ทำไมถึงอายก็ไม่รู้

ผมเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลียหลังจากช่วยตัวเองเสร็จสมสองครั้งติด ๆ กัน พอตื่นขึ้นก็เป็นเวลาเกือบหกโมงเย็นแล้ว ผมกลัดกระดุมนักศึกษาเข้าที่เดิม จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ผมเผ้ายุ่งเหยิงจนต้องมานั่งหวีอยู่หน้ากระจก

จ้องมองน้องแพมในเงาสะท้อน เธอช่างมีเค้าโครงหน้าที่เพอร์เฟคและสวยอะไรเช่นนี้ มองตากลมโตที่มีแววขี้เล่น คิ้วโก่งอย่างเหมาะเจาะ จมูกมีสันโด่งรับลงมาถึงเรียวปากกระจับ สองแก้มมีเลือดฝาดจาง ๆ

ก่อนที่จะค่ำมืด ผมแอบเข้าไปในห้องของตัวเองตอนที่ไอ้เจยังไม่กลับ หวังจะเข้าไปเอาแล็ปท็อปของตัวเองมาใช้ในห้องของแพม แต่ก่อนที่ผมหันหลังกำลังจะเดินออกมาจากห้อง ไอ้เจยืนอยู่หน้าประตูห้อง มองหน้าผมด้วยความงุนงงเต็มประดา

ผมในร่างน้องแพมก็ยืนนิ่งอึ้งเช่นกัน ในมือถือกระเป๋าคอมพิวเตอร์อยู่ ใครก็ตามมาเห็นตอนนี้ก็ต้องคิดว่าผมในร่างนักศึกษาสาวสวยคงกำลังขโมยคอมพิวเตอร์อยู่เป็นแน่

“ทำอะไรน่ะ...?”

ไอ้เจถามเสียงเข้ม ผมอึกอัก

“ปะ...เปล่า..” ผมหันรีหันขวาง ไม่รู้จะทำอย่างไร

“จะเอาคอมนั่นไปไหน...เอ.. น้องนี่ที่อยู่ในห้องตรงนู่นนี่...”

ไอ้เจพูด มันกับผมรู้ว่าแพมอยู่ห้องไหน ผมเงียบ มันพูดต่อ

“ขโมยของเหรอ” ไอ้เจถามโต้ง ๆ

ผมไม่รู้จะตอบอย่างไร ไอ้เจขมวดคิ้วแล้วพูด

“ไม่ต้องหนีไปไหนนะ...ผมจะเรียกรปภ”

ชิบหายแล้ว ผมรีบห้ามมัน

“เดี๋ยว ๆ ...” ผมพูด ไอ้เจชะงัก “เจ..นี่กูเอง..”

คำพูดของผมมันฟังดูแปลกประหลาดอย่างยิ่ง เพราะเป็นเสียงเล็ก ๆ ของน้องแพม แน่ล่ะว่าไอ้เจต้องอึ้งจชะงัก มันถามกลับ

“อะไร...กูไหน”

“กูเอง...เป้งไง”

ไอ้เจอ้าปากค้าง มันผงะถอยหลังเล็กน้อย

“อย่ามาพูดบ้า ๆ ...เดี๋ยวผมจะเรียกรปภ”

มันทำท่าจะเดินออกไป ผมคว้าข้อมือของมันไว้ เพื่อห้าม

“เดี๋ยว ๆ ..ฟังกูก่อน...” ผมพูดอีกพลางดึงแขนมัน ไอ้เจหันมามองหน้าผมด้วยความสับสนสุดขีด

“ไอ้เป้งเพื่อนผมมันเป็นผู้ชาย...ผอมกระหร่อง...น้องพูดอะไรเนี่ย..”

ผมมองหน้ามัน “นี่กูจริง ๆ ...ให้กูอธิบายก่อน..”

ไอ้เจทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ สีหน้ามันมีความหวาดกลัวขึ้นมาเหมือนเห็นผี...แต่มันก็นิ่งเฉย เปิดโอกาสให้ผมพูด

ด้วยความอับจนหนทาง ผมต้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ไอ้เจฟังทั้งหมด ตั้งแต่ผมพยายามเข้าไปยัดเยียดความเป็นผัวให้แพม จนเกิดอุบัติเหตุทำให้ผมต้องมาอยู่ในร่างของสาวนักศึกษาสุดสวยนี้ตั้งแต่เมื่อคืน แน่ล่ะว่าไอ้เจไม่เชื่อผม มันถามคำถามที่มีแต่ผมเท่านั้นที่รู้ อย่างชื่อผู้หญิงที่ผ่านมาของมัน เรื่องตั้งแต่สมัยมหาลัย และเรื่องความลับของมันอีกมากมาย

พอผมตอบได้ทุกอย่าง ไอ้เจก็นั่งอึ้งเป็นรูปปั้นต้องคำสาบ หน้าตามันเหมือนเพิ่งเห็นผีสางตัวเป็น ๆ ตาเบิกโพลง มันลุกขึ้นเดินไปมาอย่างครุ่นคิด ก่อนจะขอให้ผมพาไปดูร่างของผมเองที่ยังหลับใหล ผมพามันเข้าไปในห้องแพม ร่างของผมนอนอยู่ข้างเตียง เหมือนคนหลับสนิท ไอ้เจเขย่าหลายครั้งก็ไม่ตื่น

“ชิบหาย...นี่กูฝันไปใช่มั้ยเนี่ย” ไอ้เจพูด

“เออ กูก็อยากให้ฝันไปเหมือนกัน”

ผมบอกแล้วถอนหายใจ ไอ้เจมองหน้าผม ถามว่าแล้วมึงจะทำยังไงต่อ ผมบอกยังไม่รู้เลย เมื่อเช้าเพิ่งไปสอบมาด้วย คงต้องอยู่ในร่างแพมไปสักพักนึง แล้วค่อยแก้ปัญหาไปทีละเปราะ หาทางกลับคืนร่างของตัวเองให้ได้ แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร

“แล้วมึงแต่งชุดนักศึกษาแบบนี้ก็เป็นด้วยเหรอวะ”

ไอ้เจถาม มันยืนกอดอกมองหน้าผมที่นั่งอยู่ปลายเตียง

“ไม่เป็นก็ต้องเป็นล่ะวะ...ทำไงได้” ผมบอก “แม่งมีแต่คนมอง”

ไอ้เจหัวเราะออกมาเป็นครั้งแรก มันเป็นคนมองโลกในแง่ดีเสมอ...โดยเฉพาะเรื่องแบบนี้

“แหงล่ะ ก็เรายังมองเลยนี่หว่า ทั้งสวยทั้งหุ่นดีแบบนี้” มันพูดแล้วเอียงคอมอง ก่อนจะปรากฎรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้า “อย่างนี้มึงก็ได้เห็นของน้องแพมหมดเลยดิวะ”

“ก็เออดิวะ” ผมตอบ มันทำสีหน้าแปลก ๆ ผมมองหน้ามันแล้วถาม “เห็นแล้วทำไมวะ”

หน้าตาของไอ้เจดูเจ้าเล่ห์

“แล้วดีมั้ยวะ..” มันถามหน้าตาเฉย

“อะไรดีวะ” ผมถามตอบ

“เอ็กซ์มั้ยล่ะ” มันถามต่อ

“อะไรของมึงเนี่ย..กูเครียดอยู่นะ..” ผมตอบ ไอ้เจหัวเราะหึหึ

“เป็นกูกูก็เครียด ว่าแต่ขอกูดูบ้างดิ”

ผมด่ามันกลับทันที ไอ้เจทำหน้าผิดหวังแล้วบอกดูนิดเดียว ไม่เสียหายอะไรหรอก ทีมึงยังเห็นหมดเลย ผมด่ามันกลับว่าไม่เหมือนกัน ไอ้เจยังคะยั้นคะยอขอดูเรือนร่างน้องแพมให้ได้ แทนที่จะช่วยผมคิดแก้ปัญหามันกลับจะมาขอดูเรือนร่างของสาวสวยนักศึกษาคนนี้ จนสุดท้ายมันบอกว่า ถ้าอยากให้มันช่วยคิดหาทางออก ก็ต้องให้มันดูรูปร่างแพมเป็นการแลกเปลี่ยน

“มึงนี่มันทุเรศจริง ๆ”

ผมด่ามัน ไอ้เจยิ้มแล้วบอกให้ผมถอดเสื้อนักศึกษาออก คิดเสียว่าเป็นผู้ชายถอดเสื้อจะอายอะไร ไอ้เจพูดหน้าตาเฉย

ที่มันพูดก็ถูก ผมจะอายอะไรมัน นี่ไม่ใช่ร่างกายของผมสักหน่อย น้องแพมเองก็ไม่ได้เป็นอะไรกับผมด้วย ผมยอมทำตามคำขอของมัน ค่อย ๆ ปลดกระดุมออกจนหมด

ไอ้เจยืนทำตาโตอยู่ตรงหน้าผม พอสาบเสื้อนักศึกษาแยกออกจากกัน ก็เห็นร่องอกเบียดกันเป็นร่องสวยใต้บราสีขาว

“อื้อหืออ นมใหญ่อย่างที่คิด...จุ๊ๆๆ .”

มันพูดซึ่ง ๆ หน้าแบบนี้ ทำเอาผมอายอย่างบอกไม่ถูก จู่ ๆ สองแก้มก็ร้อนผ่าวขึ้นมาเสียเฉย ๆ เมื่อรู้ว่าไอ้เจจ้องมองหน้าอกอยู่ ผมพยายามสลัดความรู้สึกนั้นทิ้งไป เพราะตอนอยู่ในห้องกับมัน ผมก็ถอดเสื้อนั่งดูทีวีอย่างไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรแม้แต่น้อย แล้วทำไมตอนนี้ผมถึงต้องอายมันด้วยเล่า

ไอ้เจบอกให้ผมถอดบราออกด้วย ผมลังเลครู่หนึ่ง รู้สึกหน้าร้อนมากขึ้น มือสั่นเล็กน้อยจนทำอะไรไม่ถูก จนไอ้เจต้องขยับตัวเอื้อมมือมาช่วยปลดตะขอบราที่ด้านหลังออก บราตัวจิ๋วเลื่อนหลุดออกจากตัว ผมยกมือขึ้นปิดหน้าอกของตัวเองไว้อย่างไม่รู้ตัว

“จะปิดทำไมวะ โอ้โห...ขาวจริงๆ สุดยอดดเลย”

ไอ้เจพูดด้วยเสียงหื่น มันแกะมือผมออก

ตอนนี้ผมนั่งเปลือยท่อนบนอล่างฉ่างต่อหน้ามัน ตาไอ้เจเบิกโพลงเหมือนเจอสิ่งมหัศจรรย์ของโลก ผมรู้สึกอายจนแทบมุดแผ่นดินหนี ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องอายมันด้วย รู้สึกร้อนหน้าไปจนถึงใบหูเหมือนกินเบียร์ไปหลายกระป๋อง ผมปล่อยให้มันมองแวบเดียว ก่อนจะยกมือขึ้นปิดไว้อีกรอบ แต่ไอ้เจก็ดึงมือผมออกอีก

“ไม่ต้องปิด...โอ้โห หัวนมโคตรสวยเลยมึง...” ไอ้เจพูด ผมยกมือขึ้นปิดอีกโดยแทบไม่รู้ตัว

“พอแล้วมั้ง...” ผมบอก แต่ไอ้เจรั้งข้อมือผมอีก

“ขอกูดูอีกหน่อย...ใหญ่จริง ๆ” มันพูดพลางจ้องเขม็ง “แล้วมึงจะหน้าแดงทำไมวะ”

ผมขยับตัวไปมองกระจกตรงหน้า ตอนนี้แก้มเนียนแดงระเรื่ออย่างที่มันบอกจริงๆ ด้วย ไม่รู้เลยว่าทำไมถึงต้องอายขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่เป็นผู้ชายด้วยกัน

...หรือว่าผมมาอยู่ในร่างสาวสวยอย่างแพม ผมจึงได้สัญชาตญาณบางอย่างของผู้หญิงมาด้วย ถ้าเป็นงั้นจริง ๆ แล้วผมควรจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย

จู่ ๆ ไอ้เจก็ขยับมือมาลูบหน้าอกเบา ๆ จนผมสะดุ้งเฮือก ใจเต้นแรงขึ้นมาเฉย ๆ ผสมกับความรู้สึกหงุดหงิดที่มันมาจับอย่างไม่ทันตั้งตัวจนเกือบพลั้งมือตบมันไปแล้ว

“ดูเฉยๆ สิวะ” ผมบอกมัน

“ขอจับนิดเดียว...นมแน่นดีจริง ๆ”

ไอ้เจยังจะลูบต่อจนผมต้องเอียงตัวหลบ รู้สึกอายอย่างที่ไม่เป็นมาก่อน ผมบอกให้มันดูเฉย ๆ ไม่งั้นจะไม่ให้มันดูแล้ว ไอ้เจดึงเก้าอี้มานั่งตรงหน้าผม มันจ้องมองหน้าอกไม่วางตา

“นมสวยจริงๆ ... ยังไม่เคยเจอสวยใหญ่เท่านี้เลยว่ะ สุดยอดว่ะ”

“พอได้ยังวะ” ผมนั่งตัวเกร็ง หนีบขาแน่น ไอ้เจทำหน้าอย่างเสียไม่ได้ แล้วมันก็พูดขึ้น

“ขอดูข้างล่างด้วยดิวะ” มันพูดหน้าตาเฉย

“ไม่เอาเว้ย...” ผมปฏิเสธทันควัน

“นิดเดียวน่า”

ไอ้เจต่อรอง มันขยับตัวมาจับเข่าของผมแล้วแยกออกทันที ชายกระโปรงรั้งขึ้นไปจนถึงโคนขา ผมรีบหุบขาแล้วดันมันออก แต่ก็สู้แรงมันไม่ได้

“ขอดูเฉย ๆ อยากเห็นว่าหน้าสวย ๆ แบบนี้ น้องสาวจะสวยแค่ไหน” มันพูดแล้วหัวเราะแบบหื่นๆ ผมปัดมือมันออกแล้วบอก

“เออ ๆๆ ได้ ๆๆๆ แต่เดี๋ยวกูถอดเอง”

ผมรีบห้ามมันเพราะมันกำลังจะล้วงเข้าไปใต้กระโปรง ผมเลิกชายกระโปรงขึ้นอีก เผยให้เห็นชั้นในสีขาวตัวจิ๋ว ไอ้เจจ้องมองตาแทบถลน ผมรู้สึกอายแทบมุดแผ่นดินหนี ทั้ง ๆ ที่ตอนเรียนมหาลัย เราสองคนเคยแก้ผ้าเปลือยเปล่าตอนรับน้องกันมาแล้ว เห็นกันมาหมดไส้หมดพุงจนไม่มีความอายหลงเหลือต่อกัน

พอกระโปรงรั้งขึ้นมาเกือบถึงเอว ผมก็ค่อย ๆ ถอดกางเกงในลงไปที่ขาข้างหนึ่ง แล้วหนีบต้นขากันไว้แน่น ไอ้เจพึมพำไม่หยุดว่าขาวชิบหาย ผิวเนียนเหี้ย ๆ ผมใจเต้นตึกตัก ต้นขาของแพมขาวจนเห็นเส้นเลือดลาง ๆ ไอ้เจมาจับเข่าของผมแล้วค่อย ๆ แยกออกอย่างช้า ๆ กลีบร่องสาวของแพมปรากฏสู่สายตาของมัน

“อู้ออหหหหหู..”

มันลากเสียงยาวราว ตาเบิกโพลงเต็มที่ ผมอายจนหน้าร้อนฉ่าไปหมด

“พอ...พอแล้วมั้ง”

ผมพยายามควบคุมไม่ให้เสียงสั่น รู้สึกใจเต้นระรัว คล้ายกับกำลังยืนแก้ผ้าต่อหน้าธารกำนัลคนเป็นร้อยยังไงยังงั้น มันจ้องมองไม่วางตา แถมยังขยับมามองใกล้ ๆ อีก ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่ปลายเตียง กึ่งเปลือยเปล่า เสื้อนักศึกษาคาอยู่บนตัว กระโปรงรั้งขึ้นมาบนเอว

เรียวขาถูกไอ้เจจับอ้าออกกว้างอีก จนผมต้องเอนยันแขนไว้กับเตียง มันจ้องมองกลีบแคมอย่างน่าเกลียดและไม่เกรงใจใด ๆ แถมมันยังเผลอเลียปากเฉยเลย

ผมยังไม่ทันตั้งตัว มันก็ลูบไล้มาที่ต้นขาของผมจนเกือบถูกปากร่อง ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกมือหยาบของมันสัมผัส กระตุ้นความรู้สึกวูบวาบ ผมรีบดันมันออกแล้วลุกขึ้นดึงกางเกงในขึ้นมาสวมทันที

“พอแล้วเว้ยยย”

ผมลุกพรวดขึ้นยืน จัดกระโปรงลงมาให้เข้าที่ ไอ้เจยังตาโตไม่หาย มันนั่งเอนหลังพิงพนัก มองผมหัวจรดเท้าแล้วยิ้มแห่ะๆ

“สวยจริงๆ ว่ะ..ขอโทษทีลืมตัวหน่อย สวยไปทั้งตัวแบบนี้ไม่ค่อยเจอเท่าไหร่” ไอ้เจพึมพำ “จากผู้ชายหน้าตาหมายังไม่เหลียวมอง ตอนนี้กลายมาเป็นนางฟ้าแบบนี้ได้ไงวะเนี่ย”

“นั่นน่ะสิ”

ผมพูด พลางกลัดกระดุมเสื้อนักศึกษาแล้วนั่งลงทำหน้ากลุ้มใจ

“ตอนนี้มึงหน้าแดงมากเลยไอ้เป้ง” ไอ้เจพูดแล้วหัวเราะ “อย่าบอกนะว่ามึงอายกู ที่กูมองของมึง เอ้อ ของน้องแพม”

ผมมองหน้ามัน “กูก็ไม่รู้ว่ะ...แต่กูอาย”

ผมไม่กล้าบอกมันว่าแค่ถูกมือไอ้พี่พอลกับมันสัมผัสต้นขา ผมก็รู้สึกวูบวาบแปลก ๆ หรือผมจะได้ความรู้สึกผู้หญิงมาด้วยจริง ๆ เนี่ย ผมไม่ได้เป็นตุ๊ดหรือเกย์นะ ผมคิดฟุ้งซ่านอยู่ในใจ ไอ้เจทำหน้าครุ่นคิด

“กูว่ามึงอาจยังมีความคิดเป็นผู้ชายในแบบของมึงอยู่ แต่ก็มีอารมณ์ความรู้สึกแบบผู้หญิงด้วยน่ะสิ ก็มึงอยู่ในร่างน้องแพมแบบนี้นี่หว่า มันก็ต้องมีบ้างเปล่าวะ”

ผมถอนหายใจออกมา มันช่างซับซ้อนและเข้าใจยากเสียเหลือเกิน

“แล้วกูจะทำไงดีวะ”

“กูว่ามึงอยู่แบบนี้ก็เครียดเปล่าๆ ..” ไอ้เจพูดแล้วหัวเราะหึหึ “ออกไปข้างนอกกับกูดีกว่า... วันนี้กูมีนัดกับเพื่อนที่ทำงาน...ทิ้งร่างไอ้เป้ง เอ้ย ร่างมึงเองไว้ที่นี่ล่ะ”