Share
บทที่ 976
Related chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 977
"ไม่ใช่ว่านายท่านหลิวหาข้าหรอกหรือ?"นายท่านหลิวหลิวเฉิง ไป๋หู่เองก็พยักหน้าให้นางว่ารู้จักแต่นายท่านหลิวจะพบนาง จะมาเจอในเรือนที่เป็นส่วนตัวและเงียบสงบแบบนี้หรือ?"จาวหนิง"เสียงหนึ่งดังขึ้น มีคนออกมาจากด้านในฟู่จาวหนิงแหงนตามองซือถูไป๋ที่สง่างามดุจไม้หยกอวี้หลานค่อยๆ ย่างเดินออกมา รู้สึกจำใจขึ้นมาทันที"คุณชายซือถู"ทำไมถึงเป็นซือถูไป๋อีกแล้ว?นางยังคิดว่าผ่านเรื่องครั้งที่แล้วไป ซือถูไป๋ก็ไม่น่าจะยินดีมาเจอนางแล้วเสียอีกถึงอย่างไรชิ่งอวิ๋นเซียวแม้จะไม่ใช่คนที่นางต้องดูแล แต่นางเองก็ไ่ได้ห้ามพฤติกรรมของชิ่งอวิ๋นเซียว กระทั่งยังแสดงความขอบคุณต่อชิ่งอวิ๋นเซียวด้วย นั่นก็เท่ากับเป็นการยอมรับกลายๆ ว่าการกระทำของเขานางพอใจที่จะเห็นแล้วสาดน้ำชาใส่หน้าอาเพียน ก็เกือบจะเท่ากับตบฉาดเข้าที่หน้าซือถูไป๋แล้ว"ท่านอย่าเพิ่งโกรธ" ซือถูไป๋รู้สึกขอโทษ ดูจริงจังอย่างมาก "ข้ารู้ว่าวันนี้คนเข้าแถวที่ประตูเมืองเยอะมาก เข้าแถวจนท่านเหน็ดเหนื่อยเลยทีเดียว ยิ่งไปกว่านั้นถ้าไม่ทัน รอจนประตูเมืองปิด คืนนี้ต้องไปพักอยู่ด้านนอกอีก"เขาพูดขนาดนี้แล้ว ฟู่จาวหนิงยังพูดอะไรได้อีก"เช่นนั้นก็ขอบคุณ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 978
"ขอรับ"ไป๋หู่ก็เตรียมออกไปทันทีเรื่องนี้เขายังต้องรีบแจ้งนายท่านอีก นายท่านจะต้องยังไม่รู้แน่ ไม้นี้ขององค์จักรพรรดิมาแบบกะทันหัน ใครก็คาดไม่ถึงองค์จักรพรรดิจะต้องจงใจแน่ เพื่อทำให้พวกเขาตั้งตัวกันไม่ทันน่ารังเกียจเสียจริง"จาวหนิง" ซือถูไป๋รีบร้องเรียกฟู่จาวหนิงทันที สีหน้าเขาดูเจ็บปวด ด้วยใบหน้างามราวหยกนี้ ทำให้คนสงสารได้ง่ายๆ"ตอนนี้ที่หาได้ก็มีแต่โรงเตี๊ยมที่ไม่สะอาดหรือน่าอึดอัดทั้งนั้น คนตั้งมากมายเบียดอัดอยู่ด้วยกัน เตียงผ้าห่มเองก้ไม่สะอาด"ไป๋หู่ได้ยินคำพูดเขา ก็ชะงักนิ่งไปพวกเขาก็ไม่อยากให้คุณหนูฟู่ต้องไปพักในโรงเตี๊ยมที่แย่ขนาดนั้น แบบนั้นมันน่าอดสูเกินไปยิ่งไปกว่านั้นด้วยหน้าตาแบบคุณหนูจาวหนิง ต้องไปอยู่ในสถานที่ที่คนมากมายแบบนั้น มันจะเกิดเรื่องได้ง่ายเอานะ"เรือนนี้ข้าเหลือไว้ให้ท่าน ข้าจะไปพักอยู่กับนายท่านหลิวทางนั้น ดังนั้นท่านก็วางใจได้เลย"ซือถูไป๋ดูจริงใจมาก กำชับแล้วกำชับอีก"ข้าหวังให้ท่านสามารถพักได้สบายและปลอดภัยหน่อยเท่านั้นจริงๆ เรือนรับรองแขกแห่งนี้ข้าก็ให้คนเก็บกวาดไว้อย่างดีแล้ว ผ้าห่มเป็นของใหม่ทั้งหมด เครื่องเรือนเองก็เช็ดทำความสะอาดหมด
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 979
เซียวหลันยวนมาแล้วหรือ!เขาเดินได้แล้ว?ต้าชื่อไกลขนาดนี้ องค์จักรพรรดิยอมให้เขาออกมาหรือ? ยิ่งไปกว่านั้นใบหน้าของเขาเดิมทีคิดมาตลอดว่าตอนที่ทั้งคู่แยกกันต่างฝ่ายต่างเย็นชาใส่กัน ฟู่จาวหนิงยังคิดเลย ว่าหลังจากนี้คงอีกนานมากๆ กว่าจะได้เจอเซียวหลันยวนนางกระทั่งรู้สึกว่า หลังจากนี้ระหว่างพวกเขาอาจจะเปลี่ยนเป็นคนไม่รู้จักกันก็ได้แต่คิดไม่ถึงเลยว่าตอนที่นางยังไม่ทันได้เตรียมใจ เขากลับมาที่ต้าชื่อนี้แล้ว!"เขาอยู่ที่ไหน?""ข้าน้อยจะพาพระชายาไป แต่เนื่องจากท่านอ๋องเข้ามาแบบปิดบังองค์จักรพรรดิ ดังนั้นจะเอิกเกริกมิได้""ได้"ตอนนี้เอง ฟู่จาวหนิงก็ไม่ลังเล หมุนตัวให้คนเตรียมออกไปทันทีนางใจเต้นตึกตักขึ้นมา และพบว่าตนเองนั้นคิดถึงเซียวหลันยวนอย่างมาก"คุณชายซือถู ขอบคุณท่านมาก แต่ว่าตอนนี้ข้ามีสถานที่พักแล้ว คงไม่ต้องรบกวนท่านอีก ขอตัว"ซือถูไป๋มองฟู่จาวหนิงออกไป มือค่อยๆ กำหมัดไม่สบอารมณ์จริงๆการใจเต้นครั้งแรกในชีวิตนี้ของเขาอาเพียนตอนนี้จึงเดินออกมาจากเงามืด มองเขาอย่างรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ"คุณชาย ครั้งนี้ข้าหลบเข้ามาแล้ว ไม่พูดอะไรเลยสักคำ แต่พระชายาอ๋องเจวี้ยนก็ยังจากไป
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 980
"อืม ได้"องครักษ์ที่ไปรายกลับเข้ามา คารวะแก่ฟู่จาวหนิง ดูลังเลหน่อยๆ แต่ก็พูดออกมา"พระชายา ท่านอ๋องบอกว่าปวดหัวนิดหน่อย ขอตัวพักผ่อน รอตอนอาหารค่ำแล้วจะออกมาอีกครั้ง ให้ท่านได้พักผ่อนเสียก่อน"ฟู่จาวหนิงพอได้ยินก็เหมือนถูกสาดน้ำเย็นใส่ ทำเอานางเปียกโชกตั้งแต่หัวจรดเท้า"อย่างนั้นหรือ? ปวดหัวสินะ?"นางมองชิงอี ชิงอีเล่นละครไม่เป็น พอเจอกับสายตาของนางก็ดูจะหลบหน่อยๆนางเองก็มองเข้าใจแล้วปวดหัวอะไรกัน หลอกกันทั้งเพขี้เกียจจะออกมารับนางมากกว่า หรือก็คือ ไปเจออะไรเข้าจนรู้สึกว่าต้องขีดเส้นกั้นกับนางแล้วกระมัง?หรืออาจจะไม่ซับซ้อนขนาดนั้น ก็แค่เพราะแยกกันไประยะหนึ่ง ความรู้สึกก็จืดจางลงไปแล้วหรือ?"เขาให้ข้าไปพักผ่อนก่อนใช่ไหม?""ขอรับ ขอรับ" องครักษ์ลนลานขึ้นมา รุ้สึกวา่กลิ่นอายของพระชายาดูเย็นวาบลงมาทันที ทำเอาพวกเขายังรู้สึกเสียวสันหลังวาบท่านอ๋องเล่นอะไรอีกล่ะเนี่ย?"เช่นนั้นก็รบกวนด้วย นำทางเถิด"ฟู่จาวหนิงบอกกับสืออี "พวกเจ้าไปจัดแจงให้กับไป๋หู่ด้วย เสี่ยวชิ่นไปกับข้า""ขอรับ"ห้องที่จัดให้ฟู่จาวหนิงนั้นเงียบและดูสง่างามมาก มองออกว่าทำความสะอาดอย่างละเอียด ไม่มีฝุ่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 981
"ตอนนั้นคุณชายซือถูกำลังพูดกับพระชายาอยู่ในเรือน คุณชายซือถูพบตัวข้าน้อย หลังจากข้าน้อยปรากฏตัวเขาก็เข้าขวางพระชายาไว้ข้างหลังทันที"เซียวหลันยวนพอได้ยินตรงนี้ ก็รุ้สึกใจดิ่งขึ้นมาอีกทีดังนั้น พวกเขาเข้ากันได้ดีอยู่หรือ?"เพราะเรื่องที่ท่านอ๋องมายังเมืองหลวงจักรพรรดิต้าชื่อจะเอิกเกริกไม่ได้ ดังนั้นข้าน้อยจึงเชิญให้พระชายาเข้ามาพุดคุยด้วย บอกว่าท่านอ๋องมาที่นี่แล้ว พระชายาก็ตามข้าน้อยออกมาทันที"เขาพยายามบรรยายเรื่องให้เรียบง่ายที่สุดแล้วก็น่าจะประมาณนี้"เรียกสืออีกับสือซานเข้ามา" เซียวหลันยวนหลังจากได้ยินก็รู้สึกว่าเหมือนแช่อยู่ในไหน้ำส้มความรู้สึกนี้รุนแรงเป็นพิเศษ เขาก่อนหน้านี้ไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดรุนแรงขนาดนี้มาก่อน"คารวะท่านอ๋อง"สืออีกับสือซานเหมือนรู้ว่าเซียวหลันยวนจะถามอะไรพวกเขา จึงเล่าเรื่องของพวกเขาที่เกิดขึ้นในต้าชื่อออกมาจนหมด"พระชายารักษาไท่ไท่อาวุโสตระกูลเสิ่น ตอนนี้ก็รักษาขาของท่านผู้เฒ่าเสิ่นด้วย ผู้อาวุโสทั้งสองชอบนางมาก""พระชายาไม่ได้ปิดบังเรื่องที่ตนเองแต่งงานแล้วในบ้านตระกูลเสิ่นเลย บอกกับคนในบ้านตระกูลเสิ่นตลอดว่าตนเองแต่งงานแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม คนบ้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 982
"บังอาจนัก！"ชิงอีโมโหขึ้นมานี่มาแตะต้องเกล็ดย้อนของพวกเขาเข้าเสียแล้วระหว่างทาง พวกเขาได้ยินว่าข่าวลือที่ท่านอ๋องหน้าเหมือนผีร้ายติดปีกบินทะยานไปแล้ว กำลังแผ่เป็นวงกว้างด้วยความเร็วสูงถ้าจะบอกว่าไม่ใช่ฝีมือขององค์จักรพรรดิพวกเขาก็ไม่มีทางเชื่อแน่นอนแต่ท่านอ๋องตอนที่ได้ยินการวิพากษ์วิจารณ์นั่นจิตใจก็กดดันอยู่มากแล้ว คิดไม่ถึงเลย ว่าในเมืองหลวงจักรพรรดิต้าชื่อ สาวใช้จะถูกใบหน้ของท่านอ๋องพวกเขาทำให้ตกใจจนพับไปกับพื้น!สภาพนางเช่นนี้สำหรับท่านอ๋องแล้วถือเป็นการสร้างผลกระทบมหาศาลครั้งหนึ่งแน่นอนชิงอีชักกระบี่ยาวออกมาทันที พาดไว้บนคอของเสี่ยวชิ่นมันน่านัก มันน่านักจริงๆ! ทำไมต้องมาทำร้ายจิตใจท่านอ๋องของพวกเขาเช่นนี้ด้วย?เสี่ยวชิ่นตกใจจนหน้าขาวซีด เหงื่อไหลอาบนางหมอบอยู้บนพื้นสั่นไปทั้งตัวแต่สถานเช่นนี้จากที่เซียวหลันยวนเห็น ก็เป็นเพราะหวาดกลัวเขานั่นล่ะ ถูกเขาทำให้ตกใจเข้าเสียแล้วเขาน่ากลัวถึงระดับนี้แล้วหรือ?"ข้าน้อย ข้าน้อยมิกล้าแล้ว ข้าน้อยไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น" เสียงของเสี่ยวชิ่นสั่นระริก ร้องห่มร้องไห้ออกมาแล้วนางจู่ๆ ก็เข้าใจขึ้นมา เพราะอะไรคุณหนูจาวหนิงแต่งงาน
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 983
ฟู่จาวหนิงเหนื่อยแล้วจริงๆ เดิมทีก็แค่อยากจะหลับตาสงบลงสักครู่ แต่นี่กลับหลับไปเลยจริงๆจนตอนที่นางสะดุ้งตื่น ลุกขึ้นนั่ง ก็พบว่าบนโต๊ะไม่มีน้ำชา เสี่ยวชิ่นเองก็ไม่อยู่เกิดอะไรขึ้น เสี่ยวชิ่นไม่ใช่บอกว่าไปหาน้ำมาต้มชาหรอกหรือ? นางน่าจะหลับไปประมาณหนึ่งชั่วก้านธูปแล้ว แต่เสี่ยวชิ่นกลับยังไม่มกลับมาอีก"คุณหนูจาวหนิง"ด้านนอกมีเสียงไป๋หู่ดังขึ้น"ไป๋หู่หรือ? เข้ามา"นางไม่ได้ให้สืออีกับสือซานจัดการให้กับไป๋หู่แล้วหรอกหรือ?เรือนนี้ในเมื่อหลานหรงเป็นคนจัดหา เช่นนั้นก็เท่ากับเป็นพื้นที่ของพวกสืออีด้วย พวกเขาเป็นเจ้าบ้าน ต้องต้อนรับไป๋หู่ที่มาจากตระกูลเสิ่นให้ดีเหมือนกับตอนที่สืออีกับสือซานไปที่บ้านตระกูลเสิ่น ไป๋หูเองก็จัดแจงให้พวกเขา"คุณหนู ข้างกายท่านไม่มีสาวใช้แล้วเกรงว่าจะไม่สะดวก ที่นี่เป็นเมืองหลวงจักรพรรดิต้าชื่อ แตกต่างกับตอนที่พวกเราเร่งเดินทางด้านนอกนั้น"หลายครั้ง ต่อให้ไม่ใช่สาวใช้ แต่ถ้าข้างกายมีหญิงสาวคอยช่วยเหลือก็ถือว่าสะดวกอยู่อย่างเช่นกันแต่งหน้า เขารู้ว่าฟู่จาวหนิงรู้จักแค่การรวบผมง่ายๆ พวกทรงผมซับซ้อนเหล่านั้นของหญิงสาวนางทำไม่เป็นหรอกแล้วถ้าถึงช่วงเทศก
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 984
ชิงอีใจแอบร้องขมขื่นแย่แล้ว ดูท่าพระชายาจะชอบสาวใช้ที่ชื่อเสี่ยวชิ่นคนนี้มาก นี่จะไปเรียกร้องความเป็นธรรมแทนเสี่ยวชิ่นแล้วกระมัง?"เช่นนั้นข้าก็อยากจะถามหน่อย ทำไมจึงชักกระบี่ใส่นาง?"ฟู่จาวหนิงโมโหแล้วจริงๆที่นางพาเสี่ยวเชิ่นมาไว้ข้างกายได้ แน่นอนว่าต้องเข้ากับเสี่ยวชิ่นเป็นอย่างดี และยังยอมรับความสามารถนิสัยการทำงานของนางด้วย นางจึงพาสาวใช้เช่นนี้มาคนหนึ่ง"พวกเจ้าส่งนางออกไป มีใครมาถามข้าสักคำไหม?"เสี่ยวชิ่นเป็นสาวใช้ของนาง แต่ไม่มีใครเข้ามาถามนางสักคน ส่งคนออกไปหน้าตาเฉย นั่นมันสาวใช้ของนางนะ เป็นของนาง!"พระชายา ตอนนั้น คือ..."ชิงอีคิดจะอธิบาย แต่พออ้าปากก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรพวกเขาตอนนั้นก็เอาแต่ไม่ควรให้เสี่ยวชิ่นพูดกับท่านอ๋อง ไม่ยอมให้เสี่ยวชิ่นมาเจอพระชายา คิดแต่ว่าท่านอ๋องตอนนั้นได้รับผลกระทบทางจิตใจมากแค่ไหนไม่ได้คิดเลยว่าพระชายาจะโกรธทำเหมือนว่าฟู่จาวหนิงจะให้อภัยพวกเขาได้ตลอด คนนิสัยดี พูดด้วยง่าย แต่ไหนแต่ไรไม่เคยวางท่าทีอะไร?พอเห็นเขาไม่รู้จะพูดอย่างไร ฟู่จาวหนิงก็หัวเราะเย็นชาออกมา"เพราะคิดว่าท่านอ๋องของพวกเจ้ามันยอดเยี่ยมมากใช่ไหม? คนอื่นไม่ได้ม
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1228
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1227
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1226
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1225
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1224
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1223
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1222
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1221
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1220
