“หากไม่มี คนที่ท่านควรหาไม่ใช่ข้าแต่เป็นเขา เขาไม่มีความสามารถอะไรเลย ท่านยังปล่อยให้เขามีอาชีพทำไมอีก!”“และข้อสุดท้าย ข้าไม่เคยแตะต้องมู่หว่านหรงแม้ผมเส้นเดียว ทำไมนางถึงบาดเจ็บท่านควรไปถามนางเอง”เมื่อประโยคนี้ถูกกล่าว แววตาของเซียวเฉินเหยี่ยนก็เย็นชาทันใด“คำโกหกร้อยเรียงเป็นหน้ากระดาษ คิดหรือว่าข้าจะเชื่อ!”“ข้าเพิ่งไปหาหว่านหรงมา ข้อมือของนางบาดเจ็บขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่เจ้าทำแล้วจะเป็นใครได้อีก! เสิ่นหรูโจว หว่านหรงเป็นหญิงอ่อนแอเช่นนั้นแล้วยังกล้าลงมือได้อีก บรรทัดฐานของความเป็นคนของเจ้าอยู่ตรงไหนกันแน่!!”“ข้าน้อยขอพูดอีกครั้ง!” เสิ่นหรูโจวมองเขาและพูดเสียงแข็งมีพลังมั่นใจ “ข้าไม่เคยแตะต้องมู่หว่านหรง บาดแผลของนางไม่เกี่ยวกับข้า เรื่องใดที่ข้า เสิ่นหรูโจวไม่เคยทำอย่าคิดมาโทษข้า!”น้ำเสียงของนางเย็นเยียบขึ้นเรื่อย ๆ : “เซียวเฉินเหยี่ยน ท่านด่าทอข้าและดูถูกข้าถึงเพียงนี้ เมื่อถึงวันที่ความจริงเปิดเผย ท่านจะต้องเสียใจ!”“ถึงตอนนั้น อย่าโทษว่าข้าไม่เตือน ท่านอาจเสียใจจนร้องไห้ ไอ้คนโง่!”ชาติที่แล้วเซียวเฉินเหยี่ยนก็หน้ามืดตามัว ไม่สนใจถูกผิดกับเรื่องของพี่น้องมู่หว่านหรงเช่นน
อะไรนะ!!เสิ่นหรูโจวช่วยชีวิตลู่หวายหนิง!!มือของเซียวเฉินเหยี่ยนชะงักทันใด สีหน้าประหลาดใจวาบผ่านใบหน้ารูปงามเป็นไปได้อย่างไร!!“เจ้าสับสนอะไรหรือเปล่า ไม่ใช่นางหรือที่ทำร้ายนายน้อยของเจ้าจนมีสภาพย่ำแย่!”เสิ่นหรูโจวสะบัดมือเขาออกทันทีและนั่งลงที่พื้นอย่างอ่อนแรง นางจับหน้าอกและไอหนัก แต่สายตากลับแหลมคมมากเป็นพิเศษฉินอวี่รู้สึกสงสารอย่างอดไม่ได้เมื่อเห็นสภาพนางเป็นเช่นนี้ พระชายาเอกเป็นคนดีถึงเพียงนี้แต่ได้รับการปฏิบัติเช่นนี้!อ๋องอู่เฉิงทำเกินไปแล้ว!“พระชายาเอกช่วยนายน้อยจริง ๆ ขอรับ! อ๋องอู่เฉิง พระชายาเอกเป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตนายน้อยของข้าน้อยและยังเป็นผู้มีพระคุณของจวนผู้สำเร็จราชการแทนขอรับ!”เซียวเฉินเหยี่ยนกลับไม่เชื่อเสิ่นหรูโจวว่านางมีความสามารถขนาดนั้นจริง ๆ นางก็แค่คนไม่เอาไหน จิตใจก็โหดเหี้ยมและยังทำร้ายหมอกงกับหว่านหรง นางน่ะหรือจะช่วยคน! เป็นไปไม่ได้!“แม้ว่าเสิ่นหรูโจวเป็นพระชายาของข้า แต่นางไม่มีความรู้ด้านการรักษาจริง ๆ ยิ่งไปกว่านั้นนางเป็นคนโหดเหี้ยมอำมหิตแบบนี้หรือจะช่วยคนได้ เจ้าระวังถูกนางหลอกเอานะ!”เสิ่นหรูโจวที่นั่งกับพื้นได้ยินดังนั้นมุมปากก็
เสิ่นหรูโจวเหลือบมองเขาด้วยความรู้สึกบางอย่าง สีหน้าสับสนและสงสัยของชายหนุ่มตกอยู่ในสายตาของนางนางยิ้มเย็นชา นัยน์ตาดำสนิทจ้องเขม่นเซียวเฉินเหยี่ยน“เซียวเฉินเหยี่ยน ตอนนี้ผู้เป็นเจ้าของเรื่องพูดแล้วว่าข้าเป็นคนช่วยชีวิตเขา ข่าวลือที่กล่าวหาว่าข้าทำร้ายผู้อื่นก่อนหน้านี้กับพระชายารองของท่านจับข้าไปขังและท่านยังบีบคออยากให้ข้าตาย จะสะสางอย่างไรดีเจ้าคะ”นางตั้งใจไม่ตอบโต้เพื่อปูทางให้กับวินาทีนี้ภายใต้แสงมืดสลัว โครงหน้าด้านข้างของเซียวเฉินเหยี่ยนดูเย็นชาแต่ยังรูปหล่อไม่มีที่ติเขามองเสิ่นหรูโจวยกคางเล็กน้อย ลำคอที่ขาวนวลทำให้รอยแดงเห็นชัดมาก เมื่อครู่นี้เขาลงมือหนักไปจริง ๆแต่ในฐานะอ๋องอู่เฉิง นายท่านแห่งจวนอ๋องจะยอมรับความผิดได้อย่างไร อีกอย่างเรื่องนี้ยังมีข้อสงสัยอีกมากมายที่ทําให้อดคิดมากไม่ได้"เสิ่นหรูโจว เจ้าไม่มีความรู้เรื่องหมอ แต่ตอนนี้เจ้ากลับช่วยชีวิตคนได้และยังเป็นโรคที่ซับซ้อนเช่นนี้อีก มันเป็นไปได้ด้วยรึ! หรือไม่เจ้าก็ไม่ใช่เสิ่นหรูโจว เจ้าแค่สวมหน้ากากหนังของเสิ่นหรูโจว หรือไม่ก็เป็นความดีความชอบของหมอกงแล้วเจ้าบังเอิญได้ประโยชน์จากช่องโหว่นี้ไป"เสิ่นหรูโจวต
“เพราะว่าท่านเป็นเซียวเฉินเหยี่ยน ภรรยารองของท่านใส่ร้ายว่าข้าทำร้ายผู้อื่นและจับข้าขังคุกใต้ดิน ท่านยังทำร้ายข้าเพราะว่าเรื่องนี้ ข้าไม่ได้ทำอะไรผิด พวกท่านเป็นคนสร้างความเดือดร้อนนี้ทั้งหมด แล้วข้าไม่ควรได้รับการชดเชยรึ!”“หากไม่มีการชดเชย อ๋องอู่เฉิงอย่างท่านจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเจ้าคะ!”หว่างคิ้วของเซียวเฉินเหยี่ยนย่นติดกัน เขาเม้มปากและใช้ดวงตาเรียวยาวดำสนิทจ้องเสิ่นหรูโจวไม่รู้จะกล่าวอย่างไร เขามักรู้สึกว่าเสิ่นหรูโจวรู้จักเขาเป็นอย่างดีแต่งงานได้สองวัน นางก็รู้จักนิสัยของเขาอย่างกระจ่างแล้วรึ! จะเป็นไปได้อย่างไร เขาแทบจะไม่เปิดเผยนิสัยแท้จริงของตนเองต่อหน้าเสิ่นหรูโจวแต่เขามั่นใจว่าจะตอบตกลงข้อเดิมพันของนาง ต่อให้เขาเกลียดเสิ่นหรูโจวเพียงใด หากเขาทำให้นางได้รับความไม่ยุติธรรมและเป็นทุกข์มากมายจริง ๆ เขาจะชดเชยในสิ่งที่นางควรได้อย่างแน่นอนลู่หวายหนิงเห็นเซียวเฉินเหยี่ยนเงียบไม่พูดอยู่นาน จึงมีใจคิดช่วยเสิ่นหรูโจวและกล่าวขึ้น“อ๋องอู่เฉิง พี่คนสวยเป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตของข้าจริง ๆ แม้ว่าตอนนั้นข้าลืมตาไม่ขึ้น แต่จิตใต้สำนึกของข้านั้นยังชัดเจนดีและสามารถได้ยินสิ่งที่พวก
กงฉางจื้อลังเลขึ้นมาทันใด สำหรับด้านการรักษาพูดสองสามคำศัพท์หลอกคนยังได้ แต่หากเป็นการช่วยชีวิตคนจริง ๆ เขาไม่รู้อะไรเลย เกิดกินแล้วตายขึ้นมา……“ทำไมรึ ไม่กล้ากิน?” เสิ่นหรูโจวหรี่มองสายตาเย็นเยียบตกบนร่างกายของเขา “หากท่านยอมรับว่าไม่มีความสามารถและหลอกลวงผู้คนมาตลอด จะไม่แข่งกันก็ได้ ข้ายอมให้โอกาสท่าน”เมื่อได้ยิน กงฉางจื้อสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เสิ่นหรูโจวหมายความว่าอย่างไร หมายความว่าเขาร่วมมือกับพระชายารองหลอกคนงั้นรึ!!เขาอ้าปากแล้วเงยหน้าเห็นสีหน้าเซียวเฉินเหยี่ยนถมึงทึงอย่างน่ากลัว กำลังจ้องมาที่เขาจนสะดุ้งตกใจอย่างแรงไม่ ถ้าไม่ตอบตกลงตอนนี้ ก็เท่ากับยอมรับว่าตนเองเป็นหมอเถื่อน! หมอเถื่อนจะรักษาโรคหัวใจพระชายารองหายได้อย่างไร เมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านอ๋องก็จะสงสัยพระชายารองน่ะสิ!เขาแน่นหน้าอกและจุกที่คอ “พระชายาเอกกล้าแล้วทำไมข้าจะไม่กล้าล่ะ! กินก็กิน!”เสิ่นหรูโจวมองกงฉางจื้อแล้วยิ้มเยาะภายในใจนางรู้ว่ากงฉางจื้อปกป้องมู่หว่านหรงเป็นพิเศษชาติที่แล้วเขาใช้ใบหน้านี้ช่วยมู่หว่านหรงคิดแผนชั่วมาตั้งเท่าไหร่ ทำร้าย(นาง)ตั้งกี่ครั้ง วันนี้ก็เอาคืนทีเดียวเลยแล้วกันนางหันมองลู
แต่ไม่จำเป็นต้องตื่นตกใจ แค่ให้เสิ่นหรูโจวกินก่อน ถ้านางตายก็ยืนยันได้ว่านางโกหกและกล่าวหาผู้อื่นและเขาชนะโดยไม่ต้องสู้ ได้เป็นหมอเทวดาเหมือนเดิมและเป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตศิษย์รักผู้สำเร็จราชการแทนด้วย!ที่สำคัญกว่านั้น หากเสิ่นหรูโจวตายแบบนี้ เขายังสามารถไปขอรับรางวัลที่พระชายารองได้แค่นึกถึงรอยยิ้มของมู่หว่านหรง กระดูกของเขาก็อ่อนระทวยลงและภายในใจมีความกล้าเพิ่มขึ้นไม่น้อย “ได้! ทำตามที่พระชายากล่าว!”เสิ่นหรูโจวฉีกยิ้ม “เช่นนั้นก็มาเริ่มกันเลย”ลู่หวายหนิงเทยาสลายจิตออกมาสองเม็ดมอบให้ทั้งสองคนพร้อมกล่าว: “ยาพิษนี้ต้องแก้พิษภายในธูปหนึ่งดอก ไม่เช่นนั้นยาพิษจะเริ่มออกฤทธิ์และเจ็บปวดจนตายทั้งเป็น”เขาพูดพร้อมส่งสายตาอันแหลมคมดุจใบมีดน้ำแข็งให้กับกงฉางจื้อคน ๆ นี้ต่ำช้าไร้ยางอาย กล้าสวมรอยเป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตเขาและยังกล่าวหาพี่คนสวย ควรให้เขาลิ้มลองความทุกข์สักหน่อยกงฉางจื้อมองยาพิษในมือแล้วใจเต้นเล็กน้อยเสิ่นหรูโจวเห็นท่ากลัวหัวหดของเขาแล้วฉีกยิ้มกว้างราวกับดอกไม้ที่บานสะพรั่งอยู่ริมหน้าผา“กินสิ หมอเทวดากง”กงฉางจื้อถลึงตาใส่นางทันทีและถามกลับ: “ทำไมพระชายาถึงไม่กิน
ชาติก่อนในฐานะที่กงฉางจื้อเป็นหมอประจำของมู่หว่านหรง ชื่อเสียงของเขาโด่งดังมาก แต่ทว่าเขากลับไม่รู้วิชาหมอเลยตอนอยู่ในจวนก็รวมหัวกับมู่หว่านหรงกลั่นแกล้งเฟิงอวิ๋น คอยคิดจะทำร้ายนางตลอด ตอนอยู่นอกจวน เพราะชื่อเสียงโด่งดังมากเกินไปจึงหลีกเลี่ยงที่จะแสดงฝีมือไม่ได้ในบางครั้ง ทำให้รักษาคนไข้อาการไม่หนักจนถึงแก่ความตาย มิหนำซ้ำยังโยนความผิดให้กับคนไข้ด้วย อำมหิตชั่วร้ายที่สุด!คนเช่นนี้กลับมีชีวิตที่ดีมากในชาติก่อน ให้อภัยไม่ได้จริงๆสีหน้าของกงฉางจื้อมืดทมึงราวกับเถ้าถ่าน เขาคาดไม่ถึงเลยว่าเสิ่นหรูโจวจะรู้วิชาหมอจริง!นี่นางหลอกเขาเสียจนมุม! เขาจ้องมองยาพิษในมือเม็ดนั้น นิ้วมือสั่นเทาไม่ยอมกลืนลงไปสักที“ในเมื่อพระชายาถอนพิษได้แล้ว แสดงว่าพระชายารู้วิชาหมอจริง เช่นนั้นก็ถือว่าพระชายาเป็นคนช่วยชีวิตนายน้อยลู่ไว้แล้วกัน ความดีความชอบนี้ ข้าไม่เอาก็ได้” ดูท่าแล้ว เขาวางแผนจะไม่กินเป็นแน่? ฉินอวี่คับแค้นใจที่หมอเถื่อนคนนี้ฝังเข็มให้กับนายน้อยของเขามั่วซั่วมาก เมื่อเห็นว่ากงฉางจื้อไม่ยอมกินยาเข้าไป เขาพลันเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจทันทีว่า “เจ้าทำเช่นนี้ขี้โกงกันชัดๆ แม้แต่พระชายายังก
“ใบสั่งยาที่หมอเถื่อนจ่ายให้ สามารถฆ่าคนได้ไม่ใช่หรือ เหตุใดพระชายารองถึงไม่เป็นอะไร มิหนำซ้ำอาการป่วยยังดีขึ้นด้วย ช่างน่าประหลาดใจจริง ๆ ”สีหน้าของเซียวเฉินเหยี่ยนยิ่งดูไม่สบอารมณ์ แววตาดุดันอาการป่วยของหว่านหรงนั้นร้ายแรง ทว่ากงฉางจื้อที่แม้แต่พิษธรรมดา ๆ ก็ถอนไม่เป็นจะรักษาให้หายได้หรือหรือว่าหว่านหรงไม่ได้ป่วยแต่แรก นางเพียงแค่ร่วมมือกับกงฉางจื้อ เพื่อแสดงละครให้เขาดูเท่านั้นกงฉางจื้อเจ็บปวดจนน้ำตาน้ำเหงื่อไหลรวมกัน แต่ก็ไม่วายที่จะพูดแก้ตัวให้กับมู่หว่านหรงว่า“ไม่ ท่านอ๋อง ท่านอย่าฟังคำพูดเหลวไหลของพระชายา ยาเม็ดนี้ไม่เหมือนกัน ดังนั้นข้าจึงถอนไม่เป็น!”“พระชายารองไม่ได้หลอกลวงท่าน ท่านอย่าคล้อยตามพระชายา! พระชายาเป็นคนชั่ว!”“ท่านอย่าลืมว่านางใช้วิธีชั่วร้ายบังคับให้ท่านสู่ขอนาง! พระชายารองเป็นผู้ช่วยชีวิตของท่าน นางจริงใจต่อท่านมากจะหลอกท่านได้อย่างไร”คำพูดนี้กระทบหัวใจของเซียวเฉินเหยี่ยน คิ้วที่ขมวดย่นของเขาคลายออกเล็กน้อยจริงด้วย หว่านหรงเสียสละชีวิตเพื่อช่วยเขา แล้วจะหลอกเขาได้อย่างไร…กงฉางจื้อเจ็บปวดราวกับตับไตไส้พุงถูกตัดเป็นท่อน ๆ เสียงที่พูดอ่อนแรงลงไม่