MasukShare
บทนำ
Terakhir Diperbarui:
2025-03-27 13:58:59บทนำ
‘คอยดูนะ ข้าจะให้เจ้าชดใช้ร้อยเท่าพันเท่า จู่ล่งไอ้คนไร้คุณธรรม’
จื่อรั่ว อยากจะตะโกนด่าคนที่ที่สั่งให้นางมานั่งแอบซุ่มในพุ่มไม้กลางดึกดื่น อดหลับอดนอน แถมยุงก็กัด แต่ก็ทำได้เพียงแค่ก้นด่าผู้ว่าจ้างในใจเท่านั้น เพราะหากเสียงดัง คนที่กำลังถูกนางจับตาอยู่ได้รู้ตัวแน่นอน
มือบางคว้าดึงทึ้งต้นหญ้าใบ้ไม้ที่ไม่รู้เรื่องราว เพื่อระบายอารม ไม่เขาใจว่าทำไม องครักษ์จู่ล่ง ต้องให้นางมาเฝ้าองค์หญิงเหม่ยฮวาในคืนนี้ด้วย หลังจากที่เฝ้าสืบข่าวขององค์หญิงมาตลอด 1 เดือน นางไม่เห็นว่าองค์หญิงจะมีบุรุษใดที่หมายปอง อีกทั้งองค์หญิงอายุเพียง 15 หนาวเท่านั้น เจ้านายขององค์รักษ์จูหวังสูงอยากเป็นราชบุตรเขย ถึงกับต้องจ้างวานให้นางมาคอยสอดส่องรายงานเรื่องราวขององค์หญิงเพื่อหวังพิชิตใจพระองค์ พอนึกถึงเรื่องการแต่งงาน ใบหน้างามก็สลดลงทันที
สตรีที่นั่งยองๆกอดเข่าอยู่ในพุ่มดอกกุหลาบ พยามยามทำตัวแนบชิดกลมกลืนเข้าไปในพุ่มดอกไม้ให้มากที่สุด นางคือคุณหนูจื่อรั่ว คุณหนูใหญ่สกุลจื่อ ตอนนี้นางอายุเกิน 22 แล้ว เลยวัยแต่งงานมาหลายปี ไม่ใช่ไม่มีชายใดมาสู่ขอ ตั้งแต่งเข้าพิธีปักปิ่นนางก็มีคุณชายจากหลายตระกูลมาเกี้ยวพาไม่ขาดสาย ด้วยใบหน้างดงามราวกับดอกกุหลาบที่นางพยามทำตัวกลมกลืนอยู่ แต่พอถึงคราวพูดถึงเรื่องหมั้นหมายชายหนุ่มเหล่านั้นก็มักจะหายไป บางคนไม่หายก็แต่งงานกับสตรีอื่น
เข้าใกล้การได้ออกเรือนมากที่สุดก็ปลายปีที่แล้ว คุณชายซีหาวหมั้นหมายนางสำเร็จ ไม่มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้น แต่พอใกล้ถึงวันแต่งงาน ก็มีเหตุให้ไฟไหม้บ้านสกุลซี แม้จะมีใครได้รับบาทเจ็บ เพราะไหม้เรือนรับรองที่ไม่มีแขกพัก แต่เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ทุกคนมุ่งเป้ามาที่นาง ว่านางคือต้นเหตุ ทำให้เกิดเรื่องร้ายๆกับสกุลซี งานแต่งจึงถูกยกเลิกไป
ข่าวลือเกี่ยวกับนางมีมากมาย ดวงไร้คู่บ้างล่ะ ดวงกินสามีบ้างล่ะ ดวงอัปมงคลบ้างล่ะ
“เฮ้อ!” ร่างบางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“นั้นใคร!!!!”
อยู่ตอบให้โง่สิ จื่อรั่วคลานเข่าหนีอย่างว่องไว ไร้ภาพลักษณ์คุณหนูตระกูลใหญ่ ภาพลักษณ์อะไรกัน ชีวิตรอดสำคัญกว่าาาาาา
Bab terkait
เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ บทที่1
บทที่1มือบางสั่นเทาค่อยๆรับจดหมายจากแม่นม ค่อยๆคลี่อ่านด้วยใจระทึก หวังให้มันเป็นเพียงจดหมายถามสาระทุกข์สุขดิบจากบิดาเท่านั้น แต่คราวนี้ไม่ได้มีเพียงจดหมาย แต่มีคณะเดินทางมากับจดหมายด้วยแต่เมื่ออ่านไปได้เพียงไม่กี่ตัวอักษรน้ำตาก็หยดลงจดหมายจนเปียกปอน ร่างบางสั่นเทาจื่อรั่ว แม้นางนั้นจะเป็นถึงคุณหนูใหญ่ตระกูลจื่อ บุตรสาวของเจ้ากรมอารักษ์ แต่กระนั้นนางก็เป็นเพียงบุตรสาวของฮูหยินรองเท่านั้น หลังจากมารดาเสียชีวิต ฮูหยินเอกย่อมไม่คิกจะปล่อยให้ลูกสาวของคนที่ค่อยทิ้มแทงหัวใจอยู่ในจวนเดียวกัน จื่อฮูหยินส่งนางมาอยู่หมู่บ้านใกล้จากเมืองหลวงทันทีที่มารดาของจื่อรั่วเสียชีวติ ตอนนี้จิ่อรั่วอายุเพียง 8 หนาวเท่านั้น จื่อฮูหยินให้เหตุผลว่านางนั้นแพ้ท้องหนัก ไม่อาจดูแลเด็กในวัยกำลังซุกซนอย่างจิ่อรั่วได้ บิดาที่เป็นเพียงที่พึ่งเดียวก็ไม่เคยคิดจะเหลี่ยวแล เพราะเกรงใจฮูหยินเอกตราบวันนั้นจนวันนี้ ก็ล่วงเลยมา 10 ปี คนตระกูลจื่อไม่เคยมีใครมาเยี่ยมเยี่ยนนางเลยซักครั้ง จดหมายมาเขียนมาเพียงถามข่าวคราว และส่งเบี้ยหวัดมาให้ทุกๆเดือน แต่ไม่มีครั้งใดที่บอกให้นางกลับเมืองหลวงได้ นางเองก็หมดความหวังที่จะกลับไปแ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-27เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ บทที่2
บทที่2แม่นมจางวิ่งวุ่นไปทั่วจวน สั่งงานสาวใช้และคนงาน เช็คข้าวของที่ต้องตระเตรียมขนย้ายกลับเมืองหลวง แม้ว่าคุณหนูใหญ่จะสั่งเอาไว้ว่าให้พวกสาวใช้และคณะที่เดินทางมาจากเมืองหลวงทั้งหมดจัดการ แต่นางงก็ยังไม่วางใจ“นั้นโต๊ะเครื่องแป้งของคุณหนู พวกเจ้าขนระวังๆ หน่อย หากมีอะไรเสียหาย ข้าจะให้นายท่านลงโทษพวกเจ้า” นิ้วเหี่ยวหย่น ชี้ไม่ชี้มือเป็นพันละวันเมื่อเห็น บ่าวชายสองคนยกโต๊ะที่คุณหนูใช้แต่งหน้าทำผมทุกเช้าอย่างไม่ออมแรง จนกระจกทองเหลืองบานใหญ่สั่นไหวหวิดจะล่วงหล่นลงมา หาเป็นโต๊ะเครื่องแป้งปกติแล้ว ด้วยกำลังการยกเพียงเท่านี้คงไม่เสียหายอันใด แต่สำหรับข้าวของของคุณหนูของนางนั้นเป็นสิ่งของที่ใช้งานมาแล้วร่วม 10 ปีไม่เคยได้ซื้อเปลี่ยนด้วยเบี้ยหวัดที่ถูกส่งมาให้นั้นเพียงพอสำหรับใช้ในชีวิตประวันสำหรับ หนึ่งสตรีหนึ่งบ่าวรับใช้อย่างนางเท่านั้น แม้อยู่ห่างไกลจื่อหฮูหยินก็ยังไม่เคยคิดเมตตา บุตรสาวอีกคนของสามีเลยสาวใช้ต่างพากันเบ้ปาก เชอะของเก่าๆ พวกนี้ จะให้มาทะนุถนอมอะไรหนักหนา ของใช้ในเรือนพวกนางยังดูดีกว่าเสียอีก หากไม่ได้รับคำสั่งจากนายท่าน ว่าจะต้องพาคุณหนูใหญ่กลับไปอย่างสงบที่สุด พวกนางไม่ม
Terakhir Diperbarui : 2025-03-27เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ บทที่3
บทที่3“ระวัง..โอ้ยช้าๆ เจ้าคะ” แม่นมจางลุ้นจนตัวโก่งแทบทุกการเคลื่อนไหวของจื่อรั่ว ทำเอาใจหายใจคว่ำตลอดเวลา รู้ดีว่าเนื้อแท้จริงแล้วคุณหนูของนางเป็นเยี่ยงไร แต่ก็ไม่เคยทำใจได้ซักหน ก่อนจะฟู่ลมหายใจออกจากปากยาวเหยียดหลังจากเห็นเท้าเรียวเล็กๆ ก้าวสัมผัสพื้นดิน“คิกๆ ข้าปีนขึ้นปีนลงแบบนี้มาไม่รู้กี่ร้อยรอบ ให้หลับตาปีนลงมายังได้เลย” จื่อรั่วเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ อดที่จะขำกับท่าทางเป็นกังวลจนเกิดเหตุของแม่นมไม่ได้“แต่ข้าไม่ชินเลย” หญิงชรารีบถลาเข้ามาปัดเศษใบไม้และกิ่งไม้เล็กๆ ออกจากเสื้อคลุมของจื่อรั่ว“เอาน้าๆ ไปอยู่เมืองหลวงใช่ว่าจะมีต้นไม้ให้ข้าปีนแบบนี้เสียเมื่อไหร่กัน อีกทั้งต่อไปเราก็คงไม่ได้อยู่กันเพียงลำพังอีกต่อไปแล้ว ต้องกลับไปอยู่ที่จวนของท่านพ่อ ดีๆ ไม่ดีอาจจะต้องย้ายไปอยู่จวนเจ้าบ่าว”“คุณหนูเหตุใดจึงดูไม่กังวลเรื่องงานแต่ง” แม่นมจางรีบดึงมือจื่อรั่วให้เดินตามเพื่อกลับจวนตอนนี้ฟ้าใกล้มือสนิทแล้วถึงแม้จะเดินเส้นทางนี้จนคุ้นชินและทุกคนต่างรูจักกันเป็นอย่างดีเนื่องด้วยเป็นเมืองเล็กๆ แต่สตรี2นางเดินกันเพียงลำพังเวลานี้ใช่ว่าจะไม่อันตราย“ช้าเร็วก็ต้องแต่ง หากจะว่าไปตามอายุแล้ว สำห
Terakhir Diperbarui : 2025-03-27เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ บทที่4
บทที่4หลังจากเดินทางด้วยรถม้าออกจากเมืองฝู่โจวตั้งแต่ฟ้าส่าง จนจวบช่วงเข้าวันที่ 3 ในที่สุดขบวนรถของคุณหนูใหญ่สกุลจื่อก็เดินทางมาถึงประตูเมืองหลวงจื่อรั่วคล่อยเอื้อมหลังมือรั้งให้ผ้าม่านรถม้าเปิดออก เวลานี้ล่วงเข้าสู่ยามเซิน(เวลา 15.00 - 16.59 น.) ทำให้การตรวจตราเอกสารเข้าออกเมืองเข้มงวด จึงทำให้มีผู้คนออกันแน่นขนัดอยู่ประตูเมือง ตากลมโตกวาดสายตามองผู้คนที่ยืนอยู่นอนกรถม้า มีทั้งชาวบ้าน พ่อค้าวาณิชย์ การแต่งการสีสันสดใสหลากหลาย หากไม่เห็นด้วยตาคงไม่อาจเชื่อได้ว่าบ้านเมืองเพิ่งจะผ่านพ้นกลียุคมาได้ไม่นาน เนื่องจากการกระทำอันเลวทรามผิดมนุษย์ ตำช้าเกิดที่ใครๆจะรับได้ของฮองเต้องค์ปัจจุบัน แต่ทุกคนเลือกที่จะเงียบ สงบปากสงบคำ ก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ของตนต่อไป หากอยากมีชีวิตรอดก็ต้องก้มหัวให้กับผู้ที่มีอำนาจเหนือกว่า ซึ่งตอนนี้ผู้ที่กำอำนาจสูงสุดจะไปใครไปไม่ได้‘ฮองเต้เจ้าหลง’ หากขุนนางและราษฎร์ต้องก้มหัวให้คือฮองเต้ ตัวนางเองก็ยังต้องก้มหัวให้บิดา การอาศัยอยู่ที่เมืองฝู่โจ่ว จริงอยู่สิ่งที่ได้คืออิสระเล็กๆน้อยๆ แต่มันคืออิสระที่ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยซักเท่าไร เมืองฝู่โจวเป็นเพียงเมืองเล็กๆทางต
Terakhir Diperbarui : 2025-03-27เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ บทที่5
บทที่5ร่างสูงใหญ่ควบอาชาผ่านป่าและภูเขาโดยไม่สนใจทิวทัศน์สองข้างทางแม้แต่น้อย ใจรีบเร่งไปให้ถึงจุดหมายให้เร็วที่สุด หลังจากสอบเข้าเป็นทหารในวังมาเกือบปี ในที่สุดเขาก็ได้รับคัดเลือกให้เป็น 1 ใน 12 องครักษ์เกราะทอง เขาจึงขอลากลับบ้านเกิดเพื่อแจ้งข่าวครอบครัวหลังจากเสร็จสิ้นการคัดเลือก ซึ่งโดยปกติแล้วองครักษ์ในวังหลวงจะผลัดเวรยามกันเดือนเว้นเดือน ยกเว้น องครักษ์เกราะทองต้องอาศัยอยู่ในวังหลวงตลอด ไม่สามารถออกมาได้ตามอำเภอใจ เพราะหน่อยนี้มีหน้าที่ดูแลคุ้มครององค์ฮองเต้ตลอดเวลา เขาจึงขอกลับบ้านเกิดก่อนบรรจุเข้าหน่อยเต็มตัวจะต้องอาศัยอยู่ในวังเป็นระยะเวลานานๆ“ในที่สุดความคุณชายจูก็ทำสำเร็จ”หลิวเสวี่ยอวี้ทำความเคารพผู้มาใหม่อย่างน้อบน้อม แม้ว่าตนเองกับจูล่งจะนับถือกันเป็นสหาย แต่อย่างไรฐานะขออีกฝ่ายก็ไม่ธรรมดา“คุณชายจู” เฉิงตงทักผู้มาใหม่เช่นกัน แต่ก็อดที่จะกรอกตาปะหลับปะเหลือกกำท่าท่างของสหายที่ยืนเคียงข้างไม่ได้“คุณชายหลิว คุณชายเฉิง ข้าขอภัยที่มาช้า”ก่อนจะเมียงมองไปยังต้นผิงกั่วต้นใหญ่ที่ยืนต้นเด่นอยู่ริมเขา“ไม่ต้องกังวล ข้าตรวจสอบแล้วไม่มีผู้ใดอยู่บนนั้น”คุณชายจูรีบเบนสายตากลับ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-27เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ บทที่6
บทที่6ปลายฤดูหนาวปีที่แล้วสามสหายเดินทางแยกกันมา เพื่อไม่ให้เป็นจุดสนใจและสังเกต ด้วยทั้งสามนั้นต่างมีรูปร่างและหน้าตาโดดเด่น เป็นจุดสนใจได้ง่าย จึงเลือกเกี่ยวข้องกันให้น้อยที่สุด แล้วค่อยๆ แสร้งเป็นรู้จักกันและพบกันที่เมืองหลวง วันนี้จึงเป็นวันสุดท้ายที่คุยกันก่อนจะแยกย้ายเดินทางเข้าเมืองหลวงยามซวี ( คือ 19.00 - 20.59 น.)แม้จะเป็นวัดที่อยู่บนเขา และบริเวณนี้เป็นจุดใกล้หน้าผา แต่ก็ไม่อาจวางใจได้ ทั้งสามบุรุษจึงสวมผ้าปิดบังใบหน้าเอาไว้“ฮองเต้ระวังมากว่าแต่ก่อน การตรวจคนเข้าเมืองเข้มงวดกวดขัน หากไม่มีเอกสารที่ถูกต้อง คาดว่าพวกท่านทั้งสองคงยากที่จะเข้าไป” บุรุษคนหนึ่งกล่าว ก่อนจะยื่นเอกสารสำคัญที่ทางสกุลเจียวปลอมแปลงและทำขึ้นมาให้บุรุษต่างแค้วนทั้งสองคน“ข้าจะไม่ให้มันผิดพลาดแบบคราวก่อนอีก”หนึ่งในสองบุรุษยื่นมือไปรับหนังสือรับรองมากำไว้แน่น น้ำเสียงแน่วแน่มั่นคง คราวนี้พวกเขาได้ตระกูลขุนนางใหญ่ช่วยเหลือ จะไม่มีทางให้ผิดพลาดแบบครั้งก่อนอีกเป็นอันขาด เหตุการณ์นองเลือดที่สายลับจากแคว้นฉู่ ลูกน้องใต้อานัติของเขาทุกคนต้องสิ้นล้มหายใจ เหลือรอดมาเพียงตัวเขาผู้เดียว ยังวนเวียนอยู่ในความทรง
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ บทที่7
บทที่7จูล่งสะกดรอยตามสตรีผู้นั้นท่ามการแสงสว่างจากแสงจันทร์ ยิ่งเห็นใบหน้าของนางกระจ่างชัดเท่าใดในหัวใจยิ่งสลักเสลานางไว้ชัดเจนเท่านั้น ทุกการเคลื่อนไหวของนางถูกเขาจดจำเอาไว้หมดจนเห็นนางเดินหายเข้าไปในจวนหลังหนึ่ง ดูจากเนื้อผ้าและการแต่งการขอนางนั้นเดาได้ไม่ยากว่าเป็นคุณหนูตระกูลใดตระกูลหนึ่ง ที่เหลือตัวเขานั้นจะตามหาคำตอบเองเขาจึงสั่งให้องครักษ์ที่สกุลเจียวส่งมาให้ดูแลเขาสืบเรื่องราวทั้งหมด เพียงแค่ไม่กี่ชั่วยามเรื่องราวชีวิตของนางทั้งหมดก้เรียงรายอยู่ตรงหน้าเขา แม้จะรู้แน่ชัดว่านางเป็นใครและรู้สึกเช่นไรกับนาง ก็ไม่อาจเดินเข้าไปทำความรู้จักเกี้ยวพานางเฉกเช่นบุรุอื่นได้ ด้วยภาระหน้าที่ที่แบกไว้บนบ่ายามนี้ช่างหนักหนาเสียเหลือเกิน จึงทำได้เพียง ให้คนดูแลนางอยู่ห่างๆ ทุกครั้งที่เดินทางมายังฝู่โจวก็ทำได้เป็นเพียงแค่เงาแอบดูนางเท่านั้น เขาแล้วมันต่างอะไรกับหลิวเสวี่ยอวี้กันเดิมเคยคิดว่าสตรีที่ตรงใจของตนเองนั้นจะต้องสง่างาม จริตกริยาอ่อนช้อยเฉกเช่นเดียวกับน้องห้า แต่เขากลับมาตกหลุมรักคุณหนูจื่อรั่วตอนที่เห็นนางคายเศษผิงกัวออกจากปากในเวลาเป็นตายเท่ากัน คิดแล้วก็ได้แต่เพียงอมยิ้มออกมา ไม่ว
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ บทที่8
บทที่8ร่างบางยืนอยู่หน้าประตูจวนสกุลจื่อ ‘ข้ากลับมาแล้ว’ ริมฝีปากอิ่มไหวระริกยกยิ้มด้วยความยินดี ในที่สุดก็ได้กลับมา“คุณหนู นายท่านรอที่เรือนรับรองแล้วเจ้าค่ะ” แม่บ้านหม่า ออกมายืนรอต้อนรับคุณหนูใหญ่ตามคำสั่งของฮูหยิน ข่าวลือว่าจื่อฮูหยินรังเกียจคุณหนูใหญ่ที่เกิดจากฮูหยินรอง จนถึงขั้นส่งไปอยู่ต่างเมืองและไม่ยินยอมให้กลับมาอยู่อาศัยร่วมจวน กระทบภาพลักษณ์อ่อนโยนเพียบพร้อมไปด้วยจารีตประเพณีของฮูหยินไม่น้อย แม้จะกลบข่าวลือด้วยการบอกใครๆว่าคุณหนูใหญ่นั้นร่างกายอ่อนแอ เลือกที่จะรักษาด้วยอยู่บ้านเกิดมารดา จนในที่สุดวันเวลาก็กลืนข่าวพวกนั้นจนหมดสิ้น แทบไม่เคยมีใครพูดหรือถามถึงคุณหนูจื่อรั่วอีกเลย การเดินทางกลับมาของคุณหนูในครั้งนี้จะทำให้ชื่อเสียงของจื่อฮูหยินแปดเปื้อนอีกครั้งไม่ได้ จึงต้องออกมายืนต้อนรับขับสู้อย่างยิ่งใหญ่ เพื่อแสดงให้ผู้คนภายในและภายนอกได้เห็นว่าตระกูลจื่อนั้นยินดีที่คุณหนูจื่อรั่วกลับมามากมายเพียงใดจื่อรั่วลงรถม้ามาพร้อมแม่นมจาง เดินตามคนสนิทของฮูหยินเข้าจวนไป เมียงมองรอบๆตัวไปตลอดทาง จวนสกุลจื่อนั้นเปลี่ยนไปมากนั้น ใหญ่โตโออ่ากว่าตอนที่นางอยู่จนแทบจะไม่เหลือภาพเดิม ม
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29
Bab terbaru
เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ บทที่16
บทที่16หลังจากทานอาหารเรียบร้อยจูล่งจึงอาสาไปส่งจื่อรั่ว แต่นางไม่อยากให้คนในสกุลจื่อรู้ว่านางรู้จักคนในเมื่อหลวงไวขนาดนี้ แต่คงไม่ทันแล้วล่ะ ขนาดเรื่องนางถูกยกเลิกหมั้นหมาย เพียง 1วันก็เป็นข่าวไปทั่วเมืองหลวง เหลาอาหารคือจึดกระจายข่าวสารยิ่งกล่าวตลาดเสียอีก มิน่าเล่าพี่หลิวจึงเปิดสำนักขายข่าวด้วย ทำหลายอย่างหัวการค้าเสียจริง “งั้นข้าส่งเจ้าตรงนี้” ข้าส่งเจ้าที่หน้าเหลา แต่ไม่ได้หมายความว่าข้าแอบตามไปส่งเจ้าไม่ได้ บุรุษที่ได้ฉายาแป๊ะยิ้มจากสตรีในดวงใจ ยืนเคียงคู่กับสหายอยู่หน้าเหลา สาวๆน้อยใหญ่ต่างพากันส่งสายตาให้ หวังให้คุณชายหลิวหรือองค์รักษ์จูหันมาสบตา วันนี้ก็กินข้าวอิ่มทิพย์แล้วคล้อยหลังจากที่จื่อรั่วเดินออกไปไม่นาน จูล่งก็หายไปไม่ต้องเดาให้อยาก จากหน้าทางเข้าเหลา คงแอบตามไปส่งนางกลับให้ถึงจวนอย่างปลอดภัยหลิวเสวี่ยอวี้ ทำเพียงยักไหล่แล้วเดินขึ้นไปชั้นสามของเหลา ตัวเขานั้นไม่ใช่เจ้าของเหลาตงฟางหรอก เจ้าของที่แทนจริงคือสกุลจูต่างหาก จูล่งให้น้องชายมาว่าแบบแปนและวางแผนธุรกิจเอาไว้ให้ทั้งหมด แม้กระทั้งผูดูแลเหลาก็เป็นคนที่ผ่านการฝึกมาจากเหลาของสกุลจู เพียงแค่ออกหน้า เพราะคนในเมือง
เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ บทที่15
บทที่15สตรีนางหนึ่งก้าวเข้ามายังเหลาตงฟาง เสี่ยวเอ้อรีบรีบเข้ามาต้อนรับ ดูเหมือนการต้อนรับแขกทั่วไปหากเสี่ยเอ้อไม่เรียกชื่อเสียงเรียงนามของนางถูกต้อง“คุณหนูจื่อ คุณชายหลิวรอท่านที่ห้องชั้นสอง เชิญทางนี้”จื่อรั่วขมวดคิ้วจนหน้านิ้ว เหตุใดมีคนรู้จักนางโดยที่ยังไม่ได้แนะนำตัว อีกทั้งวันนี้นางเดินออกทางประตูใหญ่โดยขออนุญาตบิดาว่าจะมาโรงหมอกับแม่นม จึงใช้ผ้าปิดหน้าครึ่งหนึ่ง ส่วนบริเวณที่พ้นผ้าออกไปนางแปะเอากาวไม้ตุ่มเอาไว้ 4-5อัน จะได้ไม่เป็นที่ผิดสังเกตของคนในจวน“เสี่ยวเอ้อ รู้จักข้าด้วยหรือ”“คุณหนูที่ถูกยกเลิกการหมั้นหมายเพราะมีตุ่มหนองขึ้นบนใบหน้า ในเมืองหลวงมีเพียงคุณหนูตระกูลจื่อ จื่อรั่วเพียงคนเดียว” นิ้วหยาบกร้าน ชี้ไปยังหน้าผากที่มีตุ่มหน้าเกลียดหลายจุด ก่อนจะมองด้วยแววตาเวทนา ได้ข่าวว่าเดิมนางนั้นงดงามจนคุณชายซานซีหาวเพ้อหา บุรุษที่ไม่คิดจะแต่งฮูหยินเอก กลับยอมส่งเทียบหมั้นหมายไปหานาง ไม่คิดว่านางจะวาสนาน้อยล้มป่วยมีตุ่มขึ้นตามร่างกายจนน่าเกลียด เลยถูกถอนหมั้น จะโทษคุณชายซานก็ไม่ได้ หากเป็นเขาเองให้มีเมียอัปลักษณ์ไม่มียังจะดีกว่า“ข่าวลื่อช่างน่ากลัว” ร่างบางเดินตามเสี่ยเอ้อข
เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ บทที่14
บทที่14“ข้าตีบทแตกใช่ไหม”ทันทีที่ก้าวขาเข้าประตูเรือนนอนก็พบบุรุษร่างยักษ์นั่งรออยู่ก่อนแล้ว จูล่งไม่ได้เพิ่งมาแต่ยังไม่กลับตั้งแต่เมื่อคืนแล้วต่างหาก ช่วยนางแต่งแผลตามใบหน้าและแขนจนรุ่งสาง พอเรียบร้อย เชิญให้กลับไปนอนก็ไม่ยอม บอกจะรอดูว่าแผนการทั้งหมดจะสำเร็จหรือไม่ ส่วนคุณชายหลิวพอฟ้าส่างก็ขอตัวกลับไปนอนทันที“ตอนเจ้าเกาแขน สมจริงมากทีเดียว ก็เล่นไม่อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืน มันก็ต้องคันเป็นธรรมดา” จูล่งยกชาจิบราวกับว่าเรือนนอนนี้เป็นของตน ส่วนผู้ที่เพิ่งก้าวเข้ามาใหม่เป็นเพียงแขก ข้าเพิ่งเข้ามาก่อนนางเพียงนิดเดียว เพราะตามไปลุ้นอยู่บนต้นไม้ข้างเรือนรับรอง กว่าแผนเสียโฉมจะไม่สำเร็จ“บ้าเสีย ท่านอยู่กับข้าทั้งคืนก็ไม่อาบน้ำเหมือนกันล่ะ” จื่อรั่วก้าวฉับๆ มานั่งเคียงข้างบุรุษร่างยักษ์ มาว่านางคันเพราะไม่อาบน้ำได้ยังไง นางเกาตามบทหรอก อาจจะมีคันจริงบ้างก็ไอ้กาวบ้านี้คันน้อยเสียเมื่อไร หยุยหยับไปทั้งตัว มือบางรับผ้าชุบน้ำอุ่นจากแม่นมมาเช็ดตามใบหน้าและแขน เพื่อให้กาวที่ทาไว้ละลายง่ายต่อการแกะ“ตอนแผลแตกสมจริงมากนะเจ้าค่ะ ข้ายังตกใจเลย” แม่นมจางถืออ่างน้ำอุ่นพร้อมผ้าขาวบางเดิมตามหลังเข้ามา
เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ บทที่13
บทที่13“นางเป็นใคร” ซานชีหาวแทบจะหงายหลังตกเก้าอี้ หลังจากที่ได้พบจื่อรั่วอีกครั้ง“จื่อรั่ว บุตรสาวคนโตของข้าเอง” เป็นจื่อเหลียงที่ตั้งสติได้กาอนใครแม้จะตกใจใบหน้าของบุตรสาว แต่ก็ต้องเอ่ยแนะนำตามธรรมเนียม “แต่ๆ..ตอนที่ข้าพบนางที่ฝูโจ นางไม่ได้มีตุ่มหนองตามใบหน้าแบบนี้” คุณชายซานมองใบหน้าสตรีตรงหน้าอีกเพียงชั่วแวบก่อนจะเบื่อนหน้าหนี สยอดสยองเกินทน นั้นๆน้ำเหลืองใช่ไหมที่ไหลออกมาจากตุ่มบนหน้านาง “คุณชายซาน” จื่อรั่วหยอบกายลงอย่างงดงาม คลี่ยิ้มให้แขกฝ่ายชายและแม่สื่อ “กะ..เกิดอะไรขึ้นกับใบหน้าของเจ้า”“ข้าดื่มน้ำในจวน เช่นเดียวกับทุกคนในจวน ท่านพ่อท่านแม่ใหญ่และบ่าวพากันท้องร่วง ขอเองก็ท้องร่วงเช่นกันแต่ไม่คิดว่าข้านั้นจะอาการหนักกว่าคนอื่น พอตื่นมาก็เกิดคันตามร่างกาย จนเป็นตุ่มขึ้นไปทั้งตัวแบบนี้” จื่อรั่วเดินตามแรงประคองของแม่นมจางไปนั่งยังเก้าอี้ประจำตัวก่อนจะเกาเบาๆที่ข้างแก้ม ราวกับว่าคันจนอดไม่ไหว“เจ้าเป็นขนาดนี้ทำไมไม่รีบมาบอก” จื่อเหลียงแทบจะทุบโต๊ะ นางป่วยจนใบหน้าเน่าเฟะแต่ไม่ให้คนมาบอก มาพูดอะไรตอนนี้ต่อหน้าแขก ใครได้ยินจะหาว่าเขานั้นไม่ดูแลหาหมอมารักษาบุตรสาว“ท่านพ่อ ท
เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ บทที่12
บทที่12จื่อรั่วมองขวาทีซ้ายทีอยู่เป็นนานสองนาน พรุ่งนี้เช้าสกุลซานจะส่งแม่สื่อมายังจวนของนาง แต่ที่นางกำลังสงสัยอยู่ในตอนนี้ก็คือ เหตุใดจึงมีบุรุษร่างยักษ์ถึง 2 คนนั่งอยู่ในเรือนของนาง “คุณชายหลิว ข้าว่าไปคุยที่โรงน้ำชาจะดีกว่า” ก็….มันรู้สึกพิลึกอย่างไรก็ไม่รู้สิ ถึงจะมีแม่นมอยู่แต่นางก็ไม่ได้สนิทกับบุรุษทั้งสองตรงหน้าขนาดนั้น แล้วที่สำคัญทั้งสองยังไม่ได้เข้าทางประตูจวน แต่กระโดดข้ามกำแพงเข้ามานะสิหลังจากหลายวันก่อนออกไปสืบข่าวว่าที่สามีทำให้ได้รู้จักกับคุณชายหลิวเสวี่ยอวี้ ด้วยความที่อยากรู้เรื่องของคุณชายซานอีกทั้งคนโรงน้ำชาคนก็พลุกพล่าน จึงยอมตามไป ได้รู้เรื่องของตระกูลซานอีกมากมาย จึงรู้ว่าตนนั้นหากแต่งเข้าไปชีวิตหามีความสงบสุขไม่ นอกจากอนุหลายคนแล้ว แม่สามียังเป็นถึงป้าของพระสนมนางหนึ่งของฮองเต้อองค์ปปัจจุบันเจ้ายศเจ้าอย่าง สนทนาปราศรัยกันอยู่ครู่ใหญ่ ก็รู้สึกถูกคอจึง อีกทั้งคุณชายหลิวยังอาสาจะช่วยนางคิดวิธีที่ไม่ต้องออกเรือนไป ฝแต่งงานกับชายมักมากเช่นนั้นแถมนางยังไม่ต้องคิดหาวิธีผ่านกลับเข้ามาทางประตูจวนอีกด้วย เพราะคุณชายหลิวนอกจากจะเป็นพ่อค้าแล้วยังมีวรยุทธ พานางกระโดดข้า
เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ บทที่11
บทที่11จูล่งวนเวียนอยู่ภายในจวนสกุลจูตั้งแต่กลับมาถึง หลังจากแจ้งข่าวเรื่องงานให้กับครอบครัวทราบแล้ว พรุ่งนี้จะมีการจัดงานเลี้ยงฉลอง แต่ใจของเขานั้นกลับไปที่เมืองหลวงเรียบร้อยแล้ว ‘นางจะแต่งกับใคร’เขาในตอนนี้แม้อายุจะถึงวัยแต่งงานแล้ว แต่บิดามารดาก็ไม่เคยบังคับ ของเพียงให้แต่กับคนที่รักก็เพียงพอจึงไม่เคยพูดหรือเร่งเร้าใดๆเคยคิดที่จะให้บิดาไปสู่ขอนาง แม้ว่าสกุลจูเป็นคหบดีร่ำรวยไม่น้อยหน้าผู้ใด แต่เท่าที่สืบมา จื่อเหลียงเจ้ากรมอารักษ์บิดาของจื่อรั่วต้องการให้นางแต่งกับขุนนางเพื่อเส้นสายในราชสำนัก อีกข้อคือตัวเขาเองยังไม่พร้อมจะดึงนางมาสู่ทางที่ไม่แน่นอน หากเขายังไม่สามารถกระชากคนผู้นั้นลงมาจากหอคองาช้างได้ เขาก็ไม่ควรจะดึงนางเข้ามาเสี่ยงกับอัตรายที่ผ่านมาเห็นจื่อเหลียงทิ้งขว้างนางไว้ฝูโจ ส่วนนางนั้นก็ไร้ซึ่งบุรุษข้างกาย เขาเลยคิดอ่านไปเองว่าวันที่ทำการสำเร็จจะไปสู่ของนาง และบิดานางจะไม่มีวันปฏิเสธเขาแน่นอนแต่มันผิดพลาดไง ใคร ใครมันไปบังอาจไปสู่ขอนางตัดหน้าเขา“องค์ ชะ… คุณชายจู ม้าเร็วจากเมืองหลวงขอรับ”จูล่งหันขวับไปตามทิศทางของเสียงในเงามืด ขึงตามองคนที่เรียกตนเอง องค์รักษ์เงาแท
เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ บทที่10
บทที่10หลังจากดื่มยาไปเพียงหนึ่งชุด จื่อรั่วก็หายจากอาการท้องร่วง ยกเว้นคนบนเรือนใหญ่ จนป่านนี้ก็ยังวิ่งเข้าสุขา เหตุที่จื่อรั่วและบ่าวไพร่ท้องเสียแค่ไม่กี่ชั่วยามเนื่องจากตัวนางมียาแก้ ส่วนบ่าวไพร่ในจวนล้วนทำงานหนักดื่มน้ำในบ่อที่มีส่วนผสมของยาระบายเพียงเล็กน้อยย่อมท้องเสียเพียงไม่นานก็สามารถฟื้นฟูร่างกายได้อย่างรวดเร็ว ผิดกับคนบนเรื่องใหญ่ที่ไม่เคยหยิบจับสิ่งใดย่อมมีธาตุไฟที่อ่อนกว่าจึงมีอาการยาวมาจนถึงช่วงบ่ายแค่ท้องเสียยังน้อยไปท่านแม่ใหญ่คุณหนูของนางยอมท้องเสียเหมือนคนอื่นๆในจวนเพื่อจะไม่ให้ผู้ใดสงสัย นางก็คิดอยู่แล้วว่าขาเดินกลับจากโรงครัวคุณหนูโยนห่อผ้าลงบ่อน้ำทำไม นี่แค่วันเดียวยังก่อเรื่องขนาดนี้ อยากให้รีบแต่งออกไปโดนเร็ววันกลัวคุณหนูจะปิดบังนิสัยอันแท้จริงไว้ไม่มิด แต่แม่นมทำเพียงส่ายหน้าเพราะตัวนางเองก็ผิดที่ตามใจ จึงทำได้เพียงสงบปากสงบคำหลังจากแก้แค้นให้โต๊ะเครื่องแป้งจนสาแก้ใจแล้ว เรื่องต่อไปคือว่าที่สามีในอนาคต ซานซีหาว บุตรชายคนเล็กของเสนาบดีฝ่ายซ้าย “แม่นมท่านปิดห้องหับให้ดี ข้าจะออกไปหาข่าว”จื่อรั่วใช้อาการท้องเสียเช่นเดียวกับทุกคนในจวนเป็นข้ออ้างในการปิดเรือนเ
เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ บทที่9
บทที่9จื่อรั่วทิ้งตัวลงกับตั่งไม้แทบจะทันทีที่มาถึงเรือนเหมยฮวา เลือกเรือนหลังเล็กสุดและอยู่ลึกที่สุดในจวนสกุลจื่อแห่งนี้ เพิ่งเดินทางมาถึงก็ต้องไปปั้นหน้ายิ้มกับบิดา กว่าจะเข้ามาถึงเรือนนอนก็ขาแทบลากฮูหยินใหญ่ช่างรักนางเสียจริง เล็กๆน้อยๆให้ได้กลั่นแกล้งกันก็ไม่คิดที่จะผ่อนปรน“เดี๋ยว! แม่นม เหตุใดในเรือนไม่มีข้าวของของข้า”เมื่อนั่งพักจนหายเหนื่อยจึงมีเวลาได้สำรวจข้าวของที่นำมาจากฝูโจว ไม่มีชิ้นใดเลยที่คุ้นตา ทุกชิ้นล้วนเป็นของใหม่“ของเก่าที่มาจากฝูโจว ฮูหยินใหญ่บอกว่ามันเก่าแล้ว อีกทั้งไม่กี่วันคุณหนูก็จะแต่งออกไปต้องมีเครื่องเรือนติดตัวไปด้วยให้สมฐานะ ของเดิมที่ขนมาจากฝูโจไม่อาจนำไปบ้านสามีได้ เพราะจนจะพังแล้วเจ้าค่ะ”แม่นมจางหยิบจับ ปัดกวาดเช็ดถูเครื่องเรือนใหม่ด้วยรอยยิ้ม แม้ฮูหยินใหญ่จะเกลียดคุณของนางยิ่งกว่ากิ้งกือไส้เดือน แต่ก็ยังมีสำนึกผิดชอบชั่วดี จัดการเสื้อผ้า เครื่องเรือน และเครื่องประดับใหม่ มาให้เพื่อให้สมเกียรติคุณหนูใหญ่ของตระกูลจื่อ แม้ข้าวของเหล่านี้จะไม่ได้ล้ำค่ามากมายเท่าใดนัก แต่ก็ดีกว่าของเก่าหลายสิบเท่า“แล้วของเดิมเล่า เอาไปไว้ไหน” เท่าที่จำได้ขนกลับมาหลาย
เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ บทที่8
บทที่8ร่างบางยืนอยู่หน้าประตูจวนสกุลจื่อ ‘ข้ากลับมาแล้ว’ ริมฝีปากอิ่มไหวระริกยกยิ้มด้วยความยินดี ในที่สุดก็ได้กลับมา“คุณหนู นายท่านรอที่เรือนรับรองแล้วเจ้าค่ะ” แม่บ้านหม่า ออกมายืนรอต้อนรับคุณหนูใหญ่ตามคำสั่งของฮูหยิน ข่าวลือว่าจื่อฮูหยินรังเกียจคุณหนูใหญ่ที่เกิดจากฮูหยินรอง จนถึงขั้นส่งไปอยู่ต่างเมืองและไม่ยินยอมให้กลับมาอยู่อาศัยร่วมจวน กระทบภาพลักษณ์อ่อนโยนเพียบพร้อมไปด้วยจารีตประเพณีของฮูหยินไม่น้อย แม้จะกลบข่าวลือด้วยการบอกใครๆว่าคุณหนูใหญ่นั้นร่างกายอ่อนแอ เลือกที่จะรักษาด้วยอยู่บ้านเกิดมารดา จนในที่สุดวันเวลาก็กลืนข่าวพวกนั้นจนหมดสิ้น แทบไม่เคยมีใครพูดหรือถามถึงคุณหนูจื่อรั่วอีกเลย การเดินทางกลับมาของคุณหนูในครั้งนี้จะทำให้ชื่อเสียงของจื่อฮูหยินแปดเปื้อนอีกครั้งไม่ได้ จึงต้องออกมายืนต้อนรับขับสู้อย่างยิ่งใหญ่ เพื่อแสดงให้ผู้คนภายในและภายนอกได้เห็นว่าตระกูลจื่อนั้นยินดีที่คุณหนูจื่อรั่วกลับมามากมายเพียงใดจื่อรั่วลงรถม้ามาพร้อมแม่นมจาง เดินตามคนสนิทของฮูหยินเข้าจวนไป เมียงมองรอบๆตัวไปตลอดทาง จวนสกุลจื่อนั้นเปลี่ยนไปมากนั้น ใหญ่โตโออ่ากว่าตอนที่นางอยู่จนแทบจะไม่เหลือภาพเดิม ม
