เข้าสู่ระบบแชร์
เมืองเย่วซาน 3
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-28 20:02:39“ที่ขายได้ราคาสิบตำลึง เพราะหลงจู๊หลอกขายของปลอมใช่หรือไม่ ปิ่นปักผมตัวนี้คงไม่ใช่หยกแท้และไม่ใช่มุกแท้ หากคนอื่นรู้ว่าร้านเหมยหลันขายของปลอมจะเป็นยังไงนะ”
“แม่นางอย่าใส่ร้ายคนอื่นแบบนี้ อยากไปนอนอยู่ในคุกหรือไง” ชายวัยกลางคนเริ่มไม่พอใจ ดวงตาคู่คมจึงดุดันขึ้น ฟางเหนียงยิ้มรับ“จริงหรือไม่จริง หลงจู๊รู้ดีอยู่แก่ใจดี ถ้าอยากไปร้องทุกข์ข้าก็ยินดี ชาวเมืองจะได้รู้ว่าร้านเหมยหลันขายสินค้าปลอมไร้คุณภาพ นี่ก็ยังมีชื่อร้านติดอยู่เลยนะ” ฟางเหนียงโบกปิ่นปักผมในมือ มองหลงจู๊ยิ้ม ๆ ทว่าดวงตาและจิตสังหารที่ส่งไปให้ทำให้หลงจู๊ตัวสั่นด้วยความกลัว“เอาไปสามสิบตำลึง แล้วก็ไม่ต้องมาที่นี่อีก” หลงจู๊โยนถุงเงินให้ซึ่งนางก็รับได้ทันท่วงที ดวงตาคู่งามมองคล้ายยิ้มแต่ไม่ได้ยิ้ม นางมองเงินในถุงผ้าที่ไม่มีขาดหรือเกิน แล้วเก็บไว้อย่างดี จึงได้เงยหน้ามองหลงจู๊ที่มีสีหน้าถมึงทึง“ไม่ต้องให้หลงจู๊บอก ข้าก็ไม่มาสถานที่หลอกลวงเช่นนี้หรอก และหวังว่าเจ้าเองก็จะไม่มาวุ่นวายกับข้าตามหลังเช่นกัน”
บทที่เกี่ยวข้อง
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน อันตรายยามวิกาล 1
การเตรียมเครื่องปรุงไม่ยากสำหรับนาง แต่จะยากในขั้นตอนการใส่ไฟ เพราะมีตอนเร่งไฟและผ่อนไฟลงซึ่งเป็นเมื่อก่อนนางจะสามารถหมุนปรับในเตาแก๊สได้ เวลานี้อุปกรณ์ทุกอย่างไม่ได้ทันสมัยทำให้ขั้นตอนยุ่งยากกว่าปกติ แต่เพื่อเด็ก ๆ นางจึงลงมือทำอย่างตั้งใจฟางเหนียงตั้งกระทะและใส่น้ำมันหมูไปเพียงเล็กน้อย ตอนนี้นางไม่มีน้ำมันงาทำให้ไม่มีกลิ่นหอมอย่างที่ควร นางทอดพอสุกทั้งสองด้าน ก่อนจะตักขึ้นมาวางพักไว้ จากนั้นจึงผัดโป๊ยกั๊ก อบเชย และพริกไทยดำ ผัดให้หอม ปรุงรสด้วยซอสหอย ซีอิ๊ว ใส่เหล้าลงไปนิดหน่อยและตามด้วยน้ำตาลทรายแดงซึ่งราคาแพงจนนางปวดใจ แต่เพื่อเจ้าก้อนแป้งที่น่ารัก นางจึงซื้อมาจนครบ เมื่อกลิ่นหอมอบอวลแล้วจึงเติมน้ำเปล่าซึ่งน้ำส่วนนี้นางเอามาจากในมิติสวรรค์เพื่อให้เด็ก ๆ ร่างกายแข็งแรงไม่เจ็บป่วยโดยง่ายจากนั้นก็ใส่หมูสามชั้นลงไป ตุ๋นอยู่หนึ่งชั่วยาม กลิ่นหอมของหมูตุ๋นน้ำแดงอบอวลไปทั่วบ้านหลังเล็ก ๆ ทำให้เจ้าก้อนแป้งน้อยโผล่ศีรษะเข้ามาในครัวพร้อมมองมารดาที่หันหลังทำอาหารอยู่อย่างอยากรู้อยากเห็น พวกเขาเผลอกลืนน้ำลายไปหลายอึก หอมเหลือเกิน...“ท่านแม่หอม&rdquo
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-01เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน อันตรายยามวิกาล 2
ฟางเหนียงมองทั้งคู่ด้วยหัวใจอบอุ่น ไม่คิดว่านางจะได้ชีวิตใหม่ที่เงียบสงบเช่นนี้ มอบเจ้าก้อนแป้งแฝดให้ยังไม่พอยังมีสามีแถมมาด้วยอีกหนึ่ง ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร แต่นางก็อยากให้ครอบครัวนี้อบอุ่นตลอดไปเมื่อกินข้าวเย็นเรียบร้อยแล้ว ฟางเหนียงก็ได้มาเปลี่ยนผ้าห่มผืนใหม่ เด็ก ๆ พากันตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ต่างนอนกลิ้งเล่นบนที่นอนกันอย่างสนุก แต่เพียงไม่นานทั้งคู่ก็หลับไปอาจเพราะวันนี้พวกเขาเจอเหตุการณ์ตื่นเต้นดีใจหลายอย่าง จึงทำให้หมดเรี่ยวแรง นางห่มผ้าให้เจ้าก้อนแป้งทั้งคู่เรียบร้อยแล้ว จึงได้มาเริ่มอ่านประวัติศาสตร์ที่ซื้อมา นางไม่อยากเป็นคนโง่ที่ไม่รู้อะไรเลยทว่าเมื่ออ่านก็ยิ่งน่าสนใจ โลกนี้คล้าย ๆ กับประเทศจีนสมัยยุคโบราณ มีหลายแคว้นด้วยกันและปกครองด้วยฮ่องเต้ มีบัณฑิตที่สอบจอหงวน มีทหารหลายขั้นตั้งแต่ตำแหน่งเล็ก ๆ ไปจนกระทั่งแม่ทัพ นางไม่แน่ใจว่าสามีร่างนี้อยู่ขั้นไหน แต่ดูจากเงินเดือนที่ส่งมาคงเป็นเพียงทหารตำแหน่งเล็ก ๆ เท่านั้นยิ่งอ่านก็ยิ่งมีข้อสงสัยมากมาย แต่ก็พอทำให้รู้คร่าว ๆ ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน และต้องใช้ชีวิตอย่างไรต่อไป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-01เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน อันตรายยามวิกาล 3
“ป้าหวังโจรขึ้นบ้านข้า”ฟางเหนียงร้องบอกป้าหวังอย่างตื่นตระหนก ท่าทางนางแสดงอย่างสมบทบาท เพียงไม่นานก็มีบ้านป้าจาง และอีกหลายคนตามมาด้วย“พวกเจ้าไม่เป็นอะไรกันใช่หรือไม่” ป้าหวังถามอย่างเป็นห่วง เดินเข้ามาสำรวจดูทั้งคู่ ก่อนจะชะงักเมื่อสายตาไปเห็นชายฉกรรจ์สามคน ที่ถูกมัดติดกันอยู่ทางเข้าประตู“นั่นโจรหรือ” ป้าหวังเอ่ยถามอย่างตกใจ ทำให้ลุงหวังหวังกับผู้ชายอีกสองคนเดินเข้ามาดู ก่อนจะพูดขึ้นอย่างตกใจ“นั่นมันพวกหานโจวนี่”ทันทีที่ได้ยิน คนที่มามุงดูต่างก็ทำหน้าตกใจยิ่งกว่าเดิม ทุกสายตาจับจ้องมายังฟางเหนียงเป็นทางเดียว กลุ่มพรรคพวก หานโจวนั้นเป็นอันธพาลในหมู่บ้าน และยังชอบข่มแหงสตรี ทว่าเสื้อผ้าที่นางสวมใส่ยังอยู่เรียบร้อย เผ้าผมไม่ได้กระเซอะกระเซิงอย่างที่ควรเป็น ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ก็มีคนฉลาดขึ้นมาหันไปถามอย่างสนใจ“ทำไมพวกเขาสลบแบบนั้น”ฟางเหนียงมองชายหนุ่มคนหนึ่งที่ตั้งคำถาม ร่างสูงใส่ชุดสีขาวที่ซักจนซีด นางจำได้ว่าเป็นคนงานที่มาช่วยนางบุกเบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-01เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน ชิ้นส่วนของจิ๊กซอว์ 1
นางวางแผนจะขึ้นไปสำรวจบนเขา ซึ่งต้องผ่านผืนนาของนางด้วยเช่นกัน นางจะได้ดูความคืบหน้าของผืนนาไปด้วยฟางเหนียงนำขาหมูออกจากในมิติสวรรค์มาล้างน้ำให้สะอาดก่อนจะเริ่มเตรียมส่วนผสมอื่น ๆ ซึ่งเหมือนกันการทำหมูสามชั้นน้ำแดง แค่เปลี่ยนส่วนเนื้อของหมูเท่านั้น ระหว่างนั้นก็หุงข้าวสวยร้อน ๆ หนึ่งหม้อจากนั้นจึงเริ่มลงมือทำขาหมูตุ๋นน้ำแดงก่อนหมูผัดพริกหวาน เนื่องจากการตุ๋นหมูต้องใช้เวลาทำนานกว่าปกตินางตุ๋นขาหมูนานกว่าหนึ่งชั่วยาม จนได้เนื้อหมูที่อ่อนนุ่มกลิ่นหอมและสามารถละลายในปากได้ ระหว่างรอขาหมูสุกนั้นข้าวสวยร้อน ๆ ก็สุกพอดีนางยกหม้อข้าวออกมาพักไว้และเริ่มทำหมูผัดพริกหวาน เด็ก ๆ ไม่เลือกทานเพราะความอดอยากทำให้ไม่ปฏิเสธการกินผัก แม้จะไม่ชอบแต่ก็ทำให้อิ่มท้องแต่ต่อไปนางจะทำแต่ของอร่อยและมีประโยชน์ให้เด็ก ๆ ได้กินทุกมื้อ หมูผัดพริกหวานทำเพียงครู่เดียวเท่านั้นจากนั้นจึงเริ่มทำเสี่ยวหลงเปาไส้หมูแดง ให้เด็ก ๆ ไว้กินเล่นระหว่างวัน กลิ่นหอมของอาหารอบอวลไปทั่วห้องครัวเล็ก ๆแม้ข้าวของจะมีไม่มากแต่ก็ถูกทำความสะอาดอย่างดี หากมีเงินนางจะซื้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-02เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน ชิ้นส่วนของจิ๊กซอว์ 2
“เจ้าไม่เป็นอะไรจริง ๆ นะ”ซูเม่ยเอ่ยถามบุตรสาวอย่างเป็นห่วง คนตรงหน้าเหมือนบุตรสาวของนางขณะเดียวกันท่าทางนิ่งเงียบก็ทำให้นางไม่คุ้นเคย“ท่านแม่ข้าไม่เป็นไร เพียงแต่หลายวันก่อนข้าลื่นล้ม ตื่นมาอีกทีความทรงจำข้าก็หายไปเจ้าค่ะ”ฟางเหนียงเอ่ยบอกเสียงเบา และพยายามสังเกตสีหน้าท่าทางของมารดาเจ้าของร่าง หวังว่าไม่ถูกจับได้ว่าตนเองไม่ใช่ฟางเหนียงคนเดิมแล้ว แต่เป็นวิญญาณจากโลกอื่นมาสิงสู่เท่านั้น“อะไรนะ! เจ้าจำอะไรไม่ได้เลยหรือ แล้วข้าล่ะ”ซูเม่ยเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก ลูบหัวลูบตัวบุตรสาวอย่างตกอกตกใจ ใบหน้าของนางจึงซีดเผือดไปเล็กน้อย“ข้าจำได้ว่าท่านเป็นมารดาข้า แต่ข้าจดจำเรื่องอื่น ๆ ไม่ได้เจ้าค่ะ”ฟางเหนียงโกหกอย่างแนบเนียน สีหน้านางเศร้าสลดและรู้สึกผิด ส่วนชื่อของมารดานั้นไว้ค่อยถามเจ้าก้อนแป้งเอาภายหลัง“เฮ้อ ไม่รู้ว่าเจ้าเป็นแบบนี้ดีหรือไม่ดี แต่ช่างเถอะยังไงเจ้าไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว” ซูเม่ยพูดขึ้นมองสำรวจบุตรสาวที่ดูต่างจากเดิม แต่กลับดูเป็นผู้ใหญ่มาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-02เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน ชิ้นส่วนของจิ๊กซอว์ 3
“ข้าพอเข้าใจแล้วเจ้าค่ะท่านแม่”“มีอะไรไม่เข้าใจก็ถามข้าได้ เดี๋ยวข้าต้องกลับก่อน เจ้าก็ดูแลตัวเองกับเจ้าก้อนแป้งดี ๆ แล้วกัน หากเจ้าไม่โกรธพี่สาวเจ้าก็กลับบ้านบ้างก็ได้”ซูเม่ยเอ่ยบอกและมีสีหน้าลังเลเล็กน้อย เมื่อพูดถึงลูกสาวอีกคนที่ทะเลาะกันเพราะบุรุษคนเดียว และตอนนี้ก็มาเป็นลูกเขยของนางแล้ว แต่โชคดีตรงที่ฮุ่ยหมิงไม่ใช่บุตรชายคนโตของบ้าน ทำให้ไม่ได้โดนเกณฑ์ทหารไปด้วย แต่นั่นยิ่งทำให้ฟางเหนียงบุตรสาวคนเล็กของนางอิจฉาและโกรธแค้นผู้เป็นพี่สาว“เจ้าค่ะท่านแม่”ฟางเหนียงตอบรับ แล้วส่งมารดากลับหมู่บ้านเย่วซี ซึ่งห่างจากหมู่บ้านนี้สี่ลี้ใช้เวลาเดินทางสองเค่อ สำหรับคนที่เดินทางจนคุ้นเคยจึงไม่ไกลมากนัก ฟางเหนียงมองฟ้าเวลานี้จะเข้ายามอู่ อยู่แล้ว จะขึ้นเขาก็คงไม่ทันได้สำรวจอะไร นางจึงตัดสินใจไปดูแค่ผืนไร่ผืนนาที่กำลังถูกบุกเบิกเท่านั้น“เด็ก ๆ ไปที่นากันเถอะ พรุ่งนี้ค่อยขึ้นเขา”ก้อนแป้งน้อยทั้งคู่ต่างลุกขึ้นวิ่งมาหานาง จากนั้นก็แบกตะกร้าสานใบเล็กไว้บนหลังคนละใบฟางเหนียง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-02เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน ความทรงจำของร่างเดิม 1
มื้อกลางวันนี้ฟางเหนียงผ่าแตงโมให้เด็ก ๆ กินด้วย ปาก เล็ก ๆ เปื้อนสีแดงของน้ำแตงโม ทั้งคู่กินไปและพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น เพราะไม่เคยกินอะไรแบบนี้มาก่อน นางสอนให้เด็ก ๆ เอาเมล็ดแตงโมออก แม้บางคนจะกินเมล็ดได้แต่ยุคสมัยนี้หมอนั้นไม่ได้หาง่ายนัก นางกลัวว่าทั้งคู่จะเป็นไส้ติ่งเพราะฉะนั้นป้องกันไว้ก่อนดีที่สุด นางเป็นเพียงทหารหญิงไม่ใช่แพทย์ทหารทำได้แค่ปฐมพยาบาลเบื้องต้นเท่านั้น แต่ว่าให้เด็ก ๆ เก็บเมล็ดแตงโมเอาไว้นางจะตากแดดแล้วนำมาคั่วให้ เด็ก ๆ ทานเล่นได้เมื่อเจ้าก้อนแป้งน้อยกินจนอิ่มหนำสำราญ ก็พากันนอนเล่นใต้ต้นไม้ รอปลามาติดเบ็ด ซึ่งฟางเหนียงส่งพลังจิตแผ่ออกไปสำรวจเป็นระยะ พลังจิตของนางกล้าแกร่ง แม้กระทั่งเกิดใหม่ก็ยังตามติดนางมาด้วย ซึ่งถือว่าเป็นความโชคดีของนาง เพียงไม่นานนางก็สามารถจับปลาเฉาฮื้อได้หลายตัว นางนำถังไม้ออกมาใส่ปลาเหล่านั้นเมื่อเห็นว่าได้เยอะพอควรแล้ว จึงเก็บปลาเข้าไปในมิติ บางส่วนนางก็โยนลงไปในบ่อน้ำตกภายในมิติด้วย เผื่อวันข้างหน้านางจะได้ไม่ต้องออกมาหาปลา ยิ่งจะเข้าฤดูหนาวแล้วยิ่งยากลำบาก“เย็นนี้ท่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-03เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน ความทรงจำของร่างเดิม 2
ฟางเหนียงก่อไฟอีกเตาและเริ่มทำปลานึ่งทันที นางใส่ปลาไว้ภาชนะที่เตรียมไว้ก่อนจะคนผสมซีอิ๊วขาว น้ำมันเล็กน้อย เหล้าจีน น้ำตาลทรายแดง และน้ำร้อนเข้าด้วยกัน ตักราดลงบนตัวปลา วางเห็ดหอม ขิงซอย และพริกชี้ฟ้าแดงด้านบนตัวปลา ให้ทั่ว แต่ส่วนนี้นางใช้ไปนิดเดียวกลัวว่าเด็กจะกินเผ็ดไม่ได้นางจะค่อย ๆ ปรับเพิ่มพริกลงไปในครั้งหน้าแต่ตอนนี้ต้องให้กระเพาะของเด็ก ๆ คุ้นเคยกับรสชาติเช่นนี้ก่อน เมื่อโรยทุกอย่างเสร็จแล้วจึงนำใส่ลงในชุดนึ่งที่มีน้ำเดือด นึ่งใช้ไฟแรงมากขึ้นนางเพิ่มฟืนลงอีก นานประมาณสองเค่อก็มีกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วบ้านหลังเล็ก ๆ จากนั้นจึงลงมือทำต้มซุปปลาต่อซึ่งใช้เวลาไม่นานมากนักฟางเหนียงใช้เวลาทำอาหารเพียงแค่ครึ่งชั่วยามก็ทำอาหารเสร็จเรียบร้อยทุกอย่าง นางยกอาหารมาวางไว้ตรงที่นั่งกินข้าว เด็ก ๆ เองก็ช่วยยกชามและถ้วยเล็ก ฟางเหนียงตักข้าวให้เจ้าก้อนแป้งที่ยกยิ้มหน้าบานมองอาหารตรงหน้าจนน้ำลายแทบหกนางตักน้ำซุปปลาใส่ถ้วยเล็กให้คนละใบ เด็ก ๆ นั่งยกน้ำซุปปลาในถ้วยเล็ก ๆ ของตัวเองจนอิ่ม เวลานี้พวกนางยังพากันนั่งบนพื้นกินข้าว คงต้องคิดหาทางหาเงินเพิ่ม และส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-03
บทล่าสุด
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน ตอนพิเศษ ความในใจของฟางเหริน
ตอนพิเศษ ความในใจของฟางเหริน ตั้งแต่วันนั้นที่มารดาตื่นขึ้นมา ฟางเหรินรู้ว่าท่านแม่ของเขาไม่เหมือนเดิม เปลี่ยนไปแทบไม่ใช่คนที่เขาเคยรู้จักแต่ถึงกระนั้นเขากลับเห็นแก่ตัว อยากให้มารดาเป็นคนนี้ตลอดไป แรก ๆ เขายังหวาดระแวง ทว่าความอ่อนโยนที่มอบให้ทำให้เขาพ่ายแพ้ แม้อายุยังน้อย แต่เพราะต้องช่วยเหลือตัวเองกับน้องชายมาหลายปี ทำให้รู้ความมากกว่าเด็กคนอื่น บ้างครั้งเขายังอิจฉาเสี่ยวเปาที่มีมารดาที่ดี มีอาหารให้อิ่มทุกมื้อ ไม่ถูกดุด่าและไม่ลงมือทำร้ายเมื่อไม่ได้ดั่งใจ ทว่าตั้งแต่มารดาคนนี้ฟื้นขึ้นมา พวกเขาก็ไม่ถูกดุด่าอีกเลย มีข้าวกินทุกมื้อและยังอร่อยจนน้ำตาแทบไหล เขาไม่เคยได้กินอาหารอร่อยเช่นนี้มาก่อนเลย มีเสื้อผ้าใหม่ ๆ สวมใส่ มีผ้าห่มผืนหนาได้ห่ม พวกเขาไม่ต้องทนเหน็บหนาวอีกแล้วฟางหรงเองก็เช่นกัน แม้พวกเขาจะรู้สึกว่ามารดาคนนี้ไม่ใช่มารดาคนนั้น แต่ก็ไม่เคยปริปากถามและยอมรับอย่างเงียบ ๆ อาจเพราะพวกเขาเห็นแก่ตัวเกินไป ที่จะเอ่ยถามถึงมารดาคนนั้น และที่ทำให้เขารู้สึกเหลือเชื่อ มารดาคนนี้เหมือนเทพจากสวรรค์ที่ลงมาประทานความรัก ความห่วงใยให้พวกเขา นางมีมิติสวรรค์ที่มีอาหารการกินครบพร้อม ต่อให้ต
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน ตอนพิเศษ ชีวิตที่ไร้ความหวัง
ฟางเหนียงไม่รู้ว่าตนเองจะมีชีวิตไปได้อีกนานเท่าไหร่ เธอมองความสิ้นหวังขอมนุษย์ชาติที่ยังมีชีวิตหลงเหลืออยู่ เธอต่อสู้และปกป้องตัวเองมานานนับสิบปี ตั้งแต่วันนั้น วันที่ภัยพิบัติมาเยือน มนุษย์ตายตกกลายเป็นซอมบี้ที่กัดกินมนุษย์ที่ยังมีเลือดเนื้อ พวกมันไม่มีความรู้สึก และยังสามารถเคลื่อนไหวได้แม้ว่าแขนขาของมันจะขาดแล้วก็ตาม จุดอ่อนของมันมีเพียงแค่ตัดศีรษะเท่านั้น และในศีรษะของพวกมันมีผนึกที่สามารถช่วยให้ผู้มีพลังพิเศษแข็งแกร่งขึ้น ในโลกนี้ตอนนี้มีเพียงผู้ที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะมีชีวิตรอด และคงต้องขอบคุณตัวเองที่ตัดสินใจเดินเส้นทางทหารถึงทำให้เธออึดและอดทนได้มากเช่นนี้ ก๊อก ๆ ๆ “ฟางเหนียง” เสียงเรียกพร้อมร่างสูงของฟางอวี้เฉิงเปิดประตูเดินเข้ามาหาเธอด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ชายหนุ่มมาพร้อมรถลากมีผ้าคลุมไว้จนมิดชิด เมื่อเข้ามาแล้วจึงปิดประตูตามหลัง ฟางเหนียงเงยหน้าจากการทำความสะอาดอาวุธในมือมองญาติผู้พี่ซึ่งเป็นญาติที่หลงเหลือเพียงคนเดียว ใบหน้าไม่ได้อ่อนเยาว์เช่นกาลก่อนแล้ว เวลานี้มีริ้วรอยที่หางตาเพิ่มขึ้นมาก “มีอะไรหรือเปล่าคะ” ฟางเหนียงเอ่ยถามอย่างแปลกใจ เพราะตั้งแต่ฟางอวี้เฉิงหมด
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน ตอนพิเศษ บุตรสาวคนเดียวของบ้าน 2
“เพียงแค่ปล่อยวางอดีต เริ่มต้นชีวิตใหม่เราก็มีความสุขในสิ่งที่เรามีแล้ว เจ้าว่าจริงหรือไม่บุตรสาวข้า” รอยยิ้มอ่อนโยนและคำพูดที่แสนอบอุ่นนั้น ทำให้ฟางเซียนครุ่นคิดตามและส่งยิ้มให้มารดาอย่างเต็มใจ “ข้าเข้าใจแล้วท่านแม่ ขอบคุณเจ้าค่ะ” ฟางเหนียงกอดร่างอวบอ้วนของเด็กน้อยที่กินเก่งแข่งกับพี่ชายไว้ในอ้อมกอด นางรู้สึกดีใจที่คนในอ้อมกอดเข้าใจอะไรง่าย ๆ เช่นนี้ นางไม่จำเป็นต้องบีบคั้นเรื่องในอดีต หากไม่ใช่เรื่องที่ดีก็อยากให้เจ้าตัวลืมไปเสียเถอะ “ท่านแม่ความจริงข้าเคยเป็นหมอปีศาจ ผู้คนเกียจชังข้ามากมาย โลกนั้นเพียงแค่ต้องการของวิเศษของข้า ต่างตามล่าแย่งชิงมันไปจากข้า พวกมันต่างร่วมมือกันจนสามารถสังหารข้าได้ แต่พวกมันไม่มีทางได้ของวิเศษจากข้าไปได้เจ้าค่ะ” ฟางเซียนเอ่ยบอก ในน้ำเสียงของนางยังคงความแค้นเอาไว้ แต่นางรู้ว่าโลกนี้ไม่ใช่โลกเดียวที่นางจากมา มารดานางพูดถูก เพียงแค่นางปล่อยวางนางก็มีความสุข ทันใดนั้นปรากฏร่มสีแดงบนมือเล็ก มันมีกลิ่นอายที่เย็นเยือกราวกับว่ามันได้ดื่มโลหิตมามากเพียงใด “นี่คืออาวุธวิเศษเจ้าค่ะ มันสามารถเปลี่ยนเป็นสิ่งที่ข้าต้องการได้ ข้าเรียกสิ่งนี้ว่าหนิงเฟิ่งหวังว่าพ
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน ตอนพิเศษ บุตรสาวคนเดียวของบ้าน 1
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และแล้วฟางเหนียงก็ได้มาอยู่ที่นี่ยาวนานถึงหกปี นางมีบุตรสาวเพิ่มมาอีกหนึ่งคนนามว่าฟางเซียนที่แปลว่านางฟ้าผู้มีกลิ่นหอม และด้วยความที่นางคลอดลูกคนนี้ยากทำให้ไม่กล้ามีเพิ่มอีก ซึ่งฟางเหยียนอวี้ก็เห็นด้วยเพราะสงสารภรรยา ฟางเหนียงไม่รู้ว่าร่างเดิมผ่านการคลอดบุตรแฝดมาได้อย่างไร แต่สามีนางบอกว่าฝาแฝดคลอดมานั้นตัวเล็กมากทำให้คลอดง่าย ไม่เหมือนบุตรสาวของพวกเขาที่ขาวอวบอ้วนมาตั้งแต่แรกเกิด น้ำหนักหกชั่งนิด ๆ ทำให้คลอดยากแม้นางเป็นทหารที่ผ่านการบาดเจ็บมานักต่อนัก แต่เมื่อมาเจอการคลอดลูกทำให้นางเข็ดขยาดไปเลยทีเดียว โชคดีที่ฟางเซียนของนางเป็นเด็กดีและรู้ความ แต่เพราะความรู้ความของนางทำให้นางกังวลและแอบสังเกตอยู่บ่อยครั้งจนกระทั่งแน่ใจว่า บุตรสาวของนางเป็นเด็กพิเศษกว่าคนอื่น นั่นคือนางจำอดีตชาติของนางได้ แม้พยายามปกปิดได้มิดชิดจนบิดาและพี่ชายไม่ได้สงสัย แต่นางผู้เป็นมารดาที่ใกล้ชิดตลอดเวลา และยังผ่านเรื่องอัศจรรย์เช่นนี้มาก่อน ทำให้รู้ได้ทันที แต่ไม่ว่าเมื่อก่อนฟางเซียนจะเป็นใคร แต่ตอนนี้เจ้าตัวน้อยตรงหน้านางเวลานี้ก็คือบุตรสาวของนาง “อ่านจบแล้วหรือ” ฟางเหนียงเอ่ยถา
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน บทส่งท้าย ชีวิตคู่ที่สมบูรณ์ 3
ฟางเหยียนอวี้พาภรรยาสาวมานั่งบนเตียงนอน แล้วลูบหน้าท้องที่นูนออกมาอย่างแผ่วเบาพร้อมน้ำเสียงตำหนิลูกในท้องไปด้วย เขาไม่รู้ว่าเมื่อก่อนฟางเหนียงคนเดิมเป็นเช่นไร แต่สิ่งที่จำได้มีแต่น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของนางเท่านั้น คำพูดนั้นทำให้ฟางเหนียงรู้สึกเก้อเขินเล็กน้อย ความอ่อนโยนที่ฟางเหยียนอวี้มอบให้ทำหัวใจอบอุ่น ใบหน้างามระบายยิ้มเบาบาง บ่งความสุขของนางและอารมณ์ตอนนี้นางดีมาก ๆ ที่เห็นนางน้ำตาไหลไม่ใช่อารมณ์อ่อนไหวอะไร แค่อาเจียนจนเหนื่อยและน้ำตาไหลมาเองเท่านั้น “เจ้านอนพักก่อนเดี๋ยวพี่ไปทำอาหารเย็น” ฟางเหยียนอวี้ลูบศีรษะภรรยาสาวอย่างรักใคร่ ช่วงนี้เขาไม่อนุญาตให้นางเข้ามิติสวรรค์ เนื่องจากกลัวว่านางจะเป็นลมอยู่คนเดียวที่นั่น เพราะพวกเขาไม่สามารถรับรู้หรือเข้าไปได้หากฟางเหนียงไม่พาเข้าไป ฟางเหนียงมองตามร่างสูงแล้วรู้สึกว่าตัวเองโชคดี นางเคยใช้ชีวิตที่พึ่งพาแค่ตัวเอง เวลานี้กลับมีคนให้นางพึ่งพาได้ แม้นางไม่ได้อ่อนแอแต่การได้รับการดูแล ก็ทำให้หัวใจมีความสุขได้เช่นกัน นางยกมือลูบท้องแผ่วเบาเวลานี้มีสายใยเพิ่มอีกหนึ่งครอบครัวของนางก็ครบสมบูรณ์แบบ ฟางเหนียงไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีชีวิตที่ดีเช่น
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน บทส่งท้าย ชีวิตคู่ที่สมบูรณ์ 2
“ไม่ได้ เจ้าอยู่บ้านเถอะ ตอนนี้เจ้ากำลังตั้งครรภ์ ข้ายังมีลูกชายช่วย” ฟางเหยียนอวี้ตอบปฏิเสธพร้อมลูบศีรษะนางอย่างรักใคร่ เขารู้ว่านางค่อนข้างเบื่อที่จะอยู่นิ่ง ๆ แต่เขาก็อดที่จะห่วงใยไม่ได้ ยิ่งช่วงหลัง ๆ มานี่นางแพ้ท้องเกือบทุกวันจนอดที่จะสงสารไม่ได้ ถ้าเป็นไปได้เขาก็อยากจะแพ้ทองแทนเอง ภรรยาเขาจะได้ไม่ต้องเหนื่อยและอ่อนเพลียเช่นนี้ “ข้าแค่ตามไปดูเฉย ๆ เจ้าค่ะ ไม่ได้ลงไปช่วยท่านเสียหน่อย” ฟางเหนียงหน้ามุ่ยเมื่อถูกลูบหัวเหมือนเด็ก ๆ ก่อนจะประท้วงเบา ๆ ตอนนี้นางถูกตามใจจนจะเสียคนอยู่แล้ว ทว่าหัวใจนางกลับรู้สึกอบอุ่นความสุขเอ่อล้นภายในใจ จนต้องเผลอยิ้มออกมาเบาบาง “เด็กดีอย่าดื้อนะ นอนพักมาก ๆ เดี๋ยวพี่จะรีบกลับมา” ฟางเหนียงหน้าร้อนผ่าวเมื่อได้ยินคำพูดของสามี อีกทั้งมือหนาที่ลูบหัวนางเหมือนเด็กนั่นอีก นางได้แต่ถอนหายใจอย่างจนใจ นางแพ้คำพูดอ่อนโยนของฟางเหยียนอวี้เช่นนี้และเขาก็จับจุดได้แล้วนางจะเอาอะไรไปสู้เขา “ดูแลลูก ๆ ด้วยเจ้าค่ะ” ฟางเหนียงเอ่ยบอกอย่างยอมแพ้ ดวงตาคู่คมมองนางจนรู้สึกเก้อเขินจนนางต้องดันหลังอีกฝ่ายเอาไว้ ให้ออกจากบ้าน “ไปได้แล้วเจ้าค่ะ ลูก ๆ รออยู่” ฟางเหยียนอวี้ยกย
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน บทส่งท้าย ชีวิตคู่ที่สมบูรณ์ 1
“อร่อยมากเจ้าค่ะ” เด็กหญิงสองคนพูดออกมาพร้อมกัน ขณะที่ตักปีกไก่น้ำแดงเข้าปาก ฟางเหนียงมองดูเด็กสองคนอย่างเอ็นดู นางเองก็อยากมีลูกสาวกับเขาบ้างแต่หลายเดือนมานี้ยังไม่มีวี่แวว หรือว่านางจะไม่สามารถมีลูกสาวเพิ่มได้อีก “ท่านแม่ ท่านกินบ้างขอรับ” ฟางเหนียงก้มมองดูเจ้าก้อนแป้งน้อยทั้งคู่แล้วยิ้มอ่อนโยน หากไม่มีก็ไม่เป็นไร แค่พวกเขาสองคนนางก็มีความสุขแล้ว แต่หากมีเพิ่มก็นับว่าดีมาก ๆ “พวกเจ้าก็กินเยอะ ๆ” ฟางเหนียงบอกพร้อมคีบปีกไก่น้ำแดงให้ทั้งคู่บ้าง ก่อนจะพากันกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย ตอนนี้พวกเขาแยกโต๊ะกัน เนื่องจากผู้ชายยังดื่มเหล่าไม่เหมาะให้เด็ก ๆ ไปนั่งด้วย แต่หลังจากกินข้าวจนอิ่มแล้วจึงให้เด็ก ๆ ออกไปเล่นข้างนอก ส่วนนางก็อยู่พูดคุยกับมารดา พี่สาวและพี่สะใภ้ใหญ่เพื่อสร้างความสัมพันธ์ให้มากขึ้น เวลานี้นางมีครอบครัวไม่ได้โดดเดี่ยวแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวกับการผูกมิตรอีก เสียงหัวเราะของพวกผู้ชายดังแว่วมาเป็นระยะ พร้อมเสียงหยอกล้อกันอย่างสนุก หนึ่งในนั้นคือหยอกล้อเรื่องที่อยากให้นางมีบุตรเพิ่มอีกหลาย ๆ คน ฟางเหนียงสังเกตสีหน้าคนตอบไปด้วย ก่อนจะก้มหน้าต่ำปกปิดสายตาของตนเองเอาไว้
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน ฝึกปราณปกป้องครอบครัว 3
ขณะที่พวกเขาอยู่ในวิมานรัก สองฝาแฝดที่เหนื่อยจากการฝึกได้แต่หยุดมองหน้ากันเงียบ ๆ ท่านพ่อพาท่านแม่เข้าบ้านอีกแล้ว หลายครั้งแล้วไม่เห็นมีน้องสาวน้องชายตัวน้อย ๆ มาให้พวกเขาเสียที ทว่าไม่ใช่แค่สองแฝดที่รู้อึดอัดหัวใจ องครักษ์เงาที่ถูกส่งมาอารักขาก็ได้แต่กินอาหารหมา สำหรับคนโสดอย่างอัดอั้นตันใจไม่แพ้กัน ไหนศัตรู? นี่ส่งพวกเขามาดูพวกเขาแสดงความรักกันต่างหากเล่า! วันรุ่งขึ้นฟางเหนียงได้เตรียมอาหารและผักผลไม้ใส่รถเกวียนม้า วันนี้นางตั้งใจจะไปเยี่ยมบ้านมารดา และอยากให้พี่สาวของร่างนี้ลืมความรู้สึกผิดในใจเสียที และหลายเดือนมานี้นางยุ่งวุ่นวายเลยไม่ได้ไปเยี่ยมนานมากแล้ว ตั้งแต่ครั้งก่อนที่ให้เงินไปสร้างบ้าน นางไม่ได้ไปช่วยงานเพราะมีหลายอย่างที่ต้องจัดการ เพราะตอนนั้นนางก็พึ่งมาอยู่ที่นี่ ความทรงจำและการปรับสภาพยังไม่คุ้นเคยมากนัก วันนี้เด็ก ๆ ดูจะตื่นเต้นมาก พวกเขาเตรียมของเล่นและของฝากไปให้ญาติผู้พี่ทางบ้านนั้นด้วย แต่คนที่ใบหน้าเคร่งขรึมกลับเป็นฟางเหยียนอวี้ ที่เหมือนไม่อยากให้นางกลับบ้านเดิมเท่าไหร่นัก “ท่านพี่ไม่อยากไปด้วยรอข้าอยู่ที่นี่ก็ได้นะเจ้าค่ะ” “ไม่! พี่จะไปด้วย” คำตอบหนักแน่นท
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน ฝึกปราณปกป้องครอบครัว 2
“ข้าก็รออยู่เหมือนกันเจ้าค่ะ” ฟางเหนียงเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ทุกคนที่มาซักผ้าต่างพูดคุยหยอกล้ออย่างสนุกสนานเมื่อมีคนรัก ก็ต้องมีคนอิจฉาริษยาเป็นเรื่องธรรมดา “ว่าแต่เจ้าจะขึ้นเขาอีกหรือไม่ ตอนนี้รวยแล้วนี่ เงินปลดประจำการของเหยียนอวี้คงได้มากกระมัง” ลู่ชิงภรรยาของลู่หลิ่งที่เสียชีวิตเพราะโดนสัตว์ร้ายฆ่าตาย เอ่ยถามอย่างประชดประชัน ดวงตาของนางมีแต่ความริษยาและโกรธแค้นแม้จะรู้ว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฟางเหนียง แต่หากไม่ใช่นางเป็นคนปล่อยข่าวเรื่องสมุนไพร ทุกอย่างก็คงไม่ลงเอ่ยเช่นนี้ “ลู่ชิงเจ้าพูดอย่างนั้นก็ไม่ถูก เงินของเขาเจ้าจะไปเดือดร้อนอะไรด้วย แล้วลู่หลิ่งตายไม่เกี่ยวกับฟางเหนียง มีแต่เจ้าที่บังคับสามีขึ้นเขา ทำไมไม่รู้จักโทษตัวเองบ้าง” ป้าหวังที่อยู่ไม่ไกลเอ่ยตอบโต้อย่างไม่พอใจนัก เพราะอย่างไรหลายเดือนมานี้ฟางเหนียงก็เทียวแบ่งอาหารมาให้นางบ่อยครั้ง จนเดี๋ยวนี้เสี่ยวเปาเริ่มอวบอ้วนขึ้นมากแล้ว “เหอะ! ข้าพูดความจริง รอดูเถอะเดี๋ยวเงินปลดประจำการหมดก็คงทิ้งสามีไปหาคนที่รวยกว่า” ลู่ชิงเค้นเสียงตอบโต้อย่างดูถูก ก่อนจะถือตะกร้ากระแทกเท้าเดินจากไป ทำให้คนแถวนั้นส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ “ฟางเห
