บทที่ 1201

"ดีเลย"

เสิ่นเสวียนเปลี่ยนที่พักมาอีกแห่ง ครั้งนี้คือเรือนที่ไม่เด่นสะดุดตาในซอยที่ค่อนข้างเงียบสงบมืดสลัวเส้นหนึ่ง

สวนคะนึง

หลังจากเข้าประตูมาจึงพบว่า ด้านในยังใหญ่กว่าเรือนเดิมระดับหนึ่ง

เซียวหลันยวนหลังจากเข้าไปก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายสงบเยือกเย็นรอบๆ

"ที่นี่ท่านลุงจัดวางองครักษ์ลับไว้ไม่น้อย" เซียวหลันยวนเอ่ยเสียงต่ำกับฟู่จาวหนิง

เดินมาไม่กี่ก้าวไป๋รื่อก็ออกมาต้อนรับ

เซียวหลันยวนมองการก้าวเดินเข้ามาของเขา สายตาขรึมลงเล็กน้อย

"คุณหนูจาวหนิง อาเขย เชิญตามข้ามา"

ไป๋รื่อมาพาพวกเขาเข้าไป แล้วยังกำชับให้เดินตามเขาด้วย

เซียวหลันยวนจูงมือฟู่จาวหนิง

พูดขึ้นมาก็แปลก แม้จะเห็นทางเดินปูด้วยหินเรียบง่าย มีต้นไม้ดอกไม้สูงเท่าคนอยู่สองฝั่ง แต่พอเดินขึ้นมากลับรู้สึกสับสน

"ที่นี่วางค่ายกลประตูพิเศษไว้" เซียวหลันยวนพูดบาๆ ข้างหูฟู่จาวหนิง

ฟู่จาวหนิงรู้สึกประหลาดใจ

พอตรงหน้าสว่าง หอสองชั้นหอหนึ่งก็ปรากฏขึ้น

"เอ๋? ที่นี่ดูใหญ่โตกว่ามากเลย"

"คุณหนู อาเขย นายท่านกำลังรอท่านข้าวเย็นกับพวกท่าน"

"ท่านลุงยังไม่กินอีกหรือ? ค่ำขนาดนี้ยังทนหิวรอพวกเราได้อย่างไรกัน?" ฟู่จาวหนิงรีบดึงเซียวหลันยวนเ