โซนทำงานเฉพาะกิจของบ้านปัญจรักษ์ของเสี่ยวิชัย
ณภัทรนั่งอ่านแล้วแปลบทความก่อนเรียบเรียงประโยค เกลาสำนวนเสร็จก็ทวนอีกสามรอบ
เธอทำตามสเต็ปนี้ทีละบท เพื่อส่งต่อให้นิรัชพิมพ์ด้วยความเร็วสูง
จะโทษที่นิรัชพิมพ์เร็วเกินไปก็ไม่ได้ เพราะเขาพิมพ์เสร็จบทแรกแล้วแต่ณภัทรยังอ่านบทที่สองไม่จบด้วยซ้ำ
ดังนั้น ห้องทำงานที่ควรมีภาพของพี่น้องทั้งสองคนร่วมแรงร่วมใจทำงานด้วยกันอย่างสามัคคีปรองดองจึงไม่เกิดขึ้น
เพราะนิรัชพิมพ์เสร็จแค่บทแรกก็ทิ้งณภัทรเอาไว้คนเดียว ส่วนตัวเขาเดินหายไปทางโซนห้องฟิตเนสส่วนตัวซึ่งอยู่ทางหลังบ้าน แล้วไม่ออกมาอีกเลย
กระทั่งวิชัยกับลินดาที่ลอบมองอยู่ถึงกับขมวดคิ้วงุนงง
เพราะมาดขณะทำงานของนิรัชดูคล้ายท่านประธานบริษัทที่ไม่เคยมีพนักงานสาวตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งอยู่ในสายตา
ทั้งห่างเหินและเย็นชาขนาดนั้น
ชั่วขณะหนึ่งผู้ใหญ่ทั้งสองคนก็ให้รู้สึกไม่ใคร่จะดีนักที่พี่น้องไม่ค่อยรักกันดั่งที่ควรจะเป็น
“คุณคิดว่าพวกเขาควรปรองดองกันให้มากกว่านี้ดีกว่าไหม สายตาคมกริบของเจ้ารัชจะตัดคอยัยภัทรได้อยู่แล้ว”
วิชัยเอ่ยขึ้นกับลินดาขณะนั่งจิบกาแฟดูทีวียามบ่าย แล้วแอบมองสองพี่น้องอยู่ตรงมุมพักผ่อนของโถงกลาง เขาเอ่ยอีก “ดูสิ! ยัยภัทรถูกทิ้งให้นั่งทำงานอยู่นอกระเบียงคนเดียวแล้วน่ะ”
วิชัยยังคงบ่นไม่หยุด เขาผิดเองที่เลี้ยงลูกชายตามใจเกินไป ตั้งแต่อดีตภรรยาตายจากไปก่อนวัยอันควร เขาก็ทั้งรักและทุ่มเทให้นิรัชจนไม่ลืมหูลืมตา คิดแต่ว่าเด็กขาดแม่ไปคนหนึ่งแล้ว คนเป็นพ่อควรชดเชยเข้าไว้ พอรู้ตัวอีกทีเจ้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนก็เสียนิสัย
“เมื่อไหร่นิสัยเอาแต่ใจตนเองของเจ้ารัชจะหมดไปเสียที การดูแลน้องสาวสักคนมันยากนักหรือไง?”
วิชัยบ่นยาวเหยียดอย่างไม่ชอบใจ
ลินดาวางแปลนร้านอาหารที่กำลังจะเปิดใหม่ร่วมกับสามี แล้วนั่งปอกผลไม้โดยไม่พูดอะไร
เธอก็เป็นกังวลเหมือนกัน หากพี่น้องไม่รักใคร่กลมเกลียว คนที่ลำบากใจก็ไม่พ้นพ่อกับแม่
ขณะกำลังคิดไม่ตก สายเรียกเข้าจากเลขาส่วนตัวก็ดังขึ้น วิชัยกดรับก่อนเปิดสปีกเกอร์โฟน
“ว่าไงคุณฝน”
“วันนี้มีนัดเดินทางไปร่วมงานเลี้ยงฉลองแต่งงานลูกสาวของคุณหญิงศจีที่โรงแรมคิงปาร์คบริดจ์เวลาหกโมงเย็นค่ะท่าน”
“อืม...”
หลังวางสายจึงหันมาบอกลินดา “ศจีเป็นเพื่อนสมัยเรียนของผม ลูกสาวของเธอแต่งงาน เดี๋ยวเราไปกันทั้งครอบครัวเลยนะ”
ลินดาเหลือบตามองนาฬิกาบนผนัง “ใกล้เวลามากแล้ว เดี๋ยวดาไปบอกยัยภัทรกับตารัชให้เตรียมตัวเลยแล้วกันค่ะ”
ทว่าเมื่อเดินไปหาลูกสาวกลับเห็นอีกฝ่ายกำลังคร่ำเคร่งอยู่กับงานจนมีสีหน้าเคร่งเครียด
“ยัยภัทรไปเตรียมตัวร่วมงานเลี้ยงกับแม่”
ณภัทรขมวดคิ้วเผยสีหน้าไม่อยากไป “ภัทรไม่ค่อยชอบงานเลี้ยง แม่ก็รู้ ยิ่งถ้าหากเป็นงานของกลุ่มไฮโซภัทรยิ่งไม่ชอบเลย อีกอย่างภัทรจะรีบแปลงานนี้ด้วยค่ะ กลัวเสร็จไม่ทันกำหนดส่งงาน ให้พี่รัชไปคนเดียวแล้วกันค่ะ อืม...แต่ก็ดีเหมือนกันค่ะ แม่พาพี่รัชไปไกลๆ ทีเถอะ ขืนยังอยู่ ภัทรถูกพี่รัชกินหัวแหว่งหน้าเหวอะแน่”
หญิงสาวพูดพลางทำท่าหวาดผวาขนลุกขนพองสั่นไปทั้งตัว ลินดาถึงกับถอนหายใจส่ายหน้า
“ตามใจ...” ว่าพลางเดินไปทางนิรัชที่บังเอิญเดินกลับมานั่งที่ห้องทำงานพอดี
“ค่ำนี้ผมมีนัดกับเพื่อนแล้วครับ ต้องขอโทษจริงๆ” ชายหนุ่มปฏิเสธด้วยน้ำเสียงขออภัย ก่อนเอ่ยต่ออย่างหงุดหงิด “ใกล้เวลานัดแล้วด้วย แต่ยัยภัทรยังส่งงานให้ผมไม่ได้เลย สมควรพาไปลาออกจากงานแล้วครับ”
ณภัทรได้ยินก็ถึงกับยกกำปั้นขึ้นกลางอากาศเบื้องหน้าอย่างหมั่นไส้ อยากจะชูนิ้วกลางให้อีกฝ่ายอย่างหยาบคายเสียจริง คนอะไรอารมณ์ร้ายสุด ๆ
นิรัชตวัดตามองแวบหนึ่ง แค่แวบเดียวณภัทรก็รีบลดมือลงก้มหน้าทำงานต่อทันทีโดยไม่เงยขึ้นมาอีก
ลินดาที่หันไปเห็นท่าทางซุกซนไม่สุภาพของณภัทรที่ปฏิบัติต่อพี่ชายเข้าพอดี เธอก็แทบจะกุมขมับ
ลินดาเดินกลับมาหาสามี “ยัยภัทรยังทำงานไม่เสร็จค่ะ ขออยู่บ้าน ส่วนรัชมีนัดกับเพื่อนค่ะคุณ ไม่ไปเหมือนกัน”
วิชัยลุกขึ้นเอื้อมแขนโอบไหล่ของภรรยาพลางเอ่ยยิ้มๆ “อืม...ไม่เป็นไร เราไปแค่สองคนก็ดี จะได้มีเวลาสวีทหวาน”
“หืม...คุณนี่ พูดอะไร?”
“อายอะไรล่ะคุณ เรารักกันให้ลูกๆ เห็นเป็นแบบอย่าง พวกเขาจะได้ไม่ทะเลาะกัน”
เป็นอันตกลงว่า วิชัยต้องไปงานเลี้ยงกับลินดาแค่สองคน ส่วนนิรัชออกไปข้างนอกเจอเพื่อนๆ และณภัทรอยู่เฝ้าบ้าน
เมื่อรถหรูของพ่อแม่แล่นออกจากประตูใหญ่ของบ้านไป นาทีทองพลันบังเกิด
เมื่อรถหรูของพ่อแม่แล่นออกจากประตูใหญ่ของบ้านไป นาทีทองพลันบังเกิด“อ๊ะ! พี่รัช”เรือนร่างนุ่มนิ่มเนียนลื่นภายใต้ชุดนักศึกษาถูกฝ่ามือร้อนๆ ล้วงเข้าหาแล้วลูบไล้อย่างหยอกเย้า เมื่อเธอและเขาพากันย้ายงานเข้ามาทำในห้องส่วนตัวนิรัชยันแขนคร่อมทับกักตัวณภัทรไว้กลางเตียงกว้าง เขาโน้มใบหน้าลงต่ำเข้าใกล้พวงแก้มนวลเนียน นัยน์ตาคู่ดุสีดำเข้มซึ่งคาดเดาความคิดได้ยากสะกดตรึงเธอเอาไว้ไม่ให้ขยับไปทางใดทั้งสองเปลี่ยนสถานที่ทำงานแล้วอย่างสิ้นเชิงต้นความคิดคือนิรัชที่ถือวิสาสะหอบงานของณภัทรขึ้นมาข้างบน แต่เจ้าของห้องส่วนตัวแห่งนี้คือณภัทร เธอลากนิรัชเข้ามาในห้องตัวเองเพื่อความสะดวกในการเอาตัวรอด เพราะห้องของเธอมีตำแหน่งตรงกับโรงจอดรถพอดี หากพ่อแม่กลับมาจะมีแสงไฟจากหน้ารถยนต์ส่องสว่างขึ้นมาเป็นสัญญาณให้เห็นได้ทันที“เธอควรสนใจพี่มากกว่านี้”นิรัชถามอย่างเสียงเบาแหบห้วนอยู่ริมหูของณภัทรหลังจากก้มลงกดจูบเธออย่างหนักที่ริมฝีปากก่อนลากไล้ปลายลิ้นอุ่นชื้นมาถึงเนื้ออ่อนของติ่งหูที่กำลังขึ้นสีแดงก่ำ“ก็สนใจแล้วไง อ๊ะ!”จังหวะที่ณภัทรห่อไหล่อย่างเสียวสยิว นิรัชถอดชุดเธอออกอย่างรวดเร็ว...เร็วเสียจนต
บราสีขาวที่โอบอุ้มสองเต้าอวบอิ่มเอาไว้ไร้ประสิทธิภาพ กางกั้นเสน่หาจากเพลิงพิศวาสไม่ได้อย่างสิ้นเชิงณภัทรเอื้อมมือกอบกุมขยุ้มเส้นผมนุ่มลื่นของนิรัชเอาไว้“อา...”เธอรู้สึกปวดหนึบตรงบริเวณท้องน้อยจนต้องแอ่นอกยกขาเหยียดปลายเท้าเพื่อจิกเล็บกับเตียงนอน หวังระบายความรู้สึกที่ยากจะบรรยายให้ออกไปนิรัชเงยหน้าขึ้นจากเนินอกกลมกลึงแต่เต่งตึงทะลุบราเพื่อมองสีหน้าเคลิบเคลิ้มของคนใต้ร่าง เมื่อเห็นเธอหลับตาแหงนหน้าหอบหายใจครวญคราง สองตาก็ยิ่งทอประกายร้อนแรงตะขอบราถูกเรียวนิ้วเกี่ยวจนหลุดออกไป บราถูกถอดโยนเอาไว้ด้านข้างอย่างไม่ไยดี ยอดถันสีชมพูเข้มตั้งเด่นชูชันล้อสายตาได้ทุกคราที่เปิดเปลือยชายหนุ่มก้มหน้าดูดกลืนเม็ดเย้ายวนเข้าอุ้งปากร้อน ตวัดลิ้นชิมรสหวานล้ำเป็นจังหวะลึกลับทำเอาณภัทรยิ่งแอ่นอกยกกาย ปลายเท้ายิ่งจิกเล็บกับเตียงจนปวดเกร็ง แม้ยังไร้เดียงสาในเรื่องอย่างว่า แต่การตอบรับตามอารมณ์ปรารถนากลับแสดงออกได้อย่างเป็นธรรมชาติหญิงสาวบิดตัวอย่างต้องการเรียกร้อง เธอกำลังรู้สึกเหมือนอะไรขาดหายไปตรงส่วนสงวนกลางกาย ทำให้เธอปวดหนึบจนไม่รู้จะทำอะไรได้มากไปกว่าการเกร็งกล้ามเนื้อท้องน้อยที
ณภัทรถึงขั้นเย็นโล่งช่วงล่างฉับพลัน แต่แค่ครู่เดียวเท่านั้น ชายหนุ่มเหนือร่างก็เติมเต็มความเย็นโล่งหวามไหวนี้จนเต็มอัตราด้วยความร้อนผ่าวชวนให้อึดอัดไปถึงกลางอกทะลุหัวใจเขาสอดกายแข็งร้อนตอกตรึงอย่างลึกซึ้งถึงในกายนุ่มเสียงกรีดร้องเบาๆ เกิดขึ้นพร้อมกับเสียงครางทุ้มในลำคอความเสียวสะท้านฉีดพล่านไปทั่วร่างของทั้งสอง ดั่งไฟร้อนลามเลียแผดเผาหลอมละลายในเสี้ยวเวลา ทว่ากลับรู้สึกได้ว่าคงอยู่แม้ร้อนจนละลายแหลกเหลว แต่ความรู้สึกดีนี้ไม่ไปไหนณภัทรสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ สองแขนโอบรอบบ่าหนา เล็บมือจิกลงบนไหล่กว้างอย่างแรง เธอทำแผ่นหลังเขาเป็นรอย...หญิงสาวสูดปากครางเสียวออกมาอย่างสุดจะกลั้น“โอ...พี่รัช”นิรัชหยุดนิ่งไม่ขยับเมื่อรับรู้ได้ถึงความคับแน่นแห่งกายสาว ช่องทางนี้ตอดรัดหนักหน่วงดั่งบ่วงร้อนที่พร้อมดูดกลืนทุกสรรพสิ่งนี่คือความจริง ไม่ใช่ความฝันการตอดอย่างรุนแรงและรัดแน่น มันกำลังตอกย้ำว่าคืนนั้นก็ไม่ใช่ความฝันเช่นกันเขาไม่คิดจะทำรุนแรงอย่างลืมตัวเหมือนคืนนั้นที่เมามาย แต่สองแขนยังคงกักขังคนตัวหอมเอาไว้ในอ้อมกอดไม่คิดคลายทุกสิ่งรอบตัวหยุดนิ่ง ภายในห้องนอนเงียบสงัด ได้ยิ
“เดี๋ยวใส่ให้ดู” เขายิ้มร้ายเปี่ยมเสน่ห์ “แต่คราวหน้าภัทรต้องใส่ให้พี่นะ”คนถูกมอบหมายหน้าที่สำคัญยิ่งตาโตนิรัชรับอุปกรณ์ป้องกันมาแล้วใช้ฟันกัดฉีกซองก่อนจะพยายามสวมให้ตัวตนใหญ่ยักษ์อย่างยากลำบาก“คราวหน้าขอเบอร์ใหญ่กว่านี้นะภัทร”“หา!” ณภัทรตกใจ “แล้วจะเป็นไรไหม?”ชายหนุ่มยิ้มขัน “ไม่เป็นไร แม้จะเล็กไปนิดแต่ก็พอใส่ได้ พี่จะระวังไม่ให้มันแตกแล้วกัน”กล่าวพลางค่อยๆ โน้มตัวลงหอมแก้มคนกำลังทำหน้ามึนงงไม่ค่อยเข้าใจอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างลึกซึ้งอีกหนึ่งที ก่อนขยับเอวโยกบั้นท้ายส่งตัวตนแข็งขึงร้อนฉ่าเข้าหาเนิบช้า บดคลึงกดปลายแก่นกายแข็งร้อนสอดใส่เนินนุ่มอ่อนไหวอีกครา ก่อเกิดความปรารถนาเกินทานทนอีกครั้ง“อ๊ะ! พี่รัช!”นิรัชแช่นิ่ง จมดิ่งลึกแน่นไม่ขยับ ปล่อยให้รสสัมผัสซาบซ่านติดค้างเนิ่นนานน้ำเสียงทุ้มต่ำราบเรียบถามอย่างมาดมั่นว่า “เจ็บไหม?”“อืม...”เสียงทุ้มน่าฟังกล่อมเด็กสาวใต้ร่างให้ยินยอมพร้อมใจ “พี่จะทำเบาๆ” ว่าพลางขยับเนิบนาบแต่เสียวซ่านขั้นสุด“รู้สึกดีขึ้นไหม?”ณภัทรหยักหน้าเล็กน้อยจนแทบมองไม่เห็น เธอกำลังลังเลไม่แน่ใจ ระหว่างความเจ็บแปลบกับเสียดเสียว ความอึดอัดกั
‘เธอเป็นแฟนพี่แล้วนะ...’ชายเหนือร่างถามก่อนก้มหน้าบดจูบ ใช้ริมฝีปากแนบสนิท สะกิดความรู้สึกทั้งหมดที่มี การจูบสามารถบอกได้ถึงอะไรมากมาย เราสองคนกอดจูบกันอย่างอ่อนหวานละมุนละไมเป็นเวลานาน มีอารมณ์บางอย่างที่ชัดเจนและสับสนปนเปอยู่ในความคิดยามนั้นณภัทรไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธประโยคคำสั่งนั้นของนิรัช เธอเพียงปล่อยตัวปล่อยใจไปกับการแนบชิดคลอเคลียอันอบอุ่น มีความสุขจากแรงปรารถนาทางเพศหลังสุขสมและรับรู้ได้ถึงอ้อมแขนที่รัดแน่นอย่างหวงแหน เธอก็ได้แต่กัดปากอดทนกับความปวดแปลบในใจที่เพียรซ่อนเร้นแน่นอนว่าเธอไม่อาจปฏิเสธได้ว่ากำลังรู้สึกชอบพี่ชายคนนี้เข้าอย่างจังและยังคิดไม่ออกว่าจะถอนใจยังไงหรือต่อให้คิดออกก็ไม่แน่ว่าจะถอนใจออกมา แต่พวกเรายังเป็นเพียงเด็กหนุ่มเด็กสาวที่ยังมีเรื่องราวให้ได้เจอะเจอมากมายและอนาคตยังอีกยาวไกลเกินจะมองเห็นปลายทาง ว่าจะสิ้นสุดลงที่ตรงไหนในขณะที่พ่อกับแม่ของพวกเรากำลังแก่ตัวลงทุกวัน ความสุขในบั้นปลายชีวิตของพวกท่านไม่ได้ยาวนานสักเท่าไหร่ไม่ง่ายเลยที่แม่จะได้เจอผู้ชายสุดประเสริฐอย่างเสี่ยวิชัย...ถึงแม้ลูกติดพ่อหรือติดแม
เขาพยักหน้าเห็นด้วย “ดีเหมือนกัน พาไปปีนเขาล่องไพร ปล่อยให้ลูกชายตัวดีลำบากสักหน่อยจะได้ละลายพฤติกรรม”ชายวัยกลางคนนิ่งคิดภาพจำลองของการละลายพฤติกรรมระหว่างนิรัชกับณภัทรเป็นฉากๆ อย่างใจเย็นซึ่งดูเชิงแล้วแค่พาไปละลายพฤติกรรมวันหยุดสุดสัปดาห์คงไม่พอ เขาควรเคลียร์งานแล้วหยุดยาวเพื่อวางแผนเอาไว้สำหรับปิดเทอมในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าจะดีกว่าเขายังจะให้พวกลูกๆ พาเพื่อนๆ ในมหาวิทยาลัยไปด้วยเพราะบางทีคนวัยเดียวกันอาจจะช่วยเสริมเติมความรักได้ดีกว่าพวกเขาที่เป็นคนแก่รุ่นเก่าไม่ค่อยเข้าใจวัยรุ่นสมัยนี้เท่าไหร่วิชัยหันไปบอกภรรยา“เรารีบเคลียร์งานกันเถอะ จะได้มีเวลาให้ลูกๆ”ลินดาพยักหน้าไม่พูดอะไรต่อ แต่สายตายังคงมองณภัทรอย่างไม่สบายใจ หากนิรัชให้ความรู้สึกปลอดภัยกับณภัทรไม่ได้ เธอจะพาลูกจากไปทันที…เพราะณภัทรถูกนิรัชเคี่ยวกรำเรื่องงานจนเสร็จสิ้นอย่างเหน็ดเหนื่อย พรุ่งนี้ยังมีเรียนตั้งแต่เช้าถึงบ่ายสาม ต้องเข้าร่วมกิจกรรมต้อนรับน้องใหม่อีกณภัทรจึงก้มหน้าก้มตากินข้าวเย็นไม่พูดไม่จาแล้วรีบขึ้นไปอาบน้ำหมายนอนหลับพักผ่อนแต่หัวค่ำวันหยุดสุดสัปดาห์นี้เธอถูกพี่ชายเล่นงานหนักเกินไปจริงๆทำยังไงพี่รั
แม้ปากจะบอกว่ากลัวตัวเองจะต้องจมลงทะเลหึงหวงจากบรรดาสาวๆ ที่อยากได้นิรัชเป็นพ่อของลูกในอนาคตแต่เมื่อณภัทรได้เห็นกับตาว่ามีผู้หญิงหลายคนเอียงคอมองตามร่างสูงของผู้ชายที่ชื่อนิรัชอย่างร้อนแรงแฝงไว้ด้วยท่าทางที่เรียกว่า ‘ตั้งใจอ่อยผัวชาวบ้าน’ เธอก็หน้าบึ้งขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้“พี่รัชเดินมาส่งภัทรแค่หน้าตึกตรงนี้ก็พอค่ะ ขืนเดินเข้าไปลึกกว่านี้ พวกเด็กปีหนึ่งทุกคนคงลากพี่รัชเข้าไปขย้ำในห้องน้ำอ่ะ”ณภัทรพูดอย่างหมั่นไส้ในความหล่อเหลือร้ายของผู้ชายที่ต้องการทำตัวเป็นแฟนกันเมื่ออยู่ในมหาลัยถึงขั้นเดินมาส่งในตึก“พูดอย่างกับตัวเองไม่ใช่เด็กปีหนึ่ง”นิรัชแซวขำๆ ด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง มีแค่รอยยิ้มเล็กน้อยประดับตรงมุมปาก และนั่นกลับเรียกได้ว่าทรงเสน่ห์อย่างมาก เปี่ยมพลังทำลายล้างอย่างรุนแรง ทำเอาผู้หญิงที่แอบชำเลืองมองตอนเดินผ่านแทบจะกรีดร้องณภัทรยิ่งถลึงตา มองหน้านิรัชอย่างไม่พอใจ“ไปหล่อไกล ๆ เลยไป”แต่คนถูกไล่ยิ่งอารมณ์ดี เขาเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้ว่ายัยภัทรขี้หึงผลพวงของการมีผู้ชายสูงสง่าหน้าตาหล่อเหลาขวัญใจสาวๆ ระดับนายแบบมาส่งถึงตึกเรียนวันนี้ทั้งวันณภัทรจึงถูกแก๊งชะนีแท้และชะนีเทียมรุมตอมอย่างก
เธอคนนี้ชื่อชัญญ่า นอกจากเป็นพี่รหัสของณภัทรแล้ว เธอยังเป็นลูกสาวของผู้ถือหุ้นโรงแรมรายหนึ่งของเสี่ยวิชัยเคยไปร่วมฉลองงานแต่งระหว่างเสี่ยวิชัยกับลินดา จึงเคยเห็นหน้าค่าตาปัญจรักษ์ทั้งครอบครัวและที่สำคัญเธอยังแอบชอบนิรัชมากๆ ผู้ชายอะไร ทั้งหล่อทั้งเท่ห์ เป็นทายาทคนเดียวของเสี่ยวิชัยที่ร่ำรวย สมบูรณ์แบบสุดๆ ถ้าได้คบถึงขั้นแต่งงานด้วยจะดีขนาดไหนแต่เพราะยังไม่ทันได้คบหาแค่ได้เห็นหน้าในมหาวิทยาลัยแบบไกลๆ ได้เจอกันแค่ตามงานเลี้ยงหุ้นส่วนเป็นบางครั้ง ได้ทักทายตามมารยาทแค่บางคราว ยังไม่เคยได้จีบยิ่งไม่ได้เป็นแฟนกลับถูกพวกชะนีบ่างค่างเกะกะรกสายตาเต็มไปหมดพวกหล่อนเหล่านี้คืออุปสรรคขัดขวางเส้นทางไปสู่ดวงดาวอันเจิดจรัสที่ยังมองไม่เห็นของเธอชัญญ่าจึงเอ่ยปากเตือนเหล่าสาวกปีหนึ่งที่ตามเครซี่รุ่นพี่กลุ่มนี้ว่า “พวกน้องๆ ใจเย็นกันหน่อยก็ดีนะคะ ขืนทำอะไรไม่ระวัง จนน้องสาวเขาไม่พอใจขึ้นมาแล้วกลับบ้านไปฟ้องพี่รัชเข้าจะแย่เอา นิรัชน่ะ นิสัยดุร้ายมากเลยนะ หากใครทำให้โกรธละก็ไม่แน่ว่าอาจจะยกพวกมาถล่ม ต่อให้เป็นผู้หญิงนุ่มนิ่มน่ารัก ผู้หญิงดูดี ผู้ชายดุดิบหรือชะนีป่าเถื่อน เขายังต่
“กอดพี่ไว้”นิรัชออกคำสั่งด้วยเส้นเสียงทุ้มนุ่มลุ่มลึกอย่างคนที่กำลังระงับอาการสั่นระริกของตนเองอย่างเต็มกำลัง“ขยับเอว”ณภัทรเอื้อมมือโอบบ่ากว้างขยุ้มเสื้อของอีกฝ่ายไว้แน่นขณะที่สะโพกเริ่มขยับตอบรับเป็นจังหวะลึกลับจากปลายนิ้วที่กำลังชักเข้าชักออกแบบเร็วขึ้นแรงขึ้นอยู่ในส่วนเร้นลับของตนสาวน้อยหลับตาแหงนหน้าแอ่นกายครางกระเส่าออกมาท่าทางไร้เดียงสาอ่อนประสบการณ์แต่เร่าร้อนและเรียกร้องอย่างนั้นทำชายหนุ่มผู้กำลังแบ่งปันความรู้แทบคลั่ง“อา...พี่รัช ...ภัทรเสียว”นิรัชก้มลงจูบกลีบปากอุ่นชื้นเพื่อดูดกลืนเสียงหวานล้ำเอาไว้ราวกับว่ามันคืออาหารอันโอชาเขาสอดลิ้นลากไล้เชยชิมไปทั่วโพรงปากอย่างเอร็ดอร่อย เบื้องล่างยังเร่งเร้าจนร่างนุ่มบิดตัวเร่าๆ อย่างทรมานระคนสุขสม จนผู้กระทำยังต้องครางกระหึ่มในลำคออย่างสุดจะกลั้นเสียงลมหายใจหอบกระเส่าดังคลอเคล้าอย่างเร่าร้อนอยู่อย่างนั้นนานครู่หนึ่งแผนการสอนถูกดำเนินต่อไปภายใต้เวลาเรียนรู้อันมีจำกัด ในที่สุดผู้ใฝ่เรียนซึ่งปรารถนาที่จะรู้ถึงอารมณ์สุดยอดในรถก็บรรลุถึงสวรรค์ชั้นฟ้าจนดวงดาวในดวงตาฉ่ำหวานหรี่ปรือทั้งคู่แตกกระจายสว่างวิบวับพร่างพรายเสียงสูดปากถู
ย้อนกลับไปตอนที่นิรัชกำลังขับรถพาณภัทรกลับบ้านสาวน้อยน่ารักผู้เมาแล้วหื่นยิ่งเลื้อยหนักมือขึ้นถึงขนาดปลดกระดุมเสื้อของนิรัชออกทุกเม็ด จากนั้นยังเปิดเสื้อออกกว้างจนเผยแผงอกเปลือยเปล่าทั้งๆ ที่เขากำลังขับรถอยู่เธอทั้งจูบทั้งเลียและขบกัดคล้ายมันเขี้ยวกันมาแรมปียุ่งกับด้านบนไม่พอยังลงมายุ่งกับด้านล่าง เธอแกะเข็มขัดออกอย่างเงอะงะครู่หนึ่งกระทั่งสำเร็จก็ล้วงมือเข้าไปสะกิดสะเกาหนอนยักษ์จนกลายเป็นมังกรผงาดกล้าพร้อมพ่นไฟความใหญ่โตของมันบ่งบอกได้ว่าเจ้าของกำลังรู้สึกอย่างไร นิรัชถึงขั้นสูดปากแล้วต้องรีบเปิดไฟเลี้ยวเพื่อหาที่จอดเหมาะๆชายหนุ่มจอดรถให้หยุดนิ่งตรงริมทางปลอดคน ห่างจากแสงสว่างของโคมไฟถนน แล้วปลดเข็มขัดนิรภัยออกก่อนเอื้อมมือจับสองไหล่มนของณภัทรให้ผละออกจากความพองตัวกรุ่นร้อนที่กำลังได้รับความสนใจจากมือและริมฝีปากของเธอใช่! จากริมฝีปากของเธอ...เพื่อถูกปิดกั้น หญิงสาวมุ่นคิ้ว “พี่รัชให้ภัทรลองดูหน่อยนะ เคยอ่านในนิยายแล้วก็เคยดูในซีรีย์ต่างชาติ เขาทำกันแบบนี้ในรถ ถึงขั้นบอกว่าสุดยอดมากๆ เลย”ได้เกิดอุบัติเหตุกันพอดี!นิรัชบ่นในใจก่อนกัดกรามบ่นเสียงแหบพร่า “พี่มีเวลาให้ภัทรได้เรียน
ณภัทรถอนใบหน้าเนียนนุ่มออกแล้วกดจูบเบาๆ อีกครั้ง จูบครั้งนี้หวานละมุนนุ่มลิ้นและอ้อยอิ่งเนิ่นนาน จากนั้นก็ผละออกแล้วบ่นพึมพำอย่างคนต้องการพร่างพรูความในใจ“ใบหน้าแบบนี้รู้รึเปล่าว่าสามารถกระชากใจใครต่อใครได้ตั้งแต่วินาทีแรกที่พบเห็น ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่รัชต้องเกิดมาเพียบพร้อมขนาดนี้ หล่อ รวย หุ่นเท่ห์ ลีลาเด็ด อะไรจะเพอร์เฟค ดีเลิศเกินเบอร์ขนาดนั้น แล้วหยั่งงี้จะให้ภัทรไว้ใจพี่รัชได้ยังไง จะให้คบกันแบบเปิดเผยรึ? โนเวซ! ไม่มีทาง! ไม่ไหวหรอกนะจะบอกให้ ไม่ไหวจะเคลียร์ค่ะ อย่าคิดว่าภัทรจะทน!”นิรัชได้ฟังถึงกับขมวดคิ้วเริ่มไม่พอใจขึ้นมาสาวน้อยบ่นจบก็ถอนหายใจอย่างคนเอือมระอาเหลือเกิน เธอก้มหน้าซุกซบแผงอกหนา แต่มือไม้ยังคงเลื้อยไปมาอย่างซุกซนเอาแต่ใจหนักกว่าเดิมเธอปลดกระดุมเสื้อของเขาถึงห้าเม็ด อีกนิดเดียวก็หลุดร่วงแล้วเธอก็ล้วงมือเข้าไปลูบๆ คลำๆ บีบขยำอย่างย่ามใจตามประสาคนเมาแล้วหื่นซึ่งแน่นอนว่านิรัชรับได้ในข้อนี้ ณภัทรเมาแล้วหื่นจริงๆ และเขาก็ชอบมากคนเมาแล้วหื่นยังคงบ่นอุบอิบแบบไม่มีกั๊ก “ถ้าเป็นไปได้ ภัทรอยากให้พี่รัชขี้เหร่มากกว่านี้ จนกว่านี้ เรียนเก่งน้อยกว่านี้ ไม่ได้เรื่อง
นาฬิกาค่อยๆ เดินอย่างช้าๆ บอกเวลาใกล้สามทุ่มแล้ว คนเมาเครื่องดื่มแอลกอฮอร์ก็เริ่มเลื้อยแล้วเช่นกัน“พี่อยากรู้จริงๆ ว่าเวลาที่สามีของเราไปนอนเอากับผู้หญิงอีกคนเขารู้สึกยังไง ทำไมถึงติดอกติดใจจนลืมภรรยาที่รออยู่บ้าน” หญิงสาวสวยจัดทำท่าพะอืดพะอมก่อนเรอเอากลิ่นเบียร์ที่ดื่มลงไปพ่นออกมา ความงดงามสุดแสนจะเซ็กซี่แทบหมดสิ้นในยามนี้ “เวลาที่พี่เจมส์กำลังก้มหน้าซุกซบ กดจูบขบกัด ขึ้นคร่อมขย่มกันแล้วครางลั่นห้อง เขาคงรู้สึกรักหลงมากสินะ จึงไม่นึกถึงพี่บ้างเลย”เอมี่ถามณภัทรเสียงเบา กระซิบกระซาบกันสองคน“ถ้าเขานึกถึงพี่มี่เขาคงไม่ทำและที่เขาทำแสดงว่าเขาไม่นึกถึงพี่มี่เลย” ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักชะงักเล็กน้อยเพราะอาการสะอึกก่อนพูดต่อ “ภัทรไม่รู้หรอกว่าผู้ชายรู้สึกยังไง แต่ที่แน่ๆ พี่นั่นแหละรู้สึกยังไง ทำไมต้องใส่ใจความรู้สึกคนอื่นขนาดนั้นด้วย”“ฮึก...พี่รู้สึกเจ็บ เจ็บมาก” เอมี่ยกมือลูบหน้าอกตนเองณภัทรผงกศีรษะเนือยๆ “แสดงว่าพี่เอมี่ชอบความรู้สึกนี้ มันคงรู้สึกดีละมัง พี่ถึงได้ทนทานนานปี ไม่ยอมเลิกกับเขาสักที”เอมี่หรี่ตามอง “หากเป็นสามีของภัทรล่ะ หากว่ารักมากๆ ภัทรยังจะเลิกได้ง่ายๆ เลยเหรอ”อีกคนปร
นิรัชที่นั่งดื่มน้ำเปล่าอยู่ที่โซฟาอีกฝั่งได้แต่ถอนหายใจ พลางหันมาคุยกับโทรศัพท์มือถือที่กำลังวีดีโอคอลกับเสี่ยวิชัยอยู่“พ่อเห็นหรือยัง? ยัยภัทรกำลังเป็นศิราณีให้ยัยเอมี่อยู่ ผมชวนกลับบ้านแล้วแต่เธอไม่ยอมกลับ จึงทำได้แค่นั่งเฝ้านี่แหละ”เสียงปลายสายตอบกลับมา “อืม...พอรู้ว่าอยู่กับแกแบบนี้ คุณดาเธอก็สบายใจแล้วล่ะ แต่ห้ามเกินสามทุ่มนะ แกห้ามดื่มด้วย ดูแลน้องดีๆ ขับรถพาน้องกลับบ้านในสภาพครบสามสิบสอง...”และคำบ่นอีกยาวเหยียดที่ฟังเหมือนว่านิรัชกับณภัทรยังเป็นแค่เด็กมัธยมต้นไม่ใช่นักศึกษาที่เข้ามหาวิทยาลัยแล้ว“ครับๆ รู้แล้ว”สัญญาณวีดีโอคอลถูกตัดไป นิรัชเก็บมือถือเข้ากระเป๋า นั่งขมวดคิ้วดื่มน้ำเปล่าต่อเขาตระหนักอย่างลึกซึ้งเลยทีเดียวว่าแม่เลี้ยงห่วงและหวงณภัทรมากขนาดไหนทำเอาพ่อของเขาต้องเป็นคอยกังวลตามไปด้วยก็หลายครั้งแต่อย่างว่าล่ะ มีลูกสาวน่ารักน่าเอ็นดูเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้แบบนี้ไม่หวงได้ไงเขายังหวงเลย…กับแกล้มที่เคยวางเรียงรายเต็มโต๊ะบัดนี้เกลี้ยงทุกจาน เครื่องดื่มที่เคยมีน้ำอยู่เต็มยังหมดไปหลายขวด ศรุตที่คอแข็งยังไม่เมาง่ายๆ เริ่มพูดจาเสียงขรึมแบบจริงจัง “
นิรัช ศรุตและเอมี่คือเพื่อนซี้ที่เรียนด้วยกันตั้งแต่มัธยมจนกระทั่งทุกคนเข้ามหาวิทยาลัย เรียกว่าเติบโตมาด้วยกันก็ได้เพียงแต่มีเอมี่แค่คนเดียวที่เข้าเรียนคณะนิเทศศาสตร์ไม่ใช่คณะบริหารธุรกิจ ต่อมาเอมี่ยังพบรักกับรุ่นพี่หนุ่มหล่อที่ชื่อเจมส์ ถึงขนาดอยู่คอนโดเดียวกัน พ่อแม่ที่ต่างประเทศก็ไม่ได้ว่าอะไร พวกเขาให้อิสระเอมี่ในการใช้ชีวิตเต็มที่ เอมี่จึงไม่ค่อยมีเวลามาสังสรรกับเพื่อนสนิทอย่างนิรัชกับศรุตได้บ่อย ๆ เหมือนเมื่อก่อน สาเหตุเป็นเพราะเจมส์ขี้หึง และนิรัชยังหล่อราวเทพบุตรขนาดนั้น ศรุตยังเจ้าชู้เป็นเสือผู้หญิงขนาดนี้ณภัทรเคยเจอศรุตที่งานแต่งของแม่ แต่ไม่เคยเจอเอมี่เพราะอีกฝ่ายติดภาระกิจติดตามแฟนไปถ่ายทำซีรี่ย์ที่ต่างจังหวัดแต่เมื่อวันนี้ได้มีโอกาสเจอกันแล้ว ณภัทรยอมรับว่ากำลังตกหลุมรักรุ่นพี่สาวสุดสวยคนนี้เข้าเต็มเปา คุยกันถูกคอสุดๆ“I’ll stand by you no matter what.”เพราะเอมี่ดื่มจนเริ่มเมาแล้วจึงพูดไทยบ้างอังกฤษบ้าง ณภัทรจึงจำเป็นต้องคุยตอบโต้ตามแต่อีกฝ่ายจะพูดอะไรใส่มาเธอบอกกับเอมี่ว่าจะอยู่เคียงข้างกันอย่างนี้ทำให้คนฟังถึงกับทำตาซึ้งดึงเธอเข้าไปกอดแล้วซบหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้นเ
“ไอ้รุต!” เอมี่เริ่มโวยวาย “มึงก็ดีแต่ใส่ร้ายพี่เจมส์ของกู มึงก็รู้ว่าเขาต้องทำงาน ต้องทำทุกอย่างที่ถูกสั่ง ต้องมีคอนเนคชั่น”“แล้วมึงมานั่งร้องไห้ทำไม คอนเนคซั่มอ่ะดิไม่ว่า”“ที่กูมานั่งร้องไห้อยู่นี่ก็เพราะพี่เจมส์โกรธกูเรื่องที่กูแอบไปออดิชั่นคัดเลือกนางเอกเอ็มวี เขาไม่อยากให้กูเข้าวงการ”เมื่อฟังถึงตรงนี้ ศรุตถึงกับกลอกตาเอือมระอากับความโง่ของเพื่อน “กูคิดว่าเรื่องอะไร อย่างมึงเป็นนางเอกหนังยังได้ มันคงกลัวว่ามึงจะดังกว่ามันอ่ะดิ ถึงตอนนั้นคงมีคนที่ดีกว่ามันมาจีบมึง”“ก็นั่นไง กูถึงเครียดอยู่เนี่ย กูรักพี่เจมส์ ไม่เคยมีใครเลย แต่พี่เขาไม่เชื่อ แล้วเขาก็โกรธกูเรื่องที่กูไปออดิชั่นและถูกเลือกอีก เขาหายหน้าไปเลยอาทิตย์กว่า ๆ แล้ว ไม่รับโทรศัพท์ของกูเลยมึง กูไม่รู้จะทำไงดีแล้วเนี่ย”คราวนี้ศรุตถึงกับเงียบ เขาได้แต่มุ่นคิ้วเผยสีหน้าหงุดหงิด คล้ายอยากพูดอะไรแต่ก็ไม่กล้าพูด ดูอึดอัดคับอกคับใจณภัทรที่เริ่มจับต้นชนปลายได้แล้วจึงหายโกรธใครบางคน เธอส่งยิ้มสว่างสดใสให้นิรัช เหมือนไม่เคยเกิดเรื่องเข้าใจผิดขึ้น ประมาณว่าไม่ยอมรับว่าเผลอทำผิดไปนั่นแหละนิรัชที่ก้มหน้ามองอยู่ยิ่งขมวดคิ้วไม่เข้
ชั่วขณะที่ณภัทรทั้งหึงทั้งโกรธและโทษตัวเองไม่หยุดศรุตที่เดินมาทางนี้พอดีก็ก้มหน้าขมวดคิ้วมองณภัทรใกล้ๆ “น้องภัทร” เขาย่อมจำน้องสาวคนสวยของเพื่อนสนิทได้อยู่แล้ว “ทำไมมายืนปั้นหน้ายักษ์อยู่ตรงนี้ละครับ”คนถูกทักว่าปั้นหน้ายักษ์หันมายิ้มน้อย ๆ ตามมารยาท “ภัทรมาหาพี่รัชค่ะ แต่พี่รัชกำลังยุ่งก็เลยไม่กล้าเข้าไป”“ยุ่งอะไรเหรอ?” ศรุตทำหน้างง เขาชะเง้อคอมองไปอีกฝั่งจึงได้เห็นนิรัชนั่งแนบชิดกับผู้หญิงคนหนึ่ง ดวงตาชายหนุ่มเบิกกว้างดูเถอะ! ขนาดเพื่อนสนิทยังตกใจจนตาถลน ณภัทรมองสองคนที่เก้าอี้หินอ่อนอีกครั้งแบบโกรธมากกว่าเดิมจังหวะที่หันหน้าเดินหนีเพื่อไปเรียกแท็กซี่กลับบ้านเอง เสียงเรียกก็ดังขึ้นที่ด้านหลัง“ภัทร!”เจ้าของเสียงคือนิรัชณภัทรหันหน้าไปมองนิ่งๆ เม้มปากแน่นบรรยากาศรอบตัวที่ดูแปลกๆ ของผู้หญิงคนอื่น นิรัชอาจสัมผัสไม่ได้ แต่ไม่ใช่กับณภัทร และท่าทางงอนๆ สองแก้มป่องๆ ลำตัวเหมือนจะพองลมได้แบบนี้ นิรัชยังจำได้ดีเพราะเมื่อครั้งที่เขาเผลอพูดจาร้ายๆ ใส่แม่ของเธอตอนที่เจอกันในเดทแรกของพ่อ ณภัทรก็ทำท่าแง่งอนแบบนี้เธอโกรธจนหายหน้าไปเป็นปีๆ ไม่เคยมาเจอเขาอีกเลย ถึงขั้นที่พ่อย
เธอคนนี้ชื่อชัญญ่า นอกจากเป็นพี่รหัสของณภัทรแล้ว เธอยังเป็นลูกสาวของผู้ถือหุ้นโรงแรมรายหนึ่งของเสี่ยวิชัยเคยไปร่วมฉลองงานแต่งระหว่างเสี่ยวิชัยกับลินดา จึงเคยเห็นหน้าค่าตาปัญจรักษ์ทั้งครอบครัวและที่สำคัญเธอยังแอบชอบนิรัชมากๆ ผู้ชายอะไร ทั้งหล่อทั้งเท่ห์ เป็นทายาทคนเดียวของเสี่ยวิชัยที่ร่ำรวย สมบูรณ์แบบสุดๆ ถ้าได้คบถึงขั้นแต่งงานด้วยจะดีขนาดไหนแต่เพราะยังไม่ทันได้คบหาแค่ได้เห็นหน้าในมหาวิทยาลัยแบบไกลๆ ได้เจอกันแค่ตามงานเลี้ยงหุ้นส่วนเป็นบางครั้ง ได้ทักทายตามมารยาทแค่บางคราว ยังไม่เคยได้จีบยิ่งไม่ได้เป็นแฟนกลับถูกพวกชะนีบ่างค่างเกะกะรกสายตาเต็มไปหมดพวกหล่อนเหล่านี้คืออุปสรรคขัดขวางเส้นทางไปสู่ดวงดาวอันเจิดจรัสที่ยังมองไม่เห็นของเธอชัญญ่าจึงเอ่ยปากเตือนเหล่าสาวกปีหนึ่งที่ตามเครซี่รุ่นพี่กลุ่มนี้ว่า “พวกน้องๆ ใจเย็นกันหน่อยก็ดีนะคะ ขืนทำอะไรไม่ระวัง จนน้องสาวเขาไม่พอใจขึ้นมาแล้วกลับบ้านไปฟ้องพี่รัชเข้าจะแย่เอา นิรัชน่ะ นิสัยดุร้ายมากเลยนะ หากใครทำให้โกรธละก็ไม่แน่ว่าอาจจะยกพวกมาถล่ม ต่อให้เป็นผู้หญิงนุ่มนิ่มน่ารัก ผู้หญิงดูดี ผู้ชายดุดิบหรือชะนีป่าเถื่อน เขายังต่