บทที่ 112

เมื่อเห็นว่าเขาคิดเพื่อนางอย่างรอบคอบ หัวใจของเสิ่นหรูโจวก็อุ่นขึ้นและมีรอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของนาง

ในความเป็นจริงนางรู้ดีว่ าแม้ว่าเป่ยซิวเหยี่ยนได้รับสมญานามว่าฆ่าอย่างไร้ความปราณี แต่เขาไม่ใช่ผู้ทรยศที่ใช้อำนาจและกระทำความชั่วโดยไม่สนใจชีวิตมนุษย์

เป่ยซิวเหยี่ยนมีชื่อเสียงตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เป็นผู้นำนำทัพกองทหารไปพิชิตดินแดนที่เสียไปตั้งแต่อายุสิบกว่า ยึดเมืองทั้งหกเมืองที่อยู่ภายใต้การปกครองของชาวเซี่ยอย่างต่อเนื่อง และทำการขับไล่ชาวเซี่ยออกจากแผ่นดินนั้นไปโดยสิ้นเชิง

เขาเป็นวีรบุรุษนักฆ่าในสนามรบ สามารถเอาชนะสามกองทัพได้ด้วยความโกรธเคือง แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นปีศาจฆ่าคนที่โหดเหี้ยม

เขาแย่งดินแดนที่สูญเสียไปมากมายกลับคืนมา แต่นางไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าเขาทำร้ายพลเมืองหรือผู้บริสุทธิ์ในต่างแดนทั้งในชาติที่แล้วและชาตินี้

ท่านพ่อพูดคุยเกี่ยวกับสงครามเป็นครั้งคราวและเคยยกย่องเป่ยซิวเยี่ยน ทั้งชื่นชมและยกย่องคนหนุ่มที่โดดเด่นคนนี้

และวันนี้ เมื่อนางได้ยินลู่หวายหนิงพูดว่าเป่ยซิวเยี่ยนมีความทะเยอทะยานที่ยิ่งใหญ่และเป็นห่วงบ้านเมือง นางก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชมเขา