เข้าสู่ระบบแชร์
มีสามีแถมมาอีกหนึ่งคน 1
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-27 15:03:46“ไม่ใช่ ๆ แม่นางฟาง เอ่อ... คือข้ามีธุระที่อื่นต่อยังไงก็ขอตัวก่อนนะ”
ตงห่าวเอ่ยบอกอย่างร้อนรน ท่าทางน่าสงสารและความจริงใจของนาง เขาก็ไม่อยากจะถือสาหรอก เพียงแต่หลายอย่างเขาไม่อาจพูดออกไปได้ เขายังเป็นสุภาพบุรุษจะให้พูดว่าร้ายสตรีได้อย่างไร ฟางเหนียงมองส่งร่างสูงโปร่งที่ขับเกวียนม้าไปไกลลิบ แววตาใสซื่อเมื่อครู่กลับมาเย็นชาเช่นเดิม เห็นทีนางต้องสืบความเป็นมาของร่างนี้บ้างแล้ว ดวงตาคู่งามมองถุงเงินแล้วเปิดออกดู ซึ่งมีก้อนเงินรวมแล้วร้อยตำลึงเงิน ซึ่งค่าเงินที่นี่ต่างจากโลกเดิมมาก หนึ่งพันอีแปะเท่ากับหนึ่งตำลึงเงิน หนึ่งหมื่นตำลึงเงินเท่ากับหนึ่งตำลึงทอง หากใช้อย่างประหยัด ก็จะอยู่ได้อีกหลายเดือน แต่เมื่อมองสภาพบ้านและที่อยู่อาศัยแล้ว เงินจำนวนนี้ไม่น่าจะพอ ยังไงนางค่อยหาวิธีอีกที แต่เรื่องสำคัญตอนนี้คือนางมีสามี! เกิดมาชาตินี้ราวกับสวรรค์จะชดเชยให้สาวขึ้นคานอย่างนาง ครั้งนี้มีทั้งสามีและยังมีก้อนแป้งคู่นี้แถมมาอีก เหอะ ๆ ไม่รู้ว่าควรจะซาบซึ้งใจดีหรือไม่ เรื่องนี้เอาไว้ก่อน เพราะก่อนอื่นนางต้องหาเสบียงมาเข้าบ้าน แต่ว่าเมืองอยู่ที่ไหนแล้วไปยังไง และเจ้าเด็กน้อยนี่ฝากไว้กับใครได้ ไม่มีความทรงจำของโลกนี้ เหมือนกับนางโดนปิดหูปิดตาไปด้วย ฟางเหนียงไม่ชอบอะไรที่ตัวเองไม่รู้ เพราะฉะนั้นนางต้องไปสอบถามเสียก่อน ซึ่งคนแรกที่นางนึกถึงก็คือคนข้างบ้าน แต่กระทั่งชื่อนางก็ไม่รู้จักแล้วจะไปคุยได้อย่างไร ร่างบอบบางเดินกลับมายังหน้าบ้าน ซึ่งเห็นเด็กน้อยสองคนนั่งเล่นดินกันอยู่ เมื่อเห็นนางเด็กน้อยก็ตาเป็นประกายลุกขึ้นวิ่งมาหาทันที “ท่านแม่ เมื่อครู่ป้าหวังมาหา บอกว่าพรุ่งนี้จะเข้าเมืองจะไปด้วยหรือไม่ขอรับ” ฟางเหนียงมองลูกคนเล็กที่พูดจาฉะฉานด้วยรอยยิ้ม ยิ่งได้ยินว่าเข้าเมือง ยิ่งเหมือนนางจะโชคดี แค่คิดก็จะมีคนพาไป แต่เมื่อคิดอะไรได้รอยยิ้มบนใบหน้าก็เลือนหายไป นางย่อตัวมองก้อนแป้งแฝดตรงหน้าแล้วยิ้มอย่างเคอะเขิน “คนเก่งของแม่ ช่วยบอกแม่หน่อยว่าป้าหวังคือใครขอรับ” “ป้าหวังลี่อยู่ตรงข้างบ้านเราตรงนู้นขอรับ” ฟางเหรินคนพี่เอ่ยบอกพร้อมชี้นิ้วไปทางซ้ายมือ ก่อนจะหันกลับมามองมารดาของตนเอง วันนี้ตั้งแต่มารดาตื่นมาก็ดูจะแปลกไป และยังทำอาหารอร่อยให้กินอีกด้วย และวันนี้พวกเขาทั้งสองยังไม่โดนมารดาต่อว่าสักคำ นั่นทำให้รู้สึกดีมาก ๆ ดวงตากลมโตมองมารดาจึงสว่างสดใสกว่าทุก ๆ วัน “ขอบใจเจ้ามาก ว่าแต่ปกติแม่ออกไปพวกเจ้าอยู่กับใคร” ฟางเหนียงลูบหัวคนพี่เบา ๆ พร้อมเอ่ยถามอีกเรื่องเพราะนางคงไม่อาจพาเด็กน้อยไปด้วยได้ เพราะข้าวของที่ซื้อน่าจะเยอะพอสมควร อีกอย่างนางยังไม่รู้จักโลกนี้ดีพอ จึงยังไม่อยากนำก้อนแป้งไปด้วย “ท่านปู่ขอรับ” ฟางเหรินเอ่ยตอบสีหน้าลังเล เพราะรู้ว่าบ้านของพวกเขาแยกกับบ้านใหญ่มานานแล้ว และสีหน้าของเด็กน้อยก็ทำให้ฟางเหนียงสังเกตได้ “ทางนั้นเขาไม่ดีกับลูกหรือ” “ท่านปู่ไม่ได้ว่าเรา แต่ว่าท่านย่ากับป้ารองจะว่าเราแยกบ้านกับสกุลฟางแล้วไม่ควรยุ่งเกี่ยวกันขอรับ” ฟางหรงเอ่ยตอบ สีหน้าบูดบึ้งเมื่อนึกถึงตอนที่อยู่บ้านของท่านย่า “ท่านแม่เรารออยู่บ้านก็ได้ พวกเราโตแล้ว” “ใช่ขอรับ” ฟางหรงตอบรับพี่ชายฝาแฝดอย่างเห็นด้วย ฟางเหนียงมองก้อนแป้งน้อยที่รู้ความอย่างรู้สึกผิด ที่ผ่านมามารดาคงไม่ได้ดีกับทั้งคู่นัก ดูได้จากท่าทางที่ยังหวาดระแวง กลัวจะโดนดุนั่น อีกทั้งเสื้อผ้าเด็กน้อยก็เก่าจนไม่รู้จะเก่ายังไงแล้ว นางลูบศีรษะอย่างปลอบโยน “เดี๋ยวแม่จะคิดวิธีอีกที ว่าแต่เรามีไร่นากับเขาหรือไม่” คำถามของฟางเหนียงทำให้เด็กน้อยทั้งสองมองตามอย่างมึนงง “มีขอรับ แต่ท่านแม่ไม่ได้ไปนานแล้ว หญ้าน่าจะสูงกว่าตัวพวกเราแล้วขอรับ” ฟางเหรินเอ่ยบอกตาแป๋ว พวกเขาเคยไปเที่ยวเล่นบ่อย ๆ ตอนมารดาออกไปในเมือง ชาวบ้านยังบ่นอยู่เลยว่าปล่อยพื้นที่ให้คนอื่นเช่ายังได้ประโยชน์มากกว่า ไม่รู้ว่าเพราะอะไรมารดาถึงไม่ปล่อยให้คนอื่นเช่า แต่ปล่อยเอาไว้จนป่ารกชัฏแบบนั้น “พวกเจ้าพาแม่ไปดูได้หรือไม่” ฟางเหนียงเอ่ยถาม เมื่อเงยหน้ามองฟ้าแล้วน่าจะกลับมาทันก่อนมืดค่ำ เด็กน้อยก้อนแป้งอายุราวสี่ขวบแต่กลับฉลาดเฉลียว หากนางเป็นมารดาจริงคงภูมิใจมาก แต่ไม่เป็นไรเพราะตอนนี้นางก็เป็นแม่ของก้อนแป้งคู่นี้ไปแล้วจริง ๆ ในเมื่ออาศัยร่างเขายังไงก็ต้องเลี้ยงดูลูกเขาด้วย แต่ว่าสามีนั่น ช่างเถอะ ค่อยคิดอีกที “ได้ขอรับ” ทั้งคู่ตอบรับ พร้อมเดินนำไปยังที่ไร่ที่นาของพวกเขาฟาง-เหนียงเดินตามร่างเล็กนั่นมาหนึ่งก้านธูปกว่าจะมาถึงที่ไร่ ซึ่งมันรกมากจริง ๆ นางเพียงลำพังคงไม่อาจทำให้พื้นที่แถวนี้กลับมาเพาะปลูกได้บทที่เกี่ยวข้อง
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน มีสามีแถมมาอีกหนึ่งคน 2
เห็นทีต้องเก็บเงินส่วนหนึ่งไว้จ้างคนในหมู่บ้านมาตัดถางหญ้า และรื้อฟื้นผืนไร่ผืนนาแห่งนี้ มองดูคร่าว ๆ ประมาณสิบสองหมู่ (5 ไร่) ไม่มากมายแต่ก็เลี้ยงครอบครัวได้หนึ่งปีพอดี“กลับบ้านกันเถอะ” ฟางเหนียงเอ่ยชวนเมื่อสำรวจพื้นที่จนพอใจ ด้านหลังไร่นาจะเป็นทางไปภูเขานางมองอย่างสนใจหวังว่าที่นั่นจะมีอะไรดี ๆ แต่วันนี้คงต้องกลับบ้านไปวางแผนชีวิตครอบครัวก่อน ส่วนเรื่องที่จะไปสำรวจบนเขาคงต้องให้นางเรียนรู้ที่นี่เพิ่มขึ้นมาสักนิดเสียก่อนเมื่อกลับมาถึงบ้าน ฟางเหนียงจึงปล่อยให้เด็ก ๆ เล่นกันอยู่หน้าบ้านก่อน จากนั้นจึงไปทางบ้านป้าหวังเพื่อนบ้านที่จะเข้าเมืองในวันพรุ่งนี้ ซึ่งนางเป็นหญิงวัยกลางคนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าหยาบ ๆ ราคาถูก “เจ้ามาแล้วหรือ พอดีเลยข้าจะเอามันป่าไปให้พอดี” ฟางเหนียงมองสำรวจอย่างระวัง ก่อนจะส่งยิ้มให้“ขอบคุณป้าหวัง ข้าว่าจะถามว่าพรุ่งนี้เดินทางเวลาใด” “ยามเหม่า เหมือนเดิมนั่นแหละ ว่าแต่ครั้งนี้เราต้องเดินไป เพราะบ้านตระกูลเหอไม่ให้เรายืมรถเกวียนวัวแล้ว” ป้าหวังพูดอย่างขัดใจ แต่ไม่ออกไปก็ไม่ได้เพราะข้าวของหลายอย่างที่ต้องซื้อ อีกอย่างลูก ๆ ของนางก็ไม่ได้กินอะไรดี ๆ มาเป็นเดือนแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน มิติสวรรค์ 1
ฟางเหนียงพึมพำแผ่วเบา มองฟักทองที่อุดมไปด้วยวิตามิน และแร่ธาตุมากมายที่มีประโยชน์ต่อร่างกาย เช่น วิตามินเอ วิตามินบี 1 วิตามินบี 2 วิตามินบี 3 วิตามินบี 5 วิตามินบี 6 วิตามินซี วิตามินอี ธาตุฟอสฟอรัส ธาตุแคลเซียม ธาตุโพแทสเซียม ธาตุโซเดียม ธาตุแมงกานีส ธาตุเหล็กและซิงค์ ซึ่งเหมาะกับการทำให้ก้อนแป้งน้อยกลับมาร่างกายแข็งแรงรวมทั้งร่างนี้ด้วย“ตกลงเอาฟักทองแล้วกัน”เมื่อตกลงกับตัวเองได้แล้ว ฟางเหนียงจึงเดินไปหยิบมีดในบ้านหลังเล็ก ภายในมิติสวรรค์ของนาง ซึ่งได้มาจากการเอาผนึกซอมบี้แลกมา นางเอาไปล้างน้ำจนสะอาด เพราะจำไม่ได้ว่าอันไหนใช้แทงซอมบี้ไปบ้างแล้ว แต่น้ำในมิตินางสามารถชำระล้างเชื้อไวรัสพวกนั้นได้เป็นอย่างดี นางปิดบังเรื่องมิติของตัวเองมาโดยตลอด เพื่อความอยู่รอดของตนเองคนที่เปิดเผยจะได้รับความคุ้มครองอย่างดี แต่ว่านั่นหมายถึงอิสรภาพที่เหลือเพียงน้อยนิดได้หายไป และนางยังต้องตามหาบิดากับมารดา ที่อยู่ไกลจากที่ตัวเองอยู่หลายพันกิโลเมตร แต่น่าเสียดายที่ทั้งคู่ไม่อาจประคองชีวิตรอนางได้ และมันมีคนที่ชั่วร้าย มีพลังที่สามารถยึดครองอำนาจของคนที่ตัวเองฆ่าได้ นั่นทำให้ผู้ที่ปลุกพลังมิติได้ล้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน มิติสวรรค์ 2
ฟางเหรินคนเป็นพี่รีบตอบรับอย่างหนักแน่น นิทานชาวบ้านที่ตาจี้เคยเล่านั้น เคยมีเรื่องเกี่ยวกับผีปีศาจที่จะถูกจับเผาทั้งเป็นอยู่ ดวงตากลมโตมองมารดาอย่างหนักแน่น แม้มารดาตรงหน้าจะเป็นปีศาจ ตนก็จะปกป้องไม่นำพาเรื่องนี้ไปเล่าโดยเด็ดขาด “ข้าก็เช่นกันขอรับ พวกเขาจะไม่มีวันเผาแม่เด็ดขาด” ฟางหรงคนน้องรีบเอ่ยบอก ฟางเหนียงส่งยิ้มให้ทั้งคู่ “เด็กดี เก่งมากครับ หากเรามีที่นี่เราจะไม่อดตาย เราจะสามารถมีบ้าน มีเสื้อผ้าใหม่ ๆ ใส่ เพียงแต่ต้องเป็นความลับของเราสามแม่ลูก” “พวกเราสัญญาขอรับ” ทั้งคู่ตอบพร้อมเพียงกัน ด้วยสีหน้าหนักแน่นเกินกว่าเด็กสี่ขวบ ฟางเหนียงมองตามอย่างวางใจ ทั้งคู่เป็นเด็กฉลาด นางเชื่อว่าพวกเด็ก ๆ จะไม่พูดอะไรออกไป เพราะที่ผ่านมาพวกเด็ก ๆ ก็เรียนรู้อะไรมาหลายอย่าง “ดีมาก พรุ่งนี้แม่จะเข้าเมือง แต่ไม่วางใจที่จะปล่อยลูก ๆ ไว้ที่บ้าน แม่ก็เลยจะพาลูกมาอยู่ที่นี่ก่อน” “จริงหรือขอรับ พวกเราจะได้เล่นอยู่ที่นี่หรือขอรับ” ก้อนแป้งทั้งคู่เอ่ยถามอย่างตื่นเต้น พวกเขามองเห็นน้ำตกที่น่าเล่นนั่น ฟางเหนียงมองตาม ก่อนจะเอ่ยบอกอีกครั้ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน เมืองเย่วซาน 1
“ครั้งหน้ามาฝากไว้บ้านป้าก็ได้ จะได้อยู่เป็นเพื่อนหวังเปา”ฟางเหนียงยิ้มรับและกล่าวขอบคุณเสียงเบา“ขอบคุณท่านป้าหวัง”การเดินทางในวันนี้ มีป้าหวังกับป้าจางที่อยู่บ้านหลังถัดไปร่วมเดินทางด้วย ส่วนลุงหวังไม่ได้มาด้วย เพราะต้องไปถางหญ้าที่ไร่ให้นางพร้อมคนงานอีกสิบคน ซึ่งตอนเย็นนางจะกลับมาจ่ายค่าแรงให้ นางจ่ายเป็นรายวันจะได้กระตุ้นพวกเขาไปในตัวด้วย และไม่เกินหนึ่งสัปดาห์พื้นที่ก็น่าจะพร้อมเพาะปลูก นางคำนวณแล้วค่าจ้างเจ็ดวันประมาณสองพันหนึ่งร้อยอีแปะ หรือสองตำลึงเงินกับหนึ่งร้อยอีแปะฟางเหนียงเดินทางพร้อมสำรวจและจดจำเส้นทางเอาไว้ในใจ ใบหน้ามีเหงื่อและรู้สึกเหนื่อยมาก อาจเพราะร่างนี้ไม่เคยทำงานหนักและออกกำลังกายมาก่อน แต่ตลอดระยะทางนางไม่ได้ปริปากบ่นทำให้ป้าหวังกับป้าจางแปลกใจไม่น้อย ทั้งคู่มองนางอย่างเป็นห่วง เอ่ยถามเป็นระยะ จนทำให้นางยิ้มอย่างอ่อนใจ“ใกล้ถึงแล้ว อดทนอีกนิดนะ”ป้าหวังเอ่ยบอกอีกครั้ง ฟางเหนียงได้แต่ยิ้มแหย่ เพราะนางบอกมาหลายรอบแล้ว แต่เพราะนางก็หวังดีนางจึงตอบรับความหวังดีอย่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-28เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน เมืองเย่วซาน 2
“มีขอรับ ทางนี้จะมีชุดละห้าสิบอีแปะไปถึงยี่สิบตำลึงเลยขอรับ”ฟางเหนียงนิ่วหน้า มองผ้าสำเร็จที่ราคาแพงจนขนหน้าแข้งหลุดร่วง นางเลือกดูอย่างละเอียด ก่อนจะซื้อแบบชุดละหนึ่งตำลึงเงินคนละสองชุด รวมเป็นสิบสามตำลึงเงิน ซึ่งยังต้องเลือกซื้อข้าวของใช้อย่างอื่นอีกด้วย“ท่านหลงจู๊มีผ้าห่มขายด้วยหรือไม่”“ทางนี้ ๆ แม่นางเชิญมาชมก่อนขอรับ”ฟางเหนียงเดินตามไปในร้าน ซึ่งเห็นผ้าห่มหลากหลายแบบและหลายราคา และมันก็แพงกว่าชุดที่นางซื้อเสียอีก ผ้าหนานุ่มที่ยัดนุ่นอย่างดีราคาผืนละห้าตำลึงเงิน นางกัดฟันซื้อมาสามผืนด้วย เมื่อจ่ายเงินน้ำตานางแทบไหล ในวันสิ้นโลกเงินตรานั้นไร้ค่าไม่มีความหมายแต่เวลานี้นางยากไร้จนน่าสงสารตัวเอง และคงต้องหาทางหาเงินเพิ่มแล้ว มิน่าร่างเดิมไม่เคยซื้อเสื้อผ้าและผ้าห่มให้ลูกเลย เพราะมันแพงจนนางจะเป็นลมเมื่อจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว นางจึงหอบข้าวของมองหาสถานที่ร้างไร้ผู้คน สายตามองเห็นร้านขายซาลาเปาจึงเดินเข้าไปซื้อมาหกลูก ซึ่งมีไส้หมูราคาสิบอีแปะและไส้ผักและไส้เห็ดหอมราคาเจ็ดอีแปะ จ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-28เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน เมืองเย่วซาน 3
“ที่ขายได้ราคาสิบตำลึง เพราะหลงจู๊หลอกขายของปลอมใช่หรือไม่ ปิ่นปักผมตัวนี้คงไม่ใช่หยกแท้และไม่ใช่มุกแท้ หากคนอื่นรู้ว่าร้านเหมยหลันขายของปลอมจะเป็นยังไงนะ”“แม่นางอย่าใส่ร้ายคนอื่นแบบนี้ อยากไปนอนอยู่ในคุกหรือไง” ชายวัยกลางคนเริ่มไม่พอใจ ดวงตาคู่คมจึงดุดันขึ้น ฟางเหนียงยิ้มรับ“จริงหรือไม่จริง หลงจู๊รู้ดีอยู่แก่ใจดี ถ้าอยากไปร้องทุกข์ข้าก็ยินดี ชาวเมืองจะได้รู้ว่าร้านเหมยหลันขายสินค้าปลอมไร้คุณภาพ นี่ก็ยังมีชื่อร้านติดอยู่เลยนะ”ฟางเหนียงโบกปิ่นปักผมในมือ มองหลงจู๊ยิ้ม ๆ ทว่าดวงตาและจิตสังหารที่ส่งไปให้ทำให้หลงจู๊ตัวสั่นด้วยความกลัว“เอาไปสามสิบตำลึง แล้วก็ไม่ต้องมาที่นี่อีก”หลงจู๊โยนถุงเงินให้ซึ่งนางก็รับได้ทันท่วงที ดวงตาคู่งามมองคล้ายยิ้มแต่ไม่ได้ยิ้ม นางมองเงินในถุงผ้าที่ไม่มีขาดหรือเกิน แล้วเก็บไว้อย่างดี จึงได้เงยหน้ามองหลงจู๊ที่มีสีหน้าถมึงทึง“ไม่ต้องให้หลงจู๊บอก ข้าก็ไม่มาสถานที่หลอกลวงเช่นนี้หรอก และหวังว่าเจ้าเองก็จะไม่มาวุ่นวายกับข้าตามหลังเช่นกัน”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-28เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน เกิดใหม่ 1
“ท่านแม่ตื่น ๆ พวกข้าหิวแล้ว”เสียงร้องเรียกพร้อมร่างที่ถูกเขย่าทำให้ฟางเหนียงลืมตาขึ้น ทว่าดวงตาของนางมีแต่กลิ่นไอสังหาร แม้แต่เด็กน้อยที่ไร้เดียงสายังถอยหลังอย่างหวาดกลัว ดวงตาคู่งามมองก้อนแป้งน้อยอย่างฉงนสงสัย ในยุคที่สิ้นหวังเช่นนี้ไม่ควรมีเด็กน้อยในวัยนี้ นางพยายามลุกขึ้นนั่งมองสถานที่แห่งนี้อย่างไม่เข้าใจ แม้โลกจะใกล้ล่มสลายแต่ไม่ควรทรุดโทรมเช่นนี้ ฟางเหนียงหลับตาแผ่สัมผัสไปรอบรัศมีรอบตัวหนึ่งกิโลเมตร ก็ต้องประหลาดใจยิ่งกว่าเดิม เพราะเวลานี้นางไม่อาจสัมผัสเหล่าซอมบี้ได้เลยแม้แต่น้อย ที่สำคัญสถานที่แห่งนี้ราวกับไม่ใช่โลกที่ใกล้ล่มสลาย แต่เมื่อนึกไปถึงอดีตเวลานี้นางควรตายไปแล้ว เกิดใหม่ ? นั่นเป็นสิ่งที่นางพอคิดได้“ท่านแม่” เด็กน้อยก้อนแป้งเอ่ยเรียกมารดาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ‘ก้อนแป้งคู่นี้คือลูกข้า ?’ฟางเหนียงมองก้อนแป้งแฝดตรงหน้าตาไม่พริบ นางลุกขึ้นยืนเดินวนรอบร่างของก้อนแป้งน้อยอย่างฉงนสงสัย ก่อนจะหยิกแก้มอวบอ้วนของก้อนแป้งอย่างใคร่รู้ หวังว่าเรื่องราวที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ จะไม่ใช่แค่ความฝันเท่านั้น เพราะนางเองก็เบื่อที่จะฆ่าสังหารกับซอมบี้ทุกวันแล้วเช่นกัน เนื้อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน เกิดใหม่ 2
นางไม่มีไอเทมที่ทำให้มันเชื่อง แต่เพียงแค่นี้ก็มีชีวิตรอดมาหลายปี นางไม่ชอบโลกนั้นแต่ก็ไม่อยากตายจึงได้ดิ้นรนมาหลายปี จนโชคร้ายที่มาเจอกับราชาซอมบี้เข้า ไม่สิไม่นับว่าโชคร้ายเพราะตอนนี้นางได้รับชีวิตใหม่แล้วจริง ๆ นางหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างอารมณ์ดีเสียงหัวเราะของนาง ทำให้ก้อนแป้งทั้งสองมาเมี่ยงมองอย่างอยากรู้อยากเห็น สองแฝดสบตากันเมื่อเห็นมารดาหัวเราะอยู่คนเดียวกัน หรือท่านแม่จะป่วยหนักจริง ๆฟางเหนียงเหลือบมองเด็กน้อยนิดหนึ่ง ก่อนจะไล่ให้ทั้งคู่ไปนั่งรอทานข้าว จากนั้นจึงเดินไปยังเตาไฟ สำรวจมันอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรู้ว่ามันใช้งานยังไง มันไม่ยากเกินความสามารถหรอก ไม่เช่นนั้นนางจะมีชีวิตในวันสิ้นโลกมาได้ตั้งหลายปีได้อย่างไร นางหยิบวัสดุบางอย่างมาวางพร้อมหินไฟสองก้อนถูกันไปมาจนเกิดประกายไฟ จากนั้นก็เอาเศษไม้เล็ก ๆ มาใส่เมื่อเห็นไฟเริ่มติดเศษไม้แล้ว จึงหยิบท่อนไม้ใหญ่มาวาง ทุกการกระทำคล่องแคล่วราวกับมาหลายครั้งแล้วจากนั้นจึงมองข้าวของในมิติ ซึ่งมีไม่มากนัก มันเหลือแค่ผักที่กลายพันธุ์ที่กินได้เท่านั้น ผักกาดขาวหัวใหญ่ปรากฏขึ้นบนมือนาง วันนี้ผัดผักแบบง่าย ๆ ไปก่อนพร้อมทั้งเผามันหวานไปด้ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27
บทล่าสุด
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน เมืองเย่วซาน 3
“ที่ขายได้ราคาสิบตำลึง เพราะหลงจู๊หลอกขายของปลอมใช่หรือไม่ ปิ่นปักผมตัวนี้คงไม่ใช่หยกแท้และไม่ใช่มุกแท้ หากคนอื่นรู้ว่าร้านเหมยหลันขายของปลอมจะเป็นยังไงนะ”“แม่นางอย่าใส่ร้ายคนอื่นแบบนี้ อยากไปนอนอยู่ในคุกหรือไง” ชายวัยกลางคนเริ่มไม่พอใจ ดวงตาคู่คมจึงดุดันขึ้น ฟางเหนียงยิ้มรับ“จริงหรือไม่จริง หลงจู๊รู้ดีอยู่แก่ใจดี ถ้าอยากไปร้องทุกข์ข้าก็ยินดี ชาวเมืองจะได้รู้ว่าร้านเหมยหลันขายสินค้าปลอมไร้คุณภาพ นี่ก็ยังมีชื่อร้านติดอยู่เลยนะ”ฟางเหนียงโบกปิ่นปักผมในมือ มองหลงจู๊ยิ้ม ๆ ทว่าดวงตาและจิตสังหารที่ส่งไปให้ทำให้หลงจู๊ตัวสั่นด้วยความกลัว“เอาไปสามสิบตำลึง แล้วก็ไม่ต้องมาที่นี่อีก”หลงจู๊โยนถุงเงินให้ซึ่งนางก็รับได้ทันท่วงที ดวงตาคู่งามมองคล้ายยิ้มแต่ไม่ได้ยิ้ม นางมองเงินในถุงผ้าที่ไม่มีขาดหรือเกิน แล้วเก็บไว้อย่างดี จึงได้เงยหน้ามองหลงจู๊ที่มีสีหน้าถมึงทึง“ไม่ต้องให้หลงจู๊บอก ข้าก็ไม่มาสถานที่หลอกลวงเช่นนี้หรอก และหวังว่าเจ้าเองก็จะไม่มาวุ่นวายกับข้าตามหลังเช่นกัน”
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน เมืองเย่วซาน 2
“มีขอรับ ทางนี้จะมีชุดละห้าสิบอีแปะไปถึงยี่สิบตำลึงเลยขอรับ”ฟางเหนียงนิ่วหน้า มองผ้าสำเร็จที่ราคาแพงจนขนหน้าแข้งหลุดร่วง นางเลือกดูอย่างละเอียด ก่อนจะซื้อแบบชุดละหนึ่งตำลึงเงินคนละสองชุด รวมเป็นสิบสามตำลึงเงิน ซึ่งยังต้องเลือกซื้อข้าวของใช้อย่างอื่นอีกด้วย“ท่านหลงจู๊มีผ้าห่มขายด้วยหรือไม่”“ทางนี้ ๆ แม่นางเชิญมาชมก่อนขอรับ”ฟางเหนียงเดินตามไปในร้าน ซึ่งเห็นผ้าห่มหลากหลายแบบและหลายราคา และมันก็แพงกว่าชุดที่นางซื้อเสียอีก ผ้าหนานุ่มที่ยัดนุ่นอย่างดีราคาผืนละห้าตำลึงเงิน นางกัดฟันซื้อมาสามผืนด้วย เมื่อจ่ายเงินน้ำตานางแทบไหล ในวันสิ้นโลกเงินตรานั้นไร้ค่าไม่มีความหมายแต่เวลานี้นางยากไร้จนน่าสงสารตัวเอง และคงต้องหาทางหาเงินเพิ่มแล้ว มิน่าร่างเดิมไม่เคยซื้อเสื้อผ้าและผ้าห่มให้ลูกเลย เพราะมันแพงจนนางจะเป็นลมเมื่อจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว นางจึงหอบข้าวของมองหาสถานที่ร้างไร้ผู้คน สายตามองเห็นร้านขายซาลาเปาจึงเดินเข้าไปซื้อมาหกลูก ซึ่งมีไส้หมูราคาสิบอีแปะและไส้ผักและไส้เห็ดหอมราคาเจ็ดอีแปะ จ
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน เมืองเย่วซาน 1
“ครั้งหน้ามาฝากไว้บ้านป้าก็ได้ จะได้อยู่เป็นเพื่อนหวังเปา”ฟางเหนียงยิ้มรับและกล่าวขอบคุณเสียงเบา“ขอบคุณท่านป้าหวัง”การเดินทางในวันนี้ มีป้าหวังกับป้าจางที่อยู่บ้านหลังถัดไปร่วมเดินทางด้วย ส่วนลุงหวังไม่ได้มาด้วย เพราะต้องไปถางหญ้าที่ไร่ให้นางพร้อมคนงานอีกสิบคน ซึ่งตอนเย็นนางจะกลับมาจ่ายค่าแรงให้ นางจ่ายเป็นรายวันจะได้กระตุ้นพวกเขาไปในตัวด้วย และไม่เกินหนึ่งสัปดาห์พื้นที่ก็น่าจะพร้อมเพาะปลูก นางคำนวณแล้วค่าจ้างเจ็ดวันประมาณสองพันหนึ่งร้อยอีแปะ หรือสองตำลึงเงินกับหนึ่งร้อยอีแปะฟางเหนียงเดินทางพร้อมสำรวจและจดจำเส้นทางเอาไว้ในใจ ใบหน้ามีเหงื่อและรู้สึกเหนื่อยมาก อาจเพราะร่างนี้ไม่เคยทำงานหนักและออกกำลังกายมาก่อน แต่ตลอดระยะทางนางไม่ได้ปริปากบ่นทำให้ป้าหวังกับป้าจางแปลกใจไม่น้อย ทั้งคู่มองนางอย่างเป็นห่วง เอ่ยถามเป็นระยะ จนทำให้นางยิ้มอย่างอ่อนใจ“ใกล้ถึงแล้ว อดทนอีกนิดนะ”ป้าหวังเอ่ยบอกอีกครั้ง ฟางเหนียงได้แต่ยิ้มแหย่ เพราะนางบอกมาหลายรอบแล้ว แต่เพราะนางก็หวังดีนางจึงตอบรับความหวังดีอย่
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน มิติสวรรค์ 2
ฟางเหรินคนเป็นพี่รีบตอบรับอย่างหนักแน่น นิทานชาวบ้านที่ตาจี้เคยเล่านั้น เคยมีเรื่องเกี่ยวกับผีปีศาจที่จะถูกจับเผาทั้งเป็นอยู่ ดวงตากลมโตมองมารดาอย่างหนักแน่น แม้มารดาตรงหน้าจะเป็นปีศาจ ตนก็จะปกป้องไม่นำพาเรื่องนี้ไปเล่าโดยเด็ดขาด “ข้าก็เช่นกันขอรับ พวกเขาจะไม่มีวันเผาแม่เด็ดขาด” ฟางหรงคนน้องรีบเอ่ยบอก ฟางเหนียงส่งยิ้มให้ทั้งคู่ “เด็กดี เก่งมากครับ หากเรามีที่นี่เราจะไม่อดตาย เราจะสามารถมีบ้าน มีเสื้อผ้าใหม่ ๆ ใส่ เพียงแต่ต้องเป็นความลับของเราสามแม่ลูก” “พวกเราสัญญาขอรับ” ทั้งคู่ตอบพร้อมเพียงกัน ด้วยสีหน้าหนักแน่นเกินกว่าเด็กสี่ขวบ ฟางเหนียงมองตามอย่างวางใจ ทั้งคู่เป็นเด็กฉลาด นางเชื่อว่าพวกเด็ก ๆ จะไม่พูดอะไรออกไป เพราะที่ผ่านมาพวกเด็ก ๆ ก็เรียนรู้อะไรมาหลายอย่าง “ดีมาก พรุ่งนี้แม่จะเข้าเมือง แต่ไม่วางใจที่จะปล่อยลูก ๆ ไว้ที่บ้าน แม่ก็เลยจะพาลูกมาอยู่ที่นี่ก่อน” “จริงหรือขอรับ พวกเราจะได้เล่นอยู่ที่นี่หรือขอรับ” ก้อนแป้งทั้งคู่เอ่ยถามอย่างตื่นเต้น พวกเขามองเห็นน้ำตกที่น่าเล่นนั่น ฟางเหนียงมองตาม ก่อนจะเอ่ยบอกอีกครั้ง
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน มิติสวรรค์ 1
ฟางเหนียงพึมพำแผ่วเบา มองฟักทองที่อุดมไปด้วยวิตามิน และแร่ธาตุมากมายที่มีประโยชน์ต่อร่างกาย เช่น วิตามินเอ วิตามินบี 1 วิตามินบี 2 วิตามินบี 3 วิตามินบี 5 วิตามินบี 6 วิตามินซี วิตามินอี ธาตุฟอสฟอรัส ธาตุแคลเซียม ธาตุโพแทสเซียม ธาตุโซเดียม ธาตุแมงกานีส ธาตุเหล็กและซิงค์ ซึ่งเหมาะกับการทำให้ก้อนแป้งน้อยกลับมาร่างกายแข็งแรงรวมทั้งร่างนี้ด้วย“ตกลงเอาฟักทองแล้วกัน”เมื่อตกลงกับตัวเองได้แล้ว ฟางเหนียงจึงเดินไปหยิบมีดในบ้านหลังเล็ก ภายในมิติสวรรค์ของนาง ซึ่งได้มาจากการเอาผนึกซอมบี้แลกมา นางเอาไปล้างน้ำจนสะอาด เพราะจำไม่ได้ว่าอันไหนใช้แทงซอมบี้ไปบ้างแล้ว แต่น้ำในมิตินางสามารถชำระล้างเชื้อไวรัสพวกนั้นได้เป็นอย่างดี นางปิดบังเรื่องมิติของตัวเองมาโดยตลอด เพื่อความอยู่รอดของตนเองคนที่เปิดเผยจะได้รับความคุ้มครองอย่างดี แต่ว่านั่นหมายถึงอิสรภาพที่เหลือเพียงน้อยนิดได้หายไป และนางยังต้องตามหาบิดากับมารดา ที่อยู่ไกลจากที่ตัวเองอยู่หลายพันกิโลเมตร แต่น่าเสียดายที่ทั้งคู่ไม่อาจประคองชีวิตรอนางได้ และมันมีคนที่ชั่วร้าย มีพลังที่สามารถยึดครองอำนาจของคนที่ตัวเองฆ่าได้ นั่นทำให้ผู้ที่ปลุกพลังมิติได้ล้
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน มีสามีแถมมาอีกหนึ่งคน 2
เห็นทีต้องเก็บเงินส่วนหนึ่งไว้จ้างคนในหมู่บ้านมาตัดถางหญ้า และรื้อฟื้นผืนไร่ผืนนาแห่งนี้ มองดูคร่าว ๆ ประมาณสิบสองหมู่ (5 ไร่) ไม่มากมายแต่ก็เลี้ยงครอบครัวได้หนึ่งปีพอดี“กลับบ้านกันเถอะ” ฟางเหนียงเอ่ยชวนเมื่อสำรวจพื้นที่จนพอใจ ด้านหลังไร่นาจะเป็นทางไปภูเขานางมองอย่างสนใจหวังว่าที่นั่นจะมีอะไรดี ๆ แต่วันนี้คงต้องกลับบ้านไปวางแผนชีวิตครอบครัวก่อน ส่วนเรื่องที่จะไปสำรวจบนเขาคงต้องให้นางเรียนรู้ที่นี่เพิ่มขึ้นมาสักนิดเสียก่อนเมื่อกลับมาถึงบ้าน ฟางเหนียงจึงปล่อยให้เด็ก ๆ เล่นกันอยู่หน้าบ้านก่อน จากนั้นจึงไปทางบ้านป้าหวังเพื่อนบ้านที่จะเข้าเมืองในวันพรุ่งนี้ ซึ่งนางเป็นหญิงวัยกลางคนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าหยาบ ๆ ราคาถูก “เจ้ามาแล้วหรือ พอดีเลยข้าจะเอามันป่าไปให้พอดี” ฟางเหนียงมองสำรวจอย่างระวัง ก่อนจะส่งยิ้มให้“ขอบคุณป้าหวัง ข้าว่าจะถามว่าพรุ่งนี้เดินทางเวลาใด” “ยามเหม่า เหมือนเดิมนั่นแหละ ว่าแต่ครั้งนี้เราต้องเดินไป เพราะบ้านตระกูลเหอไม่ให้เรายืมรถเกวียนวัวแล้ว” ป้าหวังพูดอย่างขัดใจ แต่ไม่ออกไปก็ไม่ได้เพราะข้าวของหลายอย่างที่ต้องซื้อ อีกอย่างลูก ๆ ของนางก็ไม่ได้กินอะไรดี ๆ มาเป็นเดือนแ
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน มีสามีแถมมาอีกหนึ่งคน 1
“ไม่ใช่ ๆ แม่นางฟาง เอ่อ... คือข้ามีธุระที่อื่นต่อยังไงก็ขอตัวก่อนนะ” ตงห่าวเอ่ยบอกอย่างร้อนรน ท่าทางน่าสงสารและความจริงใจของนาง เขาก็ไม่อยากจะถือสาหรอก เพียงแต่หลายอย่างเขาไม่อาจพูดออกไปได้ เขายังเป็นสุภาพบุรุษจะให้พูดว่าร้ายสตรีได้อย่างไรฟางเหนียงมองส่งร่างสูงโปร่งที่ขับเกวียนม้าไปไกลลิบ แววตาใสซื่อเมื่อครู่กลับมาเย็นชาเช่นเดิม เห็นทีนางต้องสืบความเป็นมาของร่างนี้บ้างแล้ว ดวงตาคู่งามมองถุงเงินแล้วเปิดออกดู ซึ่งมีก้อนเงินรวมแล้วร้อยตำลึงเงิน ซึ่งค่าเงินที่นี่ต่างจากโลกเดิมมาก หนึ่งพันอีแปะเท่ากับหนึ่งตำลึงเงิน หนึ่งหมื่นตำลึงเงินเท่ากับหนึ่งตำลึงทอง หากใช้อย่างประหยัด ก็จะอยู่ได้อีกหลายเดือน แต่เมื่อมองสภาพบ้านและที่อยู่อาศัยแล้ว เงินจำนวนนี้ไม่น่าจะพอ ยังไงนางค่อยหาวิธีอีกทีแต่เรื่องสำคัญตอนนี้คือนางมีสามี! เกิดมาชาตินี้ราวกับสวรรค์จะชดเชยให้สาวขึ้นคานอย่างนาง ครั้งนี้มีทั้งสามีและยังมีก้อนแป้งคู่นี้แถมมาอีก เหอะ ๆ ไม่รู้ว่าควรจะซาบซึ้งใจดีหรือไม่ เรื่องนี้เอาไว้ก่อน เพราะก่อนอื่นนางต้องหาเสบียงมาเข้าบ้าน แต่ว่าเมืองอยู่ที่ไหนแล้วไปยังไง และเจ้าเด็กน้อยนี่ฝากไว้กับใครได้ ไม่มีค
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน เกิดใหม่ 2
นางไม่มีไอเทมที่ทำให้มันเชื่อง แต่เพียงแค่นี้ก็มีชีวิตรอดมาหลายปี นางไม่ชอบโลกนั้นแต่ก็ไม่อยากตายจึงได้ดิ้นรนมาหลายปี จนโชคร้ายที่มาเจอกับราชาซอมบี้เข้า ไม่สิไม่นับว่าโชคร้ายเพราะตอนนี้นางได้รับชีวิตใหม่แล้วจริง ๆ นางหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างอารมณ์ดีเสียงหัวเราะของนาง ทำให้ก้อนแป้งทั้งสองมาเมี่ยงมองอย่างอยากรู้อยากเห็น สองแฝดสบตากันเมื่อเห็นมารดาหัวเราะอยู่คนเดียวกัน หรือท่านแม่จะป่วยหนักจริง ๆฟางเหนียงเหลือบมองเด็กน้อยนิดหนึ่ง ก่อนจะไล่ให้ทั้งคู่ไปนั่งรอทานข้าว จากนั้นจึงเดินไปยังเตาไฟ สำรวจมันอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรู้ว่ามันใช้งานยังไง มันไม่ยากเกินความสามารถหรอก ไม่เช่นนั้นนางจะมีชีวิตในวันสิ้นโลกมาได้ตั้งหลายปีได้อย่างไร นางหยิบวัสดุบางอย่างมาวางพร้อมหินไฟสองก้อนถูกันไปมาจนเกิดประกายไฟ จากนั้นก็เอาเศษไม้เล็ก ๆ มาใส่เมื่อเห็นไฟเริ่มติดเศษไม้แล้ว จึงหยิบท่อนไม้ใหญ่มาวาง ทุกการกระทำคล่องแคล่วราวกับมาหลายครั้งแล้วจากนั้นจึงมองข้าวของในมิติ ซึ่งมีไม่มากนัก มันเหลือแค่ผักที่กลายพันธุ์ที่กินได้เท่านั้น ผักกาดขาวหัวใหญ่ปรากฏขึ้นบนมือนาง วันนี้ผัดผักแบบง่าย ๆ ไปก่อนพร้อมทั้งเผามันหวานไปด้ว
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน เกิดใหม่ 1
“ท่านแม่ตื่น ๆ พวกข้าหิวแล้ว”เสียงร้องเรียกพร้อมร่างที่ถูกเขย่าทำให้ฟางเหนียงลืมตาขึ้น ทว่าดวงตาของนางมีแต่กลิ่นไอสังหาร แม้แต่เด็กน้อยที่ไร้เดียงสายังถอยหลังอย่างหวาดกลัว ดวงตาคู่งามมองก้อนแป้งน้อยอย่างฉงนสงสัย ในยุคที่สิ้นหวังเช่นนี้ไม่ควรมีเด็กน้อยในวัยนี้ นางพยายามลุกขึ้นนั่งมองสถานที่แห่งนี้อย่างไม่เข้าใจ แม้โลกจะใกล้ล่มสลายแต่ไม่ควรทรุดโทรมเช่นนี้ ฟางเหนียงหลับตาแผ่สัมผัสไปรอบรัศมีรอบตัวหนึ่งกิโลเมตร ก็ต้องประหลาดใจยิ่งกว่าเดิม เพราะเวลานี้นางไม่อาจสัมผัสเหล่าซอมบี้ได้เลยแม้แต่น้อย ที่สำคัญสถานที่แห่งนี้ราวกับไม่ใช่โลกที่ใกล้ล่มสลาย แต่เมื่อนึกไปถึงอดีตเวลานี้นางควรตายไปแล้ว เกิดใหม่ ? นั่นเป็นสิ่งที่นางพอคิดได้“ท่านแม่” เด็กน้อยก้อนแป้งเอ่ยเรียกมารดาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ‘ก้อนแป้งคู่นี้คือลูกข้า ?’ฟางเหนียงมองก้อนแป้งแฝดตรงหน้าตาไม่พริบ นางลุกขึ้นยืนเดินวนรอบร่างของก้อนแป้งน้อยอย่างฉงนสงสัย ก่อนจะหยิกแก้มอวบอ้วนของก้อนแป้งอย่างใคร่รู้ หวังว่าเรื่องราวที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ จะไม่ใช่แค่ความฝันเท่านั้น เพราะนางเองก็เบื่อที่จะฆ่าสังหารกับซอมบี้ทุกวันแล้วเช่นกัน เนื้อน
