LOGINShare
บทที่ 38
Related chapters
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 39
เช้าตรู่ของฤดูใบไม้ผลิ ฟ้าสางช้าเล็กน้อยตอนเลิกเรียนตอนเจ็ดโมงเช้า ข้างนอกยังมืดสลัวอยู่หลิวซื่อหมิงเร่งเร้าให้หลินโจวรีบไปทานข้าวหลินโจวมุ่งความสนใจไปที่เพื่อนร่วมโต๊ะน้อยเมื่อวานหลอกล่อเพื่อนร่วมโจ๊ะน้อยกินข้าวสองมื้อและลูกอมหนึ่งกำ วันนี้เธอฉลาดขึ้นอย่างเห็นได้ชัดข้าวของวันนี้ จะหลอกล่อยังไงดี?“หลิน หลินโจว”จู่ๆเสียงของสวี่เนี่ยนชูก็ดังขึ้น หลินโจวก็มองไปที่เธอ"มีอะไรเหรอ?"“วัน วันนี้ฉันมีเงินแล้ว เช้านี้ครูหลิ่วให้เงินฉันมาห้าร้อยบาท นายไม่ต้องให้ฉันกินอะไรแล้ว”“ครูหลิ่ว?”"ใช่ ใช่ เธอยังบอกด้วยว่าต่อไปจะให้เงินช่วยเหลือฉันห้าร้อยบาทต่อเดือน รอให้ฉันสอบเข้ามหาวิทยาลัยเสร็จแล้วค่อยหาเงินมาคืนเธอ"หลังจากได้กินอาหารสองมื้อและลูกอมกระต่ายขาวกองหนึ่งของหลินโจว รวมทั้งปฏิกิริยาของหลินโจวในวันนี้ สวี่เนี่ยนชูแทบจะสามารถคอนเฟิร์มได้แล้วหลินโจวตั้งใจให้เธอกินแม้ว่าจะไม่รู้ว่าทำไม แต่สวี่เนี่ยนชูรู้ว่า จะเป็นเช่นนี้ตลอดไปไม่ได้ดังนั้นวันนี้ ตอนที่หลิ่วชิงเหยียนบอกว่าจะให้เงินเธอ สวี่เนี่ยนชูครุ่นคิดสักพัก แล้วก็รับเงินมาในนามของการยืมและสัญญาว่าจะทำงานหาเงินมาค
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 40
สีหน้าของหลินโจวเคร่งขรึมลงหมวกใบนี้ ตอนอยู่มัธยมศึกษาปีที่ห้า ในวันเกิดของอวิ๋นรั่วซี เขามอบให้เธอเป็นของขวัญอวิ๋นรั่วซีไม่เคยใส่มันมาก่อนเลยแต่วันนี้ ทำไมเธอถึงได้ใส่มัน?"มีอะไรเหรอ?"“นาย...เมื่อกี้นายเพิ่งจะกินข้าวกับผู้หญิงเหรอ?”ทันทีที่เข้าไปในโรงอาหาร อวิ๋นรั่วซีก็เห็นหลินโจวเดิมทีเธออยากจะเรียกหลินโจวให้มากินข้าวด้วยกัน แต่พอนึกได้ว่ากำลังมีปัญหากับหลินโจว จึงสาบานว่าจะเพิกเฉยต่อเขาสักสองสามวันอวิ๋นรั่วซีจึงไม่ได้สนใจแต่ว่า เธอไม่เคยละหางตาไปจากหลินโจวเลยแม้แต่น้อยพอเห็นหลินโจวเดินถือกล่องอาหารมาทางเธอ อวิ๋นรั่วซีครุ่นคิดถ้าหลินโจวมาหาเธอเพื่อขอโทษ บางทีเธออาจจะให้อภัยเขาสักนิดนึงก็ได้?อืม!เอาแบบนี้แหละ!ยังไงซะหลินโจวก็ไปแสดงละครกับผู้หญิงคนอื่นเพื่อทำให้เธอโกรธแล้วไว้หน้าเขาหน่อยก็แล้วกันแต่ที่ไหนได้เมื่อหลินโจวเดินมาถึงข้างเธอ กลับไม่หยุดเขาเดินตรงไปที่ข้างหลังเธออวิ๋นรั่วซีชะงักไป พอหันหน้ากลับไป ก็เห็นสวี่เนี่ยนชูที่อยู่ตรงมุมเป็นอย่างนี้ได้ยังไง?เมื่อกี้หลินโจวไม่เห็นเธอเหรอ?ไม่ไม่ไม่!หลินโจวจะต้องเห็นเธอแล้วแน่ๆเขาทำแบบนี้ ยั
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 41
คาบที่สองในตอนเช้าเป็นวิชาภาษาจีนวันนี้หลิ่วชิงเหยียนสวมถุงเท้าหนาสีเนื้อท่อนล่างเป็นรองเท้าบูทยาวแมทช์กับกระโปรงสั้น ส่วนท่อนบนแมทช์กับเสื้อขนเป็ดที่สะดุดตายิ่งกว่าเมื่อวานเธอปล่อยผมสลายลงมา เป็นลอนยาว ริมฝีปากสีแดงที่พอเหมาะ ดูมีสไตล์ และมีเสน่ห์มากสวยกว่าดาราดังในโปสเตอร์บนหัวเตียงของผู้ชายเสียอีกพอเธอเข้าไปในห้องเรียน เพื่อนร่วมชั้นก็เริ่มส่งเสียงเชียร์ดังลั่น“ให้ตายเถอะ ครูหลิ่ว？”“ครูสวยสวยเกินไปแล้ว?”“พูดตามความจริงเลยนะ ถ้าครูแต่งตัวแบบนี้ตั้งแต่เนิ่นๆ ผมคงจะสอบภาษาจีนได้ร้อยสามสิบคะแนน”หลิ่วชิงเหยียนเอาหนังสือเรียนวางไว้บนแท่นเวที มองลงไปที่ด้านล่างของแท่นเวทีด้วยรอยยิ้ม“ดีเลย งั้นพวกเธอทั้งหมดก็สอบให้ได้ร้อยสามสิบคะแนนให้ฉันเห็น ต่อไปครูจะใส่อย่างนี้ทุกวัน!”จะเห็นได้ว่า วันนี้เธอมีความสุขมากกว่าเมื่อวาน“จริงเหรอครับจริงเหรอครับ? งั้นผมจะต้องเริ่มขยันแล้ว!”"จริงแท้แน่นอน!"“เยี่ยมมาก ครูหลิ่วครับ เพื่อไม่ให้เสียเวลา เริ่มเรียนตอนนี้เลย ผมไม่อยากพลาดโอกาสในการเรียนรู้แม้แต่วินาทีเดียว”“ฮ่าฮ่า ได้เลย ทุกคนเปิดสมุดแบบฝึกหัด! วันนี้พวกเราจะมาพูดถึงแบบฝึ
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 42
คนที่เรียนแย่มากๆมาโดยตลอด จู่ๆจะเก่งขึ้นมาได้ยังไง!ปัญหาจะต้องอยู่ที่สวี่เนี่ยนชูอย่างแน่นอนเป็นอย่างที่คาดคิดไว้ พอได้ตรวจสอบถึงรู้ว่า สวี่เนี่ยนชูเรียนเก่งมากคำตอบของคำถามเหล่านั้นจะต้องเป็นสวี่เนี่ยนชูที่บอกเขาแน่ๆทันทีที่พูดคำเหล่านี้ออกมา ทั้งชั้นเรียนต่างก็พากันมีชีวิตชีวา"จริงเหรอ? มิน่าล่ะครั้งที่แล้วถึงได้เขียนภาษาอังกฤษเก่งมาก!"“ดังนั้นการที่หลินโจวทำโจทย์ได้เป็นเพราะว่าเธอสอนเหรอ?”“น่าจะเป็นอย่างนั้น? ไม่อย่างนั้นหลินโจวจะสามารถทำโจทย์คณิตศาสตร์ที่ยากแบบนั้นได้อย่างไร?”หลินโจว:.......นายคนนี้เริ่มทำตัวงี่เง่าเหมือนเด็กอีกแล้วเขาคิดว่าทำแบบนี้ก็จะสามารถแยกเขากับสวี่เนี่ยนชูออกจากกันได้เหรอ?ไร้สาระจริงๆเขาช่างไม่เข้าใจสวี่เนี่ยนชูเลยจริงๆชาติที่แล้วสาวน้อยคนนี้ชอบเขาเพียงเพราะลูกอมไม่กี่ก้อนในชาตินี้ก็ไม่มีข้อยกเว้นเช่นกันอีกอย่าง เธอเป็นคนกลัวการเข้าสังคมมาก มาที่ชั้นเรียนวันแรก นอกจากเขาแล้ว ยังไม่เคยคุยกับใครเลยแล้วจะไปอยู่กลุ่มกับคนอื่นได้ยังไง?“เอาล่ะเอาล่ะ เรื่องนี้ทุกคนค่อยหารือกันหลังเลิกเรียน”หลิ่วชิงเหยียน หยุดความวุ่นวายนี้เอาไว้
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 43
นอกห้องเรียนหลินโจวที่กำลังจะอายุครบสิบแปดปี มีความสูงหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตรแล้วหลิ่วชิงเหยียนสวมรองเท้าส้นสูง ยังคงสูงน้อยกว่าไปหนึ่งศีรษะเธอยืนอยู่ตรงข้ามเขา เงยหน้าขึ้นมองเขา“ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่อยากจะบอกว่าขอบคุณ”คำพูดของหลินโจวเมื่อวานนี้ ทำให้หลิ่วชิงเหยียนครุ่นคิดเยอะมากหลังจากเรียนจบวิทยาลัย ก็ทำงานเป็นครูมาแปดปีแล้วหลิ่วชิงเหยียนเกือบจะถือว่าตนเองเป็นเครื่องมือหนึ่งไปแล้วเครื่องมือหนึ่งที่ประสิทธิ์ประสาทความรู้ให้แก่ผู้คนเธอตั้งกฎเกณฑ์ให้ตนเองมากเกินไปอาทิเช่น คุณต้องแต่งกายให้เรียบร้อย และไม่แต่งหน้าไม่สามารถพูดคำหยาบ ไม่สามารถดื่มแอลกอฮอล์ และไม่สามารถสูบบุหรี่ได้ไม่สามารถไปสถานที่อโคจร ไม่ว่าจะเป็นผับหรือKTVเพราะสิ่งเหล่านี้จะทำลายภาพลักษณ์อาจารย์ของเธอ และถูกคนวิจารณ์ในทางลบได้นี่คือสิ่งที่พ่อแม่และหัวหน้าของเธอคาดหวังจากเธอเช่นกันเธอจะต้องเป็นครูที่มีคุณสมบัติตามมาตรฐานเพราะเธอสละเยอะจนเกินไป แฟนสมัยเรียนจึงเลิกกับเธอ เพราะช่วงหลังเธอเชยเกินไป ไม่เข้าใจแฟชั่น ไม่อยากไปพัฒนาที่เมืองใหญ่ และรู้สึกว่าเธอพอใจกับสิ่งที่มีมากเกินไปเพื่อนร่วมชั
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 44
ฟ่านอวิ๋นเจ๋อถือสมุดบันทึกยืนอยู่ตรงหน้าเขาด้วยสีหน้าที่ไม่เต็มใจ:“หลินโจว สวี่เนี่ยนชูอยากจะอยู่กลุ่มกับนาย นายมีความคิดเห็นอะไรไหม?”"ไม่มี……"ฟ่านอวิ๋นเจ๋อเขียนชื่อของเขาด้วยความโกรธ จนสมุดบันทึกแทบจะทะลุหลินโจวแทบจะเดาได้เลยว่าเขาอยากจะพูดอะไรไม่มีอะไรมากไปกว่า"นายคอยดูเถอะ อวิ๋นรั่วซีเป็นของฉัน ไม่ว่านายจะเรียนกับสวี่เนี่ยนชูดีแค่ไหนมันก็ไร้ประโยชน์"หลินโจวจนใจเล็กน้อยเขาลุกยืนขึ้น และตบไปที่ไหล่ฟ่านอวิ๋นเจ๋อ“เพื่อนร่วมชั้น อยากจะแนะนำนายสักอย่างว่า อย่าไปเป็นหมาเลียแข้งเลียขาเอาใจผู้หญิงเลย! ผู้หญิงสองขามีอยู่ทุกที่...”ฟ่านอวิ๋นเจ๋อทำเสียงอึดอัดอย่างเย็นชา และสะบัดมือเขาออก:"ไร้ยางอาย!"พอพูดจบ เขาก็หันหลังกลับแล้วจากไปด้วยความโกรธหลินโจวส่ายหัว นั่งลงและสนใจแต่เรื่องของตัวเองเพื่อนร่วมโต๊ะตัวน้อยยังไม่กลับมา เขาจึงเริ่มคิดถึงการเปลี่ยนแปลงหลังจากเกิดใหม่ด้วยความเบื่อหน่ายสวี่เนี่ยนชูนั่งโต๊ะเดียวกันกับเขา ดูเหมือนว่า จะรู้สึกดีกับเขาไม่น้อยเรื่องของความรู้สึกจะใจร้อนไม่ได้ หลินโจววางแผนว่าจะค่อยเป็นค่อยไปผลการเรียนของเขาดีขึ้นทีละนิดทีละน้อย การสอบเข
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 45
เฉียนกั๋วกั่วชะงักเล็กน้อย ไม่อยากจะเชื่อนิดหน่อยเมื่อกี้ตอนที่พบว่ารายชื่อของตนเองตกหล่น เธอก็เห็นชื่อของหลินโจวกับสวี่เนี่ยนชูแต่หลินโจวเป็นคนอันธพาลในโรงเรียน ไม่ชอบแยแสผู้หญิง และชอบกลั่นแกล้งคนอื่นไปทั่วเธอรู้สึกกลัวเล็กน้อย จึงไม่กล้าไปหาหลินโจว และทำได้แค่เลือกสิ่งที่ดีรองลงมาก็คือการไปหาสวี่เนี่ยนชูแต่คิดไม่ถึงว่า สวี่เนี่ยนชูจะเย็นชายิ่งกว่าสลัดเธอออกเลยเฉียนกั๋วกั่วรู้สึกน้อยใจมากไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีชั่วขณะเธอคิดไม่ถึงว่า หลินโจวจะเอ่ยปากพูดจริงๆเดิมทีอยากจะปฏิเสธ แต่พอคำพูดมาจ่อที่ปากก็กลืนมันลงไปถ้าหากลุ่มเรียนรู้ไม่ได้ มันจะน่าสงสารเกินไปไหม?"ฉัน ฉันร่วมได้เหรอ?"“ได้แน่นอน! กลุ่มของพวกเราขาดคนพอดีเลย เพื่อนร่วมโต๊ะตัวน้อย เธอคิดว่าอย่างไร?”คราวนี้สวี่เนี่ยนชูก็ตอบสนองเช่นกันเธอเก็บมือด้วยความเขินอายเล็กน้อย"ได้สิ"แม้ว่าเธอจะไม่ชอบติดต่อกับผู้คนมากนัก แต่ในเมื่อหลินโจวเห็นด้วย เธอก็เห็นด้วยเช่นกันหลินโจวมองไปที่หลิวซื่อหมิงอีกครั้งหลิวซื่อหมิงก็พยักหน้าตาม: "พี่โจวพูดแล้ว ผมไม่มีอะไรที่จะคัดค้าน""อืม งั้นก็เอาแบบนี้ก็แล้วกัน! ยินดี
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 46
ตอนนี้ไปซื้อข้าว คงจะโดนจับได้กันเข้าไปใหญ่ตอนที่เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรอยู่นั้น เขาก็เห็นหลิวซื่อหมิงถือกล่องอาหารโบกไม้โบกมือสุดฤทธิ์:“พี่โจว ไหนว่าจะไม่มากินข้าวที่โรงอาหารไง?”หลินโจวดีใจมาก รีบเอากล่องอาหารที่อยู่ในมือมอบให้หลิวซื่อหมิงจากนั้นก็แย่งอาหารที่เพิ่งจะไปตักมาจากในมือของเขา:“ได้ทีเลยนะ! กินเนื้อซะ แต่ไม่ต้องกินข้าวนะ”ท้ายที่สุดแล้ว อาหารหลักคือสิ่งที่ทำให้อ้วน"ห๊า?"หลิวซื่อหมิงไม่เข้าใจจุดประสงค์ของหลินโจวเลย ในสายตาเขามีเพียงซี่โครงหมู่ที่จู่ๆก็มาอยู่ที่ในมือ“โธ่? พี่โจว พี่เป็นพี่น้องแท้ๆของผมจริงๆ!”และหลินโจว ก็ได้นั่งตรงข้ามกับสวี่เนี่ยนชูอย่างสมใจ และเอาน่องไก่บนจานของตนเองแบ่งปันให้กับเธอได้สำเร็จสวี่เนี่ยนชูรู้สึกลังเลเล็กน้อย“ซี่โครงหมูของนายล่ะ？”“ถูกหลิวซื่อหมิงแย่งไปแล้ว”หลินโจวตอบอย่างมั่นใจ: "ผู้ชายคนนี้น่ากลัวจริงๆ จะกินซี่โครงหมูของฉันให้ได้ ฉันแย่งไม่ชนะเขา ถึงทำได้แค่มากินข้าวที่โรงอาหาร"สวี่เนี่ยนชูคีบขาไก่ที่อยู่บนจานขึ้นมาอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง:“แต่ว่า ฉันสามารถกินอิ่มได้ โดยที่ไม่ต้องกินน่องไก่”“ฉันรู้ แต่พวกเรา
Latest chapter
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 140
คนทั้งคนตกตะลึง“พี่ พี่โจว？”หลิวซื่อหมิงตบไปที่บนไหล่ของเขา:“ทำบื้ออะไรอยู่？นี่คือน้ำที่พี่โจวซื้อให้นาย ดูนายสิ โง่แล้วยังทำเป็นอวดฉลาดซื้อมาแค่สี่ขวด ทำให้พี่โจวของฉันไม่ได้ดื่มน้ำเลย!”เซี่ยตงชิง：？？？เขาพบว่า ทุกอย่างในวันนี้ดูเหมือนว่าจะผิดปกติไปเล็กน้อย“แต่ แต่ว่า พวกนายไม่ได้บอกให้ฉันซื้อห้าขวด…”“นายนับหัวคนไม่เป็นเหรอ？ถ้าอย่างนั้นทำไมพี่โจวถึงไม่ให้นายไปห้าสิบบาท แต่ให้นายไปหนึ่งร้อยบาท?”“เป็นอย่างนี้เหรอ？”เซี่ยตงชิงกลืนน้ำลาย และมองหลินโจวอย่างงุนงงหลินโจว……เป็นอะไรไป？“เอาล่ะ อย่ามัวพูดมากอยู่เลย หลิวซื่อหมิงรีบมากวาดพื้นสิ！”“มาแล้ว！”หลิวซื่อหมิงรีบวิ่งไปแถวสุดท้าย หยิบไม้กวาดขึ้นมาและเริ่มกวาดเฉียนกั๋วกั่วก็กล่าวว่า:“ฉันก็จะช่วยด้วย ไม่ต้องเกรงใจ!”สวี่เนี่ยนชูไม่ได้พูดอะไร แต่เดินไปที่แถวสุดท้ายอย่างเงียบๆทั้งสามต่างก็ถือไม้กวาดกัยคนละด้ามเดิมทีหลิวซื่อหมิงตั้งใจจะกวาดแถวที่สอง แต่ถูกเฉียนกั๋วกั่วรั้งเอาไว้“หลิวซื่อหมิง พวกเราจะไปกวาดสองแถวข้างใน!”“ทำไมเหรอ？”หลิวซื่อหมิงรู้สึกไม่ยินยอมเล็กน้อยเฉียนกั๋วกั่วกลอกตาใส่ และชี้ไปทางหลินโจว ห
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 139
สามนาทีต่อมาเซี่ยตงชิงเช็ดปาก เคี้ยวข้าวคำสุดท้ายแบบลวกๆ และลุกขึ้นยืน:“ฉันกินเสร็จแล้ว”คนอื่นๆที่ยังกินได้ไม่ถึงครึ่ง :?หลินโจวเงยหน้าขึ้น: “ทำไมนายต้องกินเร็วขนาดนี้ด้วย?”“เดิม เดิมทีฉันเป็นคนกินข้าวเร็วอยู่แล้ว ฉันกลับห้องเรียนก่อนนะ”"เดี๋ยวก่อน"หลินโจวคว้าแขนเสื้อของเขาเอาไว้อีกครั้ง:“จู่ๆก็รู้สึกกระหายน้ำนิดหน่อย ในเมื่อกินข้าวเสร็จแล้ว ไปซื้อเครื่องดื่มมาให้ทุกคน คนละขวดก็แล้วกัน”ขณะที่พูด หลินโจวก็ควักเงินออกมาจากในกระเป๋า ท่ามกลางสายตาที่ประหลาดใจของเซี่ยตงชิง เขาก็เก็บเงินห้าสิบบาท เอาเงินแบงก์ร้อยออกมา แล้วยัดมันเข้าไปในมือของเซี่ยตงชิง"......"เซี่ยตงชิงมองดูการกระทำของหลินโจวด้วยความสับสน และพูดอย่างร้อนใจว่า:“ฉัน...รอให้พวกนายกินเสร็จก่อนแล้วค่อยไปซื้อเองดีไหม?”“ไม่ได้ จะสำลักตายแล้ว ขอร้องล่ะเพื่อนร่วมชั้นเซี่ย นายช่างเป็นคนดีจริงๆ”คำว่าคนดีทำให้เซี่ยตงชิงยินยอมเขารับเงินพร้อมอุ้มกล่องอาหารแล้ววิ่งไปที่ร้านสะดวกซื้อเล็กๆหลินโจวกล่าวอย่างขบขันว่า：“เอาล่ะ ทุกคนกินต่อเถอะ”คณะกรรมการแรงงานจางจิ่นหงตักข้าวกลับมาเผอิญเห็นภาพเหตุการณ์นี้เข้าเ
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 138
มาถึงโรงเรียนตอนหกโมงเช้าของวันรุ่งขึ้นอย่างตรงเวลาหลังจากอ่านหนังสือในตอนเช้าแล้ว หลินโจวก็หยิบกล่องข้าวออกมา และเตรียมจะไปทานข้าวกับเพื่อนร่วมโต๊ะตัวน้อย เฉียนกั๋วกั่ว และหลิวซื่อหมิงแต่กลับถูกจางจิ่นหงสมาชิกคณะกรรมการแรงงานห้ามเอาไว้:“หลินโจว วันนี้กลุ่มนายจะต้องปฏิบัติหน้าที่ นายอย่ามาเล่นลูกไม้นะ หลังจากที่ทานข้าวเสร็จแล้วให้ตั้งใจทำความสะอาดให้ดีๆ อ้อใช่แล้วหวังลี่หยวนที่อยู่ในกลุ่มของพวกนายย้ายไปอยู่กลุ่มอื่นแล้วนะ ส่วนสวี่เนี่ยนชูให้มาอยู่กลุ่มพวกนาย อีกสักพักนายบอกเธอว่าจะต้องทำอะไรบ้าง”ระบบการทำความสะอาดของห้องสองปกติแล้วจะมีกลุ่มละสี่คนคนในกลุ่มของหลินโจว ได้แก่หลิวซื่อหมิง เพื่อนร่วมโต๊ะของหลิวซื่อหมิงเซี่ยตงชิง หวังลี่หยวนและหลินโจวหลินโจวในอดีต พอถึงเวรปฏิบัติหน้าก็จะเลือกที่จะลืม ดีแต่พูดงานไม่ทำหลิวซื่อหมิงก็มักจะเลียนแบบเขาเช่นกันส่งผลให้ มีเพียงแต่หวังลี่หยวนและเซี่ยตงชิงเท่านั้นที่ทำงานในกลุ่มนี้ทั้งสองคนมักจะพร่ำบ่นอยู่เสมอ และขอร้องจางจิ่นหงย้ายตนไปกลุ่มอื่น จางจิ่นหงไม่มีทางเลือก จึงทำได้แค่มาเร่งเร้าเขาด้วยตนเองทุกครั้งถ้าเร่งเร้าไม่ได้จริงๆ ต
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 137
ฉินซู่หลานที่กำลังขึ้นไปชั้นบนมองไปที่ฉินอวี่เถียนด้วยความประหลาดใจ“เมื่อก่อนแม่ทำอะไรลูกก็จะกินอันนั้นไม่ใช่เหรอ?”“นั่นมันเมื่อก่อน แต่วันนี้ หนูอยากกินข้าว หนูหิวแล้ว”น้ำเสียงของฉินอวี่เถียนแฝงด้วยความออดอ้อนเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะแตะท้องของตนเองหิวจริงๆแม้แต่เธอเองก็ยังไม่ทันได้สังเกตว่า ดูเหมือนว่าเธอจะทำตามที่หลินโจวพูด ทีละขั้นตอนเมื่อฉินซู่หลานได้ได้ยินดังนี้ก็รู้สึกเบิกบานใจลูกสาวรู้จักติดแม่แล้ว ดีจริงๆ!“ได้ได้ได้ หนูอยากกินอะไรแม่ก็จะทำอันนั้นให้ ลูกกลับไปพักผ่อนที่ห้องก่อน ทำเสร็จแล้วเดี๋ยวแม่เรียก”"ค่ะ"เปิดประตูห้องพอฉินอวี่เถียนเข้าไปในห้อง ก็เห็นกระต่ายมาร์ชเมลโลว์บนโซฟาเธออยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสมันโดยไม่รู้ตัว แต่พอเอื้อมมือไปได้ครึ่งหนึ่ง ก็หยุดอย่างรวดเร็ว แล้วเดินเข้าไปในห้องฉินอวี่เถียนถอดเสื้อผ้าผู้ชายออก แล้วหยิบเสื้อกล้ามกีฬาขึ้นมา เพื่อใช้เป็นชุดนอนแต่หลังจากที่ครุ่นคิดดูแล้ว จับพลัดจับผลูไม่รู้ยังไง เธอก็มาที่หน้าตู้เสื้อผ้าเปิดประตูตู้เล็กๆที่ถูกล็อคไว้ และหยิบชุดนอนหมีของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆชุดหนึ่งออกมาจากข้างในหลังจากทำท่าต่า
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 136
“แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่ทีแรก? ครั้งหน้าถ้ากลับมาดึกให้โทรบอกแม่รู้ไหม หนูกลับบ้านดึกขนาดนี้ แม่เป็นห่วงแทบแย่”น้ำเสียงของฉินซู่หลานอ่อนโยนขึ้น บางครั้งก็ปนกับเสียงสะอื้นไห้เธอยกมือขึ้น แล้วลูบหัวของฉินอวี่เถียนเบา ๆท่าทางที่ใกล้ชิดนี้ ทำให้ฉินอวี่เถียนแสบจมูกเธอพยายามที่จะเติบโตขึ้น พยายามที่แข็งแกร่งขึ้น และใช้วิธีการของตนเองปกป้องแม่อยู่ตลอดเวลาจู่ๆตอนนี้ก็รู้สึกว่า แม่ดูเหมือนว่ากำลังปกป้องตนเองมากกว่า?เธอลูบจมูก:“หนูรู้แล้วค่ะแม่ ครั้งหน้าหนูจะกลับมาให้เร็วกว่านี้”"อืม ดีมาก"หลังจากคุยกับฉินอวี่เถียนแล้ว ฉินซู่หลานก็มองไปที่หลินโจว“เสี่ยวโจว ขอบใจหลานมากนะที่ส่งเสี่ยวเถียนกลับมา คืนนี้หลานพักอยู่ที่นี่ไหม? ป้าจะทำอาหารมื้อดึกให้”“ไม่ต้องครับคุณป้า เห็นท่าทางของป้าแล้วผมก็รู้เลยว่า เฒ่าหลินก็จะต้องรอผมอยู่ที่ประตูบ้านแน่นอน ถ้าผมไม่กลับไป กลัวโดนทุบตีเหมือนกันครับ”ฉินซู่หลานครุ่นคิดดูแล้วมันก็ใช่ลูกคือแก้วตาดวงใจของพ่อแม่ตลอดไป ไม่ว่าพวกเขาจะอายุเท่าไหร่ก็ตาม“เอาล่ะ หลานอยากกินอะไรบอกป้ามาได้เลย ป้าทำเสร็จแล้วจะให้เสี่ยวเถียนเอาไปให้”“งั้นก็ ทำลูกชิ้นทอด
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 135
“ฉันรู้จักเธอแน่นอน แต่เธอกลายเป็นเทพแห่งการเรียนรู้ได้อย่างไร?”"อันดับที่หนึ่งของทั้งเมืองยังไม่ใช่เทพแห่งการเรียนรู้อีกเหรอ? เธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ในสายวิทยาศาสตร์ ได้อันดับที่หนึ่งของทั้งเมือง เอาชนะผู้ชายได้ตั้งมากมาย ยอดเยี่ยมมากเลย ตอนนี้เธอเป็นไอดอลของฉัน! และจะเป็นแบบอย่างในการเรียนของฉันด้วย!"พอฉินอวี่เถียนพูดถึงสวี่เนี่ยนชู ก็รู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมากหลินโจวกลืนน้ำลายอย่างเงียบๆ พูดอย่างขบขันว่า:“เถียนเถียน เธอยังไม่รู้จักสวี่เนี่ยนชูใช่ไหม?”ไม่เช่นนั้นเมื่อวานนี้ สวี่เนี่ยนชูคงจะยืนข้างตนเองแล้วแถมยังถูกเธอเข้าใจผิดคิดว่าเป็นแฟนของตนอีก ทำไมสาวน้อยคนนี้ถึงไม่ปฎิกิริยาอะไรเลยสักนิด“ใช่แล้ว ฉันไม่รู้จัก ทำไมเหรอ! คงจะมีโอกาสได้รู้จักเองแหละ”“ถ้าไม่เป็นอย่างนัั้นแล้วจะยังไง? ฉันจะแนะนำเธอให้รู้จักเอาไหม? ฉันค่อนข้างจะคุ้นเคยกับเธอดี”“พอเหอะ เทพแห่งการเรียนรู้ของฉันจะมารู้จักมักจี่กับนักเรียนเรียนแย่อย่างนายได้อย่างไร? เธอไม่ได้ตาบอกซะหน่อย! นายไม่ต้องใช้เธอมาเพื่อมาตีสนิทกับฉันหรอก”"......"“อีกอย่าง ตอนนี้ผลการเรียนของฉันยังไม่ดีพอ ไม่คู่ควรที่จะยืนอยู่ก
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 134
อยากจะหันกลับไปมอง แต่ก็ไม่กล้าฉินอวี่เถียนจึงทำได้แค่เพียงหดคอ และเดินไปข้างหน้าต่อไปใกล้แล้ว ใกล้จะถึงแล้วใกล้จะเดินออกไปแล้วในเวลานี้ ทันใดนั้นฉินอวี่เถียนก็รู้สึกว่าเสื้อผ้าตรงคอของตนเองถูกคนคว้าเอาไว้เค้าโครงเรื่องในหนังผีมาสู่ความเป็นจริงฉินอวี่เถียนแทบจะเป็นบ้า!“อร๊าย~”เธออดไม่ได้ที่จะกรีดร้องขึ้นมาจากนั้นไม่นาน เธอก็ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ดังมาจากเหนือศีรษะ"เถียนเถียน"เอิ่ม?นี่คือ……เสียงของหลินโจว?ฉินอวี่เถียนลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว เป็นจริงอย่างที่คาดไว้เธอเห็นหลินโจวขี่จักรยาน มองดูเธออย่างขบขัน“ร้องอะไรน่ะ? นั่นก็แค่หนูตัวหนึ่งก็เท่านั้น และมันก็วิ่งหนีไปแล้ว”ฉินอวี่เถียน：“……”“นายนายนาย ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่?”“ก็มาส่งเธอไง พี่พูดคำไหนคำนั้น!”“แต่ว่าเมื่อกี้นาย...”“เมื่อกี้กลับไปยืมจักรยานที่โรงเรียนไง แบบนี้มันจะเร็วกว่า เธอก็คงจะไม่อยากให้ป้าฉินกังวลใช่ไหม?”"......"ฉินอวี่เถียนไม่มีอะไรจะพูดเมื่อนึกถึงการกระทำที่ขี้ขลาดเมื่อครู่นี้ เธอแทบอยากจะหารอยแตกบนพื้นแล้วมุดเข้าไปฉินอวี่เถียนถอยหลังไปหนึ่งก้าว แล้วอธิบายอย่างข้างๆคูๆว่า:
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 133
สิ่งที่ทำให้ฉินอวี่เถียนประหลาดใจยิ่งไปกว่านั้นก็คือ ดูเหมือนว่าหลินโจวกำลังช่วยเรื่องการเรียนของเพื่อนร่วมชั้นด้วย?แม้ว่าเพื่อนร่วมชั้นคนนั้นจะน่ารำคาญนิดหน่อยแต่……หลินโจวเป็นคนจิตใจดีขนาดนี้จริงๆเหรอ?ฉินอวี่เถียนไม่อยากจะเชื่อเลย“ฉันเป็นพี่ชายของเธอ ฉันไม่สนใจเธอแล้วใครจะสนใจเธอ!”ฉินอวี่เถียนส่งเสียงเชอะ หันหลังกลับแล้วเดินไป“ฉันยอมรับตั้งแต่เมื่อไหร่?”“เฮ้อ? สาวน้อยคนนี้ รอก่อน เดี๋ยวฉันจะไปส่งเธอเอง”ตอนนี้ก็สี่ทุ่มครึ่งแล้ว ผู้หญิงตัวเล็กๆคนเดียว เดินทางตอนกลางคืนไม่ปลอดภัย“บอกแล้วไงว่าไม่ต้องยุ่ง ฉันรู้ทางกลับบ้าน”ฉินอวี่เถียนหันกลับมาอย่างดื้อรั้น แล้วเดินกลับบ้าน“น้องสาวจริงๆเหรอ?”หลิวซื่อหมิงชะโงกศีรษะ ด้วยสีหน้าที่งุนงง"ก็จริงน่ะสิ!"“แต่ว่า พ่อของพี่มีพี่เป็นลูกคนเดียวไม่ใช่เหรอ?”“ฉันจะมีแม่เลี้ยงไม่ได้เลยเหรอ?”"......"หลิวซื่อหมิงสำลักเขามองไปที่หลินโจวด้วยความประหลาดใจ: “พ่อของพี่หาแม่เลี้ยงให้พี่เหรอ? แถมยังพาน้องเลี้ยงมาอีกคนด้วย?”“นายเข้าใจถูกแล้ว”หลิวซื่อหมิงกลืนน้ำลาย หลังจากที่ทำความเข้าใจเรื่องนี้อย่างผิวเผินแล้ว ก็เริ่มกังวลข
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 132
“ได้ครับ ขอบคุณครับครูจาง”ทันทีที่หลินโจวพูดจบ เขาก็ได้ยินฟ่านอวิ๋นเจ๋อพูดด้วยความโกรธ:“หลินโจว แม้ว่าจะเอาคลังโจทย์ข้อสอบเหล่านั้นให้นาย นายจะอ่านเข้าใจเหรอ?”พูดจบ ฟ่านอวิ๋นเจ๋อก็เห็นสวี่เนี่ยนชูที่ยืนอยู่ด้านหลังหลินโจวยืนอยู่ตรงหน้าจางซูฉี:“ครูจางคะ หนูก็ขอชุดหนึ่งค่ะ”“เธอจะเอาไปทำอะไร? เธอไม่จำเป็นต้องฝึกทำโจทย์ แค่รักษามาตรฐานในปัจจุบันของเธอเอาไว้ก็พอแล้ว”"หนูอยากจะช่วยหลินโจวค่ะ"“อืม?”จู่ๆจางซูฉีก็นึกได้ว่าความก้าวหน้าของหลินโจวในช่วงนี้ สวี่เนี่ยนชูก็มีส่วนเกี่ยวข้องเป็นอย่างมากให้เธอช่วยก็ดีเหมือนกัน"ได้ ครูจะเตรียมให้เธอด้วยหนึ่ง""ขอบคุณค่ะครู"สวี่เนี่ยนชูติดตามหลินโจวไปอย่างอารมณ์ดีสุดขีดฟ่านอวิ๋นเจ๋อ: ......เขาหันศีรษะด้วยความโกรธแ ละพูดกับอวิ๋นรั่วซีว่า:"รั่วซี เธอดูสองคนนั้นสิโง่หรือเปล่า เห็นได้ชัดว่าครูจางให้มาเพียงพอแล้ว แต่ยังยืนกรานที่จะขอเพิ่ม กลยุทธ์ฝึกฝนทำโจทย์ใช่ว่าจะใช้ได้ผลกับทุกคน พวกเราแค่มุ่งเน้นไปที่ประเด็นสำคัญ .. "ยังไม่ทันได้พูดจบฟ่านอวิ๋นเจ๋อก็เห็นอวิ๋นรั่วซีลุกยืนขึ้นเช่นกันสายตาของเธอจับจ้องไปที่หลินโจวผู้ชายคนนี้
