เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 113
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-05-14 13:47:08บทที่เกี่ยวข้อง
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 114
นางหยิบเข็มเงินออกมาแล้วฝังที่จุดหลิงซวี[footnoteRef:1] ของฉินอวี่และทำให้เขาสงบลงทันที [1: จุดหลิงซวี คือชื่อจุดฝังเข็มที่ภายในสัมพันธ์กับหัวใจ ภายนอกอยู่บนเนินกล้ามเนื้อ ที่รักษาโรคระบบหายใจ ระบบย่อยอาหารและอาการปวดหน้าอกเป็นต้น] หลังจากที่ฉินอวี่หลับไปแล้ว เสิ่นหรูโจวก็หยิบยาออกจากกล่องยา เมื่อต้มยาเสร็จนางก็ป้อนให้ฉินอวี่ดื่มนางเพิ่งเก็บของเสร็จ ฉินหมิงก็เข้ามาและทักทาย แต่กลับเต็มไปด้วยความเย็นชาอย่างยิ่ง “พระชายาขอรับ นายท่านของข้าต้องการพบท่านขอรับ”ดวงตาของเสิ่นหรูโจวเปล่งประกาย "ข้าทราบแล้ว"เพียงครู่เดียว ฉินหมิงก็พาเสิ่นหรูโจวมาถึงห้องหนังสือแล้วออกไปเสิ่นหรูโจวก้าวเข้ามาถึงห้องก็ได้กลิ่นหอมจาง ๆ ของพลัมทันที ดวงตาของนางสั่นไหวเล็กน้อยจากนั้นนางได้ยินความเคลื่อนไหวซึ่งดูเหมือนเป็นเสียงการพลิกหนังสือ นางจึงเดินตามเสียงนั้นไปถึงห้องทางทิศตะวันออกและยกมือขึ้นเปิดม่านลูกปัดช้า ๆ นางเห็นชายผู้ไม่เป็นสองรองใคร นั่งตัวตรงอยู่หน้าโต๊ะและกำลังพลิกหนังสือหน้าต่างที่อยู่ถัดจากโต๊ะเปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง มีแสงแดดอ่อน ๆ ส่องเข้ามาสะท้อนบนร่างกายของเขา ผมสีเงินสยายออกและพาดไว้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 115
“รักษาอาการป่วยให้ข้า!” เขาเยาะเย้ย “กล้าหาญไม่เบา เพียงแต่ว่า เจ้ามีคุณสมบัติอะไรในการเจรจากับข้ารึ”เขาแสดงสีหน้าเฉยเมยอย่างยิ่ง ในดวงตาของเขาก็เย็นชาและเย่อหยิ่งเสิ่นหรูโจวมองเขาด้วยสายตาไม่หยิ่งยโสและไม่ทำตนให้ต่ำต้อย“ผู้สำเร็จราชการแทนต้องการหมอที่สามารถรักษาโรคได้ และข้าก็รู้วิชาหมอ ทำไมไม่ให้ข้าลองดูล่ะ”ใบหน้าดุร้ายของเป่ยซิวเยี่ยนมีความเย็นเยือกอย่างที่เข้าถึงได้ยาก เขามองเสิ่นหรูโจวแล้วริมฝีปากก็โค้งมนอย่างนุ่มนวล “เจ้าทำทุกวิธีเพื่อตามมาแล้วยังทำถุงหอมเพื่อโยนหินถามทาง ใช้เหตุผลว่าจะรักษาอาการป่วยให้กับข้าเพียงเพื่อจะช่วยอ๋องอู่เฉิงผูกสัมพันธ์กับข้างั้นรึ!” เสิ่นหรูโจวตกตะลึงและอธิบายทันที "ท่านอุปราชเข้าใจผิดแล้ว ข้ามีจุดประสงค์จริงแต่ไม่ใช่สำหรับเซียวเฉินเหยี่ยน แต่เพราะข้าต้องการหย่าร้าง"ไม่ว่านางจะทำอะไร ทำไมทุกคนถึงคิดว่านางทำทุกอย่างเพื่อเซียวเฉินเหยี่ยน!ดูเหมือนว่าภาพลักษณ์ที่นางหลงเซียวเฉินเหยี่ยนอย่างบ้าคลั่งนั้นหยั่งรากลึกอยู่ในใจของผู้คนแล้ว“หย่าร้าง?” เป่ยซิวเยี่ยนมองเสิ่นหรูโจวด้วยสายตาแหลมคมและถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา: "เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อรึ!"ต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 116
น้ำเสียงของหมอประจำจวนแฝงการชื่นชมไว้ในคำพูด: "ท่านอุปราช พระชายาอ๋องอู่เฉิงมีความสามารถมากจริง ๆ ขอรับ ข้าทำการรักษามานานหลายสิบปี ไม่เคยเห็นใครใช้เข็มและยาเก่งเช่นนี้ วิธีการรักษาก็ฉลาดล้ำ"“อาการบาดเจ็บขององครักษ์ฉินอวี่นั้นสาหัสมาก พระชายาคงทำการปฐมพยาบาลได้ทันท่วงทีและหยุดเลือดไว้ทัน ไม่เช่นนั้นองครักษ์ฉินอวี่อาจไม่รอดมาถึงการรักษาในภายหลัง องครักษ์ฉินอวี่ได้รับการรักษาที่ล่าช้าเป็นเวลานานและอาการของเขาก็ยิ่งรุนแรงขึ้น แต่พระชายากลับพลิกสถานการณ์ได้ถือว่ามีความสามารถอย่างแท้จริงขอรับ”ฉินหมิงกล่าวอย่างประหลาดใจ: "ถ้าเป็นดั่งที่กล่าวมา พระชายาอ๋องอู่เฉิงก็เป็นหมอมหัศจรรย์ที่พบได้ยากในรอบร้อยปีตามข่าวลือจริง ๆ รึ!"หมอประจำจวนยิ้มและกล่าว: "เกินจริงไปเล็กน้อยขอรับ อย่างไรก็ตาม พระชายาอ๋องอู่เฉิงอายุยังน้อยแต่มีทักษะวิชาหมออย่างล้ำลึกนับว่าเป็นคนมีความสามารถพิเศษที่หาได้ยากจริง ๆ ขอรับ"หมอประจำจวนอยู่ที่จวนมานานหลายปี สิ่งที่เขาพูดจึงไม่ใช่คำโกหก แม้ว่าฉินหมิงมีอคติต่อเสิ่นหรูโจวเล็กน้อยแต่เขาก็ไม่สามารถตั้งคำถามได้อีกแล้วในตอนนี้“พระชายาอ๋องอู่เฉิงผู้นี้ ตั้งแต่ช่วยชีวิตฉินอว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 117
ยิ่งกว่านั้น ฉากในความฝันตรงตามความเป็นจริงทั้งหมด มีเพียงเรื่องราวหลังจากที่เขาแต่งงานกับเสิ่นหรูโจวแล้วแตกต่างออกไปเล็กน้อยหลังจากที่พวกเขาแต่งงานกัน เสิ่นหรูโจวในความฝันทำดีกับเขาเช่นเคย นางทุ่มเทความสนใจทั้งหมดไว้ที่ตัวเขาและร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเขาเป็นเวลาหลายปีแต่ในความเป็นจริง เสิ่นหรูโจวฟ้องหย่าในวันที่สองของการแต่งงาน ต้องการแยกทางกับเขาและรำคาญเขา ถึงกระทั่ง……ค่อนข้างเกลียดเขาด้วยซ้ำในความฝันมีเหตุการณ์ลอบสังหารเหมือนกัน แต่ในความฝันเป็นมู่หว่านหรงที่ขวางมีดของเสิ่นหรูโจวจนได้รับบาดเจ็บ ภายใต้อารมณ์ที่เดือดดาล เขาทำการลงโทษเสิ่นหรูโจวด้วยการให้นางคุกเข่าทั้งทีมีอาการบาดเจ็บตลอดทั้งวัน สุดท้ายก็จบลงด้วยการที่นางล้มป่วยแต่ในความเป็นจริงเสิ่นหรูโจวทำความรู้จักกับลู่หวายหนิงและฉินอวี่คือคนที่บาดเจ็บแทนนาง เรื่องนี้ยังรบกวนไปถึงผู้สำเร็จราชการแทน สุดท้ายเสิ่นหรูโจวตามเป่ยซิวเยี่ยนจากไป……"เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้!"เซียวเฉินเหยี่ยนรู้สึกมึนงงคิดไม่ตก ใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้วแน่นเหตุใดช่วงนี้ถึงมีภาพประหลาดปรากฏขึ้นในความคิดของเขา ตอนนี้เขาฝันเป็นตุเป็นตะ จนถึงขนาดดูเกินจริง/ไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 118
ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด เขาอดไม่ได้ที่จะตีตัวออกห่างจากมู่หว่านหรงและไม่อยากเข้าใกล้นางมากเกินไปเมื่อวานเขาฝันเป็นเรื่องราวใหญ่โต ซึ่งส่วนใหญ่เป็นภาพการอยู่ร่วมกันของเขากับเสิ่นหรูโจว มีภาพของมู่หว่านหรงปรากฏในบางครั้ง แต่เสิ่นหรูโจวมีผลกระทบต่อเขามากจนรู้สึกสับสนและไม่มีอารมณ์คุยกับมู่หว่านหรงที่อ่อนแอในเวลานี้มู่หว่านหรงสัมผัสถึงความเย็นชาของเขาและอดไม่ได้ที่จะกังวลนางกัดริมฝีปากและกล่าว "ถึงตอนนี้แล้วพระชายาเอกก็ยังไม่กลับมา หว่านหรงเป็นห่วงเหมือนกันเจ้าค่ะ เรื่องราวที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย ในฐานะคนของจวนอ๋องอู่เฉิงหว่านหรงจะไม่สนใจเรื่องนี้ได้อย่างไรเจ้าคะ!"“ท่านอ๋องให้หว่านหรงไปกับท่านเถอะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น หว่านหรงก็ยังช่วยคิดหาทางได้”จวินอู่จ้องนางอย่างเย็นชาและใบหน้าก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจมู่หว่านหรงจะคิดอะไรได้ พอเจอปัญหาเข้าก็มีแต่จะร้องไห้เท่านั้น!ในเรื่องนี้ เขาชอบเสิ่นหรูโจวมากกว่าจริง ๆ เสิ่นหรูโจวเพียงแค่หลงในตัวท่านอ๋อง แต่นางมีความสามารถอยู่บ้างถงอวิ๋นที่อยู่ด้านข้างช่วยมู่หว่านหรงพูด“ท่านอ๋อง เมื่อวานนี้พระชายารองโกรธมากจนหมดสติ พอตื่นข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 119
อีกด้านหนึ่ง เซียวเฉินเหยี่ยนกับมู่หว่านหรงมาถึงห้องของฉินอวี่แล้วคนบนเตียงยังไม่ตื่น เซียวเฉินเหยี่ยนขมวดคิ้ว ดวงตาของเขามืดมนราวกับว่ามีเมฆครึ้มม้วนตัวทำไมยังไม่ฟื้นอีก!เขามองไปรอบ ๆ โดยไม่เปิดเผยสีหน้าและไม่เห็นร่างของเสิ่นหรูโจว เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความร้อนใจที่อธิบายไม่ได้เขาต้องการพบเสิ่นหรูโจวอย่างยิ่ง เขาไม่รู้ว่าต้องการยืนยันความปลอดภัยของนางหรือเพราะเขาสนใจนางในความฝันและอยากจะพบนางมู่หว่านหรงมองไปที่ฉินอวี่ ใบหน้าของนางสงบนิ่งแต่หัวใจนั้นยุ่งเหยิงหากว่าเขาไม่สามารถลืมตาและนำความลับนั้นเข้าไปในโลงศพด้วยก็คงดี! นางควรทำอย่างไรให้เขากลายเป็นคนตายที่ไม่สามารถพูดได้!ความคิดชั่วร้ายที่นับไม่ถ้วนพลุ่งพล่านอยู่ความคิดของนาง นางอยากจะฆ่าฉินอวี่ให้ได้โดยเร็ว กำลังหยิบน้ำพิษที่เตรียมไว้และป้อนให้เขาต่อหน้าต่อตาของเซียวเฉินเหยี่ยนแต่ทันใดนั้น ฉินอวี่ก็ลืมตาขึ้นโดยไม่มีสัญญาณเตือนใด ๆ“อ๊า……” มู่หวันหรงกรีดร้องด้วยความตกใจและถอยหลังไปสองก้าว ถงอวิ๋นรีบเข้าไปจับนางถงอวิ๋นพยุงมู่หว่านหรงไปอยู่ด้านข้างและใช้เวลาอยู่พักหนึ่งถึงหายตกใจนางไม่กล้ามองตรงไปที่ฉินอวี่ นาง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 120
“ไม่ว่าในกรณีใด องครักษ์ฉินอวี่ได้รับบาดเจ็บในลานของพระชายาเอกและจวนอ๋องอู่เฉิงไม่อาจเลี่ยงความผิดนี้ได้ หากต้องเกิดการรับผิดชอบ หว่านหรงเต็มใจที่จะแบกรับมันเอง เพียงขอให้องครักษ์ฉินอวี่ให้อภัยและอย่าให้กระทบถึงความสัมพันธ์ระหว่างท่านอ๋องกับผู้สำเร็จราชการแทน”คิ้วของฉินอวี่ขมวดแน่นยิ่งขึ้น ถงอวิ๋นพูดด้วยน้ำเสียงที่ทนไม่ได้ทันที“พระชายาทำตนเองลำบากเช่นนี้ทำไมกันเจ้าคะ องครักษ์ฉินอวี่ได้รับบาดเจ็บที่ลานของพระชายาเอก ต่อให้ต้องรับผิดชอบ ก็ควรเป็นพระชายาเอก ทำไมท่านต้องรับผิดแทนด้วยเจ้าคะ”ไม่ว่าพระชายารองต้องการเล่นอย่างไร นางเพียงพูดคล้อยตามก็พอ!บางทีอาจยังผ่านพ้นเรื่องนี้ไปได้!มู่หว่านหรงใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาและมองถงอวิ๋นอย่างไม่พอใจและกล่าว: “ทำไมเจ้าถึงพูดมากเช่นนี้! พระชายาเอกมีสถานะสูงส่ง จะให้ท่านมารับผิดชอบได้อย่างไร"นางสะอื้นพร้อมก้มศีรษะและกล่าว: "ในฐานะคนของจวนอ๋อง ข้าย่อมไม่สามารถเพิกเฉยได้หากจวนอ๋องมีปัญหา ยิ่งไปกว่านั้นข้าเป็นเพียงภรรยารองต่ำต้อยไม่สำคัญอะไร แต่พระชายาเอกเป็นหน้าตาของจวนอ๋อง จะปล่อยให้พระชายาเอกรับผิดชอบทั้งหมดไม่ได้”นางเงยหน้าขึ้นมองฉินอวี่ เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 121
เสิ่นหรูโจวเข้ามาคนแรก ตามมาด้วยคนหนุ่มลู่หวายหนิงและข้างหลังเขาคือเป่ยซิวเยี่ยนที่สวมชุดคลุมสีดำเดินเข้ามาช้า ๆหลังจากเสิ่นหรูโจวได้ข่าวนางก็รีบกลับไป ไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับลู่หวายหนิงระหว่างทาง นางอธิบายสองสามคำจนล่าช้าไปพักหนึ่งแล้วเป่ยซิวเยี่ยนก็มาถึงพอดีทั้งสามคนเดินเข้ามาพร้อมกันดวงตาของเซียวเฉินเหยี่ยนตกอยู่ที่ใบหน้าของเสิ่นหรูโจวก่อน ใบหน้าที่ละเมียดละไมสวยงามของนางทับซ้อนกับความฝันทันที เขาพลันรู้สึกหัวใจสั่นไหวและแววตาก็แสดงอาการเคลิบเคลิ้มนางสบายดี ทุกอย่างปกติ...เสิ่นหรูโจวขมวดคิ้วทันทีเมื่อเห็นเซียวเฉินเหยี่ยนกับมู่หว่านหรงกอดกันดูเหมือนว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นเมื่อเห็นฉินอวี่ตื่นแล้วลู่หวายหนิงดีใจมากจึงวิ่งเหยาะเข้าไปหา ฉินอวี่ยังไม่ทันกล่าวทักทายก็ถูกผลักกลับไปที่เตียง“นี่ ไม่จำเป็นต้องทำความเคารพกันหรอก ตอนนี้เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง! บาดแผลยังเจ็บอยู่หรือไม่!”ลู่หวายหนิงนั่งอยู่ข้างเตียง แตะหน้าผากของเขาและมองดูใบหน้าของเขาอย่างละเอียด "ไม่มีไข้แล้ว"ฉินอวี่เห็นท่าทางเป็นห่วงของลู่หวายหนิงจึงยิ้มกล่าว: “นายน้อยไม่ต้องกังวล ข้าไม่เป็นอะไรแล้วขอรับ"เสิ่นห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
บทล่าสุด
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 270
เสิ่นหรูโจวกล่าวอย่างเรียบเฉยว่า “เช่นนั้นก็ไม่ผิดแล้ว ในเวลานี้ ความสามารถในการทำงานของตับของพระองค์ได้รับความเสียหายอย่างมากแล้ว” เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เซียวจิ่นซีก็คล้ายจะเจ็บยิ่งกว่าเดิมแล้ว เจ็บจนยืดเอวไม่ขึ้นมองเซียวจิ่นซีที่มีสีหน้าเจ็บปวด เซียวเฉินเหยี่ยนก็ขมวดคิ้ว “เช่นนั้นมีวิธีการรักษาหรือไม่?”เสิ่นหรูโจวมิได้รีบกล่าว นางหยิบขวดยาเล็กๆ ขวดหนึ่งออกมาจากถุงผ้า เทยาลงบนในกลางฝ่ามือเม็ดหนึ่งยื่นไปที่เบื้องหน้าเซียวจิ่นซี “ทรงเสวยสิ่งนี้ลงไปก่อน” เซียวจิ่นซีฝืนยืดเอวขึ้น มองเสิ่นหรูโจวด้วยสีหน้าหวาดระแวง “นี่คือสิ่งใด?”“สายพระเนตรขององค์หญิงทรงไม่ดีหรือเพคะ นี่คือยาอย่างไรเล่าเพคะ”เซียวจิ่นซีไม่เชื่อว่าเสิ่นหรูโจวจะปรารถนาดีเช่นนี้ ลังเลอยู่นานไม่ยอมรับไปเสิ่นหรูโจวจึงชักมือกลับมา กล่าวอย่างไม่อนาทรร้อนใจว่า “ไม่เสวยก็ช่างเถอะ ปล่อยให้ทรงปวดตายก็แล้วกัน” เซียวจิ่นซีกัดฟัน คว้าแย่งมาจากนั้นยัดเข้าปากไปเสิ่นหรูโจวโค้งริมฝีปาก หัวเราะอย่างเย้ยหยันทีหนึ่ง จากนั้นจึงพูดวิธีการรักษาออกมา “ตับของพระองค์ยามนี้เสียหายแล้ว หากทรงต้องการมีชีวิตรอด ก็จะต้องตัดตับของพระองค์ออก
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 269
เซียวจิ่นซีคิดจะบันดาลโทสะอีกครั้ง ทว่าเซียวเฉินเหยี่ยนขมวดคิ้วมองนาง เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “เสด็จพี่ แทนที่จะทรงตรัสสิ่งใดด้วยโทสะเพื่อความสะใจเพียงชั่วครู่ มิสู้ทรงให้เสิ่นหรูโจวตรวจอาการให้พระองค์อย่างว่าง่ายดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ การรักษาพระวรกายให้หายดีสำคัญที่สุดนะพ่ะย่ะค่ะ"เต๋อเฟยก็เกลี้ยกล่อมเช่นกัน “นั่นสิ จิ่นซี อย่าได้เสียเวลาอีกเลย รีบให้หรูโจวตรวจให้เจ้าเถอะ” สุดท้ายแล้ว เซียวจิ่นซีก็ต้องการรักษาชีวิตตน ไม่ว่าจะเคียดแค้นเสิ่นหรูโจวอย่างไร ยามนี้ก็มิใช่เวลาที่จะมาก่อเรื่อง นางจึงแค่นเสียงเย็นครั้งหนึ่ง แล้วก็ไม่กล่าวสิ่งใดอีกเซียวเฉินเหยี่ยนมองไปยังเสิ่นหรูโจว พูดเสียงเบาว่า “นี่เป็นพระบัญชาของเสด็จพ่อ เจ้าก็อย่าได้เอาแต่ใจ” เดิมเสิ่นหรูโจวก็ไม่คิดจะจากไปจริงๆ เพียงแค่ขู่เซียวจิ่นซีไปอย่างนั้น บัญชาของฮ่องเต้ไม่อาจฝืน นอกจากนี้ นางก็จำเป็นจะต้องสร้างโอกาสให้ตนได้หย่าเช่นกันนางเดินกลับไปอย่างเรื่อยเฉื่อย นั่งลงข้างกายเซียวจิ่นซี “รบกวนองค์หญิงทรงยื่นพระหัตถ์ออกมาด้วยเพคะ” สีหน้าของเซียวจิ่นซีไม่น่ามอง ทว่ายังคงทำตามครั้งก่อนที่เสิ่นหรูโจวตรวจอาการให้เซียวจิ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 268
เมื่อเสิ่นหรูโจวได้ยินคำพูดประโยคสุดท้าย สีหน้าก็ผ่อนคลายลงไม่น้อยดูไปแล้ว จนถึงตอนนี้ยังคงถือได้ว่าราบรื่น ด่านเคราะห์ของท่านพ่ออยู่ที่การศึกครั้งสุดท้าย ไม่รู้ว่าเวลานี้ยาของนางส่งไปถึงหรือยัง หากดูตามเวลาก็น่าจะทันการอยู่ขอเพียงท่านพ่อใช้ยาของนาง ก็จะไม่ทิ้งโรคเรื้อรังไว้ในภายหลังแล้วนับแต่ได้ถือกำเนิดใหม่กลับมา นางยังมิได้พบท่านพ่อเลย นางจะต้องทำให้ท่านพ่อกลับมาอย่างปลอดภัยให้ได้เซียวเฉินเหยี่ยนเห็นว่าเมื่อนางได้ฟังข่าวของบิดาและพี่ชาย อารมณ์ก็คล้ายจะสงบลงไม่น้อย จึงลองกล่าวว่า “ในอนาคต เจ้ายังคงแก้นิสัยของเจ้าหน่อยเถิด” เสิ่นหรูโจวเงยหน้ามองเขา “นิสัยของข้าเป็นอย่างไร?”“ทุกครั้งที่เจ้าพบกับองค์หญิงเจาหยาง ล้วนมีเรื่องกันจนตึงเครียด” เซียวเฉินเหยี่ยนพยายามพูดอย่างละมุนละม่อม หวังว่านางจะรับฟัง “ถึงอย่างไรนางก็เป็นเสด็จพี่หญิงของข้า เมื่ออยู่ต่อหน้านาง เจ้าก็แสดงท่าทีที่ดีสักหน่อย อย่าใช้อารมณ์ไปเสียทุกเรื่อง” เสิ่นหรูโจวหัวเราะอย่างเยาะหยันทีหนึ่ง กล่าวอย่างดูแคลนว่า “ท่านอย่าได้มาบงการข้า” บนใบหน้าของเซียวเฉินเหยี่ยนมีความไม่พอใจวาบผ่าน "หากเจ้ามีสิ่งใดไม่พอใจ อยาก
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 267
เริ่มจากชายแดนส่งข่าวด่วนมา บิดาและพี่ชายของเสิ่นหรูโจวจึงนำทัพไปช่วยที่ชายแดน ภาพเหตุการณ์เปลี่ยนไป กลายเป็นฉากที่รายงานการรบถูกส่งมา ท่านแม่ทัพเสิ่นถูกธนูของศัตรูยิงทะลุมือ เนื่องจากขาดแคลนยาและสิ่งของทำให้ไม่มียารักษา ทว่าก็ยังคงรบชนะต่อมา หลังจากแม่ทัพใหญ่เสิ่นกลับมาถึงเมืองหลวงพร้อมชัยชนะ ก็ล้มป่วยจนต้องนอนอยู่บนเตียงตลอด ส่วนที่จวนอ๋อง เสิ่นหรูโจวกับมู่หว่านหรงทะเลาะกันครั้ง เขาจึงลงโทษกักบริเวณให้นางสำนึกตน นางบังเอิญเป็นหวัดพอดี จึงนอนซมลุกไม่ขึ้น ทำให้ไม่รู้เรื่องที่ท่านแม่ทัพใหญ่เสิ่นได้รับบาดเจ็บผ่านไปไม่กี่วันเมื่อนางรู้ข่าว ก็มาขอร้องต่อหน้าเขา ต้องการให้เขาไปส่งของบำรุงจำนวนหนึ่งไปให้บิดา เขามองใบหน้าที่อ่อนแรงและซีดขาวของนาง ไม่มีความสงสารแม้แต่น้อย มองดูนางอย่างเย็นชาท้ายที่สุดเขายังคงให้คนไปส่งของ ทว่าเด็กรับใช้ส่งไปในนามของเขา รอจนพวกเขารู้เรื่อง เรื่องราวก็ผ่านไปนานแล้ว ความสัมพันธ์ของเสิ่นหรูโจวและตระกูลเสิ่นก็มาถึงจุดเยือกแข็งแล้วเช่นกัน นั่นเป็นครั้งแรกที่นางปวดใจอย่างที่สุด และก็เป็นครั้งแรกที่นางใส่อารมณ์กับเขา ดั่งเช่นในยามนี้เซียวเฉิยเหยี่ยนยันรถม้าไว้
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 266
สีหน้าของเซียวเฉินเหยี่ยนไม่น่ามองอยู่บ้าง “หรือเจ้าจะให้ข้ายืนรอเจ้าอยู่ด้านนอก?”“ท่านจะนั่งยองลงก็ได้เช่นกัน” ใบหน้าของเสิ่นหรูโจวไม่มีความรู้สึกแม้แต่น้อย “ข้าขอบอกท่านไว้เลย เวลานี้ไม่ว่าข้าจะมองท่านที่ใดก็ขัดตาไปหมด หากท่านไม่ต้องการสร้างความอับอายให้ตนเอง ก็อย่าได้มายั่วโมโหข้า!”กล่าวจบ นางก็หมุนตัวเดินเข้าประตูไป จากนั้นปิดประตูลงดัง ‘ปัง’เซียวเฉินเหยี่ยนยืนอยู่ที่เดิม เขากำหมัดแน่นมองประตูใหญ่ที่ถูกปิดสนิท เขารู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก ทว่าในใจก็เกิดความรู้สึกถึงความแตกต่างขึ้นมาเช่นกันในอดีต ทั้งดวงตาและหัวใจของเสิ่นหรูโจวล้วนมีแต่เขา ไม่มีทางกีดกันเขาไว้ภายนอกอย่างเด็ดขาด ทว่า ในยามนี้ เขาไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งจะเหยียบเข้าประตูเรือนของนางแล้วอย่างนั้นหรือ?ทว่า ความรู้สึกของคนเปลี่ยนแปลงได้ง่ายถึงเพียงนั้นเชียวหรือ เหตุใดเขาจึงโชคไม่ดีเช่นนี้ แต่งงานได้เพียงช่วงสั้นๆ สิบกว่าวัน นางก็ไม่หลงเหลือความรักให้เขาแล้วหลังเสิ่นหรูโจวปิดประตูลง ก็เข้าสู่ห้องของตนเมี่ยวตงเดินมาหาพร้อมรอยยิ้ม “คุณหนูกลับมาแล้วหรือเจ้าคะ ท่านอยากทานสิ่งใด บ่าวจะไปเตรียมให้เจ้าค่ะ” “ไม่ต้องแล้
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 265
ชาติก่อนมู่หว่านหรงอาศัยว่าได้รับความโปรดปราน มักแย่งของนางอย่างเปิดเผย ของพระราชทานที่ในวังประทานให้ชายาเอกทุกงานเทศกาลนางก็จะแย่ง ไปช่วยเหลือราษฎรจนสร้างผลงาน นางก็จะแย่งอีก เซียวเฉินเหยี่ยนไม่เคยสนใจแม้แต่น้อย เวลานี้ยิ่งดี แม้แต่ตัวเขาเองก็จะมาแย่งรางวัลของนางด้วย!เซียวเฉินเหยี่ยนถูกคำพูดของเสิ่นหรูโจวซัดไปเป็นชุด ทำให้ภายในใจรู้สึกไม่สบอารมณ์อยู่บ้างเขาจับข้อมือเสิ่นหรูโจวแน่นไม่ยอมปล่อย ความโมโหในก้นบึ้งของดวงตาปรากฏขึ้นแล้วหายไปอย่างรวดเร็ว แปรเปลี่ยนเป็นความมืดมิด จับจ้องไปที่เสิ่นหรูโจวแล้วกล่าวว่า “หากข้าไม่ชิงลงมือก่อนเจ้าก้าวหนึ่ง เจ้าก็คงจะไปขอให้เสด็จพ่อประทานการหย่าให้แล้ว” “ไม่ผิด!” เสิ่นหรูโจวตอบอย่างไม่ลังเลนี่เป็นเรื่องที่นางเฝ้าปรารถนา รอคอยมาสองชาติ!“เจ้า…" เซียวเฉินเหยี่ยนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ รู้สึกว่าอารมณ์ความรู้สึกอันซับซ้อนนับหมื่นอัดอั้นอยู่ในอก อึดอัดจนหายใจไม่ออก”โดยพื้นฐานแล้ว เขาดูแคลนต่อการแย่งผลงานสตรี ที่ทำเช่นนี้ ประการแรก เป็นเพราะจดหมายฉบับนั้นของมู่หว่านชิง ประการที่สอง…เขาคิดได้ว่า เสิ่นหรูโจวจะใช้คำสัญญานี้มาหย่ากับเขา เขารู้สึกไม่อยากห
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 264
ฉินหมิงตะลึงไป ถามอย่างไม่แน่ใจว่า “ท่านอ๋องไม่เป็นอะไร? คำพูดนี้ของนายน้อยหมายความว่าอย่างไร?”ลู่หวายหนิงดึงฉินหมิงเข้ามาใกล้ขึ้นอีกนิด พยายามระงับความตื่นเต้น ลดเสียงเบาลงแล้วกล่าวว่า “ความหมายก็คือบนร่างของอาจารย์ไม่มีผื่นขึ้น อาจารย์อาการภูมิแพ้ไม่กำเริบตอนอยู่กับพี่สาวน่ะสิ” ดวงตาทั้งคู่ของฉินหมิงเบิกกว้าง พูดอย่างตกใจว่า “จริงหรือขอรับ?”ลู่หวายหนิงหัวเราะออกมา “จริงแท้แน่นอน ข้าทำการยืนยันแล้ว” ฉินหมิงรู้สึกไม่อยากเชื่อ “หลายปีมานี้ ไม่ว่าสตรีนางใดสัมผัสท่านอ๋อง ก็ล้วนทำให้ท่านอ๋องเกินอาการแพ้ มีเพียงหญิงที่นายท่านพบในปีที่แล้วนางนั้นที่ไม่เป็นไร” “พูดไปแล้ว ตามหาสตรีนางนั้นไม่เจอเสียที ช่างน่าเสียดายนัก คิดไม่ถึงว่าพระชายาของอ๋องอู่เฉิงก็ไม่ทำให้นายท่านเกิดอาการแพ้เช่นกัน ช่างเป็นเรื่องดีจริงๆ ราวสวรรค์ได้สรรค์สร้างมา” “นั่นสิ!” ลู่หวายหนิงเห็นด้วยอย่างมาก “อาจารย์หาผู้หญิงคนนั้นไม่เจอสักที อย่างนั้นพี่สาวก็เป็นคู่ชะตาที่สวรรค์ลิขิตมาให้อาจารย์แล้ว! ถ้าพวกเขามาอยู่ด้วยกันเร็วหน่อยก็ดี ข้าแทบรอวันนั้นไม่ไหวแล้ว!”ฉินหมิงพยักหน้า จากนั้นก็รีบส่ายหน้าอย่างรุนแรงทันที “
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 263
ในขณะที่พูด เขาก็ยื่นศีรษะเข้าไป มองซ้ายมองขวาเป่ยซิวเยี่ยนยื่นมือออกไปผลักหัวของเขาเบาๆ “ไม่ต้องดูแล้ว ไม่มีหรอก” ลู่หวายหนิงตกใจอย่างมาก ดวงตาเบิกจนกลมโตมองไปที่เป่ยซิวเยี่ยนบนใบหน้าเย็นชาดุจน้ำแข็งของเป่ยซิวเยี่ยน ก็มีความประหลาดใจอยู่อย่างเลือนรางเช่นกันลู่หวายหนิงยังคงรู้สึกไม่ยากที่จะเชื่ออยู่บ้าง จึงทำการยืนยันอีกครั้ง “อาจารย์ขอรับ เมื่อครู่พี่สาวสัมผัสถูกท่านแล้วใช่หรือไม่ขอรับ?” เป่ยซิวเยี่ยนเอนกายไปด้านหลัง พิงลงบนพนักเก้าอี้ ดวงตาล้ำลึกดุจบึงน้ำอันเยือกเย็นหรี่ลงเล็กน้อยเรื่องที่เขาเป็นภูมิแพ้ผู้หญิงมีน้อยคนนักที่จะรู้ เมื่อครู่คิดจะหยุดนางเพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสโดยตรง แต่กลับทำให้เรื่องกลับตาลปัตรไปกุมมือของนางเข้าโดยบังเอิญ จนเกิดเป็นผลลัพธ์ที่ไม่ได้ตั้งใจขึ้นมา ด้วยเหตุนี้ เขามั่นใจว่าอีกครู่อาการของตนต้องกำเริบ จึงปล่อยให้นางเปลี่ยนยาให้ตนเสียเลย คิดไม่ถึงว่า จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่มีอาการผิดปกติอะไรอาการคันชาบริเวณเอวคล้ายจะยังไม่จางหายไป ปลายนิ้วที่เย็นเล็กน้อยตกลงบนหน้าท้องของเขาครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับการยั่วเย้า เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ลู่หวายหนิงร้อ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 262
เป่ยซิวเยี่ยนมองดวงหน้าที่งดงามดั่งหยกของนาง ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความคาดหวัง หัวใจของเขาก็อ่อนลงอย่างน่าประหลาด “ในเมื่อข้ารับปากเจ้าแล้ว ก็ไม่มีทางผิดคำสัญญา เพราะถึงอย่างไรพวกเราก็ต่างมีผลประโยชน์ร่วมกัน”เสิ่นหรูโจวพลันหัวเราะออกมาแล้ว มองเป่ยซิวเยี่ยนอย่างซาบซึ้ง “ท่านผู้สำเร็จราชการ ท่านเป็นคนดีจริงๆ ข้าจะต้องพยายามสุดความสามารถเพื่อรักษาท่านให้ได้แน่” ไม่ว่าในชาติก่อนเขาจะก่อกบฏ เพราะเหตุใด เหตุใดจึงถูกคนขนานนามว่าเป็นพญามัจจุราชที่มีชีวิต แต่สำหรับนางแล้ว เขาก็คือคนดีคนหนึ่งเป่ยซิวเยี่ยนตะลึงไปเล็กน้อย เมื่อเห็นรอยยิ้มที่แย้มบานราวบุปผาของนาง ริมฝีปากบางก็อดโค้งขึ้นเล็กน้อยไม่ได้เช่นกัน “คำชมของพระชายาช่างแปลกใหม่เหลือเกิน” นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินคนพูดว่าเขาเป็นคนดีแปลกใหม่? แปลกใหม่ตรงที่ใดกัน?เสิ่นหรูโจวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ว่าบาดแผลของเขาได้รับการจัดการเรียบร้อยแล้ว นางจึงถือกล่องยาขึ้นมา“ท่านผู้สำเร็จราชการ สองสามวันนี้บาดแผลของท่านกำลังสมานตัว จะคันอย่างมาก เพียงระวังอย่าไปเกาก็จะหายดีแล้ว เช่นนั้นข้าก็ขอตัวก่อนแล้ว” เป่ยซิวเยี่ยนพยักหน้าเบาๆ รอจนเสิ่
