LOGINShare
ตอนที่ 4 มันไม่ง่ายเลย
Last Updated:
2025-02-12 20:27:45ปุณณิศาขอเบิกเงินจากเจ้าของร้านกาแฟและเจ้าของร้านหมูกระทะมาให้น้องชายแล้ว ตอนนี้ปุณณพัฒน์ก็เริ่มไปเรียนภาษาซึ่งดูเหมือนเจะมีความสุขมากที่กำลังวิ่งตามฝันของตัวเอง
“แม่คะ วันนี้ปุณเจอเจ๊น้ำ” วันนี้เธอบังเอิญเจอเจ๊เจ้าของตลาดที่มาซื้อกาแฟที่ร้าน ปุณณิศาเลยได้รู้ว่ามารดาของตนเองเป็นหนี้เจ๊น้ำอยู่เกือบห้าหมื่นบาท และทุกวันที่ขายของได้มาก็จะต้องเอาไปจ่ายดอกเบี้ยส่วนเงินต้นนั้นแทบไม่มีจ่าย
เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรเพราะอะไรมารดาถึงได้เป็นหนี้มากมายขนาดนั้น ทั้งที่เธอก็เห็นว่าท่านขยันทำงานแทบไม่มีวันหยุดพัก
“เหรอจ๊ะ”
“แม่คะ ปุณว่าเราต้องคุยกันนะคะ”
“คุยอะไรล่ะปุณ แม่ว่าเรารีบแพ็กขนมใส่ถุงดีกว่าไหม เดี๋ยวจะได้ไปส่งร้านกาแฟ”
“แม่จะปิดปุณถึงเมื่อไหร่คะ”
“หนูพูดเรื่องอะไรลูก”
“แม่ขา ปุณเป็นลูกแม่นะคะ” ปุณณิศาร้องไห้เพราะมองไม่ออกเลยว่าจะหาเงินจำนวนมากขนาดนั้นมาใช้หนี้เจ๊น้ำได้ยังไง เพราะตอนนี้ทั้งเงินเก็บและเงินจากงานพิเศษก็ให้น้องชายไปหมดแล้ว
“ปุณอย่าร้องลูก” คนปลอบก็เสียงสั่นเครือ
“เงินมากขนาดนั้น เป็นเพราะแม่เอามาให้ปุณกับปั้นเรียนใช่ไหมคะ”
“ปุณแม่ขอโทษนะ แต่ตอนนั้นแม่เงินขาดมือจริงๆ ช่วงปิดเทอมแม่ไม่ได้ขายของที่หน้าโรงเรียน แล้วพอเปิดเทอมเงินมันก็เลยขาดมือ แม่คิดว่าพอมีจะเอาไปคืน แต่ค้าขายมันก็ลำบากเหลือเกิน แม่พยายามแล้วลูก”
“แม่ขา ปุณไม่ได้โกรธแม่ ปุณแค่เสียใจที่ปุณทำให้แม่ลำบาก ต่อไปนี้ปุณจะตั้งใจทำงานให้มากขึ้น”
“ที่หนูทำอยู่มันก็เหนื่อยมากแล้วนะลูก”
“แต่มันก็ยังไม่พอใช้นี่คะ แล้วถ้าน้องไปที่นู่น ถึงน้องจะได้ทุนก็จริงปุณก็อยากให้เงินน้องติดมือไว้ใช้บ้าง ปุณกลัวน้องไปลำบาก”
“แต่หนูยังต้องเรียน”
“หนูดรอปไว้ก็ได้ค่ะ รอน้องเรียนจบ น้องมีงานทำ ปุณค่อยเรียนก็ได้”
“แม่ไม่เห็นด้วยเลย ยังเหลืออีกสามเดือนจะเปิดเทอม แม่ว่าเรามาช่วยกันทำของขายให้มากขึ้นดีไหม ตอนเย็นเราขายหน้าโรงเรียนไม่ได้ เราก็ไปขายตลาดนัด”
“ปุณว่าจะลองไปถามกัญญาดูค่ะ ว่าร้านที่กัญญาทำรับเด็กเสิร์ฟเพิ่มไหม”
“จะดีเหรอลูกแม่ว่ามันอันตราย”
“ปุณเอาตัวรอดได้ค่ะแม่”
“แม่ว่าหางานอย่างอื่นทำดีไหม”
“แม่ค่ะ ชงเหล้ากับเชียร์เครื่องดื่มในผับคืนหนึ่งมันได้เยอะมากเลยนะคะ คืนหนึ่งได้ตั้งหลายพัน ให้ปุณไปทำนะคะแม่”
“แต่แม่ว่าเราหาทางอื่นดีกว่าไหม”
“แม่ค่ะ ถ้าแม่ไม่ให้ปุณไปทำแล้วเปิดเทอมปุณจะเอาเงินที่ไหนเรียน ไหนแม่ว่าไม่อยากให้ปุณหยุดเรียนไงคะ”
ปนัดดาอ่อนใจเพราะตอนนี้เธอเองก็ไม่มีเงินเหลือเลย ถ้าจะไปยืมเจ๊น้ำอีก ชาตินี้คงได้แต่ทำงานจ่ายค่าดอกเบี้ยแน่ๆ
“แต่แม่เป็นห่วงปุณนะลูก ทำงานกลางคืนแบบนั้น ถ้าเกิดว่าเจอแขกเมาลวนลามขึ้นมาจะทำยังไง”
“แม่คะ เราไม่มีทางเลือกไม่มากนะคะ ตอนนี้เราต้องรีบหาเงินมาให้น้อง มาจ่ายเจ๊น้ำ แล้วยังต้องหาเงินซื้อของมาทำขนมพวกนี้ไปขายอีก ถ้าเราเอาแต่กลัว ปุณกลัวว่าถึงวันที่น้องต้องไปเรียน เราจะไม่มีเงินให้น้อยเลย”
“สัญญากับแม่ได้ไหม ว่าจะดูแลตัวเองดีๆ และไม่ออกไปต่อที่ไหนกับแขก”
“ค่ะแม่ ปุณจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด แม่เชื่อใจปุณนะคะ แล้วเรื่องนี้แม่ห้ามบอกปั้นเด็ดขาดนะคะ ปุณกลัวน้องจะคิดมาก”
“ถ้าปุณสัญญากับแม่แบบนี้แม่ก็วางใจ”
“เดี๋ยวบ่ายปุณจะไปคุยกับกัญญาดูนะคะ ถ้าเขารับก็อาจจะไปเริ่มทำเลย”
“ปุณต้องกลับดึกกว่าทำงานร้านหมูกระทะแน่ๆ ให้แม่ไปรอรับที่ปากซอยดีไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ กัญญามีมอเตอร์ไซค์พอเลิกเดี๋ยวหนูติดรถเพื่อนมาก็ได้ แม่จะได้ไม่ต้องนอนดึกนะคะ”
“แม่คงเป็นแม่ที่แย่มาก”
“ไม่เลยค่ะแม่ แม่ของปุณเก่งที่สุด แม่เลี้ยงเราสองคนมาอย่างดี ให้เรียนหนังสือเหมือนกันคนอื่น”
“แต่แม่ก็สร้างหนี้ให้ปุณต้องลำบาก”
“อย่าคิดอย่างนั้นสิคะ คนที่ทำให้แม่เป็นหนี้คือปุณกับปั้นต่างหากล่ะคะ เพราะแม่ทำดีที่สุดแล้วค่ะ อย่าคิดมากนะคะ รีบแพ็คขนมดีกว่าค่ะ”
สองแม่ลูกช่วยกันเอาคุกกี้ใส่ถุงพลาสติก เพื่อเอาไปส่งที่ร้านกาแฟซึ่งตอนนี้มีหลายร้านที่รับขนมจากปนัดดาไปวางขาย
ปุณณิศมาหากัญญาวีร์ที่อาศัยอยู่กับยายที่บ้านเช่าท้ายหมู่บ้าน
กัญญาวีร์เป็นเพื่อนสมัยมัธยม แต่เรียนจบแค่ชั้น ม.6 ก็ไม่ได้เรียนต่อเพราะต้องออกมาช่วยทางบ้านหาเงิน นอกจากยายที่อายุมากแล้วกัญญาวีร์ยังมีน้องชายอีกหนึ่งคนที่ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.2
“เข้ามาก่อนสิปุณ”
“ยายกับน้องชายไปไหนเหรอกัญญา”
“นายกันต์พายายไปหาหมอน่ะ”
“อ้ายยายไม่สบายเหรอ เป็นอะไรมากหรือเปล่า”
“ไม่ได้เป็นอะไรหรอก แค่ไปตรวจตามนัด ได้ข่าวว่าปั้นสอบได้ทุนไปเรียนญี่ปุ่นเหรอดีใจด้วยนะ น้องชายปุณนี่เก่งจริงๆ อยากให้นายกันต์เก่งได้สักครึ่งหนึ่งของปั้นจัง”
“กันต์ก็เรียนเก่งออกอีกหน่อยคงได้ทุนเหมือนปั้นนั่นแหละ”
“สาธุ ถ้าได้จริงๆ นะ กัญญาจะไปรำถวายศาลหน้าหมู่บ้านเลย” กัญญาวีร์หัวเราะเพราะน้องชายของตนเองนั้นไม่ได้เรียนเหมือนกันน้องชายของเพื่อนคนนี้เลยสักนิด
“กัญญา เรามีเรื่องจะถาม”
“เรื่องอะไร หน้าเครียดเชียว” ปกติเธอจะเห็นเพื่อนคนนี้ยิ้มแย้มแจ่มใส แต่มาวันนี้รอยยิ้มนั้นกลับไม่มีเลยสักนิด
“เราอยากถามกัญญาว่าที่ผับรับเด็กเพิ่มไหม”
“รับสิ รับตลอดปุณจะมาทำกับเราเหรอ”
“อือ ช่วงนี้นี้เราต้องการใช้เงิน”
“งั้นเย็นนี้เราไปรับปุณที่บ้านออกไปทำงานพร้อมกันเลย ส่วนเรื่องเชียร์แขกเดี๋ยวเราช่วยสอนให้ สวยๆ อย่างปุณรับรองได้เลยว่าคืนหนึ่งไม่ต่ำกว่าสามพันแน่ๆ”
“ได้แบบนี้ก็ดีสิ เราอยากเร่งหาเงิน”
“ถ้าปุณทำงานไปสักระยะแล้วมีแขกประจำปุณจะได้มากกว่านี้อีก”
“เราแค่ชงเหล้ากับเชียร์เครื่องดื่มใช่ไหม”
“ทำไมถามแบบนั้น”
“ก็เราพอรู้มาบ้างว่าที่ร้านมีบริการแบบนั้นด้วย”
“มีจ้ะ มันอยู่ที่ความสมัครใจ ถ้าใครจะออกไปต่อกับแขกก็ต้องถึงเวลาเลิกงานก่อน”
“กัญญาเคยออกไปไหม เราขอโทษที่ถามตรงๆ”
“เคยไป แต่ไม่บ่อยหรอก ผิดหวังกับคำตอบไหม”
“ก็นิดหน่อย กัญญาถูกบังคับหรือเปล่า”
“ไม่เลย คนที่เราออกไปด้วยเป็นลูกค้าประจำ เขาเหมาดริ๊งค์เราตลอด ที่เรายอมออกไปต่อกับเขาเพราะคุยกันถูกคอ กะจะคบกันจริงจังด้วยแหละ แต่น่าเสียดายเขาถูกย้ายไปทำงานที่อื่นเสียก่อน เรื่องก็เลยจบแค่นั้น”
“แล้วไม่ติดกันล่ะ สมัยนี้อยู่ที่ไหนก็ติดต่อกันได้”
“เคยพยายามแล้ว แต่รักทางไกลมันไม่โอเคเท่าไหร่ สุดท้ายก็เลยตกลงเป็นเพื่อนกันดีกว่า”
“แล้วคนอื่นที่ผับออกไปกับแขกเยอะไหม”
“ที่ผับมันแบ่งเป็นสองด้าน โซนดื่มกับโซนเที่ยว เราไปทำงานโซนนักดื่ม เรื่องออกไปข้างนอกก็เลยไม่ค่อยมี”
“ไม่โกรธใช่ไหมที่เราถามเยอะ”
“ไม่หรอก ปุณอยากรู้อะไรก็ถาม ถ้าตอบได้เราจะตอบ”
“เจ้าของร้านใจดีไหม”
“คุณเมคินทั้งหล่อทั้งใจดี”
“ทำตาหวานเชียวนะกัญญาอย่าบอกนะว่าแอบหลงรักเจ้าของร้าน”
“ปุณต้องไปเห็นกับตาว่าเขาหล่อมากแค่ไหน”
“ที่ทำงานผับนี้มาหลายปีเพราะเจ้าของผับหล่อใช่ไหมล่ะ”
“ไม่ใช่แค่เจ้าของผับนะ เพื่อนเจ้าของผับก็หล่อมากด้วย”
Related chapters
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 5 หนูไม่ได้ขาย
ปุณณิศามาทำงานที่ผับได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว ในแต่ละคืนเธอได้เงินพิเศษสามพันกว่าบาท บางคืนก็ได้เกือบห้าพัน ถ้าได้เงินดีแบบนี้อีกไม่นานก็คงจะมีเงินไปคืนเจ๊น้ำได้อย่างแน่นอน “ปุณ แขกที่ชั้นวีไอพีแรกขึ้นไปน่ะ” เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเดินมาตามเธอที่เพิ่งได้นั่งพักหลังจากชงเครื่องดื่มให้แขกตั้งแต่ร้านเปิดจนถึงตอนนี้ก็ตีหนึ่งกว่าเข้าไปแล้ว “ขอบใจนะหวาน” ปุณณิศายิ้มให้เพื่อนร่วมงานก่อนจะเดินขึ้นไปยังชั้นสองของผับ หญิงสาวเดินขึ้นชั้นสองซึ่งตอนนี้เหลือแขกเพียงแค่สองโต๊ะเท่านั้น โต๊ะหนึ่งเป็นเพื่อนของคุณเมคินเจ้าของร้าน ส่วนอีกโต๊ะเป็นชายวัยกลางร่างท้วมที่นั่งดื่มอยู่คนเดียว “สวัสดีค่ะ” ปุณณิศายกมือไหว้ก่อนจะนั่งลงข้าง “มาทำงานใหม่เหรอ เสี่ยไม่เคยเห็นหน้าเลย” “ค่ะ หนูเพิ่งมาทำได้อาทิตย์เดียวเองค่ะ เสี่ยชอบดื่มแบบไหนคะเดี๋ยวหนูจัดการให้” “หนูก็ลองเดาใจเสี่ยดูสิ” “ได้ค่ะ” ปุณณิศาชงเหล้าให้แขกเข้มกว่าปกติอย่างที่ได้รับการฝึกมา “มันเข้มไปหน่อยเหรอหนู” เสี่ยบรรจงมองแก้วเครื่องดื่มที่สีเข้มสลับกับ
Last Updated : 2025-02-12เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 6 ต้องมีสักคน
“เฮ้อ....” ชานนท์ถอนหายใจอีกครั้ง“ถอนหายใจยาวเชียว อย่าบอกนะว่าปู่มึงพูดเรื่องเดิมอีกแล้ว” ปกป้องรู้ดีกว่าใครเพราะปู่ของชานนท์กับครอบครัวของเขาสนิทกันและปู่มนตรีก็มักจะพูดอยู่บ่อยๆ ว่าอยากให้ชานนท์กับน้องสาวของเขาแต่งงานกัน“อือ คราวนี้ปู่กูเอาจริงว่ะ นี่ก็หาสาวให้กูใหญ่เลย แล้วกูก็ดันไปบอกเขาว่าไม่ต้องหาเพราะกูมีเมียอยู่แล้ว”“แต่กูไม่เห็นว่ามึงจะคุยกับใครจริงจังเลยนี่ไอ้นนท์แล้วมึงจะเอาเมียมาจากไหน” นิธิกรที่มักจะออกมานั่งดื่มกับเพื่อนบ่อยกว่าคนอื่นพูดขึ้น“อือ...ตอนนี้กูกำลังคิดหนัก ไม่น่าไปเผลอพูดแบบนั้นกับปู่เลยให้ตายสิ”“ถ้าไม่มีมึงก็บอกเขาไปตรงๆ สิ หรือคนที่ปู่มึงแนะนำให้ไม่สวยว่ะ”“คนที่ปู่กูชอบก็มียัยปิ่น กับหนูดี”“ยัยปิ่นน้องไอ้ป้องน่ะเหรอ ดีนะมึง รู้จักกันมานานแล้วด้วย แล้วอีกคนใครวะ”“กูกับน้องไอ้ป้องรู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว แล้วกูก็เห็นปิ่นเป็นน้องสาวมาตลอด ปิ่นเองก็เห็นกูเป็นพี่ชาย เรื่องนี้กูสองคนคุยกันแล้วว่ายังไงก็ไม่มีทางยอมแน่ๆ”“แล้วอีกคนใครวะ กูไม่เห็นรู้จัก”“ลูกสาวคุณเรวดีเจ้าแม่นำเข้าสินค้าแบรนด์เนมไง”“อ๋อ กูเคยเห็นเขาออกงานกับแม่บ่อยๆ” ปกป้องเคยเห็น
Last Updated : 2025-02-12เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 7 งานเข้า
ปุณณิศากลับมาถึงบ้านก็เกือบจะตีสามเพราะวันนี้ร้านก๋วยเตี๋ยวคนเยอะกว่าปกติ หญิงสาวอาบน้ำเสร็จก็ถึงเวลาที่มารดาตื่นมาทำขนมพอดี “ปุณ แม่ว่าหนูไปพักเถอะลูก ยังไม่ได้นอนเลยไม่ใช่เหรอ” “ไม่เป็นไรค่ะ ปุณช่วยแม่ก่อน เดี๋ยวค่อยนอนพักทีเดียวก็ได้ค่ะ” ปุณณิศาต้องไปทำงานที่ร้านกาแฟของพี่อรในเวลาสิบโมงเช้าหลังจากช่วยมารดาเตรียมของเสร็จเธอก็ได้นอนพักอย่างน้อยก็สามชั่วโมง “ไหวแน่นะลูก” “ค่ะแม่ ไม่ต้องห่วงค่ะแม่ งานร้านพี่อรไม่ได้หนักหนาอะไรเลยค่ะ” “แล้วงานที่ไปทำกับกัญญาล่ะลูกเป็นยังไงบ้าง” “ก็ดีค่ะแม่ คืนหนึ่งได้เยอะเลยค่ะ อย่างเมื่อคืนปุณได้มาเกือบสี่พันเลยค่ะ นี่ยังไม่รวมเงินเดือนนะคะ” “รายได้มันดีก็จริงแต่แม่กลัวสุขภาพเราจะแย่ไปด้วย ถ้าเปิดเทอมแม่ว่าจะให้หนูหยุดทำงานกลางคืนนะลูก” “ปุณคุยกับเจ้าของร้านไว้แล้วค่ะแม่ ถ้าเปิดเทอมปุณไปแค่คืนวันศุกร์กับวันเสาร์ค่ะ”“แม่นึกว่าเปิดเทอมจะหยุดทำงาน”“หยุดทำไมล่ะคะแม่รายได้ดีขนาดนั้น ปุณว่าอีกไม่นานเราคงใช้หนี้เจ๊น้ำหมด ถ้ามีเงินเหลือจะได้ส่งให้ปั้นด้วย”“เอาที่ตัวเอง
Last Updated : 2025-02-12เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 8 งานงอก
หลังผ่าตัดผ่านไปหนึ่งสัปดาห์มารดาของปุณณิศาก็ฟื้น แต่หมอก็ยังไม่ให้ออกจากโรงพยาบาลเพราะจะต้องอยู่พักฟื้นต่ออีกจนกว่าจะมั่นใจว่าจะไม่มีอาการแทรกซ้อน “แม่ขา ปุณดีใจมากที่แม่ตื่น” หญิงสาวจับมือมารดาแน่น เธอยิ้มทั้งน้ำตา “ปั้นก็ดีใจครับแม่ ตอนนี้ยังเจ็บอยู่ไหมครับ ปวดหัวไหม เวียนหัวไหมครับ” “แม่ปวดหัวนิดหน่อยจ้ะ แม่นึกว่าตัวเองจะไม่ได้เห็นหน้าลูกสองคนอีกแล้ว” ปนัดดาน้ำตาซึมเธอไม่คิดเลยว่าตัวเองจะมีชีวิตรอด จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ยังมีสติได้ยินเสียงคนตะโกนขอความช่วยเหลือจากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบ “แม่นอนไปหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ เลยค่ะ” “ตายล่ะ แม่นอนไปนานขนาดนั้นแล้วค่ารักษาล่ะลูก แล้วนี่โรงพยาบาลเอกชนใช่ไหม” สีหน้าคนเจ็บซีดลงเพราะไม่รู้ว่าจะหาเงินค่ารักษามาจากที่ไหน “ไม่ต้องห่วงค่ะแม่ คู่กรณีเขามีประกันชั้นหนึ่ง เขารับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดค่ะ” “จริงเหรอปุณ” “จริงสิคะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้เลยค่ะ” “ถึงเราจะไม่ต้องจ่ายค่ารักษาแต่เราก็ขาดรายได้ แล้วรถแม่ล่ะ” “ตอนนี้รถอยู่ที่อู่ซ่อมค่
Last Updated : 2025-02-12เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 9 ทางออก
ปุณณิศาเปลี่ยนมาสวมชุดเกาะอกรัดรูปสีแดงเพลิงส่งให้ร่างที่ขาวอยู่แล้วกลับขาวเด่นยิ่งขึ้น ชุดที่สวมนั้นเน้นสัดส่วนยั่วยวนจนเธอเองมองในกระจกแล้วยังรู้สึกว่ามันเซ็กซี่เกินไปด้วยซ้ำ เธอนั่งให้เพื่อนร่วมงานช่วยแต่งหน้าในขณะที่สมองกำลังคิดทบทวนสิ่งที่ทำอยู่ว่ามันจะคุ้มค่าไหมกับสิ่งที่ต้องเสียไปเพียงเพื่อเงินห้าหมื่นบาท“ปุณ เรารู้นะว่าปุณกำลังคิดว่าสิ่งที่ทำมันถูกต้องไหม แต่ปุณอย่าลืมนะว่าเราเลือกเกิดไม่ได้ ถ้าปุณไม่ทำแล้วจะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายให้โรงพยาบาล แล้วถ้าป้าดาไม่ได้ออกจากโรงพยาบาลตามกำหนดปุณก็ต้องจ่ายค่ารักษาเพิ่ม”“เรากลัวแม่รู้แม่จะเสียใจ”“แล้วปุณมีทางออกอื่นไหมล่ะ”“ก็เพราะไม่มีทางออกน่ะสิ ถึงต้องทำแบบนี้ กัญญาห้ามบอกเรื่องนี้กับแม่และน้องเราเด็ดขาดนะ”“ไม่บอกหรอกน่า สัญญาเลย” กัญญาวีร์เกี่ยวก้อยสัญญากับเพื่อน เธอเองก็อยากจะช่วยเพื่อนแต่ก็หาทางออกไม่ได้เหมือนกัน ลำพังเงินของตัวเองแต่ละเดือนก็แทบจะไม่มีเหลือแล้วจะเอาเงินที่ไหนให้เพื่อนหยิบยืม“แต่เรากลัว...” ปุณณิศาพูดด้วยเสียงสั่น“เราเข้าใจปุณนะ ปุณท่องไว้นะว่าทำเพื่อแม่และน้องถ้าไม่ทำ แม่ก็จะไม่ได้ออกจากโรงพ
Last Updated : 2025-02-12เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 10 ครั้งแรกแต่ไม่ใช่ครั้งเดียว
ชานนท์ดันให้หญิงสาวนอนลงบนเตียงแล้วเบียดร่างแข็งแรงให้เสียดสีกับร่างเย้ายวนด้านล่าง ปุณณิศาหน้าแดงระเรื่อ เนื้อตัวสั่นสะท้านกับสัมผัสที่ไม่เคยพบเจอ และเมื่อสบตากับนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยไฟปรารถนาก็ทำให้เธอแทบจะไม่เป็นตัวของตัวเอง“แสดงเก่งดีนี่”เสียงทุ้มกระซิบก่อนจะส่งปลายลิ้นเข้าไปตวัดหยอกล้อกับซอกคอและติ่งหู ขบเม้มเบาๆ ทำให้ปุณณิศาปั่นป่วนไปทั้งท้องน้อย ชายหนุ่มประกบปากจูบอีกครั้งส่งปลายลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรง ปากนุ่ม เกี่ยวพันกับเรียวลิ้นเล็กอย่างหิวกระหาย ความหวานที่ได้รับยิ่งทำให้ชานนท์รู้สึกหลงใหล ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่กระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนของเขาให้ลุกโชนได้มากเท่านี้มาก่อนเลยความรู้สึกต่อต้านในคราแรกเริ่มเปลี่ยนเป็นความแปลกใหม่ปุณณิศากำลังจะหมดแรงเพราะฤทธิ์จูบจากเขา“อ่า...”ชานนท์ครางด้วยเขาพอใจกับการตอบสนองเงอะงะของ คนที่เขาคิดว่าเธอกำลังเสแสร้ง กายของเขารุ่มร้อนและจูบก็เริ่มร้อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ กว่าเขาจะเขายอมผละออกจากปากอวบอิ่ม ปุณณิศาก็แทบจะขาดอากาศหายใจชายหนุ่มสูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่น เขาไล้ปากและจมูกลงไปยังซอกคอระหง ยอมรับเลยว่ากลิ่นกายของเธอช่างหอมและเย้ายวนอย่างที่ไม่เ
Last Updated : 2025-02-12เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 11 ดิลลับ
“คุณนนท์หนูไม่ไหวแล้ว” ปุณณิศาร้องขอเธอกำลังจะหมดแรงในขณะที่เขายังคงไม่ยอมหยุดพัก “อีกครั้งปุณ” ปุณณิศาไม่คิดมาก่อนเลยว่าการร่วมรักครั้งแรกของเธอจะเกิดความรู้สึกมากมายได้ขนาดนี้ ทั้งสุข ทั้งเสียว ทั้งทรมาน ยิ่งเห็นใบหน้าหล่อชื้นไปด้วยเหงื่อยามที่เขาอยู่ด้านบนตัวเธอแล้วก็ยิ่งทำให้อารมณ์ปรารถนาของเธอพุ่งขึ้นสูงได้อย่างง่ายดาย “แน่นมาก ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยปุณเธอทำให้ฉันแทบคลั่ง” “คุณนนท์..อื้ม..หนูจะถึงอีกแล้ว...” “พร้อมกันนะปุณ อื้อ....อ่าห์.....” เสียงแหบพร่าครางอย่างสุขสม ความรู้สึกที่ช่องทางรักโอบรัดมันทำให้เขาฉีดพ่นลาวารักออกมาอย่างมากมายไม่รู้จบ ชานนท์รีบถอดเกราะป้องกันออกจากนั้นสวมกอดเธอไว้แน่นอย่างที่ไม่เคยทำแบบนี้กับคู่นอนคนไหนมาก่อน “ฉันมีความสุขมากปุณณิศา เธอก็มีความสุขเหมือนกันใช่ไหม” เขากระซิบข้างหู แต่อีกคนกลับนอนนิ่ง พอเขาก้มหน้ามองก็เห็นว่าเธอหลับไปแล้ว “ฉันไม่อยากให้เธอทำแบบนี้กับใครเลยปุณณิศา”เมื่อได้ครอบครองเธอเป็นคนแรกเขาก็รู้สึกหวงแหนและยอมไม่ได้ถ้าจะให้ใครม
Last Updated : 2025-02-14เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 12 ถ้าจะนอนก็ต้องจ่าย
เมื่อคืนกัญญาวีร์แวะที่ร้านขายยาที่เปิดตลอด 24 ชั่วโมงเพื่อซื้อยาแก้ปวดและแก้อักเสบให้ปุณณิศาทานเช้านี้หญิงสาวเลยไม่รู้สึกเจ็บมาก แต่ตามเนื้อตัวยังมีร่องรอยที่เขาทำไว้ เมื่อนึกไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนกายสาวก็สั่นสะท้าน เธอยอมรับว่ามันเจ็บมาก แต่หลังจากนั้นเขาก็อ่อนโยนกับเธอมากขึ้นปุณณิศาจำไม่ได้ว่าตัวเองมีความสุขกี่ครั้ง รู้แต่ไม่เคยมีความสุขแบบนั้นมาก่อน ไม่รู้ว่าเวลาที่เขาเห็นตัวเองในกระจกเขาจะคิดถึงเธอเหมือนที่เธอคิดถึงเขาหรือเปล่า เพราะเธอเองก็ทั้งข่วนทั้งหยิกและกัดไปที่บ่าของเขาไปไม่รู้กี่ครั้ง แต่ตอนนั้นมันห้ามร่างกายไม่ได้เลยสักนิด ทุกอย่างมันเป็นไปตามสัญชาตญาณซึ่งเขาเป็นคนปลุกมันขึ้นมา ปุณณิศาใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวนานกว่าทุกวันเพราะต้องปกปิดร่องรอยที่เขาทำไว้ให้ดีก่อนที่จะออกจากบ้าน หญิงสาวแวะที่ธนาคารจัดการขึ้นเช็คจากนั้นก็รีบตรงไปยังโรงพยาบาล “พี่ปุณมาพอดีเลย ผมขอไปเรียนก่อนนะครับแม่แล้วตอนเย็นจะมาใหม่นะครับ” “ตั้งใจเรียนนะปั้น” “ครับแม่ ผมไปก่อนนะครับแม่ พี่ปุณ” พอลูกชายออกไปแล้วสีหน้าที่ยิ้มแย้มเมื่อคร
Last Updated : 2025-02-14
Latest chapter
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 43 เข้าหอครั้งที่เท่าไหร่ (ตอนจบ)
หลังจากไปทานอาหารค่ำ ชานนท์ก็ไปส่งปนัดดาและกัญญาวีร์ที่บ้าน กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็เป็นเวลาสี่ทุ่มกว่า “หนูคิดอะไรอยู่” ชานนท์ถามคนที่นั่งพิงหัวไหล่ของตนอยู่บนโซฟาตัวโตในห้องนอนหลังจากที่หญิงสาวอาบน้ำเสร็จ “กำลังคิดว่าหนูเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากคนหนึ่ง ไม่น่าเชื่อนะคะว่าหนูจะรอดจากแผนการของคุณพลอยกมลมาได้” “นั่นสิ พี่ไม่คิดเลยว่าเขาจะร้ายกาจขนาดนั้น ถ้าพี่ยอมแต่งงานกับเขาตามที่แม่บอกก็ไม่รู้เหมือนกันว่าชีวิตพี่จะมีความสุขแบบนี้ไหม ขอบคุณนะปุณ ขอบคุณที่หนูเข้ามาในชีวิตพี่” “หนูต้องขอบคุณพี่นนท์ คุณปู่และก็ครอบครัวของพี่มากกว่าที่ไม่รังเกียจหนู” “หนูเป็นเด็กกตัญญูที่หนูทำก็เพื่อครอบครัว ใครจะรังเกียจหนูล่ะ พี่ยิ่งรักหนูมากขึ้นด้วยซ้ำ” “พี่บอกรักหนูอีกแล้ว” ปุณณิศาแหงนหน้ามองแล้วยิ้ม “หนูชอบไหมล่ะ พี่อยากบอกรับหนูทุกวันวันละหลายรอบเลยดีไหม” “ดีคะ หนูก็จะบอกรักพี่วันละหลายๆ รอบ หนูมีความสุขมากเลยค่ะ” “แต่หน้าหนูยังดูเป็นกังวลอยู่เลยนะ” “ก็เรื่องแม่ของพี่” “แม่เลิกจับคู่แล้วล
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 42 ฉีกหน้าใคร
“ปุณ ไม่น้อยใจใช่ไหมที่ไม่มีงานแต่งงานใหญ่โต” ชานนท์ถามหญิงสาวที่อยู่ในเดรสสีขาวซึ่งดูไม่เหมือนชุดแต่งงานเท่าไหร่ ส่วนเขาก็แค่สวมเสื้อเชิ้ตสบายๆ เพราะวันนี้เป็นแค่การจดทะเบียนสมรสและการทานอาหารร่วมกันของครอบครัวเท่านั้น” “ไม่ค่ะ หนูว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะคะไม่ต้องจัดงานให้วุ่นวาย” “พี่กลัวหนูเสียใจ” “ไม่เลยค่ะ แค่พี่นนท์อยู่ข้างๆ หนูแค่นั้นก็พอแล้วค่ะ” “ก็หนูน่ารักแบบนี้พี่ถึงรักหนูหมดใจ” “อะไรนะคะ” “พี่บอกว่ารักหนูหมดใจ” “พี่นนท์” หญิงสาวกอดเขาแน่น “หนูเป็นอะไร ไหนว่าไม่น้อยใจแล้วร้องไห้ทำไม” “ก็เมื่อกี้พี่บอกรักหนู หนูดีใจ” “พี่ขอโทษที่พูดช้าไป แต่พี่รักหนูมานานแล้ว รักมาก” “หนูก็รักพี่ค่ะ แล้วก็ดูออกว่าพี่รักหนู รักของพี่ไม่ต้องพูดหนูก็รู้” “ต่อไปพี่จะพูดบ่อยดีไหม” “แล้วแต่พี่เลย หนูไม่บังคับหรอกค่ะ” “หนูทำไมน่ารักขึ้นทุกวันเลยนะ” ชานนท์กอดเธอแล้วจุมพิตไปบนไรผมอย่างรักใครก่อนที่จะพากันไปยังบ้านของคุณปู่ ในห้องรับแขกตอนนี้มี
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 41 ซ้อนแผน
สัญชัยโทรหาพลอยกมลเพื่อแจ้งว่าเขาจัดการงานที่สั่งเรียบร้อยแล้ว เลยอยากได้เงินส่วนที่เหลือเพิ่ม พลอยกมลนัดให้เขาไปที่ตึกร้างแห่งหนึ่งซึ่งอยู่นอกเมือง “ทำไมต้องออกไปไกลขนาดนั้นด้วยล่ะ” “ฉันไม่อยากให้ใครเห็นว่านายอยู่กับฉัน ถ้าได้เงินแล้วก็เก็บตัวสักพักนะ” “แน่นอนผมว่าจะข้ามฝั่งแก้มมือแถวปอยเปตสักหน่อย เงินที่พี่ให้มารับรองได้เลยว่าผมจะใช้ให้คุ้ม” เขานัดแนะกับตำรวจอีกครั้งว่าให้พูดยังไงบ้างเพื่อให้ผู้ว่าจ้างยอมสารภาพ จากนั้นก็ให้ถอยออกมาแล้วตำรวจจะเข้าไปจัดการต่อ ขณะที่ขับรถไปตามเส้นทางที่พลอยกมลบอก สองข้างทางก็เริ่มเปลี่ยวขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีบ้านคนและรถยนต์สัญจรผ่านไปมาเลยแม้แต่คันเดียวเพราะเป็นถนนเลี่ยงเมืองแต่แล้วจู่ๆ ก็มีรถจักรยานยนต์คันหนึ่งขับมาด้วยความเร็วสูง มันขับมาจนเกือบจะชิดกับรถที่เขาขับอยู่ จากนั้นชะลอให้ความเร็วเท่ากัน คนซ้อนท้ายเปิดกระจกหมวกกันน็อคขึ้น พอเขาลดกระจกลงมันก็รีบบิดหนีไป สัญชัยรู้สึกหงุดหงิดเขาอยากจะขับตามไปเอาเรื่องแต่ติดที่ว่าตัวเองกำลังทำตามแผนอยู่จึงได้แต่ปล่อยผ่าน แต่พอขับมาถึงบริเวณทางโค
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 40 ใครกันทำแบบนี้
สัญชัยเลือกโรงแรมม่านรูดที่ใกล้ที่สุดเพื่อจัดการกับเหยื่อแสนโอชะ จากแผนเดิมเขาจะจัดการเธอในรถ แต่เพราะอยากหาความสุขจากเรือนร่างที่หอมกรุ่นให้สมกับความเหนื่อยที่ต้องตามเธอมาถึงกรุงเทพ เตียงนอนกว้างๆ จึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเขา เขานั่งมองเธออย่างใจเย็น รอเวลาให้เธอรู้สึกตัวเพราะอยากสนุกกับเธอตอนที่มีสติมากกว่า มือหยาบกร้านเลื่อนตามเรียวขาที่โผล่พ้นกระโปรงสีสวย ไต่ขึ้นสูงทีละนิด มือหนึ่งดึงบรรจงจับเส้นผมสวยมาดมอย่างเสน่หา กลิ่นกายสาวหอมเย้ายวนกว่าผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมา ถึงแม้จะรู้ว่าเธอมีสามีแล้วแต่ก็ใช่ว่าจะโชกโชนเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยเจอมาก่อนหน้านี้ เพราะเสียงฮึมฮัมในลำคอบวกกับมือที่ไต่ไปตามแขนและขาทำให้ปุณณิศาค่อยๆ รู้สึกตัวทีละนิด เธอได้กลิ่นเหงื่อไคลลอยมาปะทะจมูกแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านั้นตนเองถูกใครบางคนพาออกมาจากสวนสาธารณะ พอเธอลืมตาขึ้นมาก็เจอกับผู้ชายคนเดิมที่ตอนนี้ใบหน้าของมันอยู่ห่างเธอเพียงคืบ “กรี๊ดดดดด ปล่อยฉันนะ นายจับฉันมาทำไม ใครก็ได้ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ”ปุณณิศาตะโกนสุดเสียงพร้อมกับขยับตัวหนีจนหลังชนกับหัวเตีย
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 39 ครั้งนี้ไม่พลาด
ปุณณิศาไม่ขัดข้องที่งานแต่งงานของตนเองจะถูกจัดขึ้นตามฤกษ์ที่คุณปู่หาให้ แต่มารดาของหญิงสาวดูจะตกใจที่ความสัมพันธ์แบบปลอมๆ ที่ทั้งสองมีในตอนแรกเปลี่ยนไปเร็วมาก แต่พอเธอได้คุยกับคุณปู่ของชายหนุ่มก็สบายใจขึ้น ปนัดดาไม่ได้เรียกร้องอะไรมากขอแค่ชานนท์จะไม่ทิ้งลูกสาวเธอแค่นั้นก็พอแล้ว แต่ปู่มนตรีไม่ยอมและบอกว่าเรื่องสินสอดทองหมั้นจะจัดให้อย่างเหมาะสม แม้ว่าการแต่งงานครั้งนี้จะเป็นเพียงการแต่งแบบเงียบๆ เชิญแค่ครอบครัวของทั้งสองฝ่ายมาเป็นพยานในการจดทะเบียนสมรสเท่านั้นก็ตาม แต่หลังจากหญิงสาวเรียนจบแล้วก็จะมีการจัดงานแต่งงานขึ้นอีกครั้งถึงตอนนั้นก็คงจะจัดอย่างยิ่งใหญ่ซึ่งชานนท์และปุณณิศาก็เห็นดีด้วย “แม่เราว่ายังไงบ้างล่ะตานนท์จะมาร่วมงานไหม” “ไม่รู้เหมือนกันครับ ผมบอกแค่พ่อกับยัยตา ส่วนคุณแม่ผมยกหน้าที่ให้คุณพ่อเป็นคนบอกครับ” “กลัวไหมว่าแม่เขาจะไม่มา” “ถึงเขาไม่มาเราก็แต่งกันได้นี่ครับปู่” ชานนท์ไม่ได้สนใจว่ามารดาจะมาร่วมงานหรือเปล่า คนที่เขาแคร์มากที่สุดเป็นคุณปู่กับปุณณิศามากกว่า “หลานปู่คนนี้มันแน่จริงๆ ไม่
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 38 หนูคิดว่าปู่โง่เหรอ
หลังจากที่ตกลงคบกันอย่างจริงจังแล้ว ปุณณิศาก็รู้สึกว่าตัวเองมีความสุขมากขึ้นกว่าเดิม เพราะไม่ต้องกังวลถึงเรื่องสัญญาที่กำลังจะหมดลง แต่ทุกครั้งที่เธอมาทานอาหารหรือมานั่งคุยกับคุณปู่มันก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิด “ปู่คะ แค่นี้พอหรือยังคะ” ปุณณิศาถามคุณปู่มนตรีพร้อมกับชูดอกกล้วยในมือให้ท่านดู วันนี้เป็นวันเสาร์ซึ่งตามปกติแล้วปุณณิศาจะกลับไปช่วยมารดาทำขนมที่บ้าน แต่วันนี้เธอเห็นว่าลุงทศไม่ค่อยสบายก็เลยอยากจะอยู่เป็นเพื่อนคุณปู่ ท่านจึงชวนเธอมาที่เรือนกล้วยไม้เพื่อตัดกล้วยไม้บางส่วนไปถวายพระในวันพรุ่งนี้ “พอแล้วล่ะ ขอบใจหนูมากที่มาช่วยปู่ แล้วพรุ่งนี้จะไปวัดกับปู่ไหมล่ะ” “ค่ะ หนูว่าจะทำกล้วยบวชชีไปถวายพระด้วยดีไหมคะ กล้วยที่คุณปู่ปลุกไว้กำลังสุกได้ที่เลยค่ะ” “ได้สิ หนูทำเป็นเหรอ” “ค่ะ หนูเคยช่วยแม่อยู่บ่อยๆ” “จริงสิ ปู่จำได้หนูเคยบอกว่าแม่ทำขนมไทยขายด้วย” “ค่ะคุณปู่ แต่ตอนนี้ไม่ได้ทำไปขายแล้วค่ะ แม่ทำขนมส่งร้านกาแฟค่ะ แต่บางครั้งก็จะมีลูกค้าขาประจำมาสั่งเป็นหม้อใหญ่ เอาไปเลี้ยงแขกบ้างไปถวายพระบ้าง” “แล้ว
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 37 จำว่าเป็นเมียก็พอ
วันนี้ปุณณิศามีเรียนในตอนบ่ายหญิงสาวจึงตื่นนอนสายกว่าทุกวัน เธอไม่ต้องไปทานอาหารเช้ากับคุณปู่เพราะวันนี้ท่านไปทำบุญที่วัดกับลุงทศตั้งแต่เช้าเรื่องที่ชานนท์บอกว่าจะคุยด้วยก็ยังไม่ได้คุย เพราะเมื่อคืนเธอหมดแรงหลับไปก่อน พอตื่นเช้ามาเขาก็ออกไปทำงานแล้ว หญิงสาวเดินลงมาที่ห้องครัวก็มีอาหารวางอยู่บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เธอทานเสร็จก็เก็บล้างและคิดว่าจะออกไปมหาวิทยาลัยสักสิบเอ็ดโมงเพราะมีแผนจะไปยืมไอแพดที่มหาวิทยาลัยขณะกำลังแต่งตัวชานนท์ก็โทรมาบอกเธอรอเขาอยู่ที่บ้านเพราะชายหนุ่มจะมารับเธอไปส่งที่มหาวิทยาลัย พอเขามาถึงเธอก็เร่งให้เขารีบไปส่งทันที“มีเรียนบ่ายโมงใช่เหรอ ทำไมดูรีบจังพี่ว่าจังพี่ว่าจะชวนหนูไปหาอะไรกินแล้วค่อยไปเรียนสักหน่อย”“หนูรีบไปยืมไอแพดค่ะ พี่นนท์ออกรถเลยค่ะ”“ยืมไอแพด ยืมใครครับ แล้วทำไมไม่ซื้อเอง”“ยืมที่คณะค่ะ เขามีให้นักศึกษายืม แต่ต้องเขียนคำร้องแล้ววันนี้ก็เปิดให้เขียนคำร้องวันแรกค่ะ หนูอยากรีบไปเขียนก่อนเข้าเรียนค่ะ”“พี่เคยบอกว่าถ้าอยากได้อะไรก็ให้บอกจำไม่ได้เหรอ”“จำได้ค่ะ แต่นี่มันเป็นเรื่องส่วนตัวของหนู”ชานนท์หันมามองก่อนจะถอนหายใจอย่างแรงพลางส่ายหน้า“
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 36 หลงเด็ก
ชานนท์กดริมฝีปากลงกับเนินอกอวบอิ่มหนักๆ สร้างร่องรอยตีตราจองไว้ทุกจุดที่ลากผ่า ปลายนิ้วเรียวยาวเลื่อนลงไปสัมผัสจุดอ่อนไหวเบื้องล่าง“พี่นนท์...”“เปียกอีกแล้ว”“ก็เพิ่งอาบน้ำ”“แน่ใจเหรอว่าเพราะอาบน้ำ”“พี่นนท์ขา...”หญิงสาวเสียงสั่นเลือดลมในกายพลุ่งพล่านร้อนรุ่มไปด้วยเพลิงราคะที่พร้อมจะแผดเผา ลมหายใจเริ่มสะดุดเพราะนิ้วร้ายที่รุกล้ำนั้นขยับเข้าออกเร่งเร้าให้ไฟให้โหมกระหน่ำมากขึ้นทุกขณะ“เสียวมากไหนคนเก่ง”“อื้ม พี่นนท์ขาอย่าแกล้ง”“ใครจะแกล้งเมียกันล่ะ พี่ก็แค่กำลังจะส่งหนูไปสวรรค์”“อ๊า...”เสียงครวญครางของหญิงสาวที่ค่อยๆ เพิ่ม ระดับความดังมากขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งสูงจากการปรนเปรอด้วยนิ้วร้ายที่หมุนวนคว้านครูดเสียดสีจนสมองของปุณณิศามึนงงไปหมด ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงแรงบีบรัดที่ตอดถี่รัวกล้ามเนื้อภายในกลีบกุหลาบสีสวยของเธอ สองหนุ่มสาวสบตาสื่อสารกันทางความรู้สึกที่เข้าใจได้ไม่ยาก ปุณณิศาหน้าแดงซ่านร่างกายกำลังจะถึงจุดสูงสุด ชานนท์ดูดเต้างามเข้าอุ้งปาก ปลายลิ้นตวัดเลียเม็ดทับทิม ขณะส่งนิ้วรัวเร็วจนในที่สุดหญิงสาวก็ขับน้ำหวานออกมาจนชุ่มไปทั้งปลายนิ้ว เธอเกร็งกระตุกรัดนิ้วอย่างรุนแรงจนเขาต้องร
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 35 ง้อเมีย
ชานนท์ขับรถตรงมาจอดที่หน้าบ้านของตัวเองเพราะอยากจะคุยกับปุณณิศาให้รู้เรื่อง แต่พอเขาจอดรถ เธอก็เปิดประตูแล้วรีบเดินไปทางบ้านของคุณปู่ เขาเลยต้องเดินตามเธอไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ แม้ว่าตัวเองเพิ่งจะร้องไห้มาในรถแต่พอมาเจอกับคุณปู่ปุณณิศาก็ปรับอารมณ์ของตนเองได้อย่างดี เธอไม่อยากให้ท่านต้องเป็นกังวลไปด้วยที่เห็นว่าเธอกับเขาโกรธกันอยู่ “เปิดเทอมแล้วเรียนนักไหมล่ะปุณ” “ไม่ค่ะ ช่วงนี้ยังสบายๆ อยู่ค่ะ แต่เดือนหน้าก็คงจะเริ่มหนักขึ้น” “อดทนนะ อีกไม่ถึงสองปีก็จะจบแล้ว คิดไว้หรือยังว่าจบแล้วจะไปทำงานที่ไหน”“หนูอยากสอนที่โรงเรียนใกล้บ้านค่ะ แต่ไม่รู้จะสอบได้ไหม เพราะโรงเรียนที่อยู่ในเมืองคนก็จะสอบกันเยอะค่ะ แต่บางทีก็คิดเหมือนกันค่ะว่าอยากจะไปสอบโรงเรียนไกลๆ เพราะไม่ค่อยมีใครอยากไปกันเท่าไหร่ โอกาสที่เราจะสอบบรรจุเป็นข้าราชการได้ก็มีมากขึ้น”“แล้วถ้าต้องอยู่ลำบากแบบนั้นหนูจะทนได้เหรอลูก” ปู่มนตรีเป็นห่วงกลัวหลานสะใภ้จะลำบาก“ได้สิคะ”“ปู่ขออวยพรให้หนูสอบได้โรงเรียนที่อยู่ใกล้ๆ บ้านก็แล้วกันนะลูก ปู่ไม่อยากให้ไปไกลเลย”“ขอบคุณค่ะคุณปู่”“จะไปสอบทำไมใ
