บทที่10 พร้อมอยู่เคียงข้างท่านประธานเฉิน ‍️‍‍

หลินซินไม่สนใจการขัดขวางของเฉินเค่อและเฉินอวี้ เธอผลักประตูเปื้อนเลือดแล้วพุ่งเข้าไปข้างใน เมื่อเห็นภาพสยดสยอง ภายในใจของเธอก็จมดิ่งลงสู่ก้นเหว บอดี้การ์ดสิบกว่าคนถูกซัดจนล้มระเนระนาด ส่งเสียงร้องโหยหวนไม่ขาดสาย บาดแผลบนร่างกายมีทั้งเล็กทั้งใหญ่ ชวนให้ผู้พบเห็นสะเทือนใจ แต่สิ่งที่ทำให้เธอตกใจที่สุดก็คือ ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ ตัวเปื้อนเลือด กำลังคลุ้มคลั่งเหมือนสติไม่อยู่กับตัว นั่นนคือเฉินจือหาน

"จือหาน ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเอง" น้ำเสียงของหลินซินสั่นเครือ

ในเวลานี้ดวงตาของเฉินจือหานแดงก่ำ เขาไม่ได้ยินสิ่งที่หลินซินพูดเลย รู้เพียงว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้า เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าของหลินซินพร่ามัวไปหมด คำพูดที่ดังอยู่ข้างหูก็ไม่ได้ยิน

"เธอ...เป็นใคร" เฉินจือหานกัดฟันพูด

"จือหาน ฉันหลินซิน ภรรยาที่คุณรักที่สุด...คุณจำไม่ได้แล้วเหรอ"

"ภ... ภรรยา"

หลังจากได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เฉินจือหานก็ค่อยๆ ฟื้นคืนสติ แต่ในวินาทีต่อมา ใบหน้าของหลินซินก็เปลี่ยนไป... เป็นใบหน้าของคนที่เขาเกลียดที่สุด เป็นผู้หญิงคนนั้นงั้นเหรอ!

"จือหาน คุณเป็นอะไร..."

แต่ก่อนที่หลินซินจะพูดจบ เฉินจือหานที่คลุ้มคลั่งก็ยกมือขึ้นบีบคอของเธอทันที ทำให้แทบขาดอากาศหายใจ เฉินจือหานผลักหลังเธอไปชนกับกำแพง ความร้อนระอุแผ่ซ่านเข้ามาในพริบตา เสียงที่แผ่วเบาแฝงไปด้วยความเกลียดชังอย่างรุนแรง "หมิงฉวน ยังกล้ากลับมาอีก! หาเรื่องตายเหรอ!"

"จือหาน คุณมองดีๆ ฉัน...หลินซิน"

น้ำตาของเธอไหลพราก หยดลงบนมือของเฉินจือหานที่บีบคอเธออยู่ ค่อยๆ ยกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าของเฉินจือหาน ดวงตาที่มองเขาเต็มไปด้วยความรัก เธอไม่ได้ต่อต้าน มีเพียงเฉินจือหานเท่านั้นที่สามารถลงมือฆ่าเธอได้ เพราะเธอเต็มใจ

เฉินจือหานค่อยๆ คลายมือออก ดวงตาสีเลือดก็ค่อยๆ กลับมาเป็นปกติ เมื่อมองไปที่ใบหน้าของหลินซิน ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและความเจ็บปวด "อาซิน ขอโทษ ฉัน...ฉันทำให้เธอตกใจหรือเปล่า"

หลินซินพยุงศีรษะของเฉินจือหานขึ้นแล้วเขย่งเท้าจูบเขา ชายหนุ่มตกใจในตอนแรก จากนั้นก็ปิดปากเธออีกครั้ง จูบหนักและลึกซึ้งขึ้น ราวกับจะหลอมรวมคนในอ้อมแขน เข้ากับกระดูกและเลือด ลมหายใจที่ร้อนระอุพัดผ่านใบหน้าของหลินซิน ทำให้เธอไร้แรงต่อต้าน

หลังจากนั้นเฉินจือหานก็หมดสติไปบนไหล่ของเธอ

————

อีกด้านหนึ่ง, ที่บาร์ตอนเที่ยงคืน

แสงไฟสลัวกับดนตรีที่ดังสนั่นหวั่นไหว ใต้แสงนีออนสีน้ำเงินม่วง ชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตเปิดอกคาบซิการ์อยู่ โดยข้างๆ มีผู้หญิงสวมกระโปรงรัดรูปคอยปรนนิบัติ ชายหนุ่มที่ถูกล้อมรอบด้วยผู้หญิง คือลูกชายคนเดียวของตระกูลลู่ แห่งเมืองหลวง ลู่หยวนหน้าตาโหดเหี้ยมและจิตใจก็อำมหิตมาก

นอกจากจะเล่นการพนันและเที่ยวซ่องแล้ว เขาไม่ทำมาหากิน เป็นตัวอย่างของลูกคนรวยที่ไร้ประโยชน์ รวมถึงเป็นอาชญากรนอกกฎหมาย เนื่องจากครอบครัวมีฐานะมั่งคั่ง และเป็นลูกชายคนเดียว ตระกูลลู่จึงต้องคอยจัดการเรื่องต่างๆ ให้เขา จึงทำให้มีความเย่อหยิ่งเช่นนี้

ลู่หยวนเป็นเนื้อร้ายของเมืองหลวง

คนที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาคือคุณชายตระกูลฉิน ฉินเสิ่น และคุณหนูตระกูลจาง จางเหยียนอี้ ฉินเสิ่นใช้มือที่ถือบุหรี่โอบกอดจางเหยียนอี้ แล้วพูดกับลู่หยวนว่า "พี่หยวน นี่แฟนผม จางเหยียนอี้ เป็นไงสวยไหม"

ลู่หยวนทำราวกับว่าฉินเสิ่นไม่มีตัวตน จ้องมองจางเหยียนอี้ด้วยสายตาหื่นกระหายอย่างเปิดเผย สายตาจดจ่ออยู่ที่หน้าอกอวบเผยออกมาเล็กน้อย แน่นอนว่ามีความคิดลามกอยู่เต็มหัวสมอง จางเหยียนอี้รู้สึกขยะแขยง แต่ก็ต้องฝืนยิ้มและยกแก้วขึ้นดื่ม เพราะเธอไม่สามารถยั่วโมโหคนตรงหน้าได้

"ไม่เลวเลย ฉินเสิ่น ผู้หญิงคนนี้สวยดี แต่... ถ้านายไม่พอใจ ฉันมีผู้หญิงที่นี่ให้เลือกสามคน รับรองว่านายจะพอใจ ฮ่าๆ" ลู่หยวนลูบเคราด้วยปลายนิ้วแล้วหัวเราะ

"ฮ่าๆ พี่หยวนล้อผมเล่นอีกแล้ว ผมไม่มีบุญวาสนาแบบนั้นหรอก"

ลู่หยวนและฉินเสิ่นพูดคุยและดื่มสุรากันไป แล้วยังไม่ลืมที่จะลวนลามผู้หญิงข้างๆ ไปด้วย บรรยากาศเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความเสื่อมโทรม ชายสาม หญิงห้า ลู่หยวนหยิบไมโครโฟนขึ้นมา แล้วโอบกอดสาวๆ ไปร้องเพลงบนเวที มีเพียงจางเหยียนอี้และฉินเสิ่นที่ยังนั่งอยู่

หลังจากที่ลู่หยวนไปแล้ว จางเหยียนอี้ก็สะบัดแขนของฉินเสิ่นออกแล้วพูดด้วยความโกรธ "อาเสิ่น! เมื่อกี้ลู่หยวนมองฉันแบบนั้น คุณไม่พูดอะไรเลย!" เมื่อเห็นฉินเสิ่นหมกมุ่นอยู่กับการดื่ม เธอก็ยิ่งโกรธมากขึ้น "คุณยังเป็นลูกผู้ชายอยู่ไหม!"

"เงียบปาก ถ้ายังอยากเป็นสะใภ้ตระกูลฉิน"

คำพูดนี้ของฉินเสิ่นทำให้จางเหยียนอี้พูดไม่ออก เธอจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก

"จางเหยียนอี้ เพียงแค่เธอช่วยฉันได้ร่วมมือกับตระกูลลู่ ฉันจะรีบมาสู่ขอเธอที่บ้านตระกูลจางในวันพรุ่งนี้เลย" ฉินเสิ่นพ่นควันบุหรี่ออกมา ก่อนจะมองไปที่หญิงสาวตรงหน้า ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก

เขาต้องการความร่วมมือจากตระกูลลู่มานานแล้ว ตราบใดที่ได้ลุล่วงความต้องการ เขาก็จะสามารถนั่งเก้าอี้ประธานตระกูลฉินได้อย่างมั่นคง แล้วจะแต่งงานกับจางเหยียนอี้ไปเพื่ออะไร ในอนาคตผู้หญิงแบบไหนที่เขาจะหาไม่ได้

จางเหยียนอี้ก็ไม่ใช่คนโง่ เธอรู้ดีว่าฉินเสิ่นต้องการให้เธอทำอะไร แต่เธอก็วางแผนเอาไว้แล้ว ทั้งสองต่างก็มีความคิดที่แอบแฝง

————

คฤหาสน์ตระกูลเฉิน

ปู่เฉินเห็นจือหานนอนอยู่บนเตียงอย่างสงบและกลับมาเป็นปกติแล้ว ก้อนหินใหญ่ในใจก็หล่นลง เขากลัวจริงๆ ว่าเรื่องในอดีตจะเกิดขึ้นซ้ำรอย ไม่อยากให้สะใภ้ถูกทำร้าย เฮ้อ..ลูกหลานทั้งสองก็คือคนในครอบครัว

หลินซินเห็นปู่เฉินมีใบหน้าอิดโรย เธอรู้สึกเจ็บปวดใจและพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ ว่า "ปู่คะ ไม่ต้องกังวลไปแล้วค่ะ ให้เฉินเค่อพาคุณปู่ไปพักผ่อนก่อน ส่วนจือหานหนูจะดูแลเขาเองค่ะ เฉินอวี้ พาคุณปู่และเฉินเค่อไปเถอะ"

"รับทราบครับนายญิง"

"ก็ได้" ปู่เฉินถอนหายใจ

เฉินเค่อจึงประคองปู่เฉินเดินออกจากห้อง ผู้สูงวัยรีบเคาะหัวเฉินอวี้ก่อนเอ่ยเตือน "เดี๋ยวเราไปแล้ว นายหญิงต้องถามถึงเรื่องในอดีตของคุณชายแน่ๆ อย่าลืมว่าห้ามพูดแม้แต่คำเดียว"

คุณชายเคยพูดกับเขาแล้ว ว่าเรื่องเหล่านี้ไม่ควรให้นายหญิงรู้

"พ่อ! จะเคาะหัวผมทำไม ผมรู้หรอกน่าว่าไม่ควรพูด"

"ฉลาดดี" เฉินเค่อพูดจบก็ขึ้นรถแล้วจากไป

ความหมายคือลูกชายของเขาเป็นคนโง่นั่นเอง

หลินซินใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดร่างกายให้เขา เธอมองไปที่เปลือกตาหลับสนิทของเฉินจือหาน รู้สึกเจ็บปวดใจอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกที่ไม่สามารถทำอะไรได้ และไม่สามารถรู้สึกถึงความเจ็บปวดของเขาได้ หลินซินถืออ่างน้ำที่มีผ้าขนหนูแช่อยู่ เดินออกไปและบังเอิญเจอเฉินอวี้ที่เดินเข้ามา

"เฉินอวี้ ฉันมีเรื่องจะถาม"

เขาตอบรับและมองไปที่หลินซิน "นายหญิงเชิญถามได้เลยครับ"

"หมิงฉวนคือใคร"

เฉินอวี้ได้ยินคำสองคำนี้ แล้วรู้สึกเหมือนมีเสียงดังก้องในหัว ราวกับถูกค้อนทุบ พ่อของเขาพูดถูก นายหญิงต้องถามเขาเกี่ยวกับเรื่องในอดีตของท่านประธานแน่ๆ

"นายหญิงอย่าถามเลยครับ สองคำนี้เป็นคำต้องห้ามในตระกูลเฉิน ไม่มีใครกล้าพูดถึง"

"อืม เอาอ่างไป"

หลังจากที่หลินซินได้ยินเช่นนั้น เธอก็ไม่ได้ถามต่อ เธอส่งอ่างให้เฉินอวี้แล้วกลับไปที่เตียงเพื่อดูแลสามี เฉินอวี้ยังพูดแบบนี้ หากเธอถามไปทั่วทั้งตระกูลเฉินก็ไม่มีใครกล้าพูดความจริงกับเธอ ทำได้เพียงแอบสืบหาเบื้องหลังด้วยตัวเอง

————

ห้องนอน

ในฝันของเฉินจือหาน ช่วงนี้เขาฝันซ้ำๆ อยู่เรื่องเดียว ในฝันเขาทำท่าทางเดิมๆ นั่นก็คืออุ้มผู้หญิงที่ตายแล้วแต่ไม่เห็นหน้า แต่คราวนี้เขาเห็นต้นสายปลายเหตุ ของความฝันนี้ชัดเจนในมุมมองบุคคลที่สาม

เขาเห็นด้วยตาตัวเองว่า หลังจากที่ผู้หญิงคนนี้ถูกมือปืนยิงตาย "เขา" ในฝันก็เหมือนคนบ้า กอดศพของผู้หญิงคนนี้กลับคฤหาสน์ และฆ่าศัตรูเพื่อล้างแค้นให้เธอ สุดท้ายเขาก็ฆ่าตัวตายเพื่อผู้หญิงคนนี้ และเผาคฤหาสน์ตระกูลเฉิน

ยังฝันถึงเรื่องในอดีตอีกด้วย ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้รักเขา เธอมักจะวางยาพิษเขา และแอบแทงเขาหลายครั้ง แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอไป ขังเธอไว้ข้างกายเพราะเขารักเธอมาก ความเจ็บปวดนั้นช่างสมจริงและชัดเจน ราวกับว่ามันเกิดขึ้นจริง

เฉินจือหานมั่นใจมากว่าตัวเองคือชายที่อยู่ในฝัน แต่ผู้หญิงเขาไม่เห็นหน้าคือใคร จะเป็นซินซินหรือเปล่า ความฝันเหล่านี้...เกิดขึ้นได้อย่างไร!

=======================

ท่านประธานเฉินเป็นอะไร ดูเหมือนจะมีเศษเสี้ยวความทรงจำจากชาติที่แล้วด้วย

สองคนนี้เขาเชื่อมโยงกันยังไงน้าาาา