บทที่ 35 ฝากตัวเป็นศิษย์

เซี่ยซูเจี๋ย เซี่ยซูเหยาเดินนำท่านหมอเทวาดาหญิงไปยังที่บ้านเซี่ย ต่อให้เซี่ยซูเจี๋ยอยากฝากตัวเป็นศิษย์มากเพียงใด ทว่าการตัดสินใจขึ้นอยู่กับบิดา และเป็นท่านหมอเทวดาหญิงเองที่ต้องการพบเซี่ยห้าวไห่ ด้านหลังยังมีชาวบ้านอีกกลุ่มใหญ่ที่ตามมาดู

“ท่าน!”

ทันทีที่เซี่ยห้าวไห่เห็นผู้มาใหม่เขาก็ร้องขึ้นอย่างตกใจ หลายปีที่ผ่านมาคนผู้นี้ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลย

“เจ้าจำข้าได้สินะ” หมอเทวดาหญิงกล่าวยิ้มๆ ใต้ผ้าคลุมผืนบาง พลางเดินไปใกล้กับเซี่ยห้าวไห่ที่นั่งอยู่บนแคร่ไม้ไผ่

“ขอรับ”

เซี่ยห้าวไห่มองท่านหมอเทวดาหญิงอย่างอึ้งๆ พลางหันไปมองลูกสาวคนโตเป็นระยะ ความทรงจำครั้งนั้นที่เคยลืมเลือนไปแล้วย้อนกลับมาอีกครั้ง

‘จำเอาไว้ว่าบุตรของพวกเจ้าจะเติบโตได้ก็ต่อเมื่อต้องแยกย้ายกันเท่านั้น หนึ่งหมอผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง หนึ่งท่านแม่ทัพผู้องอาจ และหนึ่งสตรีผู้มาเพื่อช่วยเหลือครอบครัว’ ท่านหมอเทวดาหญิงในอดีตเคยกล่าวเอาไว้เมื่อช่วยเหลือเขาและภรรยาจากเหล่านักฆ่า

“หนึ่งหมอ หนึ่งแม่ทัพ และหนึ่งความช่วยเหลือของครอบครัว ที่ข้ามาในวันนี้เพื่อมารับลูกศิษย์ ในอดีตมีคนผู้หนึ่งที่ปฏิเสธข้า ทว่าวันนี้ทายาทของนางยังอยู่”

ท่