เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1193
บทที่เกี่ยวข้อง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1194
เสียงดัง "ปึง"ฟู่จาวหนิงไม่ใช่ว่าไม่ได้ยินการเคลื่อนไหวด้านนอกแต่เมื่อครู่นางกำลังเย็บแผลให้หลินต๋า จะหยุดกลางคันไม่ได้ตอนนี้ในที่สุดก็ทำขั้นตอนสุดท้ายเสร็จ นางจึงส่งหลินต๋าออกมาจากในมิติ วางไว้บนเตียงบนหลังคามีกระเบื้องหล่นลงมา แตกบนพื้น กระจัดกระจาย"สืออีสือซาน!"ฟู่จาวหนิงกำมีดผ่าตัดไว้ในมือ ยืนอยู่ข้างเตียงคอยคุ้มกันนางใช้เวลาไปหลายชั่วโมงกว่าจะช่วยชีวิตหลินต๋ากลับมาได้ ตอนนี้ไม่มีทางให้คนอื่นเข้ามากวนเด็ดขาด"คุณหนู ไม่เป็นไร ท่านไม่ต้องออกมา"สืออีกับสือซานกุมกระบี่คุ้มครองอยู่ที่ประตู คอยจับตาการเคลื่อนไหวด้านบนไว้เสียงเคร้งคร้างปะทะกัน รวดเร็วราวห่าฝนแต่ว่าเสียงปึงเมื่อครู่ดังอยู่ด้านนอกเรือนคนคุ้มครองเรือนจวนหลิววิ่งเข้ามาแล้ว แต่พอเห็นการต่อสู้บนหลังคา แสงกระบี่เงาตกค้าง รวดเร็วจนพวกเขามองไม่ชัด"นี่ นี่มันยอดฝีมือจากที่ไหนกัน?""ไม่ใช่คนที่พวกเราจะรับมือไหวเลย!"คนคุ้มครองเรือนหน้าเปลี่ยนสีกันแล้วพวกเขาเป็นกังฟูอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ใช่ยอดฝีมือบู๊ลิ้ม วิทยายุทธ์เช่นนี้สูงส่งกว่าพวกเขาอย่างชัดเจน ไม่รู้ว่ามีมือสังหารอยู่มากเท่าไร พวกเขาเข้าไปคงได้ตายเปล่า
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1195
เสียงกรีดร้องดังขึ้น หมอกเลือดสาดกระเซ็นประตูใหญ่เปิดออก ฮูหยินหลินด้านนอกมองเห็นฉากนี้พอดี"ต๋าเอ๋อร์!"นางร้องเสียงแหลม ตกใจเลือดแทบไหลย้อนกลับ นี่มีคนลอบเข้ามาเลยหรือแต่ว่า ตอนที่นางกรีดร้องก็เห็นมีดผ่าตัดของฟู่จาวหนิงปาดเข้าไปที่คอหอยของคนคุ้มครองเรือนคนนั้นพอดีพอเห็นเลือดสาดอยู่บนเตียง แดงฉานจนแทบจะแผดเผาดวงตาอย่างไรอย่างนั้น"หมอ หมอเทวดาฟู่..."นายท่านหลิวเองก็เห็นฉากนี้เขาคิดไม่ถึงว่าฟู่จาวหนิงจะสังหารคน!คนคุ้มครองเรือนคนนั้นถลึงตาโต สองมือกุมคอหอยของตนเอง แต่ว่าก็หยุดเลือดที่สาดกระเซ็นนั่นออกมาไม่ได้เขาล้มลงไปโดยตายังไม่หลับแฝงตัวอยุ่ในจวนหลิวครึ่งปี ก่าจะมีภารกิจที่ได้ใช้ตัวเขา พอลงมือครั้งแรกก็ต้องชดใช้ด้วยชีวิตเสียแล้ว!ยิ่งไปกว่านั้นยังตายด้วยน้ำมือของหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่งเช่นนี้อีก!"พระชายา!" สืออีกพุ่งเข้ามา เท้าข้างหนึ่งก็ถีบคนปลิวออกไปแม้ว่าเขาจะตายไปแล้ว แต่ก็จะให้มาโดนตัวพระชายาไม่ได้แม้แต่น้อย"ไม่เป็นไร คุ้มกันต่อไป"ฟู่จาวหนิงกำมีดผ่าตัดไว้ สีหน้าไม่เปลี่ยนตอนนี้เอง เซียวหลันยวนบนหลังคาก็ฟาดฝ่ามือไปที่หัวใจคนชุดดำนั่น เสียงดังตูม สะเ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1196
คุณชายที่ประกบติดตัวคุ้มครององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นฟู่จาวหนิงมองเซียวหลันยวน สายตาเหยียดๆเซียวหลันยวนถ้าไม่ใช่เพราะใส่หน้ากากอยู่ จะต้องเคืองใส่ผิงเหอกงแน่"ก็แค่เข้าช่วยเหลือเพราะไม่ยุติธรรมแค่นั้น มาพูดอะไรประกบติดตัวคุ้มครอง? ผิงเหอกงแก่แล้วตาอาจจะฝ้าฟาง ต้องระวังคำพูดหน่อยนะ"เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นอย่างไม่ไว้หน้า ทำให้ผิงเหอกงหน้าดำไปแล้ว"ท่านนี่ ไร้มารยาทเสียจริง!"เขาสะบัดชายเสื้อ เดิมทียังคิดจะขอบคุณอีกฝ่ายดีดีอยู่ แต่ตอนนี้ไม่พูดแล้ว เฮอะ น่าโมโหเซียวหลันยวนเองก็ไม่ได้ใส่ใจคำขอโทษเขาเขามองฟู่จาวหนิง เอ่ยขึ้นอย่างตั้งใจ "ตอนนั้นเจ้าเองก็อยู่ด้วย ข้าไม่ได้เข้าใกล้คนอื่นเสียหน่อย""ตอนนั้นข้าก็สนแต่ช่วยคนเลยไม่ได้มอง" ฟู่จาวหนิงจงใจเอ่ยขึ้นเซียวหลันยวนนิ่งงันไปครู่หนึ่ง "ถึงอย่างไรข้าก็ไม่ได้ทำผิด""พรวด"ฟู่จาวหนิงหัวเราะร่าออกมาอย่างทนไม่ไหวทางนั้น นายท่านหลิวเข้าห้องไปดูลูกชายตนเอง พอพบว่าในห้องยังไม่เป็นไร คนรับใช้ยังคองคุ้มกันอยู่ เขาก็ผ่อนลมโล่งจากนั้นรีบวิ่งออกมาหาฟู่จาวหนิง พอมาถึงก็เห็นฟู่จาวหนิงหัวเราะจนไหล่สั่น เขาเองก็งงงันไปหน่อยๆ"หมอเทวดาฟู่ มีอะไรทำไ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1197
เสื้อผ้าของเขายังไม่ได้เปิดขึ้น พอเห็นว่าบนตัวมีผ้าขาวพันไว้หนา หน้าอกเองก็ยังพันเอาไว้บนหัวโกนไปเล็กน้อย พันผ้าไว้ด้วยฮูหยินหลินมองสภาพของเข้าก็ร้องไห้ขึ้นมา "หมอเทวดาฟู่ เขา เขา...""หัวของเขาถูกกระแทกอย่างแรง ทำการผ่าตัดเล็กๆ ไปแล้ว แผลที่หน้าอกก็ลึกมาก อวัยวะภายในบาดเจ็บจนเลือดคั่ง ดูดออกมาแล้ว ก่อนหน้าที่จะสลบเป็นไปได้มากว่าถูกมัดแล้วตีทำร้าย แต่ว่าตอนนี้เขายังเคลื่นอย้ายไปไหนมาไหนไม่ได้ พวกท่านถ้าคิดจะพาเขากลับไป ต้องระมัดระวังอย่างมาก ต้องทำแคร่มาคอยแบกยก"ฟู่จาวหนิงเอาส่วนใหญ่บอกกับแม่สามีลูกสะใภ้แล้ว"ไม่ใช่บอกว่า แค่ล้มตกลงมาจากหน้าผาในเขาหรอกหรือ? ทำไมถึงถูกมัดแล้วเฆี่ยนตีได้กัน?" ฮูหยินร้องไห้จนเงยหน้าไม่ขึ้นฟู่จาวหนิงตอนนี้จึงพบว่าพวกเขายังไม่รู้ว่าแผลของหลินต๋าไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เกิดจากคนกระทำ"แผลที่หน้าอกเขา ก็น่าจะเกิดจากคนกระทำด้วย แม้สิ่งที่ทำร้ายจะเป็นเถาวัลย์หนาม แต่ไม่ใช่อุบัติเหตุแน่ กำลังแตกต่างกัน บาดแผลก็แตกต่างกัน""ใครกันแน่ที่มาทำร้ายลูกๆ ของบ้านเรา ต๋าเอ๋อร์ของพวกเราปกติแม้จะเกเรบ้าง แต่ก็ไม่ได้ไปทำเรื่องที่ร้ายแรงอะไรนี่นา!""คืนนี้ยังต้องสัง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1198
ใครจะมาเป็นพ่อแม่คนที่สองให้ท่านกัน?ฟู่จาวหนิงมองชายกลางคนร่างใหญ่ตรงหน้า พูดอะไรไม่ออกไปพักหนึ่ง"รองผู้บัญชาการหลิน ท่านเองก็อายุใกล้จะสี่สิบแล้วกระมัง? ท่านมองหมอเทวดาฟู่ดีดีสิ คนเขาเพิ่งจะอยู่วัยหนุ่มสาว..." ผิงเหอกงเองก็พูดไม่ออกคนเขาเป็นหมอเทวดาอายุยังไม่ทันยี่สิบ ดอกไม้ที่เพิ่งจะเบ่งบาน แล้วจะให้มาเป็นพ่อแม่คนที่สองชายตัวเขื่องอย่างท่านเนี่ยนะ?ให้ตายเถอะ เขารังเกียจแทนฟู่จาวหนิงขึ้นมา"เอ่อ! หมอเทวดาฟู่ท่านอายุน้อยเพียงนี้เชียว?!"รองผู้บัญชาการหลินเงยหน้าขึ้น ตอนนี้จึงเพิ่งได้เห็นหน้าตาฟู่จาวหนิงชัดๆเขาเองก็งงงันไปแล้วฟู่จาวหนิงยิ่งพูดไม่ออก นี่เมื่อครู่เขายังไม่ทันจะมองนางเลย ก็โขกหัวตึงตึงตึงสามครั้งเสียแล้ว"รองผู้บัญชาการหลินรีบลุกขึ้นเถิด"ฮูหยินหลินใหญ่เองก็ยังไม่ทันเห็นลูกชายของตน นางก้มหน้ารองไห้มองหลานชายบนเตียง ในใจรู้สึกยิ่งซาบซึ้งกับฟู่จาวหนิงลูกชายคนนี้ร่างใหญ่โต แล้วยังดูดุร้ายด้วย กว่าจะเลี้ยงดูหลานให้ดูดีเช่นนี้ ถ้าต้องมาตายจากไป นางคงไม่มีนางไปพบสามีแล้วรอจนรองผู้บัญชาการหลินฟังเรื่องทั้งหมดจบ ในใจก็หวาดผวาขึ้นมาเขาขอบคุณฟู่จาวหนิงอีกหลายคร
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1199
ฟู่จาวหนิงบอกเรื่องที่ต้องระวังกับพวกเขาอย่างละเอียด จากนั้นจึงออกจากจวนตระกูลหลิวนางขี่ม้าของจวนผิงเหอกงมา เซียวหลันยวนกลับใช้วิชาตัวเบาเข้ามา ตอนนี้ขากลับจึงขี่ม้ากลับพร้อมนางผิงเหอกงขี่ม้าตามอยู่ด้านหลัง ตอนนี้ฟ้ามืดแล้วเขายังไม่รู้ว่าฟู่จาวหนิงยังจะไปรักษาขาให้เซี่ยนอันไหมแต่เขากลับรู้สึกว่าชายหนุ่มสวมหน้ากากที่วิทยายุทธ์สูงส่งคนนี้ไม่ควรเข้าไปยั่วโมโห จึงไม่กล้าเอ่ยขึ้นตรงๆยังดีที่ฟู่จาวหนิงกลับไปที่เรือนผิงเหอกงก่อนไป๋หู่กับเสี่ยวชิ่นขับรถม้าไปรับจวนผิงเหอกง เตรียมรับตัวฟู่จาวหนิง"ข้าไปรักษาให้คุณชายน้อยเหอก่อนเดี๋ยวกลับมา" ฟู่จาวหนิงลงจากรถม้า บอกกับเซียวหลันยวน "ท่านจะกลับไปก่อนไหม?""ข้าจะรอเจ้า""คุณชายเองก็เข้ามาด้วยเถิด ข้าจะให้คนนำน้ำชามาให้!" ผิงเหอกงรีบต้อนรับคนเข้าไปองค์หญิงใหญ่รอพวกเขาอยู่นานแล้ว พอเห็นฟู่จาวหนิง นางก็รีบเดินเข้ามาตำหนิด้วยสีหน้าไม่พอใจ"เจ้าไปที่ไหนมากัน? ทำไมไปทั้งครึ่งค่อนวัน! เชิญเจ้าให้มาช่วยรักษาขาของอันเอ๋อร์ แต่เจ้ากลับวิ่งไปสนใจคนอื่นทำไม? เจ้าเป็นหมอของอันเอ๋อร์ แล้วปล่อยให้เขาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน เจ้า..."ผิงเหอกงคิดไม่ถ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1200
ฟู่จาวหนิงพยักหน้า "อืม ยังไม่ตายชั่วคราว"เหอเซี่ยนอันน้ำตาไหลอาบลงมา"ดีจริงๆ หลังจากนี้รอให้พวกเขาหายดี ข้าจะต้องให้พวกเขามาโขกศีรษะให้ท่านให้ได้"ฟู่จาวหนิงนึกถึงตอนที่รองผู้บัญชาการหลินโขกศีรษะตึงๆๆ วันนี้ขึ้นมา "ไม่ต้องหรอก"นางไม่ได้มีงานอดิเรกที่จะต้องให้คนมาโขกศีรษะให้ส่งเดชแบบนั้นพอรักษาครั้งที่สองให้กับเหอเซี่ยนอัน ปฏิเสธการเลี้ยงอาหารอย่างอบอุ่นของผิงเหอกง ฟู่จาวหนิงกับเซียวหลันยวนก็ขึ้นรถม้ากลับไป"คุณหนู นายท่านบอกว่า ทางนั้นมีคนมากมายรู้จักแล้ว ให้ย้ายไปพักอีกที่หนึ่ง ของไว้จะย้ายตามไปให้"ฟู่จาวหนิงเลิกม่านออกมอง ไม่ได้กลับไปยังเส้นทางเรือนนั้นจริงๆนางเองก็ไม่ได้ใส่ใจ"สามีภรรยาฟู่จิ้นเชินก็พาไปด้วยแล้ว ไม่ต้องกังวล" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นหลานหรงบอกกับเขาไว้แล้วพวกเขาจะต้องตามไปด้วยแน่เดิมทีที่นั่นพวกของท่านอารองก็รู้จัก ไม่ได้ปลอดภัยเอาเสียเลย ใครจะรู้ว่าตอนไหนจะพาคนเข้าไปหาอีก?ฟู่จาวหนิงพอนึกถึงคนป่วยที่อยู่ในมือตอนนี้ ก็ถอนหายใจออกมา"คิดไม่ถึงว่าแค่ครู่เดียวก็จะต้องมารักษามากถึงขนาดนี้"นางยังคิดว่าพรุ่งนี้จะดึงเอาของประหลาดนั่นออกมาจากหัวของฟู่จิ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1201
"ดีเลย"เสิ่นเสวียนเปลี่ยนที่พักมาอีกแห่ง ครั้งนี้คือเรือนที่ไม่เด่นสะดุดตาในซอยที่ค่อนข้างเงียบสงบมืดสลัวเส้นหนึ่งสวนคะนึงหลังจากเข้าประตูมาจึงพบว่า ด้านในยังใหญ่กว่าเรือนเดิมระดับหนึ่งเซียวหลันยวนหลังจากเข้าไปก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายสงบเยือกเย็นรอบๆ"ที่นี่ท่านลุงจัดวางองครักษ์ลับไว้ไม่น้อย" เซียวหลันยวนเอ่ยเสียงต่ำกับฟู่จาวหนิงเดินมาไม่กี่ก้าวไป๋รื่อก็ออกมาต้อนรับเซียวหลันยวนมองการก้าวเดินเข้ามาของเขา สายตาขรึมลงเล็กน้อย"คุณหนูจาวหนิง อาเขย เชิญตามข้ามา"ไป๋รื่อมาพาพวกเขาเข้าไป แล้วยังกำชับให้เดินตามเขาด้วยเซียวหลันยวนจูงมือฟู่จาวหนิงพูดขึ้นมาก็แปลก แม้จะเห็นทางเดินปูด้วยหินเรียบง่าย มีต้นไม้ดอกไม้สูงเท่าคนอยู่สองฝั่ง แต่พอเดินขึ้นมากลับรู้สึกสับสน"ที่นี่วางค่ายกลประตูพิเศษไว้" เซียวหลันยวนพูดบาๆ ข้างหูฟู่จาวหนิงฟู่จาวหนิงรู้สึกประหลาดใจพอตรงหน้าสว่าง หอสองชั้นหอหนึ่งก็ปรากฏขึ้น"เอ๋? ที่นี่ดูใหญ่โตกว่ามากเลย""คุณหนู อาเขย นายท่านกำลังรอท่านข้าวเย็นกับพวกท่าน""ท่านลุงยังไม่กินอีกหรือ? ค่ำขนาดนี้ยังทนหิวรอพวกเราได้อย่างไรกัน?" ฟู่จาวหนิงรีบดึงเซียวหลันยวนเ
บทล่าสุด
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1392
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1391
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1390
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1389
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1388
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1387
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1386
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1385
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1384
