บทที่ 1 ทางเดินสีดำ

เสียงคลื่นกระทบจนเรือไหว ทว่าคนในเรือกลับไม่รู้สึกกับมัน ดื่มกิน ฟังเพลงคละเคล้าเสียงดนตรีอย่างมีความสุข เจ้าของรูปร่างเพรียวระหงส์ ส่วงสูงร้อยหกสิบห้า วงหน้ารูปไข่ ผมหยักศกยาวเคลียแผ่นหลัง ดวงตากรมโตขนตางอน จมูกโด่งริมฝีปากได้รูป สาวเท้าวางเครื่องดื่มไว้บนโต๊ะตามความต้องการของลูกค้า

หมับ!

ข้อมือหญิงสาวถูกคว้าไว้ แววตาคนจับกวาดมองแล้วยิ้มอย่างพึงพอใจ กับรูปร่างหน้าตาของพนักงานเสริฟ์ เธอบิดแขนเพื่อให้พ้นการเกาะกุม แต่ไม่เป็นผล หันมองคนอื่นเพื่อขอความช่วยเหลือ

“เท่าไหร่!” ลูกค้าวีไอพีถาม แล้วยิ้มอย่างหื่นกระหาย

“ไม่ได้ขายตัวค่ะ” เธอตอบเสียงแข็ง พยายามขืนตัวออก แต่กลับถูกจับไว้แน่น

“อย่าเล่นตัวเลย เท่าไหร่ว่ามาเลย พร้อมจ่าย ถ้าเธอดีฉันรับเลี้ยงต่อ เอาไหม” ลูกค้ายังคงพูดไม่หยุด คงฟันฉุนแต่พยายามเก็บอารมณ์เอาไว้

“บอกว่าไม่ขายไงคะ ไม่ได้ยินหรือไง!” คนถูกลวนลามเริ่มส่งเสียงดัง เพราะไม่พอใจที่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้บ่อยๆ

แขกชักสีหน้าไม่พอใจต่อกิริยา “เป็นแค่พนักงาน กล้าขึ้นเสียงเหรอ!” เขาง้างมือ

“ช้าก่อนครับคุณลูกค้า ทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ เรือเรามีกฎถ้าพนักงานไม่ผิดหรือผิดจริงต้องสอบสวนก่อน ห้ามทำร้ายเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือนนะครับ!” ชัยวุฒิ เจ้าของเรือเดินเข้ามาขัดจังหวะ รอยยิ้มเย็นยะเยือกส่งถึงแขกในเรือ แขกปล่อยข้อมือเป็นอิสระ

ชัยวุฒิหันมามองสาวน้อยวัยแรกรุ่น แล้วพยักหน้าช้าๆ เธอรีบเดินหนีไปทันที

“โดนอะไรมาอีกล่ะนารา” เพื่อนร่วมงามนามปาริฉัตรถาม สีหน้าเป็นห่วง

“โดนลวนลามอีกนั่นแหละ!” เธอตอบแล้วระบายลมหายใจ

“มันก็ไม่แปลกอะไรนี่ ก็นาราหน้าตาสวยออกแบบนี้ น่าจะเลิกทำงานบนเรือไปเป็นนางเอกหนังยังดีกว่าอีก เงินดีด้วย” ปาริฉัตรสนับสนุน

“โอกาสมันยากน่ะสิ ถ้าเป็นกันง่ายๆ คนสวยๆ คงพากันไปเป็นหมดแล้วล่ะ”

“ก็อย่างที่นาราว่านั่นแหละ เลยต้องทนใช้หนี้แทนพ่ออยู่แบบนี้ แถมยังถูกเจ้านายคอยจ้องอีก เราล่ะกลัวแทนเลยนารา”

หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น ตอนนี้ยังระวังตัวอยู่ ชัยวุฒิมันคงหาทางทำอะไรเธอได้ยาก แต่กลัวตัวเองจะพลาดเอาสักวัน เพราะสายตาของเขาไม่เคยมองเธอด้วยความหวังดี มีแต่หวังลากขึ้นเตียง

ชัยวุฒิก้าวผ่านมา แล้วรั้งข้อมือให้หญิงสาวตามเข้าห้อง นาราภัทรสะบัดข้อมือตนเองให้พ้นการเกาะกุม แล้วยืนมองเจ้านายสีหน้าเบื่อหน่าย

“บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้สวมแว่นเอาไว้”

“มันน่ารำคาญค่ะ ฉันเลยต้องถอด” หญิงสาวตอบแบบขอไปที

“น่ารำคาญหรืออยากโชว์ให้คนอื่นเห็นว่าตัวเองสวย” ชัยวุฒิย้อน แล้วเดินเข้ามาใกล้เอื้อมมือมาหมายจับ แต่เจ้าของร่างที่เขาหมายมั่นกลับเบี่ยงกายหลบ

“ฉันไม่ได้มีความมั่นใจอะไรขนาดนั้นเหรอค่ะ ฉันแค่คิดว่าไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมต้องปกปิดใบหน้าตัวเองด้วย!”

“พอไม่ปกปิดมันก็เป็นแบบนี้ไง!”

คนตัวเล็กหัวเราะแผ่ว “มันก็เป็นเหมือนกันหมดไม่ใช่หรือไงคะ ไม่เว้นแม้แต่คุณ!”

คนฟังสะอึก แล้วขบกราม

“ฉันอ้อนวอนเธอมานานเท่าไหร่แล้ว ฉันไม่เข้าใจทำไมเธอไม่ยอมนารา” ชัยวุฒิถามเสียงเครียด เขาอยากได้ตัวนาราภัทรมาเป็นเมียน้อย แต่เธอกลับไม่ยินยอม ตั้งใจเลี้ยงดูอย่างดีเสียด้วยซ้ำ

“ฉันไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกค่ะ ถ้าฉันจะต้องเป็นเมียน้อยคุณ ฉันยอมขายตัวแบบไม่ผูกมัดกับใครดีกว่า!”

ร่างบางหันกายเพื่อเดินออกนอกห้อง แต่ท่อนแขนกลับถูกคว้าไว้แล้วกระชากไปกอดรัด

“ปล่อยฉันนะคุณชัยวุฒิ!”

“เมื่อไหร่จะยอมสักที ฉันจะบ้าตายแล้วรู้ไหม!” เขาคำราม แล้วกระชากลากถูคนสวยไปยังโซฟา เธอล้มลงเพราะแรงผลักดัน

มือบางยกดันแผงอกสีหน้าขุ่นเคือง

“เมียคุณฉันรู้จักเธอดี เธอไว้ใจฉันแต่ไม่เคยไว้ใจคุณ อย่าทำอะไรฉันดีกว่าคุณชัยวุฒิ ไม่อย่างนั้นคุณจะต้องเสียเรือลำนี้ไปแน่ คุณน่าจะรู้ว่าเมียคุณกำลังจับตาดูคุณอยู่ทุกฝีก้าว ทำอะไรคิดหน้าคิดหลังเสียก่อน!” โชคดีที่เธอสนิทสนมกับภรรยาของเขาอย่างดี เลยทำให้มีกำลังใจในการต่อต้านเขา

ชัยวุฒิชะงักขบกรามแน่น ปล่อยร่างบางเป็นอิสระ สุดแสนเสียดายแต่ก็ไม่กล้าเสี่ยง เมื่อทุกอย่างที่สร้างมา มาจากเงินของภรรยาเขาทั้งนั้น

นาราภัทรก้าวออกจากห้อง แล้วถอนหายใจด้วยความโล่งอก เห็นทีต้องรดน้ำมนต์ล้างซวยเสียบ้าง หน้าตาสะสวยไม่ได้ช่วยให้ชีวิตเธอดีขึ้นเลย รังแต่จะแย่ลง และสร้างปัญหาไม่จบสิ้นให้ตายสิ

ร่างบางสวมชุดเดรสรัดรูปสีแดง ใบหน้าคาดทับด้วยหน้ากากปีกนกตรงดวงตา ทรวงทรงองเอวอรชร ทำให้สายตานักเสี่ยงโชคชายหลายคู่จับจ้อง งานกลางคืนเป็นงานที่เธอถนัดที่สุด เพราะมันไม่ต้องเปิดเผยใบหน้า และเธอไม่เคยถูกใครลวนลามมาก่อน พวกนักเสี่ยงโชคบางคนยังนิสัยดีกว่าแขกวีไอดีด้านบนดาดฟ้าเสียอีก

เธอวางแก้วไวน์ให้กับนักเสี่ยงโชค แล้วเดินกลับไปยังเคาท์เตอร์บาร์ เพื่อนำเครื่องดื่มมาเสริฟ์ต่อ เสียงทอยลูกเต๋า เสียงโห่ร้องดีใจ คละเคล้าเสียถอนหายใจหลายต่อหลายครั้ง ขึ้นชื่อว่าการเสี่ยงได้เสียเป็นของคู่กัน

“วันนี้ไม่เล่นเหรอนารา” เสียงทุ้มถาม เธอหันมองเจ้าของน้ำเสียง เห็นกำลังสาละวนกับการชงเครื่องดื่มให้ลูกค้าไปด้วย

“กะว่าจะเล่น เมื่อวานได้ทิปเยอะอยู่”

“แล้วจะเล่นอะไรล่ะวันนี้”

“ฉันเล่นเป็นอย่างเดียวเท่านั้นล่ะ”

“โฮโลเหรอ?”

เธอพยักหน้าช้าๆ แทนคำตอบ เครื่องดื่มเซ็กส์ออนเดอะบีชถูกวางไว้ตรงหน้า บาร์เทนเดอร์ยิ้ม

“เอาไว้ยอมใจหน่อย ฉันเลี้ยงเอง”

นาราภัทรหยิบมากระดกดื่ม แล้ววางแก้วลงตามเดิม กวาดตามองหาโต๊ะที่จะร่วมเล่นด้วย

“ขอบใจมากนะจอห์น” พูดจบเธอเดินออกมา แล้วร่วมวงกับนักเสี่ยงโชคทันที

แกร๊ง

เสียงลูกเต๋าเขย่า เธอกระตุกยิ้มมุมปากทันที

“สูงค่ะ”

เปิดมาแต้มสูงอย่างที่นาราภัทรคาดหมาย เธอยิ้มกว้างเมื่อยอดเงินจากการเล่นเริ่มพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ

แอด...

ประตูห้องเปิดออก ร่างสูงใหญ่สวมเชิ้ตสีดำ กางเกงสแลคสีเดียวกัน เขาปลดกระดุมสองเม็ดเผยเห็นมัดกล้ามเนื้อ ใบหน้านั้นคมเข้ม คิ้วหนา จมูกโด่ง ริมฝีปากหยักลึก ดวงตาเรียวคม วงหน้าออกไปทางแขก ภีมพลหนุ่มหล่อผู้เป็นที่หมายตาของสาวๆ กวาดตามองรอบๆ เพื่อหาความสำราญให้ตนเอง

พนักงานรีบตรงเข้าหา แล้วสอบถามนำพามาวงเดียวกับหญิงสาว เธอเหลือบมองเขาครู่หนึ่งแล้วสนใจเสียงลูกเต๋ากำลังกระเด้งในแก้วมากกว่า เธอวางชิพในแต้มต่ำพร้อมกับเขาทันที จังหวะนั้นมือทั้งสองสัมผัสกันแผ่วเบา หญิงสาวชะงักแล้วหันมอง ก่อนหลบสายตา ภีมพลเหลือกตาเล็กน้อยกระตุกยิ้มมุมปาก สนอกสนใจหญิงสาวที่นั่งร่วมวง