บทนำ

พวกคุณเคยรู้สึกเหนื่อยกันมั้ยครับ เหนื่อยที่จะต้องใช้ชีวิตต่อไป เหนื่อยที่จะต้องคอยแบกรับหรือรับมือความรู้สึกต่าง ๆ ที่กำลังถาโถมเข้ามา เหนื่อยที่ต้องก้าวไปบนเส้นทางที่คนรอบข้างคาดหวังให้เดิน ผมเหนื่อยครับแต่ผมก็ยังเลือกที่จะอยู่บนความเหนื่อยนี้ โดยบอกตัวเองว่าเอาวะ ไม่เป็นไร ผมมีความสุขดี ผมไหว ผมทำได้เพียงภาวนาว่าโลกสีครามใบนี้คงไม่ใจร้ายกับผมเท่าไหร่...แล้วผมก็ใช้ชีวิตแบบนั้นเรื่อยมา...

จนกระทั่งมีเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นกับผม นับเป็นวันแห่งการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ ความรู้สึกเสียใจจู่โจมเข้ามาราวกับคลื่นสึนามิที่สาดซัดเข้าฝั่ง ผมสูญเสียตัวตนมากขึ้นเรื่อย ๆ หัวใจก็แสนบอบช้ำเกินทน แสงสว่างที่กำลังเปล่งประกายและต่อชีวิตให้ผม พังทลายลงในพริบตา หลงเหลือไว้เพียงความมืดมิดและความว่างเปล่าอีกครั้ง

ความเศร้าโศก ความหม่นหมองคอยกัดกินจิตใจของผมไปทีละน้อยแต่ผมคงเก็บอาการได้ดีมากเกินไปจนทำให้ใครหลายคนมองว่าผมเข้มแข็ง น่าขำที่ความจริง ผมไม่เคยฉีกยิ้มกว้างเพราะมีความสุขจากก้นบึ้งหัวใจเลย ทุกวันนี้ผมยังคงหอบหิ้วความรู้สึกสีเทาพวกนั้นไว้ แบกขึ้นบ่าและพยายามใช้ชีวิตต่อไปท่ามกลางความสุขและตัวตนจอมปลอมที่สร้างขึ้น...และแล้วผมก็ได้เจอแสงสว่างดวงใหม่ที่แสนสดใส เขาเข้ามาทำให้ผมเปลี่ยนแปลงไป รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ความบ๊องและทุกอย่างที่เป็นเขาทำให้ผมมีความสุข

.

.

.

คุยกับนักเขียน

ขออนุญาตชี้แจงรายละเอียดสักนิดนะคะ

นี่เป็นผลงานแรกของโมที่ทำการเผยแพร่ผ่านเว็บ Good Novel แห่งนี้และเป็นนิยายวายเรื่องแรกของนามปากกาภุมโมด้วยค่ะ โมขอบอกก่อนเลยนะคะว่าโมเป็นนักเขียนมือใหม่และยังไม่รู้แนวทางนิยายที่ตัวเองถนัดเพราะฉะนั้นนักอ่านที่น่ารักทุกท่านจะได้เห็นนิยายหลากหลายแนวจากโม ยังไงก็ขอให้สนุกสนานใน Poommo Universe แห่งนี้ค่ะ

ปล.สำหรับใครที่สนับสนุนและให้กำลังใจโม ไม่ว่าจะเป็นการคอมเมนต์ การโดนเนท กดหัวใจหรืออื่น ๆ โมขอบคุณมากนะคะ สิ่งเหล่านั้นเป็นพลังให้โมขยันผลิตผลงานออกมา รักรี้ดที่น่ารักทุกคนเลยนะคะ