Share

บทที่ 1245

Author: จุ้ยหลิงซู
เสิ่นเสวียนฟังถึงตรงนี้จึงเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ "ดูท่า ช่วงสิบกว่าปีนี้พวกท่านเองก็ตรวจสอบมาได้ไม่น้อยเลย"

พวกเขาไม่รู้เรื่องภายในเหล่านี้ แต่มาได้ยินจากฟู่จิ้นเชินเสียอย่างนั้น

ฟู่จิ้นเชินมองเขา

"พวกเราก็น่าจะเพราะสำรวจมาถึงจุดนี้ จึงถูกคนของลัทธิเทพทำลายล้างไล่สังหารเอา เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างคนนั้นก็ยังไม่นานด้วย เป็นไปได้มากว่าความคิดที่จะหาเจ้าลัทธิคนใหม่ยังไม่หายไปไหน พวกเขาไม่มีทางให้พวกเราเอาเรื่องพูดออกไปแน่นอน ดังนั้นจึงทำทุกวิถีทางเพื่อสกัดพวกเรา"

"แล้วทำไมพวกเขาถึงยังไม่เอาชีวิตพวกท่าน แค่ทำให้พวกท่านความทรงจำสับสนแค่นี้หรือ?" เซียวหลันยวนถาม

ฟู่จิ้นเชินยิ้มขืน

เสิ่นเชี่ยวตอนนี้ก็พูดแทนเขาขึ้นมาอย่างทนไม่ไหว

"พวกเขาคิดจะเอาชีวิตพวกเรามาตลอด ไม่ใช่แค่คนของลัทธิเทพทำลายล้าง แต่ยังมีคนจากแคว้นเจาด้วย หลายปีมานี้พวกเราหลบนั่นทีนี่ที โชคดีที่สามีข้าฉลาด สามารถสลัดการล่าสังหารของพวกเขาได้ตลอด เรื่องร้ายจึงกลายเป็นดีได้"

ถ้าหากไม่ใช่เพราะฟู่จิ้นเชินฉลาดสุขุมล่ะก็ พวกเขาคงตายไปไม่รู้ตั้งแต่กี่ปีก่อนแล้ว

แต่แม้จะรักษาชีวิตไว้ได้ แต่ก็ยังถูกวางแผนใส่หลายต่อหลายครั้งอยู่ พวกเขาทั้
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1246

    "คุณ พวกเรา พวกเรายังไม่ได้พูดถึงเฟยเอ๋อร์เลย..."เสิ่นเชี่ยวกุมมือเขาแน่นขึ้นไปอีก สั่นเทิ่มขึ้นมาทั้งตัว ในใจเหมือนถูกมือข้างหนึ่งบีบเอาไว้ เจ็บปวดจนแทบไม่ไหวชีวิตของพวกเขา ลืมลูกสาวไปคนหนึ่ง แล้วยังทำลูกชายอีกคนหนึ่งหายไปลูกสาวยังไม่รู้ว่ามีน้องชายอีกคนหนึ่ง"ข้า ข้าเมื่อครู่ไม่กล้าพูด พวกเราเพิ่งเจอกับลูกสาว ถ้าหากบอกนางไป ว่านางยังมีน้องชายอีกคน นางจะเสียใจไหม?""นาง..."ฟู่จิ้นเชินคิดถึงคำพูดที่ฟู่จาวหนิงพูดกับเขามาก่อนหน้านี้ ถอนหายใจ "นางน่าจะรู้แล้ว"เขาตอนนั้นยังไม่รู้ว่านี่คือลูกสาวของเขา จึงเคยพูดเรื่องเฟยเอ๋อร์ไปแล้วว่าเป็นอย่างไร ตอนนี้ฟู่จาวหนิงคงจะรู้แล้วแน่ๆ"นาง นางรู้หรือ?"เสิ่นเชี่ยวตกตะลึงฟู่จิ้นเชินยื่นมือมาตบลงบนหลังมือนาง "ฮูหยิน เจ้าตอนนี้พูดเรื่องเฟยเอ๋อร์ได้แล้วหรือ?"จะไม่อาการกำเริบแล้วใช่ไหม?เสิ่นเชี่ยวงงงันไปครู่หนึ่ง "ใช่..."ทั้งปวดใจ อยากจะหาตัวเฟยเอ๋อร์ แต่นางก็เหมือนจะไม่มีอาการกำเริบแล้ว"ลูกสาวของพวกเรา วิชาแพทย์ยอดเยี่ยมมาก" ฟู่จิ้นเชินถอนหายใจยาวอีกครั้ง เขารู้สึกภูมิใจ แต่ก็เสียใจมากด้วย เพราะหลายปีนี้จาวหนิงจะต้องเจอเรื่องลำบ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1247

    ในช่วงยาวนานที่ผ่านมา เรื่องนี้พาดอยู่ระระหว่างพวกเขา ทำให้ส่วนลึกของความรู้สึกพวกเขากลับเหมือนมีกำแพงมากั้นกันไว้ จะอย่างไรก็ไม่อาจใกล้ชิดกันได้เลยตอนนี้เซียวหลันยวนพูดมาเช่นนี้ ฟู่จาวหนิงก็พลิกกุมมือเขาทันทีทั้งสองคนมองอีกฝ่าย ในดวงตาสะท้อนหน้าตาของอีกฝ่ายออกมา"แฮ่ม" เสิ่นเสวียนกระแอมขึ้นมาเสียงหนึ่งสนใจเขาหน่อยก็ดีนะเขายังอยู่ที่นี่นา สายตาที่พวกเขาสบกันแทบจะเหนียวจนยืดเป็นเส้นอยู่แล้วฟู่จาวหนิงหน้าร้อนผะผ่าว มองไปทางเขา"ท่านลุง ท่านคิดว่าอย่างไรล่ะ?"เสิ่นเสวียนพยักหน้า "ไม่น่าใช่นางที่วางยา พวกเขาไม่รู้ว่าพบเรื่องนี้หรือเปล่า เสิ่นเชี่ยวแม้จะไม่ใช่คนถนัดซ้าย แต่ว่าพอนางใช้ช้อน กลับใช้มือซ้ายขึ้นมา""อ๋า?""อื๋อ?"ฟู่จาวหนิงกับเซียวหลันยวนตะลึงงันไปเสิ่นเสวียนหัวเราะ "เพราะนางเป็นน้องสาวข้า การสังเกตของข้าส่วนใหญ่เลยอยู่บนตัวนาง ก่อนหน้านี้ข้าเองก็เคยมองพวกเขากินข้าวอยู่"แล้วยังมองอยู่นอกหน้าต่างตั้งนานสองนาน"เย็นวันนั้นตอนที่ข้ากับหลันยวนกำลังคุยกันเรื่องนี้ เขาตรวจสอบเรื่องในปีนั้นไว้ละเอียดมาก กระทั่งยังจัดวางคนในจำนวนที่เท่ากันที่ห้องตำหนักนั้นเพื่อดูสถา

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1248

    "แล้วก็ ข้ายังเคยถามท่านผู้เฒ่าฟู่แล้ว ท่านผู้เฒ่าฟู่เคยบอกว่า ภรรยาของลูกชายเขาเป็นคนที่ละเอียดอ่อนโยนมาก พวกเด็กๆ เหล่านั้นในตระกูลหลิน ตอนยังเล็กนางก็เคยไปช่วยดูแลอยู่ไม่น้อย แล้วคนเหล่านั้นที่เคยพักอยู่ในบ้านตระกูลฟู่ พวกพี่สาวญาติห่างๆ ของเจ้าเหล่านั้นน่ะ ตอนเด็กๆ นางก็เคยมาป้อนข้าวให้อยู่บ่อยๆ"เสิ่นเสวียนเอ่ยเรื่องบางส่วนขึ้นมาอย่างมั่นคง"ท่านผู้เฒ่าฟู่เคยบอก ว่าพวกแม่แท้ๆ ป้อนได้ไม่ดี แต่นางกลับป้อนได้อย่างละเอียด ไม่ได้ป้อนยัดเข้าเต็มปากให้กับเด็กๆ แต่ว่างานเลี้ยงวังครั้งนั้น พูดกันแต่ว่าหลันยวนถูกกรอกยาใช่ไหม?""ใช่" เซียวหลันยวนเองก็ยอมรับตรงๆ"ใช้คำว่ากรอก แล้วตอนนั้นใบหน้า คอเสื้อกับคอของเจ้าก็คงจะต้องสกปรกไปหมดใช่ไหม?""ใช่""ดังนั้นจุดนี้ก็ไม่สอดคล้องกับนิสัยของนาง"เซียวหลันยวนพยักหน้า"ข้าเชื่อ ว่าไม่ใช่นางที่กรอกพิษให้กับข้า""เป็นไปได้มากว่าตอนที่นางไปถึง มีคนยัดชามให้กับนาง จากนั้นก็ใช้วิธีการอะไรทำให้นางสมองโล่ง ลืมเรื่องก่อนหน้าไป หรือบางทีตอนนั้นนางอาจกำลังป่วยพอดี หรือก็คือช่วงที่แต่ก่อนในหัวตนเองมักมีภาพแปลกๆ ปรากฏออกมาอยู่เสมอนั่นเอง"เสิ่นเสวียนพูด

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1249

    เดิมทีคิดว่าในที่สุดพอตรวจสอบเรื่องในตอนนั้นชัดเจนแล้ว เซียวหลันยวนที่อย่างน้อยคืนนี้ก็น่าจะบอกความในใจกับนางได้: ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าควรพูดอะรไ"เด็กโง่ ข้าไม่ได้ป่าเถื่อนขนาดนั้นเสียหน่อย คิดอะไรกันน่ะ"เขางึมงำเสียงต่ำ โอบนางไว้แน่นคืนนี้นางเหนื่อยเอามากๆ เขาจะไปคิดเรื่องพวกนั้นได้อย่างไร? ก็แค่อยากจะคุยกับนางให้มากหน่อยแค่นั้น ไม่คิดว่านางจะง่วงขนาดนี้แต่อารมณ์ของเซียวหลันยวนตอนนี้ก็ผ่อนคลายมากไม่ได้ผ่อนคลายแบบนี้มาหลายปีแล้ว เขาโอบฟู่จาวหนิงไว้ จูบลงไปบนเส้นผมนาง หลับตาลง เพียงไม่นานก็ผล็อยหลับไป"ส่งคนออกไปหาทันที หาตัวอ๋องเจวี้ยนออกมาให้ข้าให้ได้!"ในวังจักรพรรดิต้าชื่อ องค์จักรพรรดิกำลังรับสั่งเสียงขรึมกับองครักษ์ลับหน้าดำคร่ำเครียด"ขอรับ"องครักษ์พุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็วไฟเทียนในวังบรรทมยังสว่างไสว ส่องใบหน้าที่เปลี่ยนไปมาระหว่างความสดใสกับมืดครื้มขององค์จักรพรรดิ ทำให้เขาดูแล้วน่ากลัวหน่อยๆ"ใครก็ได้"ขันทีที่คอยเฝ้าอยู่ด้านนอกก็โค้งตัวเดินเข้ามา"ฝ่าบาท?""เตรียม..."องค์จักรพรรดิเดิมทีจะพูดว่าเตรียมไปยังวังบรรทมขององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น แต่คำพูดมาถึงมุมป

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1250

    องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นไม่รู้จะพูดอะไรไปชั่วขณะ ยิ่งไปกว่านั้นการที่องค์จักรพรรดิจู่ๆ ก็แอบเข้ามาในตำหนักบรรทมนาง ทำให้ในใจนางรู้สึกหวาดกลัวอยู่"องค์จักรพรรดิ ข้า ข้าไม่รู้ว่าเขาคืออ๋องเจวี้ยน ข้าแค่มองเขาเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตเท่านั้น""โอ๋? เจ้าไม่รู้หรือ?""ใช่แล้ว เขาไม่ใช่ว่าช่วยชีวิตข้าไว้วันที่ข้ากลับวังมาหรอกหรือ? ข้าก็แค่อยากจะขอบคุณเขาอยู่ตลอด แต่เขาเองก็แปลกคน ไม่เข้าวังเพื่อขอพบ แล้วก็ยังไม่บอกข้าด้วยว่าต้องการอะไร ข้าเองก็ไม่ใช่พวกที่จะติดค้างบุญคุณคนอื่นไปเรื่อยๆ ด้วย"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นพูดไปด้วย พลางขยับตัวเข้าด้านในอย่างระมัดระวังตัวไปด้วย ห่างจากองค์จักรพรรดิให้มากหน่อย"แล้วครั้งนี้ที่เจ้าไปพบเขา พูดอะไรไปบ้าง? มีคำพูดที่ว่าบุญคุณช่วยชีวิตต้องตอบแทนด้วยชีวิต ฝูอวิ้น เจ้าคงไม่ได้คิดจะแต่งงานกับอ๋องเจวี้ยนเพื่อตอบแทนบุญคุณช่วยชีวิตเขาใช่ไหม?"เสียงองค์จักรพรรดิยังเรียบสงบ นั่งนิ่งอยู่ข้างเตียงไม่ขยับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นกลับรู้สึกแปลกประหลาดมากองค์จักรพรรดิคิดจะทำอะไรกันแน่? เขาต้องการให้นางจดจำบุญคุณนี้ หรือว่าไม่ต้องตอบแทนบุญคุณนี้กัน?นางแอบคิดไปด้วย พลาง

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1251

    "องค์จักรพรรดิขอแค่เข้าหาอ๋องเจวี้ยนดีดี ปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพ ทำให้เขารู้สึกเหมือนเป็นแขก เกิดความสนใจต่อต้าชื่อ มีความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งกับต้าชื่อ ถ้าข่าวส่งไปถึงแคว้นเจา คงทำให้องค์จักรพรรดิแคว้นเจารู้สึกได้ว่าผิดปกติ และจะยิ่งกริ่งเกรงอ๋องเจวี้ยนขึ้นไปอีก"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเดิมทีไม่คิดจะพูดคำพูดพวกนี้ออกมาแต่ครั้งนี้องค์จักรพรรดิมานั่งอยู่บนเตียงนางตอนดึกดื่นขนาดนี้ ทำให้นางตกใจผวาจริงๆ ดังนั้นนางจึงต้องรีบงัดไพ่บางส่วน่กับความในใจพูดออกมา เพื่อทำให้องค์จักรพรรดิรู้สึกมั่นคง"ได้ยินว่าองค์จักรพรรดิแคว้นเจาอ่อนไหวและขี้ระแวงมาก แล้วยังริษยาอ๋องเจวี้ยนมาแต่ไหนแต่ไรอีก หากเขารู้ว่าอ๋องเจวี้ยนมาต้าชื่อเพียงลำพัง แล้วยังมาสนิทสนมกับท่านอีก เขาจะคิดอย่างไรแล้วทำอย่างไร?"องค์จักรพรรดิฟังเข้าหูแล้ว "องค์จักรพรรดิแคว้นเจาจะต้องเคลื่อนไหวต่อตัวอ๋องเจวี้ยนแน่""ถูกต้อง ถ้าเขามีการเคลื่อนไหวที่ตื่นเต้นเกินไป เช่นนั้นก็เท่ากับบีบอ๋องเจวี้ยนให้ออกไป ถึงตอนนั้นพออ๋องเจวี้ยนไม่มีที่พึ่งพิง ไม่ใช่มีเพียงต้องมายังต้าชื่อแห่งนี้เท่านั้นหรอกหรือ?""โอ...""ยังมีอีกเรื่อง องค์จักรพรรดิน่

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1252

    ชื่อเสียงหมอเทวดาฟู่ แทบจะลือไปทั่วเมืองหลวงต้าชื่อแล้วเหอเซี่ยนอันสามารถใช้สองขาเดินเหินได้ปกติ ก็ทำเอาคนที่รู้อาการป่วยของเขาต้องถลึงตาอ้าปากค้างต้าชื่อมีหมอตั้งมากมาย รวมถึงหมอหลวงก็ยังรักษาขาที่พิการไม่หาย แต่แค่ไม่กี่วันก็รักษาหายได้แล้วและคุณชายตระกูลหลินกับตระกูลหลิว เดิมทีก็มีคนมากมายกำลังรอจัดงานศพให้แล้ว เพราะล้วนพูดกันว่าไม่รอดแน่นอนแต่รออยู่หลายวัน ประตูบ้านทั้งสองตระกูลก็ไม่ได้แขวนโคมขาวเสียทีตอนประชุมเช้า นายท่านหลิวกับรองผู้บัญชาการหลินก็ไป ทั้งสองคนดูสีหน้าไม่มีความโศกเศร้าเลยเหล่าขุนนางจึงอดเข้าไปสอบถามไม่ได้นายท่านหลิวกับรองผู้บัญชาการหลินก็ไม่ปิดบังอะไร ลูกชายบ้านของตนเองยังไม่ตาย คงจะมาบอกว่าตายแล้วไม่ได้สิ อัปมงคลตายดังนั้นพวกเขาจึงพูดว่า "ไม่ต้องกังวลถึงชีวิตแล้ว แค่ตัวคนยังต้องคอยพักฟื้นต่อ""ถึงอย่างไรก็บาดเจ็บอยู่ ถัดจากนี้คงต้องคอยให้เด็กคนนั้นอยู่แต่ในบ้านแล้วดูแลให้ดี"พวกเขาพูดเช่นนี้ นั่นก็คือช่วยชีวิตไว้ได้แล้วองค์จักรพรรดิเองก็ได้ยินเรื่องเหล่านี้ด้วยที่นี่ถึงอย่างไรก็คือต้าชื่อ จะอย่างไรเขาก็เป็นองค์จักรพรรดิพอส่งคนไปตรวจสอบ ก็พบว่

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1253

    เขาขนาดเกิดความคิดกบฏขึ้นแล้วด้วยซ้ำ คนอื่นยิ่งพูดว่าตระกูลเสิ่นดี เขาก็ยิ่งอยากจะทำลายตระกูลเสิ่นหลายปีนี้เขาคอยสะกดตระกูลเสิ่นเอาไว้ตลอด แต่ตระกูลเสิ่นในช่วงเวลาสำคัญก็มักจะเปลี่ยนจากร้ายกลายเป็นดี เขาเองก็ทำได้แค่ค่อยๆ ไปเป็นขั้นเป็นตอน จัดคนบางส่วนให้ไปแต่งงานดองญาติกับตระกูลเสิ่น คนเหล่านั้นก็ล้วนถูกเขาส่งคนไปล้างสมองก่อนทั้งสิ้น หลังจากกลายเป็นคนตระกูลเสิ่นนานวันเข้าก็คิดจะฉีกความสามัคคีของตระกูลเสิ่นออกจากกันตอนนี้เองก็เริ่มเห็นผลแล้วตอนนี้ถ้าเขายังดึงฟู่จาวหนิงมาอยู่ข้างกายได้อีก เช่นนั้นฟู่จาวหนิงก็น่าจะมีประโยชน์อยู่บ้าง"ให้คนไปตรวจสอบอย่างละเอียด ตรวจสอบความสัมพันธ์ของฟู่จาวหนิงกับเสิ่นเสวียนอย่างละเอียด จากนั้นก็๖รวจสอบว่านางกับอ๋องเจวี้ยนมีความรู้สึกอย่างไรต่อกัน"ถ้ารู้ว่าความสัมพันธ์สามีภรรยาของอ๋องเจวี้ยนเป็นอย่างไร เขาจึงสามารถวางแผ่นขั้นต่อไปได้"ขอรับ""ฝ่าบาท แล้วเรื่องงานอภิเษกขององค์หญิงใหญ่ล่ะ?" ขุนนางบางส่วนถามเรื่องนี้ขึ้นมาอีกองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นอายุสิบแปดปีแล้วแม่นางที่อายุสิบแปด ก็ไม่ควรจะต้องมาอยู่ในวังหลังอีกจริงๆ จะถูกคนอื่นเอาไปพูดกันต่างๆ

Latest chapter

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2064

    ส่วนฟู่จาวหนิงเองก็มองมาทางเขา เพราะเซียวหลันยวนไม่ได้ยื่นมือมาประคองนางในตอนแรก แต่กลับมองนางอย่างงงงันหน่อยๆฟู่จาวหนิงยังไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไร ใจก็ดำดิ่งหน่อยๆยังดีที่ตอนนางมองไปอีกครั้ง เซียวหลันยวนก็ยื่นมือมาดึงนางลุกขึ้นแล้ว จากนั้นไข่มุกหมึกในมือนางก็ส่งคืนไปยังเจ้าอาราม"คืนให้ท่าน"พริบตาที่เจ้าอารามยื่นมารับ เสียงเปรี๊ยะก็ดังขึ้น ไข่มุกหมึกลูกนั้นแตกละเอียดกะทันหันคนทั้งหมดล้วนตกตะลึง มองไปทางเศษหินที่รวงลงมานั่นพวกเขาล้วนถือไข่มุกหมึกกันมาแล้ว เดิมทีก็ยังดีดีอยู่ ไม่มีรอยร้าวอะไรเลย ยิ่งไปกว่านั้นตัวลูกปัดหยกก็ตันและแข็งแกร่ง หล่นลงพื้นก็ไม่แน่ว่าจะแตกด้วยซ้ำแต่ตอนนี้จู่ๆ มันก็เป็นแบบนี้ไปแล้วเจ้าอารามโค้งตัวลงเก็บชิ้นส่วนหยกขึ้นมา หยิบขึ้นมามองๆ"ไข่มุกหมึกทำนายดารา ข้าเองก็เหลืออยู่แค่เม็ดเดียวด้วย"อยู่กับเขามาหลายสิบปี ใช้มาก็ตั้งหลายครั้ง ตอนนี้จู่ๆ ก็แตกเสียแล้วเซียวหลันยวนยื่นมือตัวเองออกมา "ข้าไม่ได้ออกแรงนะ""แล้วก็ไม่เหมือนบีบจนแตกด้วย"เจ้าอารามพูดพลางมองไปทางฟู่จาวหนิงฟู่จาวหนิงหรุบตาลง เศษหินบนพื้นเหล่านั้น "หรือพวกท่านสงสัยว่าข้าทำ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2063

    เจ้าอารามสูดลมหายใจลึก"ผลลัพธ์นี้ไม่ค่อยดีนัก สิ่งที่มันชี้นำไป ทำให้อายวนเดินไปยังทางเลือกที่จะพาสู่ความพินาศ"พอได้ยินคำพูดเขา ฟู่จาวหนิงก็หน้าเปลี่ยนสีแต่นางกลับโมโหขึ้นมา"เฮอะ"ก่อนหน้านี้นางยังรู้สึกว่าจะอย่างไรก็ได้แต่ว่าตัวนางจะเป็นอย่างไร นางก็ยังไม่สนใจได้ เพราะนางไม่ใส่ใจ และไม่เชื่อว่าสิ่งเหล่านี้จะส่งผลกระทบกับตัวนางแต่เรื่องดันไปอยู่บนตัวเซียวหลันยวน นางก็ไม่ชอบใจขึ้นมาแล้วยิ่งไปกว่านั้น นางไม่รู้ว่าเซียวหลันยวนจะได้รัรบผลกระทบไหม ตัวนางเป็นคนที่ผ่านการข้ามภพมา แต่เขาไม่ใช่"อายวน" นางยื่นมือไปประคองเซียวหลันยวนเขาจับมือนางลุกขึ้นยืน มองดุนาง ยื่นมือลูบใบหน้านาง สีหน้าดูซับซ้อน"เจ้าลองดู"ฟู่จาวหนิงใจดำดิ่งหน่อยๆเพราะเขารู้สึกแปลกไปอย่างเห็นได้ชัด ปฏิกิริยานี้คือถูกส่งผลกระทบเข้าแล้วเมื่อครู่เขายังบอกนางอยู่เลยว่าถ้าไม่อยากคะเนทำนายก็ไม่ต้องทำ ตอนนี้เขากลับบอกว่าให้ลองดูเสียแล้วจิตใจต่อต้านกับความอยากเอาชนะของฟุ่จาวหนิงถูกกระตุ้นขึ้นมาแล้ว"ได้"นางขานรับ และไม่ลังเลอีก นั่งลงตรงหน้ามิติดาราทั้งสามผืนนั้น"ไข่มุกหมึก"เซียวหลันยวนส่งไข่มุกหมึก

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2062

    เขาไม่อยากให้นางต้องฝืนตัวทำอะไรเพื่อตัวเขา"ข้ายินยอมทดสอบดู ไม่เป็นไร" ฟู่จาวหนิงบอกเขาเซียวหลันยวนชะงักไป "เช่นนั้นข้าก่อนแล้วกัน เจ้าลองดูผลลัพธ์ของข้าก่อนว่าเป็นอย่างไร แล้วค่อยตัดสินใจ"ตอนนี้เขาเองก็ยอมที่จะคะเนทำนายด้วย เพราะคำพูดประโยคนั้นที่เจ้าอารามพูดเมื่อครู่สามปีก่อนตอนที่เขาจะกลับเมืองหลวง ก็มีการวัดคะเนดาราไว้จริงๆ ทำให้เขารู้สึกได้อย่างชัดเจน ว่าเขาควรจะออกจากยอดเขาโยวชิงเวลานั้น และไปถึงเมืองหลวงในวันนั้นเขาเจอกับจาวหนิงถอนหมั้นกลางถนนในวันนั้น แต่งงานกับนางในวันนั้น ตอนนี้พอมาคิดก็ดูจะเป็นคู่รักวาสนาที่ฟ้าประทานมาจริงๆเพื่อความแม่นยำครั้งนี้ เขาเองก็ไม่กังขากับการวัดคะเนดาราเซียวหลันยวนนั่งขัดสมาธิลงตรงหน้ามิติดาราทั้งสามชิ้น ยื่นมือไปทางเจ้าอาราม "ไข่มุกหมึก""เจ้าจำไว้ด้วยว่าต้องขจัดสิ่งรบกวนออก อย่าต่อต้านการชี้นำ" เจ้าอารามส่งไข่มุกหมึกให้เขา จากนั้นจึงจุดธูปขึ้นเซียวหลันยวนหลับตา สองมือกุมไข่มุกหมึกตอนที่เขาเข้าสู่สภาวะลืมตนอย่างสมบูรณ์ ฟู่จาวหนิงก็แหงนหน้ามองท้องฟ้าด้วยสัญชาตญาณ เหมือนจะพบว่าแสงดาวเต็มท้องฟ้าจะสว่างเจิดจ้ากว่าเดิมเซียวหลันยวน

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2061

    เจ้าอารามถอนใจอย่างจนใจอีกครั้ง ร้องเรียกพวกเขาไว้"กลับมาก่อน ทำไมพูดไม่ถูกหูหน่อยเดียวก็จะไปแล้วล่ะ? เดี๋ยวนี้อารมณ์ขึ้นง่ายขนาดนี้เชียว? ข้าก็แค่พูดเฉยๆ ไม่ใช่ว่ามองเสี่ยวฟู่แบบนี้เสียหน่อย"ฟู่จาวหนิงเองก็ยืนนิ่ง นางดึงเซียวหลันยวนไว้ตอนนี้นางเองก็น่าจะมองการวัดคะเนดาราของเจ้าอารามเป็นเหมือนเกมลึกลับเกมนึง เมื่อครู่ที่เห็นการเปลี่ยนแปลงขององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น นางรู้สึกอยากรู้อยากเห็นมากยิ่งไปกว่านั้น ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าเจ้าอารามทำให้นางจับทางไม่ถูกเหมือนกัน คนผู้นี้ต้องมีตัวตนที่ไม่ธรรมดาสำหรับเซียวหลันยวนแน่นอนสำหรับฮูหยินเฉิง เซียวหลันยวนบทจะไม่ยอมรับก็ไม่ยอมรับได้ จะหมดความผูกพันนั่นก็หมดไป แต่สำหรับเจ้าอารามนั้นไม่ได้เด็ดขาดไม่เช่นนั้นคงไม่พานางเดินทางนับพันลี้มายอดเขาโยวชิงแค่เพราะคำๆ เดียวของเจ้าอารามหรอกนางเองก็อยากรู้มาก สาเหตุอะไรที่ต้องให้พวกเขามาทำนายชะตาอะไรนี่ เจ้าอารามคิดจะทำอะไรกันแน่นอกเหนือจากนี้ ตัวนางเองก็ยังอยากรู้ ว่าการที่นางมายังแคว้นเจานี่ เป็นเพราะมีพลังลึกลับอะไรหรือเปล่าถ้าไม่ทำให้ชัดเจน หลังจากนี้นางคงจะตั้งรับไม่ไหวองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นถึ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2060

    เขามองไปทางเจ้าอารามอีกครั้ง น้ำเสียงเข้มงวดขึ้นมา"ท่านน้าเฉิงถ้าพูดแบบนี้จริง เช่นนั้นสายตานางก็ตื้นเขินไม่รู้จักกาลเทศะ นางเองก็ไม่เข้าใจจาวหนิง และยิ่งไม่เข้าใจว่าจาวหนิงผ่านอะไรมาบ้าง แล้วมีสิทธิ์อะไรถึงใช้ความคิดของตัวเองมาสรุป ดูท่าหลายปีนี้คงถูกเอาอกเอาใจในเมืองจื่อซวีจนเสียคนแล้วจริงๆ"เดิมทีเขาได้ยินว่าฮูหยินเฉิงตาแดงก่ำลงจากเขาไป ยังเคยคิดว่าว่าเพราะช่วยนี้เย็นชากับนางมากเกินไปหรือเปล่า เอาไว้ตอนที่จะกลับ พอผ่านอุทยานเขาเฉิงอวิ๋น ยังคิดจะเข้าไปบอกลานางเสียหน่อยแต่ตอนนี้เขารู้สึกแล้วจริงๆ ว่าใจคนมันพังไปแล้ว เช่นนั้นก็ยากที่จะได้รับการเคารพจากคนอื่นจริงๆ"ข้าจดจำได้ว่าตอนที่ข้ายังเล็กท่านน้าเฉิงเคยมาดูแลอยู่หลายครั้ง แต่อันที่จริงพวกเราก็ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น หลังจากข้าโตมา พวกเราก็เจอกันน้อยครั้งมาก เจอกันก็เพียงแค่ทักทาย ข้าเรียกนางว่าท่านน้า ก็เพราะเคยชินมาจากตอนเด็กเท่านั้น"เซียวหลันยวนตอนพูดถึงจุดนี้น้ำเสียงก็เย็นลงมา"ตอนยังเล็กนางดูแลข้ามาหลายครั้ง ส่วนหนึ่งเป็นเพราะอาเจ้าอุทยานกำชับไว้ ข้าจึงเคารพนาง แต่นางก็ควรวางตัวให้ถูก ไม่ใช่จะขึ้นมาเป็นผู้อาวุโสของข้าจริ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2059

    สายตาที่องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นมองเซียวหลันยวนดูซับซ้อนมาก ดูลังเล กำลังตัดสินใจและดูเจ็บปวดทรมานมากแต่หลังจากนี้นางกลับละทิ้งเรื่องที่จะกลับเมืองหลวงหาคนอื่นหรือกระทั่งเรื่องไปแคว้นหมิ่น แล้วิคดจะอยู่ข้างกายเจ้าอารามแทนหรือ?นี่มัน...ฟู่จาวหนิงพูดไม่ออกไปชั่วขณะ ไม่รู้ว่าการเปลี่ยนความคิดกะทันหันของนางมันเกิดขึ้นมาได้อย่างไรตอนนี้นางกลับรู้สึกอยากรู้อยากเห็นต่อวัดคะเนดารานี้เสียแล้ว องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นสัมผัสได้ถึงอะไรกันนะ?"องค์หญิงใหญ่พักอยู่ที่นี่สองสามวันก่อนก็ได้ เอาไว้ค่อยว่ากัน"เจ้าอารามเหลือบมองกระจกทรงมุมที่แสงดับไปแล้วผาดหนึ่ง จากนั้นก็มองใบหน้าองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น แอบถอนหายใจในใจเขาเองก็ทำไม่สำเร็จ บิดชะตาฝูอวิ้นกลับมาไม่ได้ชั่วคราวผิดพลาดตรงไหนกันแน่นะ?เจ้าอารามมองต่อไปทางฟู่จาวหนิง จากการทำนายส่วนตัวของเขา ทำนายไปทำนายมา ต้นกำเนิดตัวแปรทั้งหมดก็คือฟู่จาวหนิงดังนั้น เรื่องที่เกี่ยวกับฟู่จาวหนิง เขาต้องมาขบคิดให้ดีจริงจัง""เจ้าอารามรับข้าไว้เถอะ แม้ข้าจะทำอะไรไม่เป็นเลย แต่ก็ยังเรียนรู้ได้ ข้าเรียนรู้ทำกับข้าว จริงด้วย ข้าเป็นแแม่สื่อได้ด้วยนะ หลังจากนี้ชายเส

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2058

    บนพื้นมีสามจุดเปล่งแสงขึ้นรางๆ ปรากฏรูปร่างสามแบบคือ แปดเหลี่ยม ทรงกลม ทรงมุมฟู่จาวหนิงเดินเข้าไปสองก้าว จึงพบว่านั่นเป็นกระจกหลากสีเรียบลื่นสามชิ้นสลักฝังอยู่บนพื้น ใต้กระจกน่าจะเป็นหินหยกผิวเรียบ และระหว่างหยกกับกระจกมีของเหลวสีแดงเจือสีเงินไหลเอื่อยๆ อยู่ยิ่งไปกว่านั้น เพียงไม่นาน ด้านบนยังมีแสงระยิบเหมือนดวงดาว ราวกับจำลองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยแสงดาวออกมาเจ้าอารามเดินเข้าไปใกล้ กวักมือให้กับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น"มานี่"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นก็ค่อนข้างว่าง่าย เดินเข้าไปทันทีเจ้าอารามส่งลูกปัดหยกสีดำเม็ดหนึ่งให้นาง"นั่งขัดสมาธิ กำลูกปัดเม็ดนี้ไว้ สัมผัสดูว่ามันนำเจ้าไปยังมิติดาราไหน แล้วจงชี้ออกมา"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็ทำตามที่เขาบอกนั่งลงขัดสมาธิบนพื้น สองมือกุมลูกปัดนั้น ตั้งสมาธิสัมผัสผ่านไปครู่หนึ่ง นางจึงหันหลังอย่างลังเลไปทางทรงมุมนั้น"ทางนี้"ฟู่จาวหนิงยืนมองอยู่ข้างๆจากที่นางเห็น เจ้าอารามเหมือนคนที่กำลังเล่นละครหลอกคนอย่างไรอย่างนั้น เรื่องแบบนี้จะทำนายดวงชะตาออกมาได้อย่างไร?กำลูกปัดลูกหนึ่งไว้ ก็สามารถชักนำให้ตนเองเลือกกระจกหลากสีแผ่นไหนแบ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2057

    ดาวสองดวงนั้นประกายจ้ามาก แล้วยังอยู่ใกล้มากด้วย ส่องประกายให้กันและกัน เหมือนขานรับกันและกันไม่รู้เพราะอะไร พอเห็นดาวสองดวงนี้ ฟู่จาวหนิงรู้สึกมีความสุขขึ้นมานางมองไปทางเซียวหลันยวน ถามขึ้นเสียงแผ่วเบา "ท่านเห็นดาวดวงไหนหรือ?"เซียวหลันยวนไม่ตอบ แต่กุมมือนางมัน จับนิ้วนางชี้ออกไป"เอ๋?"ที่เซียวหลันยวนชี้ก็คือดาวสองดวงนั้น!หรือพวกเขาจะมองเห็นแบบเดียวกัน?แน่นอนว่าอาจจะเพราะดาวสองดวงนั้นสว่างไสวมากที่สุด คนอื่นเองก็อาจจะมองเห็นพวกมันด้วยฟู่จาวหนิงคิดเช่นนี้ เลยมองไปทางองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น แต่กลับเห็นนางมองไปทางอื่นนางมองไล่ตามสายตาองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นไป ตรงนั้นมีดาวดวงหนึ่ง สว่างอยู่เหมือนกัน แต่ดาวที่อยู่รอบๆ เล็กเอามากๆ จึงส่องระยับอยู่เพียงดวงเดียวที่องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นมองอยู่น่าจะเป็นดวงนั้นกระมัง?ตอนที่นางจะเก็บสายตาก็กวาดไปเห็นซางจื่อพอดี และเห็นซางจื่อก็กำลังมองท้องฟ้า แต่สายตาของเขาดูสับสน สีหน้าเองก็ตกตะลึงไปฟู่จาวหนิงคิดๆ ถอยหลังสองก้าวไปอยู่ข้างๆ ซางจื่อซางจื่อเก็บสายตากลับ มองไปทางนาง ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆ นางก็มาอยู่ข้างๆ"ซางจื่อ เจ้าชอบดาวดวงไหน?"ซา

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2056

    "แต่ก่อนท่านเคยเห็นเขาระบำมาก่อนไหม?""ไม่มีเคยเลย"ตอนที่พวกเขาหยุดเท้ายืนมอง องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นก็มาถึงข้างกายพวกเขานางเองก็มองการร่ายรำบนแท่นชมดาว สายตาดูเคลิบเคลิ้มหน่อยๆ"ข้าได้ยินว่า แต่ก่อนตงฉิงก็มีระบำทำนายดวงดาวอยู่ประเภทหนึ่ง คิดค้นขึ้นมาโดยตระกูลราชครูตงฉิง นี่เป็นระบำที่ลึกลับมาก จังหวะก้าวเท้าทุกก้าวล้วนพิถีพิถัน นำมาซึ่งพลังแห่งดวงดาว ทำให้ผู้ทำนายดวงดาวมีพลังที่ลึกลับมากขึ้น ผลลัพธ์การทำนายเองก็แม่นยำขึ้น"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเองก็ลืมสิ่งที่เซียวหลันยวนพูดไว้เมื่อครู่ เรื่องที่ไม่ให้นางเข้ามาใกล้นัก แต่มายืนอยู่ข้างกายพวกเขา พูดเรื่องที่ตนเองรู้มาก่อนหน้านี้ออกมาอย่างอดไม่อยู่"ตระกูลราชครูของตงฉิง?" ฟู่จาวหนิงเหลือบมองนางผาดหนึ่ง"ใช่ นี่เป็นสิ่งที่ข้าได้ยินองค์จักรพรรดิของข้าบอกมา" องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นพอเห็นว่านางยอมพูดกับตนเอง ก็รู้สึกเหมือนได้รับเกียรติจนประหลาดใจขึ้นมา "ยิ่งไปกว่านั้นข้าก็ได้ยินว่าองค์จักรพรรดิข้าค้นหาตระกูลราชครูตงฉิงอยู่ตลอด ว่ากันว่า ตระกูลราชครูนั้นรู้ความลับมากมายของตงฉิง สามารถช่วยให้อาณาจักรมั่นคงได้ด้วย"เซียวหลันยวนร้องเฮอะขึ้นมาต้

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status