แชร์

เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
ผู้แต่ง: แมลงผลไม้

บทที่ 0001

ผู้เขียน: แมลงผลไม้
“ในเมื่อเธออยากตายขนาดนั้น ทำไมไม่แทงตัวเอง แทนที่จะเล่นมายากลกระโดดตึกแบบนี้!” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาและเอือมระอา

“ฉันก็คิดจะแทง...”

ทันใดนั้น เฉียวสือเนี่ยนก็รู้สึกว่าคำพูดของฮั่วเยี่ยนฉือมีบางอย่างที่ผิดปกติ

เธอกระโดดตึกตอนไหน?

“คุณผู้หญิงคะ ในที่สุดคุณก็ฟื้นแล้ว”

เวลานี้ ป้าหวังผู้เป็นสาวใช้ยกน้ำและยาเดินมายังด้านหน้าของเธอ

“ปวดศีรษะมากไหมคะ คุณหมอบอกว่าสมองของคุณมีอาการกระทบกระเทือนเล็กน้อย จึงจ่ายยามาให้ จะกินตอนนี้เลยไหม?”

เฉียวสือเนี่ยนไม่ได้ตอบกลับป้าหวัง เพราะเธอพบว่าตัวเองนอนอยู่ภายในห้องนอนขนาดใหญ่

ดูจากการตกแต่งภายในห้อง เหมือนจะเป็นคฤหาสน์ตระกูลฮั่วในสมัยอดีต

ตั้งแต่เธออยู่ในโรงพยาบาลจิตเวช ก็ไม่ได้กลับมาที่นี่สองปีกว่าแล้ว

หรือว่าเธอจะถูกฮั่วเยี่ยนฉือพากลับมาที่บ้าน?

ไม่ใช่!

มีดเล่มนั้นปักที่หัวใจของเธอ ในเมื่อยังไม่ตาย แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ส่งไปห้องผ่าตัด

เฉียวสือเนี่ยนรีบก้มสำรวจดู กลับพบว่าหน้าอกไม่ได้เสียหายอะไรเลย!

แต่ศีรษะและข้อมือของเธอกลับพันด้วยผ้ากอซทางการแพทย์!

ฮั่วเยี่ยนฉือขมวดคิ้วมองท่าทางของเฉียวสือเนี่ยนที่เดี๋ยวเจ็บปวดเดี๋ยวตะลึงงันเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา จนรู้สึกหงุดหงิดใจ

“ครั้งหน้าเลือกกระโดดสถานที่สูง ๆ หน่อย ชั้นสองตกลงมามันไม่ตาย!”

เมื่อพูดอย่างเย็นชาเสร็จ เขาก็ก้าวขายาวออกจากห้องไป

เฉียวสือเนี่ยนไม่สนใจฮั่วเยี่ยนฉือ และตรวจสอบร่างกายของตัวเองต่อ

เธออยู่โรงพยาบาลจิตเวชมาสองปีกว่าจนสีหน้าซีดเซียวเหมือนขาดสารอาหาร รูปร่างผอมแห้ง แต่ในตอนนี้สีผิวของเธอกลับขาวนวลละเอียด ผิวมีความอวบอิ่มและเต่งตึง!

ตามเนื้อตัวก็ไม่มีรอยแผลเป็นและรอยช้ำที่เกิดจากการกระทำของพยาบาลรับจ้างกับคนไข้ที่พักฟื้นห้องเดียวกัน!

“คุณผู้หญิงคะ คุณผู้ชายแค่โมโหมากไปหน่อยถึงได้พูดแบบนั้น”

ป้าหวังนึกว่าเธอเสียใจ จึงปลอบอย่างระมัดระวัง “สามีภรรยาจะมีความแค้นระหว่างกันได้อย่างไร เดี๋ยวคุณกับคุณผู้ชาย...”

“ป้าหวัง วันนี้วันอะไรเหรอคะ?!”

เฉียวสือเนี่ยนตกใจอย่างมาก จึงขัดจังหวะการพูดของป้าหวังอย่างใจร้อน

ป้าหวังมองเธออย่างแปลกประหลาด “วันนี้เป็นวันเกิดของคุณหนูป๋ายไงล่ะคะ คุณได้ยินว่าคุณผู้ชายจะไปฉลองวันเกิดให้เธอ จึงโทรศัพท์เรียกคุณผู้ชายกลับบ้าน...”

แม้รู้ว่าป้าหวังเข้าใจความหมายของเธอผิด แต่เฉียวสือเนี่ยนก็ไม่มีเวลาอธิบายมากนัก เธอมองไปรอบข้างอย่างรวดเร็ว และหยิบโทรศัพท์มือถือที่อยู่ตรงหัวเตียงขึ้นมา

คิดไม่ถึงเลยว่าปีที่ปรากฏอยู่ด้านบนโทรศัพท์จะเป็นสามปีที่แล้ว!

ทันใดนั้น เฉียวสือเนี่ยนก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เธอโยนผ้าห่มออก กระโดดลงจากเตียง และพุ่งไปที่เรือนดอกไม้อย่างรวดเร็ว

เรือนดอกไม้ดูเละเทะไปหมด ดอกไม้ราคาแพงแต่ละชนิดเหลือแต่กิ่งก้านที่หัก

สามปีก่อน เธอได้ยินว่าฮั่วเยี่ยนฉือจะฉลองวันเกิดกับป๋ายอีอี แถมยังซื้อดอกไม้ให้ด้วย เธอจึงบันดาลโทสะทุบพวกมันทั้งหมด

เศษซากกระเด็นมา ทำให้ข้อมือเธอได้รับบาดเจ็บ แต่เธอไม่สนใจ ทั้งยังกระโดดลงมาจากระเบียงชั้นสองด้วยอารมณ์ชั่ววูบ

แม้จะถูกพุ่มไม้สีเขียวป้องกันเอาไว้ แขนขาจึงไม่ได้หัก แต่ศีรษะของเธอกระแทกเข้ากับขอบกระถางดอกไม้ จึงหมดสติในที่เกิดเหตุ...

ดังนั้น นี่เธอย้อนกลับมาเมื่อสามปีที่แล้ว?!

“คุณผู้หญิง ทำไมวิ่งมาที่เรือนดอกไม้อีกแล้ว? บนพื้นเต็มไปด้วยเศษเซรามิก คุณอย่าคิดจะทำเรื่องโง่เขลาอีกเลยนะคะ!”

ป้าหวังกลัวเธอจะสร้างความวุ่นวายต่อไป จึงตามมาพูดโน้มน้าว “คุณผู้ชายเป็นห่วงคุณนะคะ เมื่อได้ยินว่าคุณบาดเจ็บก็รีบกลับมาทันที...คุณชายฮั่ว!”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงของป้าหวังเปลี่ยนเป็นประหม่า เฉียวสือเนี่ยนจึงเงยหน้าขึ้น

คนที่เดินมาไม่ได้มีเพียงฮั่วเยี่ยนฉือที่รูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลา แต่ยังมีป๋ายอีอีที่ดูอ่อนโยน สง่างาม สวมชุดประณีตและสมส่วนมาด้วย

พวกเขาเคียงข้างกัน ราวกับคู่รักที่หญิงสาวชายเก่งคู่หนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

บทที่เกี่ยวข้อง

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0002

    “เฉียวสือเนี่ยน เธอโวยวายพอหรือยัง และคิดจะโวยวายไปถึงเมื่อไร! ฮั่วเยี่ยนฉือกล่าวโทษอย่างโมโหและเย็นชาเฉียวสือเนี่ยนหัวเราะอย่างไม่มีเสียงออกมาเห็นได้ชัดว่า เธอต่างหากที่เป็นภรรยาของเขา แต่ท่าทางที่ฮั่วเยี่ยนฉือปฏิบัติต่อเธอกลับไม่ต่างจากคนนอกเลย“เยี่ยนฉือ คุณอย่าใจร้ายกับสือเนี่ยนมากนักสิคะ”เฉี

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0003

    ญาติคนนี้ที่รักเธอมากที่สุด แม้แต่ตอนที่เสียชีวิตในชาติที่แล้ว เธอก็ยังไม่ได้พบหน้าเขาเป็นครั้งสุดท้ายด้วยซ้ำครั้งนี้ เธอจะต้องอยู่เคียงข้างและแสดงความกตัญญูเป็นอย่างดี จะไม่ทำให้ผู้อาวุโสท่านผิดหวังอีกแล้วเพราะว่ายังมีบาดแผลอยู่ เฉียวสือเนี่ยนจึงไม่กล้าไปพบคุณตาเธอทำได้แค่ระงับความตื่นเต้นและรีบ

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0004

    เฉียวสือเนี่ยนหันกลับมา “ใครอนุญาตให้เธอเอาไปทิ้ง เก็บขึ้นมา!”พนักงานฝ่ายต้อนรับไม่กลัวเธอด้วยซ้ำ “ทำไมต้องเสียแรงเปล่าด้วยล่ะคะ ถึงอย่างไรท่านประธานก็คงไม่อ่านหรอก ทุกครั้งที่คุณส่งสิ่งของมา เขาก็ให้พวกเราเอาไปทิ้งหมดเลย!เมื่อก่อนเฉียวสือเนี่ยนเป็นห่วงว่าฮั่วเยี่ยนฉือจะทำงานหนักเกินไป จึงยอมลำบาก

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0005

    “เอาปากกามา!”“ท่านประธาน พวกประธานโจวกำลังรอท่านเซ็นสัญญาอยู่ เวลาจะไม่ทันแล้วครับ”โจวเทียนเฉิงเดินเข้ามากระซิบแจ้งเตือนนี่คือการร่วมงานสำคัญที่ ‘ฮั่ว กรุ๊ป’ เจรจาเป็นเวลานานแล้ว และเกือบจะล่าช้าเพราะเฉียวสือเนี่ยน!ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้สนใจเฉียวสือเนี่ยนอีก และรีบเดินไปทางประตูใหญ่กับโจวเทียนเฉิง

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0006

    “ตระกูลฮั่วไม่ได้อัตคัดขัดสนจนถึงขั้นให้เธอหย่าออกไปตัวเปล่าหรอกนะ”ขณะที่เฉียวสือเนี่ยนมีแต่ความสงสัยอยู่เต็มใบหน้า ฮั่วเยี่ยนฉือก็กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ฉันจะให้โจวเทียนเฉิงร่างข้อตกลงการจ่ายค่าชดเชยตามสมควรให้เธอใหม่หนึ่งฉบับ”“ไม่จำเป็น” เฉียวสือเนี่ยนปฏิเสธ “ฉันไม่ได้แต่งงานกับคุณเพราะเห็นแ

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0007

    เขาเคยพูดเรื่องไว้หน้ากับเธอตอนไหน?เฉียวสือเนี่ยนรู้สึกตลกเหลือเกินแบบนี้แสดงว่าฮั่วเยี่ยนฉือยังคงไม่เชื่อเธอสินะ คิดว่าเธอจะเอาเรื่องหย่าไปทำลายชื่อเสียงของเขาเพิ่งแต่งงานได้ปีเดียวก็หย่า แถมมันก็ไม่ใช่เรื่องดีเด่อะไร เธอไม่มีทางเอาไปโพนทะนาข้างนอกหรอก“ฉันรับปากว่าจะไม่แพร่งพรายออกไปสักครึ่งคำ

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0008

    เฉียวสือเนี่ยนลอบหัวเราะอยู่ในใจชาติก่อนเธอต้องทุกข์ทนรอตั้งแปดปี สุดท้ายก็แลกมาได้แค่ใบหย่ากับข่าวการแต่งงานใหม่ของเขากับป๋ายอีอีฮั่วเยี่ยนฉือจะมาตกหลุมรักเธอภายในช่วงเวลาสั้น ๆ สิบกว่าวันได้อย่างไร“ย่าพูดแค่ว่าถ้าหากเยี่ยนฉือได้รับรู้ถึงความดีแล้วหันมารักหนู หนูยังจะหย่ากับเขาอยู่ไหม?” คุณนายให

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0009

    เมื่อเห็นว่าใครโทรมา สีหน้าของฮั่วเยี่ยนฉือก็พลันอ่อนโยนลงหลายส่วน เขาปัดหน้าจอรับสาย“เยี่ยนฉือ ใกล้ถึงเวลาประชุมที่ป๋อโจวแล้วนะคะ อีกนานไหมกว่าคุณจะถึงที่นี่?”ในรถเงียบกริบ น้ำเสียงอ่อนหวานของป๋ายอีอีดังออกมาจากโทรศัพท์ของฮั่วเยี่ยนฉือ และคำพูดเหล่านั้นก็ทะลุเข้าหูเฉียวสือเนี่ยนครบทุกคำไม่มีขาดตก

บทล่าสุด

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0985

    เท่าที่เฉียวสือเนี่ยนจำความได้ แม่เป็นคนที่มั่นใจในตัวเองและใช้ความรู้สึกร่วมกับเหตุผล ต่อให้ในตอนนั้นแม่จะโกรธมากแค่ไหน หลังจากนั้นก็ต้องไปถามหลีพัวถิงให้ชัดเจนดังนั้น เรื่องนี้สาเหตุหลักไม่ได้มาจากการที่แม่ขอเลิกแน่ ๆอีกอย่างการที่แม่หา “คนรักเก่า” มาเป็นข้ออ้างเพื่อขอเลิก ต้องเป็นเพราะมีเหตุผลส

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0984

    ผลตรวจดีเอ็นเอไม่พลิกผัน หลีซูเหยียนกับหลีพัวไม่มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดตั้งแต่นั้นมา หลีพัวถิงก็เก็บซ่อนเรื่องนี้ไว้ในเบื้องลึกของหัวใจ ป่าวประกาศกับคนภายนอกว่าหลีซูเหยียนคือลูกสาวของเขา และเลี้ยงดูเสมือนเป็นลูกแท้ ๆ “ในเมื่อคุณเชื่อว่าแม่ฉันโกหก เด็กก็ไม่ใช่ลูกของคุณ แล้วทำไมคุณยังต้องเลี้

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0983

    หลีพัวถิงพยักหน้าเล็กน้อยและจมอยู่ในความทรงจำต่อไปหนุ่มสาวมากความสามารถที่อายุน้อย แถมอยู่ต่างบ้านต่างเมืองอีก หัวใจทั้งสองดวงจึงใกล้ชิดกันอย่างรวดเร็วหลังรู้จักกันได้ไม่นาน ในวันที่แสงแดดเจิดจ้าเช่นเดียวกัน หลีพัวถิงสารภาพรักกับเมิ่งจินเหยียนท่ามกลางทุ่งดอกไม้ที่สวยงาม และทั้งสองก็กลายเป็นคู่รักอ

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0982

    แม้หลีซูเหยียนจะพูดอย่างจริงใจ แต่หลีพัวถิงก็ยังคงปฏิเสธ “ซูเหยียน ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว และทำตามที่พ่อบอก ลูกไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศซะ”เดิมทีหลีซูเหยียนคิดว่าตัวเองมั่นใจต่อข้อเสนอนี้มาก ถึงอย่างไรทางด้านคุณลุงก็พร้อมจะลงมือ แถมครั้งนี้ยังเกิดเหตุการณ์เลวร้ายถึงขั้นลักพาตัวอีก เธอยินยอมกลายเป็นเป้

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0981

    พอเฉียวสือเนี่ยนได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งสับสนมึนงงเข้าไปใหญ่ สิ่งที่ฮั่วเยี่ยนฉือพูดมามันเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นเหรอ?ไม่เคยมีคุณแม่แท้ ๆ ของหลีซูเหยียนอยู่ทั้งนั้น หลีซูเหยียนเข้าใจผิดไปเองว่ามารดาที่ให้กำเนิดตัวเองมีความรักลึกซึ้งกับหลีพัวถิง?คนที่หลีพัวถิงรักมาตลอดชั่วชีวิตมีเพียงคุณแม่ของเฉียวสือเนี

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0980

    หลีซูเหยียนกับตระกูลรองของตระกูลหลีนั้นถือว่าอยู่ฝั่งตรงข้ามกันในเรื่องของผลประโยชน์ พวกเขาจะไปร่วมมือกันได้อย่างไร?บางทีฮั่วเยี่ยนฉือก็อาจจะคิดถึงจุดนี้เหมือนกันเลยไม่ได้พูดอะไรแต่พอพูดถึงเรื่องนี้ เฉียวสือเนี่ยนก็ฉุกคิดเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดรูปถ่ายของคุณแม่กับคุณผู้หญิง

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0979

    พูดจบ หนิงเสี่ยวเยว่ก็ตัดสายวิดีโอคอลเฉียวสือเนี่ยนรู้สึกว่าหนิงเสี่ยวเยว่ดูแปลก ๆ อยู่บ้าง แต่พอคิด ๆ ดูแล้ว น่าจะเป็นเพราะหล่อนใช้ชีวิตอยู่ในต่างประเทศมานาน เลยค่อนข้างเปิดเผยความรู้สึกไปบ้างสินะเวลาล่วงเลยไปอีกสองวันวิดีโอและรูปภาพเกี่ยวกับเฉียวสือเนี่ยนและซ่งชิงชวนทั้งหลายบนอินเทอร์เน็ตนั้นค้

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0978

    เฉียวสือเนี่ยนยิ้มพลางบอกว่าไม่ได้รบกวน ทั้งยังถามหนิงเสี่ยวเยว่ว่าโทรมาหาเธอมีธุระอะไรหรือเปล่าหนิงเสี่ยวเยว่ชี้แจงแถลงไขให้ฟังอย่างเก้อเขินเล็กน้อยว่า วันนี้เธอไปช็อปปิ้งที่ร้านน้ำหอมของ M•Q แล้วชอบน้ำหอมรุ่นลิมิเต็ดนั่นมาก แต่ก็ได้รับแจ้งว่าสินค้าหมดเสียแล้ว“ฉันได้ยินว่าคุณเป็นคำปรุงน้ำหอมรุ่นน

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0977

    ซ่งชิงชวนแกะมือมารดาออกด้วยใบหน้าเรียบเฉยแล้วหมุนตัวจากไป คล้อยหลังเขา หลีซูเหยียนก็กอบกุมลำคอที่เจ็บระบมของตนเอง ร้องไห้สะอึกสะอื้นพลางกล่าว “ป้าเซิ่ง เมื่อกี้นี้ป้าเซิ่งไม่เห็นสายตาของประธานซ่งเหรอคะ? เขาคิดจะบีบคอหนูให้ตายจริง ๆ นะคะ เขาน่ะเกลียดที่หนูลงมือกับเฉียวสือเนี่ยนชัด ๆ !”เซิ่งจวงฮุ่ยหั

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status