หลังจากเป่าเอ๋อลงมาจากรถม้าของว่าที่สามี แล้วนางก็ยืนรอส่งเขาจนรถม้าแล่นลับตาไป ในอกของนางพองฟูและเบ่งบานไปด้วยความสุขความสมหวัง นางไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่านางจะได้เป็นสตรีที่ชายที่มีฐานะสูงส่งกว่านางจะหันมามอง นางแทบไม่เคยคิดว่านางจะเป็นหญิงที่ร้องครวญครางอยู่บนตักของเขาอย่างเมื่อครู่ที่ในรถม้า เมื่อถูกเขาจูบมัดจำและฟอนเฟ้นร่างงามของนาง ว่าที่สามีจากไปพร้อมกับคำสัญญาว่าอีกสามวันเราจะได้อยู่ด้วยกันอย่างที่ปรารถนาแล้วหลังจากนั้นฮุ่ยหลินก็ต้องเป็นฝ่ายมาส่งเจ้าสาวขึ้นเกี้ยวในอีกสามวันต่อมา และไปร่วมพิธีแต่งงานเล็กๆที่จวนของรองแม่ทัพหนุ่มกับสามี เพราะท่านเจ้ากรมไม่มีทางปล่อยให้ภรรยาไปที่จวนของรองแม่ทัพเหลียงโดยที่ไม่มีเขาไปด้วยอยู่แล้ว หลังจากนั้นก็เป็นอันว่าเป่าเอ๋ออดีตสาวใช้ของฮุ่ยหลินก็กลายเป็นอนุของรองแม่ทัพเหลียงอย่างเต็มตัวแล้ว และเขามีทีท่าว่าทั้งรักและหลงไหลนางมาก ถึงขนาดให้มาอยู่ที่เรือนเล็กข้างๆเรือนหลักของเขา ฮุ่ยหลินก็หวังว่าต่อไปชีวิตของเป่าเอ๋อจะราบรื่นสมหวังและมีความสุขกับชายที่นางรักเช่นนี้ตลอดไปหนึ่งปีต่อมา ฮุ่ยหลินคลอดบุตรชายที่เป็นแก้วตาดวงใจของจวนสกุลฮั่ว เขาตัว
แม่ทัพจางโม่โฉว จำต้องส่งคนไปสู่ขอสตรีแพศยานามหนิงเยว่ซิน เพราะเขาทนไม่ไหวที่นางพยายามแย่งชิงสามีของญาติผู้น้อง เขาแสนจะชิงชังรังเกียจสตรีเช่นนี้ แต่ด้วยความที่รักและสงสารน้องสาวที่เป็นญาติผู้น้องนางเป็นบุตรของท่านลุงของเขาที่เห็นกันมาตั้งแต่เล็ก เขาเป็นเด็กกำพร้าอาศัยอยู่ในจวนของท่านลุงที่เป็นบิดาของน้องสาวมาตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่เข้ารับราชการเป็นแม่ทัพและสร้างผลงานการรบทัพจับศึกมาหลายสมรภูมิ เขามิใช่ชายเจ้าสำราญที่ชื่นชอบสตรีงาม แต่เขาเป็นชายชาติทหารที่มุ่งมั่นแต่การทำศึกและงานราชการ เขาสร้างผลงานจนได้เลื่อนขั้นเป็นแม่ทัพ และได้รับพระราชทานจวนใหญ่โตเป็นของตนเอง เขาจึงได้แยกตัวออกมาจากจวนของท่านลุงของเขาที่ก็รับราชการเช่นกันแต่อยู่ในกรมอาญา เมื่อน้องสาวแต่งงานกับชายผู้หนึ่งที่เป็นคหบดีที่รูปงาม ร่ำรวยและมีกิจการค้ามากมาย เจ้าหมอนั่นทั้งรูปร่างหน้าตาดี และพูดจาก็คารมคมคายยิ่งนักเขาไม่แปลกใจที่มีสตรีมากมายหมายปองเจ้าหมอนั่น แต่ในที่สุดเขาก็เลือกที่จะแต่งงานกับอี้หลานน้องสาวของเขา แต่เพียงไม่นาน อี้หลานก็ร้องไห้มาหาเขาบอกว่า เจ้าเผยซ่านเจี้ยนนั่นไปแอบคบหากับสตรีนางหนึ่งที่งดงามปา
หนิงเยว่ซินเอนกายลงนอนพร้อมกับถอดถอนใจเล็กน้อย นางเองก็ไม่เข้าใจนักว่าบุรุษที่ส่งคนไปสู่ขอนางด้วยสินสอดก้อนใหญ่ แต่กลับไม่มาเข้าพิธีหรือแม้แต่จะมาเข้าหอ แต่ที่จริงแล้วนางเองก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนัก เพราะนางกับเจ้าบ่าวก็ไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน ไม่ได้รักใคร่ใยดีกัน จึงไม่ได้รู้สึกอะไรที่เหมือนนางไม่มีความสำคัญกับสามีหมาดๆคนนี้เลย พ่อบ้านของเขาบอกว่านายท่านออกไปราชการด่วน ก่อนจะถึงฤกษ์ที่ต้องส่งเกี้ยวไปรับเจ้าสาวเพียงเล็กน้อย เขาเพียงสั่งความไว้แล้วก็ออกเดินทางไปทันที แต่เยว่ซินก็คิดว่ามันแปลกๆอยู่ งานแต่งงานในจวนแม่ทัพ แต่ไม่มีแขกเหรื่อเลยสักคน มีเพียงพ่อบ้านและคนสนิทสามสี่คน ที่เข้าร่วมพิธีแต่งงานที่มีบิดาและมารดาเลี้ยงและญาติทางฝ่ายเจ้าสาวที่พากันซุบซิบอย่างงงันกับเหตุการณ์ในจวนของเจ้าบ่าวแต่ก็ไม่มีใครกล้าทักท้วงหรือพูดจาอะไรออกมาแม้แต่ท่านพ่อของนางเพราะแม่เลี้ยงได้รับสินสอดก้อนใหญ่มากอย่างที่เจ้าสาวน้อยคนนักที่ฐานะเทียบเท่านางจะได้รับ จึงทำให้แม่เลี้ยงปิดปากสนิทในเรื่องนี้แม้ท่านพ่อจะเอ่ยปากขึ้นเล็กน้อยแต่แม่เลี้ยงก็จับแขนของเขาเอาไว้ และทำให้เขานิ่งเงียบไป เพราะวันนี้เป็นวันมงคลของบ
เขาขบกัดมันและดูดอย่างรุนแรง ไม่ปรานีนางแม้เพียงน้อย ด้วยแรงเกลียดชังที่มีมากมาย แต่ทันทีที่ลิ้นสากที่ร้อนรุ่มของเขาสัมผัสกับผลอิงเถาที่สั่นระริกของนาง เขาก็พลันรู้สึกติดใจทันที เขาทั้งดูดทั้งเลียอย่างรุนแรงทั้งที่ตอนแรกตั้งใจไว้ว่าจะเพียงแค่มากระแทกร่องของนางให้มันเสร็จสิ้นไปแล้วก็กลับออกไป ขอเพียงน้ำเชื้อชาติพันธ์ของเขาเข้าไปในกายของนางก็เป็นอันเสร็จสิ้น แต่เมื่อสายตาคมดุจ้องมองอกอวบใหญ่ของนางที่มันมองเห็นได้ชัดเจนเขาก็อดใจเอาไว้ไม่ได้ อยู่ ๆก็ก้มลงดูดผลอิงเถานั้นอย่างลืมตน เขาทั้งดูดทั้งเลียทั้งใช้ลิ้นสากห่อเป็นวงกลมแล้วดุนดันมันไปมา เขาทำเช่นนี้สลับกันไปทั้งสองข้าง เยว่ซินที่ตอนแรกตกใจนักที่อยู่ ๆ เขาก็รุกนางอย่างรวดเร็วทำให้ชะงักไปครู่หนึ่ง นั่นทำให้เปิดโอกาสให้เขายิ่งจู่โจมนางอย่างรุนแรงยิ่งขึ้น แต่เมื่อตั้งสติได้นางพยายามดิ้นรนหนีให้พ้นจากร่างล่ำสันที่คล่อมนางเอาไว้ แต่ก็ไม่สามารถดิ้นรนหลุดพ้นไปได้ ยิ่งถูกเขาทั้งดูดทั้งเลียทั้งใช้ลิ้นสากดุนดันผลอิงเถานางหนักยิ่งขึ้น ความเสียวที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนในชีวิตสาวมันพุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว รุนแรง นางเสียวจนแทบจะทนไม่ไหว จึง
วูบหนึ่งเขาอยากจะก้มไล้เลียมันอย่างกระหาย แต่สติที่ยังคงมีอยู่ฉุดรั้งตนเองเอาไว้ เขารังเกียจชิงชังหญิงแพศยานี่เหลือเกิน จนมิอาจจะทำกับนางเช่นหญิงที่เขารักได้ เขาตั้งใจว่าจะไม่จูบนางไม่เล้าโลมนางดังเช่นสตรีที่เขาพึงใจและเต็มใจที่จะรับมาเป็นฮูหยิน เขายับยั้งตนเองเอาไว้ หญิงนางอื่นที่เป็นสตรีที่ดีงามอาจจะทำได้ แต่เขาจะไม่ทำกับหญิงแพศยาผู้นี้เป็นอันขาด แม่ทัพหนุ่มรีบตัดสินใจยกเจ้าลูกชายที่พร้อมจะสู้รบแล้วสอดเข้าไปในร่องอวบที่ปริ่มน้ำของนางนั้นอย่างรวดเร็ว แล้วค่อยๆดันมันเข้าไป แม้มันมีน้ำรักของนางเคลือบเอาไว้แต่ก็เข้าไปได้ยากเย็นยิ่ง “ เจ็บนะ เจ็บ ข้าเจ็บ เอาออกไปนะ ไม่อย่านะ อย่า ไม่ข้าไม่ได้รักท่าน ” เยว่ซินที่นอนทอดร่างระทวยอย่างอ่อนแรงตกใจยิ่งนักที่อยู่เขาก็ดันลำกายอวบใหญ่ของเขาเข้าไปในร่องอวบของนางอย่างรวดเร็ว นางยังเจ็บมาก ทั้งเจ็บทั้งแสบเหลือเกิน นางจึงได้พยายามดิ้นรนขัดขืนและร้องห้ามเขาออกมา โม่โฉวเหยียดยิ้มอย่างดูแคลน “ ข้าเองก็เกลียดเจ้า ยิ่งไม่มีทางจะรักสตรีแพศยาเช่นเจ้าได้ ” เขาตอบนางไปด้วยดวงตาวาบไปด้วยความชิงชัง เยว่ซินเมื่อได้ยินวาจาของเจ้าบ่าวหมาดๆ ของนาง ก็ต
ทั้งสองโยกเข้าหากันอย่างรุนแรง เร่าร้อนด้วยจังหวะรักเดียวกันอย่างไม่รู้ตัว ทั้งๆที่เป็นการเริงรักกันเป็นครั้งแรกแม่ทัพหนุ่มโยกขย่มเมียที่เขาไม่ได้ตั้งใจจะรับเป็นเมียจนแทบจะจมไปกับฟูกหนานุ่มบนผ้าปูเตียงวิวาห์สีแดงเข้มที่เป็นผ้ามัันระยับเขารู้สึกว่าบนผ้าปูเตียงสีแดงเช่นนี้ มันทำให้ร่างเย้ายวนของเมียหมาดๆของเขา ยิ่งดูเร่าร้อน ร่านรัก จนเขาแทบจะหยุดยั้งตนเองไม่ได้ เสน่ห์ของนางช่างร้ายกาจเหลือเกิน และเขาไม่แปลกใจเลยสักนิด ว่าเรื่องที่เขาได้ยินว่ามีบุรุษมากมายหมายปองนางนั้นจะไม่ใช่ความจริง รวมทั้งเจ้าน้องเขยตัวดีที่คิดจะแต่งนางเข้าจวน จนน้องสาวของเขาวิ่งโร่มาหาเขาพร้อมกับน้ำตานองหน้า ขณะที่ครุ่นคิด บั้นเอวสอบของเขาก็โยกไหวไม่พัก เสียงร้องครวญครางดังออกมาจากลำคอหนาดังกระหึ่มไม่ขาดระยะ และสตรีใต้ร่างของเขาก็ไม่แพ้กัน นางร้องครวญครางกระเส่า และเสียงของนางดังแม่แมวน้อยที่ร้องขู่เพื่อจะข่มขวัญเสือร้ายเช่นเขา และนางยิ่งถูกเสือร้ายกลืนกินอย่างดุดันยิ่งไปกว่าเดิม แม่ทัพหนุ่มทั้งเหน็ดเหนื่อยและสุขสมอย่างที่ไม่เคยมาก่อนในชีวิตหนุ่มของเขา ลำตัวของเขามันวับไปด้วยเหงื่อ เสียงหอบหายใจเสียงดั
เยว่ซินค่อย ๆ เดินโผเผไปที่หลังฉากกั้น แล้วเปิดหีบที่วางอยู่หน้าตู้เสื้อผ้านั้น ค้นหาอาภรณ์ออกมาหนึ่งชุด แล้วผ้าสำหรับเช็ดตัวอีกหนึ่งผืืนนำไปพาดเอาไว้บนราวใกล้ ๆ ถังน้ำใบใหญ่ ขณะนั้นหย่งหลิวก็ก้าวเข้ามาในห้องนอน นางกระวีกระวาดรีบมาช่วยคุณหนูของนางอาบน้ำ “ คุณหนูตื่นแล้วหรือเจ้าคะ บ่าวเข้ามาในห้องนี้หลายรอบแล้ว แต่ท่านยังไม่ตื่นบ่าวจึงไม่ได้ปลุกเจ้าค่ะ ” ขณะที่เอ่ยคำสนทนากับนายหญิงของตนเอง ดวงตาคู่กลมของนางก็เบิกกว้าง เมื่อเห็นร่องรอยแดงๆหลายจุดที่ร่างอวบอิ่มของนายสาว นางลงมือขัดถูอาบน้ำให้กับคุณหนูของนางดังเช่นปกติ แต่เมื่ออดใจไม่ได้ก็เอ่ยถามขึ้นเสียงเบา “ เมื่อคืน….” เยว่ซินพยักหน้ารับ “ เขามาเข้าหอเมื่อคืน กลางดึกแล้ว ไม่รู้ว่ากี่ยามเหมือนกัน ” ใบหน้างามของนางแดงระเรื่อเมื่อยามบอกเล่ากับสาวใช้คนสนิท แล้วหย่งหลิวก็ไม่ได้ถามนายหญิงของตนต่อไปอีก แม้นางจะเห็นร่องรอยรักแดงระเรื่อหลายจุดนักบนร่างของนายหญิงของตนเอง เพราะผิวพรรณของนายหญิงบอบบางนัก ทั้งยังขาวผ่องนวลเนียนทำให้เห็นร่องรอยน้อยใหญ่พวกนั้นเด่นชัดนางก้มหน้าก้มตาอาบน้ำให้จนเสร็จดังเช่นปกติ แล้วก็เช็ดกายอวบอิ่มของคุณหนูจนแห้ง
จึงเป็นที่มาของการปฏิบัติกับฮูหยินใหม่เช่นนี้ เริ่มจากเจ้าบ่าวไม่มาเข้าพิธีให้เจ้าสาวเข้าพิธีกับป้ายชื่่อของเขาและพออีกวันก็สั่งให้ย้ายเรือนไปอยู่เสียไกล เหมือนชิงชังรังเกียจนางนักหนา แต่ก็ไม่มีผู้ใดกล้าตั้งคำถามกับเจ้าของจวนว่าเหตุใดเขาจึงย้ายภรรยาที่เพิ่งแต่งงานกันใหม่ไปอยู่เสียไกลเช่นนั้น บ่าวชายและสาวใช้สองสามคนมาช่วยกันขนข้าวของๆเจ้าสาวหมาดๆ แล้วก็พากันกลับไปเยว่ซินและหย่งหลิวพากันเดินสำรวจเรือนน้อยหลังใหม่ที่พวกนางเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ เรือนนี้แม้ไม่ใช่เรือนใหม่นัก แต่ก็พออยู่ได้ ยังไม่ต้องซ่่อมแซมสิ่งใด พ่อบ้านของจวนก็สั่งให้คนมาทำความสะอาดเอาไว้แล้ว ตุ่มน้ำหลังบ้านก็มีบ่่าวไปตักน้ำมาใส่จนเต็มทุกตุ่มแล้ว ครัวเล็กด้านหลังก็สามารถใช้ทำอาหารได้หากพวกนางต้องการ ห้องสุขาที่อยู่ด้านหลังเรือนอีกฝั่งหนึ่งของครัวก็ยังใช้งานได้ดี แต่ในห้องนอนของคุณหนูไม่มีถังอาบน้ำใบใหญ่ กับฉากกั้นสำหรับไว้แต่งตัว“ คุณหนูเจ้าคะ แล้วคุณหนูจะอาบน้ำอย่างไร ในห้องไม่มีอ่างอาบน้ำนะเจ้าคะ หรือเราจะบอกให้พ่อบ้านนำมาให้ ” หย่งหลิวเมื่อเดินสำรวจจนทั่วเรือนแล้วก็หันมาถามนายหญิงของตนเอง“ ไม่เป็นไร ข้าอาบที
หลังจากเป่าเอ๋อลงมาจากรถม้าของว่าที่สามี แล้วนางก็ยืนรอส่งเขาจนรถม้าแล่นลับตาไป ในอกของนางพองฟูและเบ่งบานไปด้วยความสุขความสมหวัง นางไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่านางจะได้เป็นสตรีที่ชายที่มีฐานะสูงส่งกว่านางจะหันมามอง นางแทบไม่เคยคิดว่านางจะเป็นหญิงที่ร้องครวญครางอยู่บนตักของเขาอย่างเมื่อครู่ที่ในรถม้า เมื่อถูกเขาจูบมัดจำและฟอนเฟ้นร่างงามของนาง ว่าที่สามีจากไปพร้อมกับคำสัญญาว่าอีกสามวันเราจะได้อยู่ด้วยกันอย่างที่ปรารถนาแล้วหลังจากนั้นฮุ่ยหลินก็ต้องเป็นฝ่ายมาส่งเจ้าสาวขึ้นเกี้ยวในอีกสามวันต่อมา และไปร่วมพิธีแต่งงานเล็กๆที่จวนของรองแม่ทัพหนุ่มกับสามี เพราะท่านเจ้ากรมไม่มีทางปล่อยให้ภรรยาไปที่จวนของรองแม่ทัพเหลียงโดยที่ไม่มีเขาไปด้วยอยู่แล้ว หลังจากนั้นก็เป็นอันว่าเป่าเอ๋ออดีตสาวใช้ของฮุ่ยหลินก็กลายเป็นอนุของรองแม่ทัพเหลียงอย่างเต็มตัวแล้ว และเขามีทีท่าว่าทั้งรักและหลงไหลนางมาก ถึงขนาดให้มาอยู่ที่เรือนเล็กข้างๆเรือนหลักของเขา ฮุ่ยหลินก็หวังว่าต่อไปชีวิตของเป่าเอ๋อจะราบรื่นสมหวังและมีความสุขกับชายที่นางรักเช่นนี้ตลอดไปหนึ่งปีต่อมา ฮุ่ยหลินคลอดบุตรชายที่เป็นแก้วตาดวงใจของจวนสกุลฮั่ว เขาตัว
ท่านเจ้ากรมหนุ่มค่อยๆ ขยับเอวสอบของตนเองช้าๆ แล้วค่อยๆเร่งจังหวะ “ อื้อ… อะ อะ อ๊าาย อื้อ อู๊ยยย อู๊ยย อู๊ยยย….” แล้วค่อยๆ โยกขย่มนางอย่างรุนแรงจนกลายรัวบั้นเอวถี่ยิบ โถมเข้าไปในกายของนางอย่างรุนแรง ฮุ่ยหลินหอบหายใจกระชั้น นางเสียว เสียวเหลือเกิน แอ่นสะโพกอวบให้เขาทิ่มแทงเข้ามาอย่างไม่ยั้ง “ อ๊าา อู๊ยยย อู๊ยยย อาาา ซี๊ด … อู๊ยยย ” เสียงครางกระเส่าของนางยิ่งทำให้คนบนร่างแทบจะคลั่ง เขากัดฟันเอาไว้แน่น เพื่อห้ามตัวเองไม่ให้หลั่งออกมา เพราะร่องอวบของนางตอดรัดเขาอย่างบ้าคลั่งรุนแรง ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ คุณชายหนุ่มก้มลงดูดผลอิงเถาของนางอีกครั้ง ขณะที่รัวบั้นเอวไม่ยั้งใส่ร่องรักของนาง แทงเข้าแทงออกอย่างรุนแรง เขาทั้งงัดทั้งเสย เข้าออกจนกระทั่งฮุ่ยหลินกระตุกเกร็งหลายๆครั้ง แล้วเสร็จสมไปก่อน นางหายใจแรงๆ หอบเหนื่อยยิ่งนักขณะที่เจ้าบ่าวหมาดๆ ยิ่งโหมกระหน่ำกระแทกร่องสวาทของนางอย่างรุนแรง ด้วยจังหวะกระชั้นชิด เหงื่อไหลโทรมกาย ก่อนที่ทั้งสองจะกอดรัดกันแล้วร่องสวาทของฮุ่ยหลินก็ตอดรัดดูดกลื่นน้ำรักอุ่นของสามีของนางจนหมดสิ้นทุกหยาดหยดที่เขามี เจ้ากรมหนุ่มล้มตัวลงบนอกอวบของนางแล้วหายใจหอบอย่า
ยิ่งนางดิ้นรนและกรีดร้องบอกเขาว่าไม่อยากจะเป็นของเขา ฟู่เฉิงยิ่งออกแรงดูดผลอิงเถาของนางแรงยิ่งขึ้นส่งผลให้ฮุ่ยหลินเสียวซ่าน เสียวขึ้นมาอย่างรวดเร็วอย่างห้ามเอาไว้ไม่ได้ ” อ๊าย อ๊าา อื้อ..อื้อ…" ฮุ่ยหลินครางเสียงสั่นระรัว นางรู้สึกวาบหวามอย่างห้ามตนเองเอาไว้ไม่ได้ นางรับรู้ว่าบัดนี้น้ำรักในร่องอวบของนางนั้นไหลออกมาจนเปรอะเปื้อนตามง่ามขา ช่าง….น่าอาย น่าอับอายเหลือเกิน ไม่นะ นี่ร่างกายของข้า มันสยบยอมเขาอีกแล้ว ไม่นะ ไม่….ท่านเจ้ากรมหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากอกอวบของนาง เขาจ้องมองนางด้วยดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความต้องการอย่างมากมาย จนเจ้าสาวหมาดๆ เบือนหน้าหลบสายตาคมนั้น เจ้ากรมหนุ่มถอดอาภรณ์ของตนเองทีละชิ้นขณะที่ตาก็จ้องมองใบหน้าหวานที่เริ่มแดงระเรื่อ แก้มนวลของนางน่าจูบยิ่งนัก เมื่อกายล่ำสันที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามหนั่นแน่นไปทั้งตัวเปลือยเปล่า เขาก็เบียดต้นขาแข็งแกร่งนั้นแทรกผ่านเรียวขาขาวอวบทั้งสองข้างของนาง แล้วถูไถเสียดสีโหนกบุปผาไปมา แค่เพียงเท่านี้ก็ส่งผลให้ฮุ่ยหลินร้องครวญครางอย่างบ้าคลั่งแล้ว นางบิดกายไปมาเพราะความเสียวที่เพิ่มขึ้นอย่างมากมาย ไม่ใช่การดิ้นรนหนีไปจากคนบนร่างอีกแล้ว ป
รองแม่ทัพหนุ่มหลงลืมฮุ่ยหลินไปจนหมดสิ้นเมื่อพบสตรีบริสุทธิ์ผุดผ่องที่แม้อ่อนหัดแต่นางเรียนรู้ได้รวดเร็วนัก แม้นางยังใหม่ในเกมรัก และนางก็มีทุกอย่างที่สตรีควรจะมี ผิวพรรณผุดผาดหน้าอกอวบใหญ่และสะโพกที่ผายกำลังดี เขาคิดว่าหากนางได้สวมอาภรณ์ชั้นดี นางก็คงไม่ต่างกับคุณหนูในห้องหอทั้งหลายในเมืองนี้ แม้นางไม่งามเท่าฮุ่ยหลินแต่นางกล้าและเร่าร้อนกว่ามาก นางกล้าทำทุกอย่างตามใจเขา นางไม่เขินอายยามเริงรัก ปล่อยใจและกายให้กับเขาอย่างเต็มที่ ทั้งสองพากันไปโยกขย่มกันในถังน้ำในห้องนอนของอดีตคุณหนูของนางที่บัดนี้ไม่ได้ใช้งานแล้ว เรือนนี้เป็นเรือนว่างที่ปิดเอาไว้ ไม่มีใครมาที่นี่อีก เพราะเก็บข้าวของไปหมดแล้ว ตลอดคืนเรือนหลังน้อยนี้กลายเป็นเรือนรักของรองแม่ทัพเหลียงและเป่าเอ๋ออนุหมาดๆของเขาที่ต่างก็หลงไหลในกันและกัน จนบทรักที่เร่าร้อนดำเนินไปตลอดค่ำคืน เพราะต่างก็ยังไม่อิ่มเอมในกันและกัน คนสนิทของรองแม่ทัพหนุ่มทั้งสองคนที่ติดตามมางานเลี้ยงในวันนี้ นั่งเฝ้าอยู่หน้าเรือนเพราะนายของเขายังอยู่ข้างใน เสียงเริงรักของทั้งสองได้ยินออกมาเป็นระยะตลอดทั้งคืน ทหารคนสนิทต่างยักคิ้วให้แก่กันอย่างร
นายท่านหนุ่มก้มลงชิมน้ำหวานจากร่องอวบของนางจนเหือดแห้ง เขาดื่มมันอย่างเอร็ดอร่อย แล้วอยู่ๆเขาก็จับร่างอวบพลิกคว่ำลงฟูกนอนหนานุ่มนั้น พร้อมกับดึงบั้นท้ายอวบอัดของนางขึ้นให้มันลอยสูงพอที่เขาจะสอดเจ้าลูกชายที่แข็งขึงไปหมดของเขาจ่อเข้ากับร่องอวบของนางจากทางด้านหลัง “ อ๊าาา อ๊าาย นายท่านเจ้าคะ สอดมันเข้ามา ได้โปรดเจ้าค่ะ กระแทกข้าเสียที อ๊าา อ๊าา อ๊ายยย “ สาวใช้คนงามแอ่นก้นงามงอนของนางส่ายไปมาเพื่อยั่วยวนเขาอย่างถึงที่สุด ไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อน แต่ทนไม่ไหวแล้ว นางร่าน ร่านเหลือเกินแล้ว และนางต้องการเขา ชายที่เป็นสามีของนาง ในใจของเป่าอันมันแอบมีเขาซุกซ่อนเอาไว้ ตั้งแต่พบเขาคราวแรกพร้อมกับคุณหนู แต่นางมิกล้าอาจเอื้อมได้แต่แอบเมียงมอง และเก็บเอาเขาไปฝันตามภาษาสาวรุ่นที่ต้องการไออุ่นจากคนรัก นางคิดว่าความรักครั้งนี้มัันไม่มีทางจะเป็นไปได้ เพราะชายที่นางบังอาจแอบรัก เป็นคนรักของคุณหนูของนาง ” เป๋าเอ๋อ เจ้าร่านชายเช่นนี้ ถูกใจข้ายิ่งนัก ข้าจะกระแทกเจ้าแล้ว กระแทกเจ้าให้มิดด้าม ขย่มแรงๆ ให้เจ้าเดินไม่ได้เลยคอยดู “ รองแม่ทัพหนุ่มที่บัดนี้อารมณ์รักพุ่งขึ้นสูงมาก จนพร่ำพูดคำ
สาวใช้ตัวน้อยครวญครางออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป จำต้องปล่อยเสียครางดังแมวที่ขู่ฟ่อเบาๆ แต่มันก็เบาบางมากจนคนใต้ร่างแทบไม่รู้สึกอะไร และยิ่งครางยิ่งถูกเขาบดจูบอีกครั้งอย่างเร่าร้อน ลิ้นสากหนาของเขานั้นเข้าเกี่ยวพันลิ้นเล็กของเป่าเอ๋ออย่างดูดดื่ม เขาดื่มกินความหอมหวานราวกับน้ำผึ้งนั้นอย่างมัวเมา รู้สึกติดใจนัก นางเป็นเพียงสาวใช้แต่นางสดใหม่และหวานหอมยิ่งนัก ทำเอารองแม่ทัพหนุ่มติดใจนางเข้าแล้วส่วนหัวใจดวงน้อยของเป่าอันที่มันเคยแอบหลงรักเขา และแอบมองเขา แต่ไม่กล้าคิดเกินเลย บัดนี้มันรู้สึกวูบโหวงในใจอย่างที่ไม่เคยมาก่อน เรี่ยวแรงที่ควรจะมีเอาไว้ขัดขืนเขากลับเหือดหายไปที่ใดไม่รู้ได้ มือที่ควรจะผลักร่างหนาของเขาออกไป กลับไม่ยอมเคลื่อนไหวทำตามหน้าที่ของมันราวกับยอมให้เขาลงทัณฑ์บนเรือนกายของนาง แต่นางผิดอันใดเล่า เขาพร่ำบอกว่าเขาต้องการให้นางชดเชยให้เขา แต่ไม่ได้บอกว่าผิดอะไร แต่เขาดูแค้นเคืองมาก หรือเขาจะผิดหวังจากคุณหนูของนางเสียก็ไม่รู้ได้ จึงได้มาลงที่นางเช่นนี้ เป๋าเอ๋อครุ่นคิด ดวงตาของเขาที่จ้องมองที่นางในคราวแรกมันจึงเต็มไปด้วยไม่พอใจ แต่บัดนีี้คนที่ดูโกรธแค้นเหล
ร่างบางถูกกระชากจนนางเซหลุนๆตามแรงของบุรุษที่นางคลับคล้ายคลับคลาว่าเขาคือท่านรองแม่ทัพเหลียงจงฮั่นนั่นเอง เป่าเอ๋อปลิวลงไปนั่งอยู่บนเตียงสี่เสาหลังใหญ่ในห้องนอนของคุณหนูของนางที่บัดนี้ข้าวของถูกขนย้ายไปหมดแล้วเหลือเพียงเครื่องเรือนที่ไม่จำเป็นต้องขนไปเพราะที่เรือนใหญ่ก็มีอยู่แล้ว จึงได้ทิ้งเอาไว้ที่เรือนหลังนี้เตียงสี่เสานั้นก็ไม่ได้ถูกยกไปเช่นกัน เมื่อร่างของสาวใช้ที่ก็มีความงามไม่น้อยของอดีตสตรีที่เขาหลงรักปักใจลงไปกองอยู่บนฟูกแล้ว “ เอาละถอดอาภรณ์ออกให้หมด ” รองแม่ทัพหนุ่มเอ่ยขึ้น ดวงตาคมดุจเหยี่ยวจ้องมองเป่าเอ๋ออย่างบีบบังคับ เป่าเอ๋อไม่เคยเห็นท่าทางดุดันของรองแม่ทัพหนุ่มมาก่อน วันนี้เขาเปลี่ยนไปอย่างมาก นางเคยแต่เห็นเขาสุภาพ และนุ่มนวลกับคุณหนูของนาง แต่วันนี้เขาดูดุดันและดูกรุ่นโกรธอย่างมาก เป่าเอ๋อเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลานั้น “ ทำไมข้าจะต้องถอดด้วย ท่านเป็นอะไรไปเจ้าคะ ” เป่าเอ๋อก็ยังอดที่จะต่อว่าเขาไม่ได้แม้จะรู้ว่าตัวเองไม่มีทางสู้ใดๆ เลย “ จะถอดดีๆ หรือว่าจะให้ข้าเรียกคนสนิทของข้าเข้ามาเป็นผัวของเจ้าด้วย จะยอมเป็นเมียข้าเพียงแค่คนเดียวหรืออยากจะได้ผัวทีเดียวห
“ แต่ท่านป้าเจ้าคะ ฮุ่ยหลินไม่ได้ตั้งครรภ์นะเจ้าคะ หากท่านเจ้ากรมฯต้องการรับผิดชอบฮุ่ยหลิน คงไม่จำเป็นหรอกเจ้าค่ะ ฮุ่ยหลินบอกกับเขาไปแล้วว่าให้เลิกแล้วต่อกัน ฮุ่ยหลินไม่ได้ติดใจอะไรอีก แต่ต่อไปท่านเจ้ากรมไม่ควรจะมายุ่งเกี่ยวกับฮุ่ยหลินอีก ” นางรีบเอ่ยคัดค้าน เพราะไม่อยากจะแต่งงานกับคนปากร้ายผู้นี้แล้ว “ จะได้อย่างไรกันเล่า ท่านพี่ของเจ้ากับเจ้าได้เสียกันแล้ว บ่าวไพร่รู้กันไปทั้งจวน พ่อบ้านฮั่วเพิ่งมาบอกกับย่าว่าบ่าวไพร่มันซุบซิบกันไปทั้งจวนแล้ว เจ้าไม่อายหรือ แต่งงานกับพี่เขาเสีย อย่าขัดคำท่านป้าของเจ้าเลย ” เมื่อท่านย่าออกโรงอีกคนฮุ่ยหลินจึงไม่กล้าปฏิเสธ ได้ก้มหน้านิ่งเงียบยอมจำนนแต่โดยดี ส่วนคนที่นั่งส่งสายตาวิบวับนั่นยกยิ้มอย่างสมใจหลังจากนั้นฮูหยินใหญ่ก็เริ่มวางแผนการจัดงานแต่งงานของบุตรชายอย่างวุ่นวาย และสั่งให้้ช่างจากร้้านขึ้นชื่อของเมืองมาวัดตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวถึงจวน สั่งให้ตัดชุดที่ปราณีตและงดงามที่สุด เรื่องราคาไม่เกี่ย'อยู่แล้ว เพราะเป็นการแต่งงานของท่านเจ้ากรมอาญาบุตรชายคนเดียวของจวน ส่วนคนตัวโตที่นับจากแน่ใจว่าเขาจะได้เมียรักมาครอบครองอย่างถูกต้องแน่แล้ว ใบหน้าเ
“ ไม่เห็นจะเป็นไร เขากำลังจะหมั้นหมายจะแต่งงานกันแล้ว ผู้ใหญ่ก็พูดคุยตกลงกันแล้ว อีกไม่นานนางก็จะกลายเป็นฮูหยินของเขา พวกเขาออกไปด้วยกันคงจะอยากหาเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสอง ให้ได้มีเวลาพลอดรักกันบ้าง คนกำลังจะหมั้นหมายกัน และรองแม่ทัพเหลียงก็ดูจะหลงไหลฮุ่ยหลินอย่างกับอะไร ช่างพวกเขาเถอะ ไม่ใช่เรื่องของลูก ” แล้วมารดาของท่านเจ้ากรมก็จะออกเดินต่อไปยังเรือนของท่านย่า แต่แล้วก็จำต้องชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวเดินอีกครั้ง “ ไม่ใช่เรื่องของข้าอย่างไรขอรับท่านแม่ นางเป็นเมียของข้า เป็นมาหลายครั้งแล้ว ป่านนี้ลูกของข้าก็อาจจะอยู่ในท้องของนางแล้วก็ได้ แล้วท่่านแม่จะให้นางแต่งงานออกไปกับชายอื่นได้ลงคอหรือขอรับ ข้าปลุกปล้ำนางที่สวนเพราะหึงหวงที่นางออกไปกับชายอื่น และไปนอนกับนางแทบจะทุกค่ำคืนหลังจากนั้นที่เรือนเล็ก ลูกย่องไปหานางและสั่งไม่ให้นางกับสาวใช้ของนางบอกใครในเรื่องนี้ และเมื่อตอนที่ท่านย่ากับท่านแม่ไม่อยู่ที่จวน ลูกก็หลอกนางว่าป่วย นางจึงได้ขึ้นมาดูอาการของลูกที่บนเรือน แล้วลูกก็ปล้ำนางอีก และนอนอยู่ด้วยกันในห้องของลูกมาตลอดจนถึงเมื่อคืนนี้ขอรับท่านแม่ นางเป็นเมียของลูกแล้ว ไ