LOGINShare
บทที่13 เหตุการณ์ที่ทำให้คุณหนูจางอับอาย
Last Updated:
2024-11-07 10:37:56ที่ชั้นสองห้องพักผ่อน จางเหยียนอี้นั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง หลับตาลงใบหน้าอันงดงามปรากฏรอยแดงจางๆ โดยเฉพาะแก้มข้างขวาที่บวมเล็กน้อย ในเวลานี้ผู้ช่วยสาวถือถุงน้ำแข็งเข้ามา แล้วประคบแก้มข้างที่บวมของจางเหยียนอี้
"อุ๊ย..." จางเหยียนอี้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และด่าออกมาอย่างเจ็บใจ "ยายแก่ตายโหงนั่น มือหนักจริงๆ!"
เมื่อมองดูตัวเองที่ดูโทรมในกระจก จางเหยียนอี้ก็ยิ่งเกลียดชังคุณนายฉินมากขึ้นไปอีก
ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น
"เข้ามา"
พนักงานชายคนหนึ่งเดินเข้ามา โค้งคำนับเล็กน้อย แล้วพูดช้าๆ "คุณหนูจาง คนที่คุณให้ผมจัดการ…เรียบร้อยแล้วครับ"
"แน่ใจนะว่าไม่มีอะไรผิดพลาด?" จางเหยียนอี้ถามด้วยสีหน้ายินดี
"ผมแน่ใจครับ คุณหนูจาง ตอนนี้คุณหนูไปตรวจสอบได้เลยครับ"
"รออะไรอยู่ล่ะ พาฉันไปสิ!!"
จางเหยียนอี้รีบโยนถุงน้ำแข็งทิ้ง แล้วตามพนักงานชายออกจากห้องพักผ่อน ด้วยความรู้สึกภูมิใจเต็มเปี่ยม พนักงานชายที่นำทางไปข้างหน้า แววตาแฝงไปด้วยความมืดมน ในขณะเดียวกันในห้องน้ำหญิงข้างๆ พนักงานหญิงคนหนึ่งถูกมัดอยู่ในห้องน้ำ ร้องไห้คร่ำครวญอยู่ภายใน ขณะที่มือและเท้าถูกมัดด้วยเนคไทจนแน่น และมีผ้าอุดปากอยู่ ที่หน้าประตูยังมีป้ายสามเหลี่ยม "กำลังซ่อมแซม" วางอยู่
พนักงานหญิงคนนั้นรู้ดีว่า หากไม่รีบออกไปในตอนนี้ ท่านจะไม่ดีแน่ แย่แล้ว!
ห้องโถงจัดงานเลี้ยง
พนักงานหญิงคนหนึ่งวิ่งเข้ามาในห้องโถงด้วยความรีบร้อน หายใจหอบถี่ และตะโกนบอกทุกคนว่า "ไม่ดีแล้ว ไม่ดีแล้ว คุณชายใหญ่ตระกูลลู่... กำลังจะข่มขืนคุณหนูจาง!"
หลังจากที่ทุกคนหันไปมองพนักงานหญิงคนนั้น เธอก็รู้ว่าเรื่องนี้สำเร็จแล้ว คุณหนูจางบอกเธอว่า ยิ่งวุ่นวายมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี หลังจากที่เธอพูดประโยคนี้จบ
ทุกคนต่างก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ!!!
สีหน้าของพ่อและแม่ของคุณชายลู่เปลี่ยนไปทันที ทั้งคู่มองหน้ากัน ในใจของพวกเขารู้ดีว่าลูกชายของตนเองเป็นคนอย่างไร แต่ในงานหมั้นหมายของตระกูลจางและตระกูลฉิน กลับเกิดเรื่องน่าอับอายเช่นนี้ขึ้นมาได้อย่างไร ทำให้ทั้งคู่โกรธจนแทบจะระเบิดออกมา สายตาของทุกคนต่างก็มองไปที่พ่อและแม่ของคุณชายด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
"ได้ยินมาว่าคุณชายน้อยตระกูลลู่ มีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมอยู่แล้ว ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องจริง!"
"ก็แค่ผู้ชายที่ควบคุมตัวเองไม่ได้...นับว่าเป็นผู้ชายได้อย่างไร?"
"ผู้ชายมีเรื่องแบบนี้บ้างก็เข้าใจได้ แต่การก่อเรื่องเช่นนี้ขึ้นมาในงานเลี้ยงของคนอื่น เปิดหูเปิดตาฉันจริงๆ"
"เงียบๆ พวกคุณไม่ได้เห็นสีหน้าของคุณนายลู่เหรอ ที่เหมือนจะกินคนนั่นเหรอ?"
"..."
ฉินเสิ่นนั่งอยู่บนโซฟา มองดูเรื่องราวทั้งหมดนี้ มุมปากเผยอยิ้มเล็กน้อย คิดในใจว่าสมกับเป็นคนที่เขาหมายตาไว้ ฉลาดจริงๆ
คุณนายลู่โกรธจนตัวสั่น เมื่อได้ยินเสียงซุบซิบนินทาก็ยิ่งโกรธมากขึ้น เดินไปจับแขนของพนักงานหญิง แล้วพูดว่า "ใครให้เธอมาพูดจาไร้สาระแบบนี้!"
"ฉันไม่ได้พูดไร้สาระนะคะ ที่ห้องพักผ่อนทุกคนเห็นกันหมด!"
"เธอ...!"
ฉินเสิ่นเดินเข้าไปปกป้องพนักงานหญิง แล้วมองไปที่คุณนายลู่ "คุณนาย อย่าไปโต้เถียงกับพนักงานเลยครับ พวกเราไปดูกันเองก็รู้ว่าจริงหรือไม่จริง"
"ใช่ๆ คุณอย่าเพิ่งใจร้อน" ผู้นำตระกูลลู่ก็เข้าไปเกลี้ยกล่อมด้วย กลัวว่าภรรยาจะทำอะไรที่รุนแรงออกมา
จางเย่าหยางที่อยู่ข้างๆ ก็หน้าดำเช่นกัน งานหมั้นหมายกลับกลายเป็นเรื่องวุ่นวายเพราะหลินซินได้อย่างไร น่าขายหน้าจริงๆ! คุณนายลู่ไม่พูดอะไร เดินขึ้นไปชั้นสอง ตามหลังมาก็มีเพียงสามี ฉินเสิ่น และคุณนายฉิน อย่างไรก็ตาม นี่เป็นงานหมั้นหมายของตระกูลจางและตระกูลฉิน หากเกิดเรื่องขึ้นพวกเขาก็ต้องไปดู
ชั้นสอง, ห้องนอน
เสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างรุนแรง ปลุกให้ลู่หยวนที่หลับอยู่บนเตียงตื่นขึ้น
ลู่หยวนลุกขึ้นมาด่า "แม่มึงสิ! ใครมาเคาะประตู ไม่รู้เหรอว่าฉันกำลังนอนอยู่!"
คนที่อยู่หน้าประตูหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วใช้กุญแจไขประตูเข้ามา
ปัง!
ไฟในห้องนอนสว่างขึ้น พ่อและแม่ของคุณชายลู่กับคนตระกูลฉิน ต่างก็สบตากับคนที่อยู่บนเตียง ทุกคนที่อยู่ในห้องต่างก็หน้าซีดไปหมด รวมถึงลู่หยวนด้วย
"สารเลว!!!" ฉินเสิ่นตะโกนด้วยความโกรธ ทุกคนต่างก็คาดไม่ถึง ว่าคนที่โกรธจัดเป็นคนแรกกลับกลายเป็นฉินเสิ่น
คุณหนูจาง ที่นอนอยู่บนเตียงกลับกลายเป็นจางเหยียนอี้!
เป็นไปได้อย่างไร!!!
จางเหยียนอี้ที่ถูกวางยาพิษก็ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเอะอะโวยวาย เมื่อเธอเอามือลูบหัวแล้วเห็นภาพตรงหน้าก็คลั่งไปเลย ลู่หยวนเองก็โกรธจัดเช่นกัน
"ทำไมถึงเป็นผู้หญิงไร้ค่าอย่างเธอ มาขึ้นเตียงกับฉันได้วะ แม่งเอ๊ย! ก็ว่าทำไมถึงแปลกๆ ทำแล้วไม่สบายตัว ที่แท้ก็เป็นเธอ ผู้หญิงคนไหนในซ่อง ก็ยังดีกว่าเธอหลายเท่า"
"เธอพูดอะไรนะ ลู่หยวน! คุณยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า!" จางเหยียนอี้จับไหล่ของลู่หยวนแล้วตะโกน
"จางเหยียนอี้ คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะมานอนกับลู่หยวนในวันหมั้นของเรา มันน่าขยะแขยงจริงๆ!" ฉินเสิ่นพูดด้วยความโกรธแค้น มองไปที่หล่อนซึ่งเปลือยกายอยู่ตรงหน้า
"ไม่... ไม่ใช่แบบนั้น อาเสิ่น...แผนของเราไม่ใช่แบบนี้ มันควรจะเป็นหลินซินต่างหาก..."
"น้องสาว พูดแบบนี้ไม่ได้นะ!" หลินซินเดินเข้ามาจากนอกประตู ขัดจังหวะคำพูดของจางเหยียนอี้
จางเหยียนอี้มึนไปหมด หลินซินไม่ได้เป็นอะไรเลย
"คนเยอะขนาดนี้ ฉันว่าพวกคุณใส่เสื้อผ้าก่อนเถอะ แล้วไปคุยกันที่ห้องรับแขก"
"หลินซิน เธอเป็นผู้หญิงชั่ว! อย่ามาเสแสร้ง!"
"ถ้าไม่รังเกียจ ก็ปล่อยให้ทุกคนมองพวกคุณสามคนเปลือยกายต่อไปได้"
ทุกคนถึงได้สังเกตว่า ข้างๆ ลู่หยวนยังมีผู้หญิงนอนอยู่ ความเงียบที่ดังกึกก้องกังวานอยู่ในห้อง
ห้องรับแขก
หลินซินและเฉินจือหานนั่งอยู่บนโซฟา จางเย่าหยาง คุณนายฉิน คุณนายลู่และบิดาของคุณชายลู่ ต่างก็ตามกันมานั่ง เนื่องจากเฉินจือหานมาด้วย หลินซินจึงนั่งบนโซฟาได้ ซึ่งจางเย่าหยางก็ทำได้เพียงกลั้นใจไว้ ลู่หยวนสวมเสื้อเชิ้ตตัวเดียว กระดุมติดแค่สองสามเม็ด หลวมๆ ราวกับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดไม่เกี่ยวข้องกับเขา
จางเหยียนอี้ที่อยู่ข้างๆ ร้องไห้จนเป็นสายเลือด เธอเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ทุกคนฟัง แต่ฉินเสิ่นกลับไม่มองเธอแม้แต่น้อย ส่วนหลี่หลิงเจินนั่งก้มหน้าอยู่ที่มุมห้อง
"เอาล่ะ เริ่มกันเลย" หลินซินจิบชาแล้วมองไปที่ทุกคน
"ต้องยกเลิกงานแต่งงาน! ตระกูลฉินของเราจะไม่รับรองรองเท้าเก่าแบบนี้!" คุณนายฉินฮึดฮัด ตาจ้องไปที่จางเหยียนอี้
"เดิมทีฉินเสิ่นก็ไม่ได้เกิดจากภรรยาหลวงอยู่แล้ว ฉันไม่เห็นด้วยกับงานแต่งงานนี้ ตอนนี้ยกเลิกซะก็ดี"
"คุณยาย! คุณพูดอะไร! คิดว่าเป็นผู้ใหญ่ในตระกูลฉินแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นรึ มีสิทธิ์อะไรมาสั่งเรื่องการแต่งงานของฉันกับอาเสิ่น!"
"คนที่ไม่ได้เกิดจากภรรยาหลวงก็เป็นแบบนี้ ใช้อำนาจบาตรใหญ่ ไม่มีความสง่างามของผู้หญิงเลย" คุณนายฉินกับจางเหยียนอี้ต่างก็จ้องหน้ากัน ใครก็ไม่ยอมใคร
หลินซินพูดแทรกขึ้นมา "คุณนายฉินพูดถูก ต้องยกเลิกงานแต่งงาน"
"แต่คุณชายน้อยตระกูลลู่ต้องรับผิดชอบไม่ใช่เหรอ?"
"ห๊ะ? ทำไม เพราะฉันนอนกับเธอเหรอ "ถ้าพูดแบบนี้ ฉันต้องแต่งงานกับพวกเธอทุกคนงั้นเหรอ?" ลู่หยวนพูดจาหยาบคาย
เฉินจือหานได้ยินลู่หยวนพูดจาไม่ดีกับผู้หญิงก็โกรธขึ้นมาทันที ขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ แล้วหยิบถ้วยชาบนโต๊ะขึ้นมาฟาดไปที่หัวของลู่หยวน จนเลือดไหลอาบ
"อ๊าก...!" ลู่หยวนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
"ระวังคำพูดของแกให้ดี ครั้งหน้าจะไม่ใช่แค่เลือดไหลแค่นี้แน่!"
เฉินจือหานนั่งพิงเก้าอี้ตัวสูง ขาไขว่ห้าง แววตาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่ซ่อนอยู่ คุณนายลู่เห็นเฉินจือหานโกรธก็รีบลุกขึ้นมาขวางหน้าลู่หยวน
"คุณนายลู่ ฉันคิดว่าคุณคงเคยได้ยินคำว่า ตามใจลูกจนเสียคน"
คุณนายลู่ไม่กล้าพูดอะไรมากนัก เธอรู้ดีว่าตระกูลฉินมีอำนาจมาก เธอไม่มีทางก่อเรื่องใหญ่โตเพื่อความต้องการส่วนตัวของตัวเองได้
ในเวลานี้หลินซินลุกขึ้นมาแล้วพูดกับมารดาของลู่หยวน "คุณนายลู่ ที่สามีของฉันพูดมีเหตุมีผล ยามที่ลูกชายของคุณทำผิด คุณก็ต้องปล่อยให้เขารับผิดชอบเอง"
"คุณควรจะรู้ว่าต้องทำอย่างไรไม่ใช่เหรอ?"
บิดาของลู่หยวนก็เข้าใจคำพูดนี้ จึงพาคุณนายเดินไปหาจางเหยียนอี้ ทั้งคู่ก้มหัวลงอย่างอ่อนน้อม ในเวลานี้ ศีรษะที่เคยหยิ่งผยองกลับก้มลงต่ำจนสุด ใบหน้าดำคล้ำจนสุด น้ำเสียงต่ำมาก "คุณหนูจาง โปรดแต่งเข้าตระกูลลู่"
จางเหยียนอี้มึนไปหมด
เฉินม่านอิ๋ง========================== หลินซินเป็นถึงนักฆ่าอันดับหนึ่งของวงการ แผนการตื้นๆ ของหล่อนไม่สำเร็จหรอกจ้าคุณหนูจางขี้อิจฉา
Related chapters
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่14 เรื่องราวพลิกผัน
ในเวลานี้จางเหยียนอี้เสียหลัก คุณชายและคุณนายลู่เสียหลัก ฉินเสิ่นและลู่หยวนก็เสียหลักด้วยเช่นกันจางเหยียนอี้คิดว่าตัวเองวางแผนได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทั้งสามารถแต่งงานกับตระกูลฉินเพื่อเป็นสะใภ้ และสามารถทำลายหลินซินได้ แต่ทำไม... ทางด้านฉินเสิ่นคิดว่าที่แผนการเป็นไปตามปกติทุกอย่าง แต่ทำไมผู้หญิงของตัวเองถึงได้ถูกพี่ชายร่วมสาบานหลับนอนด้วยส่วนลู่หยวนหมายมั่นปั้นมือว่าจะได้นอนกับสาวงาม แต่ทำไมตอนนี้ถึงต้องกลายเป็นผู้ชายที่หลับนอนกับว่าที่ภรรยาของฉินเสิ่นซึ่งเปรียบได้กับน้องสะใภ้ ผู้ใหญ่ทั้งสองคนของตระกูลลู่ แค่มาเข้าร่วมงานเลี้ยง แต่ลูกชายไม่เพียงก่อเรื่อง ยังลากพวกเขามาขายหน้าท่ามกลางตระกูลใหญ่ที่มาร่วมงานภายในงานเลี้ยง คนที่น่าจะดีใจที่สุดคงมีเพียงคุณนายฉินเมื่อตระกูลลู่ปูพรมให้เดินเช่นนี้ เหยียนอี้จะปฏิเสธได้อย่างไร เพราะเธอไม่มีทางไปแล้ว คุณนายฉินคงไม่ยอมรับเข้าตระกูลแน่ หลังจากที่ผู้ปกครองทั้งสองฝ่ายปรึกษากันแล้ว ก็ตัดสินใจว่าตระกูลจางและตระกูลฉิน จะยกเลิกพิธีแต่งงานแต่จะต้องจ่ายค่าสินสอดคุณนายลู่รู้สึกเกลียดจางเหยียนอี้จนอยากจะหั่นเป็นชิ้นๆ ผู้หญิงคนนี้วางแผนจับลูกชายของหล่อน แต่ไ
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่15โรงแรมนี้เป็นของเธอ
ตระกูลจางพายุยังไม่สงบ ทุกคนต่างก็ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง ในขณะที่ใบมีดในมือของหลี่หลิงเจิน กำลังจะแทงเข้าที่หน้าอกของหลินซินอย่างฉิวเฉียด เฉินจือหานก็ตอบสนองอย่างฉับไว ดึงหลินซินเข้ามากอดไว้ แล้วหันข้างเตะหลี่หลิงเจินออกไปด้วยแรงมหาศาล หลี่หลิงเจินถูกเฉินจือหานเตะออกไปไกลกว่าสิบเมตร"ไอ้...ไอ้"มีดผลไม้ก็หลุดจากมือของหลี่หลิงเจินเนื่องจากแรงกระแทก แล้วก็ไถลไปบนพื้น ร่างกระแทกเข้ากับเสา ทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าอวัยวะภายในถูกบดขยี้ ทนความเจ็บปวดไม่ไหวจึงอาเจียนออกมาเป็นเลือด"เฉินอวี้! ลากตัวเธอลงไป ฉันจะจัดการกับเธอเอง!"ดวงตาของเฉินจือหานเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว จ้องมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าที่ไม่ประสงค์ดีคนนั้นอย่างโกรธจัด ในขณะนี้ดวงตาของเขาก็แดงก่ำไปด้วยเส้นเลือด ไร้ซึ่งความอบอุ่น ในสายตาของคนอื่นเขาก็เหมือนซาตานที่เย็นชาและไร้ความปราณี เขาไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้กล้าที่จะลงมือกับคนที่เขารักต่อหน้าต่อตาเขา หาเรื่องตายจริง!เฉินอวี้ก็ตกใจเช่นกัน ไม่คิดว่าจะมีใครกล้าลงมือกับภรรยาของประธานบริษัท ต่อหน้าต่อตาแบบนี้ ช่างไม่รู้จักกาละเทศะ เหล่าบอดี้การ์ดได้ยินคำสั่งของเฉินอวี้แล้ว ก็รีบเข้ามาจ
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่16รอยจูบอันแสนหวาน
หนึ่งเดือนต่อมา บ้านตระกูลลู่จางเหยียนอี้เพิ่งตื่นนอน หล่อนก็เดินออกมาจากห้องในชุดนอน ขยี้ตาเพราะยังง่วงอยู่ เหมือนกับว่าเธอยังอยู่บ้านตระกูลจาง เดินไปที่ห้องครัวโดยไม่รู้ตัว เปิดตู้เย็นแล้วรินนมให้ตัวเองเมื่อเห็นว่าบนโต๊ะอาหารว่างเปล่า จางเหยียนอี้ก็ไม่รู้ว่านึกถึงอะไรขึ้นมา ระเบิดอารมณ์ใส่แม่บ้านหลิวที่อยู่ข้างๆ "พวกเธอทำหน้าที่คนรับใช้ยังไงกัน! ฉันตื่นแล้วทำไมไม่จัดอาหารเช้า จะให้ฉันอดตายหรือไง!"แม่บ้านหลิวตกใจจนก้มหัวลง พูดกับจางเหยียนอี้ด้วยเสียงอ่อนโยน "คุณหนู...นายหญิงและนายท่านยังไม่ตื่น จึงยังจัดโต๊ะอาหารไม่ได้ คุณหนูจะรับประทานของว่างรองท้องก่อนไหมคะ""พวกเขาไม่ตื่นเกี่ยวอะไร ฉันหิวแล้ว จัดอาหารมา!" เธอไม่ได้เต็มใจแต่งงานเข้ามาในตระกูลลู่ ดังนั้นกฎของตระกูลลู่เธอจึงไม่จำเป็นต้องปฏิบัติตาม"คุณหนู นี่เป็นกฎของตระกูลลู่ ต้องรอให้ผู้ใหญ่มาถึงก่อนถึงจะทานอาหารได้ ขอโทษด้วยนะคะ""ไม่จัดอาหารเช้าใช่ไหม" จางเหยียนอี้กัดฟัน จ้องแม่บ้านหลิวด้วยความโกรธ"คุณหนู... ไม่ได้ค่ะ" แม่บ้านหลิวก้มหัวลงต่ำกว่าเดิม คิดในใจว่าไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงที่นายน้อยแต่งเข้ามาจะเอาแต่ใจขนาดนี้ ไม่ฟังอะ
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่17 นัดหมายที่เต็มไปด้วยแผนการ
แสงไฟสีเหลืองอบอุ่นส่องไปที่เตียงขาวสะอาด ชายหญิงคู่หนึ่งนอนกอดกันอยู่บนเตียง พื้นห้องเต็มไปด้วยชุดชั้นในที่กระจัดกระจายและเศษซากกล่องถุงยาง ของบนโต๊ะก็เกลื่อนกลาด ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ชายหนุ่มลืมตาตื่นขึ้น หันไปมองหญิงสาวที่ยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง จากนั้นก็หยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวม จุดบุหรี่ และเดินออกไปที่ระเบียง ควันบุหรี่ค่อยๆ ลอยขึ้น ทำให้มองไม่เห็นอารมณ์บนใบหน้าของเขา ชายหนุ่มทุ่มเทอย่างมาก ห้องธรรมดาของอินเตอร์คอมเพล็กซ์คืนหนึ่งราคาเป็นแสน ไม่เพียงเท่านั้น ห้องพักที่โรงแรมยังจองยากมาก เพราะคนที่พักที่นี่ไม่ใช่คนธรรมดาเลย ทำให้การจองห้องนั้นยากเย็นเขาต้องใช้เส้นสายถึงจะได้ห้องนี้มา ถ้าไม่ใช่เพื่อแผนการนี้ คงไม่ทุ่มเทขนาดนี้แน่! ขณะนั้นหญิงสาวบนเตียงตื่นขึ้นเมื่อรู้สึกว่าพื้นที่ข้างๆ ว่างเปล่า ไม่กี่วินาทีก็ลุกขึ้นเดินไปที่ระเบียงเช่นกัน เสียงฝีเท้าของเธอรบกวนความคิดของเขา“อาเสิ่น...” เจียงอี้พูดด้วยเสียงอ้อนพลางกอดเอวของฉินเสิ่นไว้แววตาของเขาแสดงความเฉลียวฉลาด แต่เมื่อเจียงอี้เข้ามาใกล้ ประกายในตานั้นก็หายไป เขาดับบุหรี่และหันมากอดเธอ มองด้วยสายตาอบอุ่น“ที่รัก
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่18 เงินทองเป็นของหอมหวาน
“เธอแน่ใจ? เขาพูดแบบนี้จริงๆ?”“ไม่ผิดแน่”เมื่อได้ยินคำยืนยันจากลูกสาว จางเย่าหยางที่ถือถ้วยชาก็สั่นเล็กน้อย เมื่อเห็นบิดาเงียบไป จางเหยียนอี้จึงรีบพูดเกลี้ยกล่อม “พ่อ นี่เป็นโอกาสที่ดีในการทำเงินของเรา! ตราบใดที่ตระกูลลู่ล้มละลาย ตระกูลจางของเราก็จะได้ส่วนแบ่ง ซึ่งมีแต่จะได้ประโยชน์”“แน่ใจได้ยังไงว่าตระกูลจางของเราจะไม่โดนหางเลข?” จางเย่าหยางยังมีความกังวลอยู่“ตราบใดที่เรามีสินค้าจริง พ่อ…พอเราสองตระกูลร่วมมือกัน ก็จะสามารถขจัดข้อสงสัยของพวกเขาได้ พอพวกเขารู้ตัวก็สายไปแล้ว!”“สินค้าพวกนั้น ฉันต้องไปดูเอง” ธุรกิจที่มีความเสี่ยงสูงแบบนี้ เขาเคยทำมาแล้ว แต่ใครจะรู้ว่ามันจะเป็นกับดักหรือเปล่า? จะวางใจได้ก็ต่อเมื่อไปดูสินค้าด้วยตาตัวเองเท่านั้นสายตาเฉียบแหลมของจางเย่าหยางส่องประกายความสนใจ เขาเคยตรวจสอบสมิธคนนี้มาก่อน มีตัวตนอยู่จริง ตระกูลสมิธเป็นหนึ่งในตระกูลใหญ่ของรัสเซีย เป็นตระกูลเดียวที่เติบโตจากการค้า มีธุรกิจในหลายประเทศทั่วโลก และปีนี้ เป็นปีแรกที่พวกเขาเปิดตลาดในจีน ผลกำไรเบื้องหลังเรื่องนี้ย่อมมหาศาล หากตระกูลจางสามารถเป็นตัวแทนจำหน่ายในจีนได้ เขาจะกลายเป็นคนสำคัญในปักกิ่ง
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่19 แค่คนไร้ค่าของตระกูล
ฉินเสิ่นจอดรถเสร็จแล้วเดินออกมาจากโรงจอดรถใต้ดิน เมื่อเห็นแสงไฟกระพริบที่ประตู ฉินเสิ่นรู้สึกว้าวุ่นใจ เขาหยุดชะงักเล็กน้อยในขณะที่กำลังจะเปิดประตู ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความลังเล แต่สุดท้ายเขาก็รวบรวมความกล้าผลักประตูและเดินเข้าไปไม่ผิดจากที่คิด คุณย่าฉินและฉินจวิ้นนั่งรอเขาอยู่ในห้องอาหาร ซึ่งอาหารบนโต๊ะถูกกินไปครึ่งหนึ่งแล้ว ทำเอาเขาพูดไม่ออก ทั้งคู่เรียกให้เขากลับมากินข้าว แต่ก็ไม่ได้รอเริ่มกินไปนานแล้ว เมื่อเห็นฉินเสิ่นกลับมา คุณย่าฉินวางตะเกียบลง มองมาที่เขาด้วยความไม่พอใจ“ฮึ ยังรู้จักกลับมาด้วยเหรอ?” คุณย่าฉินเคาะไม้เท้าลงกับพื้น ทำให้จานบนโต๊ะสั่นไปด้วยฉินเสิ่นถอนหายใจ แล้วอธิบาย “คุณย่า ผมติดงานที่บริษัท แล้วก็ไม่รู้ว่าคุณย่าจะมาที่นี่”“แล้วถ้าต่อไปฉันป่วย จะต้องรอให้แกทำงานเสร็จก่อน แล้วค่อยตายหรือยังไง?!”“คุณย่าอย่าพูดแบบนั้น ย่าก็รู้ว่าผมไม่ได้หมายความเช่นนั้น”ในตอนนี้ฉินจวิ้นตักอาหารเข้าปาก แล้วพูดเยาะเย้ย “ฉินเสิ่น นี่นายโทษคุณย่าที่มากินข้าวที่นี่เหรอ?”“คุณย่าร่างกายเป็นยังไงนายก็รู้ดี กว่าจะมาจากบ้านใหญ่เพื่อมาหานายได้ แต่นายกลับมีท่าทางแบบนี้ นายมันคนเนรคุณ” พูดจบฉ
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่20 ️เหยียบหัวคนด้วยความตาย
ข่าวด่วนวันนี้——"เมื่อคืนเวลา 22:00 น. เกิดอุบัติเหตุรถชนที่ชานเมือง รถบรรทุกชนกับรถโรลส์รอยซ์ มีผู้เสียชีวิตในที่เกิดเหตุ 2 ชาย 1 หญิง และคนขับรถบรรทุกบาดเจ็บสาหัส จากการสอบสวนพบว่าสาเหตุเกิดจากคนขับรถบรรทุกดื่มสุราแล้วขับรถ ทำให้เกิดอุบัติเหตุร้ายแรงนี้ขึ้น"ชาวเน็ต A: "ถนนเส้นนั้นไม่ใช่ทางเดียว ที่เข้าไปยังย่านคนรวยในเมืองหลวงหรือ? ครั้งแรกเลยที่ได้ยินว่ามีอุบัติเหตุ"ชาวเน็ต B: "ฉันไปดูที่เกิดเหตุมาแล้ว โอ้พระเจ้า ตายกันสยองมาก หัวหลุดจากร่างเลย"ชาวเน็ต C: "ใช่ ฉันก็ไปดูมาเหมือนกัน ดูเหมือนผู้เสียชีวิตคือคุณนายฉินและลูกชายคนโตของตระกูลฉิน"ชาวเน็ต D: "ไม่น่าเชื่อเลย! จริงหรือเปล่า? ครอบครัวฉินนี่เรื่องใหญ่เลยนะ ได้ยินมาว่าคนในครอบครัวฉินไม่ค่อยถูกกัน...หรือว่า..."ชาวเน็ต E: "เล่ามาๆ (รูปภาพ: กินข้าวโพด) "หลินซินที่นั่งอยู่บนโซฟาสไตล์ยุโรป ใช้มือข้างเดียวถือโทรศัพท์และเลื่อนดูอย่างเบื่อหน่าย เทรนด์ฮอตบนเวยป๋อวันนี้ไม่พ้นเรื่องของครอบครัวฉินเธอยังไม่ได้ลงมือเลย คนในครอบครัวฉินก็เล่นกันเองเสียแล้วหลินซินยิ้มเล็กน้อยแล้วจิบชาดำ จากนั้นก็โทรไปหาเบอร์ 001 "เริ่มแผนการของเราได้แล้ว
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่21 คุณหนูจางขี้อิจฉา
เมื่อเธอเงยขึ้นก็เห็นหน้าจางเหยียนอี้มันก็สมเหตุสมผลแล้ว จางเหยียนอี้เคยแย่งเสื้อผ้าจากมือพนักงานขายก่อนหน้านี้ มองหลินซินด้วยความโกรธ "เสื้อตัวนี้ฉันจะซื้อ!""แต่คุณผู้หญิงท่านนี้เห็นเสื้อตัวนี้ก่อน คุณช่วยเลือกตัวอื่นได้ไหม?" พนักงานขายลำบากใจไม่อยากขัดใจทั้งสองฝ่าย"ฉันจะจ่ายเป็นสองเท่า!" จางเหยียนอี้หยิบการ์ดจากกระเป๋า ยื่นให้พนักงานขายพนักงานขายรับการ์ด เมื่อได้ยินเรื่องราคาสองเท่าก็รีบไปที่เคาน์เตอร์จัดการทันที ยอดขายเดือนนี้ต้องเกินเป้าแน่นอน! หลินซินไม่สนใจการแสดงเล็กๆ น้อยๆ ของจางเหยียนอี้ เธอหันไปเลือกเสื้อผ้าตัวอื่นต่อ เหมือนเหตุการณ์นี้ไม่มีผลอะไรกับเธอ ท้ายที่สุดแล้ว การโต้เถียงกับคนที่ใกล้ตาย เป็นเรื่องไม่มีประโยชน์ เสียเวลา เสียแรงการซื้อเสื้อผ้าสำหรับหลินซิน เป็นแค่เรื่องทำให้มีความสุขเท่านั้น ในบ้านเธอมีเสื้อผ้าที่ออกแบบโดยดีไซเนอร์ชื่อดังเต็มตู้ ไม่ขาดอะไรเลย การยกเสื้อตัวนี้ให้จางเหยียนอี้จึงเป็นเรื่องเล็กน้อย ในขณะที่หลินซินมองดูชุดเดรสอีกตัว จางเหยียนอี้ก็ก้าวมาอย่างรวดเร็วแล้วแย่งชุดไป"ตัวนี้ฉันก็เอา! แค่ของที่ผู้หญิงคนนี้จับ ฉันก็จะเอาทั้งหมด!" หลินซินเลิกค
Latest chapter
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่45 ไม่ทันให้ตั้งตัว (จบเล่ม1)
เป็นคืนที่วุ่นวายที่สุดในเมืองหลวง ถนนหลายสายถูกปิดกั้น รถติดเป็นทางยาว และท้องฟ้ายามค่ำคืนมีเครื่องบินส่วนตัวหลายลำบินผ่านไปมา ชาวเมืองคิดว่าเป็นการซ้อมรบทางทหาร จึงพากันซุบซิบหลินซินกับทีมที่เจ็ดที่อยู่หน้าประตูโรงพยาบาล ถูกโจมตีจากหน่วยคอมมาโดต่างชาติอย่างต่อเนื่อง พวกเขาเริ่มเหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจ แต่กระนั้นก็ยังคงยิงได้แม่นยำ แต่การเคลื่อนไหวเริ่มช้าลง ลูกกระสุนที่บรรจุก็ไม่ราบรื่นเหมือนตอนแรก ดูเหมือนว่าศัตรูจะไม่มีวันหมดสิ้น ฆ่าหนึ่งคนก็มีคนใหม่เข้ามาแทนหลินซินเหงื่อแตกพลั่ก ทั้งเหนื่อยและหงุดหงิด"ใช้ยุทธวิธีฝูงชน น่ารำคาญจริงๆ" เธอยิงศัตรูที่กำลังวิ่งเข้ามา ยิงได้แม่นยำและฆ่ามันได้ทันที"หัวหน้า ศัตรูเยอะเกินไป เราไม่มีทางชนะ พวกเราจะถูกพวกมันฆ่าหมดถ้ายังสู้แบบนี้" 001 เปลี่ยนกระสุนซุ่มยิง"ฉันรู้!" หลินซินขมวดคิ้ว ในขณะที่เธอกำลังคิดหาวิธีแก้ไข ทีมที่เจ็ดที่อยู่ในห้องฉุกเฉินก็มาวิ่งมาหา ในแววตาแสดงถึงความหวัง"หัวหน้า! ทีมฉุกเฉินย้ายผู้ป่วยสำเร็จแล้ว พวกเขาให้เรามาแจ้งข่าว"ขอบคุณพระเจ้า!หากการผ่าตัดล้มเหลวหรือยืดเยื้อไปกว่านี้ พวกเขาทั้งหมดอาจต้องสังเวยชีวิต เธอไม
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่44 พิษกำเริบหนัก
เงียบเกินไป เงียบจนหน้ากลัว ในขณะนี้ เธอได้ยินเพียงเสียงคลื่นทะเลตึก...ตึก...ตึก...บอดี้การ์ดคนหนึ่งเอามือกุมบาดแผลที่หน้าอก เดินขากะเผลกเข้ามาหาหลินซิน ด้วยความเจ็บปวดเขาคุกเข่าลงพูดด้วยเสียงแผ่วเบา "นายหญิงหนีไปเถอะ...คุณชายมีอาการกำเริบ ครั้งนี้น่ากลัวมากไม่สามารถระงับได้ ผู้ช่วยเฉินให้ผมมาบอก คุณรีบออกจากเกาะตอนนี้เลย"หลินซินตัวเย็นเหงื่อท่วม เธอโยนของทุกอย่างในมือทิ้ง จับเสื้อของบอดี้การ์ดถามอย่างเร่งรีบ "ว่าอะไรนะ?! จือหานมีอาการกำเริบงั้นเหรอ ทำไมไม่แจ้งฉันเร็วกว่านี้!""นายหญิง เกาะที่คุณไปไม่มีสัญญาณอินเทอร์เน็ต ข้อความจึงส่งไปไม่ถึง" บอดี้การ์ดไอเป็นเลือดในขณะนั้นโทรศัพท์ในกระเป๋าของหลินซินส่งเสียงเตือน เธอดึงออกมาดูพบว่ามีสายเรียกเข้าและข้อความแจ้งเตือนมากมาย"แย่แล้ว!"หลินซินทิ้งโทรศัพท์วิ่งตรงไปยังบ้านพัก ศพของสาวใช้และบอดี้การ์ดนอนเกลื่อนกลาด เลือดท่วมเต็มห้องนั่งเล่น มีโทรศัพท์ตกอยู่ข้างโซฟา เฉินอวี้พยายามยื่นมือไปหยิบเพื่อเรียกความช่วยเหลือ แต่ในวินาทีต่อมา เฉินจือหานเห็นการกระทำของเขา ยิงปืนจนโทรศัพท์แตกเป็นเสี่ยงๆจือหานเดินมาหาเฉินอวี้ใช้ปืนจ่อที่หัวเขา ริมฝีป
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่43 พายุกำลังมา
หลินซินตื่นเพราะเสียงคลื่นทะเล และถูกปลุกด้วยการถูกใบไม้เกามือ เมื่อเธอลืมตาใบหน้าหล่อเหลาของเฉินจือหานก็ปรากฏตรงหน้า เขาหนุนศีรษะด้วยมือข้างหนึ่งและใช้ใบไม้ด้วยมืออีกข้างเกาเธอเล่น"ถ้าเธอไม่ตื่น ฉันคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ""…"เป็นเพราะถูกเกาจนตื่นต่างหาก! เฉินจือหานถูกจับได้คาหนังคาเขาแต่ก็ไม่สนใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความสนุกสนาน หลินซินนั่งขึ้นด้วยความโกรธ แต่ด้วยแรงที่มากไป ผ้าห่มที่คลุมอกเธอก็เลื่อนลงมา เผยให้เห็นเรือนร่างเธอรีบคลุมผ้าห่มขึ้นกลิ่นของทะเลโชยเข้ามาในลำคอทำให้เธอรู้สึกแห้งผาก เมื่อมองไปรอบๆ ต้นมะพร้าวขนาดใหญ่บังแสงอาทิตย์ไว้ ปล่อยให้มีพื้นที่ร่มรื่น ที่นั่งของพวกเขามีผ้าพื้นเมืองสีสันสดใสรองไว้กันทราย"พวกเราเมื่อคืนไม่ได้กลับบ้านเหรอ" สายลมทะเลพัดผมที่ต้นคอของหลินซินเบาๆ"ใช่ เห็นเธอนอนหลับสบายเกินไป ฉันไม่อยากปลุก เลยสั่งให้เฉินอวี้เอาผ้าห่มมาให้ เรานอนที่นี่ทั้งคืน""อย่างนี้ก็แปลว่า..."เฉินอวี้เห็นพวกเราหมดแล้วสิ! หลินซินหน้าแดงจัด เฉินจือหานหัวเราะในลำคอ ความอบอุ่นซ่านในใจ เขาคิดว่าเธอน่ารักเหลือเกิน"ยังจะหัวเราะอีก!" หลินซินขว้างหมอนอิงใส่สามีด้วยความโกรธ
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่42 แสดงความรักบนหาดทราย
คลื่นทะเลซัดสาดเข้าหาชายหาดราวกับจิตใจที่ปั่นป่วนของหลินซิน ดวงตาเธอแดงขึ้นเมื่อไรก็ไม่รู้ ใจเกิดความรู้สึกหวั่นไหวจนไม่รู้จะพูดอะไรออกมา"ฉันก็รักคุณค่ะ จือหาน ชาตินี้ ชาติหน้า หรือชาติไหน ฉันก็จะรักคุณ"เฉินจือหานสวมแหวนเพชรที่นิ้วนางของหลินซิน และจูบที่หลังมือเธอราวกับเป็นการสาบาน ทั้งสองนั่งที่โต๊ะ เขารินไวน์แดงให้เธอ"นี่คือ นี่คือน้ำแห่งความรักของเรา ดื่มเพื่อฉลอง""ดื่มเพื่อฉลอง"แก้วไวน์ชนกัน หลังจากดื่มไวน์แดงไปหลายแก้ว แก้มของหลินซินเริ่มแดง ตาเธอพร่ามัว และมีอาการเมา เฉินจือหานเข้ามาใกล้อุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน ลมหายใจร้อนของเขาพ่นลงบนลำคอ ทำให้เธอยิ่งรู้สึกหวั่นไหว ประคองใบหน้าของสามีและจูบเขา ทั้งสองแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม"ที่รัก เธอทำแบบนี้ ฉันก็แย่สิ…" เฉินจือหานพูดเสียงแหบมีนัยยั่วยวนหลินซินยกมือขึ้นไปแตะเป้ากางเกงของเขา ทำให้ชายหนุ่มมีปฏิกิริยาตื่นตัว เธออายจนก้มหน้าลง เฉินจือหานอุ้มภรรยามาที่ใต้ต้นมะพร้าว เขาถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวออก วางรองหลังเธอเพื่อป้องกันไม่ให้ทรายบาดผิว"จะทำที่นี่เหรอ..." หลินซินกัดริมฝีปาก มองไปรอบๆ สถานที่นี้ดีมาก มีป่ามะพร้าวใหญ่บังสายตาได้อย่างดี เป
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่41 ทำทุกอย่างเพื่อภรรยาสุดที่รัก
หลังสถานการณ์สงบลงมีเสียงปิดประตูดังขึ้น เฉินอวี้ออกไปแล้ว เหลือเพียงเฉินจือหานนั่งดื่มเหล้าอยู่ในห้องทำงาน หนึ่งแก้ว…แล้วอีกแก้ว ดูเหมือนจะไม่มีความตั้งใจที่จะหยุด เมื่อเห็นเขาลุกขึ้นเตรียมจะไปที่ระเบียงเพื่อสูบบุหรี่ หลินซินก็รีบกลับไปที่ระเบียงของห้องนอนเมื่อกลับมาถึงห้อง หลินซินรู้สึกไม่สบายใจเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ใจร้อน แต่เรื่องที่เฉินจือหานถูกพิษ ทำให้เธอรู้สึกตื่นตระหนก ตราบใดที่มาดามหมิงยังอยู่ที่บ้านตระกูลเฉิน การที่จือหานต้องอยู่ภายใต้การข่มขู่ของเธอเป็นเวลาหนึ่งวัน ทำให้มาดามหมิงเห็นได้ชัดว่าเธอเป็นจุดอ่อนของลูกชาย การฆ่าคนง่าย แต่การฆ่าคนที่สามารถจับจุดอ่อนของตนได้มันยากมากหลินซินหยิบโทรศัพท์พิเศษออกมา และโทรหาหมายเลข 001“ไปตรวจสอบบุคคลที่ชื่อว่า หมิงฉวน ฉันต้องการให้ตรวจสอบข้อมูลทั้งหมดของหล่อนอย่างละเอียด ใช่, มันสำคัญมาก”สั่งเสร็จก็วางโทรศัพท์ลง เธอกลับไปนอนบนเตียงและห่มผ้าห่ม…แต่ลืมตาตื่นตลอดทั้งคืนเช้าวันถัดมาหลินซินตื่นขึ้นและพบว่า ฉินจือหานไม่ได้กลับมาที่ห้องนอน เขาอยู่ที่ห้องทำงาน ซึ่งเต็มไปด้วยขวดเหล้า จึงสั่งให้แม่บ้านขึ้นมาทำความสะอาด หลายวันผ่านไปหลินซินไม
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่40 แม้แต่แม่ก็ไม่มีข้อยกเว้น
“หยุดเดี๋ยวนี้!” เสียงชายหนุ่มที่เย็นเยียบดังขึ้นมาดามหมิงหยุดมือ ซ่อนเจตนาฆ่าที่เพิ่งแสดงออกเมื่อสักครู่ กลับมามีท่าทางใจดีอีกครั้งเมื่อมองลูกชาย เขาเดินมาจากสวนไกลๆ เห็นหลินซินถูกบังคับให้คุกเข่าอยู่บนสนามหญ้า ลมหนาวพัดผ่านผมของเธอ เขาโกรธสุดขีด ผู้หญิงของเขาไม่เคยต้องทนความอับอายแบบนี้!ปัง!เฉินจือหานหยิบปืนออกมา ยิงบอดี้การ์ดชาวต่างชาติสองคนที่กักขังหลินซินทันที ทั้งสองมีรูเลือดดำทมึนที่หัวล้มลงกับพื้นทันที หลินซินไม่มีที่พึ่งก็ล้มลงบนสนามหญ้า เฉินจือหานเดินมาอย่างรวดเร็วแล้วกอดภรรยาไว้ ใส่เสื้อคลุมให้เธอเมื่อเห็นเศษแก้วบนขาของหลินซินแ ละมือที่แดงจากการถูกน้ำร้อนลวก เฉินจือหานก็แทบเป็นบ้า ดวงตาสีเข้มของเขาเต็มไปด้วยความโกรธรุนแรงพุ่งเป้ามองไปที่คุณนายหมิง “คุณกล้าแอบทำร้ายผู้หญิงของผม! หมิงฉวน!” ปลายกระบอกปืนจ่อที่หน้าผากมาดามหมิง หล่อนไม่หลบไม่หนี ยังคงมีท่าทางใจดีเหมือนเดิม“อาจือ ทำแบบนี้แม่จะเสียใจนะ” แกล้งร้องไห้และปล่อยน้ำตาหยดสองหยด“มันสมควรแล้วไหม แต่เดิมคุณซ่อนตัวอยู่ต่างประเทศ อยู่ไปจนตายก็ไม่มีใครสน แต่เมื่อกลับมาผมจะส่งคุณลงนรก ผลของการทำร้ายผู้หญิงของผมคือความตาย
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่39 แค่สั่งสอนเล็กๆ น้อยๆ
ไม่นานนักม้าพันธุ์เผือกชื่อ ทาเสวี่ย ถูกนำตัวมา เป็นม้าสีขาวทั้งตัวมีเพียงกีบเท้าทั้งสี่ที่เป็นสีน้ำตาล เป็นม้าพันธุ์ดี มีความเร็วและความอึดสูง เป็นพันธุ์ที่หายากมาก"คุณผู้หญิง ทาเสวี่ยมาแล้วค่ะ" แม่บ้านซุนส่งสายบังเหียนให้หลินซิน"ดี" หลินซินรับสายบังเหียน ขณะที่บอดี้การ์ดกำลังพาตัวจงเซียนไปที่ประตูใหญ่ หลินซินก็สั่งให้หยุด"ปล่อยเธอ" หลินซินสั่ง"ปล่อย ปล่อยฉัน” เมื่อบอดี้การ์ดปล่อยตัว จงเซียนก็สะบัดมือออกทันที"ฉันจะให้โอกาสเธอ ถ้าเธออยากได้ตำแหน่งนี้มากนัก หากวันนี้เธอสามารถทำให้ทาเสวี่ยเชื่องต่อหน้าทุกคนได้ ฉันจะยกตำแหน่งให้เธอเลย เป็นไง?""เธอไม่ได้หลอกใช่ไหม?" จงเซียนไม่แน่ใจ"พูดคำไหนคำนั้น"หลินซินยื่นสายบังเหียนให้จงเซียน พร้อมทำท่าทางเหมือนว่าถ้าพูดโกหกจะตายทันที"แค่ม้าตัวเดียวเอง รอดูได้เลย!"จงเซียนรับสายบังเหียน แล้วขึ้นม้าทันที ตั้งแต่เด็กเธอก็เคยเข้าร่วมการแข่งมาหลายครั้ง การทำให้ม้าเชื่องไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเธอ เมื่อขึ้นม้าแล้วก็หันไปมองหลินซินด้วยสายตาท้าทาย"แต่ถ้าเธอแพ้ เธอต้องย้ายออกจากคฤหาสน์ทันที และห้ามเข้ามาอีก""ยังมีเวลาเปลี่ยนใจนะ" คำพูดของหลินซินทำให้
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่38 สำคัญตัวผิด
ผู้ชายดูดีที่สุดเมื่อไหร่ แน่นอนว่าเมื่อเขายืนอยู่ข้างภรรยาโดยไม่มีเงื่อนไข! ผู้ชายที่รักภรรยามากควรที่จะประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ สำหรับเฉินจือหานความรักและความเอาใจใส่ ที่หลินซินได้รับต้องมาจากเขาเท่านั้น พร้อมแสดงความรักที่มีต่อภรรยาให้ทุกคนเห็นโดยไม่มีเงื่อนไข หลินซินในอ้อมกอดของเฉินจือหานมีความสุขมาก ยิ้มจนเกือบถึงหูมาดามหมิงลงมาจากชั้นสาม เห็นคนรับใช้พากันคุกเข่าและคราบเลือดบนพื้นก็ขมวดคิ้ว "คุณปู่ของเธอไม่เกลียดการฆ่าคนในบ้านหรอกเหรอ?""นี่คือบ้านของผม ใครจะตายไม่ใช่เรื่องที่คุณมีสิทธิ์ยุ่งโดยเฉพาะคุณ อย่ายุ่งเรื่องของผมให้มากนัก" เฉินจือหานหัวเราะเย็นชา"จือหาน... เธอ" มาดามหมิงพูดไม่ออก โกรธจนต้องบีบที่จับบันไดอย่างแรง ไม่คิดว่าเฉินจือหานที่ไม่ได้เจอกันสิบปี จะมีนิสัยแข็งกร้าวขนาดนี้ กล้าต่อกรกับเธอแล้ว“ทำไมคุณถึงอยู่ที่ชั้นสาม นั่นเป็นพื้นที่ส่วนตัวไม่ใช่เหรอคะ”คำถามง่ายๆ ของหลินซิน ทำลายบรรยากาศในตอนนั้น ห้องของเธอกับเฉินจือหานอยู่ที่ชั้นสาม เพื่อความเป็นส่วนตัวปกติจะอนุญาตให้แม่บ้านซุน เข้ามาทำความสะอาดเท่านั้น คนรับใช้คนอื่นๆ สามารถทำงานได้เฉพาะที่ชั้นหนึ่งเท่านั้น
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่37 คลั่งรักภรรยา
อาการบาดเจ็บของเฉินจือหานไม่มีอะไรน่าห่วง หลังจากตรวจเสร็จเขาก็สั่งให้เฉินอวี้เก็บของและเตรียมตัวกลับบ้าน ในระหว่างการตรวจ เฉินจือหานยืนกรานที่จะกอดภรรยาเอาไว้ ไม่ว่าจะตรวจปัสสาวะ ตรวจเลือด ทั้งหมดเขาต้องมีหลินซินอยู่ข้างๆ ด้วย มิฉะนั้นจะไม่ยอมให้ตรวจพยาบาลที่อยู่ข้างๆ ถึงกับหลั่งน้ำตาด้วยความประทับใจ พวกเธอต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ภรรยาของคุณเฉินช่างโชคดีจริงๆ “คุณเฉิน ถ้าไม่มีกิจกรรมที่รุนแรงและไม่ทำให้แผลเปิด ก็ไม่มีอะไรต้องห่วงครับ” หมอแจ้งอาการเมื่อตรวจเสร็จเรียบร้อยแล้ว“รวมถึงเรื่องบนเตียงด้วยไหม?” เฉินจือหานถามขึ้นหลินซินฟังแล้วหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด โชคดีที่หมอมีประสบการณ์มาก จึงเพียงไอเบาๆ และตอบว่า “ตราบเท่าที่ไม่รุนแรงเกินไปก็ไม่มีปัญหาครับ”“ได้ยินไหมที่รัก ครั้งหน้าเบาๆ หน่อยนะ” เฉินจือหานกอดหลินซินแล้วขบหูเธอเบาๆ“คุณก็ทำตัวให้ดีๆ หน่อยนะ จือหาน” หลินซินทุบหน้าอกเขาเบาๆ พร้อมพูดด้วยเสียงอ้อนๆหลังจากการตรวจเสร็จ เขาก็กอดภรรยาเดินออกจากโรงพยาบาลไปที่ลานจอดรถ ทุกคนคิดว่าเฉินจือหานแสดงความคลั่งรักแบบสุดใจ แต่ความจริงแล้วเขารู้สึกเจ็บปวดใจมาก ที่เมื่อวานเขาทำให้เธอบาด
