LOGINShare
บทที่2 เกิดใหม่ในร่างเดิมก็ยังคงเป็นภรรยาท่านประธานเฉิน ️
Last Updated:
2024-11-04 13:54:16เมื่อเฉินจือหานออกไป วิญญาณของจางหลินซินก็กลับมาที่ห้องของตัวเอง แม้ว่าเธอจะเห็นจางเย่าหยางและคนอื่นๆ ตายอย่างโหดร้ายในตอนนี้ แต่ภายในใจของเธอไม่มีคลื่นอารมณ์ใดๆ เธอเพียงแค่อยากเห็นเฉินจือหานให้มากขึ้นก่อนจะจากไปแบบนี้แม้เธอตาย ก็ไม่เสียใจ
วิญญาณของจางหลินซินผ่านทะลุกำแพง เห็นร่างของตัวเองนอนนิ่งอยู่บนเตียงก็ยืนนิ่งงัน เลือดที่เปื้อนร่างถูกเช็ดออกหมดแล้ว และเปลี่ยนเป็นชุดนอนที่สะอาด ถ้าไม่ใช่เพราะรอยแผลที่เด่นชัดบนแขนของจางหลินซิน คงไม่มีใครเชื่อว่าเธอตายแล้ว
ทั้งจางหลินซินและเฉินจือหานเองก็ยังไม่เชื่อ
เฉินจือหานยังคงทำเหมือนจางหลินซินยังไม่ตาย กอดร่างแข็งทื่อของเธอนอนอยู่บนเตียงเหมือนเคย เขาก้มลงจูบริมฝีปากเย็นชืดของจางหลินซิน
“อาซิน...มันเป็นเพราะฉันไม่สามารถปกป้องเธอได้ เธอคงไม่โกรธฉันใช่ไหม...ขอโทษนะ อาซิน”
จางหลินซินอยากบอกชายตรงหน้าว่าไม่ใช่ความผิดของเขา แต่เธอทำไม่ได้ ทำได้เพียงมองเฉินจือหานพูดกับตัวเอง
“อาซิน ฉันจะแอบบอกเธอเรื่องหนึ่ง ทุกคืนฉันจะแอบมานอนกอดเธอ แล้วแอบออกไปก่อนที่เธอจะตื่น นั่นเป็นช่วงเวลาในแต่ละวันที่ฉันมีความสุขมากที่สุด”
“เธอรู้ไหม อาซิน นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรักใครสักคนมากขนาดนี้ ครั้งแรกที่ฉันอยากใช้ชีวิตที่เหลือกับคนนี้ แต่สวรรค์ก็เล่นตลกให้ฉันต้องเสียเธอไป” เฉินจือหานพูดพร้อมกับสะอื้น
“แม้ว่าอาซินจะเกลียดฉัน วางยาพิษฉัน แทงฉัน ไม่ให้ฉันแตะต้องตระกูลจาง แต่แล้วไงล่ะ ฉันก็ยังอยากจะจับเธอมาอยู่ข้างๆ ฉันขังเธอไว้ แต่ฉันไม่สามารถยอมรับการที่เธอจากฉันไปได้”
“เธอต้องเป็นภรรยาของฉันเท่านั้น ตลอดชีวิตและชาติต่อๆ ไป”
“อาซิน”
“ฉันรักเธอ” เฉินจือหานปล่อยมือจากเอวของจางหลินซิน และจับมือเธอไว้แน่น
น้ำตาของจางหลินซินไหลออกมาไม่หยุด ชายที่เธอเคยเกลียดชังและหมกมุ่นกับเธอ ให้ความรักทั้งหมดกับเธอ ปกป้องจากอันตรายทุกอย่างโดยที่เธอไม่เคยรู้ แต่เมื่อเข้าใจทุกอย่างมันก็สายไปแล้ว
รอบๆ ร่างของจางหลินซินเต็มไปด้วยดอกกุหลาบ เพราะเธอชอบกุหลาบ เฉินจือหานจึงสั่งให้คนปลูกกุหลาบทั่วทั้งสวน ตอนนี้เมื่อเธอตาย เขาก็ทำตามที่เธอต้องการ จากนั้นเฉินจือหานจุดไฟแช็กและโยนมันลงบนเตียง ไฟลามไปทั่วห้อง
เฉินจือหานกอดจางหลินซินแน่น ยิ้มอย่างขมขื่น “อาซิน เมื่อเธอไม่อยู่ ฉันก็อยู่ไม่ได้เช่นกัน”
“ฉันมาหาเธอแล้ว…”
“ตอนนี้ ไม่มีใครหยุดเราได้อีกแล้ว”
จางหลินซินตะโกนด้วยความโกรธ อยากหยุดทุกอย่าง เธอหวังว่าเฉินจือหานจะมีชีวิตที่ดีและเริ่มต้นใหม่ แต่เมื่อไม่มีเธอ เฉินจือหานจะมีความอยากมีชีวิตได้อย่างไร เมื่อร่างของเธอถูกเผาจนหมด วิญญาณของเธอก็สลายไปด้วย เขาปิดตาลง
“ถ้าชาติหน้ามีจริง ฉันจะรักเธอและดูแลเธออย่างดี”
ด้านนอกหลิวซูเหยียนเห็นสวนลุกเป็นไฟก็ตกใจทันที ถอดเสื้อออกและพยายามวิ่งเข้าไปช่วยท่านประธาน แต่ถูกบอดี้การ์ดจับไว้แน่น
“พี่หลิว ไปไม่ได้ ท่านประธานบอกให้พี่มีชีวิตที่ดี”
“ปล่อยฉัน! ฉันจะไปช่วยท่านประธาน! เขาเป็นพี่น้องของฉัน! ฉันจะปล่อยให้เขาตายได้ยังไง! ปล่อยฉัน!” ไม่ว่าหลิวซูเหยียนจะพยายามดิ้นรนอย่างไร บอดี้การ์ดก็ไม่ยอมปล่อย เขาทำได้เพียงมองไฟลามทั่วทั้งสวน เห็นสวนกลายเป็นเถ้าถ่านต่อหน้าต่อตา
“พี่หลิว นี่เป็นคำสั่งสุดท้ายของท่านประธาน ขอโทษนะ เราไม่สามารถทำตามคำสั่งของพี่ได้”
หลิวซูเหยียนทรุดตัวลง ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด บอดี้การ์ดส่งเอกสารให้เขา เมื่อดูใกล้ๆ เขาพบว่าเป็น เอกสารการโอนหุ้นตระกูลเฉิน หลิวซูเหยียนตกตะลึง ไม่คิดว่าเฉินจือหานจะโอนทรัพย์สินทั้งหมดให้กับเขา เมื่อเห็นเอกสารเหล่านี้ เขารู้สึกหมดสิ้น เขาสูญเสียพี่น้องและเจ้านายที่ดีที่สุดไป
หวังว่าในชาติหน้าท่านประธานจะมีชีวิตที่ดี และคุณนายจะรักเขามากขึ้น
“อ๊า! เฉินจือหาน!”
จางหลินซินตื่นขึ้นอย่างรวดเร็ว หัวใจเต้นรัว เห็นตัวเองอยู่ในห้องของชาติที่แล้ว นี่มันคืออะไรกันแน่? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่…
จางหลินซินรู้สึกสับสน ไม่ใช่ว่าเธอตายแล้วเหรอ?
จางหลินซินตบหน้าตัวเองแรงๆ รู้สึกเจ็บ “โอ๊ย...เจ็บจริงๆ”
ความเจ็บนี้ทำให้เธอรู้สึกชัดเจน เธอเกิดใหม่แล้วในชาตินี้ เธอจะไม่ยอมให้คนที่ทำให้ตัวเองตายอย่างน่าสังเวช และจะมีชีวิตที่สงบสุขอีกครั้ง เพราะเคยตายไปแล้วครั้งหนึ่ง เธอจะไม่ยอมตายเป็นครั้งที่สอง บัญชีที่ค้างคาไว้ จะทำให้พวกนั้นชดใช้ทุกบาททุกสตางค์ ดั่งสุภาษิตที่ว่า ‘การแก้แค้นของสุภาพบุรุษ รอสิบปีก็ไม่สาย’
จางหลินซินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ดูวันที่
วันที่ 4 มิถุนายน วันนี้คือ...
วันที่แม่เลี้ยงของเธอเข้ามาที่บ้านตระกูลจางเป็นครั้งแรก! ในชาติก่อนเธอไม่สามารถรับความจริงที่ว่าพ่อของเธอแต่งงานกับแม่เลี้ยงได้ จึงไม่เคยพบหน้าแม่เลี้ยงคนนั้นเลย ทำให้ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือหลี่หลิงเจิน ต่อมาเธอก็มีน้องชายเพิ่มขึ้นมาแบบไม่มีเหตุผล เพราะไม่รู้เรื่องนี้ เธอจึงถูกหลี่หลิงเจินหักหลัง ครั้งนี้ควรจะพบกันก่อนที่สายเกินแก้
ห้องโถงบ้านจาง
จางเย่าหยางพาหลี่หลิงเจินที่กำลังตั้งท้องเข้ามาในบ้าน ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดี ข้างหลังมีสาวใช้ลากกระเป๋าของหลี่หลิงเจินตามมา
จางเย่าหยางมีท่าทางกังวล “โอ๊ยๆๆ เจินเจิน เดินช้าๆ หน่อย เดี๋ยวสะดุดล้มจะทำยังไง”
“คุณห่วงฉันหรือห่วงลูกในท้องกันแน่ ในสายตาของคุณ ลูกสำคัญกว่าสินะ?” หลี่หลิงเจินพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“เจินเจิน ทำไมพูดอย่างนั้น นี่คือลูกของความรักเรา ฉันห่วงลูก และก็ห่วงเธอด้วย”
“ปากหวานจริงๆ”
แต่หลี่หลิงเจินก็ถูกจางเย่าหยางหลอกให้ยิ้มออกมา เหยียนอี้เห็นว่าที่แม้แล้วถูกบิดาพาเข้ามาก็รีบเข้าไปทักทาย
“พี่เจิน สวัสดีค่ะ ฉันเหยียนอี้ ยินดีต้อนรับพี่เข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของบ้านเรา”
“สวัสดีจ๊ะน้องอี้ ขอแค่น้องไม่รังเกียจก็พอ”
ทั้งสองจับมือกัน หลี่หลิงเจินมองเหยียนอี้ด้วยใบหน้าไร้พิษภัย แต่รู้สึกขยะแขยงในใจ หล่อนชอบแสร้งเป็นนางฟ้าเหมือนถุงขยะเปียกเน่าเหม็น เหยียนอี้มองหลี่หลิงเจินก็รู้สึกคลื่นไส้ หลี่หลิงเจินอายุมากกว่าเธอแค่สองสามปีเท่านั้น แต่กลับมาทำตัวเป็นแม่เลี้ยง จริงๆ แล้วเธอรู้สึกเบื่อหน่ายสุดๆ แน่นอนว่าจางเย่าหยางไม่สามารถอ่านใจผู้หญิงสองคนตรงหน้าได้ คิดว่าบรรยากาศราบรื่นดี และชื่นชมทั้งสองคนในใจ
“จางหลินซินอยู่ไหน? น้องอี้” หลี่หลิงเจินมองไปรอบๆ ไม่เห็นจางหลินซินจึงถามขึ้น
“เอ่อ พี่เจิน พี่ซินไม่สบายค่ะ พักผ่อนอยู่...ฉันพยายามบอกหลายครั้ง แต่พี่ซินก็ไม่ยอมมา” เหยียนอี้พูดพร้อมกับก้มหน้าด้วยท่าทีหดหู่
“ลูกอกตัญญู! สิ่งที่สั่งสอนไม่เข้าหัวเธอเลยหรืออย่างไร!” จางเย่าหยางขมวดคิ้ว ไม่พอใจกับการกระทำของจางหลินซิน
“ใครบอกว่าฉันไม่มา?” จางหลินซินยืนอยู่ตรงบันได มองไปยังทุกคนในห้องโถงและพูดด้วยเสียงเย็นชา
หลี่หลิงเจินหันไปมองเหยียนอี้ด้วยสายตาดุดัน เหยียนอี้เคยสัญญาว่าจางหลินซินจะไม่ปรากฏตัว ทำไมเธอถึงมาได้ เหยียนอี้ก็งง พี่สาวคนนี้ของเธอปกติก็เชื่อฟังทุกคำสั่งของเธอ ทำไมวันนี้ถึงผิดปกติ
“เธอยังมีหน้ามาพูดอีก! คุณป้าหลี่มานานแล้ว เธอเพิ่งจะโผล่มา ไม่อายหรือ?” จางเย่าหยางตะคอก
จางหลินซินมองไปที่ท้องของหลี่หลิงเจิน แล้วมองไปที่คนอื่นๆ ด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน “คุณป้า? เธออายุแค่ยี่สิบกว่าๆ จะมาจากไหนเป็นคุณป้าเหรอ ไม่มีความจำเป็นต้องเรียกคนที่อายุเท่าฉันว่าคุณป้า…ว่าไงล่ะ หลี่หลิงเจิน”
จางเย่าหยางกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อได้ยินชื่อหลี่หลิงเจินก็สงสัยขึ้นมา “รู้ชื่อเจินเจินได้ยังไง?” เกือบลืมไปแล้วว่าพ่อของเธอ ยังไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของหญิงสาวกับหลี่หลิงเจิน วันนี้ก็บอกเขาไปเลยแล้วกัน
“หลี่หลิงเจิน เป็นเพื่อนสนิทของฉันในมหาวิทยาลัย” จางเย่าหยางตกใจ เพราะเขาคิดว่าเพิ่งรู้จักกับหลี่หลิงเจินเมื่อปีที่แล้ว และเธอก็เป็นเพื่อนสนิทของลูกสาว ช่างบังเอิญเหลือเกิน
“อ้อ ใช่ หลี่หลิงเจินสืบเรื่องบ้านเราไม่น้อยเลย แปลกจริงๆ ที่เธอสนใจพ่อแก่ๆ ของฉันขนาดนี้ กล้าจริงๆ นะ” จางหลินซินปรายตามองหลี่หลิงเจินแล้วเดินขึ้นไปข้างบน
หลี่หลิงเจินกำหมัดแน่น มองจางหลินซินด้วยความโกรธ คำพูดของเธอทำให้จางเย่าหยางเริ่มสงสัยจนใบหน้าเข้มขึ้น ไม่แม้แต่จะมองหลี่หลิงเจินแล้วเดินออกไป
“แม่บ้านหวัง จัดห้องให้เธอ”
“ค่ะ นายท่าน”
หลี่หลิงเจินมองจางเย่าหยางเดินไป จึงขว้างกระเป๋าลงบนพื้น และตะโกนใส่เหยียนอี้ “ฉันคิดว่าหลินซินเป็นคนโง่ แต่นึกไม่ถึงว่าเหยียนอี้จะเป็นคนโง่กว่า!”
“เธอ!” เหยียนอี้พูดไม่ออก
หลี่หลิงเจินรู้สึกว่าจางหลินซินครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม แต่ก็ดูไม่ออกว่าตรงไหนไม่เหมือนเดิม
Related chapters
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่3 แต่งงานกันอีกครั้งกับท่านประธานเฉิน
หลังจากที่จางหลินซินกลับเข้าห้อง เธอคิดทบทวนว่าท้องของหลี่หลิงเจิน ดูเหมือนจะประมาณเจ็ดหรือแปดเดือนแล้ว ในชาติก่อนเมื่อเธอกลับมาบ้าน น้องชายก็โตเสียแล้วซ้ำยังไม่เคยรู้เลยว่าบิดามีลูกอีกคน ดูเหมือนว่าการเกิดใหม่ครั้งนี้ได้เปลี่ยนแปลงเส้นเวลาไปบ้างจางหลินซินเดินไปที่หลังภาพวาดสีน้ำมัน จากนั้นก็ยกภาพวาดลงมา เผยให้เห็นกุญแจรหัส หลังจากใส่รหัสแล้ว กำแพงก็เลื่อนเปิดออก เผยให้เห็นห้องลับที่ซ่อนอยู่!หลินซินไม่ได้มีแค่ห้องลับเท่านั้น เธอยังเป็นราชินีแห่งแก๊งมาเฟียอันดับหนึ่งของปักกิ่ง และได้สร้างอาณาจักรใต้ดินของตัวเอง เมื่อเดินเข้าไปในห้องนั้น บนกำแพงเต็มไปด้วยอาวุธไฮเทคหลายชนิด เช่น ปืน AK, ปืนพก NP22, ปืนพก M9, ระเบิดมือ และมีดต่อสู้ระยะประชิดนี่เป็นเพียงเศษเสี้ยวของสิ่งที่เธอมี!ในชาติก่อนเพราะเธอเชื่อใจครอบครัวมากเกินไป เชื่อใจน้องสาวที่ดูไม่มีพิษภัย และไม่มีเวลาเข้ายุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ภายในครอบครัว จึงทำให้ถูกหักหลังจนตาย ไม่อย่างนั้นเธอคงได้เชิญพวกนั้นมากินกระสุนไปนานแล้ว จางหลินซินนั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์ที่สร้างขึ้นเป็นพิเศษ ใส่ที่อยู่เว็บใต้ดินและเข้าไปยังหน้าเว็บหนึ่งชื่อบัญชี โพ
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่4 คืนแรกที่บ้านตระกูเฉิน
บทที่4หลินซินฝันร้ายอีกครั้ง เธอฝันเห็นตัวเองถูกยิง และฝันเห็นจือหานจุดไฟเผาคฤหาสน์เพื่อพลีชีพตาม ฝันเหล่านี้ทำให้เธอหวาดกลัวจนต้องตื่นขึ้นมากลางดึก หายใจแรงและมีเหงื่อชุ่มใบหน้า ความเจ็บปวดจากการถูกยิงทำให้หวาดหวั่น นับตั้งแต่เกิดใหม่ก็ไม่เคยนอนหลับสนิทเลย สาเหตุหนึ่งคือความกลัวจากการถูกฆ่า อีกสาเหตุคือเธอเคยชินกับการที่จือหานนอนเคียงข้างทุกคืนไม่มีเขา หลินซินก็ไม่สามารถนอนหลับได้ แม้ว่าหลับก็จะฝันร้ายตลอดในชาติก่อนเพราะเธอเกลียดจือหาน จึงไม่ยอมรับว่ารักเขา และไม่ยอมเผชิญหน้ากับหัวใจของตัวเอง รู้ดีว่าจือหานมักจะมากอดเธอหลังจากที่หลับไปแล้ว เธอรู้ดี แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ กลัวว่าหากขยับตัวจะทำให้เขารู้และละมือออก เมื่อเวลาผ่านไปเธอก็ชินกับการมีจือหานอยู่เคียงข้างหลินซินลุกจากเตียง เปิดประตูห้องและเดินไปที่ห้องของจือหานที่บ้านตระกูลจง…จงเซียนทุบทำลายข้าวของในห้องนั่งเล่นอย่างบ้าคลั่ง เศษเครื่องปั้นดินเผาและน้ำชากระจายเต็มพื้น คนรับใช้เห็นจงเซียนคลั่งก็ไม่กล้าเข้าไปห้าม กลัวว่าตัวเองจะเป็นรายต่อไป ในเมื่อข้าวของที่พังเป็นของจนเซียน เธออยากจะทุบก็ให้ทุบไป เพราะมีเงินมากพอที่จะทำแบบนี
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่5 คุณหนูตระกูลจง ️
สวนดอกไม้บ้านตระกูลเฉิน…แสงแดดอ่อนๆ ส่องกระทบลงมาบนตัว สัมผัสได้ถึงความอบอุ่น ลมพัดเบาผ่านด้านของหลินซินและพี่เหวินสาวใช้ที่คอยติดตาม เธอให้คนสวนหากุหลาบหลายต้นมาวางเรียงไว้ในบริเวณ เพื่อเตรียมพรรณไม้ปลูกลงดินด้วยตัวเอง เคยชอบกุหลาบยังไงก็ยังชอบอย่างนั้น หญิงสาวจะเนรมิตสวนกุหลาบเหมือนในชาติก่อนอีกครั้ง"นายหญิง ถ้าคุณชอบดอกกุหลาบจริงๆ ทำไมไม่ให้คนอื่นมาปลูก คุณอย่าลงมือทำเองเลยนะคะ แดดร้อนเดี๋ยวผิวจะเสีย" แม่บ้านเหวินยิ้มอย่างอ่อนโยน กล่าวเตือนด้วยความเป็นห่วง งานสวนแบบนี้เจ้านายควรยืนสั่งการอยู่เฉยๆ"พี่เหวิน ก่อนหน้านี้ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่ตอนนี้ฉันคิดว่า ถ้าชอบอะไรต้องทำเอง เหมือนเวลาเรารักใครก็ต้องรักเอง จะได้ไม่ต้องมานึกย้อนเสียใจในภายหลัง""คุณพูดดีจริงๆ นายหญิง” สาวใช้เหวินรู้สึกว่านายหญิงเป็นคนที่รู้จักให้ความสำคัญ และเป็นคนดีที่สุดที่เคยพบ จึงเริ่มชอบเธอมากขึ้นเรื่อยๆหลินซินผูกกระโปรงของเธอขึ้น แล้วเดินเท้าเปล่าเข้าไปในสวนเพื่อฝังเมล็ดดอกไม้ สาวใช้ยังคงยืนที่ข้างๆ ถือร่มบังแดดที่ตัวนายหญิงไม่ให้ถูกแดดเผาเสียงเรียกเข้ามือถือดังขึ้น…เป็นเสียงพิเศษที่หลินซินตั้งไว้ เพื
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่6 ภรรยาของประธานเฉินเกือบถูกจับได้ ️
ผิวขาวของจงเสียนแดงระเรื่อขึ้นเล็กน้อย เธอพูดด้วยความขุ่นเคืองว่า "อาชิง ตอนนี้คุณทำไมเย็นชากับฉันนัก เป็นเพราะคุณแต่งงานกับผู้หญิงไร้ค่าคนนั้นแล้วใช่ไหม...""หุบปาก เธอไม่มีสิทธิ์พูดถึงภรรยาของฉัน"เฉินจือหานตวาดเสียงเข้ม ดวงตาของเขาเย็นชาขึ้น มีความโกรธแฝงอยู่เล็กน้อย ส่งสายตาเตือนจงเสียน เธอกัดริมฝีปากล่าง มือทั้งสองกำแน่น ตัวสั่นเล็กน้อย ความเกลียดชังต่อหลินซินเพิ่มขึ้นอีก แต่เธอปรับอารมณ์กลับมายิ้มได้อีกครั้ง"อาชิงช่วยอยู่เป็นเพื่อนฉันหน่อยได้ไหม" เสียงหัวเราะของเธอดูไม่จริงใจ แสร้งทำเป็นคนอ่อนหวานโดยไม่สนใจสายตาที่รังเกียจของเขาเพื่อนสนิททั้งสองคนมองอย่างเอือมระอา รู้สึกอายแทนผู้หญิงอะไรหน้าด้านหน้าทน ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินจือหานมองว่าเป็นเพื่อนเก่า จงเสียนคงโดนกำจัดไปนานแล้ว"เจี้ยนโจว คุณหัวเราะอะไร?""จงเสียน คุณยังคิดถึงเฉินจือหานแม้ว่าเขาจะแต่งงานแล้ว คุณนี่ไม่อายจริงๆ เลย""คุณ! คุณมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉัน?!"จงเสียนลุกขึ้นด้วยความโกรธ ขว้างกระเป๋าไปทางเจี้ยนโจว"พอแล้วๆ เราเป็นเพื่อนกัน จะทะเลาะกันทำไม" อู๋เซิงเข้ามาห้ามทัพ เขาห้ามก็เพียงเพราะจงเสียนเสียงดังเกินไปที่ห้องประมูล
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่7 ภูมิหลังที่น่าสงสัย
เมื่อเรื่องคลี่คลายเพื่อนสนิททั้งสองคนก็แยกย้ายกันไปทำเรื่องส่วนตัว เฉินจือหานจับมือเล็กๆ ของจางหลินซินพาเธอเดินกลับเข้าไปในห้อง VIP ที่ทางผู้จัดการจัดเตรียมไว้ให้“หลินซิน ทำไมเธอถึงเดินตามลำพัง บอดี้การ์ดไปไหน?”เขาคว้าเธอเข้ามาในอ้อมแขน รู้ว่าเธออยากมาด้วยตัวเอง จึงไม่อยากขัดขวางความสนุกของภรรยา แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้จึงจ้างบอดี้การ์ดคอยคุมครองดูแล ส่วนเขาแยกออกไปนั่งกับเพื่อนๆ เพื่อให้หลินซินมีความเป็นส่วนตัว เพราะเขาและเธอยังไม่คุ้นเคยกันเท่าไหร่“จือหาน ฉันแค่รู้สึกว่ามันน่าจะปลอดภัย” หลินซินโกหกหน้าตาย เธอบอกไม่ได้ว่าเธอมาทำภารกิจ ถ้าสามีของเธอรู้ว่ามีอาณาจักรลับใต้ดิน และทำภารกิจอันตรายทุกวัน เขาคงไม่ยอมให้เธอออกจากบ้านแน่ๆ“ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีกนะ เข้าใจไหม? ถ้ามีอะไรก็บอกฉัน ฉันจะไปกับเธอเอง”“ฉันเข้าใจแล้ว จือหานฉันสัญญาว่าคราวหน้าจะไม่ทำแบบนี้อีก” หลินซินกล่าวด้วยน้ำเสียงขอโทษและออดอ้อนเล็กน้อยเฉินจือหานใจอ่อนไม่ต่อว่าอะไรเธออีก ยามเธอออดอ้อนแบบนี้เขารู้คุ้นเคยอย่างประหลาด เหมือนกับว่าเคยใช้ชีวิตด้วยกันมาแล้วหลายปี แล้วจู่ๆ เสียงโทรศัพท์ของหลินซินดังขึ้น ดึงความคิดกลับมา“จ
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่8 ️แผนการชั่วช้ากล้าฆ่าลูกตัวเอง
"จางหลินซิน เธอพูดอะไร…ฉะ ฉัน ไม่ได้…"หลี่หลิงเจินเปลี่ยนท่าทีไปจากเดิม เชิดหน้าขึ้นแล้วเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย ในตอนแรกไม่เชื่อคำพูดลูกน้องที่บอกว่าในรถมีเพียงจางหลินซินและชายแปลกหน้าคนหนึ่ง โดยไม่มีบอดี้การ์ดของเฉินจือหาน เธอจึงสั่งการให้ลงมือฆ่าเพราะคิดว่ายังไงผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างหลินซินคงไม่มีทางรอดได้แน่นอนแต่ทำไมเธอถึงรอดมาได้ล่ะ?!"หลี่หลิงเจิน จงใช้ชีวิตที่เหลือให้คุ้มค่า เพราะวันดีๆ ของเธอคงเหลือไม่มากแล้ว เพราะฉันจะทวงคืนทุกสิ่งที่เธอเคยทำกับฉันทีละน้อย" จางหลินซินก้าวเข้ามาบีบคอหลี่หลิงเจิน ออกแรงเพิ่มทีละนิดทำให้ฝ่ายตรงข้ามเริ่มขาดอากาศหายใจและพูดไม่ออกในเวลานี้บรรยากาศเย็นยะเยือกถึงขีดสุด ดวงตาของจางหลินซินเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น หลี่หลิงเจินกลัวจนพูดไม่ออก เธอจึงปล่อยมือแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน ทิ้งให้หลี่หลิงเจินนั่งหายใจเฮือกๆ อยู่บนพื้นโดยไม่แม้แต่จะมอง หลี่หลิงเจินทรุดตัวลงนั่งบนกระเบื้องยังช็อคไม่หายเธอเกือบถูกบีบคอตาย...น่ากลัวจริงๆ จางหลินซินไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว เส้นเลือดในสมองของหลี่หลิงเจินเหมือนจะระเบิดแตก มือและเท้าเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง————คฤหาสน์ตระกูลเฉิ
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่9 อาการประหลาดของท่านประธานเฉิน
ถนนวงแหวนรอบเขาภายในรถโรลส์-รอยซ์ หลินซินซบอยู่ในอ้อมกอดของเฉินจือหาน เธอรู้สึกอ่อนล้าเล็กน้อย จึงพูดเสียงอ่อนว่า "จือหาน เมื่อวานคุณมาโรงพยาบาลได้ยังไง" ถ้าเมื่อวานจือหานมาช้ากว่านี้ เธอคงโดนบิดาตบหน้าไปแล้ว ผู้ชายคนนั้นไม่ควรเป็นพ่อคนด้วยซ้ำ!"ฉันคิดถึงเธอ" เฉินจือหานจูบหน้าผากของหลินซิน "เลยไปหา"เฉินอวี้ลดแสงไฟในร ถรู้จักหน้าที่ของตัวเองดี จึงรีบยกฉากกั้นเบาะหลังลง เฉินจือหานพอใจมาก เดี๋ยวจะให้โบนัสเฉินอวี้สามเท่าเลย"ฉันก็คิดถึงคุณ จือหาน แต่เพราะฉันต้องจัดการเรื่องยุ่งๆ ของตระกูลจางให้เรียบร้อยก่อน""ให้ฉันจัดการให้ไหม""ไม่ได้จือหาน คนพวกนี้ฉันต้องจัดการเอง""ได้สิ ฉันตามใจภรรยาอยู่แล้ว จำไว้ว่าฉันคือภูเขาที่แข็งแกร่ง คอยอยู่ข้างหลังเธอเสมอ ถ้าไม่อยากจัดการเอาก็บอกฉันได้ทุกเมื่อ" เฉินจือหานมองเธออย่างเอ็นดู ยกมือปัดผมของหลินซินสายตาของทั้งคู่ค่อยๆ ร้อนแรงขึ้น เฉินจือหานอดใจไม่ไหว จูบปากนุ่มๆ ของหลินซิน สอดลิ้นเข้าไปไปในปากของเธอ แลกความหวานในโพรงปาก หลินซินตอบสนองจูบของเขาเช่นกัน"อืม..." หลินซินครางในลำคอ โอบแขนรอบคอสามีดึงเขาเข้าหาตัวในชาติที่แล้วเธอเกลียดเขา เพียงเพราะเชื
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่10 พร้อมอยู่เคียงข้างท่านประธานเฉิน ️
หลินซินไม่สนใจการขัดขวางของเฉินเค่อและเฉินอวี้ เธอผลักประตูเปื้อนเลือดแล้วพุ่งเข้าไปข้างใน เมื่อเห็นภาพสยดสยอง ภายในใจของเธอก็จมดิ่งลงสู่ก้นเหว บอดี้การ์ดสิบกว่าคนถูกซัดจนล้มระเนระนาด ส่งเสียงร้องโหยหวนไม่ขาดสาย บาดแผลบนร่างกายมีทั้งเล็กทั้งใหญ่ ชวนให้ผู้พบเห็นสะเทือนใจ แต่สิ่งที่ทำให้เธอตกใจที่สุดก็คือ ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ ตัวเปื้อนเลือด กำลังคลุ้มคลั่งเหมือนสติไม่อยู่กับตัว นั่นนคือเฉินจือหาน"จือหาน ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเอง" น้ำเสียงของหลินซินสั่นเครือในเวลานี้ดวงตาของเฉินจือหานแดงก่ำ เขาไม่ได้ยินสิ่งที่หลินซินพูดเลย รู้เพียงว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้า เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าของหลินซินพร่ามัวไปหมด คำพูดที่ดังอยู่ข้างหูก็ไม่ได้ยิน"เธอ...เป็นใคร" เฉินจือหานกัดฟันพูด"จือหาน ฉันหลินซิน ภรรยาที่คุณรักที่สุด...คุณจำไม่ได้แล้วเหรอ""ภ... ภรรยา"หลังจากได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เฉินจือหานก็ค่อยๆ ฟื้นคืนสติ แต่ในวินาทีต่อมา ใบหน้าของหลินซินก็เปลี่ยนไป... เป็นใบหน้าของคนที่เขาเกลียดที่สุด เป็นผู้หญิงคนนั้นงั้นเหรอ!"จือหาน คุณเป็นอะไร..."แต่ก่อนที่หลินซินจะพูดจบ เฉินจือหานที
Latest chapter
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่45 ไม่ทันให้ตั้งตัว (จบเล่ม1)
เป็นคืนที่วุ่นวายที่สุดในเมืองหลวง ถนนหลายสายถูกปิดกั้น รถติดเป็นทางยาว และท้องฟ้ายามค่ำคืนมีเครื่องบินส่วนตัวหลายลำบินผ่านไปมา ชาวเมืองคิดว่าเป็นการซ้อมรบทางทหาร จึงพากันซุบซิบหลินซินกับทีมที่เจ็ดที่อยู่หน้าประตูโรงพยาบาล ถูกโจมตีจากหน่วยคอมมาโดต่างชาติอย่างต่อเนื่อง พวกเขาเริ่มเหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจ แต่กระนั้นก็ยังคงยิงได้แม่นยำ แต่การเคลื่อนไหวเริ่มช้าลง ลูกกระสุนที่บรรจุก็ไม่ราบรื่นเหมือนตอนแรก ดูเหมือนว่าศัตรูจะไม่มีวันหมดสิ้น ฆ่าหนึ่งคนก็มีคนใหม่เข้ามาแทนหลินซินเหงื่อแตกพลั่ก ทั้งเหนื่อยและหงุดหงิด"ใช้ยุทธวิธีฝูงชน น่ารำคาญจริงๆ" เธอยิงศัตรูที่กำลังวิ่งเข้ามา ยิงได้แม่นยำและฆ่ามันได้ทันที"หัวหน้า ศัตรูเยอะเกินไป เราไม่มีทางชนะ พวกเราจะถูกพวกมันฆ่าหมดถ้ายังสู้แบบนี้" 001 เปลี่ยนกระสุนซุ่มยิง"ฉันรู้!" หลินซินขมวดคิ้ว ในขณะที่เธอกำลังคิดหาวิธีแก้ไข ทีมที่เจ็ดที่อยู่ในห้องฉุกเฉินก็มาวิ่งมาหา ในแววตาแสดงถึงความหวัง"หัวหน้า! ทีมฉุกเฉินย้ายผู้ป่วยสำเร็จแล้ว พวกเขาให้เรามาแจ้งข่าว"ขอบคุณพระเจ้า!หากการผ่าตัดล้มเหลวหรือยืดเยื้อไปกว่านี้ พวกเขาทั้งหมดอาจต้องสังเวยชีวิต เธอไม
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่44 พิษกำเริบหนัก
เงียบเกินไป เงียบจนหน้ากลัว ในขณะนี้ เธอได้ยินเพียงเสียงคลื่นทะเลตึก...ตึก...ตึก...บอดี้การ์ดคนหนึ่งเอามือกุมบาดแผลที่หน้าอก เดินขากะเผลกเข้ามาหาหลินซิน ด้วยความเจ็บปวดเขาคุกเข่าลงพูดด้วยเสียงแผ่วเบา "นายหญิงหนีไปเถอะ...คุณชายมีอาการกำเริบ ครั้งนี้น่ากลัวมากไม่สามารถระงับได้ ผู้ช่วยเฉินให้ผมมาบอก คุณรีบออกจากเกาะตอนนี้เลย"หลินซินตัวเย็นเหงื่อท่วม เธอโยนของทุกอย่างในมือทิ้ง จับเสื้อของบอดี้การ์ดถามอย่างเร่งรีบ "ว่าอะไรนะ?! จือหานมีอาการกำเริบงั้นเหรอ ทำไมไม่แจ้งฉันเร็วกว่านี้!""นายหญิง เกาะที่คุณไปไม่มีสัญญาณอินเทอร์เน็ต ข้อความจึงส่งไปไม่ถึง" บอดี้การ์ดไอเป็นเลือดในขณะนั้นโทรศัพท์ในกระเป๋าของหลินซินส่งเสียงเตือน เธอดึงออกมาดูพบว่ามีสายเรียกเข้าและข้อความแจ้งเตือนมากมาย"แย่แล้ว!"หลินซินทิ้งโทรศัพท์วิ่งตรงไปยังบ้านพัก ศพของสาวใช้และบอดี้การ์ดนอนเกลื่อนกลาด เลือดท่วมเต็มห้องนั่งเล่น มีโทรศัพท์ตกอยู่ข้างโซฟา เฉินอวี้พยายามยื่นมือไปหยิบเพื่อเรียกความช่วยเหลือ แต่ในวินาทีต่อมา เฉินจือหานเห็นการกระทำของเขา ยิงปืนจนโทรศัพท์แตกเป็นเสี่ยงๆจือหานเดินมาหาเฉินอวี้ใช้ปืนจ่อที่หัวเขา ริมฝีป
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่43 พายุกำลังมา
หลินซินตื่นเพราะเสียงคลื่นทะเล และถูกปลุกด้วยการถูกใบไม้เกามือ เมื่อเธอลืมตาใบหน้าหล่อเหลาของเฉินจือหานก็ปรากฏตรงหน้า เขาหนุนศีรษะด้วยมือข้างหนึ่งและใช้ใบไม้ด้วยมืออีกข้างเกาเธอเล่น"ถ้าเธอไม่ตื่น ฉันคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ""…"เป็นเพราะถูกเกาจนตื่นต่างหาก! เฉินจือหานถูกจับได้คาหนังคาเขาแต่ก็ไม่สนใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความสนุกสนาน หลินซินนั่งขึ้นด้วยความโกรธ แต่ด้วยแรงที่มากไป ผ้าห่มที่คลุมอกเธอก็เลื่อนลงมา เผยให้เห็นเรือนร่างเธอรีบคลุมผ้าห่มขึ้นกลิ่นของทะเลโชยเข้ามาในลำคอทำให้เธอรู้สึกแห้งผาก เมื่อมองไปรอบๆ ต้นมะพร้าวขนาดใหญ่บังแสงอาทิตย์ไว้ ปล่อยให้มีพื้นที่ร่มรื่น ที่นั่งของพวกเขามีผ้าพื้นเมืองสีสันสดใสรองไว้กันทราย"พวกเราเมื่อคืนไม่ได้กลับบ้านเหรอ" สายลมทะเลพัดผมที่ต้นคอของหลินซินเบาๆ"ใช่ เห็นเธอนอนหลับสบายเกินไป ฉันไม่อยากปลุก เลยสั่งให้เฉินอวี้เอาผ้าห่มมาให้ เรานอนที่นี่ทั้งคืน""อย่างนี้ก็แปลว่า..."เฉินอวี้เห็นพวกเราหมดแล้วสิ! หลินซินหน้าแดงจัด เฉินจือหานหัวเราะในลำคอ ความอบอุ่นซ่านในใจ เขาคิดว่าเธอน่ารักเหลือเกิน"ยังจะหัวเราะอีก!" หลินซินขว้างหมอนอิงใส่สามีด้วยความโกรธ
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่42 แสดงความรักบนหาดทราย
คลื่นทะเลซัดสาดเข้าหาชายหาดราวกับจิตใจที่ปั่นป่วนของหลินซิน ดวงตาเธอแดงขึ้นเมื่อไรก็ไม่รู้ ใจเกิดความรู้สึกหวั่นไหวจนไม่รู้จะพูดอะไรออกมา"ฉันก็รักคุณค่ะ จือหาน ชาตินี้ ชาติหน้า หรือชาติไหน ฉันก็จะรักคุณ"เฉินจือหานสวมแหวนเพชรที่นิ้วนางของหลินซิน และจูบที่หลังมือเธอราวกับเป็นการสาบาน ทั้งสองนั่งที่โต๊ะ เขารินไวน์แดงให้เธอ"นี่คือ นี่คือน้ำแห่งความรักของเรา ดื่มเพื่อฉลอง""ดื่มเพื่อฉลอง"แก้วไวน์ชนกัน หลังจากดื่มไวน์แดงไปหลายแก้ว แก้มของหลินซินเริ่มแดง ตาเธอพร่ามัว และมีอาการเมา เฉินจือหานเข้ามาใกล้อุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน ลมหายใจร้อนของเขาพ่นลงบนลำคอ ทำให้เธอยิ่งรู้สึกหวั่นไหว ประคองใบหน้าของสามีและจูบเขา ทั้งสองแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม"ที่รัก เธอทำแบบนี้ ฉันก็แย่สิ…" เฉินจือหานพูดเสียงแหบมีนัยยั่วยวนหลินซินยกมือขึ้นไปแตะเป้ากางเกงของเขา ทำให้ชายหนุ่มมีปฏิกิริยาตื่นตัว เธออายจนก้มหน้าลง เฉินจือหานอุ้มภรรยามาที่ใต้ต้นมะพร้าว เขาถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวออก วางรองหลังเธอเพื่อป้องกันไม่ให้ทรายบาดผิว"จะทำที่นี่เหรอ..." หลินซินกัดริมฝีปาก มองไปรอบๆ สถานที่นี้ดีมาก มีป่ามะพร้าวใหญ่บังสายตาได้อย่างดี เป
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่41 ทำทุกอย่างเพื่อภรรยาสุดที่รัก
หลังสถานการณ์สงบลงมีเสียงปิดประตูดังขึ้น เฉินอวี้ออกไปแล้ว เหลือเพียงเฉินจือหานนั่งดื่มเหล้าอยู่ในห้องทำงาน หนึ่งแก้ว…แล้วอีกแก้ว ดูเหมือนจะไม่มีความตั้งใจที่จะหยุด เมื่อเห็นเขาลุกขึ้นเตรียมจะไปที่ระเบียงเพื่อสูบบุหรี่ หลินซินก็รีบกลับไปที่ระเบียงของห้องนอนเมื่อกลับมาถึงห้อง หลินซินรู้สึกไม่สบายใจเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ใจร้อน แต่เรื่องที่เฉินจือหานถูกพิษ ทำให้เธอรู้สึกตื่นตระหนก ตราบใดที่มาดามหมิงยังอยู่ที่บ้านตระกูลเฉิน การที่จือหานต้องอยู่ภายใต้การข่มขู่ของเธอเป็นเวลาหนึ่งวัน ทำให้มาดามหมิงเห็นได้ชัดว่าเธอเป็นจุดอ่อนของลูกชาย การฆ่าคนง่าย แต่การฆ่าคนที่สามารถจับจุดอ่อนของตนได้มันยากมากหลินซินหยิบโทรศัพท์พิเศษออกมา และโทรหาหมายเลข 001“ไปตรวจสอบบุคคลที่ชื่อว่า หมิงฉวน ฉันต้องการให้ตรวจสอบข้อมูลทั้งหมดของหล่อนอย่างละเอียด ใช่, มันสำคัญมาก”สั่งเสร็จก็วางโทรศัพท์ลง เธอกลับไปนอนบนเตียงและห่มผ้าห่ม…แต่ลืมตาตื่นตลอดทั้งคืนเช้าวันถัดมาหลินซินตื่นขึ้นและพบว่า ฉินจือหานไม่ได้กลับมาที่ห้องนอน เขาอยู่ที่ห้องทำงาน ซึ่งเต็มไปด้วยขวดเหล้า จึงสั่งให้แม่บ้านขึ้นมาทำความสะอาด หลายวันผ่านไปหลินซินไม
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่40 แม้แต่แม่ก็ไม่มีข้อยกเว้น
“หยุดเดี๋ยวนี้!” เสียงชายหนุ่มที่เย็นเยียบดังขึ้นมาดามหมิงหยุดมือ ซ่อนเจตนาฆ่าที่เพิ่งแสดงออกเมื่อสักครู่ กลับมามีท่าทางใจดีอีกครั้งเมื่อมองลูกชาย เขาเดินมาจากสวนไกลๆ เห็นหลินซินถูกบังคับให้คุกเข่าอยู่บนสนามหญ้า ลมหนาวพัดผ่านผมของเธอ เขาโกรธสุดขีด ผู้หญิงของเขาไม่เคยต้องทนความอับอายแบบนี้!ปัง!เฉินจือหานหยิบปืนออกมา ยิงบอดี้การ์ดชาวต่างชาติสองคนที่กักขังหลินซินทันที ทั้งสองมีรูเลือดดำทมึนที่หัวล้มลงกับพื้นทันที หลินซินไม่มีที่พึ่งก็ล้มลงบนสนามหญ้า เฉินจือหานเดินมาอย่างรวดเร็วแล้วกอดภรรยาไว้ ใส่เสื้อคลุมให้เธอเมื่อเห็นเศษแก้วบนขาของหลินซินแ ละมือที่แดงจากการถูกน้ำร้อนลวก เฉินจือหานก็แทบเป็นบ้า ดวงตาสีเข้มของเขาเต็มไปด้วยความโกรธรุนแรงพุ่งเป้ามองไปที่คุณนายหมิง “คุณกล้าแอบทำร้ายผู้หญิงของผม! หมิงฉวน!” ปลายกระบอกปืนจ่อที่หน้าผากมาดามหมิง หล่อนไม่หลบไม่หนี ยังคงมีท่าทางใจดีเหมือนเดิม“อาจือ ทำแบบนี้แม่จะเสียใจนะ” แกล้งร้องไห้และปล่อยน้ำตาหยดสองหยด“มันสมควรแล้วไหม แต่เดิมคุณซ่อนตัวอยู่ต่างประเทศ อยู่ไปจนตายก็ไม่มีใครสน แต่เมื่อกลับมาผมจะส่งคุณลงนรก ผลของการทำร้ายผู้หญิงของผมคือความตาย
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่39 แค่สั่งสอนเล็กๆ น้อยๆ
ไม่นานนักม้าพันธุ์เผือกชื่อ ทาเสวี่ย ถูกนำตัวมา เป็นม้าสีขาวทั้งตัวมีเพียงกีบเท้าทั้งสี่ที่เป็นสีน้ำตาล เป็นม้าพันธุ์ดี มีความเร็วและความอึดสูง เป็นพันธุ์ที่หายากมาก"คุณผู้หญิง ทาเสวี่ยมาแล้วค่ะ" แม่บ้านซุนส่งสายบังเหียนให้หลินซิน"ดี" หลินซินรับสายบังเหียน ขณะที่บอดี้การ์ดกำลังพาตัวจงเซียนไปที่ประตูใหญ่ หลินซินก็สั่งให้หยุด"ปล่อยเธอ" หลินซินสั่ง"ปล่อย ปล่อยฉัน” เมื่อบอดี้การ์ดปล่อยตัว จงเซียนก็สะบัดมือออกทันที"ฉันจะให้โอกาสเธอ ถ้าเธออยากได้ตำแหน่งนี้มากนัก หากวันนี้เธอสามารถทำให้ทาเสวี่ยเชื่องต่อหน้าทุกคนได้ ฉันจะยกตำแหน่งให้เธอเลย เป็นไง?""เธอไม่ได้หลอกใช่ไหม?" จงเซียนไม่แน่ใจ"พูดคำไหนคำนั้น"หลินซินยื่นสายบังเหียนให้จงเซียน พร้อมทำท่าทางเหมือนว่าถ้าพูดโกหกจะตายทันที"แค่ม้าตัวเดียวเอง รอดูได้เลย!"จงเซียนรับสายบังเหียน แล้วขึ้นม้าทันที ตั้งแต่เด็กเธอก็เคยเข้าร่วมการแข่งมาหลายครั้ง การทำให้ม้าเชื่องไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเธอ เมื่อขึ้นม้าแล้วก็หันไปมองหลินซินด้วยสายตาท้าทาย"แต่ถ้าเธอแพ้ เธอต้องย้ายออกจากคฤหาสน์ทันที และห้ามเข้ามาอีก""ยังมีเวลาเปลี่ยนใจนะ" คำพูดของหลินซินทำให้
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่38 สำคัญตัวผิด
ผู้ชายดูดีที่สุดเมื่อไหร่ แน่นอนว่าเมื่อเขายืนอยู่ข้างภรรยาโดยไม่มีเงื่อนไข! ผู้ชายที่รักภรรยามากควรที่จะประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ สำหรับเฉินจือหานความรักและความเอาใจใส่ ที่หลินซินได้รับต้องมาจากเขาเท่านั้น พร้อมแสดงความรักที่มีต่อภรรยาให้ทุกคนเห็นโดยไม่มีเงื่อนไข หลินซินในอ้อมกอดของเฉินจือหานมีความสุขมาก ยิ้มจนเกือบถึงหูมาดามหมิงลงมาจากชั้นสาม เห็นคนรับใช้พากันคุกเข่าและคราบเลือดบนพื้นก็ขมวดคิ้ว "คุณปู่ของเธอไม่เกลียดการฆ่าคนในบ้านหรอกเหรอ?""นี่คือบ้านของผม ใครจะตายไม่ใช่เรื่องที่คุณมีสิทธิ์ยุ่งโดยเฉพาะคุณ อย่ายุ่งเรื่องของผมให้มากนัก" เฉินจือหานหัวเราะเย็นชา"จือหาน... เธอ" มาดามหมิงพูดไม่ออก โกรธจนต้องบีบที่จับบันไดอย่างแรง ไม่คิดว่าเฉินจือหานที่ไม่ได้เจอกันสิบปี จะมีนิสัยแข็งกร้าวขนาดนี้ กล้าต่อกรกับเธอแล้ว“ทำไมคุณถึงอยู่ที่ชั้นสาม นั่นเป็นพื้นที่ส่วนตัวไม่ใช่เหรอคะ”คำถามง่ายๆ ของหลินซิน ทำลายบรรยากาศในตอนนั้น ห้องของเธอกับเฉินจือหานอยู่ที่ชั้นสาม เพื่อความเป็นส่วนตัวปกติจะอนุญาตให้แม่บ้านซุน เข้ามาทำความสะอาดเท่านั้น คนรับใช้คนอื่นๆ สามารถทำงานได้เฉพาะที่ชั้นหนึ่งเท่านั้น
เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1 บทที่37 คลั่งรักภรรยา
อาการบาดเจ็บของเฉินจือหานไม่มีอะไรน่าห่วง หลังจากตรวจเสร็จเขาก็สั่งให้เฉินอวี้เก็บของและเตรียมตัวกลับบ้าน ในระหว่างการตรวจ เฉินจือหานยืนกรานที่จะกอดภรรยาเอาไว้ ไม่ว่าจะตรวจปัสสาวะ ตรวจเลือด ทั้งหมดเขาต้องมีหลินซินอยู่ข้างๆ ด้วย มิฉะนั้นจะไม่ยอมให้ตรวจพยาบาลที่อยู่ข้างๆ ถึงกับหลั่งน้ำตาด้วยความประทับใจ พวกเธอต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ภรรยาของคุณเฉินช่างโชคดีจริงๆ “คุณเฉิน ถ้าไม่มีกิจกรรมที่รุนแรงและไม่ทำให้แผลเปิด ก็ไม่มีอะไรต้องห่วงครับ” หมอแจ้งอาการเมื่อตรวจเสร็จเรียบร้อยแล้ว“รวมถึงเรื่องบนเตียงด้วยไหม?” เฉินจือหานถามขึ้นหลินซินฟังแล้วหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด โชคดีที่หมอมีประสบการณ์มาก จึงเพียงไอเบาๆ และตอบว่า “ตราบเท่าที่ไม่รุนแรงเกินไปก็ไม่มีปัญหาครับ”“ได้ยินไหมที่รัก ครั้งหน้าเบาๆ หน่อยนะ” เฉินจือหานกอดหลินซินแล้วขบหูเธอเบาๆ“คุณก็ทำตัวให้ดีๆ หน่อยนะ จือหาน” หลินซินทุบหน้าอกเขาเบาๆ พร้อมพูดด้วยเสียงอ้อนๆหลังจากการตรวจเสร็จ เขาก็กอดภรรยาเดินออกจากโรงพยาบาลไปที่ลานจอดรถ ทุกคนคิดว่าเฉินจือหานแสดงความคลั่งรักแบบสุดใจ แต่ความจริงแล้วเขารู้สึกเจ็บปวดใจมาก ที่เมื่อวานเขาทำให้เธอบาด
