Share

บทที่ 0007

Author: แมลงผลไม้
เขาเคยพูดเรื่องไว้หน้ากับเธอตอนไหน?

เฉียวสือเนี่ยนรู้สึกตลกเหลือเกิน

แบบนี้แสดงว่าฮั่วเยี่ยนฉือยังคงไม่เชื่อเธอสินะ คิดว่าเธอจะเอาเรื่องหย่าไปทำลายชื่อเสียงของเขา

เพิ่งแต่งงานได้ปีเดียวก็หย่า แถมมันก็ไม่ใช่เรื่องดีเด่อะไร เธอไม่มีทางเอาไปโพนทะนาข้างนอกหรอก

“ฉันรับปากว่าจะไม่แพร่งพรายออกไปสักครึ่งคำ ถ้าคุณยังไม่เชื่อก็เพิ่มเข้าไปในข้อตกลงก็ได้”

ฮั่วเยี่ยนฉือมองรอยยิ้มหยอกเย้าของเฉียวสือเนี่ยนแล้วรู้สึกขัดตาหลือเกิน “เลิกถ่วงเวลาได้แล้ว เซ็นชื่อ!”

พูดอย่างกับว่าเธอจงใจถ่วงเวลาอย่างนั้นแหละ

เฉียวสือเนี่ยนคร้านจะเถียงกับฮั่วเยี่ยนฉือ คว้าปากกาเซ็นชื่อตัวเองลงไปโดยไม่ลังเลแม้แต่นิด

“ตาคุณแล้ว!”

เฉียวสือเนี่ยนโยนปากกาและหนังสือข้อตกลงไปยังด้านหน้าฮั่วเยี่ยนฉือที่อยู่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะกาแฟ

ในเมื่อให้คนพรินต์เอกสารออกมาแล้ว ทำไมไม่รู้จักเซ็นชื่อลงไปเสียก่อนละ เสียเวลาจริง ๆ !

ฮั่วเยี่ยนฉือสัมผัสได้ถึงสายตาค้อนปะหลับปะเหลือกของเฉียวสือเนี่ยน ทว่าเขายังคงอดทนไว้ไม่ระเบิดออกไป อย่างไรเสียอีกเดี๋ยวก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว อดทนกับเธออีกหน่อยแล้วกัน!

เมื่อคว้าปากกาแล้ว ฮั่วเยี่ยนฉือก็เตรียมจะจรดปากกาเซ็นชื่ออยู่รอมร่อ จู่ ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาเสียอย่างนั้น

เห็นเบอร์โทรศัพท์แล้วก็รู้เลยว่าเป็นป้าจาง ซึ่งเป็นคนที่คอยรับใช้ของคุณย่า

เขาเพิ่งรับสายได้ไม่ทันไร น้ำเสียงร้อนใจของป้าจางก็ดังแทรกเขามาทันที

“คุณชายคะ คุณนายใหญ่จู่ ๆ ก็เป็นลมไป! ป้าเรียกหมอแล้ว คุณชายรีบมาเถอะค่ะ!”

ฮั่วเยี่ยนฉือได้ยินดังนั้นก็รีบผุดลุกขึ้นแล้วก้าวขายาวสาวเท้าออกไปทันที!

“คุณจะไปไหนน่ะ!”

เฉียวสือเนี่ยนร้องเรียก “เซ็นชื่อก่อนสิ!”

อยู่ ๆ ฮั่วเยี่ยนฉือก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ถลึงตามองเฉียวสือเนี่ยนพร้อมทำหน้าตาถมึงทึง...

“เธอเล่นพิเรนทร์อะไร!”

เฉียวสือเนี่ยนไม่เข้าใจ “ฉันเล่นพิเรนทร์อะไร แล้วเมื่อกี้ใครโทรมา?”

เธอตั้งใจนั่งให้ห่างจากฮั่วเยี่ยนฉือ เลยรู้เพียงแค่ว่าทางคนที่โทรเข้ามาร้อนใจเป็นหนักหนา แต่จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นนั้นเธอฟังไม่ได้ศัพท์จริง ๆ

ดูสีหน้าท่าทางของเฉียวสือเนี่ยนแล้วไม่เหมือนที่จะเล่นพิเรนทร์อะไรเลย ตัวฮั่วเยี่ยนฉือเองก็ไม่มีเวลาคิดให้ละเอียด

“เฉียวสือเนี่ยน ทางที่ดีเธออย่าเอาเรื่องย่ามาล้อฉันเล่นนะ!”

พูดจบ ฮั่วเยี่ยนฉือก็สาวท้าวจากไปด้วยความร้อนรน

จากท่าทางและคำพูดของเขา เฉียวสือเนี่ยนก็รู้ได้ว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับคุณย่าฮั่ว

เธอไม่รอช้ากดหาเบอร์ในโทรศัพท์แล้วโทรออกทันที

พอได้ยินว่าคุณย่าเป็นลมจากป้าจาง เธอก็รีบออกไปจากสำนักทะเบียน

คุณย่าฮั่วดีกับเธอมาตลอด

ไม่เพียงแค่ให้เธอได้แต่งงานกับฮั่วเยี่ยนฉือ แต่ยังคอยช่วยเป็นที่ระบายความคับข้องใจ ในเวลาที่เธอรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ

สาเหตุที่เธอประคับประคองชีวิตคู่กับฮั่วเยี่ยนฉือไว้ได้ก็เพราะมีคุณย่าฮั่วคอยหนุนหลัง

เพียงแต่เมื่อชาติก่อน เธอทำให้คุณย่าผิดหวังมากมายเหลือเกิน

ภายหลังพอเธอเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวชก็ได้ยินว่าคุณย่าร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง แต่เธอก็ไม่มีแรงกายแรงใจมากพอที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของคุณย่า

ชาตินี้ ถึงเธอจะไม่ได้เป็นหลานสะใภ้ของคุณย่าอีกแล้ว แต่ที่คุณย่าดีกับเธอนั้น เธอไม่มีทางลืมแน่

ลานจอดรถด้านนอกไร้เงาของฮั่วเยี่ยนฉือ เฉียวสือเนี่ยนจึงทำได้แค่เรียกรถแท็กซี่เอาเอง แล้วรีบไปยังบ้านใหญ่ตระกูลฮั่วด้วยความเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้

วิ่งพรวดเข้าไปด้านในโถงใหญ่ กลับไม่พบหมอที่เดินขวักไขว่ไปมาหรือความตะลีตะลานและโกลาหลของคนรับใช้อย่างที่เธอคิด

คุณนายใหญ่ฮั่วกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ไท่ซือ[footnoteRef:1] ไม่มีอาการป่วยใด ๆ บนดวงหน้า ทว่ากลับจับจ้องฮั่วเยี่ยนฉือด้วยสายตาที่เจือความโกรธจางๆ [1: เก้าอี้ไม้แบบโบราณของจีน มีพนักพิงอยู่ด้านหลังและมีที่เท้าแขนอยู่ด้านข้าง]

“เดี๋ยวนี้แกเก่งกล้าสามารถนักนะ ถึงได้กล้าไปหย่ากับเนี่ยนเนี่ยนลับหลังย่า!”

“ย่าครับ เป็นเฉียว...”

ฮั่วเยี่ยนฉือเพิ่งจะได้อ้าปากพูดไม่ทันไร กลับถูกคุณนายใหญ่ฮั่วฟาดไม้เท้าใส่ไปหนึ่งที!

“ยังจะเถียงอีก! เนี่ยนเนี่ยนรักแกขนาดนั้น จะกล้าพูดเรื่องหย่าได้อย่างไร! แกอยากให้ย่าโมโหตายใช่ไหม!”

เพราะใส่อารมณ์มากเกินไป คุณนายใหญ่ฮั่วโกรธจนถึงขั้นไอออกมาหลายครั้ง

“ย่าคะ!” เฉียวสือเนี่ยนรีบวิ่งเข้าไปยังด้านหน้าคุณย่าทันที

พอเห็นเฉียวสือเนี่ยน คุณนายใหญ่ฮั่วเลยรู้สึกแช่มชื่นขึ้นมาบ้าง “เนี่ยนเนี่ยนมาพอดี ไหนบอกย่ามาซิว่าเจ้าเด็กเหลือขอนี่มันบังคับให้หนูหย่าใช่ไหม!”

เฉียวสือเนี่ยนสบเข้ากับนัยน์ตาของฮั่วเยี่ยนฉือ ดวงตาดำขลับของเขาทอประกายความเย็นชารุนแรง

ถ้าคุณนายใหญ่ฮั่วไม่ได้อยู่ตรงนี้ละก็ เขาได้ปรี่เข้ามาลากเธอไปแล่เนื้อแน่!

“แกจ้องเนี่ยนเนี่ยนทำไม!”

คุณนายใหญ่ฮั่วฟาดไม้เท้าใส่ฮั่วเยี่ยนฉือไปอีกหนึ่งที แล้วหันมาพูดกับเฉียวสือเนี่ยน “เนี่ยนเนี่ยนไม่ต้องกลัว บอกมาตามตรงได้เลย เดี๋ยวย่าจะตัดสินใจให้หนูเอง!”

หัวใจของเฉียวสือเนี่ยนพองโตด้วยความตื้นตัน

เธอกุมมือคุณย่าไว้ กล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ย่าคะ เรื่องหย่าไม่เกี่ยวอะไรกับฮั่วเยี่ยนฉือเขาหรอกค่ะ เป็นหนูที่อยากหย่าเอง”

คุณนายใหญ่ฮั่วตบหลังมือปลอบโยนเธอ

“เนี่ยนเนี่ยน หนูน้อยใจอะไร ไหนบอกย่ามา ไอ้ที่เยี่ยนฉือควรขอโทษก็ให้ขอโทษเสีย ไอ้ที่ควรโดนฟาดย่าจะฟาดแทนหนูเอง! แค่อย่าเอาเรื่องหย่ามาล้อเล่นกันเลยนะลูก”

คุณย่ายังคงไม่เชื่อเธอ

เฉียวสือเนี่ยนจนใจอยู่บ้าง “หนูรู้ว่าย่ารักเอ็นดูหนู แต่หนูไม่ได้ล้อเล่นหรอกนะคะ”

“หนูไม่ได้ใจเร็วด่วนได้ หนูคิดมาดีแล้วค่ะว่าอยากหย่า”

เห็นท่าทางแน่วแน่จริงจังของเฉียวสือเนี่ยนแล้ว คุณนายใหญ่ฮั่วพลันมีสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาหลายส่วน

“เนี่ยนเนี่ยน หนูตามย่าไปห้องพระที”

...

ครึ่งชั่วโมงให้หลัง เฉียวสือเนี่ยนเดินประคองคุณนายใหญ่ฮั่วกลับมาที่ห้องโถงพร้อมกับขอบตาแดงเรื่อ

คุณนายใหญ่ฮั่วจ้องมองฮั่วเยี่ยนฉืออย่างไม่ชอบใจนัก “พาเนี่ยนเนี่ยนกลับไป!”

“ถ้าฉันรู้ว่าพวกแกแอบไปหย่าลับหลังย่าอีก รับรองว่าได้เจอดีกันแน่!”

ท่าทางฮั่วเยี่ยนฉือไม่แปลกใจกับผลลัพธ์แบบนี้เท่าไร เขาส่งเสียงหัวเราะเยาะเย็นเยียบออกมาแล้วผุดลุกขึ้นเดินจากไปทันที

“ไอ้เจ้าเด็กเหลือขอ!”

คุณนายใหญ่กร่นด่าออกไป แล้วกอบกุมมือของเฉียวสือเนี่ยนด้วยความรักใคร่เอ็นดู “เนี่ยนเนี่ยน จำเรื่องที่รับปากย่าไว้ให้ดีนะ”

“ย่าก็รับปากหนูนะคะว่าหลังจากวันเกิดย่าเดือนหน้า ย่าจะไม่ห้ามหนูให้หย่ากับฮั่วเยี่ยนฉืออีก”

“แล้วถ้าตอนนั้นเยี่ยนฉือรักหนูแล้วล่ะ?” คุณนายใหญ่ฮั่วถาม
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Kung Yupanon
ไรท์เกลียดอะไรนอ.นักหนาจะหย่าไม่ได้หย่าสักที วนไปวนมาอยู่นั่น
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0008

    เฉียวสือเนี่ยนลอบหัวเราะอยู่ในใจชาติก่อนเธอต้องทุกข์ทนรอตั้งแปดปี สุดท้ายก็แลกมาได้แค่ใบหย่ากับข่าวการแต่งงานใหม่ของเขากับป๋ายอีอีฮั่วเยี่ยนฉือจะมาตกหลุมรักเธอภายในช่วงเวลาสั้น ๆ สิบกว่าวันได้อย่างไร“ย่าพูดแค่ว่าถ้าหากเยี่ยนฉือได้รับรู้ถึงความดีแล้วหันมารักหนู หนูยังจะหย่ากับเขาอยู่ไหม?” คุณนายให

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0009

    เมื่อเห็นว่าใครโทรมา สีหน้าของฮั่วเยี่ยนฉือก็พลันอ่อนโยนลงหลายส่วน เขาปัดหน้าจอรับสาย“เยี่ยนฉือ ใกล้ถึงเวลาประชุมที่ป๋อโจวแล้วนะคะ อีกนานไหมกว่าคุณจะถึงที่นี่?”ในรถเงียบกริบ น้ำเสียงอ่อนหวานของป๋ายอีอีดังออกมาจากโทรศัพท์ของฮั่วเยี่ยนฉือ และคำพูดเหล่านั้นก็ทะลุเข้าหูเฉียวสือเนี่ยนครบทุกคำไม่มีขาดตก

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0010

    ผู้ชายคนนี้มีหน้าตาหล่อเหลาอย่างร้ายกาจ บนกายสวมใส่ชุดสูททรงสบายๆ สีขาว หากคนทั่วไปใส่ชุดแบบนี้ละก็ ต้องกลายเป็นหายนะทางแฟชั่นแน่ ทว่าเขากลับใส่แล้วกลับให้ความรู้สึกสูงส่ง แลดูภูมิฐานระคนเกียจคร้านมากกว่าเหมือนกับปีศาจร้ายเฉียวสือเนี่ยนรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาเหมือนกับเคยเจอคนคนนี้ที่ไหนมาก่อน เพียง

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0011

    “คุณนายฮั่ว ฉันลืมถามเธอไปหนึ่งคำถาม” โม่ซิวหย่วนเอ่ยอย่างชั่วร้าย ถามเธอเหรอ? โม่ซิวหย่วนยกโทรศัพท์ตนเองขึ้นอย่างตั้งใจ “คุณนายฮั่วคิดว่าระหว่างฉันกับคุณฮั่ว ใครจะชนะพนันกันนะ?” จากท่าทางการยกโทรศัพท์ขึ้นของเขา เฉียวสือเนี่ยนก็เข้าใจทันทีว่าโม่ซิวหยวนหมายถึงอะไร ก่อนหน้าที่เธอริเริ่มเก็บหมายเลข

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0012

    รถของโม่ซิวหย่วนชนเข้ากับตัวกองโคลนปูนขนาดใหญ่บนไหล่ทาง ท้ายรถและตัวรถเองถูกชนจนไม่เหลือรูปทรงเดิมดูเหมือนรถของเขาจะพังยับกว่าฮั่วเยี่ยนฉือ เสียอีก ขณะนี้ เสียงรถพยาบาลก็ดังขึ้น ในไม่ช้าแพทย์ก็นำตัวโม่ซิวหย่วนออกจากรถโดยทันที “ไม่มีอาการบาดเจ็บหรือมีอาการกระดูกแตกหักอย่างชัดเจน เบื้องต้นวินิจฉั

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0013

    “จะไปไหนของเธอ มาทายาให้ฉันเดี๋ยวนี้!” “ขอโทษนะ พอดีฉันไม่ใช่หมอ และฉันเองก็ไม่ได้มีหน้าที่ที่ต้องทำ” เฉียวสือเนี่ยนปฏิเสธอย่างเย็นชา ฮั่วเยี่ยนฉือยิ่งไม่พอใจมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อครู่เห็นได้ชัดว่าเขาร้อนใจและเป็นกังวลมาก สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในชั่วพริบตา เปลี่ยนเร็วยิ่งกว่าพลิกหน้าหนังสือ! “นี่ไ

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0014

    “ฉันได้ยินว่าฮั่วเยี่ยนฉือบาดเจ็บ เลยมาดูสักหน่อย สือเนี่ยน เธออย่าเข้าใจผิดไปนะ!” ป๋ายอีอีเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างได้ รีบอธิบายอย่างทันที “คือฉันมีเอกสารที่ต้องเอามาให้เยี่ยนฉือเซ็น ฉันไปห้องทำงานของเข าจึงได้ยินผู้ช่วยพิเศษโจวบอกว่าเขาบาดเจ็บ เยี่ยนฉือไม่ได้เป็นคนบอกฉันเองนะคะ!” เธอพูดอะไรแล้วหร

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0015

    ฮั่วเยี่ยนฉือสวมเสื้อสูทสีดำ รูปร่างหน้าตาของเขาหล่อเหลาและสง่า กำลังเดินย่างกายเข้ามา เขามาได้อย่างไร? เมื่อเจอเธอ ดวงตาของฮั่วเยี่ยนฉือดูเย็นชาลงเล็กน้อย ราวกับเขาพยายามข่มอารมณ์ของตัวเองไว้ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้น หรือว่ายังโกรธเรื่องเมื่อเช้าอยู่? “คุณตาครับ” ขณะที่เฉียวสือเนี่ยนกำลังสงสัย ฮั่ว

Latest chapter

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0985

    เท่าที่เฉียวสือเนี่ยนจำความได้ แม่เป็นคนที่มั่นใจในตัวเองและใช้ความรู้สึกร่วมกับเหตุผล ต่อให้ในตอนนั้นแม่จะโกรธมากแค่ไหน หลังจากนั้นก็ต้องไปถามหลีพัวถิงให้ชัดเจนดังนั้น เรื่องนี้สาเหตุหลักไม่ได้มาจากการที่แม่ขอเลิกแน่ ๆอีกอย่างการที่แม่หา “คนรักเก่า” มาเป็นข้ออ้างเพื่อขอเลิก ต้องเป็นเพราะมีเหตุผลส

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0984

    ผลตรวจดีเอ็นเอไม่พลิกผัน หลีซูเหยียนกับหลีพัวไม่มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดตั้งแต่นั้นมา หลีพัวถิงก็เก็บซ่อนเรื่องนี้ไว้ในเบื้องลึกของหัวใจ ป่าวประกาศกับคนภายนอกว่าหลีซูเหยียนคือลูกสาวของเขา และเลี้ยงดูเสมือนเป็นลูกแท้ ๆ “ในเมื่อคุณเชื่อว่าแม่ฉันโกหก เด็กก็ไม่ใช่ลูกของคุณ แล้วทำไมคุณยังต้องเลี้

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0983

    หลีพัวถิงพยักหน้าเล็กน้อยและจมอยู่ในความทรงจำต่อไปหนุ่มสาวมากความสามารถที่อายุน้อย แถมอยู่ต่างบ้านต่างเมืองอีก หัวใจทั้งสองดวงจึงใกล้ชิดกันอย่างรวดเร็วหลังรู้จักกันได้ไม่นาน ในวันที่แสงแดดเจิดจ้าเช่นเดียวกัน หลีพัวถิงสารภาพรักกับเมิ่งจินเหยียนท่ามกลางทุ่งดอกไม้ที่สวยงาม และทั้งสองก็กลายเป็นคู่รักอ

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0982

    แม้หลีซูเหยียนจะพูดอย่างจริงใจ แต่หลีพัวถิงก็ยังคงปฏิเสธ “ซูเหยียน ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว และทำตามที่พ่อบอก ลูกไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศซะ”เดิมทีหลีซูเหยียนคิดว่าตัวเองมั่นใจต่อข้อเสนอนี้มาก ถึงอย่างไรทางด้านคุณลุงก็พร้อมจะลงมือ แถมครั้งนี้ยังเกิดเหตุการณ์เลวร้ายถึงขั้นลักพาตัวอีก เธอยินยอมกลายเป็นเป้

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0981

    พอเฉียวสือเนี่ยนได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งสับสนมึนงงเข้าไปใหญ่ สิ่งที่ฮั่วเยี่ยนฉือพูดมามันเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นเหรอ?ไม่เคยมีคุณแม่แท้ ๆ ของหลีซูเหยียนอยู่ทั้งนั้น หลีซูเหยียนเข้าใจผิดไปเองว่ามารดาที่ให้กำเนิดตัวเองมีความรักลึกซึ้งกับหลีพัวถิง?คนที่หลีพัวถิงรักมาตลอดชั่วชีวิตมีเพียงคุณแม่ของเฉียวสือเนี

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0980

    หลีซูเหยียนกับตระกูลรองของตระกูลหลีนั้นถือว่าอยู่ฝั่งตรงข้ามกันในเรื่องของผลประโยชน์ พวกเขาจะไปร่วมมือกันได้อย่างไร?บางทีฮั่วเยี่ยนฉือก็อาจจะคิดถึงจุดนี้เหมือนกันเลยไม่ได้พูดอะไรแต่พอพูดถึงเรื่องนี้ เฉียวสือเนี่ยนก็ฉุกคิดเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดรูปถ่ายของคุณแม่กับคุณผู้หญิง

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0979

    พูดจบ หนิงเสี่ยวเยว่ก็ตัดสายวิดีโอคอลเฉียวสือเนี่ยนรู้สึกว่าหนิงเสี่ยวเยว่ดูแปลก ๆ อยู่บ้าง แต่พอคิด ๆ ดูแล้ว น่าจะเป็นเพราะหล่อนใช้ชีวิตอยู่ในต่างประเทศมานาน เลยค่อนข้างเปิดเผยความรู้สึกไปบ้างสินะเวลาล่วงเลยไปอีกสองวันวิดีโอและรูปภาพเกี่ยวกับเฉียวสือเนี่ยนและซ่งชิงชวนทั้งหลายบนอินเทอร์เน็ตนั้นค้

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0978

    เฉียวสือเนี่ยนยิ้มพลางบอกว่าไม่ได้รบกวน ทั้งยังถามหนิงเสี่ยวเยว่ว่าโทรมาหาเธอมีธุระอะไรหรือเปล่าหนิงเสี่ยวเยว่ชี้แจงแถลงไขให้ฟังอย่างเก้อเขินเล็กน้อยว่า วันนี้เธอไปช็อปปิ้งที่ร้านน้ำหอมของ M•Q แล้วชอบน้ำหอมรุ่นลิมิเต็ดนั่นมาก แต่ก็ได้รับแจ้งว่าสินค้าหมดเสียแล้ว“ฉันได้ยินว่าคุณเป็นคำปรุงน้ำหอมรุ่นน

  • เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน   บทที่ 0977

    ซ่งชิงชวนแกะมือมารดาออกด้วยใบหน้าเรียบเฉยแล้วหมุนตัวจากไป คล้อยหลังเขา หลีซูเหยียนก็กอบกุมลำคอที่เจ็บระบมของตนเอง ร้องไห้สะอึกสะอื้นพลางกล่าว “ป้าเซิ่ง เมื่อกี้นี้ป้าเซิ่งไม่เห็นสายตาของประธานซ่งเหรอคะ? เขาคิดจะบีบคอหนูให้ตายจริง ๆ นะคะ เขาน่ะเกลียดที่หนูลงมือกับเฉียวสือเนี่ยนชัด ๆ !”เซิ่งจวงฮุ่ยหั

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status