บทที่12 แผนการร้ายที่งานแต่ง‍️‍‍

ในร้านกาแฟ หญิงสาวสองคนนั่งตรงข้ามกัน

"เธอแน่ใจเหรอว่าหล่อนจะมา?"

"ฉันแน่ใจ ฉันไปหาหล่อนที่บ้านและขอร้องด้วยตัวเอง ไม่มีทางไม่มาหรอ"

หลี่หลิงเจินที่นั่งอยู่ตรงข้ามถอดแว่นกันแดดออก เผยให้เห็นใบหน้าที่มีรอยฟกช้ำสีม่วงดำ จางเหยียนอี้รู้สึกประหลาดใจมาก เธอไม่คิดว่าหลินซินจะลงมือทำร้ายอดีตแม่เลี้ยง

หลี่หลิงเจินค่อยๆ เพิ่มแรงมือที่ถือแก้วไว้ แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง "ถึงเวลาแล้ว แผนของเราต้องไร้ที่ติ เราต้องทำให้หลินซินเสื่อมเสียชื่อเสียง!"

"ไม่ต้องห่วงหรอก ถึงเวลานั้นฉันจะได้เป็นสะใภ้รองของตระกูลฉิน ส่วนเธอจะได้เงินไปตั้งรกรากที่ต่างประเทศ เราทั้งคู่จะได้ในสิ่งที่ต้องการ"

ทั้งคู่สบตากันและยิ้ม คราวนี้พวกเธอจะทำให้หลินซินล่มจม! หลังจากที่พูดคุยกันเสร็จแล้ว ทั้งสองคนก็ออกจากร้านกาแฟ แต่ในมุมหนึ่งของร้านนั้น มีชายคนหนึ่งนั่งอยู่โดยที่ไม่ได้สั่งอาหาร ไม่มีใครสังเกตเห็นชายคนนี้ เขาได้ยินบทสนทนาทั้งหมดอย่างชัดเจน เมื่อพวกนั้นไปแล้วเขาจึงกดหูฟังบูลทูทเพื่อติดต่อบอส

"หัวหน้า หลี่หลิงเจินและจางเหยียนอี้พบกันที่ร้านกาแฟ พวกเขาวางแผนที่จะจัดการกับคุณ"

หลินซินยิ้มในขณที่พิงหน้าต่างบานใหญ่ "001 สืบหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับหลี่หลิงเจินและจางเหยียนอี้"

เธอนึกสมเพชพวกนั้นในใจ อยากเล่นงั้นเหรอ…ได้จะเล่นด้วยหน่อยแล้วกัน คนโง่เง่าสองคนนั้นจะทำอะไรเธอได้ หลินซินคนนี้ไม่ใช่คนไร้เดียงสาเหมือนชาติที่แล้ว

"รับทราบ"

ชายคนนั้นดึงหมวกของตัวเองลงมา แล้วก็ออกจากร้านกาแฟ

งานเลี้ยง, บ้านตระกูลจาง

คฤหาสน์ตระกูลจางเป็นบ้านสไตล์ยุโรปขนาดใหญ่สีครีม ตกแต่งอย่างหรูหรา เวลานี้ไฟสว่างไสว เป็นวันที่จางเหยียนอี้แต่งงานกับตระกูลฉิน เนื่องจากเป็นการแต่งงานครั้งแรกของตระกูลฉินรุ่นนี้ คุณนายฉินจึงเดินทางด้วยตนเอง

เมื่อจางเหยียนอี้เห็นคุณนายฉินมาถึง เธอก็รีบวางแก้วเหล้าลงและเดินเข้าไปประคองท่านด้วยมือทั้งสองข้าง เธอยิ้มอย่างสุภาพและทักทาย "คุณยายคะ ฉันคือคนรักของฉินเสิ่นจางเหยียนอี้ค่ะ"

"ดีจริง ดีๆ เป็นคนสวยน่ารัก" คุณนายฉินมองจางเหยียนอี้จากหัวจรดเท้า เธอดูไร้เดียงสาและอ่อนโยน เห็นแบบนี้ก็รู้สึกสบายใจขึ้น

"คุณยายดูแลผิวดีจังค่ะ ดูอ่อนกว่าในรูปเยอะเลย สุขภาพแข็งแรงด้วย ฉันอิจฉาฉินเสิ่นจังที่มีคุณยายดีๆ แบบนี้"

จางเหยียนอี้คิดในใจว่า ถ้าชมคุณยายแบบนี้ ท่านน่าจะประทับใจเพราะนี่คือการพบกันครั้งแรก

"ตระกูลฉินของเราโชคดีที่มีลูกสะใภ้แบบเธอ"

ทั้งสองต่างก็มีเล่ห์เหลี่ยม คุณนายฉินมองจางเหยียนอี้ด้วยความเมตตา แต่แววตาอันเฉียบแหลมก็แฝงไปด้วยความหมายที่จับต้องไม่ได้ ก่อนที่คุณนายฉินจะมา ได้ส่งคนไปสืบหาข้อมูลแล้ว ตระกูลจางไม่ใช่ตระกูลใหญ่ สินทรัพย์ของตระกูลบริษัทในเครือ ล้วนน้อยกว่าตระกูลฉินครึ่งหนึ่ง

ตระกูลจางมีเพียงลูกสาวสองคน พี่สาวคนโตได้ยินมาว่าแต่งกับตระกูลเฉินไปแล้ว ส่วนจางเหยียนอี้เป็นเพียงลูกสาวคนเล็ก พ่อของหล่อนก็เคยมีเรื่องอื้อฉาวมาก่อน จึงไม่มีอยากสนใจมากนัก

ครอบครัวนี้ไม่มีอะไรน่ากังวล แต่เพื่อตรวจสอบความจริง จึงเดินทางมาจากบ้านหลังใหญ่โดยเฉพาะ หลังจากที่มั่นใจแล้วก็รู้สึกสบายใจ เพราะเป็นไปไม่ได้ที่ลูกนอกสมรสของตระกูลฉิน จะได้รับการสนับสนุนจากตระกูลอื่น เธอไม่อนุญาติอย่างเด็ดขาดที่จะให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น!

เมื่อฉินเสิ่นเห็นคุณนายฉินมาถึง เขาก็เดินเข้าไปหาคุณยายเพื่อทักทาย

"คุณยาย ช่วงนี้สุขภาพเป็นอย่างไรบ้างครับ?"

"ฮึ! แกยังคิดว่าฉันเป็นยายอีกเหรอ?" คุณนายฉินตบโต๊ะ สีหน้าไม่พอใจ

"คุณยาย... ผม... ช่วงนี้บริษัทยุ่งมากครับ พอเสร็จจากบริษัทแล้ว ผมว่าจะไปเยี่ยมคุณยาย"

มีเพียงฉินเสิ่นเท่านั้นที่รู้ ว่าคุณยายเป็นคนสั่งห้ามไม่ให้เขาเข้าใกล้บ้านหลังใหญ่ แต่ตอนนี้กลับดีเสียเหลือเกิน โยนความผิดมาให้เขาหมด

"ยุ่งเหรอ? ฉันว่าแกคงยุ่งอยู่กับการหาผู้หญิง ใช้เส้นสายของตระกูลผู้หญิง มาช่วยแกแย่งสมบัติมากกว่า แล้วก็เลิกคิดเรื่องบริษัทซะ ที่นั่นไม่ต้องการคนนอกอย่างแกมาวุ่นวาย มันเป็นของพี่ชายแกเท่านั้น"

คุณนายฉินพูดจี้ใจดำ ทำให้ฉินเสิ่นพูดไม่ออก ในห้องโถงมีเสียงแก้วกระทบกันดังกึกก้อง บรรยากาศเต็มไปด้วยความสุข ทว่าในเวลานี้ประตูเปิดออก คนกลุ่มหนึ่งหยุดพูดคุยและหันไปมองหลินซิน ที่สวมรองเท้าส้นสูงเดินเข้ามา

เธอสวมชุดราตรีสีเขียวมรกตที่ออกแบบโดยดีไซน์เนอร์ระดับโลก ผมดัดลอนสลวยไล่ระดับอยู่บนแผ่นหลัง ต่างหูเพชรที่ห้อยอยู่ ยิ่งเพิ่มความสง่างามให้กับบุคลิกของเธอ

"คุณหนูบ้านไหนน่ะ ดูมีรสนิยมจัง"

"พี่สาวคนนี้สวยจังเลย ออร่าก็ดีมาก ชุดสีเขียวมรกตโดดเด่นสุดๆ"

"แค่ชอบเรียกร้องความสนใจ ไม่น่ามอง"

"..."

เสียงพูดคุยดังไปทั่ว มีทั้งคนที่อิจฉา ชื่นชม และดูถูก หลินซินไม่สนใจ เธอทำเหมือนว่ากำลังฟังเสียงกบร้อง มีคนหนึ่งที่อยู่มุมห้องมองหลินซินที่โดดเด่นแล้วก็ชมไม่ขาดปาก ดวงตาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะครอบครอง ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ก็ยกแก้วไวน์แดงขึ้นดื่มรวดเดียวแล้วดึงเนคไทลง

"หึ เดี๋ยวเธอก็ตกเป็นของฉันแล้ว"

จางเหยียนอี้เห็นรูปร่างหน้าตาที่โดดเด่นของหลินซินก็ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก ทุกครั้งที่พี่สาวปรากฏตัว เธอซึ่งเป็นตัวเอกก็จะกลายเป็นตัวประกอบทันที

"พี่สาว ฉันนึกว่าคุณจะไม่มาซะแล้ว"

"ก็ต้องมาสิ" หลินซินยิ้มแล้วหยิบแก้วไวน์ขึ้นมา มองจางเหยียนอี้ด้วยสายตาที่ดูถูก "ไม่งั้นจะเป็นไปตาม…ที่เธอคิดได้ยังไง"

จางเหยียนอี้หัวเราะแห้งๆ แต่ในใจก็ยังตื่นตระหนก หลินซินคงไม่รู้แผนของเธอหรอกมั้ง... แต่คิดอีกทีก็ไม่น่าจะใช่ ไม่งั้นหลินซินจะมาทำไม ในเวลานี้พิธีกรเดินขึ้นไปบนเวที เชิญจางเหยียนอี้และฉินเสิ่นซึ่งเป็นคู่บ่าวสาวขึ้นไปพูดคำอวยพร พร้อมกับประกาศเริ่มงานเลี้ยง

จางเหยียนอี้รับไมโครโฟนแล้วมองผู้คนด้านล่างด้วยรอยยิ้ม "ขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่มางานของตระกูลจางในวันนี้ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรของทุกท่าน"

"และต้องขอบคุณคุณยายของฉินเสิ่นด้วย ที่เลี้ยงดูเขามาอย่างยากลำบาก จนทำให้ฉินเสิ่นเก่งขนาดนี้"

คุณยายฉินที่อยู่ด้านล่างยิ้มจนปากแทบฉีกถึงหู ไม่คิดว่าหลานสะใภ้คนนี้จะฉลาดพูด

"วันนี้ ฉันจะมอบของขวัญให้คุณยายต่อหน้าแขกทุกท่าน"

แขกที่อยู่ด้านล่างต่างก็ชมจางเหยียนอี้กันไม่ขาดปาก รู้สึกว่าเธอยังไม่ทันแต่งงานก็มีความกตัญญูมากขนาดนี้แล้ว หลินซินจิบไวน์แดงแล้วมองไปที่บนเวที ละครกำลังจะเริ่ม จางเหยียนอี้ยื่นกล่องไม้จันทน์ให้คุณยายฉิน ให้ท่านเปิดด้วยตัวเอง

คุณนายฉินหยิบขึ้นมาชั่งดูก็รู้ว่าของข้างในไม่ธรรมดา รอยยิ้มที่มุมปากยิ่งกว้างขึ้นไปอีก เปิดกล่องออกมา ก็ได้กลิ่นหอมอ่อนของวัตถุโบราณ คุณยายฉินเพ่งมองดูก็พบว่าเป็นรูปปั้นพระพุทธรูป จางเหยียนอี้เห็นรอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนใบหน้าของคุณยายตรงหน้า ก็รู้ว่าของขวัญชิ้นนี้ถูกใจแล้ว ในขณะที่ทั้งสองคนมีความสุข รูปปั้นพระพุทธรูปก็ตกลงมาจากกล่อง จางเหยียนอี้ตกใจ

นี่เธอซื้อมาจากประเทศไทยด้วยราคาแพงมากนะ แล้วทำไม...ทำไม

คุณยายฉินยิ่งโกรธมาก ผู้หญิงคนนี้กล้าเอาพระพุทธรูปที่ชำรุดมาหลอกเธออย่างนั้นเหรอ คนรุ่นเก่าส่วนใหญ่จะงมงายยิ่งไปกว่านั้น พระพุทธรูปที่อยู่ต่อหน้าหล่อนหักหัวหักมือ เป็นใครก็รับไม่ได้

"โอ้โห ผู้หญิงคนนี้ หล่อนแช่งให้ฉันตายงั้นเหรอ"

คุณยายฉินโยนกล่องทิ้งแล้วก็เดินเข้าไปตบ จางเหยียนอี้ลูบใบหน้าครึ่งหนึ่งที่แดงก่ำ รีบอธิบาย "ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ... คุณยายฟังฉันอธิบายก่อน"

ฉินเสิ่นเห็นว่าจางเหยียนอี้กำลังทำเรื่องยุ่ง จึงเดินเข้าไปดึงเธอออก จางเหยียนอี้ร้องไห้ปานขาดใจทำเหมือนกับว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ แต่ที่พระพุทธรูปถูกเปลี่ยนก็ไม่เกี่ยวกับเธอจริงๆ

หลินซินคิดในใจ อยากจะฆ่าฉัน แล้วก็อยากจะเหยียบหัวฉัน เพื่อแต่งงานกับตระกูลฉิน เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะให้น้องสาวสมหวังได้ดั่งใจ จางเหยียนอี้ได้รับการช่วยเหลือจากฉินเสิ่น แล้วก็ออกจากห้องโถงไปชั่วคราว คุณยายฉินก็โกรธมากเช่นกันไม่เข้าร่วมงานเลี้ยง

หลังจากละครจบ บรรยากาศในงานก็กลับมาคึกคักอีกครั้ง ในเวลานี้พนักงานเสิร์ฟที่ถือถาดเดินผ่านหลินซิน เท้าก็พลิกแล้วเผลอทำไวน์หกใส่เธอ

"ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะคุณหนู" พนักงานเสิร์ฟรีบขอโทษ

"ไม่เป็นไร"

"คุณหนูคะ มีห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่หลังเวที ฉันจะพาคุณไปเปลี่ยนชุดนะคะ"

"ได้ค่ะ"

หลินซินเดินตามพนักงานเสิร์ฟไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังเวที ซึ่งไม่มีใครอยู่ พนักงานเสิร์ฟฉวยโอกาสตอนที่หลินซินกำลังเลือกชุดราตรี หยิบผ้าขนหนูผืนหนึ่งออกมาจากกระเป๋าอย่างเงียบๆ

"คุณคิดว่าชุดนี้... อื้อ..."

พนักงานเสิร์ฟใช้ผ้าขนหนูชุบยาที่มีความเข้มข้นสูง ปิดปากและจมูกของหลินซินในขณะที่เธอเผลอ ทำให้เธอหมดสติ พนักงานเสิร์ฟพยุงหลินซินที่หมดสติเข้าไปในห้องแล้วก็จากไป

พอดีกับที่ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องที่หลินซินหมดสติ