บทที่ 7 เริ่มต้นกิจการ

"แม่คะ เดี๋ยวเราแต่งตัวไปข้างนอกกันเถอะ หนูว่าจะไปร้านขายผ้าด้วย หนูจะเลือกซื้อผ้ามาตัดเย็บชุดแบบนี้ค่ะ" หลิวซินเยว่พูดพลางหยิบชุดที่เธอเพิ่งตัดเย็บเสร็จมาสวม เสื้อเชิ้ตผ้าฝ้ายสีขาวแขนพอง จับคู่กับกระโปรงทรงเอสีแดงสดตัดกับผิวขาวผ่องของเธออย่างลงตัว ยิ่งขับให้เธอดูโดดเด่นสะดุดตา ชุดดูทันสมัยผิดวิสัยสาวชาวบ้านทั่วไป ใครเห็นแล้วต้องเหลียวมอง

"แม่ว่ายังไงบ้างคะ" เธอถามแม่ของเธอด้วยรอยยิ้มหวาน

"ก็ดีเหมือนกันนะ เยว่เยว่ ลูกแต่งตัวแบบนี้ดูสวยขึ้นเยอะเลย" ซูหลินแม่ของเธอตอบด้วยแววตาเอ็นดู "แต่ว่า..."

"แต่ว่าอะไรเหรอคะแม่"

"เอ่อ... คือว่า..." นางซูมีสีหน้าลำบากใจ "แม่ว่าชุดนี้มันดู... โดดเด่นเกินไปหน่อยหรือเปล่าลูก ชาวบ้านแถวนี้เขาไม่ค่อยแต่งตัวแบบนี้กัน"

หลิวซินเยว่เข้าใจความกังวลของผู้เป็นแม่ดี ยุคนี้เป็นยุคที่ผู้คนยังค่อนข้างอนุรักษนิยม การแต่งตัวที่ฉูดฉาดเกินไปอาจทำให้ถูกนินทาได้ แต่เธอก็ไม่ย่อท้อ "ไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่ เดี๋ยวนี้บ้านเมืองเรากำลังเปิดประเทศ ผู้คนก็ต้องเปิดใจรับสิ่งใหม่ๆ หนูอยากลองนำเทรนด์ดูบ้าง"

ซูหลินเห็นลูกสาวมุ่งมั่นเช่นนั้นก็ได้แต่พยักหน้าเห็นด้วย "เอาเถอะๆ แม่ตามใจลูกก็แล้วกัน"

หลิวซินเยว่เดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งของเจ้าของร่างเดิม ไม่มีแม้กระทั่งเครื่องสำอาง มีเพียงแค่หวีไม้กับยางรัดผม แถมยังทรงผมเปียสองข้างเชยๆ นี้อีก ไม่ได้การแล้ว เธอต้องปฏิวัติตัวเองใหม่ทั้งหมด วันนี้เธอต้องไปซื้อเครื่องสำอางมาด้วย เป็นแม่ค้าต้องหน้าตาดี หุ่นดี ถึงจะดึงดูดลูกค้าได้ เธอจัดการทาแป้งกระป๋องและลิปมันที่มีอยู่ ทาแก้มด้วยสีแดงจากชาดอกกุหลาบ ปล่อยผมยาวสยายสีดำขลับ แล้วรวบครึ่งศีรษะติดกิ๊บ ก่อนจะเดินออกไปด้วยความมั่นใจ

"หนูพร้อมแล้วค่ะแม่ ปกติแม่ไปซื้อผ้าที่ร้านไหนเหรอคะ" หญิงสาวเอ่ยถามคนเป็นแม่

"ปกติแม่ไปซื้อที่ร้านของลุงหวัง นอกจากราคาไม่แพง และเจ้าของร้านยังใจดีอีกด้วย"

ทั้งสองคนเดินออกจากบ้านมุ่งหน้าไปตลาดหรงเหมยที่อยู่ไม่ไกลจากร้านตัดเย็บของเธอ " แม่ค่ะร้านผ้าลุงหวังอยู่ทางไหนเหรอคะ" หลิวซินเยว่หันไปถามมารดา

"ร้านลุงหวังอยู่ตรงโน้นจ้ะ ลูก" ซูหลินพูดพลางผายมือไปยังร้านค้าที่ตั้งอยู่หัวมุมถนน

ร้านของลุงหวังเป็นร้านขนาดกลาง มีผ้าหลากหลายสีสันวางเรียงรายอยู่บนชั้น หลิวซินเยว่เดินเข้าไปสำรวจ พบว่าผ้าส่วนใหญ่เป็นผ้าฝ้าย ผ้าลินิน และผ้าไหม มีทั้งลายดอก ลายสก็อต และลายเรียบๆ

หลิวซินเยว่ก้าวเข้ามาในร้านขายผ้าด้วยท่าทางสง่าผ่าเผย ช่วยส่งเสริมชุดที่เธอสวมใส่เป็นอย่างมาก แต่ใบหน้าที่แต่งแต้มอย่างพอเหมาะกับทรงผมที่ดูทันสมัยขึ้น ก็ทำให้เธอดูโดดเด่นขึ้นมาท่ามกลางผู้คน

"สวัสดีค่ะเถ้าแก่ วันนี้มีผ้าลายใหม่ๆ มาบ้างไหมครับ" ซูหลินเอ่ยทักทายเจ้าของร้านด้วยรอยยิ้ม

ลุงหวังเป็นชายวัยกลางคนรูปร่างท้วม ใบหน้าเปื้อนยิ้มอยู่เสมอ "อ้าว ซูหลิน วันนี้พาลูกสาวมาด้วยเหรอ โตเป็นสาวแล้วนะเนี่ย" ลุงหวังทักทายกลับ สายตาเหลือบมองหลิวซินเยว่ด้วยความเอ็นดู

"สวัสดีค่ะลุงหวัง" หลิวซินเยว่ทำความเคารพ "พอดีหนูอยากได้ผ้าไปตัดชุดขายนะคะ" หลิวซินเยว่ตอบ "ช่วงนี้เห็นคนนิยมใส่ชุดสำเร็จรูปกัน หนูเลยอยากลองตัดขายดูบ้าง"

ลุงหวังพยักหน้าเห็นด้วย "ไอเดียดีนี่ เดี๋ยวนี้คนรุ่นใหม่ไม่ค่อยมีเวลาตัดเย็บเสื้อผ้าเองกันแล้ว ชุดสำเร็จรูปกำลังเป็นที่ต้องการเลยล่ะ"

"อยากได้แบบไหนล่ะ สาวน้อย" ลุงหวังเอ่ยถาม "ช่วงนี้ลายดอกกำลังเป็นที่นิยมนะ หรือจะเอาลายสก็อตก็ขายดีเหมือนกัน"

หลิวซินเยว่ปรายตามองผ้าหลากหลายชนิดที่วางเรียงรายอยู่เต็มร้าน ก่อนจะเอ่ยถาม "ลุงหวังค่ะ หนูอยากได้ผ้าฝ้ายเนื้อดีหน่อยค่ะ อยากได้สีสันสดใสหน่อย เอาไว้ตัดเสื้อผ้าขายค่ะ"

ลุงหวังพยักหน้าก่อนจะเอ่ยเรียกพนักงานขาย "หลิงหลิงช่วยไปดูแลสองแม่ลูกคู่นี้ด้วย"

พนักงานสาวพยักหน้าก่อนจะผายมือไปยังมุมหนึ่งของร้าน "เชิญทางนี้เลยค่ะคุณผู้หญิง ที่นี่มีผ้าฝ้ายอย่างดีหลายแบบเลยค่ะ มีทั้งสีพื้นและลายดอก"

หลิวซินเยว่พยักหน้ารับ ก่อนจะไล้มือไปตามเนื้อผ้าผืนแล้วผืนเล่า ซูหลินแม่ของเธอที่ยืนข้างๆ มองผ้าพวกนั้นตาเป็นประกาย

"แม่คะ หนูอยากได้ลายดอกไม้ เหมาะสำหรับตัดชุดให้ร้านบูติกของเราค่ะ" หลิวซินเยว่เอ่ยกับแม่พร้อมกับชี้ไปที่ผ้าลายดอกไม้สีสันสดใส ลายนี้สวยดีนะคะ สีสันสดใส เหมาะกับสาวๆ วัยรุ่นในเมืองหลวงแน่ๆ "

ซูหลินพยักหน้าเห็นด้วย "ถ้าตัดเป็นชุดกระโปรงบานๆ แบบที่สาวๆ เขาฮิตกันตอนนี้ ต้องขายดีเป็นเทน้ำเทท่า"

"หนูก็คิดแบบนั้นค่ะแม่" หลิวซินเยว่ยิ้มกว้าง จินตนาการถึงชุดกระโปรงสีสันสดใสที่เรียงรายอยู่ในร้านบูติกของเธอ "เอาลายนี้แหละค่ะ ขอสิบเมตรนะคะ"

"ได้เลยค่ะคุณผู้หญิง" พนักงานสาวรีบตอบรับ ก่อนจะวัดผ้าและตัดอย่างคล่องแคล่ว "ช่วงนี้ผ้าลายดอกแบบนี้กำลังเป็นที่นิยมเลยนะคะ ขายดีมาก"

"จริงเหรอคะ" ซูหลินถามอย่างสนใจ "แล้วแบบอื่นๆ ที่ขายดีมีอะไรบ้างล่ะ"

"ผ้าลินินสีพื้นก็ขายดีค่ะคุณนาย" พนักงานสาวตอบพลางพับผ้า "โดยเฉพาะสีขาว สีฟ้าอ่อน เหมาะกับอากาศร้อนๆ แบบนี้ แล้วก็ผ้าไหมลายลูกน้ำก็กำลังมาแรงนะคะ เห็นว่าดาราดังใส่กัน"

หลิวซินเยว่เหลือบมองผ้าไหมลายลูกน้ำที่พนักงานหยิบขึ้นมาโชว์ เนื้อผ้าดูพลิ้วไหว ลวดลายเรียบหรู "สวยจังเลยค่ะ"

"ถ้าคุณผู้หญิงสนใจ ทางร้านเรามีผ้าไหมอย่างดีนำเข้าจากเมืองหางโจวด้วยนะคะ" พนักงานสาวรีบฉวยโอกาสแนะนำสินค้า "เนื้อผ้าละเอียด นุ่มลื่น สีสันสวยงาม รับรองว่าตัดชุดออกมาแล้วดูสง่างาม"

ซูหลินลูบผ้าไหมเนื้อนุ่มอย่างพิจารณา "ราคาคงแพงน่าดู"

"ไม่แพงอย่างที่คิดหรอกค่ะคุณนาย" พนักงานสาวยิ้มหวาน "ถ้าเทียบกับคุณภาพแล้ว ถือว่าคุ้มค่ามากค่ะ"

นางซูลังเลเล็กน้อย ถึงแม้ราคาจะสูง แต่ถ้าตัดชุดออกมาแล้วขายได้ราคาดีก็คงคุ้ม "ลูกว่าไงบ้าง" เธอหันไปถามความคิดเห็นจากคนเป็นลูกสาว

"หนูว่าผ้าพวกนี้มันแพงไปสำหรับร้านขายเสื้อผ้าสำเร็จรูปของพวกเราค่ะ "หลิวซินเยว่เอ่ยกับคนเป็นแม่ ก่อนจะจะหันไปถามพนักงาน

"ขอโทษนะคะ มีผ้าที่ราคาถูกกว่านี้ไหมคะ "

"มีค่ะ แต่มันเป็นผ้ามีตำหนิลูกค้าจะไปดูที่หลังร้านไหมคะ" หลิวซินเยว่พยักหน้า ก่อนจะเดินตามพนักงานขายไปหลังร้าน

หลังร้านเต็มไปด้วยผ้าหลากหลายชนิด กองพะเนินสูงราวกับภูเขา หลิวซินเยว่เดินตามพนักงานสาวไปยังมุมหนึ่งซึ่งมีผ้ากองอยู่ไม่เป็นระเบียบนัก

"ผ้าพวกนี้เป็นผ้ามีตำหนิค่ะ" พนักงานสาวหยิบผ้าขึ้นมาชิ้นหนึ่ง "บางผืนก็มีร้อยด้ายรัน บางผืนก็สีตก แต่ถ้าตัดส่วนที่เสียหายออก ก็ยังใช้ได้อยู่ค่ะ"

หลิวซินเยว่พลิกผ้าไปมาอย่างสนใจ มีทั้งผ้าฝ้าย ผ้าไหม และผ้าลินิน ลวดลายและสีสันหลากหลาย "ราคาเท่าไหร่คะ"

"แล้วแต่ผืนค่ะ" พนักงานสาวตอบ "ส่วนใหญ่จะถูกกว่าผ้าปกติครึ่งต่อครึ่ง"

หลิวซินเยว่พยักหน้าอย่างพอใจ เธอหยิบผ้าขึ้นมาหลายผืน ทั้งผ้าฝ้ายลายดอกเล็กๆ สีสันสดใสสำหรับตัดชุดกระโปรง ผ้าไหมสีฟ้าอ่อนพิมพ์ลายดอกโบตั๋นสำหรับตัดชุดกี่เพ้า และผ้าลินินสีขาวเนื้อดีสำหรับตัดเสื้อเชิ้ต

"แม่ว่ายังไงบ้างคะ" หลิวซินเยว่หันไปถามซูหลิน

ซูหลินยังคงลังเล "แม่ว่ามัน..."

"หนูรู้ว่าแม่กังวลเรื่องคุณภาพ" หลิวซินเยว่พูดแทรก "แต่หนูจะเลือกดูอย่างละเอียดค่ะ รับรองว่าได้ผ้าดีราคาถูกแน่นอน" ดวงตากลมโตของหญิงสาวเป็นประกาย มั่นใจในสายตาอันเฉียบคมของตนเอง หลังเลือกผ้าที่อยู่ในกองผ้ามีตำหนิเสร็จ เธอก็ให้พนักงานสาวขนผ้าไปให้ลุงหวังคิดเงินที่หน้าเคาน์เตอร์

"ลุงหวังคะ หนูเหมาผ้ามีตำหนิไป ช่วยหวังช่วยลดให้หนูเยอะๆ หน่อยนะคะ" หลิวซินเยว่พูดพลางส่งสายตาอ้อนวอนไปทางลุงหวัง แก้มใสขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อย

ลุงหวังหัวเราะชอบใจกับท่าทางน่าเอ็นดูของหลิวซินเยว่ "ฮ่าๆๆ หนูเยว่เยว่ นี่ ต่อราคาเก่งจริงๆ "

"ก็แหม หนูต้องเอาไปผลิตเสื้อผ้าสำเร็จรูปขาย ถ้าไม่ได้ราคาถูก หนูก็กำไรน้อยสิคะ" หลิวซินเยว่ตอบกลับอย่างอารมณ์ดี

"จริงอย่างที่หลานว่า ลุงลดราคาพิเศษให้เลย" ลุงหวังยิ้มอย่างใจดี "แต่ลุงมีข้อแม้ข้อหนึ่ง ถ้าขายดี ต้องกลับมาซื้อผ้าที่ร้านลุงอีกนะ"

"ตกลงค่ะ รับรองว่าหนูจะมาอุดหนุนร้านลุงหวังบ่อยๆ แน่นอน" หลิวซินเยว่รับคำอย่างหนักแน่น พลางยิ้มกว้างจนตาหยี

ยัยน้องกำลังหาเงินไม่ว่างไม่สนใจอีพี่  ส่วนอีพี่น่าจะหงุดหงินน่าดูตามหาตัวยัยน้องไม่เจอเสียที 555