BAD LOVE - 5 อยากนอนบนเตียง ?

 

Talk แพร 

แสงแดดยามเช้าสาดส่องมากระทบกับในหน้า ทำให้ฉันที่กำลังนอนหลับอยู่ค่อยๆ รู้สึกตัวปรือตาขึ้น สัมผัสแรกที่ได้รับหลังจากที่ตื่นนอนคืออาการหนักอึ้งไปทั้งหัว พยายามจะคิดทบทวนเรื่องราวเมื่อคืน หลังจากออกมาจากห้องน้ำแล้วจำได้ว่าเจออลัน เจอพี่เพิร์ท แต่ฉันกลับไปที่โต๊ะยังไง กลับมาที่ห้องได้ยังไงแต่ก็คิดไม่ออก 

“อ่า! ทำไมเตียงมันแข็งแบบนี้นะ” ฉันบ่นพึมพำก่อนจะค่อยๆ พยุงตัวเองลุกขึ้นนั่งยกมือขึ้นมาขยี้ตา พลางมองไปรอบๆ แล้วก็ต้องตกใจ

“นะ นี่ฉันอยู่ที่ไหน” 

ฉันอุทานออกมาหัวใจดวงน้อยเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เพราะในตอนนี้ฉันอยู่ในห้องของใครก็ไม่รู้ ตัวฉันนอนอยู่ที่พื้นพรมข้างๆ กับโซฟา บนโต๊ะกระจกที่วางของเล็กๆ มีชามโจ๊กวางอยู่ด้วย 

พยายามคิดว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นทำไมภาพมันถึงตัดไปแบบนั้น หลังจากที่ถูกอลันดึงตัวออกมาจากพี่เพิร์ทฉันก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย แต่จะว่าไปพอมองไปรอบๆ อีกครั้งก็รู้สึกคุ้นๆ กับห้องนี้ พร้อมกับคิดขึ้นมาได้

“หะ ห้องอลัน” ฉันอุทานออกมาอีกครั้งแล้วยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองอย่างตกใจสุดขีด 

แกร็ก! เสียงประตูห้องเปิดออก ร่างของอลันที่แต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาไม่ค่อยจะเรียบร้อยเท่าไหร่เดินออกมาจากห้อง เขาปรายตามองฉันแวบหนึ่งก่อนจะเดินไปหยิบรองเท้า

“นะ นายทำอะไรฉัน” ฉันตะเบ็งเสียงถามออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ 

“คิดว่าทำอะไร ?” คำถามที่กำกวมทำให้ฉันเบิกตากว้าง 

“ยะ อย่าบอกนะว่าฉัน….”

“สมอง! ถ้าทำคงไม่นอนที่พื้นแบบนั้น” 

ฉันค่อยๆ เม้มปากแน่นแต่มันก็โล่งอกที่ได้ยินแบบนั้น “แล้วฉันมาอยู่ที่ห้องนายได้ยังไง ?”

“จำไม่ได้ ?”

“อะ อื้อ” 

“เมื่อคืนอยากให้พากลับเอง จำไม่ได้ ?”

“ถ้าจำได้ฉันจะถามทำไมล่ะ” ฉันถามยอกย้อน

“ถามอะไรก็ไม่ยอมตอบ ไม่รู้ว่าห้องอยู่ที่ไหนเลยพามานอนที่นี่” เขาตอบปัดๆ

“แล้วทำไมไม่พาฉันไปหาเพื่อน” 

“ยอมไปหรือเปล่าล่ะ ?”

“ฉันจำอะไรไม่ได้ไงถึงถาม” ฉันพูดย้ำคำเดิมอีกครั้ง

“ปากมากแบบนี้น่าจะทิ้งไว้ข้างถนน” อลันมองหน้าฉันด้วยสายตาที่ไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่

“ไอ้…!!!”  

“คิดเอาเองขี้เกียจอธิบาย ตื่นแล้วก็รีบกลับไปรกหูรกตา” วันนี้เขาพูดมากกว่าเมื่อคืนอีกนะ แต่จะดีกว่านี้ถ้าไม่พูดเพราะฟังมันไม่ได้รื่นหูเลยสีกนิด 

“นายนี่ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย ฉันเป็นผู้หญิงแท้ๆ แต่กลับให้นอนพื้นแข็งๆ แบบนี้ได้ ใจร้ายชะมัด” ฉันบ่นพึมพำ ไม่รู้หรอกว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่มันนึกหงุดหงิดที่ถูกทิ้งให้นอนที่พื้นแข็งๆ แบบนี้

“แล้วทำไมต้องให้นอนบนเตียง ?” 

“เพราะฉันเป็นผู้หญิง นายควรจะให้เกีรติ”

“เป็นผู้หญิงแล้วยังไง ? แค่เป็นผู้หญิงก็คิดว่าจะได้นอนบนเตียงแล้วหรอ” 

“นิสัยแย่จริงๆ เลย” ฉันพึมพำเบาๆ อีกครั้ง ฟังจากคำพูดก็พอจะเดาออกได้ง่ายๆ ว่าเด็กคนนี้นิสัยไม่ดี 

อลันเดินตรงมาหาฉัน เขานั่งลงตรงหน้าแล้วจ้องหน้าฉันครู่หนึ่งก่อนจะพูด “อยากขึ้นไปนอนบนเตียง ?”

“……” หัวใจดวงน้อยมันกระตุกวูบเมื่อเห็นสายตาวาบหวิวแบบนั้นของผู้ชายตรงหน้า 

“ถ้าอยากนอนบนเตียงมันก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน ยอมแลกไหมล่ะ”

“ฉะ ฉันไม่ได้อยากนอนบนเตียงของนายขนาดนั้นสักหน่อย” 

ฉันขยับตัวออกห่างเพราะรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย ถึงจะเป็นน้องชายเพื่อนแต่ท่าทางไม่น่าไว้ใจซะเลย แถมยังชอบพูดเรื่องบนเตียงด้วย