมท

นิรัชที่เงียบมาตลอดถามขึ้นเสียงเรียบ “ว่าไงเอมี่ วันที่แกไปออดิชั่นเจอนางเอกซีรี่ย์คนนั้นหรือเปล่า?”

เอมี่เบิกตาจ้องหน้าณภัทรเหมือนเพิ่งสังเกตเห็นว่ามีผู้หญิงเพิ่มมาอีกหนึ่งคนพลางพยักหน้าให้นิรัช “อืม...ยัยนั่นไปออดิชั่นรอบเดียวกันกับกูแหละ แต่ยัยนั่นกับพี่เจมส์ออกมาให้ข่าวแล้วว่าเป็นแค่แผนโปรโมท ไม่มีอะไรในกอไผ่ พวกเขาไม่ได้มีอะไรกัน”

แต่ศรุตกลับตบเข่าฉาด “นั่งไง กูว่าแล้ว”

“ว่าอะไรของมึง?” เอมี่หันไปถาม

ศรุตเหมือนคันปากมานาน “กูว่าแล้วว่ามึงน่ะโง่”

“ไอ้รุต กูไม่ได้โง่ กูแค่รักเขา”

“มึงรักเขา แต่มึงก็ควรกินข้าวหรือเปล่าวะ ไม่ใช่กินหญ้า”

“ไอ้!” เอมี่ชี้หน้าชี้ตาศรุตแต่พูดไม่ออก “ไอ้...”

ศรุตได้ทีก็เอาใหญ่ “กูจะบอกมึงให้ กูเคยเห็นมันเดินควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า แต่ไม่กล้าบอกมึง ล่าสุดกูยังเห็นมันเดินควงกับนางเอกที่มันเล่นซีรีย์ด้วยกัน จะให้กูบอกด้วยมั้ย ว่าพวกมันไปจบกันที่ไหน ตั้งแต่กี่ทุ่มถึงกี่โมงเช้า มึงจะได้ตาสว่างซะที”

เอมี่ได้ยินถึงกับอึ้ง เธอยืนบื้อ ช็อคไปเลย

สาเหตุที่ศรุตรู้เรื่องนี้ก็เพราะรุ่นพี่เจมส์พายัยนางเอกคนนั้นเข้าไปเริงสวาทที่ห้องข้างๆ ของศรุตซึ่งกำลังพาสาวไปมั่วเช่นกัน การเป็นผู้ชายมากรักคั่วสาวๆ ไปเริงรักทั่วราชอาณาจักรบางทีก็มีดี ศรุตเป็นคนกลุ่มเดียวกับปาปารัสซี่ในบางกรณีเพื่อเพื่อนคนสำคัญ

เพียงแต่ยังพอมีจรรยาบรรณไม่คิดโพนทะนาหรือขายข่าว แค่รอจังหวะหาโอกาสงามๆ ค่อยๆ บอกเพื่อนตามตรงเท่านั้น

ความเงียบปกคลุมบุคคลทั้งหมดอยู่ครู่ใหญ่ หลังผ่านพ้นภาวะตกตะลึง เอมี่ก็ปาดน้ำตาบนหน้าอย่างไม่ห่วงภาพลักษณ์เซ็กซี่ของตนก่อนหันมาโน้มตัวลงดึงณภัทรให้ลุกขึ้นยืน

“น้องสาวคนสวย พวกผู้ชายมันเฮงซวย เราไปกันเถอะ!”

จบคำก็กอดคอณภัทรล็อคคนตัวเล็กให้เดินไปด้วยกัน