บทที่ 140

คนทั้งคนตกตะลึง

“พี่ พี่โจว？”

หลิวซื่อหมิงตบไปที่บนไหล่ของเขา:

“ทำบื้ออะไรอยู่？นี่คือน้ำที่พี่โจวซื้อให้นาย ดูนายสิ โง่แล้วยังทำเป็นอวดฉลาดซื้อมาแค่สี่ขวด ทำให้พี่โจวของฉันไม่ได้ดื่มน้ำเลย!”

เซี่ยตงชิง：？？？

เขาพบว่า ทุกอย่างในวันนี้ดูเหมือนว่าจะผิดปกติไปเล็กน้อย

“แต่ แต่ว่า พวกนายไม่ได้บอกให้ฉันซื้อห้าขวด…”

“นายนับหัวคนไม่เป็นเหรอ？ถ้าอย่างนั้นทำไมพี่โจวถึงไม่ให้นายไปห้าสิบบาท แต่ให้นายไปหนึ่งร้อยบาท?”

“เป็นอย่างนี้เหรอ？”

เซี่ยตงชิงกลืนน้ำลาย และมองหลินโจวอย่างงุนงง

หลินโจว……เป็นอะไรไป？

“เอาล่ะ อย่ามัวพูดมากอยู่เลย หลิวซื่อหมิงรีบมากวาดพื้นสิ！”

“มาแล้ว！”

หลิวซื่อหมิงรีบวิ่งไปแถวสุดท้าย หยิบไม้กวาดขึ้นมาและเริ่มกวาด

เฉียนกั๋วกั่วก็กล่าวว่า:

“ฉันก็จะช่วยด้วย ไม่ต้องเกรงใจ!”

สวี่เนี่ยนชูไม่ได้พูดอะไร แต่เดินไปที่แถวสุดท้ายอย่างเงียบๆ

ทั้งสามต่างก็ถือไม้กวาดกัยคนละด้าม

เดิมทีหลิวซื่อหมิงตั้งใจจะกวาดแถวที่สอง แต่ถูกเฉียนกั๋วกั่วรั้งเอาไว้

“หลิวซื่อหมิง พวกเราจะไปกวาดสองแถวข้างใน!”

“ทำไมเหรอ？”

หลิวซื่อหมิงรู้สึกไม่ยินยอมเล็กน้อย

เฉียนกั๋วกั่วกลอกตาใส่ และชี้ไปทางหลินโจว ห