LOGINShare
บทที่9 อาการประหลาดของท่านประธานเฉิน
Last Updated:
2024-11-04 13:54:16ถนนวงแหวนรอบเขา
ภายในรถโรลส์-รอยซ์ หลินซินซบอยู่ในอ้อมกอดของเฉินจือหาน เธอรู้สึกอ่อนล้าเล็กน้อย จึงพูดเสียงอ่อนว่า "จือหาน เมื่อวานคุณมาโรงพยาบาลได้ยังไง" ถ้าเมื่อวานจือหานมาช้ากว่านี้ เธอคงโดนบิดาตบหน้าไปแล้ว ผู้ชายคนนั้นไม่ควรเป็นพ่อคนด้วยซ้ำ!
"ฉันคิดถึงเธอ" เฉินจือหานจูบหน้าผากของหลินซิน "เลยไปหา"
เฉินอวี้ลดแสงไฟในร ถรู้จักหน้าที่ของตัวเองดี จึงรีบยกฉากกั้นเบาะหลังลง เฉินจือหานพอใจมาก เดี๋ยวจะให้โบนัสเฉินอวี้สามเท่าเลย
"ฉันก็คิดถึงคุณ จือหาน แต่เพราะฉันต้องจัดการเรื่องยุ่งๆ ของตระกูลจางให้เรียบร้อยก่อน"
"ให้ฉันจัดการให้ไหม"
"ไม่ได้จือหาน คนพวกนี้ฉันต้องจัดการเอง"
"ได้สิ ฉันตามใจภรรยาอยู่แล้ว จำไว้ว่าฉันคือภูเขาที่แข็งแกร่ง คอยอยู่ข้างหลังเธอเสมอ ถ้าไม่อยากจัดการเอาก็บอกฉันได้ทุกเมื่อ" เฉินจือหานมองเธออย่างเอ็นดู ยกมือปัดผมของหลินซิน
สายตาของทั้งคู่ค่อยๆ ร้อนแรงขึ้น เฉินจือหานอดใจไม่ไหว จูบปากนุ่มๆ ของหลินซิน สอดลิ้นเข้าไปไปในปากของเธอ แลกความหวานในโพรงปาก หลินซินตอบสนองจูบของเขาเช่นกัน
"อืม..." หลินซินครางในลำคอ โอบแขนรอบคอสามีดึงเขาเข้าหาตัว
ในชาติที่แล้วเธอเกลียดเขา เพียงเพราะเชื่อคำของคนตระกูลจาง จึงทำร้ายสามีด้วยสารพัดวิธี นึกถึงตรงนี้ก็ละอายใจในสิ่งที่เคยทำกับเขาไว้ ฉะนั้นในชาตินี้หลินซินพร้อมมอบความรักและจะปกป้องเขาจากทุกสิ่ง
ขณะที่เฉินจือหานเข้าสู่ภวังค์อันลึกซึ้งในการแลกเปลี่ยนจูบ ฉากกั้นด้านหน้าก็ถูกเปิดขึ้นมาอย่างกะทันหัน ดูเหมือนว่าโบนัสเดือนนี้ของเฉินอวี้จะอดแล้ว คนสนิทเสียวสันหลังวาบ ถ้าไม่มีคนตามมาล่ะก็ เฉินอวี้คงไม่กล้าลดฉากกั้นหรอก เพราะเขายังไม่อยากตายฟรี!
"คุณชาย มีคนตามมาครับ" นี่เป็นเหตุด่วนที่ต้องรีบแจ้ง
เฉินจือหานไม่พอใจเล็กน้อย เขากำลังกอดเมียอยู่ดีๆ พวกนักฆ่าบ้าบอพวกนี้ก็มาขัดจังหวะ พวกมันไม่รู้จักเวลากันเสียเลย สงสัยคงไม่อยากมีชีวิตอยู่บนโลกนี้แล้ว ได้! เขาจะทำให้พวกมันสมใจอยาก
"คุณไม่เป็นไรใช่ไหม"
"ไม่ต้องห่วง ไม่มีใครกล้าลงมือในพื้นที่ของฉันหรอก" เฉินจือหานบีบมือหลินซินเบาๆ เป็นการบอกให้เธอวางใจ
คฤหาสน์ตระกูลเฉินสร้างอยู่บนถนนวงแหวนรอบเขา เหมือนเกาะที่แยกตัวออกมา ป้องกันได้ง่าย โจมตีได้ยาก โดยรอบมีกล้องวงจรปิดติดตั้งอยู่ หากมีรถแปลกหน้าเข้ามาในถนนวงแหวน บอดี้การ์ดจะขับรถล้อมทันที พวกนักฆ่าที่ลอบมาไม่เคยมีใครรอดออกไปได้ เดิมทีมีแค่รถสีคันที่ตามมา ไม่คิดว่าจะมีเพิ่มอีกเป็นสิบโผล่ออกมาจากทางแยกเพื่อล้อมพวกเขาไว้
"เฉินอวี้ จัดการพวกมัน"
"ครับคุณชาย"
————
ประเทศฝรั่งเศส
ภายในปราสาทหลังใหญ่ หญิงสาวผู้สง่างามสวมชุดกี่เพ้า คลุมไหล่ด้วยผ้าแพรปักดิ้นทอง นั่งเล่นกับนกขมิ้นทองในกรงอย่างสบายใจ เธอเกล้าผมหยิกสีน้ำตาลเข้มไว้ด้านบน หูทั้งสองข้างประดับด้วยหยก แสดงให้เห็นถึงความงามแบบตะวันออก ผิวพรรณของเธอที่อายุสี่สิบกว่า ยังคงได้รับการดูแลเป็นอย่างดี ดูอ่อนกว่าวัยราวกับอายุสามสิบต้นๆ หล่อนจ้องมองผู้คนที่คุกเข่าอยู่บนพรม แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"จัดการไปถึงไหนแล้ว"
"คุณนาย..."
"คนของเราที่ส่งไป ถูกจับได้หมดเลย ไม่มีใครรอดกลับมา" บอดี้การ์ดพูดจบก็ก้มหัวลง ไม่กล้าสบตากับหญิงสาวตรงหน้า
"พวกไร้ค่า!" ใบหน้าที่อ่อนโยนค่อยๆ บิดเบี้ยว หล่อนโกรธจนขว้างกาแฟในมือใส่บอดี้การ์ด
กาแฟร้อนๆ กระเด็นไปทั่วใบหน้าของพวกนั้น แต่ก็ยังคงนิ่งเฉยไม่พูดอะไร เพราะเคยเห็นวิธีการที่โหดเหี้ยมของหญิงสาวตรงหน้ามาก่อน ซึ่งมันหนักหนากว่านี้หลายเท่านัก
"ทำตามแผนต่อไป หากมีความเคลื่อนไหวให้รีบรายงาน"
หญิงสาวลุกขึ้น มองออกไปนอกหน้าต่าง "เฉินจือหาน ฉันอยากรู้นักว่าแกจะมีชีวิตเหลืออีกกี่ครั้ง"
ใบหน้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
————
คฤหาสน์ตระกูลเฉิน
หลินซินหลับไปบนรถแล้ว เฉินจือหานรู้สึกสงสารมาก จึงอุ้มเธอขึ้นมานั่งบนตักของตัวเองอย่างเบามือ ยกมือพาดศีรษะของหลินซิน ให้เธอพิงอกของตัวเอง เมื่อถึงบ้านเขาก็ไม่ได้ปลุกภรรยา แค่อุ้มเธอลงจากรถเดินไปที่ห้อง วางหลินซินลงบนเตียงใหญ่ หลังจากห่มผ้าให้เรียบร้อยแล้ว เขาก็จูบหน้าผากของเธอ
"ราตรีสวัสดิ์ครับภรรยา"
เฉินอวี้รออยู่ที่หน้าประตูเป็นเวลานานแล้ว เมื่อเห็นคุณชายออกมาจากห้องนอน ก็รีบรายงานทันที "คุณชาย พวกมือสังหารเหล่านั้นจัดการเรียบร้อยแล้ว เหลืออีกไม่กี่คนอยู่ในห้องใต้ดิน"
"อืม"
หลังจากที่เฉินจือหานปิดประตูห้องนอน เขาก็เดินไปที่ห้องใต้ดินของคฤหาสน์ เสียงกรีดร้องดังก้องมาจากห้องใต้ดิน ทำให้ผู้ที่ได้ยินรู้สึกขนลุก นักฆ่าหลายคนที่อยู่ในคุกใต้ดินถูกแส้ที่มีหนามแหลม เฆี่ยนตีจนเนื้อหนังเปิดออก เมื่อหมดสติไปแล้ว พวกบอดี้การ์ดก็จะราดน้ำเกลือเพื่อให้ฟื้น จากนั้นก็ถูกกระบองไฟฟ้าช็อตซ้ำๆ เครื่องมือทรมานทำให้พวกมันนึกอยากตายในทันที
กลุ่มมือสังหารถูกทรมาน จนแทบไม่เป็นผู้ไม่เป็นคน
"คุณชาย คนเหล่านี้ถูกทรมานมาหลายครั้งแล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมเปิดปาก" บอดี้การ์ดคนหนึ่งเดินเข้ามารายงท่านเฉินจือหาน
"ปากแข็งเหรอ หึ" ในสายตาของเฉินจือหานเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม ตราบใดที่เขาลงมือ ก็ไม่มีปากไหนที่งัดไม่ออก "ใครส่งพวกมึงมา"
"ฉะ...ฉันไม่รู้ ไอ้..."
เฉินจือหานยื่นฝ่ามือออกไป เฉินอวี้ก็สั่งให้บอดี้การ์ดคนหนึ่ง นำค้อนขนาดใหญ่มาให้ "ถามเป็นครั้งสุดท้าย ใครเป็นคนสั่งพวกมึงมา!"
นักฆ่าตาแดงก่ำ ทันใดนั้นก็คลุ้มคลั่ง ตะโกนอยู่ในห้องขังว่า "ฆ่าฉันเถิด อ๊ากกกกก..."
เฉินจือหานถือค้อนขนาดใหญ่ ทุบลงไปที่นิ้วของนักฆ่าทีละนิ้ว จนกระดูกนิ้วทั้งสิบนิ้วของมันแหลกละเอียด "ไม่พูดเหรอ งั้นนิ้วเท้าก็ไม่ต้องมีแล้ว"
ความเจ็บปวดที่ซึมลึกเข้าไปในไขกระดูก ทำให้นักฆ่าต้องยอมทรยศยอมบอกชื่อผู้บงการเบื้องหลัง
"บอกแล้วๆ ฉันบอกแล้ว คนจ้างเป็นคนประเทศฝรั่งเศส แต่...ไม่เคยเห็นหน้าตาที่แท้จริง รู้เพียงว่านางชื่อว่าหมิงฉวน"
"พอแล้ว"
หลังจากฟังข้อมูลที่มีประโยชน์แล้ว เฉินจือหานก็ยกปืนขึ้นยิงนักฆ่าที่เหลือทั้งหมดส่งพวกมันลงนรก ขณะที่เฉินจือหานสอบปากคำเสร็จและเตรียมตัวจะจากไป ทันใดนั้นก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ศีรษะ ทำให้เขาเซไปข้างหนึ่ง ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแดง เสียงหายใจดังขึ้นและหยุดนิ่งไปชั่วครู่ เฉินอวี้รู้สึกว่าไม่ดีแล้ว นี่คือสัญญาณเตือนว่าคุณชายกำลังอาการกำเริบ!
"ไม่ดีแล้ว ระวังตัว" เฉินอวี้ตะโกน
สุดท้ายก็ช้าไป บอดี้การ์ดคนหนึ่งเผลอไม่ทันระวัง ถูกเฉินจือหานต่อยเข้าอย่างจัง บอดี้การ์ดที่เหลือต่างก็กรูกันเข้าไปขวางเฉินจือหาน แต่เขาที่กำลังอาการกำเริบนั้น เหมือนกับสิงโตผู้ไม่กลัวตาย แม้จะต้องเผชิญหน้ากับบอดี้การ์ดหลายสิบคนก็ยังน่ากลัวเช่นเดิม
เฉินเค่อพยุงปู่เฉินมาที่ห้องใต้ดิน เมื่อเห็นอาการกำเริบของหลานชาย ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความตกใจ ช่วงหลังมานี้หลานชายอาการกำเริบถี่ขึ้นเรื่อยๆ ปู่เฉินเดินวนไปวนมาอยู่หน้าคุกใต้ดิน คิ้วขมวดเข้าหากันแน่น สีหน้าเคร่งเครียด ถอนหายใจหนักๆ เป็นระยะ เขาเองก็ไม่สามารถเข้าไปได้ คงต้องรอให้บอดี้การ์ดจัดการกับอาการป่วยของจือหานลง แต่จะแบบนี้ไปตลอดไม่ได้ กำเริบบ่อยๆ จะทำให้ร่างกายของจือหานได้รับความเสียหาย ปู่เฉินรู้สึกเป็นห่วงหัวใจปวดหน่วงเพราะสงสารหลาน
อาการของจือหานนั้นเหมือนกับพ่อของเขามากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ปู่เฉินยิ่งวิตก...
หลินซินนอนอยู่บนเตียงเหงื่อท่วมตัว เธอฝันร้ายอีกแล้ว ในฝันเฉินจือหานอยู่ในห้องใต้ดินแห่งหนึ่ง ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดและบาดแผล ดูแล้วน่ากลัวมาก
" จือหาน!"
เธอสะดุ้งตื่นขึ้นทันที รู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเจ็บแปลบ ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกกลัวขนาดนี้ หรือจือหานจะเกิดเรื่อง? จึงรีบแต่งตัวแล้ววิ่งไปที่ห้องใต้ดิน เมื่อเห็นปู่เฉินอยู่ที่นั่นใจเธอก็ดิ่งลงตาตุ่ม เกิดเรื่องไม่ดีกับสามีของเธอแล้ว
ปู่เฉินเห็นหลินซินก็ประหลาดใจ หญิงสาวคนนี้มาได้อย่างไร ตอนนี้สภาพของจือหานคงจะทำให้เธอตกใจมาก ปู่เฉินจึงมองไปที่เฉินเค่อซึ่งยืนอยู่ข้างๆ เพียงแค่มองคนสนิทก็ทราบทันทีว่าต้องทำอย่างไร จึงรีบเดินมาขวางหลินซิน
"นายหญิงครับ ขอโทษด้วยครับ ตอนนี้สภาพของคุณชายไม่เหมาะที่จะพบใคร"
"ให้ฉันเข้าไป ฉันต้องพบจือหาน"
"นายหญิงครับ ขอโทษด้วยครับ"
"จือหานเป็นคนรักของฉัน ฉันจะไม่ทอดทิ้งเขาในยามที่เขาต้องการฉันมากที่สุด หลีกไป"
"หลินซินเอ๋ย เจ้าอาจจะได้รับบาดเจ็บ" ปู่เฉินรู้สึกหนักใจมาก เขาเป็นห่วงหลานชาย และเป็นห่วงหลานสะใภ้คนนี้ด้วย
"คุณปู่คะ ความรักที่ดีก็คือการไม่ทอดทิ้งกัน ไม่ว่าจือหานจะเป็นอย่างไร หนูก็จะอยู่เคียงข้างเขาไปตลอดชีวิต"
"หนูเป็นภรรยาที่ดี ดูเหมือนว่าจือหานจะแต่งงานกับคนไม่ผิด" ในเวลานี้มุมปากของปู่เฉินคลี่ออกเล็กน้อย คิดไม่ถึงเวลาทั้งคู่จะรักกันขนาดนี้
ขณะนั้นเฉินอวี้เดินออกมา สีหน้าตื่นตระหนก
"นายหญิงครับ นายท่านครับ ไม่ดีแล้ว อาการป่วยของคุณชายกำเริบแล้วครับ เกรงว่าจะเอาไม่อยู่"
"อะไรนะ?!"
ทุกคนตกใจพร้อมกัน!!
=======================
ไม่ใช่แค่หลินซินที่มีความลับ ท่านประธานเองก็มีค่ะ
ประธานเฉินเป็นอาไรรรรรรรรรรรร กดหัวใจ กดเข้าชั้นให้ด้วยน้าาาา
Related chapters
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่10 พร้อมอยู่เคียงข้างท่านประธานเฉิน ️
หลินซินไม่สนใจการขัดขวางของเฉินเค่อและเฉินอวี้ เธอผลักประตูเปื้อนเลือดแล้วพุ่งเข้าไปข้างใน เมื่อเห็นภาพสยดสยอง ภายในใจของเธอก็จมดิ่งลงสู่ก้นเหว บอดี้การ์ดสิบกว่าคนถูกซัดจนล้มระเนระนาด ส่งเสียงร้องโหยหวนไม่ขาดสาย บาดแผลบนร่างกายมีทั้งเล็กทั้งใหญ่ ชวนให้ผู้พบเห็นสะเทือนใจ แต่สิ่งที่ทำให้เธอตกใจที่สุดก็คือ ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ ตัวเปื้อนเลือด กำลังคลุ้มคลั่งเหมือนสติไม่อยู่กับตัว นั่นนคือเฉินจือหาน"จือหาน ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเอง" น้ำเสียงของหลินซินสั่นเครือในเวลานี้ดวงตาของเฉินจือหานแดงก่ำ เขาไม่ได้ยินสิ่งที่หลินซินพูดเลย รู้เพียงว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้า เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าของหลินซินพร่ามัวไปหมด คำพูดที่ดังอยู่ข้างหูก็ไม่ได้ยิน"เธอ...เป็นใคร" เฉินจือหานกัดฟันพูด"จือหาน ฉันหลินซิน ภรรยาที่คุณรักที่สุด...คุณจำไม่ได้แล้วเหรอ""ภ... ภรรยา"หลังจากได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เฉินจือหานก็ค่อยๆ ฟื้นคืนสติ แต่ในวินาทีต่อมา ใบหน้าของหลินซินก็เปลี่ยนไป... เป็นใบหน้าของคนที่เขาเกลียดที่สุด เป็นผู้หญิงคนนั้นงั้นเหรอ!"จือหาน คุณเป็นอะไร..."แต่ก่อนที่หลินซินจะพูดจบ เฉินจือหานที
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่11 คุณหนูจางแจ้งข่าวแต่งงาน
เช้าตรู่, คฤหาสน์ตระกูลเฉินแสงแดดลอดผ่านหน้าต่างส่องลงบนเตียง ทำให้ห้องสว่างไสวด้วยสีทอง เฉินจือหานหลับไปทั้งวันทั้งคืน ในที่สุดก็ตื่นขึ้นมา เขาเห็นหลินซินที่นอนหลับอยู่ข้างเตียง ก็อดรู้สึกเจ็บปวดไม่ได้หลินซินรู้สึกตัวว่าคนข้างๆ ขยับตัวจึงลืมตาขึ้น เห็นสามีตื่นแล้วก็ดีใจมาก"จือหาน คุณตื่นแล้ว มีตรงไหนไม่สบายหรือเปล่า"“ซินซิน ฉันไม่เป็นไรแล้ว" เฉินจือหานปลอบใจเธอเขามองภรรยาที่อยู่ตรงหน้า นึกถึงผู้หญิงที่มองไม่เห็นในฝัน ท่าทางและน้ำเสียงคล้ายคลึงกันมากทำให้เฉินจือหานเผลอคิดไปชั่วขณะอาจจะเป็นฝันร้ายกระมังเขาไม่อยากคิดมากให้ปวดหัว"ฉันทำเธอเหนื่อยใช่ไหม" เฉินจือหานลูบหน้าหลินซินแล้วดึงเข้ามากอดในอ้อมแขน พูดเบาๆ ว่า "เมื่อวาน...เธอกลัวรึเปล่า"หลินซินเงยหน้าขึ้นหัวเราะคิกคัก "ไม่กลัว จือหาน คุณไม่ใช่ปีศาจร้าย ฉันจะกลัวได้ยังไง""ขอบคุณนะภรรยาของฉัน" สีหน้าของเฉินจือหานสงบลงเล็กน้อย เดิมทีไม่ต้องการให้หลินซินเห็นเขาในสภาพที่น่ากลัวเช่นนี้ กังวลว่าเธอจะตกใจและต่อต้าน หวาดหวั่นว่าเธอจะไม่รักเขาอีก ดังนั้นเมื่อเขาอาการกำเริบ ก็จะไปหลบที่ห้องใต้ดินแต่ปฏิกิริยาแรกของหลินซินเมื่อเห็นเขาในสภาพ
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่12 แผนการร้ายที่งานแต่ง️
ในร้านกาแฟ หญิงสาวสองคนนั่งตรงข้ามกัน"เธอแน่ใจเหรอว่าหล่อนจะมา?""ฉันแน่ใจ ฉันไปหาหล่อนที่บ้านและขอร้องด้วยตัวเอง ไม่มีทางไม่มาหรอ"หลี่หลิงเจินที่นั่งอยู่ตรงข้ามถอดแว่นกันแดดออก เผยให้เห็นใบหน้าที่มีรอยฟกช้ำสีม่วงดำ จางเหยียนอี้รู้สึกประหลาดใจมาก เธอไม่คิดว่าหลินซินจะลงมือทำร้ายอดีตแม่เลี้ยงหลี่หลิงเจินค่อยๆ เพิ่มแรงมือที่ถือแก้วไว้ แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง "ถึงเวลาแล้ว แผนของเราต้องไร้ที่ติ เราต้องทำให้หลินซินเสื่อมเสียชื่อเสียง!""ไม่ต้องห่วงหรอก ถึงเวลานั้นฉันจะได้เป็นสะใภ้รองของตระกูลฉิน ส่วนเธอจะได้เงินไปตั้งรกรากที่ต่างประเทศ เราทั้งคู่จะได้ในสิ่งที่ต้องการ"ทั้งคู่สบตากันและยิ้ม คราวนี้พวกเธอจะทำให้หลินซินล่มจม! หลังจากที่พูดคุยกันเสร็จแล้ว ทั้งสองคนก็ออกจากร้านกาแฟ แต่ในมุมหนึ่งของร้านนั้น มีชายคนหนึ่งนั่งอยู่โดยที่ไม่ได้สั่งอาหาร ไม่มีใครสังเกตเห็นชายคนนี้ เขาได้ยินบทสนทนาทั้งหมดอย่างชัดเจน เมื่อพวกนั้นไปแล้วเขาจึงกดหูฟังบูลทูทเพื่อติดต่อบอส"หัวหน้า หลี่หลิงเจินและจางเหยียนอี้พบกันที่ร้านกาแฟ พวกเขาวางแผนที่จะจัดการกับคุณ"หลินซินยิ้มในขณที่พิงหน้าต่างบานใหญ่ "001 สืบ
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่13 เหตุการณ์ที่ทำให้คุณหนูจางอับอาย
ที่ชั้นสองห้องพักผ่อน จางเหยียนอี้นั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง หลับตาลงใบหน้าอันงดงามปรากฏรอยแดงจางๆ โดยเฉพาะแก้มข้างขวาที่บวมเล็กน้อย ในเวลานี้ผู้ช่วยสาวถือถุงน้ำแข็งเข้ามา แล้วประคบแก้มข้างที่บวมของจางเหยียนอี้"อุ๊ย..." จางเหยียนอี้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และด่าออกมาอย่างเจ็บใจ "ยายแก่ตายโหงนั่น มือหนักจริงๆ!"เมื่อมองดูตัวเองที่ดูโทรมในกระจก จางเหยียนอี้ก็ยิ่งเกลียดชังคุณนายฉินมากขึ้นไปอีกก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น"เข้ามา"พนักงานชายคนหนึ่งเดินเข้ามา โค้งคำนับเล็กน้อย แล้วพูดช้าๆ "คุณหนูจาง คนที่คุณให้ผมจัดการ…เรียบร้อยแล้วครับ""แน่ใจนะว่าไม่มีอะไรผิดพลาด?" จางเหยียนอี้ถามด้วยสีหน้ายินดี"ผมแน่ใจครับ คุณหนูจาง ตอนนี้คุณหนูไปตรวจสอบได้เลยครับ""รออะไรอยู่ล่ะ พาฉันไปสิ!!"จางเหยียนอี้รีบโยนถุงน้ำแข็งทิ้ง แล้วตามพนักงานชายออกจากห้องพักผ่อน ด้วยความรู้สึกภูมิใจเต็มเปี่ยม พนักงานชายที่นำทางไปข้างหน้า แววตาแฝงไปด้วยความมืดมน ในขณะเดียวกันในห้องน้ำหญิงข้างๆ พนักงานหญิงคนหนึ่งถูกมัดอยู่ในห้องน้ำ ร้องไห้คร่ำครวญอยู่ภายใน ขณะที่มือและเท้าถูกมัดด้วยเนคไทจนแน่น และมีผ้าอุดปากอยู่ ที่หน้าปร
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่14 เรื่องราวพลิกผัน
ในเวลานี้จางเหยียนอี้เสียหลัก คุณชายและคุณนายลู่เสียหลัก ฉินเสิ่นและลู่หยวนก็เสียหลักด้วยเช่นกันจางเหยียนอี้คิดว่าตัวเองวางแผนได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทั้งสามารถแต่งงานกับตระกูลฉินเพื่อเป็นสะใภ้ และสามารถทำลายหลินซินได้ แต่ทำไม... ทางด้านฉินเสิ่นคิดว่าที่แผนการเป็นไปตามปกติทุกอย่าง แต่ทำไมผู้หญิงของตัวเองถึงได้ถูกพี่ชายร่วมสาบานหลับนอนด้วยส่วนลู่หยวนหมายมั่นปั้นมือว่าจะได้นอนกับสาวงาม แต่ทำไมตอนนี้ถึงต้องกลายเป็นผู้ชายที่หลับนอนกับว่าที่ภรรยาของฉินเสิ่นซึ่งเปรียบได้กับน้องสะใภ้ ผู้ใหญ่ทั้งสองคนของตระกูลลู่ แค่มาเข้าร่วมงานเลี้ยง แต่ลูกชายไม่เพียงก่อเรื่อง ยังลากพวกเขามาขายหน้าท่ามกลางตระกูลใหญ่ที่มาร่วมงานภายในงานเลี้ยง คนที่น่าจะดีใจที่สุดคงมีเพียงคุณนายฉินเมื่อตระกูลลู่ปูพรมให้เดินเช่นนี้ เหยียนอี้จะปฏิเสธได้อย่างไร เพราะเธอไม่มีทางไปแล้ว คุณนายฉินคงไม่ยอมรับเข้าตระกูลแน่ หลังจากที่ผู้ปกครองทั้งสองฝ่ายปรึกษากันแล้ว ก็ตัดสินใจว่าตระกูลจางและตระกูลฉิน จะยกเลิกพิธีแต่งงานแต่จะต้องจ่ายค่าสินสอดคุณนายลู่รู้สึกเกลียดจางเหยียนอี้จนอยากจะหั่นเป็นชิ้นๆ ผู้หญิงคนนี้วางแผนจับลูกชายของหล่อน แต่ไ
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่15โรงแรมนี้เป็นของเธอ
ตระกูลจางพายุยังไม่สงบ ทุกคนต่างก็ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง ในขณะที่ใบมีดในมือของหลี่หลิงเจิน กำลังจะแทงเข้าที่หน้าอกของหลินซินอย่างฉิวเฉียด เฉินจือหานก็ตอบสนองอย่างฉับไว ดึงหลินซินเข้ามากอดไว้ แล้วหันข้างเตะหลี่หลิงเจินออกไปด้วยแรงมหาศาล หลี่หลิงเจินถูกเฉินจือหานเตะออกไปไกลกว่าสิบเมตร"ไอ้...ไอ้"มีดผลไม้ก็หลุดจากมือของหลี่หลิงเจินเนื่องจากแรงกระแทก แล้วก็ไถลไปบนพื้น ร่างกระแทกเข้ากับเสา ทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าอวัยวะภายในถูกบดขยี้ ทนความเจ็บปวดไม่ไหวจึงอาเจียนออกมาเป็นเลือด"เฉินอวี้! ลากตัวเธอลงไป ฉันจะจัดการกับเธอเอง!"ดวงตาของเฉินจือหานเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว จ้องมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าที่ไม่ประสงค์ดีคนนั้นอย่างโกรธจัด ในขณะนี้ดวงตาของเขาก็แดงก่ำไปด้วยเส้นเลือด ไร้ซึ่งความอบอุ่น ในสายตาของคนอื่นเขาก็เหมือนซาตานที่เย็นชาและไร้ความปราณี เขาไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้กล้าที่จะลงมือกับคนที่เขารักต่อหน้าต่อตาเขา หาเรื่องตายจริง!เฉินอวี้ก็ตกใจเช่นกัน ไม่คิดว่าจะมีใครกล้าลงมือกับภรรยาของประธานบริษัท ต่อหน้าต่อตาแบบนี้ ช่างไม่รู้จักกาละเทศะ เหล่าบอดี้การ์ดได้ยินคำสั่งของเฉินอวี้แล้ว ก็รีบเข้ามาจ
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่16รอยจูบอันแสนหวาน
หนึ่งเดือนต่อมา บ้านตระกูลลู่จางเหยียนอี้เพิ่งตื่นนอน หล่อนก็เดินออกมาจากห้องในชุดนอน ขยี้ตาเพราะยังง่วงอยู่ เหมือนกับว่าเธอยังอยู่บ้านตระกูลจาง เดินไปที่ห้องครัวโดยไม่รู้ตัว เปิดตู้เย็นแล้วรินนมให้ตัวเองเมื่อเห็นว่าบนโต๊ะอาหารว่างเปล่า จางเหยียนอี้ก็ไม่รู้ว่านึกถึงอะไรขึ้นมา ระเบิดอารมณ์ใส่แม่บ้านหลิวที่อยู่ข้างๆ "พวกเธอทำหน้าที่คนรับใช้ยังไงกัน! ฉันตื่นแล้วทำไมไม่จัดอาหารเช้า จะให้ฉันอดตายหรือไง!"แม่บ้านหลิวตกใจจนก้มหัวลง พูดกับจางเหยียนอี้ด้วยเสียงอ่อนโยน "คุณหนู...นายหญิงและนายท่านยังไม่ตื่น จึงยังจัดโต๊ะอาหารไม่ได้ คุณหนูจะรับประทานของว่างรองท้องก่อนไหมคะ""พวกเขาไม่ตื่นเกี่ยวอะไร ฉันหิวแล้ว จัดอาหารมา!" เธอไม่ได้เต็มใจแต่งงานเข้ามาในตระกูลลู่ ดังนั้นกฎของตระกูลลู่เธอจึงไม่จำเป็นต้องปฏิบัติตาม"คุณหนู นี่เป็นกฎของตระกูลลู่ ต้องรอให้ผู้ใหญ่มาถึงก่อนถึงจะทานอาหารได้ ขอโทษด้วยนะคะ""ไม่จัดอาหารเช้าใช่ไหม" จางเหยียนอี้กัดฟัน จ้องแม่บ้านหลิวด้วยความโกรธ"คุณหนู... ไม่ได้ค่ะ" แม่บ้านหลิวก้มหัวลงต่ำกว่าเดิม คิดในใจว่าไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงที่นายน้อยแต่งเข้ามาจะเอาแต่ใจขนาดนี้ ไม่ฟังอะ
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่17 นัดหมายที่เต็มไปด้วยแผนการ
แสงไฟสีเหลืองอบอุ่นส่องไปที่เตียงขาวสะอาด ชายหญิงคู่หนึ่งนอนกอดกันอยู่บนเตียง พื้นห้องเต็มไปด้วยชุดชั้นในที่กระจัดกระจายและเศษซากกล่องถุงยาง ของบนโต๊ะก็เกลื่อนกลาด ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ชายหนุ่มลืมตาตื่นขึ้น หันไปมองหญิงสาวที่ยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง จากนั้นก็หยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวม จุดบุหรี่ และเดินออกไปที่ระเบียง ควันบุหรี่ค่อยๆ ลอยขึ้น ทำให้มองไม่เห็นอารมณ์บนใบหน้าของเขา ชายหนุ่มทุ่มเทอย่างมาก ห้องธรรมดาของอินเตอร์คอมเพล็กซ์คืนหนึ่งราคาเป็นแสน ไม่เพียงเท่านั้น ห้องพักที่โรงแรมยังจองยากมาก เพราะคนที่พักที่นี่ไม่ใช่คนธรรมดาเลย ทำให้การจองห้องนั้นยากเย็นเขาต้องใช้เส้นสายถึงจะได้ห้องนี้มา ถ้าไม่ใช่เพื่อแผนการนี้ คงไม่ทุ่มเทขนาดนี้แน่! ขณะนั้นหญิงสาวบนเตียงตื่นขึ้นเมื่อรู้สึกว่าพื้นที่ข้างๆ ว่างเปล่า ไม่กี่วินาทีก็ลุกขึ้นเดินไปที่ระเบียงเช่นกัน เสียงฝีเท้าของเธอรบกวนความคิดของเขา“อาเสิ่น...” เจียงอี้พูดด้วยเสียงอ้อนพลางกอดเอวของฉินเสิ่นไว้แววตาของเขาแสดงความเฉลียวฉลาด แต่เมื่อเจียงอี้เข้ามาใกล้ ประกายในตานั้นก็หายไป เขาดับบุหรี่และหันมากอดเธอ มองด้วยสายตาอบอุ่น“ที่รัก
Latest chapter
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่45 ไม่ทันให้ตั้งตัว (จบเล่ม1)
เป็นคืนที่วุ่นวายที่สุดในเมืองหลวง ถนนหลายสายถูกปิดกั้น รถติดเป็นทางยาว และท้องฟ้ายามค่ำคืนมีเครื่องบินส่วนตัวหลายลำบินผ่านไปมา ชาวเมืองคิดว่าเป็นการซ้อมรบทางทหาร จึงพากันซุบซิบหลินซินกับทีมที่เจ็ดที่อยู่หน้าประตูโรงพยาบาล ถูกโจมตีจากหน่วยคอมมาโดต่างชาติอย่างต่อเนื่อง พวกเขาเริ่มเหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจ แต่กระนั้นก็ยังคงยิงได้แม่นยำ แต่การเคลื่อนไหวเริ่มช้าลง ลูกกระสุนที่บรรจุก็ไม่ราบรื่นเหมือนตอนแรก ดูเหมือนว่าศัตรูจะไม่มีวันหมดสิ้น ฆ่าหนึ่งคนก็มีคนใหม่เข้ามาแทนหลินซินเหงื่อแตกพลั่ก ทั้งเหนื่อยและหงุดหงิด"ใช้ยุทธวิธีฝูงชน น่ารำคาญจริงๆ" เธอยิงศัตรูที่กำลังวิ่งเข้ามา ยิงได้แม่นยำและฆ่ามันได้ทันที"หัวหน้า ศัตรูเยอะเกินไป เราไม่มีทางชนะ พวกเราจะถูกพวกมันฆ่าหมดถ้ายังสู้แบบนี้" 001 เปลี่ยนกระสุนซุ่มยิง"ฉันรู้!" หลินซินขมวดคิ้ว ในขณะที่เธอกำลังคิดหาวิธีแก้ไข ทีมที่เจ็ดที่อยู่ในห้องฉุกเฉินก็มาวิ่งมาหา ในแววตาแสดงถึงความหวัง"หัวหน้า! ทีมฉุกเฉินย้ายผู้ป่วยสำเร็จแล้ว พวกเขาให้เรามาแจ้งข่าว"ขอบคุณพระเจ้า!หากการผ่าตัดล้มเหลวหรือยืดเยื้อไปกว่านี้ พวกเขาทั้งหมดอาจต้องสังเวยชีวิต เธอไม
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่44 พิษกำเริบหนัก
เงียบเกินไป เงียบจนหน้ากลัว ในขณะนี้ เธอได้ยินเพียงเสียงคลื่นทะเลตึก...ตึก...ตึก...บอดี้การ์ดคนหนึ่งเอามือกุมบาดแผลที่หน้าอก เดินขากะเผลกเข้ามาหาหลินซิน ด้วยความเจ็บปวดเขาคุกเข่าลงพูดด้วยเสียงแผ่วเบา "นายหญิงหนีไปเถอะ...คุณชายมีอาการกำเริบ ครั้งนี้น่ากลัวมากไม่สามารถระงับได้ ผู้ช่วยเฉินให้ผมมาบอก คุณรีบออกจากเกาะตอนนี้เลย"หลินซินตัวเย็นเหงื่อท่วม เธอโยนของทุกอย่างในมือทิ้ง จับเสื้อของบอดี้การ์ดถามอย่างเร่งรีบ "ว่าอะไรนะ?! จือหานมีอาการกำเริบงั้นเหรอ ทำไมไม่แจ้งฉันเร็วกว่านี้!""นายหญิง เกาะที่คุณไปไม่มีสัญญาณอินเทอร์เน็ต ข้อความจึงส่งไปไม่ถึง" บอดี้การ์ดไอเป็นเลือดในขณะนั้นโทรศัพท์ในกระเป๋าของหลินซินส่งเสียงเตือน เธอดึงออกมาดูพบว่ามีสายเรียกเข้าและข้อความแจ้งเตือนมากมาย"แย่แล้ว!"หลินซินทิ้งโทรศัพท์วิ่งตรงไปยังบ้านพัก ศพของสาวใช้และบอดี้การ์ดนอนเกลื่อนกลาด เลือดท่วมเต็มห้องนั่งเล่น มีโทรศัพท์ตกอยู่ข้างโซฟา เฉินอวี้พยายามยื่นมือไปหยิบเพื่อเรียกความช่วยเหลือ แต่ในวินาทีต่อมา เฉินจือหานเห็นการกระทำของเขา ยิงปืนจนโทรศัพท์แตกเป็นเสี่ยงๆจือหานเดินมาหาเฉินอวี้ใช้ปืนจ่อที่หัวเขา ริมฝีป
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่43 พายุกำลังมา
หลินซินตื่นเพราะเสียงคลื่นทะเล และถูกปลุกด้วยการถูกใบไม้เกามือ เมื่อเธอลืมตาใบหน้าหล่อเหลาของเฉินจือหานก็ปรากฏตรงหน้า เขาหนุนศีรษะด้วยมือข้างหนึ่งและใช้ใบไม้ด้วยมืออีกข้างเกาเธอเล่น"ถ้าเธอไม่ตื่น ฉันคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ""…"เป็นเพราะถูกเกาจนตื่นต่างหาก! เฉินจือหานถูกจับได้คาหนังคาเขาแต่ก็ไม่สนใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความสนุกสนาน หลินซินนั่งขึ้นด้วยความโกรธ แต่ด้วยแรงที่มากไป ผ้าห่มที่คลุมอกเธอก็เลื่อนลงมา เผยให้เห็นเรือนร่างเธอรีบคลุมผ้าห่มขึ้นกลิ่นของทะเลโชยเข้ามาในลำคอทำให้เธอรู้สึกแห้งผาก เมื่อมองไปรอบๆ ต้นมะพร้าวขนาดใหญ่บังแสงอาทิตย์ไว้ ปล่อยให้มีพื้นที่ร่มรื่น ที่นั่งของพวกเขามีผ้าพื้นเมืองสีสันสดใสรองไว้กันทราย"พวกเราเมื่อคืนไม่ได้กลับบ้านเหรอ" สายลมทะเลพัดผมที่ต้นคอของหลินซินเบาๆ"ใช่ เห็นเธอนอนหลับสบายเกินไป ฉันไม่อยากปลุก เลยสั่งให้เฉินอวี้เอาผ้าห่มมาให้ เรานอนที่นี่ทั้งคืน""อย่างนี้ก็แปลว่า..."เฉินอวี้เห็นพวกเราหมดแล้วสิ! หลินซินหน้าแดงจัด เฉินจือหานหัวเราะในลำคอ ความอบอุ่นซ่านในใจ เขาคิดว่าเธอน่ารักเหลือเกิน"ยังจะหัวเราะอีก!" หลินซินขว้างหมอนอิงใส่สามีด้วยความโกรธ
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่42 แสดงความรักบนหาดทราย
คลื่นทะเลซัดสาดเข้าหาชายหาดราวกับจิตใจที่ปั่นป่วนของหลินซิน ดวงตาเธอแดงขึ้นเมื่อไรก็ไม่รู้ ใจเกิดความรู้สึกหวั่นไหวจนไม่รู้จะพูดอะไรออกมา"ฉันก็รักคุณค่ะ จือหาน ชาตินี้ ชาติหน้า หรือชาติไหน ฉันก็จะรักคุณ"เฉินจือหานสวมแหวนเพชรที่นิ้วนางของหลินซิน และจูบที่หลังมือเธอราวกับเป็นการสาบาน ทั้งสองนั่งที่โต๊ะ เขารินไวน์แดงให้เธอ"นี่คือ นี่คือน้ำแห่งความรักของเรา ดื่มเพื่อฉลอง""ดื่มเพื่อฉลอง"แก้วไวน์ชนกัน หลังจากดื่มไวน์แดงไปหลายแก้ว แก้มของหลินซินเริ่มแดง ตาเธอพร่ามัว และมีอาการเมา เฉินจือหานเข้ามาใกล้อุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน ลมหายใจร้อนของเขาพ่นลงบนลำคอ ทำให้เธอยิ่งรู้สึกหวั่นไหว ประคองใบหน้าของสามีและจูบเขา ทั้งสองแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม"ที่รัก เธอทำแบบนี้ ฉันก็แย่สิ…" เฉินจือหานพูดเสียงแหบมีนัยยั่วยวนหลินซินยกมือขึ้นไปแตะเป้ากางเกงของเขา ทำให้ชายหนุ่มมีปฏิกิริยาตื่นตัว เธออายจนก้มหน้าลง เฉินจือหานอุ้มภรรยามาที่ใต้ต้นมะพร้าว เขาถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวออก วางรองหลังเธอเพื่อป้องกันไม่ให้ทรายบาดผิว"จะทำที่นี่เหรอ..." หลินซินกัดริมฝีปาก มองไปรอบๆ สถานที่นี้ดีมาก มีป่ามะพร้าวใหญ่บังสายตาได้อย่างดี เป
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่41 ทำทุกอย่างเพื่อภรรยาสุดที่รัก
หลังสถานการณ์สงบลงมีเสียงปิดประตูดังขึ้น เฉินอวี้ออกไปแล้ว เหลือเพียงเฉินจือหานนั่งดื่มเหล้าอยู่ในห้องทำงาน หนึ่งแก้ว…แล้วอีกแก้ว ดูเหมือนจะไม่มีความตั้งใจที่จะหยุด เมื่อเห็นเขาลุกขึ้นเตรียมจะไปที่ระเบียงเพื่อสูบบุหรี่ หลินซินก็รีบกลับไปที่ระเบียงของห้องนอนเมื่อกลับมาถึงห้อง หลินซินรู้สึกไม่สบายใจเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ใจร้อน แต่เรื่องที่เฉินจือหานถูกพิษ ทำให้เธอรู้สึกตื่นตระหนก ตราบใดที่มาดามหมิงยังอยู่ที่บ้านตระกูลเฉิน การที่จือหานต้องอยู่ภายใต้การข่มขู่ของเธอเป็นเวลาหนึ่งวัน ทำให้มาดามหมิงเห็นได้ชัดว่าเธอเป็นจุดอ่อนของลูกชาย การฆ่าคนง่าย แต่การฆ่าคนที่สามารถจับจุดอ่อนของตนได้มันยากมากหลินซินหยิบโทรศัพท์พิเศษออกมา และโทรหาหมายเลข 001“ไปตรวจสอบบุคคลที่ชื่อว่า หมิงฉวน ฉันต้องการให้ตรวจสอบข้อมูลทั้งหมดของหล่อนอย่างละเอียด ใช่, มันสำคัญมาก”สั่งเสร็จก็วางโทรศัพท์ลง เธอกลับไปนอนบนเตียงและห่มผ้าห่ม…แต่ลืมตาตื่นตลอดทั้งคืนเช้าวันถัดมาหลินซินตื่นขึ้นและพบว่า ฉินจือหานไม่ได้กลับมาที่ห้องนอน เขาอยู่ที่ห้องทำงาน ซึ่งเต็มไปด้วยขวดเหล้า จึงสั่งให้แม่บ้านขึ้นมาทำความสะอาด หลายวันผ่านไปหลินซินไม
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่40 แม้แต่แม่ก็ไม่มีข้อยกเว้น
“หยุดเดี๋ยวนี้!” เสียงชายหนุ่มที่เย็นเยียบดังขึ้นมาดามหมิงหยุดมือ ซ่อนเจตนาฆ่าที่เพิ่งแสดงออกเมื่อสักครู่ กลับมามีท่าทางใจดีอีกครั้งเมื่อมองลูกชาย เขาเดินมาจากสวนไกลๆ เห็นหลินซินถูกบังคับให้คุกเข่าอยู่บนสนามหญ้า ลมหนาวพัดผ่านผมของเธอ เขาโกรธสุดขีด ผู้หญิงของเขาไม่เคยต้องทนความอับอายแบบนี้!ปัง!เฉินจือหานหยิบปืนออกมา ยิงบอดี้การ์ดชาวต่างชาติสองคนที่กักขังหลินซินทันที ทั้งสองมีรูเลือดดำทมึนที่หัวล้มลงกับพื้นทันที หลินซินไม่มีที่พึ่งก็ล้มลงบนสนามหญ้า เฉินจือหานเดินมาอย่างรวดเร็วแล้วกอดภรรยาไว้ ใส่เสื้อคลุมให้เธอเมื่อเห็นเศษแก้วบนขาของหลินซินแ ละมือที่แดงจากการถูกน้ำร้อนลวก เฉินจือหานก็แทบเป็นบ้า ดวงตาสีเข้มของเขาเต็มไปด้วยความโกรธรุนแรงพุ่งเป้ามองไปที่คุณนายหมิง “คุณกล้าแอบทำร้ายผู้หญิงของผม! หมิงฉวน!” ปลายกระบอกปืนจ่อที่หน้าผากมาดามหมิง หล่อนไม่หลบไม่หนี ยังคงมีท่าทางใจดีเหมือนเดิม“อาจือ ทำแบบนี้แม่จะเสียใจนะ” แกล้งร้องไห้และปล่อยน้ำตาหยดสองหยด“มันสมควรแล้วไหม แต่เดิมคุณซ่อนตัวอยู่ต่างประเทศ อยู่ไปจนตายก็ไม่มีใครสน แต่เมื่อกลับมาผมจะส่งคุณลงนรก ผลของการทำร้ายผู้หญิงของผมคือความตาย
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่39 แค่สั่งสอนเล็กๆ น้อยๆ
ไม่นานนักม้าพันธุ์เผือกชื่อ ทาเสวี่ย ถูกนำตัวมา เป็นม้าสีขาวทั้งตัวมีเพียงกีบเท้าทั้งสี่ที่เป็นสีน้ำตาล เป็นม้าพันธุ์ดี มีความเร็วและความอึดสูง เป็นพันธุ์ที่หายากมาก"คุณผู้หญิง ทาเสวี่ยมาแล้วค่ะ" แม่บ้านซุนส่งสายบังเหียนให้หลินซิน"ดี" หลินซินรับสายบังเหียน ขณะที่บอดี้การ์ดกำลังพาตัวจงเซียนไปที่ประตูใหญ่ หลินซินก็สั่งให้หยุด"ปล่อยเธอ" หลินซินสั่ง"ปล่อย ปล่อยฉัน” เมื่อบอดี้การ์ดปล่อยตัว จงเซียนก็สะบัดมือออกทันที"ฉันจะให้โอกาสเธอ ถ้าเธออยากได้ตำแหน่งนี้มากนัก หากวันนี้เธอสามารถทำให้ทาเสวี่ยเชื่องต่อหน้าทุกคนได้ ฉันจะยกตำแหน่งให้เธอเลย เป็นไง?""เธอไม่ได้หลอกใช่ไหม?" จงเซียนไม่แน่ใจ"พูดคำไหนคำนั้น"หลินซินยื่นสายบังเหียนให้จงเซียน พร้อมทำท่าทางเหมือนว่าถ้าพูดโกหกจะตายทันที"แค่ม้าตัวเดียวเอง รอดูได้เลย!"จงเซียนรับสายบังเหียน แล้วขึ้นม้าทันที ตั้งแต่เด็กเธอก็เคยเข้าร่วมการแข่งมาหลายครั้ง การทำให้ม้าเชื่องไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเธอ เมื่อขึ้นม้าแล้วก็หันไปมองหลินซินด้วยสายตาท้าทาย"แต่ถ้าเธอแพ้ เธอต้องย้ายออกจากคฤหาสน์ทันที และห้ามเข้ามาอีก""ยังมีเวลาเปลี่ยนใจนะ" คำพูดของหลินซินทำให้
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่38 สำคัญตัวผิด
ผู้ชายดูดีที่สุดเมื่อไหร่ แน่นอนว่าเมื่อเขายืนอยู่ข้างภรรยาโดยไม่มีเงื่อนไข! ผู้ชายที่รักภรรยามากควรที่จะประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ สำหรับเฉินจือหานความรักและความเอาใจใส่ ที่หลินซินได้รับต้องมาจากเขาเท่านั้น พร้อมแสดงความรักที่มีต่อภรรยาให้ทุกคนเห็นโดยไม่มีเงื่อนไข หลินซินในอ้อมกอดของเฉินจือหานมีความสุขมาก ยิ้มจนเกือบถึงหูมาดามหมิงลงมาจากชั้นสาม เห็นคนรับใช้พากันคุกเข่าและคราบเลือดบนพื้นก็ขมวดคิ้ว "คุณปู่ของเธอไม่เกลียดการฆ่าคนในบ้านหรอกเหรอ?""นี่คือบ้านของผม ใครจะตายไม่ใช่เรื่องที่คุณมีสิทธิ์ยุ่งโดยเฉพาะคุณ อย่ายุ่งเรื่องของผมให้มากนัก" เฉินจือหานหัวเราะเย็นชา"จือหาน... เธอ" มาดามหมิงพูดไม่ออก โกรธจนต้องบีบที่จับบันไดอย่างแรง ไม่คิดว่าเฉินจือหานที่ไม่ได้เจอกันสิบปี จะมีนิสัยแข็งกร้าวขนาดนี้ กล้าต่อกรกับเธอแล้ว“ทำไมคุณถึงอยู่ที่ชั้นสาม นั่นเป็นพื้นที่ส่วนตัวไม่ใช่เหรอคะ”คำถามง่ายๆ ของหลินซิน ทำลายบรรยากาศในตอนนั้น ห้องของเธอกับเฉินจือหานอยู่ที่ชั้นสาม เพื่อความเป็นส่วนตัวปกติจะอนุญาตให้แม่บ้านซุน เข้ามาทำความสะอาดเท่านั้น คนรับใช้คนอื่นๆ สามารถทำงานได้เฉพาะที่ชั้นหนึ่งเท่านั้น
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่37 คลั่งรักภรรยา
อาการบาดเจ็บของเฉินจือหานไม่มีอะไรน่าห่วง หลังจากตรวจเสร็จเขาก็สั่งให้เฉินอวี้เก็บของและเตรียมตัวกลับบ้าน ในระหว่างการตรวจ เฉินจือหานยืนกรานที่จะกอดภรรยาเอาไว้ ไม่ว่าจะตรวจปัสสาวะ ตรวจเลือด ทั้งหมดเขาต้องมีหลินซินอยู่ข้างๆ ด้วย มิฉะนั้นจะไม่ยอมให้ตรวจพยาบาลที่อยู่ข้างๆ ถึงกับหลั่งน้ำตาด้วยความประทับใจ พวกเธอต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ภรรยาของคุณเฉินช่างโชคดีจริงๆ “คุณเฉิน ถ้าไม่มีกิจกรรมที่รุนแรงและไม่ทำให้แผลเปิด ก็ไม่มีอะไรต้องห่วงครับ” หมอแจ้งอาการเมื่อตรวจเสร็จเรียบร้อยแล้ว“รวมถึงเรื่องบนเตียงด้วยไหม?” เฉินจือหานถามขึ้นหลินซินฟังแล้วหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด โชคดีที่หมอมีประสบการณ์มาก จึงเพียงไอเบาๆ และตอบว่า “ตราบเท่าที่ไม่รุนแรงเกินไปก็ไม่มีปัญหาครับ”“ได้ยินไหมที่รัก ครั้งหน้าเบาๆ หน่อยนะ” เฉินจือหานกอดหลินซินแล้วขบหูเธอเบาๆ“คุณก็ทำตัวให้ดีๆ หน่อยนะ จือหาน” หลินซินทุบหน้าอกเขาเบาๆ พร้อมพูดด้วยเสียงอ้อนๆหลังจากการตรวจเสร็จ เขาก็กอดภรรยาเดินออกจากโรงพยาบาลไปที่ลานจอดรถ ทุกคนคิดว่าเฉินจือหานแสดงความคลั่งรักแบบสุดใจ แต่ความจริงแล้วเขารู้สึกเจ็บปวดใจมาก ที่เมื่อวานเขาทำให้เธอบาด
