10

สิ้นคำกล่าวสั้นๆ ของมาดามแจสมิน ก็มีเสียงปรบมือดังขึ้นท่ามกลางความยินดีของแขกที่มาร่วมงาน ในขณะที่ลูเซียน่ากำลังจะแหกปากส่งเสียงกรี๊ด แต่ก็ถูกฮาร์ดี้ มือขวาคนสนิทของลูเซียสเอามือปิดปาก แล้วถูกอุ้มออกจากงานไปที่รถ ที่มีลูเซียสนั่งรออยู่ก่อน ท่ามกลางสายตาหลายๆ คู่ที่หันไปมองกันอย่างสนใจ

แพททริกสันยิ้มแก้มแทบปริกับคำประกาศของมารดา ในที่สุดสิ่งที่เขาเฝ้ารอคอยก็มาถึงซะที ต้องขอบคุณมารดาของเขา สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างในวันนี้ มันคุ้มค่ากับการรอคอยจริงๆ แม้เขาจะแอบท้วงในใจว่าสามเดือนมันนานเกินไปก็ตาม

พิมพลอยยืนตัวแข็งทื่อ อึ้งแล้วอึ้งอีกกับหลายๆ สิ่งหลายๆ อย่างจนเธอตั้งรับแทบไม่ทัน ‘พระเจ้า! วันนี้มีแต่เรื่องเซอร์ไพรส์ทั้งวัน แถมเป็นเซอร์ไพรส์ต่อๆ กัน จนเธอแทบไม่มีเวลาจะหายใจเลย’

เจคอปกับออร์แลนโด้ผิวปากแซว พร้อมกับยกนิ้วให้มารดาที่ชัดเจนและเด็ดขาด มิน่า! บิดาของพวกเขาถึงได้ไม่กล้าหือ!  

มะลิฉัตรส่งไมค์ต่อให้แพททริกสัน ที่ยืนยิ้มจนเหงือกแทบแห้งก็ยังไม่ยอมหุบยิ้มสักที เธอสะกิดเตือนบุตรสาวบุญธรรมที่เหมือนวิญญาณ จะออกจากร่างไปชั่วขณะ โถๆ แม่คุณ คงจะช็อกละสิ

“สวัสดีครับทุกๆ ท่าน ที่ผ่านมาผมไม่ได้ออกมาบอกใคร หรือประกาศว่าดูใจอยู่กับน้องพิม เพราะเธอกำลังเรียนอยู่ครับ เลยทำให้ใครต่อใครเข้าใจผิดไปต่างๆ นานา ช่วงสองปีที่ผ่านมานี้ผมยุ่งอยู่กับธุรกิจต่างๆ จนแทบไม่มีเวลาว่าง ก็ขอถือโอกาสนี้...เคลียร์ให้ทราบโดยทั่วกันครับว่าผู้หญิงคนเดียวที่อยู่ในใจผมมาหลายปี และเป็นคนเดียวที่ผมจะแต่งงานด้วยคือพิมพลอย อัครเหมษ์ คนนี้ครับ”แพททริกสันกล่าวจบก็มีเสียงโห่ร้องและเสียงปรบมือจากแขกในงานดังขึ้น

พิมพลอยถึงกับน้ำตาคลอกับความชัดเจนและจริงใจของเขา มันทำให้เธอหัวใจพองคับอกไปหมด เธอรู้สึกเหมือนกับว่า...ตัวเองคือผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก ที่ได้รักกับคนที่เธอแอบหลงรักมานาน

มะลิฉัตรยิ้มกว้างให้กับแขกในงานก่อนขอตัวลงจากเวทีด้านแพททริกสันก็เดินไปหานักร้องสาว ที่ยืนตัวแข็งตาค้างเพราะกำลังโดนมนตร์สะกดของเทพบุตรสุดหล่อเข้าอีกครั้ง

“ร้องเพลง A thousand years ได้ไหม?” 

“ดะ... ได้ค่ะได้” นักร้องสาวบอกเสียงสั่น

“ดีเลย งั้นช่วยร้องเพลงนี้ให้หน่อยครับ” แพททริกสันบอกเสร็จก็เดินลงเวทีตามสองสาวไป

บีเชี่ยนยืนนิ่งอยู่กับที่ เหมือนคนโดนสาปให้กลายเป็นหิน ไม่ยอมกลับมาทำหน้าที่ร้องนำต่อ จนเพื่อนในวงต้องวิ่งเข้ามาสะกิด นักร้องสาวจึงได้สติ จากนั้น... เสียงดนตรีเพลง A thousand years ก็เริ่มบรรเลงขึ้น

แพททริกสันขอพิมพลอยเต้นรำ หญิงสาวพยักหน้ารับ ก่อนจะส่งมือให้ชายหนุ่มด้วยหัวใจที่เต้นแรง

หญิงสาวที่น่าทะนุถนอม อยู่ในอ้อมแขนของบุรุษที่สมบูรณ์แบบ ทั้งคู่เต้นรำด้วยท่วงท่าอ่อนโยน สง่างาม ท่ามกลางสายตาที่มองมาอย่างชื่นชมแกมอิจฉาของสาวๆ ที่หันมามองกันเป็นระยะๆ

Reveryong Villa…

ลูเซียสกลับก่อนโดยไม่ได้กล่าวลาเจ้าของงาน เพราะทั้งโกรธและอายที่บุตรสาวคนเดียวขยันทำเรื่องโง่ๆ ไร้สมอง จนทำให้ตนต้องขายหน้าอยู่ตลอดเวลา ‘หึ! พรุ่งนี้คงจะมีเรื่องให้เมาท์กันสนุกปากในวงสังคมกันอีกนานแต่ก็นั่นแหละ จะไปโทษใครได้! ก็ลูกสาวของเขามันเกินคำบรรยายจริงๆ’

“กรี๊ดดดด ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะไอ้บ้า! ปล่อยยยย” คนที่ถูกอุ้มเข้ามาในคฤหาสน์กรีดร้องอย่างเจ็บใจ!

“พอได้แล้วซีน่า วันนี้แกทำเกินไปนะ! ฉันละเอือมระอากับการกระทำของแกจริงๆ แกรู้ไหมว่าพรุ่งนี้หนังสือพิมพ์ทุกฉบับจะลงข่าวเรื่องงานวันนี้ว่ายังไงฮะ! มีสมองก็หัดใช้ซะมั่งสิ ไม่ใช่ดีแต่แต่งตัวสวยไปวันๆ!” ลูเซียสหันไปตะคอกใส่บุตรสาวที่ทั้งร้องไห้และส่งเสียงโวยวายไม่หยุดหย่อน! 

“ก็ซีน่ารักพี่แพททริกนี่คะ คุณพ่อไม่เห็นเหรอ นังนั่นมันมีอะไรดีมันมีอะไรที่ซีน่าไม่มี ซีน่าเหนือกว่ามันทุกๆ อย่าง ฮือๆๆ ซีน่าเจ็บไปหมดเลย ทำไมไม่ใช่ซีน่าล่ะ ทำไมพี่แพททริกทำแบบนี้ ฮือๆๆ... ทำไม!” หญิงสาวโอดครวญที่ถูกหักหน้ากลางงาน  

‘เธอหลงรักเขามากี่ปีแล้ว ทำไมเขาถึงไม่รักเธอบ้างเลยล่ะ นังนั่นมันเป็นใคร มันก็แค่เด็กที่คุณมะลิฉัตรเก็บมาเลี้ยง แล้วเธอล่ะเป็นใคร? เธอเป็นถึงลูกสาวของเพื่อนรักของบิดาเขา! ทั้งฐานะ ทั้งเงินทอง เธอคือผู้หญิงที่เหมาะสมจะยืนอยู่ข้างๆ เขา ไม่ใช่นังเด็กกาฝากคนนั้น!’

“แกก็รู้มาตลอดเวลาว่าแพททริกเขาไม่ได้รักแก แต่แกเองต่างหากที่หลอกตัวเอง แถมยังไปให้สัมภาษณ์บ้าๆ นั่นอีก เชื่อเถอะซีน่า ตอนนี้ยังไม่สาย ตัดใจซะ! จะได้ไม่เจ็บไปกว่านี้!” ลูเซียสเอ่ยเตือนบุตรสาว ที่ดูเหมือนจะไม่ยอมรับความจริงใดๆ ไม่ว่าจะบอกกี่ครั้ง เตือนกี่ครั้ง ก็ยังรั้นจะตามตอแยอีกฝ่าย จนตนต้องพูดตรงๆ แรงๆ ออกไปเผื่อบุตรสาวจะได้สติขึ้นมาบ้าง

“ไม่!! ซีน่าจะไม่ยอมแพ้อย่างเด็ดขาด พี่แพททริกจะต้องเป็นของ  ซีน่าคนเดียวเท่านั้น!!” ลูเซียน่าตะโกนตอบเสียงดัง ก่อนจะวิ่งขึ้นบันไดไปห้องนอนของตัวเอง

ลูเซียสกุมหน้าอกตัวเองแล้วค่อยๆ นั่งลงกับพื้น เพราะรู้สึกเจ็บแปลบๆ ตรงหน้าอกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน!

“ท่านครับ! เป็นอะไรหรือเปล่า ท่านลุกไหวไหมครับ”

“ฮาร์ดี้!” ลูเซียสเอ่ยเรียกมือขวาของตน

“ครับท่าน!” ฮาร์ดี้เข้ามาช่วยพยุงผู้เป็นนายให้ลุกขึ้น

“ขอบใจมากฮาร์ดี้ ช่วยพาฉันไปนั่งที่ระเบียงด้านนอกได้ไหม ฉันอยากสูดอากาศข้างนอก”

“ครับท่าน” ฮาร์ดี้รีบตามที่ผู้เป็นนายต้องการ

ด้านลูเซียน่าที่เข้าไปในห้องนอนก็ร้องไห้ ตัดพ้อต่อว่าคนที่ตนหลงรักมานาน แต่อีกฝ่ายกลับไปรักผู้หญิงอีกคน เธอมั่นใจมาตลอดว่าจะต้องได้เป็นเจ้าสาวของเขา แต่ทุกสิ่งทุกอย่างก็พังลงต่อหน้าต่อตา...เธอไม่คิดมาก่อนเลยว่าชีวิตจะต้องมีวันนี้ วันที่แพททริกสันกำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงอีกคนที่ไม่ใช่เธอ!

“ถ้าไม่มีแกสักคน! พี่แพททริกจะต้องขอฉันแต่งงาน ฉันจะต้องเป็นเจ้าสาวที่ใครๆ ต่างก็อิจฉา ฮือๆๆๆ ฉันเกลียดแกอีพิม ฮือๆๆ ฉันเกลียดแก!”

เช้าวันต่อมา...

พาดหัวข่าวหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับต่างลงข่าวผู้ชายที่ติดอันดับ Top 10 ประกาศสละโสด ทำให้ใครๆ ต่างก็ให้ความสนใจ ข่าวนี้เป็นอย่างมาก

{คาสโนวาตระกูลดัง แพททริกสัน โรคาซานเดอร์ ประกาศลั่นกลางงานวันเกิดของมารดา ว่าเตรียมตัวสละโสดในอีกสามเดือนข้างหน้าอย่างแน่นอน พร้อมเปิดตัวแฟนสาวอย่างเป็นทางการพิมพลอย อัครเหมษ์สาวน้อยเชื้อสายไทย ที่หน้าตาสะสวยราวกับนางฟ้านางสวรรค์ เธอคือบุตรสาวบุญธรรมที่เลโอนาดท์และมาดามแจสมินรับมาอุปการะ

กลายเป็นข่าวอภิมหาเซอร์ไพรส์แห่งปีไปเลยก็ว่าได้ครับ แหม!  น่าตื่นเต้นจริงๆ ปล. สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหารครับท่าน เจมส์ ลอยท์รายงาน}

Rocasander Grand Hotel...

แพททริกสันรีบตื่นนอนแต่เช้ามาสั่งงาน พร้อมกับมอบหมายหน้าที่ให้จิมมี่เจมส์ดูแลงานทุกอย่างแทน เพราะวันนี้ตนจะพาพิมพลอยไปออกเดต!

ขณะที่ชายหนุ่มเดินผ่านพนักงานทุกคนต่างรีบพากันทำความเคารพอย่างมึนงง ที่เห็นบอสใหญ่เดินยิ้มมาแต่ไกลอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“อรุณสวัสดิ์ครับบอส ยินดีด้วยนะครับ” เดวิดผู้จัดการโรงแรมรีบเอ่ยแสดงความยินดี

“ขอบใจเดวิด ถ้างานมีปัญหาอะไรก็บอกเจเจได้เลยนะ ตอนนี้เขาจะรักษาการแทนฉันระยะหนึ่ง ไปละ ฉันรีบ!!” แพททริกสันเอ่ยก่อนจะเดินไปยัง บูกัตติ เวย์รอน สีดำเงา ที่พนักงานนำมาจอดรออยู่ด้านหน้าของโรงแรมอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะขับออกไปด้วยความเร็ว ท่ามกลางสายตาของพนักงานและแขกที่เข้าพัก ซึ่งพากันหันมองทั้งคนทั้งรถอย่างอิจฉาในความสมบูรณ์แบบของคาสโนวาตระกูลดังที่ขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ในเช้านี้!