บทที่ 1200

สถานะที่พัวพันไม่ชัดเจนระหว่างฉินเย่ว์เหมยกับเฉินฝาน ไม่เพียงแต่ชาวเมืองหลวงที่รู้ ผู้คนทั่วทั้งต้าชิ่งต่างก็รู้ เมื่อก่อนฉินเย่ว์เหมยเป็น “บุรุษ” ตอนนี้กลับไม่เหมือนกัน

“เรื่องนั้นไม่ได้เป็นอันขาด!”

คนแรกที่ออกมาคัดค้านก็คือเชื้อพระวงศ์เหล่านั้น และครั้งนี้ท่าทีของพวกเขาดูแข็งกร้าวขึ้น

“ท่านอ๋องตวน ท่านว่ากระหม่อมพูดถูกต้องหรือไม่?”

เสิ่นหมิงหยวนถามอ๋องตวนที่เงียบไม่พูดไม่จามาโดยตลอด อ๋องตวนเป็นพระอนุชาแท้ ๆ ของอดีตฮ่องเต้ หากเขาคัดค้านด้วย เช่นนั้นฉินเย่ว์เหมยก็ต้องลงจากบัลลังก์แล้ว

อ๋องตวนทำหน้าทะมึนพลางถลึงตาใส่เสิ่นหมิงหยวนด้วยความโกรธเกรี้ยว แต่ก็ไม่เอ่ยอันใด

เมื่อเผชิญหน้ากับการถลึงมองด้วยความเกรี้ยวกราดของอ๋องตวน เสิ่นหมิงหยวนไม่เพียงไม่ท้อถอย แต่กลับเชิดหน้าสูงยิ่งขึ้น “กระหม่อมดูออกแล้ว พ่อตาอย่างท่านอ๋องตวนช่างยิ่งใหญ่เกินไปแล้วจริง ๆ ถึงขนาดสามารถยกแผ่นดินของตระกูลฉินให้ผู้อื่นได้”

สีหน้าของอ๋องตวนดูมืดมนยิ่งขึ้น เขาสนับสนุนฉินเย่ว์เหมยอย่างเต็มกำลังแน่นอน เขาเองก็ไม่ตระหนี่ความโปรดปรานของตนที่มีต่อเฉินฝานเลยแม้แต่น้อย เขาถึงขนาดสามารถยกทรัพย์สินของทั้งจวนอ๋องให้เฉ