บทที่ 1 ผมชอบหมี่ (6/6)

“วิธีอะ- ว๊ากกกก” หมี่ยังพูดคำถามไม่ทันจบก็ถูกอินอุ้มขึ้นซะก่อน คนตัวเล็กส่งเสียงหวีดร้องน่ากลัว

อินเอาลูกบอลที่ได้มา วางแนบไว้ข้างแก้มตัวเองและดันบอลให้ติดกับแก้มของคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขน ความจริงแล้วอินคิดหาวิธีชนะเกมนี้ตั้งแต่ได้ยินกติกาแล้ว และหลังจากที่เขาคิดวิเคราะห์อยู่นานก็ได้คำตอบว่าวิธีนี้น่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด

“หนีบบอลไว้ให้แน่น ๆ ล่ะ กูจะวิ่งไป” อินพูดจบ เสียงเป่านกหวีดเริ่มแข่งขันก็ดังขึ้น ร่างสูงวิ่งตรงไปยังโต๊ะที่มีขวดโหลวางอยู่เบื้องหน้าพร้อมกับอุ้มร่างนักศึกษาชายของหมี่ไปด้วย

คนตัวเล็กที่ถูกอุ้มนั้นก้มหน้างุดเพราะรู้สึกอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี นี่เขาเป็นผู้ชายนะ! ทำไมไอ้ยักษ์อุ้มราวกับว่าเขาตัวเบาแบบนี้! แถมยังวิ่งไปอีก โอ๊ยตายแล้ว!  จบกันชีวิตสุดหล่อในรั้วมหาลัยฯ ของไอ้หมี่!

แต่ถึงแม้ว่าคนตัวเล็กจะเขินจนตัวแดงขนาดไหนก็ยังแนบใบหน้าหนีบลูกบอลไว้อย่างดีพร้อมกอดคออินเอาไว้แน่น และวิธีนี้ก็ทำให้ทั้งคู่พาลูกบอลไปใส่ในโหลได้สำเร็จและคว้าชัยในกิจกรรมนี้มาได้ เสียงโห่ร้องดีใจของเพื่อนในทีมดังขึ้นอีกครั้ง

“มึงมันบ้า!” ไม่ทันที่เท้าของคนตัวเล็กจะแตะถึงพื้น เสียงเล็กแหลมก็บ่นดังมาให้ได้ยินซะก่อนแล้ว

“แต่ก็ชนะมาได้นี่” คำตอบของอินทำเอาอีกฝ่ายถึงกับเงียบเพราะเถียงไม่ออก คนตัวเล็กทำได้เพียงบ่นอุบอิบเสียงเบาเท่านั้น

“จะอุ้มก็บอกกันก่อนสิวะ...นี่กูตัวเบาขนาดนั้นเลยรึไง” บ่นไปก็หน้างอไป คิดน้อยเนื้อต่ำใจที่ตัวเองเกิดมาหล่อขนาดนี้แต่กลับโดนคนอื่นอุ้ม

“อ่ะกูให้ มึงเอาไปกินดิ” มือหนายื่นขนมของตัวเองให้อีกฝ่ายเพราะเขาเห็นหมี่ทำหน้างอเป็นหมาหงอยเลยอยากให้กลับมาสดใสร่าเริงอีกครั้ง

“หึ้ย! ยกขนมให้เลยเหรอ ใจดีจังวะ” ไม่มีการปฏิเสธครับ มือเล็กรีบตะครุบขนมที่อยู่ตรงหน้าทันทีพร้อมฉีกยิ้มกว้าง

“หายโกรธยัง”

“หูยยยย ใครโกรธมึง ไม่มี๊!” อินได้ยินแบบนี้ก็ยกยิ้มพอใจ ก่อนจะได้ยินเสียงรุ่นพี่คนสวยประกาศให้รุ่นน้องนั่งล้อมวงกัน อาจเพราะจำนวนคนที่เยอะเลยทำให้วงกลมขยายวงกว้างตามไปด้วย ดูจากเวลาที่เหลือแล้ว สงสัยกิจกรรมต่อไปจะเป็นกิจกรรมสุดท้ายสินะ

“ตอนนี้พวกเรามาถึงกิจกรรมสุดท้ายแล้วนะคะ กิจกรรมนี้มีชื่อว่ากะหล่ำปลีเสี่ยงทาย คิดว่าหลายคนคงรู้จักเกมนี้แต่พี่จะขออธิบายอีกสักนิดเผื่อบางคนยังไม่รู้นะคะ กติกาง่ายแสนง่าย เมื่อเพลงเริ่มดังขึ้นให้แต่ละคนส่งลูกบอลกระดาษไปทางด้านซ้ายหรือขวาของตัวเองก็ได้ เมื่อเพลงหยุดก็ให้หยุดส่งลูกบอล ใครที่มีลูกบอลกระดาษในมือก็ขอให้เดินออกมากลางวงเพื่อทำกิจกรรมตามคำสั่งที่ได้ ซึ่งลูกบอลกระดาษจะมีทั้งหมดสองลูกนะคะ พร้อมเล่นเกมสุดท้ายกันรึยัง!!!”

“พร้อมค่า!!”

“พร้อมครับ!!”

“พร้อมแล้ว เพลงมา!”

เพลงเริ่มบรรเลงพร้อมกับลูกบอลกระดาษที่ถูกส่งต่อไปเรื่อย ๆ ท่ามกลางเสียงฮือฮาและเสียงตื่นเต้นของเหล่ารุ่นน้องที่กลัวว่าลูกบอลนั้นจะหยุดอยู่ที่ตัวเองทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความสนุกสนาน เมื่อเพลงสิ้นสุดลงก็ย่อมมีผู้โชคดีได้ออกไปทำภารกิจตามคำสั่งในแผ่นกระดาษที่ได้และกิจกรรมก็ดำเนินไป

“ตอนนี้ลูกบอลกระดาษเหลืออีกแค่รอบเดียวแล้วนะคะ ใครจะเป็นผู้โชคดีมาลุ้นกัน!” เพลงถูกเปิดขึ้นอีกครั้งและเพราะรอบนี้เป็นรอบสุดท้ายเลยยิ่งสร้างความตื่นเต้นให้กับเหล่ารุ่นน้องเป็นทวีคูณ

“หยุดดด!!!” เสียงรุ่นพี่คนสวยดังขึ้นเพลงก็หยุดลงทันที ทุกสายตาจ้องไปยังผู้โชคดีทั้งสองคนที่ถูกเลือก ซึ่งสองคนนั้นก็คืออินและหมี่นั่นเอง ทั้งคู่ลุกขึ้นยืนและเดินออกไปตรงกลางวงเตรียมพร้อมทำภารกิจที่จะได้รับ

“เอาล่ะ มาเปิดดูภารกิจกันดีกว่า” รุ่นพี่คนสวยยื่นมือไปรับลูกบอลจากหมี่และคลี่กระดาษออก

“ผู้โชคดีคนแรก แนะนำตัวเองและคณะที่เรียนพร้อมบอกสโลแกนประจำตัวค่ะ! แต่ แต่ แต่ แค่ให้บอกสโลแกนอย่างเดียวมันน่าจะง่ายไปนะ พี่ขอสโลแกนพร้อมท่าเด็ด ๆ ด้วยได้มั้ยคะ”

“ของกล้วย ๆ คร้าบบบ”

“ฮิ้วววว”

“เอาเลย ๆ”

“สวัสดีครับ ผมชื่อหมี่ครับ คนหน้าตาดีจากคณะคหกรรมครับผม สโลแกนประจำตัวของผมก็คือออ!!! ถึงผมอาจจะไม่ได้ดูหล่อบาดตาแต่ก็อยากให้คุณรู้ไว้ว่า...ปากผมน่ะหวานบาดใจค้าบบบ”

คนตัวเล็กพูดพลางยกมือขวาเสยผมด้านหน้าเพื่อให้ดูหล่อเท่พร้อมใช้มือซ้ายกุมเป้ากางเกง ก่อนจะกระเด้งเป้าไปข้างหน้า เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้ดีเลยและดูเหมือนว่าหมี่จะผ่านภารกิจนี้ไปได้อย่างง่ายดาย

“ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นท่ากระตุกเป้าที่เร้าใจมากค่ะน้องหมี่”

“ผมขอแถมอีกอันนึงได้มั้ยพี่”

“มีแถมด้วยเหรอคะ! ได้เลยค่ะ!”

“คนใดที่ถูกเจียวคือคนเดียวที่เป็นไข่ ขอบคุณครับบบบ” พูดเสร็จก็ยกมือซ้ายขึ้นทาบอก กางมือขวาออกไปด้านข้าง ก่อนจะโค้งตัวลงราวกับนักแสดงที่กำลังกล่าวลาผู้ชม

การกระทำทั้งหมดของหมี่เรียกเสียงปรบมือจากเพื่อน ๆ และรุ่นพี่ได้เป็นอย่างดี อินที่เห็นแบบนั้นก็เริ่มกังวลเล็กน้อยเพราะตัวเขาไม่ได้ถนัดทำกิจกรรมอะไรแบบนี้เลย คิ้วเข้มขมวดมุ่นพลางคิดปลุกใจตัวเอง เอาวะ ลองดูสักตั้ง ภารกิจที่เขาได้อาจจะไม่ได้แย่อย่างที่คิด

“เอาล่ะค่ะ มาถึงผู้โชคดีคนที่สองหรือต้องเรียกว่าผู้โชคดีคนสุดท้ายของกิจกรรมรับน้องในปีนี้! ภารกิจที่ได้คือ...แนะนำตัวเองและคณะที่เรียนพร้อมบอกเมนูโปรดของตัวเองค่ะ! สำหรับน้องคนหล่อตอบแค่นี้ก็พอค่ะเพราะไม่ต้องทำท่าทางอะไรน้องก็เอาใจพี่ไปหมดแล้ว อร๊ายยย”

เฮ้อ เด็กหนุ่มเผลอถอนหายใจออกมาเพราะดูเหมือนว่าโชคชะตาจะยังเข้าข้างเขาอยู่ ดีแล้วที่รุ่นพี่คนสวยไม่ได้สั่งให้เขาทำท่าทางอะไรแปลก ๆ อินยืนทบทวนคำถามเมื่อครู่และตอบให้ตรงตามภารกิจที่ได้รับมา

“ผมอินครับ จากคณะวิทยาศาสตร์การกีฬา” เพียงแค่เสียงทุ้มเข้มของอินเอื้อนเอ่ยออกมาก็เรียกเสียงกรี๊ดจากสาว ๆ ทั้งรุ่นพี่และรุ่นเดียวกันจนผู้คนตรงนั้นรู้สึกแสบแก้วหูกันไปหมด

“ไม่ทราบว่าน้องอินชอบกินอะไรคะ พี่คนสวยจะได้ซื้อไปจีบบบบ” แม้แต่รุ่นพี่คนสวยก็ยังพูดจาแซวทำเอาอินไปไม่เป็นเลยทีเดียว วินาทีนั้นสายตาคมก็หันเห็นคนตัวเล็กคอยพยักหน้างึกงักส่งให้กำลังใจเขาอยู่ไม่ไกลราวกับจะบอกให้เขามั่นใจในตัวเองและตอบไปเลย

“ผมชอบหมี่” สิ้นเสียงตอบของอิน ทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ นักศึกษาชายหลายคนเบิกตากว้างเพราะตกใจ ขณะเดียวกันนักศึกษาหญิงบางคนถึงขั้นยกมือขึ้นปิดปาก แม้แต่รุ่นพี่คนสวยที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็หันมองสลับไปมาระหว่างเด็กหนุ่มทั้งสองคน

“เอ่อ...ผมหมายถึงหมี่ที่เป็นอาหารตระกูลเส้นครับ”

.

.

.

อร๊ายยยยยยยย จบบทแรกไปได้อย่างงดงามมมมมมม//ตายอย่างสงบ เขิน