บทที่ 3 ทางเดินสีดำ

คนถูกปรามาสนิ่งแล้วคิดหนัก การเขย่าของเขามันทำให้เธอหงุดหงิด ผู้ชายคนนี้เหมือนต้องการกลั่นแกล้งกัน แต่ช่างเถอะ อย่างไรเธอก็ได้เงินจากเขามาไม่น้อยในตอนนี้

“สูง!” ตอบอย่างรวดเร็ว และรออย่างใจจดใจจ่อ

เขาเปิดออกมา แต้มออกเป็นต่ำ สีหน้าคนทายนิ่งไป เหลือบมองผู้ชนะแววตาหวาดหวั่น เห็นรอยยิ้มฉาบในใบหน้านั้น เหมือนอีกฝ่ายกำลังคุมเกม และอยู่เหนือกว่าทุกทาง

“เดรสของคุณ ผมขอได้ไหม” ภีมพลพูดจบยื่นมือไปด้านหน้า เพื่อรอรับเดรสที่กำลังจะถูกปลด

มือบางเริ่มสั่นเทา แต่เธอต้องยอมทำ ไม่เช่นนั้นอาจเกิดปัญหาขึ้น เธอรูดซิบด้านหลังแล้วรูดชุดเดรสออกทางปลายเท้า วางชุดนั้นไว้บนมือฝ่ายชนะ และนั้นมันทำให้ทรวดทรงเธอเผยออกมาต่อสายตาชายแปลกหน้า บราเซียเกาะอก รวมถึงซับในลูกไม้สีเดียวกับชุด ชวนให้หลงใหล อยากยกมือปกปิดทว่านาราภัทรเลือกทำตรงกันข้าม เธอหย่อนกายลงนั่งตามเดิม เชิดหน้าประดุจนางพญา หากเราไม่เกรงกลัว ชายคนนี้คงไม่กล้าทำอะไร

ทรวดทรงปรากฏต่อสายตา ภีมพลลอบกลืนน้ำลายลงคอ ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าแต่ไม่เคยพบใครคนไหน หุ่นและหน้าตาช่างบาดหัวใจแบบนี้ ไม่อยากคิดหากได้มานอนกกกอด จะมีความสุขสักแค่ไหนกัน ถ้าต่อรองให้เธอมาขึ้นเตียงได้ คงดีไม่น้อยเลย เสียกี่ล้านเขาก็ยอม แต่มันติดตรงที่แววตาเจ้าตัวบ่งบอกอย่างดี คนอย่างเธอไม่มีวันขายตัวเพื่อเงินแน่นอน

“อยากเล่นต่อหรือเปล่าครับ เพราะถ้าคุณแพ้อีกครั้งต่อไปคุณอาจจะลำบากใจ ที่จะถอดชิ้นส่วนติดตัวสองชิ้นนั้น” เขาส่งสายตาไปทางทรวงอกซึ่งโผล่พ้นบราเซียออกมากับซับในตัวจิ๋วที่ปกปิดดอกไม้งามแทบไม่มิด

เธอไม่อยากยอมแพ้ ผู้ชายคนนี้น่าหมั่นไส้นัก เห็นก็เอาไปไม่ได้ เป็นไงเป็นกันชนะสักตาเธอก็ได้เงินเพิ่มมาอีกแสนแล้ว เท่านี้ก็มีเงินใช้หนี้ให้ชัยวุฒิมากพอ

“ยัง!”

ชายหนุ่มลอบยิ้ม แล้วเขย่าลูกเต๋าต่อ คราวนี้เสียงกระทบแก้วดังสามครั้ง แล้ววางลงตรงหน้า รอให้อีกฝ่ายทาย

“ต่ำ!” เธอมั่นใจมาก

เขาเปิดออก แต้มออกมาต่ำอย่างที่คนสวยคาดหวังไว้ เธอยกยิ้มกว้าง จนเผลอยกมือขึ้นกำ ทรวงอกคู่งามกระเพื่อมไหว ทำเอาคนมองนิ่งไปชั่วขณะ เมื่อเห็นสายตาอีกคน หญิงสาวรีบหยุดอาการแล้วนั่งตัวตรง

“ผมเขย่าต่อเลยนะครับ” เขาบอก แล้วเขย่าอีกรอบ

สี่ครั้ง เขาเขย่าแล้ววางลง หญิงสาวกระตุกยิ้มมุมปาก

“สูงค่ะ” พูดจบ หยิบน้ำกระดกดื่มรอดูผลว่ามันออกมาเช่นไร

แก้วเปิดออกเผยให้เห็นลูกเต๋า

“รอบนี้ออกต่ำนะครับ” ผู้ชนะตอกย้ำแล้วเหลือบมอง

นาราภัทรกลืนน้ำลายลงคอ รอฟังว่าชายผู้นี้ต้องการให้เธอถอดชิ้นไหนกันแน่

“บราเซียสีสวยๆ นั้นผมขอก็แล้วกัน” เสียงเขาแผ่วเบาแต่ทรงพลัง ร่างกายเธอสั่นสะท้าน หากเปิดเผยเขาจะมองว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน แล้วมันอันตรายไหม กับการอยู่ในห้องสองต่อสองกับชายแปลกหน้า

“คือ..” หญิงสาวอึกอักไม่กล้า

ชายหนุ่มระบายยิ้มเยือกเย็น

“ไม่ถอดก็ได้นะครับ แต่ผมเป็นคนเคารพกติกาเสมอ ถ้าคุณไม่ถอด ที่ชนะไปทั้งหมดผมไม่จ่าย แบบนี้สมน้ำสมเนื้อกันไหม”

ฉึบ!

บราเซียถูกปลดอย่างรวดเร็ว ทรวงอกคู่งามซึ่งถูกห่อหุ้มก่อนหน้าเผยต่อสายตา ยอดบัวสีชมพูระเรื่อชวนให้หมู่ภมรลิ้มลองกำลังชูชันท้าทายสายตายามต้องอากาศหนาว ภีมพลชะงักขบกรามแน่น ตัวตนมันกำลังแข็งขืนดุนดันจนแทบปริแตก ร่างกายเขาอึดอัดแทบบ้า ทรวดทรงของผู้หญิงตรงหน้าเล่นงานจนจวนคลั่ง เขาต้องสงบใจไม่เผลอกระชากร่างเกือบเปลือยนั้นมาบำรุงบำเรอตน

เธอยกมือปกปิดน้ำตาเริ่มคลอ เขาจ้องมองไม่ละสายตา ผิวแก้มจนถึงผิวกายเริ่มแดงก่ำ เห็นทีเขาไม่ควรสาวเกมให้ยืดเยื้อเพราะอีกไม่นานตนคงทนไม่ไหว ต้องจบเกมนี้เสียตอนนี้ ก่อนสติจะกระเจิง

“จบเกมแค่นี้ก็แล้วกัน ผมจะให้คนโอนเงินเข้าบัญชีคุณตอนนี้” ชายหนุ่มตัดบทแล้วลุกยืน “คุณรอเช็คเงินเข้าบัญชีได้เลย” พูดจบเขาเดินออกจากห้องไป

นาราภัทรรีบลุกหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ แล้วรีบปกปิดไว้ด้วยหน้ากาก แต่งตัวเรียบร้อยออกมาจากห้องอย่างรวดเร็ว โชคดีที่เธอไม่ต้องเสียอะไรไป แถมได้เงินมาใช้หนี้อีกก้อนหนึ่ง

ก๊อก ก๊อก

ประตูห้องทำงานเปิดออก เจ้าของห้องหน้าตาคมสัน รูปร่างสูงปานกลาง ผิวสีน้ำผึ้ง คิ้วเข้มหนา ดวงตาคมกริบ กำลังจ้องมองร่างบางที่ก้าวเข้ามาแล้วปิดประตูลง นาราภัทรเดินมาหยุดยืนหน้าโต๊ะทำงานของเขา ระวังท่าทีอีกฝ่าย เธอไม่อยากถูกล่วงเกินอีกแล้ว

“เมื่อคืน” เขาเว้นคำพูด “ได้ข่าวว่าไปที่ห้องของคุณภีมพลมาเหรอ” คิ้วขมวด ดวงตาคมกล้ามองมา สีหน้าไม่พอใจ

“ค่ะ” เธอตอบตรง แล้วเงียบ

คนถามขมวดคิ้ว “มีแค่นี้เหรอ” เสียงเริ่มดุดันมากขึ้น

“ใช่ค่ะ จะให้ฉันตอบอะไรล่ะคะ ฉันก็ตอบตามตรงเมื่อคุณถาม”

เขาลุกยืนแววตาวาวโรจน์ “ไหนบอกไม่ขายตัวไง ที่กับฉันทำเล่นตัว แต่พอเห็นผู้ชายหล่อรวยอย่างภีมพลเข้าหน่อยระริกระรี้กระดิกหางไปเอากับมันถึงที่!” เสียงด่าทอดังลั่น คนถูกตำหนิกัดฟันกำมือแน่น

หญิงสาวจงใจเหยียดยิ้มท้าท้ายอีกฝ่าย

“ก็เพราะเขาโสดแต่คุณมันมีเมียแล้วไงที่มันต่างกัน อีกอย่างคุณภีมพลเขากระเป๋าหนักแถมหล่ออีกต่างหาก ไม่เหมือนคุณ ที่มีปัญญาให้ได้แค่สองหมื่นแถมหน้าตาก็ไม่ได้หล่อเหมือนเขาเลยสักนิด!”

ชัยวุฒิกัดฟันกรอด เดินตรงเข้ามาหา แต่หญิงสาวยกนิ้วชี้

“ถ้าคิดทำอะไรฉัน จำไว้ว่าคุณต้องแลกด้วยเรือลำนี้ ภรรยาคุณไม่เอาคุณไว้แน่!” เธอข่มขู่ซึ่งมันได้ผล ชัยวุฒิหยุดการกระทำของตนเอง