Share

บทที่ 0004

Author: แมลงผลไม้
เฉียวสือเนี่ยนหันกลับมา “ใครอนุญาตให้เธอเอาไปทิ้ง เก็บขึ้นมา!”

พนักงานฝ่ายต้อนรับไม่กลัวเธอด้วยซ้ำ “ทำไมต้องเสียแรงเปล่าด้วยล่ะคะ ถึงอย่างไรท่านประธานก็คงไม่อ่านหรอก ทุกครั้งที่คุณส่งสิ่งของมา เขาก็ให้พวกเราเอาไปทิ้งหมดเลย!

เมื่อก่อนเฉียวสือเนี่ยนเป็นห่วงว่าฮั่วเยี่ยนฉือจะทำงานหนักเกินไป จึงยอมลำบากส่งอาหาร ส่งเสื้อผ้า ส่งของเล่นที่บรรเทาความเครียดมาให้

แถมยังเรียนเขียนความในใจแบบนางเอกในนิยายให้เขาอีก

ที่แท้ฮั่วเยี่ยนฉือก็ปฏิบัติต่อความห่วงใยของเธอแบบนี้

แม้แต่พนักงานฝ่ายต้อนรับยังกล้าจะจัดการสิ่งของของเธออย่างตามอำเภอใจ!

เฉียวสือเนี่ยนจ้องพนักงานฝ่ายต้อนรับด้วยสายตาที่เย็นชา “ไม่ว่าฮั่วเยี่ยนฉือจะอ่านหรือไม่อ่าน เธอก็ไม่มีสิทธิ์ทิ้งของของฉัน เก็บขึ้นมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

พนักงานฝ่ายต้อนรับเบะปากเล็กน้อย และเอ่ยอย่างไม่พอใจ ทั้งยังเหยียดหยาม “เก็บก็เก็บสิ จะแสร้งทำเป็นภรรยาของท่านประธานทำไม ก็เป็นอิแค่คนตามตื้อ”

“เธอ……”

“เกิดอะไรขึ้น?”

เฉียวสือเนี่ยนกำลังจะให้อีกฝ่ายขอโทษ ก็มีเสียงผู้ชายที่เคร่งขรึมคนหนึ่งดังขึ้น

เมื่อเธอหันกลับไป ก็เห็นว่าคนที่เอ่ยคือ โจวเทียนเฉิง ผู้ช่วยของฮั่วเยี่ยนฉือ

และคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ โจวเทียนเฉิงก็คือฮั่วเยี่ยนฉือที่สวมชุดสูทแบบโอต์กูตูร์[footnoteRef:1]สีดำ [1: โอต์กูตูร์ (Haute Couture) นั้นมาจากภาษาฝรั่งเศส เป็นลักษณะของการตัดเย็บขั้นสูง หรือ เรียกให้เข้าใจง่าย ๆ คือ การสั่งตัดพิเศษขึ้นมาเฉพาะบุคคล]

เขาเป็นคนที่รูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาหล่อเหลา ผิวพรรณดี แม้ว่าใบหน้าจะเย็นชา แต่ก็ยังมีเสน่ห์แบบผู้ชายอยู่

เมื่อก่อนเฉียวสือเนี่ยนเห็นเขาก็มักจะหัวใจเต้นแรง ใบหน้าแดงจรดใบหู และเรียกเขาอย่างเขินอาย แต่ตอนนี้เธอไม่แม้แต่จะเปิดปากด้วยซ้ำ

“คุณผู้หญิง” โจวเทียนเฉิงกล่าวทักทายเธออย่างสุภาพ

เฉียนสือเนี่ยนก็ไม่มีปฏิกิริยาที่ภาคภูมิใจเหมือนแต่ก่อนแล้ว

ตั้งแต่เริ่มต้นจนจบ เธอล้วนไม่ใช่คุณผู้หญิงฮั่วที่ฮั่วเยี่ยนฉือยอมรับ

คำว่า ‘คณผู้หญิง’ เป็นแค่น้ำใจของมนุษย์ที่มีต่อกันของคนเขาเท่านั้น

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

โจวเทียนเฉิงไม่รู้ว่าเฉียวสือเนี่ยนกำลังคิดอะไรอยู่ จึงถามพนักงานฝ่ายต้อนรับอีกครั้ง

พนักงานฝ่ายต้อนรับเหลือบมองฮั่วเยี่ยนฉือ และเอ่ยอย่างน้อยใจ “ท่านประธานเคยสั่งไว้ว่าไม่ต้องรับสิ่งของจากคุณผู้หญิง แต่คุณผู้หญิงบังคับให้ดิฉันเอาไปให้ท่านประทานไม่หยุด ดิฉันไม่กล้าขัดขืน ก็เลย……”

เมื่อได้ยิน ฮั่วเยี่ยนฉือก็คิ้วขมวดพรางถามเฉียวสือเนี่ยน “ใครให้เธอรังแกคนอื่นที่นี่!”

เฉียวสือเนี่ยนเล่าความจริง “ฉันไม่ได้รังแกคนอื่น และก็ไม่ได้บังคับเธอด้วย แต่เธอทิ้งของของฉัน ฉันถึงให้เธอ……”

“พอได้แล้ว!” ฮั่วเยี่ยนฉือขัดจังหวะอย่างไร้ความอดทน “ทำผิดแล้วยังจะเถียงข้าง ๆ คู ๆ เฉียวสือเนี่ยน เธอนี่มันแย่ที่สุด!”

เรื่องนี้ยังไม่ผ่านการตรวจสอบที่ชัดเจน ก็ตัดสินว่าเป็นความผิดของเธอแล้ว

มิน่าล่ะ พนักงานฝ่ายต้อนรับถึงได้กล้าจะใส่ร้ายเธอ

ในสายตาของฮั่วเยี่ยนฉือ เธอคงเต็มไปด้วยข้อบกพร่อง และเป็นปีศาจร้ายมาโดยตลอดล่ะมั้ง

เฉียวสือเนี่ยนก็ขี้เกียจจะอธิบายแล้ว เธอจึงยิ้มอย่างไม่แยแส “อีกไม่นานคุณก็จะไม่ต้องทนแล้วค่ะ”

เธอหยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมา “ฉันร่างหนังสือสัญญาหย่ามาแล้วหนึ่งชุด ถือโอกาสตอนที่สำนักงานกิจการพลเรือนยังไม่เลิกงาน พวกเราไปทำเรื่องกันเลย”

เมื่อได้ยิน โจวเทียนเฉิงก็โบกมืออย่างไร้เสียงให้พนักงานฝ่ายต้อนรับถอยออกมา ตัวเองก็เดินห่างอยู่หลายก้าว

“ฉันโทรศัพท์และส่งข้อความหาคุณ แต่คุณไม่ตอบกลับเลย ดังนั้นฉันจึงมาหาที่บริษัท”

ขณะที่เฉียวสือเนี่ยนกำลังเอ่ย ก็ส่งแฟ้มเอกสารให้ฮั่วเยี่ยนฉือ

ฮั่วเยี่ยนฉือไม่รับเอกสาร เขาแค่นเสียงเย็นเอ่ย “เฉียวสือเนี่ยน เธอทนอยู่หลายวัน สุดท้ายก็ทนไม่ไหว และคิดจะเปลี่ยนลูกไม้ใหม่ใช่ไหม?”

เฉียวสือเนี่ยนยังคงหัวเราะอย่างแผ่วเบา “พูดมากไปคุณก็ไม่เชื่ออยู่ดี งั้นวิธีที่ดีที่สุดก็คือไปสำนักงานกิจการพลเรือนกับฉันตอนนี้เลย”

เห็นรอยยิ้มเย็นชาของเฉียวสือเนี่ยนที่ไม่เคยมีมาก่อน แถมยังดวงตาที่ไร้ความรู้สึกของเธออีก คิ้วของฮั่วเยี่ยนฉือจึงขมวดเล็กน้อย

เฉียวสือเนี่ยนที่ตามจีบเขาอย่างไร้ยางอายมานานหลายปี และพยายามทุกวิธีทางเพื่อจะได้แต่งงานกับเขา

กลับเป็นฝ่ายเสนอหย่ากับเขา?

ช่างเป็นเรื่องที่น่าขำแห่งศตวรรษจริง ๆ เลย!

คาดว่าเธอน่าจะได้ยินวิธีแบบนี้จากที่ไหนสักแห่ง และใช้เพื่อมาดึงดูดความสนใจจากเขาเท่านั้น!

“ถือโอกาสไปสำนักงานกิจการพลเรือน ที่นั่นคงจัดเตรียมดราม่าอะไรรอฉันอยู่ใช่ไหม?”

ฮั่วเยี่ยนฉือเอ่ยอย่างเยาะเย้ย “เฉียวสือเนี่ยน วัน ๆ นอกจากเธอจะมาเซ้าซี้ฉัน ก็ไม่มีเรื่องอื่นจะทำแล้วใช่ไหม!”

ครั้งหนึ่งที่เคยรักหมดหัวใจ แต่ในสายตาของเขากลับเป็นแค่การเซ้าซี้

เฉียวสือเนี่ยนดีใจอีกครั้งที่ตัวเองตั้งสติได้แล้ว

เธอหยิบหนังสือสัญญาหย่าออกมาจากแฟ้ม “คุณจะเซ็นชื่อตอนนี้เลยก็ได้ แบบนี้ก็สามารถพิสูจน์แล้วว่าฉันจะไม่เซ้าซี้คุณอีก”

เมื่อเห็นหนังสือสัญญาหย่าที่อยู่ตรงหน้า ความอดทนของฮั่วเยี่ยนฉือก็หมดลงในชั่วพริบตา

ในเมื่อเฉียวสือเนี่ยนยืนกรานที่จะหย่า เขาก็จะช่วยให้เธอสมปรารถนาเอง!
Comments (1)
goodnovel comment avatar
อยากมีสามี สกุลหวัง
อย่าโบ้ทีหลังแล้วกัน
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0005

    “เอาปากกามา!”“ท่านประธาน พวกประธานโจวกำลังรอท่านเซ็นสัญญาอยู่ เวลาจะไม่ทันแล้วครับ”โจวเทียนเฉิงเดินเข้ามากระซิบแจ้งเตือนนี่คือการร่วมงานสำคัญที่ ‘ฮั่ว กรุ๊ป’ เจรจาเป็นเวลานานแล้ว และเกือบจะล่าช้าเพราะเฉียวสือเนี่ยน!ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้สนใจเฉียวสือเนี่ยนอีก และรีบเดินไปทางประตูใหญ่กับโจวเทียนเฉิง

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0006

    “ตระกูลฮั่วไม่ได้อัตคัดขัดสนจนถึงขั้นให้เธอหย่าออกไปตัวเปล่าหรอกนะ”ขณะที่เฉียวสือเนี่ยนมีแต่ความสงสัยอยู่เต็มใบหน้า ฮั่วเยี่ยนฉือก็กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ฉันจะให้โจวเทียนเฉิงร่างข้อตกลงการจ่ายค่าชดเชยตามสมควรให้เธอใหม่หนึ่งฉบับ”“ไม่จำเป็น” เฉียวสือเนี่ยนปฏิเสธ “ฉันไม่ได้แต่งงานกับคุณเพราะเห็นแ

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0007

    เขาเคยพูดเรื่องไว้หน้ากับเธอตอนไหน?เฉียวสือเนี่ยนรู้สึกตลกเหลือเกินแบบนี้แสดงว่าฮั่วเยี่ยนฉือยังคงไม่เชื่อเธอสินะ คิดว่าเธอจะเอาเรื่องหย่าไปทำลายชื่อเสียงของเขาเพิ่งแต่งงานได้ปีเดียวก็หย่า แถมมันก็ไม่ใช่เรื่องดีเด่อะไร เธอไม่มีทางเอาไปโพนทะนาข้างนอกหรอก“ฉันรับปากว่าจะไม่แพร่งพรายออกไปสักครึ่งคำ

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0008

    เฉียวสือเนี่ยนลอบหัวเราะอยู่ในใจชาติก่อนเธอต้องทุกข์ทนรอตั้งแปดปี สุดท้ายก็แลกมาได้แค่ใบหย่ากับข่าวการแต่งงานใหม่ของเขากับป๋ายอีอีฮั่วเยี่ยนฉือจะมาตกหลุมรักเธอภายในช่วงเวลาสั้น ๆ สิบกว่าวันได้อย่างไร“ย่าพูดแค่ว่าถ้าหากเยี่ยนฉือได้รับรู้ถึงความดีแล้วหันมารักหนู หนูยังจะหย่ากับเขาอยู่ไหม?” คุณนายให

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0009

    เมื่อเห็นว่าใครโทรมา สีหน้าของฮั่วเยี่ยนฉือก็พลันอ่อนโยนลงหลายส่วน เขาปัดหน้าจอรับสาย“เยี่ยนฉือ ใกล้ถึงเวลาประชุมที่ป๋อโจวแล้วนะคะ อีกนานไหมกว่าคุณจะถึงที่นี่?”ในรถเงียบกริบ น้ำเสียงอ่อนหวานของป๋ายอีอีดังออกมาจากโทรศัพท์ของฮั่วเยี่ยนฉือ และคำพูดเหล่านั้นก็ทะลุเข้าหูเฉียวสือเนี่ยนครบทุกคำไม่มีขาดตก

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0010

    ผู้ชายคนนี้มีหน้าตาหล่อเหลาอย่างร้ายกาจ บนกายสวมใส่ชุดสูททรงสบายๆ สีขาว หากคนทั่วไปใส่ชุดแบบนี้ละก็ ต้องกลายเป็นหายนะทางแฟชั่นแน่ ทว่าเขากลับใส่แล้วกลับให้ความรู้สึกสูงส่ง แลดูภูมิฐานระคนเกียจคร้านมากกว่าเหมือนกับปีศาจร้ายเฉียวสือเนี่ยนรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาเหมือนกับเคยเจอคนคนนี้ที่ไหนมาก่อน เพียง

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0011

    “คุณนายฮั่ว ฉันลืมถามเธอไปหนึ่งคำถาม” โม่ซิวหย่วนเอ่ยอย่างชั่วร้าย ถามเธอเหรอ? โม่ซิวหย่วนยกโทรศัพท์ตนเองขึ้นอย่างตั้งใจ “คุณนายฮั่วคิดว่าระหว่างฉันกับคุณฮั่ว ใครจะชนะพนันกันนะ?” จากท่าทางการยกโทรศัพท์ขึ้นของเขา เฉียวสือเนี่ยนก็เข้าใจทันทีว่าโม่ซิวหยวนหมายถึงอะไร ก่อนหน้าที่เธอริเริ่มเก็บหมายเลข

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0012

    รถของโม่ซิวหย่วนชนเข้ากับตัวกองโคลนปูนขนาดใหญ่บนไหล่ทาง ท้ายรถและตัวรถเองถูกชนจนไม่เหลือรูปทรงเดิมดูเหมือนรถของเขาจะพังยับกว่าฮั่วเยี่ยนฉือ เสียอีก ขณะนี้ เสียงรถพยาบาลก็ดังขึ้น ในไม่ช้าแพทย์ก็นำตัวโม่ซิวหย่วนออกจากรถโดยทันที “ไม่มีอาการบาดเจ็บหรือมีอาการกระดูกแตกหักอย่างชัดเจน เบื้องต้นวินิจฉั

Latest chapter

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0985

    เท่าที่เฉียวสือเนี่ยนจำความได้ แม่เป็นคนที่มั่นใจในตัวเองและใช้ความรู้สึกร่วมกับเหตุผล ต่อให้ในตอนนั้นแม่จะโกรธมากแค่ไหน หลังจากนั้นก็ต้องไปถามหลีพัวถิงให้ชัดเจนดังนั้น เรื่องนี้สาเหตุหลักไม่ได้มาจากการที่แม่ขอเลิกแน่ ๆอีกอย่างการที่แม่หา “คนรักเก่า” มาเป็นข้ออ้างเพื่อขอเลิก ต้องเป็นเพราะมีเหตุผลส

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0984

    ผลตรวจดีเอ็นเอไม่พลิกผัน หลีซูเหยียนกับหลีพัวไม่มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดตั้งแต่นั้นมา หลีพัวถิงก็เก็บซ่อนเรื่องนี้ไว้ในเบื้องลึกของหัวใจ ป่าวประกาศกับคนภายนอกว่าหลีซูเหยียนคือลูกสาวของเขา และเลี้ยงดูเสมือนเป็นลูกแท้ ๆ “ในเมื่อคุณเชื่อว่าแม่ฉันโกหก เด็กก็ไม่ใช่ลูกของคุณ แล้วทำไมคุณยังต้องเลี้

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0983

    หลีพัวถิงพยักหน้าเล็กน้อยและจมอยู่ในความทรงจำต่อไปหนุ่มสาวมากความสามารถที่อายุน้อย แถมอยู่ต่างบ้านต่างเมืองอีก หัวใจทั้งสองดวงจึงใกล้ชิดกันอย่างรวดเร็วหลังรู้จักกันได้ไม่นาน ในวันที่แสงแดดเจิดจ้าเช่นเดียวกัน หลีพัวถิงสารภาพรักกับเมิ่งจินเหยียนท่ามกลางทุ่งดอกไม้ที่สวยงาม และทั้งสองก็กลายเป็นคู่รักอ

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0982

    แม้หลีซูเหยียนจะพูดอย่างจริงใจ แต่หลีพัวถิงก็ยังคงปฏิเสธ “ซูเหยียน ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว และทำตามที่พ่อบอก ลูกไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศซะ”เดิมทีหลีซูเหยียนคิดว่าตัวเองมั่นใจต่อข้อเสนอนี้มาก ถึงอย่างไรทางด้านคุณลุงก็พร้อมจะลงมือ แถมครั้งนี้ยังเกิดเหตุการณ์เลวร้ายถึงขั้นลักพาตัวอีก เธอยินยอมกลายเป็นเป้

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0981

    พอเฉียวสือเนี่ยนได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งสับสนมึนงงเข้าไปใหญ่ สิ่งที่ฮั่วเยี่ยนฉือพูดมามันเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นเหรอ?ไม่เคยมีคุณแม่แท้ ๆ ของหลีซูเหยียนอยู่ทั้งนั้น หลีซูเหยียนเข้าใจผิดไปเองว่ามารดาที่ให้กำเนิดตัวเองมีความรักลึกซึ้งกับหลีพัวถิง?คนที่หลีพัวถิงรักมาตลอดชั่วชีวิตมีเพียงคุณแม่ของเฉียวสือเนี

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0980

    หลีซูเหยียนกับตระกูลรองของตระกูลหลีนั้นถือว่าอยู่ฝั่งตรงข้ามกันในเรื่องของผลประโยชน์ พวกเขาจะไปร่วมมือกันได้อย่างไร?บางทีฮั่วเยี่ยนฉือก็อาจจะคิดถึงจุดนี้เหมือนกันเลยไม่ได้พูดอะไรแต่พอพูดถึงเรื่องนี้ เฉียวสือเนี่ยนก็ฉุกคิดเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดรูปถ่ายของคุณแม่กับคุณผู้หญิง

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0979

    พูดจบ หนิงเสี่ยวเยว่ก็ตัดสายวิดีโอคอลเฉียวสือเนี่ยนรู้สึกว่าหนิงเสี่ยวเยว่ดูแปลก ๆ อยู่บ้าง แต่พอคิด ๆ ดูแล้ว น่าจะเป็นเพราะหล่อนใช้ชีวิตอยู่ในต่างประเทศมานาน เลยค่อนข้างเปิดเผยความรู้สึกไปบ้างสินะเวลาล่วงเลยไปอีกสองวันวิดีโอและรูปภาพเกี่ยวกับเฉียวสือเนี่ยนและซ่งชิงชวนทั้งหลายบนอินเทอร์เน็ตนั้นค้

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0978

    เฉียวสือเนี่ยนยิ้มพลางบอกว่าไม่ได้รบกวน ทั้งยังถามหนิงเสี่ยวเยว่ว่าโทรมาหาเธอมีธุระอะไรหรือเปล่าหนิงเสี่ยวเยว่ชี้แจงแถลงไขให้ฟังอย่างเก้อเขินเล็กน้อยว่า วันนี้เธอไปช็อปปิ้งที่ร้านน้ำหอมของ M•Q แล้วชอบน้ำหอมรุ่นลิมิเต็ดนั่นมาก แต่ก็ได้รับแจ้งว่าสินค้าหมดเสียแล้ว“ฉันได้ยินว่าคุณเป็นคำปรุงน้ำหอมรุ่นน

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0977

    ซ่งชิงชวนแกะมือมารดาออกด้วยใบหน้าเรียบเฉยแล้วหมุนตัวจากไป คล้อยหลังเขา หลีซูเหยียนก็กอบกุมลำคอที่เจ็บระบมของตนเอง ร้องไห้สะอึกสะอื้นพลางกล่าว “ป้าเซิ่ง เมื่อกี้นี้ป้าเซิ่งไม่เห็นสายตาของประธานซ่งเหรอคะ? เขาคิดจะบีบคอหนูให้ตายจริง ๆ นะคะ เขาน่ะเกลียดที่หนูลงมือกับเฉียวสือเนี่ยนชัด ๆ !”เซิ่งจวงฮุ่ยหั

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status