Rocasander Villa...เวลา 19:45 น.
แพททริกสันในวัย 33 ปี ขับรถเข้ามาจอดพร้อมกับแดเนียล ตามมาติดๆ ด้วยเจคอป ออร์แลนโด้ และคารอส เพชรดนัย ร็อฟเวลล์ น้องชายของแดเนียล พวกเขาทั้งห้าคนมีชื่อเรียกแทนกลุ่มว่า R&R ซึ่งย่อมาจาก Rocasander & Rofwell (โรคาซานเดอร์ แอนด์ ร็อฟเวลล์)
รถสปอร์ตซูเปอร์คาร์ห้าคันของหนุ่มๆ R&R เข้ามาจอดเรียงกันยังด้านหน้าของคฤหาสน์ จากนั้นก็มีซูเปอร์คาร์อีกยี่สิบกว่าคันขับตามเข้ามาจอดในเวลาไล่ๆ กัน
จากนั้นหนุ่มๆ สามสิบกว่าคน และสาวๆ ที่ควงมาอีกยี่สิบกว่าคน ก็พากันเดินตามแพททริกสันไปทางปีกด้านขวาของคฤหาสน์ ที่จัดเลี้ยงงานวันคล้ายวันเกิดเอาไว้
หลังจากที่ดื่มทานกันไปได้สักพัก บรรดาเหล่าเพื่อนพ้องของแพททริกสันก็ขึ้นไปร่วมแจมกับนักร้องบนเวทีกันเป็นระยะๆ ทั้งเจคอป ออร์แลนโด้ คารอสและแดเนียล ที่ขึ้นไปร้องและเล่นดนตรีกันอย่างครบแก๊ง R&R
ในขณะที่ทุกคนกำลังสังสรรค์กัน เลโอนาดท์และมาดามแจสมินก็เดินมาพร้อมกับพิมพลอยที่ตอนนี้อายุได้ 21 ปีเต็ม ใบหน้าของเธอนั้นสะสวยและจิ้มลิ้ม ราวกับดอกไม้แรกแย้มที่กำลังเบ่งบาน ทำเอาหนุ่มในงานหันมามองกันเป็นตาเดียว
เจคอปที่ขึ้นไปร้องเพลงบนเวที เห็นอาการของหนุ่มๆ ที่เอาแต่ตกตะลึงในความสวยของน้องสาวบุญธรรม จึงรีบเอ่ยดักทางออกไมค์ไปตามประสาพี่ชายที่หวงน้องสาวทันที
“เอ่อ...ช่วยเก็บอาการกันหน่อยนะครับ นั่นน้องสาวของผมเอง คร้าบบบบ”
หลังจากที่เจคอปประกาศออกไมค์ไป ทำให้คนที่นั่งหันหลังอยู่หันกลับมามองที่ทางเดิน แวบแรกที่เห็นพิมพลอย ผู้หญิงคนเดียวที่เขาพยายามกันออกจากชีวิตมาตลอดช่วงสองสามปีที่ผ่านมา ความเข้มแข็งที่มีทั้งหมด ก็พังลงทันทีที่เขาได้สบตากับเธอ มันเหมือนเวลาของเขาได้หยุดหมุนไปอีกครั้งหนึ่ง! เธอดูสง่างามและเป็นสาวขึ้นเต็มตัว ทั้งหน้าอกที่เต่งตึงกับเอวเล็กคอดรับกับสะโพกที่งอนงามและขาเรียวสวยได้รูปนั้น ยิ่งมองยิ่งรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
และพอหันมองกลับมาทางเดิม ก็เจอกับสายตาของเพื่อนพ้องที่พากันจ้องมองราวกับว่าเธอเป็นขนมหวานที่ทุกคนเตรียมจะยื่นมือไปหยิบมาชิม
แพททริกสันเริ่มหน้าตึงขึ้นมานิดๆ ยกไวน์ขึ้นกระดกจนหมดแก้ว แล้วลุกเดินเข้าไปหาบิดากับมารดาของตนทันที
พิมพลอยฉีกยิ้มหวานเดินเข้ามาในงาน แต่พอเห็นแพททริกสันหันกลับมามองเธอครู่หนึ่ง จากนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นบึ้งตึงขึ้นมาทันใด มันทำให้เธอทำหน้าแทบไม่ถูก เพราะอาการและสีหน้าเมื่อครู่ มันเหมือนกับจะถามเธอว่ามาทำไม?
คนที่คิดเอาเองรีบหันหลบสายตาของคนที่กำลังเดินตรงมาแล้วแสร้งทำเป็นมองไปทางอื่นแทน
“สุขสันต์วันเกิดจ้ะแพท นี่ของขวัญวันเกิดจากพ่อกับแม่จ้ะ”มะลิฉัตรเอ่ยพร้อมกับส่งของขวัญให้บุตรชายคนโต
“เดือนหน้าเตรียมตัวให้พร้อมนะแพท!” เลโอนาดท์เอ่ยพลางส่งยิ้มให้บุตรชายที่เอาแต่จ้องหน้าบุตรสาวบุญธรรมไม่วางตา
“เดือนหน้ามีอะไรหรือครับ” ชายหนุ่มหันมาเอ่ยถามอย่างสงสัย
“เดือนหน้าพ่อว่าจะวางมือแล้วให้แพทคุมบังเหียนของโรคาซานเดอร์แทนน่ะสิ!” เลโอนาดท์เอ่ยพลางตบที่ไหล่ของบุตรชายคนโตเบาๆ
“พ่อคิดว่าผมพร้อมแล้วเหรอครับ?” แพททริกสันเอ่ยถามพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างไม่ค่อยมั่นใจ
“ลูกน่ะพร้อมยิ่งกว่าพร้อมซะอีกแพท สามปีที่ผ่านมานี้พ่อแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ พ่อคิดว่าถึงเวลาที่ต้องให้อำนาจการตัดสินใจทั้งหมดกับลูกซะที”
“ขอบคุณครับ ผมจะบริหารและดูแลอย่างเต็มที่ครับ” แพททริกสันเอ่ยพร้อมกับยกมือไหว้ทั้งบิดาและมารดา ก่อนจะเข้าไปกอดท่านทั้งสองอย่างปลื้มปิติยินดี ที่ไว้วางใจให้ตนดูแลธุรกิจในเครือของโรคาซานเดอร์ทั้งหมด
“อ้าว! น้องพิมยังไม่ได้ให้ของขวัญพี่เขาใช่ไหมลูก” มะลิฉัตรเอ่ยอย่างนึกขึ้นได้ ที่เห็นกล่องของขวัญในมือของสาวน้อย
“สุขสันต์วันเกิดค่ะพี่แพท” พิมพลอยเอ่ยและส่งกล่องของขวัญให้เจ้าของวันเกิด ชายหนุ่มหันมามองแวบหนึ่ง ก่อนจะรับกล่องของขวัญที่มีขนาดเท่ากับกล่องใส่แหวนมาถือไว้ในมือ
“ขอบคุณค่ะน้องพิม” แพททริกสันตอบพลางจ้องมองหญิงสาวนิ่ง
“สวัสดีครับลีโอ สวัสดีครับคุณมะลิ” แดเนียลที่เดินเข้ามาด้านหลังเอ่ยทักทาย พร้อมกับยกมือขึ้นไหว้แบบไทย
“สวัสดีจ้ะต้อม เดี๋ยวอีกสักพัก...น้าว่าพ่อกับแม่ของเราน่าจะใกล้มาถึงแล้วนะ” มะลิฉัตรบอกยิ้มๆ เพราะเพิ่งจะรับสายจากพราวดาราและโดมินิก ว่าทั้งสองกำลังเดินทางมาร่วมงาน (โดมินิก ซาเก้ ร็อฟเวลล์ เป็นเพื่อนสนิทของเลโอนาดท์)
“อ๋อ! ครับ ว่าแต่นี่เป็นน้องสาวของแพทจริงๆ เหรอครับ น่ารักเชียว! ชื่ออะไรครับสาวน้อย” แดเนียลตอบรับสั้นๆ ก่อนจะถามถึงสาวน้อยที่ยืนอยู่ข้างๆ อย่างสนใจ
“นี่น้องพิม พิมพลอย น้องสาวของฉันเองและฉันก็หวงมาก เพราะฉะนั้นแกอยู่ให้ห่างๆ เลย ไปๆ ไปดื่มด้วยกันตรงนู้นดีกว่า ขอตัวนะครับ!” แพททริกสันเอ่ยกับเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงห้วนๆ แล้วล็อกคอเพื่อนรักให้ออกเดินไปยังโต๊ะด้านหน้าเวที ท่ามกลางสายตาที่งงงวยของผู้เป็นบิดากับมารดา
พิมพลอยถึงกับตาโตกับคำว่า และฉันก็หวงมาก โดยลืมคำก่อนหน้าที่บอกว่า น้องสาวของฉันเอง ไป
“น้องพิมจ๊ะ แม่ว่าเราไปนั่งตรงด้านนู้นดีกว่าจ้ะ” มะลิฉัตรเอ่ยก่อนจะหันไปพยักหน้าให้สามี
“ดีเหมือนกัน! พ่อก็เริ่มจะหิวแล้วสิตอนนี้!” เลโอนาดท์เอ่ยสมทบอย่างเห็นด้วย จากนั้นทั้งสามก็พากันเดินไปยังโต๊ะใหญ่ที่ถูกจัดเตรียมไว้
ระหว่างทางที่เดินไปยังโต๊ะใหญ่ มีแต่เพื่อนๆ ของแพททริกสันพากันเอ่ยทักทายเลโอนาดท์และมะลิฉัตร ให้หยุดพูดคุยถามไถ่นู่นนั่นนี่กันจนแทบจะตลอดทาง ซึ่งจุดหมายก็เพื่อจะได้มองหญิงสาวที่เดินตามมาด้วยอย่างเต็มๆ ตา ทำให้คนที่เพิ่งล็อกคอเพื่อนรักให้ออกจากของหวงมาได้ แต่คงทำไม่ได้กับเพื่อนๆ ทั้งงาน ได้แต่จ้องมองดูหนุ่มๆ คนอื่นส่งสายตาสื่อความหมายไปให้สาวเจ้าอย่างหงุดหงิด
แพททริกสันลอบส่งสายตาดุๆ ไปให้คนที่เอาแต่แจกยิ้มไปทั่ว จนทำให้หนุ่มๆ ในงานเคลิ้มตามกันเป็นแถว
หลังจากที่พิมพลอยเข้าไปนั่งที่โต๊ะกับเลโอนาดท์และมาดามแจสมินได้ไม่ถึงสิบนาที โดมินิก ซาเก้และคุณพราวดารา ก็เดินทางมาถึง พร้อมกับเข้ามานั่งร่วมวงที่โต๊ะด้วยกัน พิมพลอยถูกแนะนำให้ทั้งสองรู้จักในฐานะลูกสาวบุญธรรม ทั้งซาเก้และพราวดาราเอ่ยชมกันไม่ขาดปาก กับความสวยของสาวน้อยที่ทำให้หนุ่มๆ ในงานหันมามองที่โต๊ะกันอยู่แทบจะตลอดเวลา
แพททริกสันที่หันไปมองทางโต๊ะที่หญิงสาวนั่งเป็นระยะๆ ก็เห็นบิดากับมารดาของเพื่อนรักมา จึงลุกขึ้นรีบเดินเข้าไปทักทายผู้ใหญ่ทั้งสองทันทีอย่างถือโอกาส หนุ่มๆ R&R ที่นั่งร่วมวงหันไปมองที่โต๊ะใหญ่ พอเห็นว่าใครมาก็รีบพากันเข้าไปทักทาย
“สวัสดีครับ” แพททริกสันยกมือไหว้โดมินิกกับพราวดาราด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“สวัสดีครับ/สวัสดีครับ” เจคอปกับออร์แลนโด้รีบยกมือไหว้ตามพี่ชาย
“สวัสดีจ้ะหนุ่มๆ” พราวดารายกมือขึ้นรับไหว้ ในขณะที่โดมินิก แค่พยักหน้ารับและส่งยิ้มไปให้ ก่อนจะเดินเข้าไปหาบุตรชายทั้งสองที่ไม่เจอหน้ากันเลยมาเกือบสามเดือน แล้วพาเดินออกไปคุยที่อีกมุมหนึ่งของงานแบบส่วนตัว
“น้องพิมจ๋า ไปนั่งกับพี่เจคที่โต๊ะนู้นไหมจ๊ะ!” เจคอปเอ่ยชวน
“ไปนั่งด้วยกันเถอะค่ะพี่อยากจะอวดน้องสาว” ออร์แลนโด้บอกยิ้มๆ
“เอ่อ...น้องพิม” พิมพลอยอึกอักที่เห็นสายตาดุๆ ของแพททริกสันมองมา มันทำให้เธอรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด อีกฝ่ายถึงได้ทำหน้าไม่พอใจตั้งแต่ที่เธอเข้ามาในงาน
“ไปเถอะจ้ะ แม่อนุญาต! แต่เจคกับอลันต้องดูแลน้องดีๆ นะ”มะลิฉัตรเอ่ยพลางลอบสังเกตสายตาของบุตรชายคนโตที่หันมามองหญิงสาว
“รับรองว่าจะไม่ให้ใครมาจีบครับ” ออร์แลนโด้ยืนยันเสียงหนักแน่น
“ไปค่ะ น้องพิม!” เจคอปเอ่ยชวนอีกครั้ง
“ค่ะ” พิมพลอยตอบเบาๆ แล้วลุกขึ้นเดินตามพี่ชายทั้งสองไป ท่ามกลางสายตาที่มองตามอย่างไม่พอใจของแพททริกสัน
“สุขสันต์วันเกิดนะคะพี่แพททริก” ลูเซียน่าเดินแกมวิ่งเข้ามากอดชายหนุ่มจากข้างหลัง
แพททริกสันยืนนิ่งไปชั่วขณะ! ก่อนจะหันกลับมามองหญิงสาวก็เห็นลูเซียส รีเวอร์ยอง เพื่อนสนิทอีกคนของบิดาเดินตามมาติดๆ
ชายหนุ่มค่อยๆ แกะมือของสาวเจ้าออกอย่างรักษามารยาท ท่ามกลางสายตาของทุกคนในโต๊ะที่มองดูกันอย่างอึ้งๆ
“ขอบใจมากซีน่า ทานอะไรมาหรือยังล่ะ” แพททริกสันเอ่ยทักทายหญิงสาวที่คุ้นเคยกันมาตั้งแต่เด็ก
“ยังไม่ได้ทานค่ะ ซีน่าคิดถึงพี่แพททริกที่สุดเลย” ลูเซียน่าเอ่ยขึ้นพลางเขย่งปลายเท้าขึ้นหอมแก้มชายหนุ่มอย่างคิดถึง“ซีน่า! ทักทายผู้ใหญ่หรือยัง” ลูเซียสที่เดินมาถึงโต๊ะเอ่ยเตือนบุตรสาวลูเซียน่าหน้าเสียนิดๆ ที่ถูกผู้เป็นบิดาตำหนิ จึงรีบหันไปเอ่ยทักทายผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่อย่างเสียไม่ได้“สวัสดีครับอาลูเซียส สบายดีนะครับ” แพททริกสันทักทายด้วยสีหน้ายิ้มๆ“สวัสดีหลานรัก สุขสันต์วันเกิดนะ” ลูเซียสเอ่ยพร้อมกับส่งของขวัญให้“ขอบคุณครับ” แพททริกสันรับของขวัญส่งให้เด็กรับใช้ที่อยู่ใกล้ๆ เอาไปวางที่โต๊ะ“อ้าว! แล้วซาเก้ล่ะ!” ลูเซียสถามหาเพื่อนซี้อีกคน“ซาเก้ออกไปคุยกับต้อมแล้วก็เพชรน่ะ” เลโอนาดท์หันมาตอบ“ว่าแต่มะลิกับพราวเป็นไงมั่งครับ สบายดีกันใช่ไหม” ลูเซียสเอ่ยถามภรรยาของเพื่อน ก่อนจะนั่งลงร่วมวงกับทุกคนด้านลูเซียน่าก็นั่งลงข้างๆ แพททริกสันอย่างแนบชิด ก่อนจะส่งยิ้มหวานๆ ไปให้อีกฝ่ายราวกับคนรักที่ไม่ได้เจอกันมานานเจคอปรีบสะกิดพี่ชายคนรองให้หันไปมองคนที่เพิ่งมาถึง ทำให้พิมพลอยที่กำลังคุยกับออร์แลนโด้หันไปมองตาม เธอรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ที่เห็นอีกฝ่ายแสดงความสนิทสนมออกมาอย่างชัดเจน
แพททริกสันหันมองลูเซียน่าแวบหนึ่งก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์ “ปล่อย!”หญิงสาวทำหน้าเหวอ ยอมปล่อยแขนของอีกฝ่ายแต่โดยดี แต่ก็ไม่วายหันไปใช้สายตาจิกกัดผู้หญิงตัวต้นเหตุอย่างรู้สึกเกลียดชัง“เอางี้นะครับทุกคน ใครอยากจะถามจะคุยเรื่องของน้องพิม เชิญตามมาที่โต๊ะครับ เชิญนะครับพี่คาเรน” เจคอปเอ่ยยิ้มๆพิมพลอยหันไปยิ้มให้เจคอปอย่างรู้สึกขอบคุณ เพราะตอนนี้เธอไม่อยากจะยืนอยู่ตรงนี้อีกแม้แต่วินาทีเดียว“เดี๋ยวพี่จะตามไปนะครับน้องพิม!” คาเรนเทียตะโกนตามหลังสาวเจ้าที่เดินออกไป“ฉันว่าเราดื่มฉลองกันเถอะ นานๆ จะได้เจอกันที” แดเนียลเอ่ยขึ้นอย่างพยายามคลี่คลายสถานการณ์“ก็ได้! มาดวลเหล้ากันหน่อยดีไหม?” แพททริกสันเอ่ยท้าทาย“จัดมาได้เลย! เสนอของรางวัลมาด้วยสิแพททริก” คาเรนเทียยิ้มยั่ว“ถ้าแกชนะ แกจะเอาอะไรล่ะคาเรน!” แพททริกสันถามกลับ“ถ้าฉันชนะ ฉันจะออกเดตกับน้องสาวของแก!” คาเรนเทียขยับเข้าไปกระซิบบอกให้ได้ยินกันแค่สองคนแพททริกสันกำหมัดแน่น แล้วจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาดุดัน “แต่ถ้าแกแพ้ แกต้องเลิกยุ่งกับน้องพิม และห้ามเข้าใกล้เธออีกเด็ดขาด!”“ได้ตามนี้!” คาเรนเทียเอ่ยพลางส่งมือไปจับ เพื่อทำสัญญ
“หึ!” แพททริกสันกลอกตาอย่างเซ็งๆ รู้ว่าน้องชายกำลังจะเล่นบทดราม่า“คือ... พอดีว่าขากลับผมไม่มีรถน่ะครับพ่อ รถผมเสีย! เลยฝากป๋าไปซ่อมพ่อจะใจดีให้ผมยืมรถไปใช้ก่อนสักคันได้ไหมครับ” เจคอปหันไป ออดอ้อนผู้เป็นบิดา“ได้อยู่แล้วเจค ก็รถของลูกเสียนี่! ไม่ได้แข่งแพ้แล้วโดนยึดรถ ซะหน่อยจริงไหม? ฮ่าๆๆ” เลโอนาดท์ประชดคนช่างอ้อนอย่างอดไม่ได้“ฮ่าๆๆ” แพททริกสันหัวเราะชอบใจที่ผู้เป็นบิดารู้ทันน้องชายเจคอปกลอกตาอย่างเพลียๆ ในขณะที่ทุกคนต่างหัวเราะเยาะเขากันอย่างขบขัน แต่ก็ไม่ทำให้เขายอมละความพยายามง่ายๆ“ว่าแต่ คันไหนก็ได้ใช่ไหมครับพ่อ” “ใช่!คันไหนก็ได้ยกเว้น Ford Mustang Hennessey คันเดียวลูก ฮ่าๆๆ” เลโอนาดท์เอ่ยพร้อมกับหัวเราะออกมา“ฮ่าๆๆๆ” แพททริกสันยกกำปั้นขึ้นชนกับผู้เป็นบิดาอย่างถูกใจ ที่ดักทางคนเจ้าเล่ห์ได้อีกครั้ง“โธ่! พ่ออะ
‘อย่าใส่ชุดนี้อีกนะน้องพิม พี่หวงรู้ไหม! ถ้าพี่เห็นอีกครั้งนะเป็นเรื่องแน่ แล้วก็ห้ามมอง ห้ามยิ้มให้ผู้ชายคนไหนอีก เข้าใจใช่ไหมพิมพลอย!!’ เขาต่อว่าเสียงดัง จนเธอทำตัวไม่ถูก เพราะชุดที่ใส่นั้น คุณมะลิฉัตรเป็นคนเลือกมาให้เธอเองวันนี้เธอดีใจยิ่งกว่าอะไรที่จะได้เจอเขา...คนที่เธอแอบหลงรักมานาน แต่พอเธอเข้าไปในงานวันเกิดเขา เธอรู้สึกเหมือนเขากำลังโกรธใครสักคนอยู่ สายตาขวางๆ ที่มองมามันทำให้เธอรู้สึกอึดอัดและตอนนี้...เธอรู้แล้วว่าเพราะอะไร เป็นเธอสินะ ที่ทำให้เขาโกรธ พลันน้ำตาแห่งความเสียใจน้อยใจก็ไหลบ่าออกมาอย่างเก็บไม่อยู่“พิมพลอย! พี่ถามว่าเข้าใจไหม!” แพททริกสันเผลอตะคอกอย่างลืมตัว ‘เขาโมโหที่เห็นสายตาของเพื่อนๆ จ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน มันทำให้เขาหงุดหงิดจนแทบจะเก็บอาการไม่อยู่ ส่วนพิมพลอยน่ะเหรอ? หึ! ใครยิ้มให้เธอก็ยิ้มตอบทุกคนนั่นแหละ และนั่นมันทำให้เขาแทบจะยกโต๊ะขึ้นทุ่มลงกลางงานวันเกิดของตัวเองเสียให้ได้’พิมพลอยเอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมตอบอะไร ทำให้คนที่รอฟังคำตอบอยู่ทนไม่ไหว ใช้มือประคองใบหน้าจิ้มลิ้มให้เงยขึ้นมองตน
“น้องพิมพร้อมจะคุยกับพี่แพทหรือยังคะ” แพททริกสันเอ่ยหลังจากที่เดินมาถึงลานน้ำพุ“พี่แพทจะคุยเรื่องอะไรเหรอคะ?” พิมพลอยถามกลับด้วยหัวใจสั่นๆ“ก็คุยเรื่องที่พี่บอกไว้เมื่อสองปีก่อนไงคะ ยังจำได้ไหม?”“เอ่อ พี่แพทคะ น้องพิมคิดว่าเรา...เอ่อ...เราต่าง...”“ทำไมคะ? หรือน้องพิมคิดว่าพี่แก่เกินไป!” แพททริกสันถามอย่างหงุดหงิด ‘ถ้าลองตอบเขาว่า เราต่างกันเรื่องอายุละก็ หึ! พ่อจะลากขึ้นห้องไปฟัดให้ฟ้าเหลืองเลยคอยดู!’“น้องพิมหมายความว่า เราต่างก็แทบจะไม่เคยรู้จักกันเลย และอาจจะเร็วเกินไปที่เราเอ่อ...จะคบกันน่ะค่ะ” หญิงสาวรีบตอบเพราะอีกฝ่ายกำลังตีความหมายไปไกล ‘บ้าจริง! นี่เขาไม่รู้ตัวเหรอ ว่าตัวเองหล่อและดูดีขนาดไหน’“งั้นลองถามพี่แพทมาสักข้อสิคะ เกี่ยวกับเรื่องของน้องพิม”ชายหนุ่มบอกพร้อมกับจ้องมองใบหน้างามอย่างหลงใหล“สีโปรดของน้องพิมคือสีอะไรคะ?” พิมพลอยชั่งใจอยู่ครู่ก่อนจะเอ่ยถาม“น้องพิมชอบสีฟ้า ชอบดอกกุหลา
ทั้งสองเดินจับมือกันกลับเข้างาน ท่ามกลางสายตาที่จับจ้องมาอย่างสนใจใคร่รู้ แต่แล้วอยู่ๆ ก็ได้ยินเสียงเรียกจากข้างหลังดังมาแต่ไกล“พี่แพททริกคะ!”ชายหนุ่มกลอกตาอย่างเซ็งๆ ก่อนจะหันกลับไปมองคนที่เดินแกมวิ่งเข้ามาหา ‘พระเจ้า! ให้มันได้อย่างนี้สิพับผ่า ลูเซียน่าชอบเข้ามายุ่มย่ามกับเขาบ่อยๆ ทำตัววุ่นวายอย่างกับเป็นคนรัก ล่าสุดมือขวาคนสนิทเพิ่งรายงานว่าหล่อนไปให้สัมภาษณ์ ว่ากำลังคบหาดูใจอยู่กับเขา จนมารดาของเขาทราบข่าวเข้า ถึงกับต่อสายตรงมาเคลียร์ขณะที่เขากำลังประชุมอยู่ เขาหัวเสียและหงุดหงิดกับคำขู่สารพัดของมารดา จนสั่งยกเลิกประชุมทั้งวัน พอจะจัดการกับตัวปัญหา ลูเซียน่าก็บินหนีไปเที่ยวต่างประเทศซะอย่างงั้น! เขาเลยไม่ได้เคลียร์กับเธอสักที หึ! วันนี้แหละฤกษ์ดีเลยละ เขาไม่อยากให้พิมพลอยลังเลหรือกังวลอะไรอีก แค่เรื่องอายุก็มากพอละ คงถึงเวลาที่จะต้องชัดเจนในทุกๆ อย่างซะที!’“พี่แพททริกคะ ซีน่ามองหาพี่อยู่ตั้งนาน...แล้วนี่ใครคะ?” ลูเซียน่าเอ่ยถามเพราะจำสาวตรงหน้าไม่ได้ แต่ก็รู้สึกคุ้นๆ หน้าอีกฝ่ายอยู่ไม่น้อย
สิ้นคำกล่าวสั้นๆ ของมาดามแจสมิน ก็มีเสียงปรบมือดังขึ้นท่ามกลางความยินดีของแขกที่มาร่วมงาน ในขณะที่ลูเซียน่ากำลังจะแหกปากส่งเสียงกรี๊ด แต่ก็ถูกฮาร์ดี้ มือขวาคนสนิทของลูเซียสเอามือปิดปาก แล้วถูกอุ้มออกจากงานไปที่รถ ที่มีลูเซียสนั่งรออยู่ก่อน ท่ามกลางสายตาหลายๆ คู่ที่หันไปมองกันอย่างสนใจแพททริกสันยิ้มแก้มแทบปริกับคำประกาศของมารดา ในที่สุดสิ่งที่เขาเฝ้ารอคอยก็มาถึงซะที ต้องขอบคุณมารดาของเขา สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างในวันนี้ มันคุ้มค่ากับการรอคอยจริงๆ แม้เขาจะแอบท้วงในใจว่าสามเดือนมันนานเกินไปก็ตามพิมพลอยยืนตัวแข็งทื่อ อึ้งแล้วอึ้งอีกกับหลายๆ สิ่งหลายๆ อย่างจนเธอตั้งรับแทบไม่ทัน ‘พระเจ้า! วันนี้มีแต่เรื่องเซอร์ไพรส์ทั้งวัน แถมเป็นเซอร์ไพรส์ต่อๆ กัน จนเธอแทบไม่มีเวลาจะหายใจเลย’เจคอปกับออร์แลนโด้ผิวปากแซว พร้อมกับยกนิ้วให้มารดาที่ชัดเจนและเด็ดขาด มิน่า! บิดาของพวกเขาถึงได้ไม่กล้าหือ! มะลิฉัตรส่งไมค์ต่อให้แพททริกสัน ที่ยืนยิ้มจนเหงือกแทบแห้งก็ยังไม่ยอมหุบยิ้มสักที เธอสะกิดเตือนบุตรสาวบุญธรรมที่เหมือนวิญญาณ จะออกจากร่างไปชั่วขณะ โถๆ
พนักงานสาวแผนกต้อนรับแอบซุบซิบกันหลังเคาน์เตอร์ หลังจากคนที่เป็นหัวข้อของการสนทนาเพิ่งจะขับรถออกไปได้ไม่นาน“ตอนแรกนะ ฉันคิดว่าคุณแพททริกจะได้กับยัยลูเซียน่าซะอีก ขานั้นชอบวีนชอบเหวี่ยง แถมเวลามาที่นี่ก็ชอบวางตัวราวกับเจ้าของน่ะแกฉันละเกลียดแม่นี่จริงๆ” นีน่าพนักงานต้อนรับเอ่ยขึ้น“เมื่อคืนฉันได้ไปช่วยบริการแขกในงานที่คฤหาสน์มา ฉันเห็นนางหน้าแตกกลางงาน แล้วส่งเสียงกรี๊ดจนคุณเจคอปสุดหล่อของฉันทนไม่ไหวต้องยกมือขึ้นปิดหูเลยแก!” เจนนี่ที่ได้ไปช่วยดูแลแขกที่คฤหาสน์โรคาซานเดอร์เมื่อคืน คุยอวดสองสาวที่ไม่ได้ไป“แหม น้อยๆ หน่อยเถอะหล่อน คุณเจคอปของฉัน ฮ่าๆๆๆ อย่างแกน่ะเดินผ่านสักสิบรอบ คุณเจคอปยังไม่มองเลยย่ะ!” มินนี่ตอกกลับเพื่อนสาวอย่างรู้สึกหมั่นไส้“โถๆ ทำอย่างกะแกไม่เคยฝันอย่างนั้นแหละมินนี่! ฉันเห็นนะเวลาที่คุณออร์แลนโด้พาสาวๆ มาฟาดที่นี่ แกก็ได้แค่มองเขาเดินผ่านแกไปอย่างไร้ตัวตนทุกครั้ง ฮ่าๆๆ ผู้ชายอะไร! เย็นชาชะมัดเลยอะ!” เจนนี่เอาคืน เพื่อนสาว“เย็นชาแบบนี้แหละ มินนี่ชอบบบบบ” มินนี่