บทที่ 208

วันที่สองหลังจากสถานศึกษาหยุดสอน

หลังจากฝึกคัดลายมือครึ่งค่อนวันจนรู้สึกปวดหลัง เฉินฝานจึงวางพู่กันในมือแล้วเดินออกไปยืดกล้ามเนื้อที่ลาน

เขามาถึงลานไม่นาน เฉินฝานก็ได้ยินเสียงดังมาจากข้างเรือน

คงมีคนส่งของไปที่เรือนของเฉินเจียงดั่งเคย

กลอนคู่ของเฉินเจียงได้รับการชื่นชมอย่างสูงจากอาจารย์เฉียนถูกแพร่กระจายไปทั่วหมู่บ้านใกล้เคียงหลายแห่งพร้อมกับกลอนคู่ของเฉินฝาน

ในขณะที่ทุกคนหัวเราะเยาะเฉินฝาน พวกเขาก็ยกย่องเฉินเจียงและเชื่อมั่นว่าเฉินเจียงจะสอบผ่านในอนาคต

คนที่มอบของขวัญให้กับเฉินเจียง มีจำนวนมากมายไม่สิ้นสุดเช่นเคย

“ท่านป้ากลับมาแล้ว ๆ!”

เสียงไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมของหยวนเป่าลูกชายคนโตของเฉินเจียงดังขึ้น และดึงดูดความสนใจของเฉินฝานที่กำลังกลับเข้าห้อง จนต้องหยุดฝีเท้าลงได้อย่างสำเร็จ

ท่านป้า?

ท่านป้าของหยวนเป่า ก็เป็นป้าของเขาด้วย?

หญิงสาวร่างสูงที่สวมเสื้อผ้าอย่างเรียบร้อยและสง่างามท่าทางใจดี ปรากฏขึ้นในความทรงจำของเฉินฝาน

ในความทรงจำอันเลือนราง

ผู้หญิงที่เรียกว่าท่านป้าคนนั้น ทุกครั้งที่ปรากฏต่อหน้าเจ้าของร่างเดิม แตกต่างสิ้นเชิงกับเฉินฝู เฉินเจียงและคนอื่น ๆ ที่มีแต่ความรังเก