อาจารย์หื่น

“อืมม...” แกกระแอม “ถ้าคะแนนเป็นแบบนี้ก็ติดเอฟแน่นอน”

พูดจบก็มองลอดแว่นมาที่ผม ผมหน้าเสีย ถ้าติดเอฟก็เป็นปัญหาใหญ่สำหรับแพมแน่ กลายเป็นว่าผมจะทำให้อนาคตของแพมเสียหลังจากอยู่ในร่างเธอไม่กี่วันเท่านั้น ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร แกก็พูดต่ออีก

“ติดเอฟนี่เรื่องใหญ่นะ วิชานี้เปิดแค่เทอมเดียว ต้องรออีกหนึ่งปีถึงจะลงเรียนใหม่ได้”

อาจารย์พูด แกหันมามองหน้าผม โบว์คงจะรู้ว่าเธอจะติดเอฟด้วย เธอถึงร้องห่มร้องไห้จนตาแดงแบบนั้น จริงๆ แล้วถ้าเป็นผมเองก็ไม่ได้สนใจหรอกครับ เพราะตอนเรียนก็ติดเอฟอยู่หลายตัว แต่นี่ไม่ใช่ เพราะมันคืออนาคตของแพม

“จริงเหรอคะ”

ผมพูดได้แค่นั้น อ้ำอึ้งจนไม่รู้จะทำยังไงต่อ

“ใช่...” อาจารย์พูดเสียงแข็ง แกเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป “แต่ก็ยังมีทางแก้ไขนะ...”

ผมมองหน้าอาจารย์ คราวนี้แกถอดแว่นออกแล้วจ้องหน้าผม ก่อนจะเหลือบสายตาลงต่ำมองที่หน้าอกอีกรอบแบบจงใจ ตอนนี้ผมกระจ่างแล้วว่าทางแก้ไขของแกหมายถึงอะไร อาจารย์มองหน้าผมอีกรอบเหมือนจะหยั่งเชิง ผมอึ้งไปสักพัก ไม่คิดว่าจะต้องเจออะไรแบบนี้

“อาจารย์...อาจารย์หมายถึงอะไรคะ” ผมถาม เขายิ้มแล้วพูด

“ตามใจอาจารย์สักหน่อย...ไม่มีอะไรมากหรอก”

ผมกลืนน้ำลายเอื้อก

“ตามใจอะไรเหรอคะ...”

“หนูโอเคหรือเปล่าล่ะ”

เขาเปลี่ยนจากที่เรียกว่าคุณ กลายเป็นเรียกว่าหนูหน้าตาเฉย

“ก็ไม่รู้ว่าอาจารย์จะให้ตามใจเรื่องอะไร”

ผมถามกลับ รู้สึกใจเต้นตึกตัก ภาวนาไม่ให้ความต้องการของอาจารย์เป็นอย่างที่คิดเลย อาจารย์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แกลุกขึ้นยืนแล้วเดินมาข้างหลังผม วางมือลงบนหัวแล้วลูบเบา ๆ ถ้าเป็นผู้ใหญ่ทั่วไปก็คงคิดว่าเอ็นดูเด็ก แต่อาจารย์คงไม่ได้แค่รู้สึกแบบเด็กหรือผู้ใหญ่เท่านั้นแน่นอน เขาวางมือลงบนไหล่

“หนูนี่สวยดีนะ...ได้ยินว่าเป็นดาวคณะเหรอ..” เขาถาม ผมพยักหน้าเบา ๆ “ถ้าตามใจอาจารย์ ไม่แค่ผ่านนะ แต่อาจได้เอด้วยซ้ำ”

พอพูดจบ แกก็เดินไปนั่งเก้าอี้ แล้วเลื่อนมานั่งใกล้กับผมชนิดหัวเข่าแทบจะชนกันอยู่แล้ว ผมกลืนน้ำลาย มองหน้าแกที่ตอนนี้มีสีหน้ากระหยิ่มเหมือนผู้ที่กุมไพ่เหนือกว่า

“อาจารย์จะให้ทำอะไรเหรอคะ” ผมถามเสียงสั่น เขามองหน้าแล้วพูด

“ถอดกระดุมเสื้อออกสิ”

ผมอึ้งกับคำขอแบบโต้ง ๆ จนต้องก้มหน้า เคยได้ยินข่าวเหมือนกันว่านักศึกษาใช้ร่างกายแลกเกรด แต่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมาเจอกับตัวแบบนี้ ผมนั่งนิ่งไม่ได้ทำตามคำขอของแก อาจารย์เอียงคอมองผมแล้วพูด

“อายเหรอ...จะให้ผมถอดให้มั้ย”

ถ้าเป็นปกติ การถอดเสื้อต่อหน้าผู้ชายมันเป็นเรื่องปกติธรรมดาอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ผมรู้สึกอายขึ้นมาเฉย ๆ เหมือนกับตอนที่เปลือยเปล่าต่อหน้าไอ้เจมัน ไม่สิ คราวนี้ผมรู้สึกอายยิ่งกว่า เพราะเพิ่งเคยเจออาจารย์ครั้งแรกก็ต้องมาถอดเสื้อต่อหน้าแบบนี้ ผมรู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา

อาจารย์ขยับมือมาที่กระดุมเสื้อ ผมชะงัก อยากจะปัดมือแกออกแต่ก็ไม่กล้าทำ ได้แต่ปล่อยให้อาจารย์ปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดจนหมด แกดึงชายเสื้อออกจากกระโปรงแล้วเลิกสาบเสื้อนักศึกษาออก บราสีขาวที่ห่อหุ้มเต้านมอวบแทบไม่มิดปรากฏสู่สายตา อาจารย์ทำตาโตจ้องมองเขม็ง

“สวยจริงๆ ...หนูสวยมาก” อาจารย์พึมพำออกมา

ผมรู้สึกอายจนหน้าร้อนไปหมด อาจารย์ไม่รอช้า แกใช้สองมือลูบเบา ๆ บนนมนอกบรา ผมหันหน้าหนี รู้สึกอยากจะมุดแผ่นดินหนีซะตอนนี้ อยู่ดีๆ ก็ต้องมานั่งให้ใครก็ไม่รู้มาจับหน้าอก อาจารย์สอดมือเข้าไปที่สายบราแล้วรั้งลงทางแขน หน้าอกของแพมจึงเป็นอิสระจากพันธนาการ ผมยกมือขึ้นปิดโดยอัตโนมัติ

“ไม่ต้องปิดหรอก สวยแบบนี้ให้ผมดูชัด ๆ หน่อย” อาจารย์พูดแล้วแกะมือออก “จุ๊ ๆๆ หัวนมสวยมาก... สวยกว่าทุกคนเลย..น่าดูดมาก ๆ”

คำพูดอุจาดด้วยเสียงหื่นกามของอาจารย์ทำให้ผมหน้าชา สองมือหยาบกร้านของแกลูบที่หน้าอก แล้วบีบเคล้น ผมเบือนหน้าหนี แกบีบจนต้องห่อไหล่ นิ้วเขี่ยที่หัวนมสลับไปมา

“อาจารย์...ทำแบบนี้กับโบว์ด้วยเหรอคะ” ผมถามเสียงสั่น เขาหัวเราะ พลางใช้นิ้วบดบี้ที่หัวนมจนรู้สึกแปลบปลาบ

“หนูโบว์เขาไม่ยอมตามใจผมน่ะสิ... ก็ติดเอฟไปละกัน...ส่วนหนูแพมตามใจผมแบบนี้... อยากได้เกรดอะไรผมก็ให้ได้”

ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าโบว์ไม่ได้ร้องไห้เพราะแค่ติดเอฟ แต่ยังเกือบถูกอาจารย์ล่วงเกินอีกต่างหาก อาจารย์บีบเคล้นนมอย่างมันมือ

“แน่นดีจริง ๆ ...หนูแพม” เขาพึมพำ หน้าตาไม่ได้ปกปิดความหื่นอยากเลย ตาจ้องถลนที่เต้านมอวบขาวได้รูป ยังไม่หยุดแค่นั้น เขาขยับมือมาลูบไล้ที่ต้นขาอีก ทำให้ต้องขยับหนีโดยอัตโนมัติ อาจารย์ไม่ได้สนใจอาการปัดป้อง แกลูบลึกขึ้นมาเฉียดที่เนินสาวจนต้องหนีบขาไว้แน่น แกหัวเราะหึหึในลำคอ

“ผิวขาวละเอียดดีมาก”

แกพูดเบาๆ มือลูบคลึงไม่หยุด พยายามจะล้วงเข้ามา บางทีก็บีบลึกที่สะโพกอวบอิ่มของแพม จนแทบจะป้องกันไม่ได้

“พอ...พอแล้วดีกว่า...ค่ะ” ผมห้ามอาจารย์

แกยิ้มกระหยิ่ม แล้วดึงมือออกไป ผมหายใจแรงด้วยความเหนื่อยจากการปัดป้องมือปลาหมึกของแก อาจารย์อนุญาตให้ผมติดกระดุมเสื้อได้ ผมรีบติดจนครบ จัดชุดนักศึกษาให้เข้าที่ รู้สึกโล่งใจที่ไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านี้

แต่อยู่ดี ๆ อาจารย์ก็ปลดเข็มขัดออก แล้วตามด้วยกางเกง ผมตกตะลึงกับการกระทำของชายวัยกลางคนตรงหน้า นั่งอึ้งขณะที่อาจารย์ควักท่อนเอ็นที่แข็งผงาดออกมา มันดำมะเมื่อมจนผมรู้สึกสะอิดสะเอียนเพียงแค่ได้เห็น

“อมให้ผมหน่อยสิ” อาจารย์พูดหน้าตาเรียบเฉยเหมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดา ผมแทบอยากจะวิ่งหนีออกนอกห้องเสียตอนนี้

“อะ...อะไรนะคะ”

อาจารย์ยิ้ม “อมให้ผมหน่อยสิ ทำให้ผมเสร็จในปากแล้วก็ไปได้”

คำขอสุดอุบาทว์ ทำผมรู้สึกชาไปทั้งตัว แค่มองยังไม่อยากจะมอง แต่จะให้ผมอมของผู้ชายเนี่ยนะ

“อาจารย์...อาจารย์จะให้ใช้ปากกับของอาจารย์” ผมถาม

“ก็ใช่น่ะสิ...อย่าบอกนะว่าไม่เคยอมให้ใคร สวยๆ อย่างหนูแพมน่าจะอมมาหลายแท่งแล้วมั้ง” อาจารย์พูดด้วยคำหยาบคาย ผมกลืนน้ำลาย ก้มหน้างุด เอ่ยถามอาจารย์เบา ๆ

"ที่นี่อาจจะไม่เหมาะ...ออกไปที่อื่นดีกว่ามั้ยคะ.."

อาจารย์ตาลุกวาว "ออกไปที่อื่นไม่ใช่แค่อมนะ...อาจารย์ขอเตือน.."

"อาจารย์จะทำอะไรอีกเหรอ" ผมถามอีก เขายิ้มแบบเจ้าเล่ห์แล้วพูดด้วยเสียงหื่นสุดขีด

"ผมจะเอาหนูน่ะสิ... หนูน่าเอาแบบนี้ผมไม่ปล่อยไว้หรอก"

ผมยิ้ม แล้วลุกขึ้นยืน อาจารย์ทำหน้างง ผมล้วงกระเป๋าถือแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา ก่อนจะกดเปิดเสียงบทสนนทนาทั้งหมดระหว่างแพมกับอาจารย์ตั้งแต่ต้นให้ฟัง ทั้งขอให้ถอดเสื้อ ชมเรือนร่างของแพม กับขอให้ใช้ปากอมดูดและขอนอนด้วย ทั้งหมดเสียงดังฟังชัด ผมสังหรณ์ใจไว้แล้วว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ จึงกดบันทึกเสียงไว้ได้ทันเวลาก่อนเข้าห้อง

อาจารย์หน้าซีดเผือดเป็นไก่ต้ม ท่อนเนื้อเหี่ยวลงทันตา แกพยายามรีบสวมกางเกงกลับ แต่ผมก็รีบถ่ายรูปติดหน้าแบบชัดๆ ไว้ได้

“ทีนี้ อาจารย์ก็รู้แล้วนะว่าควรจะทำอย่างไร..” ผมพูด ก่อนจะนั่งลงข้างแกแล้วขู่ต่อ “ไม่ใช่แค่แพมนะที่ได้เกรดเอ...แต่โบว์ก็ต้องได้ด้วย ถ้าไม่อยากหมดอนาคตการเป็นอาจารย์...หรืออาจติดคุกด้วยมั้ง”

คราวนี้กลับกลายเป็นอาจารย์ที่ตัวสั่นงันงก ผมตะคอกข่มขู่อีก

“ที่พูดนี่เข้าใจมั้ย..”

อาจารย์พยักหน้าหงึกอย่างว่าง่าย ผมใช้มือตบไหล่อาจารย์เบาๆ แล้วพูด

“ดีมาก... อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกล่ะ” พอพูดจบผมก็ลุกเดินออกจากห้องไป

โบว์นั่งตาแดงรอผมอยู่ด้านนอกอาคาร ผมเดินยิ้มเข้าไปหาเธอ โบว์สงสัยว่าทำไมผมไม่มีอาการตกใจใดๆ เลย ผมบอกว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี ไม่ต้องเป็นห่วง โบว์ยังซึมไม่หาย ผมชวนเธอให้ไปที่ห้องของแพมก่อน นั่งเล่นสักพักแล้วค่อยกลับบ้านก็ได้ โบว์โอเคตามนั้น