บทที่ 3 พบพระเอกในนิยาย

หวังหย่งเจี๋ยมองหญิงสาวบนเตียงด้วยแววตาซับซ้อน เขาจำได้ดีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ภาพความเร่าร้อนเมื่อค่ำคืนยังคงติดตา เขา เขาไม่คาดคิดเด็กสาวบ้านๆ ที่ดูภายนอกจะแสนจืดชืดคนนี้จะซ่อนรูปที่สุดแสนจะเย้ายวนเอาไว้ จะทำให้เขาเสียอาการจะควบคุมสติไม่อยู่ได้ถึงเพียงนี้

"เธอเป็นอย่างไรบ้าง" นายพลหนุ่มเอ่ยถามเสียงเรียบ

หลิวซินเยว่สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงของเขา

"คุณ..." เธอพยายามเปล่งเสียง แต่กลับพูดไม่ออก ลำคอของเธอแห้งผาก ร่างกายปวดร้าวระบมไปหมด

หวังหย่งเจี๋ยเห็นแววตาสับสนของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าชายหนุ่มก็ยิ่งรู้สึกผิด เขาไม่รู้จะอธิบายเรื่องราวทั้งหมดอย่างไร ความสัมพันธ์เพียงชั่วข้ามคืนที่เกิดจากฤทธิ์ยาปลุกกำหนัด กลับทำให้เขาต้องมีอะไรกับหญิงสาวที่เขาไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ

"ผมขอโทษ..." หวังหย่งเจี๋ยเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ "ผมไม่ได้ตั้งใจ เมื่อคืนผมโดนศัตรูลอบวางยาปลุกกำหนัดทำให้ผมควบคุมอารมณ์ไม่ได้" เขาพยายามอธิบายด้วยน้ำเสียงจริงใจ หวังว่าคนร่างบางที่อยู่ตรงหน้าจะเข้าใจ

หลินซินเยว่ได้แต่เม้มริมฝีปากแน่น  เธอไม่รู้จะโทษใคร โทษโชคชะตาที่เล่นตลก ที่ทำให้เธอโผล่มาในร่างของตัวประกอบ ความบริสุทธิ์ที่รักษามาตลอดชีวิต กลับต้องมาเสียไปเพราะเหตุการณ์ไม่คาดฝัน

"คุณพักผ่อนก่อน เดี๋ยวผมจะออกไปซื้อยาแก้ปวดให้" หวังหย่งเจี๋ยลุกขึ้นจากเตียง

หญิงสาวพยักหน้ารับ เธอมองตามร่างสูงของของนายพลตัวร้ายที่เดินออกจากห้องไป เขาแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตา กางเกงสแล็คสีดำ และรองเท้าหนังสีน้ำตาล ทำให้คนร่างสูงดูหล่อเหลาเป็นอย่างมาก จนหลิวซินเยว่ใจเต้นแรง

'โอ๊ยทำไมตัวร้ายในนิยายต้องหล่อ แบดบอยแบบนี้ด้วย 'เธอได้แต่คร่ำครวญอยู่ในใจ ถึงแม้ในใจจะหวั่นไหวกับใบหน้าหล่อเหลาของเขา แต่เธอก็ยังคงหวาดระแวง เพราะหวังหย่งเจี๋ยในนิยายนั้นมีความร้ายกาจ โหดเหี้ยมเป็นอย่างมาก คนที่เป็นศัตรูกับเขาไม่มีทางรอด แต่ถ้าคนไหนที่ทำให้เขารักและหลงใหล เขาก็จะดูแลเป็นอย่างดี โดยเฉพาะ 'หลี่เหมยฮัว' นางเอกของเรื่อง...

หวังหย่งเจี๋ยขับรถจี๊ปสีเขียวมะกอกคู่ใจออกจากบ้าน มุ่งหน้าไปยังร้านขายยา เขารู้สึกผิดต่อหญิงสาวคนนั้นมาก เขาอยากจะชดเชยความผิดที่เขาได้กระทำลงไป แม้ว่าเมื่อคืนเขาจะโดนยาปลุกกำหนัด แต่เขาก็ยังจำได้ดีถึงสัมผัส และกลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของเธอ

หลังจากคุณตัวร้ายผู้แสนเย็นชาขับรถออกจากบ้านไป หลิวซินเยว่ก็จัดการตัวเองทันที แม้ว่าเธอขยับร่างกายอย่างติดจัดไปบ้าง แค่โชคดีที่เธอเคยฝึกความแข็งแกร่งในค่ายตำรวจมาก่อน ทำให้เธอทนกับความปวดร้าวทั่วทั้งตัวได้ เธอหยิบชุดกี่เพ้าสีแดงที่เธอเคยใส่ขึ้นมามันขาดวิ่น เป็นผลพวงจากการกระทำอันป่าเถื่อนของนายพลหนุ่มเมื่อคืน หลิวซินเยว่ถอนหายใจ ก่อนจะเดินไปยังตู้เสื้อผ้าบานใหญ่ของคุณตัวร้าย โชคยังดีที่หวังหย่งเจี๋ยมีรสนิยมชอบพาผู้หญิงมานอนค้างด้วย ในตู้ของเขาจึงมีเสื้อผ้าผู้หญิงหลงเหลืออยู่บ้าง เธอเลือกชุดเดรสสีขาวเรียบง่ายมาสวมใส่ ก่อนจะหยิบชุดที่ขาดไปทิ้งลงถังขยะที่อยู่หน้าบ้านชายหนุ่ม

หลิวซินเยว่สำรวจข้าวของในกระเป๋าของเจ้าของร่างนี้ พบว่ามีเงินสดจำนวนหนึ่งแม้ไม่มากแต่ก็คงจะพอซื้อยาคุมฉุกเฉินได้ ร่างบางตัดสินใจออกจากบ้านหลังนี้ไปทันที เธอไม่มีวันยอมเป็นเพียง 'ตัวประกอบ' ที่มีจุดจบอนาถ ถูกฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยมพร้อมกับลูกในท้องอย่างในนิยายที่เธอเคยอ่าน และเธอจะไม่มีวันเข้าไปพัวพันกับหวังหย่งเจี๋ย หรือตัวละครหลักคนอื่นๆ อีก

หลิวซินเยว่ก้าวเท้าออกมาจากบ้าน แสงแดดจ้าทำให้เธอต้องหรี่ตา เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ อากาศยามเช้าสดชื่น ไร้มลพิษ ต่างจากโลกอนาคตที่เธอจากมาโดยสิ้นเชิง โชคดีที่มีรถลากเข้ามาในหมู่บ้านแห่งนี้พอดี หลิวซินเยว่จึงโบกมือเรียกรถลาก บอกจุดหมายปลายทางคือร้านขายยา เธอต้องไปซื้อยาคุมกำเนิดมากินเสียก่อน เป็นการตัดหนทางเข้าสู่โศกนาฏกรรม

รถลากแล่นไปตามถนน สองข้างทางเต็มไปด้วยผู้คน บ้านเรือน ร้านค้า ล้วนแล้วแต่เป็นภาพที่แปลกตาสำหรับหลิวซินเยว่ เธอเพิ่งเคยเห็นบรรยากาศแบบนี้ในหนังจีนยุคเก่าเท่านั้น

"คุณหนู ถึงร้านขายยาแล้วครับ" เสียงคนขับรถลากปลุกหลิวซินเยว่จากภวังค์

หลิวซินเยว่จ่ายเงินค่ารถ ก่อนจะเดินเข้าไปในร้านขายยา เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อย ไม่รู้ว่าจะซื้อยาคุมกำเนิดอย่างไรในยุคนี้ แต่เธอก็ต้องลองดู

"ขอโทษนะคะ พอจะมี..." หลิวซินเยว่กำลังจะเอ่ยปากถามหายาคุมกำเนิด

แต่คำพูดของเธอก็ต้องขาดหายไป เมื่อเห็นร่างสูงโปร่งในชุดทหารของชายหนุ่มคนหนึ่งก้าวเข้ามาในร้านขายยาเล็กๆ แห่งนั้นอย่างเร่งรีบ ใบหน้าของเขาดูคมคาย เคร่งขรึม ดวงตาเฉียบคมภายใต้คิ้วเข้ม แม้จะดูเหนื่อยล้า แต่ก็ยังคงความสง่างามเอาไว้ได้อย่างน่าประหลาด

"ผู้พันซุน ต้องการอะไรคะ" เสียงหวานใสของเจ้าของร้านยาเอ่ยถามขึ้น ทำให้หลิวซินเยว่หลุดออกจากภวังค์

"ผมต้องการยาลดไข้ครับ" ชายหนุ่มตอบเสียงเข้ม "คนรักของผมตัวร้อนจัดเลยครับ"

หลิวซินเยว่เบิกตากว้าง หัวใจเต้นแรงอย่างไม่สามารถควบคุมได้ นี่มัน... นี่มันเป็นหนึ่งในฉากในนิยายที่เธอเคยอ่าน

'เวรแล้วไง นี่ฉันต้องมาเจอตัวละครหลักอีกแล้วเหรอเนี่ย' หลิวซินเยว่คิดในใจอย่างตกตะลึง เธอจำได้แม่นยำว่าฉากนี้คือตอนที่หลี่เหมยฮัว นางเอกของเรื่อง ป่วยหนักจนไม่สามารถไปตามนัดกับซุนเจ๋อได้ ซุนเจ๋อเป็นห่วงจึงรีบไปหาเธอที่บ้าน ก่อนจะพบว่าหลี่เหมยฮัวตัวร้อนจัด ชายหนุ่มจึงรีบร้อนออกมาซื้อยาลดไข้ให้

เจ้าของร้านยามองผู้พันซุนด้วยสายตาเป็นห่วง "เธอเป็นไข้สูงมากไหมคะ มีอาการอื่นๆ ร่วมด้วยหรือเปล่า" เธอถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พร้อมกับหยิบยาลดไข้ชนิดต่างๆ มาวางเรียงบนเคาน์เตอร์ "ที่ร้านมียาหลายแบบนะคะ ผู้พันอยากได้แบบไหนดี"

หลิวซินเยว่หันไปมองชายหนุ่มอย่างพิจารณา พลางคิดในใจ 'พระเอกนิยายนี่ช่าง... หล่อเหลาเอาการจริงๆ ตัวสูง ใบหน้าคมคาย ดวงตาเฉียบคมแต่ดูอบอุ่น ท่าทางองอาจสมกับเป็นทหาร หล่อกว่าที่นักเขียนในนิยายบรรยายไว้เสียอีก เขาสามารถไปเป็นพระเอกซีรีย์ได้สบายเลย'

'แต่ว่า...' หลิวซินเยว่ขมวดคิ้ว 'ทำไมพระเอก ตัวร้ายเรื่องนี้ ต้องหล่อเหลาเบอร์นี้ด้วย มันไม่ยุติธรรมสำหรับตัวประกอบแบบเธอเลย'

"ขอบคุณครับ" ซุนเจ๋อรับยาแล้วรีบเดินออกจากร้านไป 

ในขณะที่เขากำลังจะเดินสวน หลิวซินเยว่รีบก้มหน้า เธอไม่อยากให้คุณพระเอกจำหน้าเธอได้ เพราะในนิยาย หลิวซินเยว่เป็นเพียงตัวประกอบ ไม่มีบทบาทสำคัญอะไร และอีกอย่างเธอก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องราววุ่นวายของตัวละครหลัก ขอแค่ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขก็พอแล้ว

เมื่อหลิวซินเยว่เห็นว่าคุณพระเอกเดินออกจากร้านไปแล้ว เธอถอนหายใจโล่งออกก่อนจะเอ่ยถามเจ้าของร้าน

"เอ่อ...ขอโทษนะคะ คุณพอจะมียาคุมฉุกเฉินไหมคะ" หลิวซินเยว่เริ่มต้นถามเจ้าของร้านอีกครั้ง หวังว่าคราวนี้จะไม่มีใครมาขัดจังหวะเธออีก

"ยาคุมฉุกเฉินเหรอ มีสิ เอายี่ห้อไหน แบบไหนล่ะ" เจ้าของร้านเป็นหญิงวัยกลางคน ถามด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร พร้อมกับเดินไปหยิบยาคุมกำเนิดหลากหลายยี่ห้อมาวางเรียงให้หลิวซินเยว่เลือก

หลิวซินเยว่มองยาคุมกำเนิดตรงหน้า รู้สึกมึนงงเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่ายาคุมกำเนิดในยุคนี้มียี่ห้ออะไรบ้าง จึงหันไปขอความช่วยเหลือจากเจ้าของร้าน "เอ่อ...หนูไม่ค่อยรู้เรื่องยาคุมกำเนิดเท่าไหร่ค่ะ ป้าพอจะแนะนำได้ไหมคะ แบบที่กินแล้วปลอดภัย ไม่มีผลข้างเคียงนะคะ"

เจ้าของร้านเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อยราวกับกำลังพิจารณา "หนู...แต่งงานแล้วเหรอ"

หลิวซินเยว่สะดุ้งเล็กน้อย เธอเกือบลืมไปว่าในยุคนี้ การมีเพศสัมพันธ์ก่อนแต่งงานเป็นเรื่องน่าอาย เธอรีบส่ายหน้า "ยังค่ะ แต่..." เธออึกอัก ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี

เจ้าของร้านถอนหายใจ "ป้าพอจะเข้าใจ เดี๋ยวนี้เด็กสาวสมัยใหม่ใจร้อนกันเหลือเกิน" เธอหยิบกล่องยาสีขาวขุ่นขึ้นมา "อันนี้แหละ กินแล้วปลอดภัย แต่ก็อย่าไปทำอะไรแบบนี้อีกนะ รักนวลสงวนตัวไว้บ้าง"

หลิวซินเยว่รับกล่องยามา "ขอบคุณค่ะคุณป้า" เธอมองชื่อยา "ยี่ห้อ 'ดอกเหมย' เหรอคะ"

เจ้าของร้านพยักหน้า "ใช่แล้ว กินตามที่ป้าบอกนะ" เธออธิบายวิธีการกินยาอย่างละเอียด "จำไว้นะ ยาตัวนี้ช่วยป้องกันได้ระดับหนึ่ง แต่ไม่ใช่ 100% ทางที่ดีที่สุดคือ ต้องป้องกันตัวเอง"

หลิวซินเยว่กล่าวขอบคุณก่อนจะเดินออกจากร้านกลับบ้านตามความทรงจำของเจ้าของร่างนี้